Αριθμός 145/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 524 § 3 ότι στην κατ’ έφεση δίκη, όταν η συζήτηση επισπεύδεται από τον εκκαλούντα και αυτός ερημοδικεί ή και όταν η συζήτηση επισπεύδεται από τον εφεσίβλητο και δεν παρίσταται ο εκκαλών (δηλαδή δε λάβει μέρος κανονικά στη συζήτηση), η έφεση απορρίπτεται χωρίς ουσιαστική εξέταση. Η απόρριψη της εφέσεως λόγω της ερημοδικίας του εκκαλούντος γίνεται κατ’ ουσία και όχι κατά τύπους. Διότι, μολονότι στην πραγματικότητα οι λόγοι της εφέσεως δεν εξετάζονται ως προς το παραδεκτό και τη βασιμότητά τους, θεωρείται – κατά πλάσμα του νόμου – ότι είναι αβάσιμοι και για την αιτία αυτή πάντοτε απορριπτέοι, αφού δεν δίδεται στο δικαστήριο η δυνατότητα εκδόσεως αντίθετης αποφάσεως περί παραδοχής της (βλ. Σαμουήλ, Η έφεση, 1993, αρ. 1050, σ. 316, Κ. Κεραμέα, Αστ.Δικον.Δ, 1986, σελ. 253, ΑΠ 16/1990 Δ/νη 31,804, ΑΠ 1303/1996 Δ/νη 38, 1785, ΑΠ 507/1998 Δ/νη 39,1582, ΑΠ 1016/2000, Δ/νη 42, 417, ΕφΘεσ 2455/1994 Αρμ 49.1046, ΕφΑθ 5185/1998 Δ/νη 39,1673).
Στην προκειμένη περίπτωση από το πρακτικό δημόσιας συνεδρίασης του Δικαστηρίου κατά τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας προκύπτει ότι οι εκκαλούντες δεν εκπροσωπήθηκαν με διορισμό πληρεξούσιου δικηγόρου κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στη σειρά της εκ του οικείου πινακίου στη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας, και επομένως δεν πήραν μέρος στη συζήτηση. Όπως δε προκύπτει από το δικόγραφο της κρινόμενης με αριθμό …./29.11.2013 εφέσεως αυτή στρέφεται κατά της με αριθμό 4985/24.9.2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς η οποία δίκασε τη με αριθμό …../31.12.2012 αγωγή του Σύρου υπηκόου ναυτικού περί καταβολής δεδουλευμένων, κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών (άρθρο 82 του ΚΙΝΔ) με δικονομικά απόντες του εναγόμενους ήδη εκκαλούντες και δέχθηκε κατά ένα μέρος την αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τους εναγόμενους ήδη εκκαλούντες δηλαδή α) την εταιρία με την επωνυμία ……….. που εδρεύει στη Μονροβία της Λιβερίας, που εκπροσωπείται από τον τρίτο εκκαλούντα στην οποία επίσης η τέταρτη αδερφή του τελευταίου είναι διευθύνουσα μέτοχος, η οποία πρώτη εκκαλούσα έχει εγκαταστήσει γραφείο στον Πειραιά σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 89/1967, και β) την πλοιοκτήτρια εταιρία με την επωνυμία ……… που εδρεύει στη Μάλτα, την οποία αντιπροσωπεύει η πρώτη εκκαλούσα στην Ελλάδα κατά τα προαναφερόμενα, και γ) τα προαναφερόμενα φυσικά πρόσωπα να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ήδη εφεσίβλητο ναυτικό το ποσό των 160.665,69 ευρώ ως οφειλόμενες δεδουλευμένες αποδοχές εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή. Η κρινόμενη έφεση αυτή κατατέθηκε στη γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου στις 29.11.2013 από το Δικηγόρο Πειραιά …. . (ΑΜ ….) ενώ η συζήτηση της προσδιορίστηκε από τον εφεσίβλητο και από τις με αριθμό. ……./30.10.2013, …./23.4.2014 και …../23.4.2014 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά ……… – τις οποίες παρέλαβαν η σύνοικος θυγατέρα του τρίτου εκκαλούντος νομίμου εκπροσώπου της αντιπροσώπου στην Ελλάδα της πλοιοκτήτριας (την πρώτη) και αυτοπροσώπως η τέταρτη εκκαλούσα (τις λοιπές που αφορούσαν την ίδια και ως σύνοικος τον αδερφό νόμιμο εκπρόσωπο της αντικλήτου της πλοιοκτήτριας) – προκύπτει ότι οι εκκαλούντες κλήθηκαν να παραστούν κατά τη συζήτηση τη υπόθεσης για τις 4.12.2014, οπότε σύμφωνα με τη βεβαίωση της Γραμματέως του Εφετείου Πειραιά η συζήτηση αναβλήθηκε αρχικά για τις 3.12.2015, στη συνέχεια για τις 4.2.2016, στη συνέχεια εκ νέου για τις 2.2.2017 και τέλος για τη δικάσιμο που αναγράφεται στην αρχή της παρούσας. Πρέπει συνεπώς να δικαστούν ερήμην αφού η εκ του πινακίου αναβολή ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρο 226 παρ. 4 του ΚΠολΔ). Ακολούθως η κρινόμενη έφεση η οποία α) έχει κατατεθεί πριν την πάροδο τριετίας (άρθρο 581 παρ. 2 του ΚΠολΔ όπως ίσχυε κατά το χρόνο κατάθεσης του ενδίκου μέσου, δηλαδή πριν το ν. 4335/2015) από την έκδοση της εκκαλουμένης απόφασης, και β) για το παραδεκτό της οποίας δεν χρειαζόταν κατάθεση παραβόλου εφέσεως σύμφωνα τη διάταξη του άρθρου 12 παρ.2 του ν. 4055/2012 καθώς αφορούσε εργατική διαφορά, πρέπει να απορριφθεί, σύμφωνα με τα όσα αναπτύχθηκαν στην αρχή της παρούσας. Πρέπει, επίσης, να ορισθεί το νόμιμο παράβολο για την περίπτωση που οι εκκαλούντες ασκήσουν ανακοπή ερημοδικίας (άρθρα 501, 502 § 1, 505 § 2 ΚΠολΔ), και επιπλέον πρέπει, να καταδικαστούν οι εκκαλούντες, ως ηττηθέντες, στη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με τη δικονομική απουσία των εκκαλούντων
Ορίζει το παράβολο ανακοπής ερημοδικίας, στο ποσό των διακοσίων ενενήντα (290) ευρώ για κάθε εκκαλούντα
Απορρίπτει την έφεση.
Επιβάλλει σε βάρος των εκκαλούντων τη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων πενήντα (650) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 27 Φεβρουαρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξουσίου δικηγόρου του εφεσιβλήτου.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