Αριθμός 225 /2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 528 του ΚΠολΔ, «αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, ανεξάρτητα από την διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Κατά την έννοια της εν λόγω διατάξεως, με την οποία ρυθμίζονται τα αποτελέσματα της εφέσεως κατά της αποφάσεως που εκδόθηκε ερήμην του εκκαλούντος, πλην, όμως, ερευνήθηκαν οι λόγοι σαν αυτός να ήταν παρών, προκύπτει ότι η εκκαλουμένη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια, που καθορίζονται από την έφεση και τους προσθέτους λόγους και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς, που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Παρέχεται σ’ αυτόν η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου αλλά δικάστηκε σαν να ήταν παρών, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, να ακουσθεί και να προβάλει στο Εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προβάλει πρωτοδίκως, επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που, ενδεχομένως, επέφερε η απουσία του. Αν αρνηθεί τους αγωγικούς ισχυρισμούς ή προβάλλει εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων ως προς την βάση της αγωγής, η απόφαση πλήττεται στο σύνολό της και πρέπει να εξαφανισθεί ως προς όλες τις διατάξεις της ώστε στη συνέχεια να συζητηθεί εκ νέου η υπόθεση ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, κατά την οποία ο εκκαλών μπορεί να προτείνει όλους τους πραγματικούς ισχυρισμούς, τους οποίους είχε δικαίωμα να προτείνει και πρωτοδίκως, χωρίς να υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 527 του ΚΠολΔ. Για να επέλθει δε το αποτέλεσμα της εξαφανίσεως της αποφάσεως, το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο δεν ερευνά αν ο λόγος εφέσεως είναι βάσιμος, αλλά μόνον αν είναι νόμιμος, έτσι ώστε, στην αντίθετη περίπτωση, να απορρίπτεται η έφεση και να μην εξαφανίζεται η απόφαση (ΑΠ 394/2011 ΝοΒ 2011. 2.171, ΑΠ 251/2009 Δίκη 2009.996, ΕφΠειρ 132/2016, ΝΟΜΟΣ, Σ. Σαμουήλ, η Έφεση, έκδ. 2009 σελ. 99). Τα ανωτέρω δε,ισχύουν ανεξάρτητα από το αν η ερήμην απόφαση στον πρώτο βαθμό εκδόθηκε κατά την τακτική ή την ειδική διαδικασία (ΕΠ 132/2016 όπ.π). Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 524 παρ. 1 και 2 και 528 ΚΠολΔ, όπως αυτά ισχύουν, προκύπτει ότι ενώπιον των δευτεροβάθμιων δικαστηρίων η προφορική συζήτηση είναι υποχρεωτική στην περίπτωση κατά την οποία η έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης ασκήθηκε από το διάδικο που δικάστηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό, οπότε, με την τυπική παραδοχή της έφεσης, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η πρωτόδικη απόφαση, μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους, χωρίς να απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της έφεσης (ΑΠ 1015/2005) και αναδικάζεται η υπόθεση από το εφετείο, η συζήτηση ενώπιον του οποίου γίνεται πλέον προφορικά. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση αυτή, που είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση ενώπιον του Εφετείου, δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 ΚΠολΔ, και έτσι δεν είναι επιτρεπτή η με κοινή δήλωση των διαδίκων, που υπογράφεται από τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους, ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση, ή με δήλωση του ενός ή ορισμένων μόνο πληρεξουσίων, συζήτηση της υπόθεσης. Η απαγόρευση της παράστασης με δήλωση πληρεξούσιου