Αριθμός 60 /2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Σοφία Καλούδη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Κατά τη διάταξη του άρθρου 528 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 παρ. 21 του Ν.2207/94, αν ασκηθεί έφεση από διάδικο που δικάστηκε ερήμην κατά την πρώτη συζήτηση, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως, αν είχε παραστεί στην πρώτη πρωτοβάθμια συζήτηση. Με τη διάταξη αυτή εισάγεται καθεστώς αναιτιολόγητης έφεσης, η οποία εξομοιώνεται από πλευράς αποτελεσμάτων με την ήδη καταργηθείσα αναιτιολόγητη ανακοπή ερημοδικίας. Η λειτουργία αυτή της έφεσης, όπως τονίζεται στην εισηγητική έκθεση, συνδέεται με τις συνέπειες της ερημοδικίας κατά την πρώτη συζήτηση (αρθρ. 271 παρ.3 και 272 παρ. 1 ΚΠολΔ), ώστε ο εκκαλών να μπορεί να επανορθώσει με έφεσή του τις συνέπειες αυτές (ΕφΔωδ15/2016 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Στην προκειμένη περίπτωση η ένδικη έφεση κατά της με αριθμό 1711/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (αρ. 511, 513 § 1 Κ.Πολ.Δ.), που εκδόθηκε κατά τη τακτική διαδικασία, ερήμην της εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα ,με την κατάθεση δικογράφου στην γραμματεία του δικαστηρίου, που εξέδωσε την προσβαλλομένη απόφαση -αρ. 495 § 1 Κ.Πολ.Δ.) στις 20-9-2018, δηλαδή εντός της από το άρθρο 518 παρ.2 του ΚΠολΔ οριζόμενης προθεσμίας, καθόσον δεν προέκυψε επίδοση της εκκαλουμένης. Επιπλέον, κατατέθηκε το νόμιμο παράβολο, συνολικού ποσού 100 ευρώ, κατ΄άρθρο 495 παρ. 4 του ΚΠολΔ (βλ. το με αριθμό …………/ 2018 ηλεκτρονικό παράβολο). Επομένως αυτή πρέπει να γίνει τυπικά και ουσιαστικά δεκτή και να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, σύμφωνα με το αρ. 528 Κ.Πολ.Δ, μέσα στα όρια που καθορίζονται με την έφεση, στην συνέχεια δε να ερευνηθούν η αγωγή και οι κατ` αυτής ισχυρισμοί της εναγομένης- εκκαλούσας ως προς τη νομική και ουσιαστική βασιμότητά τους (αρθρ. 528 ΚΠολΔ). ΙΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 298, 299, 330 εδ. β` , 914 και 932 ΑΚ προκύπτει ότι η αδικοπρακτική ευθύνη προς αποζημίωση ή (και) προς ικανοποίηση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης προϋποθέτει συμπεριφορά παράνομη και υπαίτια, επέλευση περιουσιακής ζημίας ή (και) ηθικής βλάβης και ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ της συμπεριφοράς του δράστη και της, περιουσιακού ή μη χαρακτήρα, ζημίας. Παράνομη είναι η συμπεριφορά, που αντίκειται σε απαγορευτικό ή επιτακτικό κανόνα δικαίου, ο οποίος απονέμει δικαίωμα ή προστατεύει συγκεκριμένο συμφέρον του ζημιωθέντος, μπορεί δε η συμπεριφορά αυτή να συνίσταται σε θετική ενέργεια ή σε παράλειψη ορισμένης ενέργειας. Για την κατάφαση της παρανομίας δεν απαιτείται παράβαση συγκεκριμένου κανόνα δικαίου, αλλά αρκεί η αντίθεση της συμπεριφοράς στο γενικότερο πνεύμα του δικαίου ή στις επιταγές της έννομης τάξεως. Έτσι, παρανομία συνιστά και η παράβαση της γενικής υποχρεώσεως πρόνοιας και ασφάλειας στο πλαίσιο της συναλλακτικής και γενικότερα της κοινωνικής δραστηριότητας των ατόμων, δηλαδή η παράβαση της, κοινωνικώς επιβεβλημένης και εκ της θεμελιώδους δικαιϊκής αρχής της συνεπούς συμπεριφοράς απορρέουσας, υποχρεώσεως λήψης ορισμένων μέτρων επιμέλειας για την αποφυγή πρόκλησης ζημίας σε έννομα αγαθά τρίτων προσώπων, όπως, ιδίως, επιβάλλεται, σύμφωνα