Αριθμός 682 /2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 13.6.2016 έφεση κατά της απόφασης 771/2016 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, με την οποία έγινε δεκτή εν μέρει η από 18.10.2013 αγωγή του εφεσιβλήτου για αναγνώριση κληρονομικού δικαιώματος, ασκήθηκε νομότυπα την 13.6.2016 και εμπρόθεσμα, καθόσον επικυρωμένο αντίγραφο της εκκαλουμένης επιδόθηκε στην εκκαλούσα την 16.5.2016, όπως προκύπτει από την ταυτόχρονη υπ’αριθμ…….. έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ………… Επομένως, ενόψει και του ότι για το παραδεκτό της πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί στην ουσία της.
Όπως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 1786 ΑΚ, η διαθήκη είναι ακυρώσιμη, αν ο διαθέτης παρέλειψε το μεριδούχο που υπήρχε κατά το θάνατό του και η ύπαρξή του κατά τη σύνταξη της διαθήκης δεν του ήταν γνωστή, εκτός αν αποδεικνύεται ότι ο διαθέτης θα προχωρούσε στη σύνταξή της και αν γνώριζε την πραγματική κατάσταση που επήλθε. Εκείνος ο οποίος μάχεται υπέρ του κύρους της διαθήκης πρέπει να αποδείξει ότι ο διαθέτης προέβλεψε τη μεταγενέστερη απόκτηση της ιδιότητας του μεριδούχου. Κλασσική περίπτωση είναι η σύνταξη διαθήκης, ενόψει τελέσεως γάμου και η παράλειψη μνημονεύσεως στη διαθήκη του μέλλοντος συζύγου (Κορνηλάκης στον Αστ.Κωδ.Γεωργιάδη-Σταθόπουλου άρθρο 1786 αριθμ. 1, 3, 9, 11 και 21).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα πρακτικά με την εκκαλουμένη, από την …../17.2.2015 ένορκη κατάθεση της μάρτυρος του εφεσίβλητου, ………. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Νίκαιας και από τις … και …./18-2-2015 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων της εκκαλούσας ……… και ………. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Νίκαιας, που έχουν ληφθεί (όλες) μετά από νομότυπη κλήτευση κάθε αντιδίκου και προσκομίζονται με επίκληση σε επικυρωμένα αντίγραφα, καθώς και από τα νομίμως προσκομιζόμενα έγγραφα των διαδίκων, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων και τέλος, από τις εκατέρωθεν ομολογίες ως προς τη σύναψη γάμου μεταξύ του εφεσιβλήτου και της …….., τη σύνταξη της από 10.10.2009 ιδιόγραφης διαθήκης της τελευταίας και το θάνατό της, αποδείχθηκαν τα εξής: Η ………., κάτοικος εν ζωή Νικαίας Πειραιώς, είχε καταστεί ανάπηρη λόγω τροχαίου ατυχήματος, σε ποσοστό, το οποίο έφθασε το εκατό τοις εκατό. Πιο συγκεκριμένα παρουσίαζε δεξιά ημιπληγία επί εδάφους ΑΕΕ, είχε χειρουργηθεί δύο φορές για ολική αρθροπλαστική, παρουσίαζε εικόνα αρθροκατάδυσης και προχωρημένη οστεοαρθρίτιδα αριστερού ισχύου, χρειαζόταν βοήθεια και συμπαράσταση άλλου προσώπου και ήταν ανίκανη για την άσκηση βιοποριστικού επαγγέλματος εφ΄όρου ζωής, όπως προκύπτει από την γνωμάτευση πιστοποίησης αναπηρίας από 6.4.2012 της Διεύθυνσης Αναπηρίας του Ιδρύματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Την άνοιξη του 2009 γνώρισε τον εφεσίβλητο από την γνωστή της και μάρτυρα του εφεσιβλήτου, ……….. και αποφάσισαν να τελέσουν γάμο. Στις 6.6.2009 τέλεσαν αρραβώνα και λίγο αργότερα άρχισε η συμβίωσή τους στην οικία της ……….. Ενόψει τελέσεως του πολιτικού τους γάμου, ο οποίος και έλαβε χώρα στις 24.4.2010, η ………, η οποία διέθετε κινητή και ακίνητη περιουσία, συνέταξε την από 10.10.2009 ιδιόγραφη διαθήκη της, με την οποία άφηνε γενική κληρονόμο την εκκαλούσα, κόρη της αδελφής της, αν και γνώριζε και είχε αποφασίσει να τελέσει γάμο με τον εφεσίβλητο, οπότε αυτός