δικηγόρου στην περίπτωση του άρθρου 528 ΚΠολΔ ισχύει όχι μόνο για το διάδικο, ο οποίος δικάστηκε ερήμην στον πρώτο βαθμό, αλλά και για τον αντίδικό του, ο οποίος κανονικά είχε παραστεί στον πρώτο βαθμό. Τούτο σαφώς προκύπτει από τις προαναφερόμενες διατάξεις διότι διαφορετικά, χωρίς δηλαδή την πραγματική παράσταση όλων των διαδίκων, προφορική συζήτηση δε νοείται, αλλά και επιβάλλεται, για την ισότητα των όπλων και από την αρχή της δίκαιης δίκης (άρθρο 6 της ΕΣΔΑ). Τέλος, κατά μεν τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 3 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την, κατά τα προεκτιθέμενα, αντικατάσταση του, σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος η έφεση απορρίπτεται, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 260 παρ.1 ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στη διαδικασία της δευτεροβάθμιας δίκης (άρθρο 524 παρ. 1 ίδιου Κώδικα), αν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης δεν εμφανίζονται όλοι οι διάδικοι ή εμφανίζονται, αλλά δεν μετέχουν κανονικά στη συζήτηση, η συζήτηση ματαιώνεται. (ΑΠ 476/2017, 866/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 29.7.2014 αγωγή του σε βάρος της εκκαλούσας, με την οποία ζητούσε να λυθεί γάμος του με αυτήν, λόγω υπερδιετούς διάστασης, κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο δικόγραφο. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δίκασε την αγωγή κατά την ειδική διαδικασία των γαμικών διαφορών (άρθρα 591 παρ. 1, εδ. α’, 592-613 ΚΠολΔ) ερήμην της εναγομένης αλλά η διαδικασία προχώρησε σαν να ήταν και αυτή παρούσα και με την εκκαλουμένη απόφαση του την έκανε δεκτή ως κατ` ουσίαν βάσιμη και απήγγειλε τη λύση του γάμου των διαδίκων. Κατά της παραπάνω αποφάσεως παραπονείται η εκκαλούσα, ερημοδικασθείσα εναγόμενη, με την υπό κρίση έφεση της για τους λόγους, που αναφέρονται ειδικότερα σε αυτήν και ανάγονται στην εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και την κακή εκτίμηση των αποδείξεων, αιτούμενη την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την απόρριψη της αγωγής. Κατά την εκφώνηση της υποθέσεως στο ακροατήριο, από τη σειρά του οικείου πινακίου, ο εφεσίβλητος δεν εμφανίστηκε ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Περαιτέρω, ο πληρεξούσιος δικηγόρος της εκκαλούσας, ………., προκατέθεσε προτάσεις στις 14.3.2017 στον αρμόδιο γραμματέα καθώς και την από 13-3-2017 δήλωση του άρθρου 242 § 2 ΚΠολΔ, ότι επιθυμεί τη συζήτηση της εφέσεως, χωρίς να παραστεί κατ` αυτήν. Καθόσον, όμως, η προφορική συζήτηση της υπόθεσης είναι υποχρεωτική εν προκειμένω, συμφώνως προς το άρθρο 524 § 2 ΚΠολΔ, ενόψει του ότι η εκ μέρους του ερημοδικασθέντος διαδίκου άσκηση της εφέσεως επιφέρει κατ’άρθρο 528 ΚΠολΔ την εξαφάνιση της εκκαλούμενης άνευ άλλου τινός, δεν δύναται να εφαρμοστεί η διάταξη του άρθρου 242 § 2 ΚΠολΔ, σύμφωνα και με τη νομική σκέψη που προηγήθηκε, και ως εκ τούτου, η παράσταση της εκκαλούσας με τον προαναφερόμενο τρόπο δεν είναι κανονική και αυτή θεωρείται δικονομικώς απούσα. Κατ` ακολουθίαν των ανωτέρω και ενόψει και της ερημοδικίας του εφεσιβλήτου, πρέπει να ματαιωθεί η συζήτηση της εφέσεως, συμφώνως προς το άρθρο 260 ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΚΗΡΥΣΣΕΙ ματαιωμένη τη συζήτηση.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 29 Μαρτίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου της εκκαλούσας.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