ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης: 250/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Ιωάννη Γερωνυμάκη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη έφεση κατά της υπ’ αριθ. 3693/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν διατροφή και επιμέλεια τέκνων (άρθρο 681Β του ΚΠολΔ), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513 παρ. 1β, 518 παρ. 1, 520 του ΚΠολΔ), δοθέντος ότι η προσβαλλόμενη απόφαση επιδόθηκε στην εκκαλούσα την 22/10/2015 (βλ. σχετική επισημείωση του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών …… στο αντίγραφο του δικογράφου της έφεσης που προσκομίζει και επικαλείται η εκκαλούσα), η δε έφεση κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 20/11/2015 και αρμοδίως φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ) χωρίς να απαιτείται η καταβολή παράβολου ποσού 200 ευρώ, λόγω της φύσης της διαφοράς κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 εδ. ε’ του ΚΠολΔ. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρα 533 παρ.1 του ΚΠολΔ).
Κατά το άρθρο 1393 εδ. α’ του ΑΚ, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, το δικαστήριο μπορεί, εφ’ όσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας, εν όψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος του ακίνητου που χρησιμεύει για κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη) ανεξάρτητα από το ποιος από αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η παραχώρηση γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες του καθενός συζύγου, το συμφέρον των τέκνων και τις αρχές της επιείκειας, οι οποίες είναι δυνατόν να επιβάλλουν κατά περίπτωση η παραχώρηση να γίνεται με αντάλλαγμα ή χωρίς αντάλλαγμα (ΑΠ 792/2000 ΕλλΔνη 41,1647). Για την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης πρέπει να αναφέρονται στην αγωγή τα παρακάτω: α) η σύναψη γάμου μεταξύ των διάδικων, β) η διακοπή της συμβίωσης τους γ) τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν τις ειδικές συνθήκες καθενός από τους διαδίκους – συζύγους κατά το άρθρο 1393 ΑΚ και στηρίζουν τους λόγους επιείκειας για αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος της μέχρι τότε οικογενειακής στέγης και δ) αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το συμφέρον των τέκνων τους (π.χ. με αλλαγή σχολείου, περιβάλλοντος που θα έχει δυσμενή επίδραση στην ψυχική υγεία των τέκνων). Ο νόμος δεν ορίζει ποιες είναι οι ειδικές συνθήκες που αν υπάρχουν συντρέχει η επιείκεια να επιβάλει την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης. Οι ειδικές συνθήκες που θα κριθούν από το δικαστήριο προσδιορίζονται από τους όρους ζωής των ενδιαφερομένων μέχρι τη διακοπή της συμβιώσεως, ως τέτοιες δε (ειδικές συνθήκες) θεωρούνται η σωματική και η ψυχική υγεία, οι γενικότερες συνθήκες εργασίας του ενάγοντος και του άλλου συζύγου, καθώς και η οικονομική κατάσταση κυρίως του γονέα που έχει τη γονική μέριμνα των τέκνων τους. Το εύλογο ή μη της διακοπής της έγγαμης συμβίωσης του ενάγοντος συζύγου και η τυχόν υπαιτιότητα δεν αποτελούν κριτήρια από το νόμο για την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, συνεκτιμούνται όμως έμμεσα μαζί με τα άλλα στοιχεία από το Δικαστήριο (Κ. Παπαδόπουλος, Αγωγές Οικογ. Δικ. Α”, σελ. 335, Απ. Γεωργιάδη, Η οικογενειακή στέγη, ΕλλΔνη 1988,1287 σημ. 19, Βαθρακοκοίλη, Το νέο Οικογεν. Δικ., εκδ. 1990, υπ’ αρθρ. 1393, σελ. 207). Η παραπάνω ρύθμιση της χρήσης της συζυγικής στέγης δεν έχει μονιμότητα, αφού διαρκεί όσο διαρκεί η διάσταση, δηλ. από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης μέχρι την αμετάκλητη λύση του γάμου, μπορεί δε η σχετική απόφαση να μεταρρυθμιστεί σε περίπτωση μεταβολής των περιστάσεων που επέβαλαν την παραχώρηση της χρήσης της συζυγικής στέγης στον ένα σύζυγο (ΕφΘεσ 469/2009 ΕφΑΔ 2011, 533, Κ. Παπαδόπουλο, ό.π., σελ. 346 με παραπομπές στη νομολογία). Περαιτέρω από το άρθρο 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ συνάγεται ότι οι λόγοι έφεσης δεν αρκεί να είναι μόνο σαφείς και ορισμένοι, αλλά πρέπει να είναι και λυσιτελείς, δηλαδή σε περίπτωση βασιμότητας τους να επέρχεται ως αποτέλεσμα η εξαφάνιση της εκκαλούμενης απόφασης (ΕφΘεσ 921/2016 ΑΡΜ 2017, 586, ΕφΘεσ 435/2010 Αρμ 2011, 472, ΕφΙωαν 172/2006 Αρμ 2007, 419).
