ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟ ΓΑΜΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΒΙΩΣΗ
Διατροφή από γάμο. Έφεση ερήμην εφεσίβλητου. Μη παροχή νομικής βοήθειας για το διορισμό δικηγόρου για την άσκηση έφεσης και την παράσταση ενώπιον του Εφετείου, αφού δεν επαρκεί η παρασχεθείσα κατά τον πρώτο βαθμό. Εξαφανίζει την εκκαλουμένη, λόγω εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων.
Αριθμός Απόφασης 1 /2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από την έκθεση επίδοσης …..´/18.4.2019 του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιά, …….., την οποία επικαλείται και προσκομίζει η εκκαλούσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της υπό κρίση έφεσης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον εφεσίβλητο (άρθρα 126 §1 περ. α´, 127 §1, 128 §§1, 4, 136 §2 και 498 §§1, 2 εδ. α´ του Κ.Πολ.Δ.). Ο τελευταίος, όμως, δεν εμφανίστηκε στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του πινακίου και, κατά συνέπεια, πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο, ωστόσο πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, σαν να ήταν και αυτός παρών (άρθρο 524 §4 εδ. α΄ του Κ.Πολ.Δ.).
ΙΙ. Η από 11.12.2018 έφεση της ενάγουσας – ……………..κατά της οριστικής απόφασης 2778/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 §3, 593 έως 602 και 610 έως 613 του Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015) και έκανε εν μέρει δεκτή, την από 28.11.2016 αγωγή της ως άνω εκκαλούσας, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, εφόσον η τελευταία δεν επικαλείται ούτε από τα έγγραφα της δικογραφίας προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης, δεν παρήλθε δε διετία από τη δημοσίευσή της, αφού δημοσιεύτηκε στις 15.6.2018 και η έφεση ασκήθηκε (με κατάθεση στην Γραμματεία του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου), στις 11.12.2018 (άρθρα 495§§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §2 του Κ.Πολ.Δ., όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 ισχύει μετά την τροποποίησή της με το ν. 4335/2015). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του ίδιου Κώδικα, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011), χωρίς να απαιτείται η κατάθεση παραβόλου από την εκκαλούσα, εφόσον πρόκειται για διαφορά από διατροφή που οφείλεται λόγω γάμου (άρθρο 495 §3Γ εδ. τελ. και 592 §3 περ. α´ του Κ.Πολ.Δ., σε συνδυασμό με το άρθρο ένατο παρ. 2 εδ. α´ του ν. 4335/2015). Πρέπει, επομένως, να γίνει (η έφεση) τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 §1 του Κ.Πολ.Δ.). Εξάλλου, για το παραδεκτό της συζήτησης της έφεσης, η εκκαλούσα προσκόμισε, κατ’ άρθρο 524 §4 του Κ.Πολ.Δ., αντίγραφα των προτάσεων του απολειπόμενου εφεσίβλητου, που κατατέθηκαν στην πρωτοβάθμια δίκη, καθώς και τα πρακτικά που λήφθηκαν κατ’ αυτήν. Σημειωτέον ότι δεν παρασχέθηκε στην εκκαλούσα νομική βοήθεια, όπως αυτή ισχυρίζεται, αφού με την προσκομιζόμενη απόφαση 402/2016 του Πρωτοδικείου Πειραιά, αποτελούμενου από τον Πρόεδρο Πρωτοδικών Πειραιά, ορίστηκε η δικηγόρος, …………, εγγεγραμμένη στα μητρώα του δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά, προκειμένου να ασκήσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων και αγωγή διατροφής ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και όχι για την άσκηση έφεσης και την παράσταση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, αφού η νομική βοήθεια παρέχεται για κάθε δίκη χωριστά (άρθρο 8 §3 του ν. 3226/2004 “Παροχή νομικής βοήθειας σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος και άλλες διατάξεις”). Προς τούτο, άλλωστε, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1 §§1 και 2, 2, 8 §1 και 9 §§1 και 2 του ίδιου ως άνω νόμου, αρμόδιος ήταν ο Πρόεδρος Εφετών Πειραιά, όπου επρόκειτο να εισαχθεί (Εφετείο Πειραιά) το ανωτέρω ένδικο μέσο (σχετ. Α.Π. 119/2019 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Ωστόσο, αν και δεν υπάρχει διορισμός της δικηγόρου, που παραστάθηκε για λογαριασμό της εκκαλούσας και κατά συνέπεια ούτε παροχή δικαστικής πληρεξουσιότητας από την τελευταία, κατ’ άρθρο 9 §5 του ν. 3226/2004, της δόθηκε πληρεξουσιότητα να εκπροσωπήσει αυτήν (εκκαλούσα) στην παρούσα δίκη, με την από 3.10.2019 εξουσιοδότηση με βεβαίωση του γνησίου της υπογραφής της.