με την καλή πίστη και την κρατούσα κοινωνική αντίληψη, όταν ο υπαίτιος δημιούργησε ορισμένη επικίνδυνη κατάσταση, οπότε έχει υποχρέωση να λάβει κάθε ενδεικνυόμενο από τις περιστάσεις μέτρο, για την αποφυγή προκλήσεως ζημίας σε τρίτους από την κατάσταση αυτή. Αμέλεια, ως μορφή υπαιτιότητας, υπάρχει όταν, εξαιτίας της παράλειψης του δράστη να καταβάλει την επιμέλεια που αν κατέβαλλε -με μέτρο τη συμπεριφορά του μέσου συνετού και επιμελούς εκπροσώπου του κύκλου δραστηριότητάς του- θα ήταν δυνατή η αποτροπή του ζημιογόνου αποτελέσματος, αυτός (δράστης) είτε δεν προέβλεψε την επέλευση του εν λόγω αποτελέσματος, είτε προέβλεψε μεν το ενδεχόμενο επελεύσεώς του, ήλπιζε όμως ότι θα το αποφύγει. Εξάλλου, βαριά αμέλεια, μπορεί να θεωρηθεί ότι υφίσταται, όταν η παρέκκλιση από τη συμπεριφορά του μέσου επιμελούς ανθρώπου είναι σημαντική, ασυνήθης, ιδιαιτέρως μεγάλη και φανερώνει πλήρη αδιαφορία του δράστη για τα παράνομα σε βάρος τρίτων αποτελέσματα της(ΑΠ 1668/2013).Αιτιώδης σύνδεσμος υπάρχει, όταν κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρ. 336 παρ. 4 ΚΠολΔ) η φερόμενη ως ζημιογόνος πράξη ή παράλειψη κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων ή τις ειδικές περιστάσεις της συγκεκριμένης περίπτωσης (άρθρ. 298 ΑΚ) ήταν επαρκώς ικανή (πρόσφορη) να επιφέρει το επιζήμιο αποτέλεσμα, το οποίο και επέφερε πράγματι στη συγκεκριμένη περίπτωση (ΑΠ 1/2019, 1398/2015 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Περαιτέρω, το άρθρο 922 ΑΚ προβλέπει την ευθύνη του προστήσαντος για την ζημία που ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του. Επιπλέον, κατά τη διάταξη του άρθρου 929 ΑΚ, εδ. α’, “Σε περίπτωση βλάβης του σώματος ή της υγείας προσώπου, η αποζημίωση περιλαμβάνει, εκτός από τα νοσήλια και τη ζημία που έχει ήδη επέλθει, ο,τιδήποτε ο παθών θα στερείται στο μέλλον, ή θα ξοδεύει επιπλέον, εξαιτίας της αυξήσεως των δαπανών του”. Στα νοσήλεια περιλαμβάνεται κάθε δαπάνη που έγινε ή κρίθηκε αναγκαία να γίνει για την αποκατάσταση της υγείας του θύματος, μεταξύ των οποίων και οι πλασματικές δαπάνες του παθόντος προσώπου για τις υπηρεσίες που του προσφέρουν οι οικείοι του, σε περίπτωση αδυναμίας του προς αυτοεξυπηρέτηση, και οι οποίες αποτελούν αποζημίωση που προβλέπεται από την ΑΚ 929, την ΑΚ 298 και την ΑΚ 930 εδ. γ’, για την ζημία που ο παθών υπέστη. Η αποζημίωση δε που αποδίδεται στον παθόντα προς αποκατάσταση της συγκεκριμένης ζημίας του, εξαρτάται από την ύπαρξη και το ύψος αυτής ταύτης της ζημίας, η οποία νοείται ως η διαφορά της περιουσίας του παθόντος πριν και μετά το ατύχημα, η οποία είναι μετρήσιμη και εξαρτάται από τις αποδείξεις και συνεπώς δεν επαφίεται στην διακριτική ευχέρεια του δικάζοντος δικαστού, ως εκ τούτου στην περίπτωση της ΑΚ 930 εδ. γ’ δεν τυγχάνει εφαρμογής η αρχή της αναλογικότητας. (ΑΠ 80/2018 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).
