Αριθμός 209/2018
ΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Μέξα-Ευδαίμονος, Εφέτη και Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Δ.Π.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση η από 18-6-2015 (αριθμ. εκθ. κατάθ. ……/18-6-2015) έφεση του ηττηθέντος εναγόμενου κατά της υπ΄αριθμ. 1424/2015 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 518 παρ.1 ΚΠολΔ), καταβλήθηκε δε και το νόμιμο παράβολο ποσού 200 ευρώ (άρθρο 495 παρ. 4 εδ. β` ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατ` ουσίαν, κατά την ίδια διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την από 16-9-2013 αγωγή τους και κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, οι ενάγοντες εκθέτουν ότι δυνάμει του υπ’ αριθμ. …./5-7-2004 συμβολαίου δωρεάς εν ζωή, το οποίο μεταγράφηκε νόμιμα, μεταβίβασαν στον εναγόμενο το εξ ¼ ποσοστό συγκυριότητάς του ο καθένας, επί του λεπτομερώς περιγραφόμενου στην αγωγή ακινήτου, μετά της οικίας που βρίσκεται σε αυτό. Ότι η σύμβαση περιείχε τον συμφωνημένο τρόπο, να διαμένει στο ως άνω ακίνητο μαζί με τον δωρεοδόχο η πρώτη των εναγόντων και μητέρα αυτού. Ότι ο εναγόμενος δεν εκτελεί τον τρόπο και ταυτόχρονα ότι επέδειξε αχαριστία προς το πρόσωπο απάντων των εναγόντων, εκδηλώνοντας προσβλητική, εξυβριστική και κατά τις κοινωνικές αντιλήψεις απρεπή συμπεριφορά εις βάρος τους, έχουσα διαρκή χαρακτήρα, μέχρι το χρόνο κατάθεσης του παρόντος ένδικου βοηθήματος, όπως ειδικότερα εξειδικεύεται με το δικόγραφο της αγωγής. Για τους λόγους αυτούς, οι ενάγοντες δηλώνουν με την αγωγή τους ότι ανακαλούν την ως άνω δωρεά εν ζωή προς τον εναγόμενο και ζητούν να αναγνωριστεί από το παρόν Δικαστήριο η επέλευση της προαναφερόμενης έννομης συνέπειας. Περαιτέρω, ζητούν να καταδικαστεί ο εναγόμενος σε δήλωση βούλησης, προκειμένου να αναμεταβιβάσει κατά το ποσοστό του ¼ εξ αδιαιρέτου στον καθέναν απ’τους ενάγοντες το επίδικο οικόπεδο, μετά της επ’αυτού οικίας.
Επί της ως άνω αγωγής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία την έκανε εν μέρει δεκτή, αναγνώρισε ότι ανακαλείται η με αριθμ……/2004 δωρεά εν ζωή του Συμβολαιογράφου Κρανιδίου, ………, του ανήκοντος στους ενάγοντες κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου ακινήτου μετά της ισόγειας κατοικίας εντός αυτού, που βρίσκεται στην πόλη του Κρανιδίου, της κτηματικής περιφέρειας του Δήμου Κρανιδίου και καταδίκασε τον εναγόμενο σε δήλωση βούλησης, προκειμένου να αναμεταβιβάσει την πλήρη κυριότητα του ως άνω ακινήτου στους ενάγοντες, κατά ποσοστό ¼ εξ αδιαιρέτου στον καθέναν απ’αυτούς.
Επειδή κατά το άρθρο 505 του ΑΚ, “ο δωρητής έχει δικαίωμα να ανακαλέσει τη δωρεά, αν ο δωρεοδόχος φάνηκε με βαρύ του παράπτωμα αχάριστος απέναντι στο δωρητή, στο σύζυγο ή σε στενό συγγενή του και ιδίως αν αθέτησε την υποχρέωσή του να διατρέφει το δωρητή”. Ως αχαριστία, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, η οποία δικαιολογεί την ανάκληση της δωρεάς, θεωρείται η βαριά αντικοινωνική συμπεριφορά ή διαγωγή του δωρεοδόχου, που αποτελεί παράβαση των κανόνων του δικαίου ή των αντιλήψεων περί ηθικής και ευπρέπειας, που επικρατούν στην κοινωνία και οφείλεται σε υπαιτιότητα του, προσβάλλει, δε, άμεσα αγαθά του δωρητή. Κριτήρια της βαρύτητας του παραπτώματος από αντικειμενική άποψη είναι ο δεσμός δωρητή και δωρεοδόχου, τα ελατήρια της δωρεάς και η αξία του αντικειμένου της, όπως και ο τρόπος ενέργειας και ο χαρακτήρας του δωρεοδόχου και το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δωρητή, της συζύγου του ή στενού συγγενούς του, ενώ από υποκειμενική άποψη πρέπει να αποτελεί εκδήλωση αξιόμεμπτης συμπεριφοράς, ενδεικτική της έλλειψης ευγνωμοσύνης στην αφιλοκερδή χειρονομία του δωρητή (ΑΠ 109/2010, ΑΠ 1361/2007 ΝΟΜΟΣ). Το ζήτημα αν η καταδεικνύουσα την αχαριστία συμπεριφορά ή διαγωγή του δωρεοδόχου συνιστά ή όχι βαρύ παράπτωμα αυτού, κρίνεται από τον Δικαστή, ο οποίος, για την διαμόρφωση της κρίσεως του, εκτιμά την συμπεριφορά αυτήν με βάση αντικειμενικά κριτήρια, λαμβάνοντας υπόψη και τον βαθμό της υπαιτιότητας του δωρεοδόχου και τυχόν συντρέχον πταίσμα του δωρητού ή του συζύγου ή στενού συγγενούς του και αποφαίνεται αν η υπ’ αυτού γενόμενη δεκτή, ως εμπίπτουσα κατά αντικειμενική κρίση στις νομικές έννοιες του βαρέως παραπτώματος και της αχαριστίας, συμπεριφορά του δωρεοδόχου συνιστά στην συγκεκριμένη περίπτωση βαρύ παράπτωμα και αχαριστία (ΑΠ 655/2014 ΝΟΜΟΣ). Εξάλλου, κατά το άρθρο 509 παρ.1 ΑΚ, η ανάκληση της δωρεάς γίνεται με άτυπη σχετική δήλωση του δωρητή προς το δωρεοδόχο, συνεπώς και με αγωγή, τα, δε, αποτελέσματα της ανάκλησης επέρχονται ευθύς ως περιέλθει η δήλωση σ‘ αυτόν περί