Εν προκειμένω ο ενάγων, ήδη εφεσίβλητος, στην από 4/11/2014 αγωγή του ισχυρίστηκε ότι με την εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα, τέλεσαν νόμιμο γάμο την 29/7/1997 από τον οποίο απέκτησαν δυο τέκνα, τη …. και το …., που γεννήθηκαν την 24/12/1997 και την 18/7/2002 αντίστοιχα, ότι η έγγαμη σχέση τους διασπάστηκε το έτος 2010 και έκτοτε βρίσκονται σε διάσταση, ότι η λύση του γάμου τους απαγγέλθηκε με την υπ’ αριθμ. 171/2014 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς η οποία δεν είχε καταστεί αμετάκλητη, ότι κατά το χρόνο της έγγαμης συμβίωσης η οικογενειακή τους στέγη ήταν ένα διαμέρισμα στο πέμπτο όροφο σε πολυκατοικία ευρισκόμενη στο Πέραμα Αττικής, στην οδό ……., της οποίας ο ίδιος και η εναγόμενη είναι συνιδιοκτήτες κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου ο κάθε ένας, από την οποία αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω των καυγάδων μεταξύ τους και για την προστασία της ψυχικής ηρεμίας των τέκνων τους, ότι με την υπ’ αριθμ. 1670/2014 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ανατέθηκε σε αυτόν οριστικά η αποκλειστική επιμέλεια των δυο ως άνω τέκνων, τα οποία κατοικούν μαζί τους σε άλλη κατοικία και ότι το συμφέρον των τέκνων και λόγοι επιείκειας επιβάλλουν να παραχωρηθεί σε αυτόν η αποκλειστική χρήση της οικογενειακής στέγης. Ζητούσε να παραχωρηθεί στον ίδιο η αποκλειστική χρίση του ως άνω διαμερίσματος και να επιβληθεί κατά της εναγόμενης χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε παράβαση της απόφασης. Επί της αγωγής αυτής το πρωτόδικο Δικαστήριο με τη προσβαλλόμενη απόφαση του δέχθηκε εν μέρει την αγωγή και ρύθμισε την χρήση της οικογενειακής στέγης, την οποία παραχώρησε αποκλειστικά στον ενάγοντα, αφού δέχθηκε ότι με την υπ’ αριθμ. 1670/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία έχει καταστεί τελεσίδικη, ανατέθηκε οριστικά στον ενάγοντα η αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων, ότι η εναγόμενη διαμένει στην ως άνω οικογενειακή στέγη χωρίς τα τέκνα της, τα οποία κατοικούν με τον πατέρα τους σε άλλη οικία, στην οδό ………, που έχει παραχωρήσει στον ενάγοντα ένα φίλος του και ότι λόγοι επιείκειας, που συνίστανται στο ότι ο ενάγων έχει περισσότερο ανάγκη της χρήσης της οικογενειακής στέγης εν όψει της άσκησης της επιμέλειας των τέκνων του, της αποφυγής απομάκρυνσης τους από το σχολικό και φιλικό περιβάλλον, επιβάλουν να παραχωρηθεί στον ενάγοντα η αποκλειστική χρήση της οικογενειακής στέγης, λαμβάνοντας υπόψη και του γεγονότος ότι η εναγόμενη, η οποία λόγω των περιορισμένων εισοδημάτων της δεν μπορεί να καλύψει τις λειτουργικές ανάγκες της οικίας αυτής, έχει τη δυνατότητα να μισθώσει άλλο διαμέρισμα. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα – εναγόμενη με την υπό κρίση έφεση της για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να γίνει η έφεση της δεκτή, να εξαφανιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση και να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολο της, ισχυριζόμενη με το μοναδικό λόγο της έφεσης της επί λέξει τα ακόλουθα: «Στην προκειμένη περίπτωση η πρωτόδικη απόφαση έκρινε λανθασμένα ότι έχει καταστεί τελεσίδικη η απόφαση της οριστικής επιμέλειας των ανηλίκων τέκνων που την αναθέτει στον πατέρα, για τον λόγο ότι η άσκηση της επιμέλειας της μητέρας κρίθηκε ανεπιτυχής. Τον Μάιο