ΙΙΙ. Με την από 9-11-2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2015 αγωγή της η ενάγουσα εκθέτει, ότι στις 27-3-2015 και περί ώρα 19.00’ μετέβη στο κατάστημα «Σούπερ Μάρκετ» της εναγομένης στη Σαλαμίνα, προκειμένου να αγοράσει τρόφιμα, ότι στο δάπεδο του διαδρόμου, που πραγματοποιούσε τις αγορές της είχαν πέσει φύλλα λαχανικών, τα οποία αυτή πάτησε με αποτέλεσμα να γλιστρήσει και να υποστεί κάταγμα του δεξιού ισχίου, ότι υπαίτιοι για τον τραυματισμό της είναι οι προστηθέντες από την εναγόμενη υπάλληλοι του καταστήματος της, οι οποίοι δεν φρόντισαν να διατηρούν τον χώρο καθαρό και ασφαλή για τους πελάτες της, ότι ακολούθως λόγω του τραυματισμού της αναγκάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση σε δημόσιο νοσοκομείο, όπου και νοσηλεύθηκε για το χρονικό διάστημα από 27-3-2015 έως 2-4-2015, ενώ μετά την έξοδο της από αυτό απαιτήθηκε κατά την κατ’οίκο ανάρρωση της, λόγω αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησης της, η συνδρομή τρίτου προσώπου και δη της κόρης της, που της παρείχε με υπερένταση των προσπαθειών της, τις φροντίδες και τις υπηρεσίες της. Ζητούσε δε, μετά από παραδεκτό περιορισμό του αγωγικού αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του, αλλά και με τις έγγραφες προτάσεις της, να αναγνωριστεί, ότι η εναγομένη οφείλει να της καταβάλει με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση: α) το ποσό των 10.653,75 ευρώ για την αποκατάσταση της περιουσιακής της ζημίας, αναλυόμενο ειδικότερα: σε ποσό 133,24 ευρώ για τη δαπάνη απασχόλησης αποκλειστικής νοσοκόμας στις 30 και 31-3-2015, ποσό 9.060,00 ευρώ για δαπάνη οικιακής βοηθού, κατά το χρονικό διάστημα από 2-4-2015 έως και 2-9-2015 (151 ημέρες επί 60,00 ευρώ), ποσό 1.190,00 ευρώ για δαπάνη βελτιωμένης διατροφής, που απαιτείτο ως εκ της καταστάσεως της υγείας της επί 4 μήνες, ήτοι για το χρονικό διάστημα από 2-4-2015 έως και 30-7-2015 (119 ημέρες επί 10,00 ευρώ), ποσό 157,35 ευρώ για δαπάνες αγοράς φαρμακευτικών και παραφαρμακευτικών προϊόντων και ποσό 113,16 ευρώ για λοιπές ιατρικές δαπάνες (συμμετοχή σε ιατρικές εξετάσεις, συνταγογραφήσεις), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στην αγωγή, καθώς και β) ποσό 50.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης. Με αυτό το περιεχόμενο η ένδικη αγωγή, η οποία αρμοδίως καθ΄ ύλην και κατά τόπον ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 299, 330, 346, 914, 922, 932 ΑΚ, 70, 176 ΚΠολΔ, είναι επαρκώς ορισμένη, σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται η εναγόμενη, καθώς περιέχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται από τα άρθρα 118 και 216 ΚΠολΔ, για τη θεμελίωση της στις προεκτεθείσες διατάξεις. Ειδικότερα η ενάγουσα στο δικόγραφο της αγωγής της προσδιορίζει επαρκώς το είδος και την έκταση της σωματικής της βλάβης, τη χρονική διάρκεια της αδυναμίας της να αυτοεξυπηρετηθεί κατά τη νοσηλεία της στο νοσοκομείο και την εκ του λόγου αυτού ανάγκη για πρόσληψη αποκλειστικής νοσοκόμας, αλλά και αργότερα κατά τη παραμονή της στην οικία της καθώς και τις υπηρεσίες, που της προσέφεραν οι οικείοι της, κατά τη διάρκεια της αναρρώσεώς της, ενώ τέλος αναφέρεται επαρκώς στις αναγκαίες για την αποκατάσταση της υγείας της ιατροφαρμακευτικές δαπάνες, στις οποίες υποβλήθηκε, καθώς και στη ανάγκη για λήψη βελτιωμένης διατροφής και το κόστος της.