ανακλήσεως ή τον νόμιμο αντιπρόσωπο του και εφόσον ο λόγος της ανάκλησης είναι αληθινός και δύναται να δικαιολογήσει την ανάκληση. Για την ευδοκίμηση της αγωγής περί ανακλήσεως της δωρεάς πρέπει, αφενός, ο λόγος αχαριστίας να υπάρχει κατά το χρόνο της ανάκλησης, αφετέρου, να αποδείξει ο ενάγων την αλήθεια του αναφερόμενου στη δήλωση ανάκλησης λόγου και αν αυτός αφορά στην επιδειχθείσα από το δωρεοδόχο αχαριστία να αποδείξει το έναντί του βαρύ παράπτωμα από το οποίο προήλθε αυτή. Η ετήσια αποσβεστική προθεσμία προς ανάκληση της δωρεάς δεν αρχίζει, εφόσον τα πραγματικά περιστατικά, που συνιστούν το λόγο της αχαριστίας είναι εξακολουθητικά και φθάνουν μέχρι την πράξη ανάκλησης της δωρεάς, η οποία, μπορεί να λήγει και με την άσκηση της αγωγής ανάκλησης, διότι στη περίπτωση αυτή τα ανωτέρω περιστατικά θεωρούνται και λαμβάνονται υπόψη ως ενιαίο σύνολο, οπότε η προθεσμία προς ανάκληση αρχίζει από την τέλεση του τελευταίου παραπτώματος (ΑΠ 655/2014, ΑΠ 1025/1998 ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 503, 507, 509 ΑΚ, προκύπτει ότι ο δωρητής έχει δικαίωμα να ανακαλέσει τη δωρεά, αν ο δωρεοδόχος παραλείπει υπαίτια να εκτελέσει τον τρόπο υπό τον οποίο έγινε η δωρεά, καθώς επίσης και αν ο δωρεοδόχος φάνηκε με βαρύ του παράπτωμα αχάριστος απέναντι στο δωρητή ή στο σύζυγο του ή σε στενό συγγενή του και ιδία αν αθέτησε την υποχρέωση του να διατρέφει το δωρητή. Τρόπος, κατά την έννοια του άρθρου 503 ΑΚ, είναι ο όρος υπό τον οποίο παρέχεται η δωρεά, με τον οποίο ο δωρητής επιβάλλει στο δωρεοδόχο υποχρέωση προς παροχή (πράξη ή παράλειψη). Ο τρόπος δεν είναι απαραίτητο να έχει περιουσιακή αξία, πρέπει όμως να μην αντιτίθεται προς το νόμο ή τα χρηστά ήθη (ΕφΛαρ 232/2011 ΝΟΜΟΣ). Τέλος, από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων με εκείνες των άρθρων 904 επ. ΑΚ, προκύπτει ότι, αν ανακληθεί νόμιμα η δωρεά για λόγους αχαριστίας, ο δωρητής δικαιούται ενοχικώς σε αυτούσια απόδοση του δωρηθέντος πράγματος, ο τρόπος δε της αυτούσιας απόδοσης εξαρτάται από την ιδιαίτερη φύση του συγκεκριμένου κάθε φορά δικαιώματος που απέκτησε ο λήπτης. Έτσι, αν το δωρηθέν είναι πράγμα ακίνητο και μεταβιβάστηκε στο δωρεοδόχο κατά κυριότητα, η επαναμεταβίβαση της κυριότητας μετά τη νόμιμη ανάκληση της δωρεάς γίνεται, εφόσον αρνείται αυτήν ο δωρεοδόχος, με καταδίκη αυτού σε δήλωση βουλήσεως, μεταγραφή της σχετικής τελεσίδικης απόφασης και της δήλωσης του δωρητή ενώπιον συμβολαιογράφου περί αποδοχής της απόφασης αυτής (άρθρα 949 ΚΠολΔ, 1192 και 1198 ΑΚ, ΑΠ 655/2014 ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 840/1994 ΕλΔνη 37, 100).Εξάλλου από το άρθρο 507 ΑΚ, σύμφωνα με το οποίο ο δωρητής ή ο κληρονόμος του έχει δικαίωμα να ανακαλέσει τη δωρεά, αν ο δωρεοδόχος παραλείπει υπαίτια να εκτελέσει τον τρόπο υπό τον οποίο έγινε η δωρεά, προκύπτει ότι επί ανάκλησης της συμφωνηθείσης δωρεάς υπό τρόπο απόκειται στο δωρεοδόχο να επικαλεσθεί και αποδείξει προς απαλλαγή του είτε ότι εκπλήρωσε τον τρόπο, είτε ότι η μη εκπλήρωση οφείλεται σε γεγονός για το οποίο δεν υπέχει αυτός (δωρεοδόχος) ευθύνη. Τούτο δε διότι σύμφωνα με τα άρθρα 336 και 342 του ΑΚ, τεκμαίρεται το πταίσμα της μη εκπλήρωσης, λόγω του συμβατικού χαρακτήρα της εκ του τρόπου ενοχής και γι’ αυτό το βάρος της απόδειξης της ανυπαίτιας μη εκπλήρωσης φέρει ο δωρεοδόχος (ΑΠ 1608/2010 ΝΟΜΟΣ). Επιπρόσθετα, κατά το άρθρο 512 ΑΚ “δωρεές που έγιναν από ιδιαίτερο ηθικό καθήκον δεν μπορούν να ανακληθούν”. Δωρεές από ιδιαίτερο ηθικό καθήκον, μη υποκείμενες σε ανάκληση, κατά την έννοια της διάταξης αυτής, είναι εκείνες που αντικειμενικά, κατά τις επικρατούσες κοινωνικές αντιλήψεις, ανταποκρίνονται σε κάποιο ιδιαίτερο ηθικό καθήκον του δωρητή, όπως οι σχέσεις συγγένειας ή φιλίας, ασχέτως προς τα ελατήρια της βούλησής του. Η φύση της συναπτόμενης σύμβασης δεν εξαρτάται από την ονομασία που δίνεται σ” αυτή από τους συμβαλλομένους, αλλά ο χαρακτηρισμός της αποτελεί έργο του δικαστηρίου, το οποίο σχηματίζει την κρίση του από τα περιεχόμενο όσων έχουν συμφωνηθεί και καθορίζει τους προσιδιάζοντες στη σχέση κανόνες δικαίου, προσφεύγοντας, αν υπάρχει ανάγκη και σε στοιχεία ευρισκόμενα έξω από τη σύμβαση, όταν αυτά συνδέονται με τα συμφωνηθέντα κατά τρόπο που επηρεάζει το αποτέλεσμα ( ΑΠ 655/2014, ΑΠ 109/2010 ΝΟΜΟΣ).
Με την κρινόμενη έφεσή του ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών στρέφεται κατά της ως άνω απόφασης και για τους αναφερόμενους λόγους, που ανάγονται σε κακή εφαρμογή του νόμου και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, ζητά να εξαφανιστεί αυτή, προκειμένου να απορριφθεί η σε βάρος του ασκηθείσα αγωγή.
Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, ενός από κάθε πλευρά, που εξετάσθηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, την υπ’ αριθμ. …./20-10-2014 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος ….. και την υπ’ αριθμ. …./20-10-2014 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος ……., που επικαλούνται νόμιμα και προσκομίζουν οι ενάγοντες και ήδη εφεσίβλητοι, οι οποίες ελήφθησαν ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών, μετά από νόμιμη κλήτευση του αντιδίκου τους πριν από δύο (2) εργάσιμες ημέρες (270 § 2 εδ. β ΚΠολΔ) και από το σύνολο των εγγράφων που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, όπως οι προσκομιζόμενες και επικαλούμενες από τον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα, υπ’ αριθμ. …./17-10-2013 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρος …….., υπ’ αριθμ. …/17-1-2014 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρος …….. και υπ’ αριθμ. …/17-1-2014 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος ……, οι οποίες λήφθηκαν στα πλαίσια άλλης δίκης και θα ληφθούν υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, (ΟλΑΠ 8/1987, ΝοΒ 1988, 87, ΑΠ 688/2002, ΕλΔνη 44, 725, ΑΠ17490/2002δημ/ση ΝΟΜΟΣ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 23-04-1998 απεβίωσε στο Κρανίδι Αργολίδας, ο πατέρας των δεύτερου και τρίτης των εναγόντων και σύζυγος της πρώτης ενάγουσας, ……….. Ως κληρονομιαία περιουσία κατέλειπε κατά το χρόνο θανάτου του: α) μια ισόγεια οικία, επιφάνειας 82,13 τ.μ. εντός οικοπέδου συνολικής επιφανείας 135,00 τ.μ. στο Ο.Τ. ….. της πόλεως του Κρανιδίου και β) ένα αγροτικό ακίνητο 13 στρεμμάτων, που βρίσκεται στη θέση “….” εκτός της πόλεως του Κρανιδίου. Την κληρονομιά αυτή αποδέχθηκαν όλοι οι διάδικοι, κατά ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου, ο καθένας, δυνάμει της υπ’αριθμ…../19-11-1998 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς του Συμβολαιογράφου Κρανιδίου, …….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Μάσσητος. Προηγουμένως και ενόσω ζούσε, ο πατέρας των δεύτερου και τρίτης των εναγόντων και του εναγόμενου, είχε δωρίσει στην τρίτη απ’τους ενάγοντες, αδελφή του εναγόμενου, το έτος 1975, το ποσό των 200.000 δραχμών. Επίσης, το έτος 1985, ο εν ζωή, τότε ευρισκόμενος πατέρας τους είχε μεταβιβάσει κατά κυριότητα, στον δεύτερο απ’τους ενάγοντες, μεγαλύτερο υιό του, ένα ακίνητο έξι (6) στρεμμάτων περίπου, άρτιο και οικοδομήσιμο, ευρισκόμενο εντός της πόλεως του Κρανιδίου, σε απόσταση, μόλις 500 μέτρων από την κεντρική πλατεία της πόλεως. Με το χρηματικό ποσό των 200.000 δραχμών, το έτος 1975, που δωρήθηκε στην τρίτη ενάγουσα, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος του εναγόμενου, ήταν δυνατό ν’ αγοραστεί, την εποχή εκείνη, ένα νεόδμητο τριάρι διαμέρισμα, ενώ για το ακίνητο, επιφανείας έξι (6) στρεμμάτων στο κέντρο του Κρανιδίου, που δωρήθηκε στον δεύτερο ενάγοντα, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση της ίδιας μάρτυρος, ο ίδιος ο δεύτερος ενάγων ανέφερε, ότι του είχαν κάνει πρόταση για να το αγοράσουν, αντί ποσού 75.000.000 δραχμών και δεν το πωλούσε, γιατί θεωρούσε την τιμή πολύ χαμηλή. Ο εναγόμενος, μέχρι και τον θάνατο του πατέρα του δεν είχε λάβει οποιαδήποτε παροχή, χωρίς, ωστόσο, λόγω των άριστων σχέσεων, που διατηρούσαν άπαντες ως οικογένεια, να ζητήσει οτιδήποτε από την πατρική περιουσία, στηριζόμενος στην εργασία του και στις δικές του δυνάμεις. Μετά τον θάνατο του πατέρα των δεύτερου και τρίτης απ’τους ενάγοντες και του εναγόμενου και ενώ είχαν ήδη παρέλθει έξι (6) έτη, χωρίς ο τελευταίος να έχει αξιώσει οτιδήποτε από την πατρική περιουσία, με δεδομένες τις, προ του θανάτου του πρώτου, δωρεές και μεταβιβάσεις στα δύο τέκνα του- αδέλφια του εναγόμενου και την κατ’ ισομοιρία, κατά 1/4, αποδοχή της εναπομείνασας περιουσίας, κατά παρότρυνση της πρώτης ενάγουσας μητέρας τους (βλ.ένορκη κατάθεση μάρτυρος εναγόντων) και συναινούντων των αδελφών του εναγόμενου, αποφασίστηκε η μεταβίβαση στον εναγόμενο του αγρού, έκτασης 13 στρεμμάτων, στη θέση “………” και της πατρικής οικίας, ακίνητα, τα οποία, κατά το χρόνο κατάρτισης της δωρεάς(2004) ήταν κατά πολύ μικρότερης αξίας από τις δωρεές, που είχαν γίνει κατά το παρελθόν, προς τους αδελφούς του. Έτσι, δυνάμει του νομίμως μεταγεγραμμένου στα βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Μάσσητος, υπ’ αριθμ. ……/05-07-2004 συμβολαίου δωρεάς του Συμβ/φου Κρανιδίου, ……….., οι ενάγοντες δώρισαν στον εναγόμενο το 1/4 εξ αδιαιρέτου, που ανήκε στον καθένα επί του ως άνω αγρού, στη θέση “…..” της κτηματικής περιφερείας του Δήμου Κρανιδίου, αντικειμενικής αξίας 13.983,00 €. Το ως άνω ακίνητο, το οποίο βρισκόταν σε απόσταση 3-4 χιλιομέτρων μακριά από την πόλη του Κρανιδίου, σ’ ένα λόφο, στον οποίο κάποιος μπορούσε να έχει πρόσβαση μόνο με τα πόδια ή με αγροτικό αυτοκίνητο 4 Χ 4. Η δε πραγματική του αξία κατά την εποχή της μεταβίβασης του όλου αγρού, όπως δεν αμφισβητείται ειδικώς από τους ενάγοντες και συνεπώς θεωρείται ομολογημένο (άρθρ.261 ΚΠολΔ), δεν ξεπερνούσε συνολικά τις 18.000,00 – 20.000,00 €. Επίσης, δυνάμει του νομίμως μεταγεγραμμένου στα βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Μάσσητος, υπ’ αριθμ. …../05-07-2004 συμβολαίου δωρεάς του ίδιου ως άνω Συμβολαιογράφου, οι ενάγοντες δώρισαν στον εναγόμενο, το 1/4 εξ αδιαιρέτου ο καθένας του οικοπέδου με την πατρική οικία, επιφάνειας 135,00 τ.