ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός Αποφάσεως 740/2019
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τη δικαστή Μαρία Κωττάκη, Εφέτη, που όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ
Με την από 29.3.2019 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ./../2019) κλήση του εκκαλούντος νομοτύπως επαναφέρεται προς συζήτηση η υπό κρίση από 14.2.2017 έφεση (ΓΑΚ ./2017 ΕΑΚ ./2017), μετά την έκδοση της υπ΄αριθ. 705/2018 αποφάσεως του παρόντος Δικαστηρίου που κήρυξε τη συζήτηση απαράδεκτη λόγω μη κλητεύσεως της αναγκαίας ομοδίκου του εκκαλούντος.
Κατά το άρθρο 76 § 1 του ΚΠολΔ, αναγκαστική ομοδικία υπάρχει, εκτός των άλλων περιπτώσεων, και όταν η ισχύς της αποφάσεως που θα εκδοθεί εκτείνεται σε όλους τους ομοδίκους. Τούτο συμβαίνει, κατά τα άρθρα 329 και 920 του ΚΠολΔ, και στην περίπτωση κατά την οποία ενάγονται η ομόρρυθμη εταιρεία και ατομικώς οι ομόρρυθμοι εταίροι της για υποχρεώσεις της εταιρείας (βλ. Κ. Μπέη, Πολ. Δικ., άρθρο 76 III 2α, σ. 419, Γέσιου – Φαλτσή, Η ομοδικία στην Πολ. Δικ., σ. 247, Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα, ΕρμΚΠολΔ, άρθρο 76, 3 σ. 174, Σταυρόπουλο, ΕρμΚΠολΔ, άρθρο 76, 8γ, σ. 158, ΕφΑθ 2968/1998 ΕλλΔνη 40. 423, ΕφΘ 2687/1996, Αρμ 1997. 919, ΕφΑθ 6995/1995 ΑρχΝ 1996. 734, ΕφΑθ 9775/2002 – “Νόμος”). Τα προαναφερόμενα ισχύουν ακόμα και αν η εταιρεία αυτή είναι μόνον “εν τοις πράγμασι” ομόρρυθμη (Νίκας, σε ΚΠολΔ Κεραμέα-Κονδύλη-Νίκα υπό το άρθρο 76 αριθ. 3, σελ 174), όπως θεωρείται ότι είναι η ναυτιλιακή εταιρεία που η καταστατική έδρα της βρίσκεται στην αλλοδαπή αλλά η πραγματική στην Ελλάδα γιατί εκεί ασκείται η διοίκησή της, η οικονομική της διαχείριση και εκεί αυτή (εταιρεία) λειτουργεί και συναλλάσσεται με τρίτους (ΑΠ 335/2001, ΕφΠειρ 277/2005, ΕφΠειρ 269/2016 – “Νόμος”, ΕφΠειρ 752/2018 -ιστότοπος Εφετείου Πειραιώς). Περαιτέρω κατά το άρθρο 76 § 4 του ίδιου ως άνω Κώδικα, η άσκηση των ενδίκων μέσων από κάποιον από τους ομοδίκους της § 1 έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους, τούτο δε υπό την έννοια ότι αν ένας αναγκαίος ομόδικος ασκήσει ένδικο μέσο, θεωρούνται από το νόμο ότι ασκούν αυτό και οι ομόδικοι του παρ` όλο ότι αδράνησαν. Εξ άλλου από τη διάταξη του άρθρου 517 εδ. β` ΚΠολΔ, κατά την οποία, αν υπάρχει αναγκαστική ομοδικία η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά όλων των ομοδίκων, αλλιώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη, προκύπτει ότι αν την έφεση την ασκεί ο αντίδικος των ομοδίκων, πρέπει να απευθύνεται εναντίον όλων των ομοδίκων, ενώ αν την ασκεί ο ομόδικος η έφεση δεν απευθύνεται κατά των ομοδίκων του, με εξαίρεση τις δίκες διανομής (ΟλΑΠ 63/1981 Δ 1981. 314, ΑΠ 1309/1988 ΝοΒ 37. 434). Η έφεση του ενός ομοδίκου ωφελεί και τους υπολοίπους αναγκαίους ομοδίκους, οι οποίοι όμως πρέπει να καλούνται στη συζήτηση της εφέσεως, κατά το άρθρο 110 § 2 του ΚΠολΔ, αλλιώς η συζήτηση είναι απαράδεκτη για όλους τους διαδίκους (βλ. Δ. Κονδύλη, Το δεδικασμένο κατά τον ΚΠολΔ § 10, σ. 103, Κ. Μπέη, Πολ. Δικ. άρθρο 76 § IV 3 σ. 425 , Γέσιου-Φαλτσή, ό.π., § IV α`, σ. 285, ΑΠ 1411/1987 ΝοΒ 35. 1614, ΑΠ 82/1981 Δ 12. 420, ΕφΠειρ 493/1997 ΕλλΔνη 38. 1900, ΕφΑθ 3746/1999 ΕλλΔνη 36. 125, ΕφΑθ 9775/2002 ο.π).
