Αριθμός 5/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 14-10-2015 και με αριθ. εκθ. καταθ. …../2015 έφεση του εκκαλούντος Ελληνικού Δημοσίου κατά της υπ’ αριθ. 2885/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας (άρθρα 739 επ. του ΚΠολΔ), κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων, έχει ασκηθεί από το ηττηθέν στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, κυρίως παρεμβαίνον Ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και είναι εμπρόθεσμη (άρθρα 495 παρ. 1, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 ΦΕΚ Α’ 87/23-7-2015, σε συνδ. με τα άρθρα 591 παρ. 1, 741, 760, 761 του ιδίου Κώδικα), δεδομένου ότι από τα στοιχεία της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε γίνεται επίκληση ότι εχώρησε τέτοια και επιπλέον η κατάθεση της έφεσης έλαβε χώρα στις 14-10-2015 (βλ. την υπ’ αριθ. …../2015 έκθεση κατάθεσης ενδίκου μέσου της Γραμματέα του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, όπισθεν του δικογράφου της έφεσης), δηλαδή εντός τριών ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης απόφασης, στις 14-7-2015, δεδομένου ότι η διετής προθεσμία άσκησης του ένδικου μέσου της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο 1 άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015 ΦΕΚ Α’ 87/23-7-2015, αφορά τις εκκαλούμενες αποφάσεις που έχουν δημοσιευθεί μετά την 1-1-2016 (βλ. Β. Βαθρακοκοίλη, «Η έφεση-Ερμηνεία-Νομολογία-Βιβλιογραφία-Ειδικές Διατάξεις, έκδ. 2015, σελ. 240-241, αριθ. 909β-912) και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος αρμοδίου Δικαστηρίου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011). Σημειώνεται ότι δεν απαιτείται η κατάθεση από το εκκαλούν Ελληνικό Δημόσιο του παραβόλου, που προβλέπεται από το άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (όπως η διάταξη αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος την 2-4-2012, ήτοι, για τις κατατιθέμενες από τις 2.4.2012 και εφεξής εφέσεις κατά τα άρθρα 113 ν. 4055/2012 και 25 § 2 ΕισΝΚΠολΔ), δεδομένου ότι το Δημόσιο δεν προκαταβάλλει τέτοιο παράβολο (βλ. ΕφΠειρ. 69/2015, Δημοσίευση στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ – Μ. Μαργαρίτης, ΕρμηνΚΠολΔ, τόμος Α’, άρθρο 495, αριθ. 17, σελ. 849). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), κατά το μέρος που μεταβιβάζεται η υπόθεση με την έφεση στο δευτεροβάθμιο αυτό δικαστήριο (άρθρο 522 του ΚΠολΔ).
Η αιτούσα και ήδη εφεσίβλητη, με την από 7-12-2013 (αριθ. εκθ. καταθ. …./5-3-2013 αίτησή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία κοινοποιήθηκε προς τον Υπουργό των Οικονομικών, ζήτησε α)να αναγνωριστεί το δικαίωμα κυριότητας με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας της, ήδη, θανούσας μητέρας της σε οικόπεδο, το οποίο έχει καταχωρηθεί στο Κτηματολογικό Βιβλίο του Κτηματολογικού Γραφείου Νίκαιας, με αριθμ. ΚΑΕΚ ………… και την ένδειξη του άγνωστου ιδιοκτήτη, β)να διαταχθεί η διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής του ακινήτου αυτού με ιδιοκτήτη τη θανούσα μητέρα της, της οποίας είναι αποκλειστική κληρονόμος.