μ., που βρίσκεται εντός της πόλεως του Κρανιδίου και συγκεκριμένα στο Ο.Τ. ….. Η αντικειμενική αξία της δωρεάς αυτής ανήλθε στο ποσό των 11.187,00 €, ενώ η πραγματική αξία του όλου ακινήτου (οικίας + οικοπέδου) λόγω της παλαιότητας της οικίας και της κατασκευής, που ήταν 50ετίας, όπως ομοίως δεν αμφισβητείται ειδικώς από τους ενάγοντες, δεν ξεπερνούσε τις 30.000,00 €. Μάλιστα και στα δυο προαναφερόμενα συμβόλαια δωρεών, ρητά αναφέρθηκε ότι: α) οι εν λόγω δωρεές γίνονται σε ένδειξη αγάπης και στοργής τους και ένεκα ιδιαιτέρου ηθικού καθήκοντος και εκ λόγων ευπρεπείας και β) τις δωρεές αυτές τις κάνουν με τον όρο να συνυπολογιστεί στην κληρονομική μερίδα των δωρεοδόχων και ότι παραιτούνται από κάθε δικαίωμά τους ν’ ανακαλέσουν τη δωρεά αυτή για κάθε λόγο και αιτία, γιατί αναγνωρίζουν πως γίνεται από ιδιαίτερο καθήκον και από λόγους ευπρέπειας. Επιπροσθέτως, σύμφωνα με σχετικό όρο του δεύτερου ως άνω συμβολαίου, ρητά συμφωνήθηκε από τα μέρη, όπως στην παραπάνω οικία συγκατοικεί με τον δωρεοδόχο η πρώτη των εναγόντων και εκ των δωρητών, ………, μητέρα του εναγόμενου. Ενόψει τούτου, προκύπτει ότι ορίσθηκε από τα μέρη τρόπος, ως προς την ένδικη δωρεά της πατρικής οικίας, κατά την έννοια των σχετικών διατάξεων του Αστικού κώδικα, η εκπλήρωση του οποίου βαρύνει τον δωρεοδόχο. Όπως αποδείχτηκε, γεγονός που συνομολογούν και οι ίδιοι οι ενάγοντες, παρά τις μεταξύ τους αντιπαραθέσεις, όπως εκτίθενται κατωτέρω, η πρώτη των εναγόντων, μέχρι και το χρόνο συζήτησης της αγωγής εξακολουθεί να διαβιεί στην εν λόγω οικία και, επομένως ο συμφωνημένος τρόπος τηρείται εν τοις πράγμασι, εκ μέρους του εναγόμενου, απορριπτομένου ως ουσιαστικά αβάσιμου του περί του αντιθέτου ισχυρισμού των εναγόντων. Από τα δύο παραπάνω ακίνητα, που δωρήθηκαν στον εναγόμενο, το ως άνω αγροτεμάχιο, κατά το έτος 2006, μεταβιβάστηκε, λόγω πώλησης, με το υπ’ αριθμ. …./17-3-2006 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Κρανιδίου, ………., που μεταγράφηκε νόμιμα, σε πολυθενική εταιρία με την επωνυμία «………..», με έδρα το Μαρούσι Αττικής (….αρ. …..), αντί τιμήματος διακοσίων ενός χιλιάδων και πεντακοσίων ευρώ(201.500€). Ο εναγόμενος, ήδη, από το χρόνο μετά το θάνατο του πατέρα αυτού και των δεύτερου και τρίτης απ’τους ενάγοντες και επειδή η μητέρα τους διέμενε μόνη της στην ως άνω οικία στο Κρανίδι, επισκεπτόταν την μητέρα του τακτικά σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, αλλά και κατά τη διάρκεια των θερινών διακοπών και κατά τις περιόδους των εορτών, συμμετείχε, δε, στα έξοδα της οικίας και συνέδραμε τη μητέρα του όποτε χρειαζόταν. Μετά το 2004 άρχισε να κάνει κάποιες ενέργειες βελτίωσης της οικίας, στις οποίες είχε μία ελάχιστη συμμετοχή και η μητέρα του, ενώ μετά το έτος 2006, οπότε και, όπως, ήδη, εκτέθηκε, πώλησε το ως άνω αγροτεμάχιο, ανέλαβε εξ ολοκλήρου τα έξοδα επισκευής, λειτουργίας και συντήρησης του ακινήτου, χωρίς την οικονομική συμμετοχή της μητέρας του και των αδελφών του, με την παροχή της προσωπικής του εργασίας και με τη βοήθεια της συζύγου του και του πεθερού του(βλ. νόμιμα προσκομιζόμενη απ’τον εναγόμενο, υπ’αριθμ……./2014 ένορκη βεβαίωση της . ….., ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιά).Στις αρχές του 2008, ο εναγόμενος συμφώνησε με τον δεύτερο ενάγοντα αδελφό του να αγοράσουν ένα μικρό σκάφος αναψυχής, προκειμένου να το χρησιμοποιούν για ψάρεμα, αναφορικά, δε, με το τίμημα, συμφωνήθηκε να το καταβάλλει ο δεύτερος ενάγων, τμηματικά, με την κατάθεση μισθώματος, από ακίνητο που εκμίσθωνε σε κάποιον ………., απ’ ευθείας σε ατομικό του λογαριασμό στην Τράπεζα Eurobank. Ωστόσο, μετά την αποχώρηση του μισθωτή από το μίσθιο του δεύτερου ενάγοντος το έτος 2012, ο τελευταίος σταμάτησε τις όποιες καταβολές έτσι, ώστε ν’ απομείνει ένα ανεξόφλητο υπόλοιπο της τάξεως των 7.000,00 €. Σε πρόταση του δεύτερου ενάγοντος να εξοφλήσει το υπόλοιπο με την εκμίσθωση του ακινήτου του στον υιό του εναγόμενου, ……… και να συμψηφίζονται τα μισθώματα με το υπόλοιπο της οφειλής του, ο εναγόμενος αρνήθηκε, με το σκεπτικό ότι υπήρχε στο Κρανίδι η ως άνω οικία, που ήταν διαθέσιμη (βλ.ως άνω ένορκη βεβαίωση).