Στην προκειμένη περίπτωση, η εκκαλουμένη καταδίκασε τους εναγομένους, την πρώτη (ήδη δεύτερη εφεσίβλητη) ως εργοδότρια εταιρεία (εδρεύουσα, κατά το καταστατικό της, στις νήσους Μάρσαλ αλλά στην πραγματικότητα στον Πειραιά) του ενάγοντος και ήδη πρώτου εφεσίβλητου ναυτικού και τον δεύτερο εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα, ως νόμιμο εκπρόσωπο της ανωτέρω εταιρείας, έκαστον εις ολόκληρον, να καταβάλουν στον ενάγοντα ποσό 22.228,54 ευρώ, νομιμοτόκως κατά τα σε αυτή αναφερόμενα και κηρύχθηκε προσωρινά εκτελεστή για το ποσό των 10.000 ευρώ. Σύμφωνα με όσα αναφέρονται στην αμέσως προηγούμενη σκέψη, μεταξύ των ανωτέρω εναγομένων υφίσταται αναγκαστική ομοδικία, καθόσον η πρώτη είναι αλλοδαπή ναυτιλιακή εταιρεία που η καταστατική έδρα της βρίσκεται στις νήσους Μάρσαλ αλλά η πραγματική στον Πειραιά και συνεπώς λειτουργεί ως “εν τοις πράγμασι” ομόρρυθμη εταιρεία, ο δε δεύτερος εναγόμενος είναι ο νόμιμος εκπρόσωπός της και μοναδικός εταίρος της. Και ναι μεν η έφεση του ενός συνεναγομένου αναγκαίου ομοδίκου δεν πρέπει να στρέφεται κατά του άλλου, όμως, στη συζήτηση της εφέσεως πρέπει να καλούνται όλοι οι αναγκαίοι ομόδικοι αλλιώς η συζήτηση είναι απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους. Η σχετική δε κλήση δύναται να γίνει και από τον επιμελέστερο διάδικο και όχι απαραιτήτως από τον αναγκαίο ομόδικο του απόντος ομοδίκου του. Στην προκειμένη περίπτωση, ο παριστάμενος πρώτος εφεσίβλητος (ενάγων) δεν επικαλείται ούτε προσκομίζει κλήση στην παρούσα συζήτηση της απούσας δεύτερης εφεσίβλητης-καθής η κλήση -πρώτης εναγομένης, ενώ κλήση του απόντος- μετά την απόρριψη του αιτήματος αναβολής – εκκαλούντος δεν απαιτείται γιατί αυτός επέσπευσε τη συζήτηση. Επομένως, πρέπει η συζήτηση να κηρυχθεί απαράδεκτη ως προς όλους τους διαδίκους, χωρίς να ασκεί επιρροή το γεγονός ότι η έφεση είναι απορριπτέα ως εκπροθέσμως ασκηθείσα (τρία και πλέον έτη μετά τη δημοσίευση της εκκαλουμένης), καθόσον για να προχωρήσει το Δικαστήριο σε αυτή την κρίση, προϋπόθεση είναι το παραδεκτό της συζητήσεως της εφέσεως.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση.
-Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριο, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 20 Δεκεμβρίου 2019.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