Το εκκαλούν άσκησε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου την από 19-11-2013 κύρια παρέμβαση, με την οποία ζήτησε και αυτό την διόρθωση της ίδιας ανακριβούς εγγραφής και την καταχώριση αυτού του ιδίου ως ιδιοκτήτη του εν λόγω ακινήτου.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, συνεκδίκασε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, την αίτηση και την κύρια παρέμβαση και με την υπ’αριθμ. 4071/2014 προδικαστική απόφασή του διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, ενώ με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε την κύρια παρέμβαση του Ελληνικού Δημοσίου και έκανε εν μέρει δεκτή την αίτηση της εφεσίβλητης, διατάσσοντας την διόρθωση της πιο πάνω ανακριβούς εγγραφής, όπως ακριβώς είχε ζητηθεί.
΄Οπως προκύπτει από τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του άρθρου 4 του Ν.3127/2003, σε ακίνητο που βρίσκεται μέσα σε σχέδιο πόλεως, ο νομέας του θεωρείται κύριος έναντι του Δημοσίου, εφόσον νέμεται το ακίνητο αυτό μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού αδιαταράκτως για χρονικό διάστημα τριάντα ετών, εκτός εάν κατά την κτήση της νομής βρισκόταν σε κακή πίστη, ενώ στο χρόνο της νομής προσμετράται και ο χρόνος νομής των δικαιοπαρόχων του, που διανύθηκε με τις ίδιες προϋποθέσεις, δηλαδή, την αδιατάρακτη νομή, την έλλειψη κακής πίστης και την περίληψη του ακινήτου σε σχέδιο πόλεως. Βάσει και όσων ορίζονται στο άρθρο 1042 ΑΚ, για την έννοια της καλής πίστης, ο εν λόγω νομέας θα θεωρηθεί ότι βρίσκεται σε καλή πίστη, όταν δεν τον βαρύνει βαρειά αμέλεια, ότι απέκτησε την κυριότητα και η πεποίθησή του αυτή να υφίσταται κατά το χρόνο κτήσης της νομής του ακινήτου. Ο επικαλούμενος έναντι του Δημοσίου κυριότητα, η οποία έχει αποκτηθεί με τον πιο πάνω τρόπο, αρκεί να αποδείξει την περίληψη του ακινήτου εντός σχεδίου πόλεως, την κτήση της νομής του, την έλλειψη διατάραξής της και τη συμπλήρωση των τριάντα ετών πριν την έναρξη ισχύος του Ν.3127/2003. Αντίθετα, την ύπαρξη κακής πίστης του, υποχρεούται να αποδείξει το Δημόσιο, καθόσον, από τις διατάξεις του νόμου αυτού καθιερώνεται κανόνας διακωλυτικός της κτήσης κυριότητας, οπότε η απόδειξή του βαρύνει το Δημόσιο, που την επικαλείται (ΑΠ786/2012)
Από την ένορκη κατάθεση της μάρτυρος της αιτούσας και ήδη, εφεσίβλητης, που εξετάσθηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά (το Ελληνικό Δημόσιο δεν εξέτασε μάρτυρα) και από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία επικαλούνται και νόμιμα προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:To επίδικο ακίνητο είναι ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο μετά μίας διώροφης οικίας με δώμα, έκτασης 75,44τ.