Η άρνηση αυτή του εναγόμενου, που είχε ως αποτέλεσμα την υποχρέωση του δεύτερου ενάγοντος να του καταβάλει σε μετρητά το υπόλοιπο της οφειλής του, υπήρξε η αφορμή ν’ αρχίσει σε βάρος του εναγόμενου μια πολεμική με απώτερο στόχο την υπό κρίση αγωγή ανάκλησης της δωρεάς της πατρικής οικίας, ενώ τα αίτια αυτής ήταν η πώληση του αγρού σε υψηλότατο τίμημα, όπως προαναφέρθηκε, κάτι που έκανε τον δεύτερο ενάγοντα με την συνδρομή της αδελφής τους, τρίτης ενάγουσας, να θελήσουν να αναλάβουν τα εξ αδιαιρέτου ποσοστά τους στην εν λόγω οικία. Σε όλα αυτά η πρώτη ενάγουσα, μητέρα τους δεν είχε οποιαδήποτε συμμετοχή, αλλά στην ηλικία, που βρισκόταν ήταν ευάλωτη σε πιέσεις και ψεύδη, έτσι ώστε να διαστραφεί η γνώμη της για το πρόσωπο του εναγόμενου και να αποκτήσει εσφαλμένη αντίληψη της πραγματικότητας (βλ. προσκομιζόμενη απ’τον εναγόμενο υπ’αριθμ……./2013 ένορκη βεβαίωση του ……..). Έτσι, από το έτος 2012, η πρώτη ενάγουσα άρχισε να έχει έντονες αντιπαραθέσεις με τον υιό του εναγόμενου, εγγονό της και τη σύζυγό του, οι οποίοι είχαν αρχίσει να διαμένουν, κατά περιόδους (σαββατοκύριακα και θερινές διακοπές), μαζί της στην ως άνω οικία. Ειδικότερα, η πρώτη απ’τους ενάγοντες διαμαρτυρόταν για την παρουσία του εγγονού της και της συζύγου του στην εν λόγω οικία και αντιδρούσε με άσχημο και προκλητικό τρόπο, αναγκάζοντας τον εναγόμενο, ο οποίος, παρά τις προσπάθειές του, δεν κατάφερνε να την πείσει να δέχεται τον εγγονό της, πολλές φορές να την επιτιμά. Ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι σε περιστατικό που συνέβη το μήνα Ιούλιο του έτους 2012, έφτασε στο σημείο εξύβρισης και χειροδικίας σε βάρος της πρώτης ενάγουσας δεν κρίνεται αποδεδειγμένος, καθώς η μάρτυρας απόδειξης, που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, δεν ήταν παρούσα σε οποιοδήποτε περιστατικό και η ίδια παραδέχθηκε ότι μέχρι το καλοκαίρι του 2014 είχε 14 χρόνια να επισκεφθεί την κατοικία της πρώτης ενάγουσας καθώς και την περιοχή του Κρανιδίου και ως εκ τούτου, τα περιστατικά, που καταθέτει τα γνωρίζει από αφηγήσεις των εναγόντων και κυρίως από την πρώτη ενάγουσα, χωρίς να έχει προσωπική γνώση γι’αυτά, ενώ, σύμφωνα με την υπ’αριθμ……/17-10-2013 ένορκη βεβαίωση ενώπιον της Συμβολαιογράφου Κρανιδίου, του μάρτυρος …………, γείτονα της πρώτης ενάγουσας, ο οποίος κατά παράκληση του εναγόμενου την επισκεπτόταν 2-3 φορές την ημέρα, προκύπτουν τα εξής: ΄Ακουσα επίσης να λέγεται ότι η κα …. χτυπήθηκε από τον γιό της και τον εγγονό της το καλοκαίρι και είχε δημιουργηθεί σημάδι στο χέρι της από το χτύπημα. Το σημάδι αυτό προκλήθηκε στην προσπάθειά της κυρίας ……… να βγάλει έναν τενεκέ λάδι από την αποθήκη, όπως μου είπε η ίδια. Μάλιστα αποκλείω το γεγονός να έχει χτυπηθεί από τον υιό της ή τον εγγονό της για δυο λόγους. Πρώτον ο εγγονός της δεν βρισκόταν στο Κρανίδι εκείνες τις ημέρες, αφού έρχεται λίγες μόνο μέρες το καλοκαίρι για διακοπές. Δεύτερον ο γιός της αποκλείεται να τη χτυπούσε ποτέ και επιπλέον εκείνη την συγκεκριμένη μέρα ξέρω, ότι ο γιός της ήταν στο σπίτι το πρωί και μετά έφυγε, χωρίς να έχει ακόμα το σημάδι η κυρία …… Αυτό το ξέρω γιατί, όπως κάνω συνήθως την επισκέπτομαι 2-3 φορές την ημέρα για να δω αν χρειάζεται κάτι, όπως μου έχει πει ο γιός της. Μάλιστα έχω και κλειδιά του σπιτιού, ώστε εάν πάθει το οτιδήποτε να επέμβω άμεσα. Μετά το δικαστήριο προσπάθησα πάλι να συμβιβάσω τα πράγματα, όπως είχα προσπαθήσει και πριν το δικαστήριο με τον ……….. Την επομένη κιόλας ημέρα που βρισκόμουνα στην κυρία ……. και συγκεκριμένα την Παρασκευή 11-10-2013, την έπιασα ξανά και της μίλησα και διαπίστωσα έκπληκτος, ότι τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά απ’ ότι νόμιζα. Η κυρία …… είχε την εντύπωση, ότι τη δικαστική διαμάχη ξεκίνησε ο …… Δεν γνώριζε ότι στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που στρέφεται κατά το ….. και κατατέθηκε τον Ιούλιο του 2013, διάδικος είναι η ίδια και μάλιστα ζητάει με αυτήν την αίτηση να σταματήσει να πηγαίνει ο ……. στο σπίτι στο Κρανίδι. Όταν της το είπα χρειάστηκε λίγο χρόνο να το συνειδητοποιήσει καθώς μέχρι τότε είχε την εντύπωση, ότι την αίτηση αυτή των ασφαλιστικών μέτρων είχαν κάνει μόνο τα δυο αδέλφια του …., …. και …., εναντίον του και όχι η ίδια η κυρία …… Μετά από αυτό της ζήτησα να τα ξαναβρεί με το …., όπως της είχε ζητήσει και η Πρόεδρος του Δικαστηρίου και μου είπε κατά λέξη, εγώ θέλω το παιδί μου, αλλά δεν με αφήνουν ο …… με την ……”. Από τα παραπάνω σαφώς αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε περιστατικό χειροδικίας σε βάρος της πρώτης ενάγουσας, καθώς σε αντίθετη περίπτωση, εάν είχε λάβει χώρα τέτοιο περιστατικό, ήδη από τότε οι ενάγοντες θα είχαν λάβει μέτρα πρόνοιας ή θα μπορούσαν να έχουν εξασφαλίσει κάποιο ιατρικό έγγραφο, που να πιστοποιεί τους ισχυρισμούς τους.