- IV. Από την εκτίμηση των καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του Δικαστηρίου τούτου, και περιλαμβάνονται στα ταυτάριθμα με την απόφαση αυτή πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του, καθώς και τα με επίκληση προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, λαμβανομένων υπόψη αυτεπαγγέλτως και των διδαγμάτων της κοινής πείρας (336 αρ. 4 ΚΠολΔ) αποδείχτηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα στις 27 Μαρτίου 2015 και περί ώρα 19.00 επισκέφτηκε το κατάστημα «Σούπερ Μάρκετ» της εναγομένης, στη Σαλαμίνα για τη προμήθεια ειδών διατροφής. Καθ’ό χρόνο αυτή ευρισκόταν στο διάδρομο με τα είδη καφέ και είχε στραμμένη τη προσοχή της αποκλειστικά στο είδος που ήθελε να αγοράσει, πάτησε πάνω σε πεσμένα στο δάπεδο φύλλα λαχανικών, με συνέπεια να γλιστρήσει και να τραυματισθεί σοβαρά στο δεξί της πόδι, όπου υπέστη βαρείας μορφής υποκεφαλικό κάταγμα ισχίου. Για το περιστατικό κατέθεσε ενόρκως ο μάρτυς της ενάγουσας, που ευρισκόταν κατά την ίδια ώρα στο κατάστημα της εναγομένης, και ο οποίος κατέθεσε ότι στο συγκεκριμένο διάδρομο υπήρχαν και άλλοι ρύποι «πατημένα πράγματα» και «γλύστραγε», εξ ού συνάγεται, ότι το δάπεδο ήταν από ώρα ρυπαρό και επικίνδυνο για τους διερχόμενους από αυτόν πελάτες της εναγόμενης. Ακόμη, ο ίδιος μάρτυς κατέθεσε ότι το συγκεκριμένο κατάστημα της εναγόμενης δεν ήταν γενικά φροντισμένο και ότι έβλεπε συχνά ρύπους στο πάτωμα. Τα ανωτέρω εξάλλου δεν αναιρούνται από την κατάθεση του μάρτυρα της εναγόμενης, που τυγχάνει προϊστάμενος πωλήσεων αυτής, ο οποίος δεν ήταν παρών στο κατάστημα κατά τον χρόνο του ατυχήματος και ουδέν γνωρίζει για τις συνθήκες επέλευσης του. Σύμφωνα με τα προεκτεθέντα, ο ως άνω τραυματισμός της ενάγουσας, οφείλεται στην αμελή συμπεριφορά των προστηθέντων από την εναγόμενη, υπαλλήλων της, που ήταν επιφορτισμένοι με την επίβλεψη και καθαριότητα του χώρου του καταστήματος, αλλά και της ίδιας της παθούσας. Ειδικότερα, οι μεν υπάλληλοι της εναγόμενης δεν επέδειξαν τη δέουσα προσοχή και επιμέλεια, ως όφειλαν και μπορούσαν, προκειμένου να διατηρείται ο χώρος καθαρός και ασφαλής για τους πελάτες της, ώστε να αποτραπούν ατυχήματα εντός του καταστήματος, ενώ ομοίως και η ενάγουσα, δεν επέδειξε τη δέουσα προσοχή, ως όφειλε και μπορούσε ως μέσος συνετός κοινωνός, και συγκεκριμένα βάδιζε χωρίς προσοχή με το βλέμμα της στραμμένο αποκλειστικά στα υψηλότερα ράφια, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί εγκαίρως τον ρύπο στο πάτωμα και να γλιστρήσει και να τραυματισθεί, κατά τα προαναφερόμενα. Η συντρέχουσα δε αμέλεια αυτής υπολογίζεται κατά την κρίση του Δικαστηρίου σε ποσοστό 20 % κατά ουσιαστική παραδοχή της παραδεκτώς προβληθείσας από την εναγόμενη με τον δεύτερο λόγο της έφεσης της ένστασης συνυπαιτιότητας της ενάγουσας (άρθρο 300ΑΚ).
Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ότι η ενάγουσα αμέσως μετά το συμβάν διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας «Άγιος Παντελεήμων», όπου διαπιστώθηκε η έκταση του τραυματισμού της και ακολούθως στις 30-3-2015 υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση με τοποθέτηση τριών κοχλίων (βιδών), παρέμεινε δε, νοσηλευόμενη σε αυτό έως 2-4-2015, οπότε εξήλθε, με τη περαιτέρω σύσταση των ιατρών να λάβει αντιβιοτική και αντιπηκτική αγωγή, να παραμείνει κλινήρης χωρίς φόρτιση του δεξιού σκέλους επι τετράμηνο, δηλαδή μέχρι 31-7-2015 και να επανέλθει για νέο έλεγχο σε ένα μήνα (βλ. σχετικά ιατρικά πιστοποιητικά από 2-4-2015 και 3-6-2015 του ΓΝΠΠ Αγ. Παντελεήμων). Η ενάγουσα, μετά το χειρουργείο, λόγω της βεβαρυμένης κατάστασης της υγείας της και της συνακόλουθης αδυναμίας της να αυτοεξυπηρετηθεί, προσέλαβε αποκλειστική νοσοκόμα (για το χρονικό διάστημα 30 και 31 Μαρτίου), για