Αριθμός 15 /2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση από 18-12-2017 και με ειδικό αριθμό κατάθεσης …../2017 έφεση της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας, κατά της υπ’ αρ. 4099/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, το οποίο δίκασε την από 29-7-2016 αγωγή του ενάγοντος και ήδη εφεσιβλήτου κατά την ειδική διαδικασία των οικογενειακών διαφορών, έχει ασκηθεί σύμφωνα με τις νόμιμες διατυπώσεις και είναι εμπρόθεσμη (άρθρα 19, 495, 511, 513 παρ.1 περ. β, 516 παρ.1, 517, 518 παρ. 1, 591 παρ.1, 7 και 592 παρ.1 περ. α ΚΠολΔ – επίδοση απόφασης στις 21-11-2017 και άσκηση έφεσης στις 19-12-2017 – βλ. υπ’ αρ. ../21-11-2017 έκθ. επίδ. της δικαστ. επιμελ. στο Πρωτ/κείο Αθηνών ……. και …./19-12-2017 έκθ. κατάθ. έφεσης του Γραμματέα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου). Πρέπει, επομένως, να γίνει δεκτή κατά το τυπικό της μέρος και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία, για να κριθεί ως προς τη νομική και ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι για το παραδεκτό της δεν απαιτείται κατάθεση παραβόλου λόγω του χαρακτήρα της διαφοράς (άρθρο 495 παρ. 3 Γ εδ. τελευταίο ΚΠολΔ).
Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος με την από 29-7-2016 αγωγή του, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ζήτησε να λυθεί ο γάμος του με την εναγόμενη, τον οποίο τέλεσαν στις 28-11-2014 στους Αγίους Αναργύρους Αττικής. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του δέχθηκε την αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εναγόμενη και ζητεί, για τους λόγους που αναφέρονται στην έφεσή της και ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, να εξαφανισθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, ώστε να απορριφθεί η αγωγή.
ΙΙ. Κατά τη διάταξη του άρθρου 1439 παρ. 1 ΑΚ, καθένας από τους συζύγους μπορεί να ζητήσει το διαζύγιο, όταν οι μεταξύ τους σχέσεις έχουν κλονισθεί τόσο ισχυρά, από λόγο που αφορά το πρόσωπο του εναγομένου ή και των δύο συζύγων, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα. Με την ως άνω διάταξη καθιερώνεται ως λόγος διαζυγίου ο αντικειμενικός κλονισμός της έγγαμης σχέσης και προσδιορίζονται γενικώς όρια εντός των οποίων θα κινηθεί ο Δικαστής χωρίς να τίθεται η υπαιτιότητα ως βάση του ισχυρού κλονισμού. Επομένως, τα δυνάμενα να προκαλέσουν ισχυρό κλονισμό γεγονότα μπορεί να είναι και ανυπαίτια ή ακόμη και μη καταλογιστά, δεν έχει δε σημασία ποιός εκ των δύο συζύγων δημιούργησε πρώτος τον λόγο κλονισμού της έγγαμης συμβίωσης. Υπό την έννοια αυτή, αν το κλονιστικό περιστατικό αφορά και τους δύο συζύγους, το προς διάζευξη δικαίωμα γεννάται ανεξαρτήτως του ποιόν εκ των δύο βαρύνει περισσότερο η ύπαρξή του και του εάν υπάρχει υπαιτιότητα μόνον στο πρόσωπο του ενός των συζύγων. Το ότι για την λύση του γάμου είναι πλέον αδιάφορο εάν ο κλονισμός οφείλεται σε υπαίτιο ή ανυπαίτιο κλονιστικό γεγονός σημαίνει ότι στη δίκη του διαζυγίου δεν δικαιολογείται σε καμία πλευρά έννομο συμφέρον για την έρευνα της υπαιτιότητας, αφού το δεδικασμένο της διαπλαστικής απόφασης του διαζυγίου σε ουδεμία περίπτωση επεκτείνεται επί ζητημάτων υπαιτιότητας. Συνέπεια των ανωτέρω παραδοχών είναι ότι η κηρύττουσα τη λύση του γάμου απόφαση δεν αποτελεί δεδικασμένο ούτε ως προς την ύπαρξη καθ` εαυτή των επί μέρους πραγματικών περιστατικών τα οποία επέφεραν τον κλονισμό της έγγαμης σχέσης, εφόσον το δεδικασμένο αφορά στην έννομη σχέση ή στο δικαίωμα που κρίθηκε τελεσίδικα (άρθρα 322 και 324 ΚΠολΔ), ούτε ως προς το ζήτημα της υπαιτιότητας για τον κλονισμό αυτόν, ακόμη και αν ο λόγος διαζυγίου αφορά αποκλειστικά στο πρόσωπο του εναγομένου, τα δε ζητήματα υπαιτιότητας κρίνονται αυτοτελώς στη δίκη διατροφής. Στην πραγματικότητα, δηλαδή, αντικείμενο της δίκης διαζυγίου είναι, όχι η δικαστική διάγνωση του λόγου του δικαιολογούντος την απαγγελία του διαζυγίου, αλλά το διαπλαστικό δικαίωμα της λύσης του γάμου (ΑΠ 1481/2011, 28/2009, 170/2008, 1084/2008 – ΕφΠειρ 588/2015, 666/2015).