Οι ενάγοντες με την από 9-7-2013 αίτησή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), επικαλούμενοι απειλητική και εξυβριστική συμπεριφορά σε βάρος τους, που συνιστά προσβολή της προσωπικότητάς τους, ζήτησαν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να απόσχει από κάθε τέτοια συμπεριφορά, όπως επίσης να πάψει να εμφανίζεται στο χώρο της εργασίας του δεύτερου απ’αυτούς και στον τόπο διαβίωσης της πρώτης απ’αυτούς, να τους παρενοχλεί στα κινητά όσο και στα σταθερά τους τηλέφωνα και να παρακολουθεί τις τηλεφωνικές τους συνομιλίες. Επί της αίτησης αυτής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 357/2014 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση, καθώς δεν πιθανολογήθηκε η συνδρομή επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου, καθόσον, κατά τα διαλαμβανόμενα στην απόφαση, όπως προέκυψε από την κατάθεση της μάρτυρος των αιτούντων, οι προσβλητικές της προσωπικότητας των αιτούντων ενέργειες του καθ’ου είχαν ξεκινήσει δύο χρόνια πριν από την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως με συνέπεια να έχει διαρρεύσει μακρό χρονικό διάστημα έως αυτή, κατά το οποίο οι αιτούντες καθυστέρησαν αδικαιολόγητα να μεριμνήσουν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων τους και να επιδιώξουν τη λήψη των ζητηθέντων ασφαλιστικών μέτρων. Στη συνέχεια, ενάμισυ περίπου μήνα μετά την άσκηση της αίτησης των αιτούντων, ο εναγόμενος άσκησε την από 22-8-2013 αίτησή της ενώπιον του Ειρηνοδικείου Μάσσητος, με την οποία, στρεφόμενος κατά της πρώτης των εναγόντων και επικαλούμενος πράξεις διαταρακτικές της νομής του επί της ως άνω οικίας, εκ μέρους της πρώτης ενάγουσας, ζητούσε, με την διαδικασία, ομοίως, των ασφαλιστικών μέτρων να αναγνωρισθεί προσωρινά νομέας του ως άνω ακινήτου και να υποχρεωθεί η πρώτη ενάγουσα να απόσχει από κάθε ενέργεια διατάραξης της νομής του και ειδικότερα να σταματήσει να αρνείται την είσοδο και παραμονή του στην ως άνω οικία, τόσο του ίδιου όσο και της συζύγου του και του υιού του και της συζύγου του και σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της με την ως άνω διάταξη, ζητούσε να διαταχθεί η αποβολή της από το επίδικο, άλλως να ρυθμισθεί η κατάσταση με το κατάλληλο ασφαλιστικό μέτρο, προκειμένου να παύσει η συνεχής ασκούμενη απ’την πρώτη ενάγουσα μητέρα του, διατάραξη της νομής του. Επί της αίτησης αυτής εκδόθηκε η υπ’αριθμ.163/2013 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου, με την οποία απορρίφθηκε προεχόντως, ως απαράδεκτη λόγω αοριστίας, καθόσον ο αιτών δεν επικαλείτο συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά που να πιθανολογούν την ύπαρξη επείγουσας περίπτωσης ή επικείμενου κινδύνου. Συγκεκριμένα, κατά τα αναφερόμενα στην ως άνω απόφαση, “δεν επικαλείται ότι επίκειται κάποια βλάβη του επιδίκου ή έστω κάποια επείγουσα ανάγκη χρήσης του αλλά μάλλον αποβλέπει στην οριστική ικανοποίηση των δικαιωμάτων του επ’αυτού, η οποία ωστόσο μπορεί να επιτευχθεί ασφαλώς με τακτική αγωγή. ΄Οσον αφορά τον κίνδυνο διαπληκτισμών και συγκρούσεων που επικαλείται, ακόμη κι αν υποτεθούν αληθινή κατάσταση, δεν συνιστούν επείγουσα περίπτωση κατά την έννοια του άρθρου 682 παρ.1 ΚΠολΔ για τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων νομής… Περαιτέρω, ακόμη κι αν η υπό κρίση αίτηση ήθελε θεωρηθεί ορισμένη, θα έπρεπε σε κάθε περίπτωση, να απορριφθεί ως νομικά αβάσιμη γιατί τα εκτιθέμενα στην ένδικη αίτηση πραγματικά περιστατικά και συγκεκριμένα οι λεκτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ του αιτούντος και της καθ’ης, οι προφορικές απαγορεύσεις της καθ’ης προς τον αιτούντα να εισέλθει στο επίδικο καθώς και η άσκηση, από μέρους της καθ’ης αίτησης ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος του αιτούντος και αληθή υποτιθέμενα, δε στοιχειοθετούν περίπτωση διατάραξης της νομής”.
Κατόπιν αυτών και με δεδομένες τις αγαστές διαπροσωπικές και εν γένει οικογενειακές σχέσεις που επί όλα τα έτη, ήδη, από του έτους της δωρεάς, το 2004, μέχρι τότε (2012 και εφεξής), διατηρούσε ο εναγόμενος με την πρώτη ενάγουσα μητέρα του, αλλά και με τα αδέλφια του, δεύτερο και τρίτη απ’τους ενάγοντες, ενόψει και του ότι όλη η οικογένεια είχε γιορτάσει μαζί το Πάσχα του 2012, σε φιλικό σπίτι στην Ερμιόνη (βλ.ένορκη κατάθεση της μάρτυρος ανταπόδειξης), δεν εξηγείται λογικά η αποδιδόμενη στον εναγόμενο αιφνίδια μεταστροφή της συμπεριφοράς του, με εξυβρίσεις και χειροδικίες σε βάρος της μητέρας του, με την οποία συναντιόταν και συμβίωνε για κάποια μικρά χρονικά διαστήματα, κατ’έτος (Σαββατοκύριακα και θερινές διακοπές), ενώ ουδέν όφελος θα μπορούσε, λογικά, να προσδοκά από μία τέτοια αιφνίδια αλλαγή συμπεριφοράς, ούτε ο ίδιος, ούτε ο υιός του και εγγονός της πρώτης ενάγουσας, ……. Αναφορικά με τους δεύτερο και τρίτη απ΄τους ενάγοντες, από την ως άνω ένορκη βεβαίωση του μάρτυρος ………., σύμφωνα με τον οποίο στη δίκη επί της αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων των εναγόντων, για την οποία η πρώτη ενάγουσα δεν γνώριζε ότι ήταν και η ίδια αιτούσα και όταν ο προαναφερόμενος μάρτυρας, όπως είχε