την αμοιβή της οποίας κατέβαλε το ποσό των 133,24 ευρώ (βλ. τις προσκομιζόμενες αποδείξεις της νοσοκόμας ………..), ενώ μετά την έξοδο της από το νοσοκομείο και κατά την διάρκεια της κατ’οίκον ανάρρωσης της, δηλαδή από 2-4-2015 έως και τέλη Ιουλίου, αυτή συνέχιζε να έχει ανάγκη παροχής φροντίδων και υπηρεσιών τρίτου προσώπου τουλάχιστον για 8 ώρες ημερησίως, τις οποίες, όπως αποδείχθηκε, της προσέφερε η κόρη της, …………., με εντατικοποίηση των προσπαθειών της, καθ’ υπέρβαση των οφειλομένων στα πλαίσια της σχέσεως γονέα και τέκνου, χωρίς την πρόσληψη υποκατάστατης δύναμης [οικιακής βοηθού]. Για την αιτία αυτή δικαιούται η ενάγουσα να αξιώσει από την εναγομένη την καταβολή ποσού ίσου με αυτού που θα κατέβαλε ως αποδοχές αν προσλάμβανε για την περιποίηση της τρίτο πρόσωπο, υπολογιζόμενου του ποσού αυτού για τους μη οικόσιτους βοηθούς στο ειθισμένο [βλ. σχετ. ΑΠ 1379/2004, ΕφΑΘ 745/2018], το οποίο ανέρχεται, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, στο ποσό των 500,00 ευρώ μηνιαίως για την άνω οκτάωρη ημερήσια απασχόληση, δεδομένου ότι η ενάγουσα δεν είχε ανάγκη αποκλειστικής νοσοκόμου, ούτε η θυγατέρα της είχε σχετικές ειδικές γνώσεις. Κατά συνέπεια η εκ της αιτίας αυτής αποζημίωση της ενάγουσας ανέρχεται στο ποσό των 2000 [=4 μήνες επί 500,00 ευρώ το μήνα). Επιπλέον, αυτή κατέβαλε για ιατρικά και παραφαρμακευτικά είδη το συνολικό ποσό των 157,35 ευρώ (βλ. τις επικαλούμενες και προσκομιζόμενες σχετικές αποδείξεις), ενώ ομοίως κατέβαλε για λοιπές ιατρικές δαπάνες το συνολικό ποσό των 113,16 ευρώ και δη στην Γενική Κλινική Σαλαμίνας «………..» Ε.Π.Ε., για αμοιβή συνταγογράφησης, το ποσό των 5 ευρώ την 7-4-2015(βλ. την υπ’ αριθμ. … απόδειξη παροχής υπηρεσιών), και 5 ευρώ, την 17-6-2015( βλ. την υπ’ αριθμ. … απόδειξη παροχής υπηρεσιών), καθώς και 1,20 ευρώ για συμμετοχή της σε ακτινογραφία λεκάνης ισχίων την 23-6-2015, (βλ. την υπ’ αριθμ. … απόδειξη παροχής υπηρεσιών),και 4 ευρώ για ψηφοποιημενη λήψη, (βλ. την υπ’ αριθμ. …. απόδειξη παροχής υπηρεσιών), στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας, για ακτινογραφία λεκάνης και ισχίου αρθρώσεων, το ποσό των 8,98 ευρώ στις 27-4-2015 και 8,98 ευρώ, την 21-5-2015 (βλ. τις 27-4-2015, δυνάμει των Α/Α εντύπων .. και …) και τέλος, στο υπ’ αριθμ. ………. ασθενοφόρο, για την μεταφορά της, την 14-4-2015, από το νοσοκομείο Γενικό Κρατικό Νικαίας, στο σπίτι της, στη Σαλαμίνα, αυτή κατάβαλε το ποσό των 80 ευρώ (βλ. την υπ’ αριθμ. .. απόδειξη παροχής υπηρεσιών). Επίσης αποδείχθηκε, ότι λόγω της φύσης της σωματικής της βλάβης (κάταγμα) και για την ταχύτερη αποκατάσταση της, αυτή ήταν αναγκαίο να λαμβάνει βελτιωμένη διατροφή, επί δύο μήνες (2) μήνες, δαπανώντας για την αιτία αυτή το ποσό των 5 ευρώ ημερησίως, επί πλέον του ποσού, που δαπανούσε για μέχρι τότε για τη διατροφή της, ήτοι συνολικά το ποσό των 300 ευρώ [(60ημέρες X 5 ευρώ). Οι ανωτέρω δαπάνες κρίνεται ότι συνδέονται αιτιωδώς με τον τραυματισμό της ενάγουσας και ως εκ τούτου συνιστούν αποκαταστατέα περιουσιακή ζημία της. Σύμφωνα με τα προεκτεθέντα η συνολική αποκαταστατέα περιουσιακή ζημία της ενάγουσας ανέρχεται στο ποσό των (133,24 +2000+ 300+ 157,35+ 113,16 =) 2.703,75 ευρώ, το οποίο πρέπει να μειωθεί κατά το ποσοστό της συνυπαιτιότητάς της, ήτοι κατά ποσοστό 20%, ώστε η οφειλόμενη αποζημίωση της να ανέρχεται στο