του 2015 εκδικάσθηκε στο Εφετείο η αγωγή επιμέλειας των τέκνων μας και εκκρεμεί η απόφαση. Επειδή όμως πρέπει να εξακριβωθούν διεξοδικά τα γεγονότα, δηλαδή εάν πραγματικά ο πατέρας μπορεί να δημιουργήσει ένα ομαλό και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον, πέρα από μια επιφανειακή εκτίμηση των γεγονότων, διότι τα παιδιά έχουν μεγαλώσει με εμένα την μητέρα τους και το μόνο που εισέπρατταν από τον πατέρα είναι απειλές και τρομοκρατία για το πρόσωπο της μητέρας τους. Δηλαδή ξαφνικά έγινα ακατάλληλη για τα παιδιά μας μετά από 14 χρόνια για το γιο μου και 16 χρόνια για την κόρη μου. Επειδή η απόφαση βασίστηκε σε μονομερή, αποσπασματική και παραπλανητική διήγηση των γεγονότων χωρίς να εξακριβωθεί η αλήθεια αυτών. Για το λόγο αυτό με την παρούσα έφεση ζητούμε την εξαφάνιση της υπ’ αριθμ. 3693/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς». Ο λόγος αυτός όμως είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής, διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν τίθεται θέμα ορθής ή μη ανάθεσης της επιμέλειας των ανηλίκων στον ενάγοντα πατέρα τους, την οποία είχε κατά το χρόνο συζήτηση της αγωγής, αλλά αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την παραχώρηση σε αυτόν της αποκλειστικής χρήσης της οικογενειακής στέγης, τις οποίες το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι υφίστανται, σύμφωνα και με όσα στη μείζονα σκέψη εκτέθηκαν, χωρίς να εκφέρει κρίση (ούτε άλλωστε είχε τη δικονομική δυνατότητα) περί της ορθότητας ή μη της υπ’ αριθμ. 1670/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Εκ του περισσού θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να σημειωθεί ότι ήδη ο γάμος των διαδίκων έχει λυθεί αμετάκλητα με την υπ’ αριθμ. 408/2015 απόφαση του Εφετείου αυτού, η οποία κατέστη αμετάκλητη την 11/4/2016, βάσει της οποίας εκδόθηκε και το από 11/5/2016 διαζευκτήριο της Ιεράς Μητρόπολης Νίκαιας και επομένως η προσβαλλόμενη απόφαση έχει πλέον απολέσει αυτοδικαίως την ισχύ της, κατά ανωτέρω εκτεθέντα.
Κατόπιν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως, πρέπει να απορριφθεί η έφεση στο σύνολο της και να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου γι’ αυτό το βαθμό της δικαιοδοσίας σε βάρος της εκκαλούσας λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό, καθόσον η παροχή νομικής βοήθειας, της οποίας η εναγόμενη κρίθηκε δικαιούχος με την υπ’ αριθμ. 435/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς δεν επηρεάζει την υποχρέωση καταβολής των εξόδων που επιδικάσθηκαν στον ενάγοντα (άρθρο 9 παρ. 6 του ν. 3226/2004).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 3693/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών που αφορούν τη διατροφή και επιμέλεια των τέκνων (άρθρο 681Β του ΚΠολΔ) κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την έφεση.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτή κατ’ ουσίαν.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας τα δικαστικά έξοδα του εφεσίβλητου τα οποία ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων τριάντα (430) ευρώ.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη δημόσια
συνεδρίαση στο ακροατήριο του στον Πειραιά, χωρίς την παρουσία των
διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους, την 19 Απριλίου 2018.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