κάνει και η Πρόεδρος του Δικαστηρίου, ζήτησε από την πρώτη ενάγουσα να συμφιλιωθεί με τον εναγόμενο, η ίδια απάντησε ότι το επιθυμούσε, αλλά δεν την άφηναν οι δεύτερος και τρίτη απ’τους ενάγοντες, σε συνδυασμό και με την ένορκη βεβαίωση της μάρτυρος …….., σύμφωνα με την οποία “…Η αλήθεια είναι ότι η μητέρα δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα την αρραβωνιαστικιά του ….. και αντιδρούσε στην παρουσία της, ωστόσο, ο ….. της είχε πεί ότι δεν μπορούσε να απαγορεύσει στο παιδί του να έρχεται στο σπίτι και προσπαθούσε πάντα να διατηρεί τις ισορροπίες. Το καλοκαίρι του 2012 υπήρξε μία ένταση αλλά ήταν αποκλειστικά από την πλευρά της μητέρας και πάντοτε σε σχέση με το γιό του …… και τη γυναίκα του. Ο ….. δεν αντιδρούσε αλλά προσπαθούσε να πείσει τη μητέρα να δέχεται τον εγγονό της. Ουδέποτε την έβρισε και μάλιστα με τις χυδαιότητες που της αποδίδουν με την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων που έχουν κάνει εναντίον του και φυσικά δεν άπλωσε χέρι πάνω της. Αυτό το ξέρω γιατί δεν είναι ικανός για κάτι τέτοιο και γιατί πάντοτε είμαστε μαζί στο Κρανίδι. Μάλιστα την ημέρα που τον κατηγορούν ότι έγινε το περιστατικό, ο …… είχε πάει για ψάρεμα και εγώ ήμουν στην κουμπάρα μας στο Πόρτο Χέλι, ενώ 2-3 μέρες μετά το υποτιθέμενο περιστατικό είχαμε πάει μαζί με τον αδελφό του βόλτα με το σκάφος. Μάλιστα, όλο αυτό το διάστημα ο …… προσπαθούσε και μέσω των αδελφών του να συμβιβάσει τη μητέρα με την παρουσία του γιού του και της νύφης του, ωστόσο στην επικοινωνία αυτή αντιλήφθηκε ότι δεν ήταν μόνο η μητέρα που αντιδρούσε. Τότε άρχισε να καταλαβαίνει ότι το θέμα δεν αφορούσε μία “παραξενιά” της μητέρας αλλά το σπίτι αυτό καθεαυτό, καθώς μετά την ανακαίνιση, που είχε γίνει, είχε αποκτήσει πολλαπλάσια αξία. Θεωρώ ότι τα αδέλφια του και κυρίως ο αδελφός του τρόπον τινά ζήλευε που ο …….. κατάφερε να πουλήσει το οικόπεδο και να αυξήσει την αξία του σπιτιού στο Κρανίδι με τις βελτιώσεις που έκανε. Αυτός πιστεύω είναι και ο λόγος που τον έχουν μπλέξει σε αυτές τις διαδικασίες και τον κατηγορούν με ψέμματα, για να πάρουν πίσω τα μερίδιά τους από το σπίτι με τη σημερινή του αξία φυσικά και όχι με την αξία που είχε το 2004. Είναι πραγματικά λυπηρό να διασύρεται μία ολόκληρη οικογένεια κατ’αυτόν τον τρόπο και να λέγονται τόσα ψέμματα απλά και μόνο για ένα περιουσιακό στοιχείο, το οποίο ο σύζυγός μου και δικαιούται και έχει αξιοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια…”, αλλά και την ένορκη κατάθεση της ίδιας μάρτυρος στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία “….Από το 1999 γνωρίζω και τη μητέρα και τα αδέρφια και πηγαίνω στο Κρανίδι…Δεν τη χτύπησε ποτέ τη μητέρα του…Αφού ήμουν μπροστά πάντα…Εμείς πάντα προσέχαμε τη μητέρα, από το 1999…φτιάξαμε και το σπίτι…Ούτε και εκείνη όμως είχε πρόβλημα μαζί μας. Το μόνο πρόβλημα που δήλωνε ήταν με τον εγγονό, τον οποίο φέρναμε από το ’99 μέχρι το 2012 και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα. Μετά άλλαξε η συμπεριφορά της γιαγιάς και δεν ήθελε πλέον τον εγγονό στο σπίτι… Το Μάιο του 2012 που κάναμε μαζί Πάσχα, όλοι οικογενειακώς σε φιλικό σπίτι στην Ερμιόνη, ήμασταν όλοι μία χαρά. Στο τέλος όμως του Μαΐου ο αδελφός ο μεγάλος έκανε πρόταση στο σύζυγό μου το μικρότερο αδελφό να φιλοξενεί τα παιδιά του στο σπίτι που διατηρούσε στο Πόρτο Χέλι με ένα ποσό να του δίνει το μήνα 200 ευρώ για να ξοφλήσουν και μία εκκρεμότητα που είχαν με το σκάφος που υποτίθεται θα το αγόραζαν μισό μισό και ποτέ δεν πήρε λεφτά ο σύζυγός μου. Από το 2008 που αγόρασαν το σκάφος το 2011 ξεκίνησε να δίνει κάποια χρήματα ο μεγάλος αδελφός. Και επειδή υπήρχε αυτή η εκκρεμότητα η οικονομική του ζήτησε να σου φιλοξενώ τα παιδιά στο σπίτι μου στο Πόρτο Χέλι και θα μου δίνεις 200 ευρώ κάθε μήνα να ξοφλήσουμε και αυτή την εκκρεμότητα. Να έρθει μία η άλλη. Από τότε που δε δέχθηκε λοιπόν ο σύζυγός μου να δίνει 200 ευρώ και να φιλοξενούνται τα παιδιά στο σπίτι του, διότι έχω σπίτι έλεγε και θα φιλοξενώ το παιδιά μου στο σπίτι μου, από τότε ξεκίνησε και η γκρίνια της γιαγιάς που είπε ξαφνικά ότι δε θέλω τον εγγονό στο σπίτι και θεωρώ ότι την υποβάλλει ο μεγάλος αδελφός τη γιαγιά στο να μη θέλει τον εγγονό. Αφού δεν έχει πρόβλημα ούτε με μας και δεν είχε ποτέ και με τον εγγονό. Δημιουργείται ξαφνικά το πρόβλημα από τη στιγμή που αρνήθηκε ο σύζυγός μου να πάνε να φιλοξενούνται στο Πόρτο Χέλι. Από τότε και ξεκίνησαν…Δε χειροδίκησε ποτέ στην μητέρα του…Το πρωί που ξεκινήσαμε να πάμε στη θάλασσα μόλις φύγαμε η γιαγιά πήγε στην αποθήκη και έβγαλε ένα τενεκέ λάδι μόνης της, ο οποίος ήταν πολύ στριμωγμένος ο τενεκές…και ο γείτονας ο …. και του είπε ρημάχτηκα στην αποθήκη ……Πήγα να βγάλω τον τενεκέ το λάδι από την αποθήκη και ρημάχτηκα. ΄Ετσι ακριβώς μου είπε…΄Οταν πήγε στη ……. (αδελφή της πρώτης ενάγουσας και θεία του) το ’13 το Μάρτιο μήνα, πήγε να της εξηγήσει πως έχουν τα πράγματα …μήπως ήξερε η θεία για ποιο λόγο αυτή η συμπεριφορά. Μια χαρά ήμασταν οικογένεια αγαπημένη και από το ’12 έχει αλλάξει συμπεριφορά. Σαν θεία πήγε, σαν αδερφή της μάνας του. Μήπως ήξερε κάτι…Η γιαγιά σας ξαναείπα υποβάλεται…Εκείνη την ώρα με το περιστατικό, ξέρω εγώ το περιστατικό, η γιαγιά μου το είπε, η ίδια το περιστατικό…Εκεί μετά, αφού φύγαμε εμείς γνωρίζω ότι πήγε ο μεγάλος αδελφός μαζί με το φίλο του το γιατρό…Πήγε και την είδε ο γιατρός σαν φίλος, δεν πήγε σα γιατρός…Αφού ήταν με τα μαγιό ο άνθρωπος…Τα κλειδιά τα πήρε από το ……. γιατί του είπε ότι η μητέρα θα χτυπήσει το κεφάλι μόνη της και θε σε πάει στον Εισαγγελέα…