μ., που βρίσκεται εντός του εγκεκριμένου από το έτος 1929 σχεδίου του Δήμου Νίκαιας και επί των οδών ……… και …….., εμφαινόμενο στο από Νοεμβρίου 2012 τοπογραφικό διάγραμμα του πολιτικού μηχανικού …….. με τα κεφαλαία αλφαβητικά γράμματα ΑΒΓΔΕΖΗ και συνορεύει βόρεια με πλευρά ΑΕ, μήκους 4,1 μέτρων (Α-Η 1,75 + Η-Ζ 1,91 +Ζ-Ε 0,44) με γειτονική ιδιοκτησία ………., με ΚΑΕΚ ……….., νότια επί πλευράς Β-Γ μήκους 21,17 μέτρων με την οδό ….. και φέρει τον αριθμό …., ανατολικά επί πλευράς ΔΓ μήκους 5,21 μέτρων και με το με ΚΑΕΚ …. οικόπεδο, ιδιοκτησίας ………. και δυτικά, επί πλευράς ΑΒ, μήκους 6,22 μέτρων με την οδό … και φέρει τον αριθμό ….Το ως άνω ακίνητο εμπίπτει στην ευρύτερη έκταση συνολικού εμβαδού 4.022τ.μ., που περιήλθε στην κυριότητα του κυρίως παρεμβαίνοντος Ελληνικού Δημοσίου με απαλλοτρίωση, δυνάμει της υπ’αριθμ.116677/1927 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των τότε Υπουργών Γεωργίας και Υγιεινής, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ Β΄89/3-11-1927 προς ανέγερση προσφυγικού συνοικισμού. Με το από 6-7-1935 “Συμφωνητικό”, ο ………, πατέρας της δικαιοπαρόχου της αιτούσας, αγόρασε το ως άνω επίδικο ακίνητο από τον …………, ο οποίος έκτοτε κατείχε και νεμόταν αυτό με διάνοια κυρίου και καλή πίστη μέχρι το έτος 1945, ασκώντας επ’αυτού τις προσιδιάζουσες στη φύση και τον προορισμό του διακατοχικές πράξεις, χωρίς να οχληθεί από οποιονδήποτε, μάλιστα, δε, ανήγειρε επ’αυτού ισόγεια οικία, αποτελούμενη από δύο πλίθινα δωμάτια όπου διέμενε με την οικογένειά του. Το έτος 1945 μετά το γάμο της θυγατέρας του, ……….(μητέρας της εφεσίβλητης), παραχώρησε με άτυπη δωρεά σ’αυτήν (θυγατέρα του) το ως άνω ακίνητο μετά της ισόγειας οικίας. ΄Εκτοτε, η ως άνω μητέρα της εφεσίβλητης κατείχε και νεμόταν το επίδικο ακίνητο με διάνοια κυρίας. Ειδικότερα, δενδροφύτευσε αυτό(επίδικο) με καλλωπιστικούς θάμνους και λουλούδια, στη συνέχεια κατεδάφισε τα δύο πλίθινα δωμάτια και ανήγειρε οικοδομή, αποτελούμενη α)από το ισόγειο, που περιλαμβάνει οικία, η οποία αποτελείται από έναν κοιτώνα, κουζίνα-καθιστικό σε ενιαίο χώρο, χώλ, λουτρό και έχει επιφάνεια 57,17τ.μ. και β) τον πρώτο υπέρ το ισόγειο ορόφου, που περιλαμβάνει μία κατοικία, η οποία αποτελείται από έναν κοιτώνα, κουζίνα-καθιστικό σε ενιαίο χώρο, λουτρό και εξώστες και έχει επιφάνεια 47,62τ.μ. και γ)δώμα, το οποίο περιλαμβάνει την κοινόχρηστη ταράτσα και μία αποθήκη, επιφάνειας 15,85τ.μ..Η ως άνω οικοδομή με αίτηση της ως άνω μητέρας της αιτούσας ηλεκτροδοτήθηκε την 14-5-1958 (βλ.το υπ’αριθμ.πρωτ…../8-11-2005 έγγραφο της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού Δ.Ε. Περιοχής Πειραιά Πρακτορείο Νίκαιας).Η ανωτέρω μητέρα της εφεσίβλητης κατά το χρόνο του θανάτου της άφησε την υπ’αριθμ…./27-2-2006 δημόσια διαθήκη της, που συντάχθηκε ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιά, την 22-5-2009 με το υπ’αριθμ.649/2009 πρακτικό δημόσιας συνεδρίασης, με την οποία εγκατέστησε κληρονόμο της την εφεσίβλητη επί του επίδικου ακινήτου, η οποία αποδέχθηκε την επαχθείσα κληρονομία με την υπ’αριθμ……/30-6-2010 πράξη αποδοχής κληρονομίας της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου Πειραιά. ΄Εκτοτε, η εφεσίβλητη ασκούσε και εξακολουθεί να ασκεί επί του επίδικου ακινήτου με διάνοια κυρίας, με καλή πίστη, συνεχώς και αδιαλείπτως και δίχως να