τελικό ποσό των (2.703,75- 20% =) 2.163 ευρώ. Επιπλέον, η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη, για αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Λαμβανομένων δε, υπόψη των συνθηκών του τραυματισμού της, του βαθμού της συνυπαιτιότητάς της σε αυτόν, του είδους, της έντασης και της έκτασης της σωματικής της βλάβης, του σωματικού πόνου και της ταλαιπωρίας της, του χρόνου αποθεραπείας της, της ανικανότητας της κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα, της σωματικής και ψυχικής ταλαιπωρίας που υπέστη συνεπεία των ανωτέρω, της ηλικίας της [ετών 65], της διατάραξης της κοινωνικής και οικογενειακής της ζωής και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων, και των εν γένει περιστάσεων, όπως εκτιμώνται με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και λογικής (ΑΠ 433/2008 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), το εύλογο ποσό αυτής ανέρχεται σε τρεις χιλιάδες (3.000,00) ευρώ, με την επιδίκαση του οποίου, δεν παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητας, (ΑΠ 944/2017 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ- άρθρ. 25 § 1 του ισχύοντος Συντάγματος και 2, 9 § 2 και 10 § 2 της ΕΣΔΑ), όπως η αρχή αυτή, χωρίς να έχει άμεση εφαρμογή στην ένδικη περίπτωση, εξειδικεύεται με τη διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ για τον προσδιορισμό του ύψους της χρηματικής ικανοποίησης, καθόσον τούτο είναι ανάλογο προς τα συνήθως επιδικαζόμενα σε παρόμοιες περιπτώσεις (ΑΠ 491/ 2015, ΑΠ 265/2015, ΑΠ 531/2014, ΜονΕφ Αθ 3424/2019 δημ. σε ΤΝΠ – ΝΟΜΟΣ). Για την αποκατάσταση της ως άνω περιουσιακής ζημίας και ηθικής βλάβης της ενάγουσας, που οφείλονται στην προαναφερόμενη αδικοπρακτική συμπεριφορά των προστηθέντων της εναγομένης υπάλληλων της ευθύνεται αντικειμενικά η τελευταία κατ’άρθρο 922 ΑΚ. Κατόπιν όλων αυτών, πρέπει η αγωγή να γίνει δεκτή ως βάσιμη και ουσιαστικά και να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα για τους ανωτέρω λόγους, το συνολικό ποσό των 5.163 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας βαρύνουν κατά ένα μέρος την εναγόμενη, λόγω της μερικής ήττας της (άρθρα 178,183 και 191 παρ.2 ΚΠολΔ), ενώ για το παράβολο, ποσού 100,00 ευρώ, που αυτή προκατέβαλε κατά την κατάθεση της εφέσεως της, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση του σε αυτή(άρθρο 495 παρ. 4 εδ. δ ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα αναφερόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την έφεση με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ’ ουσία την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αριθμ. 1711/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του με αριθμό ………./ 2018 ηλεκτρονικού παραβόλου, ποσού 100 ευρώ, στην καταθέσασα εκκαλούσα.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει την με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2015 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την αγωγή .
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγόμενη οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των πέντε χιλιάδων εκατόν εξήντα τριών ευρώ (5.163 ευρώ), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει σε τετρακόσια (400,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 21 Ιανουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