Κατόπιν όλων των ανωτέρω, αποδεικνύεται ότι ανεξαρτήτως των όποιων διενέξεων και αντεγκλήσεων, που έλαβαν χώρα μεταξύ των εναγόντων και του εναγόμενου, δεν αποδεικνύεται ως κατ’ουσίαν βάσιμος, αφ’ενός, μεν, ο ισχυρισμός των εναγόντων ότι πρόθεση του εναγόμενου ήταν να διώξει τη μητέρα του από την ως άνω οικία, καθώς και η ίδια η μάρτυρας απόδειξης επιβεβαίωσε ότι η μητέρα του, εξακολουθεί να διαμένει στην εν λόγω οικία και ότι ουδέποτε ο εναγόμενος της έχει ζητήσει να φύγει από εκεί, αφ’ετέρου, δε, ο ισχυρισμός τους ότι ο εναγόμενος επέδειξε απέναντί τους, εξυβριστική, απειλητική και προσβλητική της προσωπικότητάς τους συμπεριφορά, καθώς μετά την αιφνίδια μεταστροφή της συμπεριφοράς της μητέρας τους προς τον υιό και τη νύφη του εναγόμενου, όταν ο τελευταίος προσπάθησε να αντιληφθεί την αιτία της αλλαγής της αυτής, ερχόμενος σε επαφή με τα αδέλφια του, αντιλήφθηκε από τις αντιδράσεις τους ότι όχι μόνο δεν επιθυμούσαν να βοηθήσουν στην εξομάλυνση της κατάστασης, αλλά αντιθέτως ήταν αυτοί που υποκινούσαν την αντίδραση της μητέρας τους, μάλιστα, δε, μετά την απόρριψη της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων, που άσκησαν οι ενάγοντες σε βάρος του εναγόμενου, δεν στράφηκαν ποινικά σε βάρος του, κάτι, που, αντίθετα, έκανε ο εναγόμενος, με την από 31-7-2013 έγκλησή του, που υπέβαλε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς, σε βάρος των δεύτερου και τρίτης απ’τους ενάγοντες επικαλούμενος ότι τα όσα ανέφεραν στην ως άνω αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, που άσκησαν σε βάρος του, είναι ψευδή και συκοφαντικά. Δεν αποδεικνύεται, επομένως, βαρειά και υπαίτια αντικοινωνική συμπεριφορά του εναγόμενου σε βάρος των εναγόντων, δωρητών του, τέτοια που να φανερώνει έλλειψη συναισθήματος ευγνωμοσύνης προς αυτούς και, να αντιβαίνει σε κανόνες δικαίου και κρατούσες στην κοινωνία αντιλήψεις περί ηθικής και ευπρέπειας και, να προσβάλλει τα έννομα αγαθά αυτών, υποδηλώνοντας αχαριστία απέναντί τους, ενόψει και του ότι σκοπός των δεύτερου και τρίτης απ’τους ενάγοντες, ήταν να ανακληθεί η δωρεά της πατρικής κατοικίας, κατά το δωρηθέν και μεταβιβασθέν από τον καθένα εξ αδιαιρέτου ποσοστό του, μετά την κατά τα ως άνω διαφωνία τους, σχετικά με το αποκτηθέν σκάφος αναψυχής, σε συνδυασμό με την δυσαρέσκειά τους, για την επικερδή πώληση από τον εναγόμενο του ενός εκ των δύο δωρηθέντων ακινήτων, αντί του ως άνω υψηλότατου τιμήματος, σε βαθμό που έφθασαν στο σημείο να υποκινούν τη μητέρα τους, πρώτη απ’τους ενάγοντες να μεταστρέψει αδικαιολόγητα την συμπεριφορά της απέναντι στον υιό του εναγόμενου και τη σύζυγό του και να αρνείται να τους δέχεται στην ως άνω κατοικία. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφασή του, δεχόμενο βαρειά και υπαίτια αντικοινωνική συμπεριφορά του εναγόμενου δωρεοδόχου, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και αναγνώρισε ότι ανακαλείται η δωρεά εν ζωή, δυνάμει του νόμιμα μεταγραφέντος, υπ’αριθμ…./2004 συμβολαίου του Συμβολαιογράφου Κρανιδίου, ………, κατά ποσοστό 1/4 εξ αδιαιρέτου του ακινήτου με την ισόγεια εντός αυτού κατοικία, που βρίσκεται στην πόλη του Κρανιδίου, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και, επομένως, αφού γίνει δεκτός, ο σχετικός λόγος της έφεσης και η έφεση στο σύνολό της, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη στο σύνολό της, και, αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ), να απορριφθεί η αγωγή. Πρέπει, τέλος, να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, μεταξύ των διαδίκων, στο σύνολό τους, λόγω του ιδιαίτερα δυσχερούς στην ερμηνεία του εφαρμοσθέντος κανόνος δικαίου κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 183 και 178 του ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου στον καταθέσαντα εκκαλούντα κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ουσίαν την από 18-6-2015(αριθμ. εκθ. κατάθ……./18-6-2015) κατά της υπ΄αριθμ.1424/2015 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 16-9-2013 αγωγή.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν.
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου στον καταθέσαντα εκκαλούντα.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 5 Οκτωβρίου 2017.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, στις 23 Μαρτίου 2018, με άλλη σύνθεση, λόγω συνταξιοδοτήσεως και αναχωρήσεως της Εφέτου Μαρίας Μέξα-Ευδαίμονος, αποτελουμένη από τους Δικαστές, Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή και Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτες, και με Γραμματέα την Δήμητρα Πάλλα, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