θα αποκτούσε, κατά το νόμο, την ιδιότητα του νόμιμου μεριδούχου (κατά το άρθρο 1825 ΑΚ). Πρόθεσή της ήταν ουδέν να κληρονομήσει ο εφεσίβλητος από την περιουσία της, φοβούμενη μήπως αυτός, ο οποίος είχε ήδη τελέσει τρεις θρησκευτικούς γάμους, ήθελε να την νυμφευθεί για την περιουσία της, παραβλέποντας τη μεγάλη αναπηρία της. Για την πρόθεση αυτή της διαθέτιδας, την οποία επικαλέστηκε η εκκαλούσα με τις προτάσεις της στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, κατέθεσε ως μάρτυρας σ΄ αυτό η ……., φίλη της διαθέτιδας και τα ίδια βεβαίωσαν στις πιο πάνω ένορκες βεβαιώσεις τους η .. ……………….., μητέρα της διαθέτιδας και η .. ……………….., σύζυγος ……, αδελφή της διαθέτιδας και μητέρα της εκκαλούσας. Η κατάθεση αυτή και οι βεβαιώσεις κρίνονται πιστευτές, ενόψει και του ότι δεν αντικρούονται από την, ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ένορκη κατάθεση της μάρτυρος του εφεσιβλήτου, … ……………….., οικογενειακής φίλης του εφεσιβλήτου και γνωστής της διαθέτιδας, ούτε από την ένορκη κατάθεση της ……. Η Μαρία ……………….. απεβίωσε στις 18.7.2012.
Με βάση όσα προεκτέθηκαν, η πιο πάνω διαθήκη της Μαρίας ……………….. δεν είναι ακυρώσιμη, παρά τη μεταγενέστερη (μετά τη σύνταξη της διαθήκης) τέλεση του γάμου της με τον εφεσίβλητο, την οποία (τέλεση) είχε προβλέψει και αποφασίσει, διατηρώντας την εξαρχής επιθυμία της να παραμείνει μοναδική της κληρονόμος η εκκαλούσα. Επομένως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο έκανε δεκτή την αγωγή του εφεσιβλήτου, εν μέρει και του αναγνώρισε κληρονομικό δικαίωμα με την εσφαλμένη κρίση ότι αυτός κληρονομεί τη θανούσα σύζυγό του, ως νόμιμος μεριδούχος, εφόσον δεν επικαλέστηκε η εκκαλούσα (και τότε εναγόμενη) ότι η διαθέτης προέβη σε αποκλήρωσή του κατά το άρθρο 1842 ΑΚ, έσφαλε και πρέπει να εξαφανιστεί, με παραδοχή του πρώτου λόγου της κρινόμενης έφεσης, στον οποίο, κατά την εκτίμηση του δικογράφου της (το οποίο κυρίως αναφέρεται στην ύπαρξη λόγου αποκλήρωσης του εφεσιβλήτου) περιέχεται και η αιτίαση ότι κακώς απορρίφθηκε ο ισχυρισμός της, ότι η διαθέτις προχώρησε στη σύνταξη της διαθήκης της, ενόψει του γάμου της, με την πρόθεση να παραμείνει αποκλειστική της κληρονόμος η εκκαλούσα. Στη συνέχεια, πρέπει το Δικαστήριο να κρατήσει την υπόθεση και να την δικάσει στην ουσία της (άρθρο 535 παρ 1 ΚΠολΔ), απορρίπτοντας, ως αβάσιμη, την αγωγή του εφεσιβλήτου. Η δικαστική δαπάνη και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί στον εφεσίβλητο (άρθρα 176, 183 ΚΠολΔ).Τέλος, ενόψει του ότι γίνεται δεκτή η έφεση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου στην εκκαλούσα(άρθρ.495 παρ.3 εδ.στ΄ ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει με τους διαδίκους παρόντες
Δέχεται τυπικά και κατ’ουσίαν την με αριθμ. εκθ. καταθ. ……./2016 έφεση κατά της υπ’αριθμ.771/2016 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου στην εκκαλούσα.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζει στην ουσία της την από 18.10.2013 αγωγή του εφεσιβλήτου.
Απορρίπτει την αγωγή
Καταδικάζει τον εφεσίβλητο στη δικαστική δαπάνη και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, την οποία ορίζει σε χίλια ευρώ(1000€).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Νοεμβρίου 2019, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτής, ευρισκομένης
σε κανονική άδεια, ο
Πρόεδρος του Τριμελούς
Συμβουλίου Δ/νσεως του
Εφετείου Πειραιώς,
Αντώνιος Πλακίδας,
Πρόεδρος Εφετών