ΙΙΙ. Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων, που εξετάστηκαν νομότυπα στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο (βλ. πρακτικά δίκης), αξιολογούμενες κατά το λόγο γνώσεως και το βαθμό αξιοπιστίας των προσώπων, εκ των οποίων προέρχονται, τις ένορκες βεβαιώσεις υπ’ αρ. …../2016 του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που λήφθηκε σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των διαδίκων και λαμβάνεται υπόψη για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 110/2018), υπ’ αρ. ……../30-5-2017 του Ειρηνοδίκη Ιλίου, που λήφθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση του εναγόμενου για να παραστεί κατά τη λήψη τους (βλ. ……./24-5-2017 έκθ. επίδ. του δικαστ. επμελ. στο Πρωτ/κείο Αθηνών ………….), υπ’ αρ. ………. του Ειρηνοδίκη Πειραιά, που λήφθηκαν μετά από νομότυπη κλήτευση του εναγόμενου για να παραστεί κατά τη λήψη τους (βλ. ……/30-3-2017 και …../21-6-2017 εκθ. επίδ. των δικαστ. επμελ. στο Πρωτ/κείο Αθηνών ……και …. αντίστοιχα) και τα έγγραφα, που οι διάδικοι νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στις 28-11-2014 στους Αγίους Αναργύρους Αττικής, από τον οποίο στις 21-5-2015 απέκτησαν θήλυ τέκνο. Μετά το γάμο τους εγκαταστάθηκαν σε μισθωμένη οικία στο Κερατσίνι και ο ενάγων, ο οποίος είναι αξιωματικός του Εμπορικού Ναυτικού, κάλυπτε όλα τα έξοδα της οικογένειας, διότι η εναγόμενη δεν εργαζόταν και η έγγαμη συμβίωσή τους υπήρξε αρμονική. Όμως με την πάροδο του χρόνου αποδείχθηκε ασυμβατότητα των χαρακτήρων των διαδίκων και συνεχώς δημιουργούντο διαπληκτισμοί μεταξύ των με τη συμμετοχή πολλές φορές συγγενικών τους προσώπων, με αποτέλεσμα να καλείται η αστυνομία προς αποσόβηση περαιτέρω κλιμάκωσης των διαπληκτισμών. Την κατάσταση αυτή όξυνε η ανάρτηση στο διαδίκτυο φωτογραφιών της εναγόμενης να εμφανίζεται σε κατάσταση περίπτυξης (εναγκαλισμού) με το ……… αλλά και του τελευταίου με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων και με το σχόλιο «……….. βολτάρα με τη ντίβα μ..». Η εναγόμενη αρνείται ότι είχε δημιουργήσει εξωσυζυγικό δεσμό με τον προαναφερόμενο, ισχυριζόμενη ότι αυτός ήταν παιδικός της φίλος, πλην όμως η «τρυφερή στάση» στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες και μάλιστα σε μεγάλη ηλικία δεν ενισχύει τον ισχυρισμό της περί παιδικής φιλίας. Παράλληλα δε η εναγόμενη ισχυρίζεται ότι ο ενάγων είχε συνάψει εξωσυζυγική σχέση με άλλη γυναίκα, ήτοι τη ………….., την οποία μάλιστα είχε γνωρίσει στους γονείς του και πέρασαν μαζί τις γιορτές των Χριστουγέννων 2015, γεγονός που κατέθεσε η εξετασθείσα ως μάρτυρας μητέρα της. Ανεξαρτήτως της αλήθειας ή όχι των ανωτέρω γεγονότων περί εξωσυζυγικών σχέσεων αμφοτέρων των διαδίκων, η υπόνοια αυτών δημιούργησε τεταμένη οικογενειακή κατάσταση, η οποία οδήγησε σε συνεχείς διαπληκτισμούς και ψυχική απομάκρυνση μεταξύ των. Αποτέλεσμα των γεγονότων αυτών ήταν η εναγόμενη τον Δεκέμβριο 2015 μαζί με το ανήλικο τέκνο τους να εγκαταλείψει τη συζυγική οικία και να εγκατασταθεί στην οικία των γονέων της στους Αγίους Αναργύρους Αττικής. Έκτοτε οι διάδικοι ζουν χωριστά με τη θέληση να παύσουν στο εξής να έχουν κοινωνία βίου, αλλά με πρόθεση οριστικής διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, η δε πρόθεσή τους αυτή δεν αποτελεί ενδόμυχη διάθεση ή επιθυμία, αλλά εκδηλώθηκε με την ανωτέρω συμπεριφορά τους (ΑΠ 2121/2014). Από τα ανωτέρω αποδεικτικά γεγονότα αποδεικνύεται πλήρως ότι οι μεταξύ των διαδίκων σχέσεις έχουν κλονιστεί σοβαρά από λόγους που αναφέρονται στο πρόσωπο αμφοτέρων, ώστε, βάσιμα, η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα και να δημιουργείται στο πρόσωπό του εύλογη αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσης.
ΙV. Κατά συνέπεια, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε τα ανωτέρω πραγματικά γεγονότα και ύστερα από ορθή εκτίμηση των αποδείξεων και ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου κατέληξε στην ίδια κρίση, δεν έσφαλε, όσα δε αντίθετα υποστηρίζονται από την εκκαλούσα με τους λόγους της έφεσης να κρίνονται κατ’ ουσία αβάσιμα και απορριπτέα καθώς και η έφεση στο σύνολό της. Τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων διότι πρόκειται για διαφορά ανάμεσα σε συζύγους (άρθρα 179 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση τυπικά και την απορρίπτει κατ’ ουσία. Και
Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 8 Ιανουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