ΙΙΙ. Με την από 28.11.2016 αγωγή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά) η ενάγουσα – …. ……. (ήδη εκκαλούσα), ζήτησε να υποχρεωθεί ο εναγόμενος – σύζυγός της, … ., επειδή έχει διασπαστεί η έγγαμη συμβίωσή τους από εύλογη για εκείνη αιτία, να της καταβάλει ως μηνιαία διατροφή, για την κάλυψη των αναγκών της, αφού στερείται εισοδημάτων, το ποσό των 757 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 §3, 593 έως 602 και 610 έως 613 του Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το ν. 4335/2015), εξέδωσε την οριστική του απόφαση 4416/2017, με την οποία, αφού έκρινε ότι η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1389, 1390, 1391, 1392, 1493 και 1498 του Α.Κ., τη δέχθηκε εν μέρει ως και κατ’ ουσία βάσιμη και υποχρέωσε τον εναγόμενο να προκαταβάλει, κάθε μήνα, στην ενάγουσα, ως διατροφή σε χρήμα, το ποσό των 350 ευρώ. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη η τελευταία για το διαλαμβανόμενο στην έφεση λόγο, που ανάγεται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί τη μεταρρύθμισή της, ώστε να της επιδικαστεί μεγαλύτερο ποσό διατροφής.
ΙV. Από την εκτίμηση των χωρίς όρκο καταθέσεων των διαδίκων, που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημοσίας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, καθώς και απ’ όλα τα έγγραφα που η εκκαλούσα επικαλείται και προσκομίζει νόμιμα, είτε προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη (σημειωτέον ότι η τυχόν αναφορά πιο κάτω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 1001/2012 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 1628/2003 Ελλ.Δ/νη 2004, σελ. 724), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο, στην Κοινότητα Αμπελακίων της νήσου Σαλαμίνας, στις 18.1.1975, από τον οποίο απέκτησαν τέσσερα, ήδη ενήλικα, τέκνα, που έχουν παντρευτεί και αποκτήσει τις δικές τους οικογένειες. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της έγγαμης συμβίωσής των διαδίκων, ο εναγόμενος – εφεσίβλητος εργάστηκε ως ναυτικός, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό την αξιοπρεπή διαβίωση της οικογένειάς του, ενώ η ενάγουσα – εκκαλούσα ουδέποτε εργάστηκε, απασχολούμενη αποκλειστικά με την ανατροφή των τέκνων και φροντίδα της συζυγικής οικίας. Η πιο πάνω εργασία του εφεσίβλητου είχε ως αποτέλεσμα την απουσία του από την οικία των διαδίκων για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ούτως ώστε μέχρι και τη συνταξιοδότησή του, το έτος 2008, να μην έχουν φανεί ιδιαίτερα προβλήματα στη σχέση του με την εκκαλούσα – σύζυγό του, αφού ουσιαστικά δεν συγκατοικούσαν για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Από το έτος αυτό, όμως, οπότε, λόγω της συνταξιοδότησης του εφεσίβλητου, διέμειναν επί μακρόν στην ίδια οικία ανέκυψαν σοβαρά προβλήματα στη σχέση τους, με συνεχείς διαφωνίες, λεκτικούς διαπληκτισμούς, ακόμη δε και επεισόδιο σωματικής βίας από πλευράς του τελευταίου, στις 16.12.2013, για το οποίο καταδικάστηκε με την απόφαση 1097/2017 του Α´ Αυτόφωρου Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι οι άσχημες σχέσεις μεταξύ των διαδίκων οφείλονταν σε διαφωνίες τους κυρίως επί οικονομικών θεμάτων, δοθέντος ότι μετά τη συνταξιοδότησή του ο εφεσίβλητος είχε σαφώς μικρότερο εισόδημα, σε σχέση μ’ αυτό που αποκόμιζε κατά τη διάρκεια των ετών που εργαζόταν, με αποτέλεσμα να προκαλούνται συνεχείς τριβές μεταξύ των διαδίκων σχετικά με τη διαχείριση του, ήδη μειωμένου, οικογενειακού εισοδήματος, εξαιτίας της άρνησης της εκκαλούσας να συμβάλει στοιχειωδώς στον περιορισμό των οικογενειακών δαπανών. Στην όξυνση δε του ήδη τεταμένου κλίματος, συνέτεινε και