οχληθεί από οποιονδήποτε, όλες τις πράξεις, που προσιδιάζουν στην φύση και τον προορισμό του ως άνω ακινήτου, διαμένοντας εντός της ως άνω οικοδομής. Για τη νομή των δικαιοπαρόχων της εφεσίβλητης(πάππου και μητέρας) κατέθεσε με λόγο γνώσεως η μάρτυράς της και η κατάθεσή της δεν ανατρέπεται από άλλο αποδεικτικό στοιχείο. Αντίθετα, ισχυροποιείται η κατάθεση αυτή από τα εξής στοιχεία: α)Η Διεύθυνση Πολεοδομίας της Νομαρχίας Πειραιά, με το έγγραφό της ………../87 της 1-6-1987 προς τον Δήμο Νίκαιας, σχετικά με τη σύνταξη πράξης αναλογισμού σε ρυμοτομούμενη έκταση, αναφέρει ως φερόμενη ιδιοκτήτρια τη μητέρα της εφεσίβλητης και της κοινοποιεί το εν λόγω έγγραφο. β)Η εφεσίβλητη από το έτος 2014 καταβάλει συνεχώς τον επιβαλλόμενο σ’αυτήν ενιαίο φόρο ιδιοκτησίας ακινήτου (ΕΝΦΙΑ). Η ένσταση του εκκαλούντος Δημοσίου για ύπαρξη κακής πίστης της εφεσίβλητης και των δικαιοπαρόχων της δεν αποδείχθηκε, δεδομένου ότι το Δημόσιο δεν προσκόμισε άλλα στοιχεία, εκτός από μία αίτηση της εφεσίβλητης προς το Τμήμα Πρόνοιας της Περιφέρειας Αττικής για έκδοση παραχωρητηρίου, με ημερομηνία 19-3-2007 και μία αίτηση της μητέρας της εφεσίβλητης προς το ίδιο Τμήμα Πρόνοιας, με ημερομηνία 25-9-2006, με την οποία ζητούσε στοιχεία από φάκελλο ομόρου ακινήτου. Οι ενέργειες, όμως, αυτές, οι οποίες έγιναν στην προσπάθεια αναγνώρισης της νομής επί του επιδίκου, δεν σημαίνουν αναγκαστικά και ύπαρξη κακής πίστης, ενόψει και του ότι η τριακονταετής νομή τους είχε συμπληρωθεί πολλά χρόνια νωρίτερα. Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που δεν έκανε δεκτή την κύρια παρέμβαση του εκκαλούντος Δημοσίου και συνάμα διέταξε την πιο πάνω διόρθωση στο Βιβλίο Κτηματολογίου, δεν έσφαλε ούτε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του ν.3127/2003, ούτε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και η ένδικη έφεση, με την οποία το Ελληνικό Δημόσιο υποστηρίζει τα αντίθετα, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη και να καταδικαστεί το εκκαλούν, λόγω της ήττας του, στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατ’ αρθρ. 176 και 183 ΚΠολΔ, μειωμένη όμως, σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 3693/1957, σε συνδυασμό με την 134423/8-12-1992 (ΦΕΚ Β΄11/20-1-1993) κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Δικαιοσύνης, που εκδόθηκε κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 5 παρ. 12 του ν. 1738/1987, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την 14-10-2015 και με αριθ. εκθ. καταθ. …../2015 έφεση κατά της υπ’ αριθ. 2885/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας
Και
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ ουσίαν.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ το εκκαλούν στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 2 Ιανουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων, της δικαστικής πληρεξουσίας ΝΣΚ του εκκαλούντος και της πληρεξουσίας δικηγόρου της εφεσίβλητης.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