το γεγονός ότι αμφότεροι ασθένησαν από ιδιαιτέρως σοβαρά νοσήματα, η μεν εκκαλούσα από καρκίνο του στήθους, το έτος 2011, συνεπεία του οποίου υποβλήθηκε σε ριζική μαστεκτομή και σε χημειοθεραπείες, ο δε εφεσίβλητος από καρκίνο του προστάτη, το έτος 2013, για τον οποίο υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση και χημειοθεραπείες, χωρίς ακόμη να έχει αποκατασταθεί η υγεία του. Οι ασθένειες αυτές αύξησαν τις ανάγκες των διαδίκων για ιατροφαρμακευτικές δαπάνες και επιβαρύνθηκε ακόμη περισσότερο ο οικογενειακός προϋπολογισμός, με αποτέλεσμα τη μεγαλύτερη ψυχική φόρτιση των διαδίκων. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι από το μήνα Δεκέμβριο του 2015 διασπάστηκε οριστικά η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων, από λόγους που αφορούσαν και στους δύο συζύγους, αφού η μεν εκκαλούσα ουδέποτε συμβιβάστηκε με το γεγονός ότι τα εισοδήματα του συζύγου της συρρικνώθηκαν μετά τη συνταξιοδότησή του, αρνούμενη να συμβάλει στοιχειωδώς στον περιορισμό των οικογενειακών δαπανών, ενόψει και των ασθενειών που τους έπληξαν, ο δε εφεσίβλητος αντιδρώντας βίαια και με ιδιαίτερη σκληρότητα στις μεταξύ τους διενέξεις, φτάνοντας μέχρι του σημείου να προκαλέσει στην ενάγουσα σωματική βλάβη, κάτι το οποίο άλλωστε δεν προσβλήθηκε με λόγο έφεσης. Κατά συνέπεια, εφόσον η διακοπή αυτή της έγγαμης συμβίωσης έγινε από λόγους που αφορούσαν στο πρόσωπο και των δύο διαδίκων, υπάρχει εύλογη αιτία και στο πρόσωπο της εκκαλούσας για τη διακοπή της, με αποτέλεσμα να εξακολουθεί, κατ’ αρχήν, να υπάρχει η υποχρέωση διατροφής του εφεσίβλητου προς αυτήν. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι ο τελευταίος, ο οποίος γεννήθηκε το έτος 1946, είναι συνταξιούχος του ΝΑΤ και οι μηνιαίες αποδοχές του, κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα της άσκησης της αγωγής, ανέρχονταν στο ποσό των 1.165 ευρώ. Καταβάλλει μίσθωμα για την οικία όπου διαμένει, ποσού 220 ευρώ, ενώ βαρύνεται και με τις λειτουργικές δαπάνες αυτής, που ανέρχονται στο ποσό των 70 ευρώ. Επίσης, καταβάλλει κάθε μήνα από 25 για χρέη προς τη Δ.Ο.Υ. και 58 ευρώ από ρύθμιση οφειλής προς τη ΔΕΗ, από τη χρήση ρεύματος της οικογενειακής στέγης. Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα, η οποία, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω δεν εργάζεται, διαμένει στην οικογενειακή στέγη, ιδιοκτησίας του εφεσίβλητου, την οποία αυτός της παραχώρησε, μετοικώντας ο ίδιος σε άλλη οικία. Επιπλέον, έχει (η εκκαλούσα) ανάγκες για ιατροφαρμακευτικές δαπάνες, που δεν καλύπτονται από τον ασφαλιστικό της φορέα (ΝΑΤ), αφού πάσχει και από σακχαρώδη διαβήτη, ενώ έχει και εκφυλιστικές αλλοιώσεις οστικών δομών με στένωση του Α5-Α6 και Α6-Α7 μεσοσπονδύλιου διαστήματος. Από τα έγγραφα που προσκομίζονται από το φαρμακείο, όπου προμηθεύεται τα φάρμακά της, αποδεικνύεται ότι κατά το κρίσιμο χρονικό διάστημα (Φεβρουάριο έως και Σεπτέμβριο του 2016) κατέβαλλε κατά μέσο όρο, ποσό 130 ευρώ για την αγορά φαρμάκων. Η αναφορά στην από 25.10.2011 αίτηση του εφεσίβλητου περί υπαγωγής του στις ρυθμίσεις του ν. 3869/2010, ότι απαιτείται για ιατρικά έξοδα της συζύγου του ποσό 300 ευρώ, αφορά σ’ εκείνο το χρονικό διάστημα (υποβολής της αίτησης), οπότε και η τελευταία είχε προσβληθεί από καρκίνο του μαστού και είχε επιπλέον έξοδα (επέμβαση μαστεκτομής και θεραπεία) κι όχι στο επίδικο χρονικό διάστημα. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι πρέπει να επιδικαστεί στην ενάγουσα το ποσό των 30 ευρώ για την ανωτέρω αιτία έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός, ως προς το δεύτερο σκέλος του, ο μοναδικός λόγος της έφεσης.
Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα δαπανά ποσό 50 ευρώ για ένδυση, υπόδηση και είδη ατομικής υγιεινής για την οικία όπου διαμένει, ποσό το οποίο δεν πλήττεται με λόγο έφεσης. Εξάλλου, με την πρωτόδικη απόφαση επιδικάστηκε στην τελευταία και ποσό 120 ευρώ για την εν στενή εννοία διατροφή της, η οποία πρέπει να είναι προσεγμένη, λόγω των ανωτέρω παθήσεών της. Ο σχετικός λόγος της έφεσης ως προς το κονδύλιο αυτό, ανεξαρτήτως του ότι δεν προσκομίζεται προς υποστήριξή του κάποιο αποδεικτικό μέσο, είναι αόριστος και ως τέτοιος απορριπτέος ως απαράδεκτος, αφού αναφέρει αορίστως, ότι η εκκαλουμένη ουδόλως έλαβε υπόψη κατά τον υπολογισμό των εξόδων της διατροφής της, το γεγονός πως πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη, περικόπτοντας το αιτούμενο ποσό, σε σημείο ώστε να καθίσταται αδύνατη η κάλυψή της (σχετ. Α.Π. 692/2012 και Α.Π. 323/2008 Νο.Β. 2008, σελ. 1585). Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα χρειάζεται ποσό 120 ευρώ για δαπάνες συντήρησης και λειτουργίας της παραχωρηθείσας σ’ αυτήν συζυγικής οικίας, επιφάνειας 80 τ.μ., όπως πληρωμή λογαριασμών ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ και θέρμανσης (πλην των δημοτικών τελών και κοινόχρηστων, τα οποία, όπως και η ίδια αναφέρει δεν έχει υποβάλλει σχετικό αίτημα). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που επιδίκασε για την ίδια αιτία το ποσό των 100 ευρώ έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός, ως προς το πρώτο σκέλος του, ο μοναδικός λόγος της έφεσης. Τέλος, απαιτούνται για έκτακτες δαπάνες και για δαπάνες μετακίνησής με τα δημόσια μέσα συγκοινωνίας, ποσό 50 ευρώ το μήνα, χωρίς ν’ αποδειχθεί ότι είναι απαραίτητη για τη μετακίνησή της η χρήση Ι.Χ. Τέτοιο άλλωστε αίτημα δεν περιλήφθηκε στην αγωγή της, η δε αόριστη αναφορά σε έξοδα κίνησης, μεταφορές, βενζίνη δεν επαρκεί προς τούτο, δεδομένου ότι δεν προέκυψε, ούτε γινόταν αναφορά σε ύπαρξη επιβατικού αυτοκινήτου. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκρινε όμοια σχετικά με το αίτημα αυτό, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί κατά το σκέλος αυτό ο μοναδικός λόγος της έφεσης.
- Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει δεκτή η από 11.12.2018 έφεση της ενάγουσας …………., και ως ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη οριστική απόφαση 2778/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, να κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.) και αφού ερευνηθεί η ως άνω, από 28.11.2016 αγωγή, να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος σ’ αυτήν να καταβάλει, ως μηνιαία διατροφή στην ενάγουσα, το ποσό των 470 ευρώ, προκαταβολικά το πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής μέχρι την εξόφληση. Τέλος, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση και ως προς τη διάταξή της για τη δικαστική δαπάνη και να συμψηφιστεί η δικαστική δαπάνη, μεταξύ των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, λόγω της ιδιότητας τους ως συζύγων (άρθρο 179 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην του εφεσίβλητου.
Ορίζει το παράβολο στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ για την περίπτωση άσκησης ανακοπής ερημοδικίας κατά της απόφασης αυτής από τον εφεσίβλητο.
Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσίαν την από 11.12.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2018 έφεση της ενάγουσας – …………….
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 2778/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 28.11.2016 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2016 αγωγή.
Δέχεται εν μέρει αυτή.
Υποχρεώνει τον εναγόμενο, ………, να προκαταβάλλει στην ενάγουσα ………….., το πρώτο τριήμερο κάθε μήνα, το ποσό των τετρακοσίων εβδομήντα (470) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής μέχρι την εξόφληση.
Συμψηφίζει στο σύνολό της, τη δικαστική δαπάνη, μεταξύ των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 2 Ιανουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