Αριθμός 110 /2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι υπό κρίση εφέσεις, ήτοι: α) η από 1/6/2018 (αριθ.καταθ. ………../1.6.2018) έφεση και β) η από 20/7/2018 (αριθ.καταθ. ………../20.7.2018) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 48/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητο και από τη σύμβαση ασφαλίσεως αυτού (άρθ. 666, 667, 670-678 και 681 Α ΚΠολΔ, ως ίσχυαν πριν την κατάργησή τους από το άρθρο τέταρτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015), επί της από 16/11/2015 (αριθ. καταθ. …………/16.11.2015) αγωγής της ενάγουσας – εκκαλούσας ήδη της από 20/7/2018 εφέσεως κατά της α) ……. και β) της ανωνύμου ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………», αρμόδια φέρονται, προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3994/2011), έχουν δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης αποφάσεως, ούτε παρήλθε διετία από τη δημοσίευσή της έως την άσκηση των εφέσεων (άρθ. 495 παρ. 1, 498, 511, 513 παρ. 1, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν.4335/2015 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ) και πρέπει να διαταχθεί η συνεκδίκασή τους λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας (άρθ. 246, 524 παρ. 1 και 591 ΚΠολΔ). Η από 1/6/2018 έφεση ως προς την δεύτερη εκκαλούσα, ………….., πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη, καθόσον ως προς την εκκαλούσα αυτή – πρώτη εναγομένη, η ενάγουσα …………., ήδη εκκαλούσα της από 20/7/2018 εφέσεως, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της από 16/11/2015 αγωγής με προφορική δήλωση του πληρεξουσίου της δικηγόρου που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου (ΚΠολΔ 294 εδ.α΄, 295 παρ. 1 εδ.α΄, 297) και ως εκ τούτου η αγωγή θεωρείται πως δεν ασκήθηκε γι’ αυτή και καταργήθηκε η δίκη και συνεπώς αυτή (δεύτερη εκκαλούσα) δεν μετείχε της πρωτοβάθμιας δίκης ως διάδικος και δεν νομιμοποιείται ενεργητικά, σύμφωνα με το άρθρο 516 παρ. 1 ΚΠολΔ, σε άσκηση της υπό κρίση εφέσεως, η οποία είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη ως προς αυτή, λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποιήσεως. Πρέπει, επομένως, κατά τα λοιπά, οι εφέσεις, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν όπως προαναφέρθηκε (άρθ. 246, 524 παρ. 1, 591 ΚΠολΔ), να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθ. 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτών έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 ΚΠολΔ, το νόμιμο παράβολο, όπως προκύπτει από τις ενσωματωμένες στις ως άνω πράξεις κατάθεσης εφέσεων, πράξεις κατάθεσης παραβόλων αντιστοίχως της αρμόδιας Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιά.
Με την από 16/11/2015 (αριθ.καταθ. ………./2015) αγωγή, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η ενάγουσα, …………., ήδη εκκαλούσα της από 20/7/2018 εφέσεως, κατά της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………», ήδη εκκαλούσα της από 1/6/2018 εφέσεως, ισχυρίσθηκε ότι, η ……… οδηγώντας το υπ’ αρ.κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε, από υπαιτιότητά της και κάτω από τις ιστορούμενες συνθήκες, τον σοβαρό τραυματισμό της. Με βάση το ιστορικό αυτό ζητεί, μετά τον παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται η εναγομένη να της καταβάλει για τις αναφερόμενες αιτίες, το ποσό συνολικά των 83.364,91 ευρώ νομιμοτόκως από 30/4/2011 άλλως από την επίδοση της αγωγής και έως εξοφλήσεως. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλουμένη απόφαση του δέχθηκε εν μέρει την αγωγή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα, ως αποζημίωση (θετικής και αποθεματικής ζημίας) και χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, το ποσό των 40.148 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και έως εξοφλήσεως. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες, με τις υπό κρίση εφέσεις τους, για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτές και ανάγονται σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν, α) η εκκαλούσα της από 1/6/2018 εφέσεως την εξαφάνιση άλλως μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης ως προς τα πληττόμενα κεφάλαια και β) η εκκαλούσα της από 20/7/2018 αγωγής την μεταρρύθμιση της εκκαλουμένης ως το πληττόμενο κεφάλαιο του ποσού της επιδικάσεως χρηματικής ικανοποίησης.
Από την κατάθεση του μάρτυρος, ………., που εξετάστηκε επιμελεία της ενάγουσας ………. στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως αυτού, τις φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθ. 444 παρ. 1 περ.γ΄, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως η πρώτη των διατάξεων αντικαταστάθηκε με το άρθρο 40 παρ. 1 Ν. 3994/2011), οι οποίες θεωρούνται ιδιωτικά έγγραφα (ΑΠ 1626/2000, Δνη 2001.711), τα έγγραφα τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, προς άμεση απόδειξη και για συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 30/4/2011 και περί ώρα 1:35 μεσημβρινή, ο ………. οδηγούσε την υπ’ αριθμ.κυκλοφορίας …………. δίκυκλη μοτοσικλέτα μάρκας BMW χρώματος μαύρου, ιδιοκτησίας του, με συνεπιβαίνουσα την ………-ενάγουσα της υπό κρίση αγωγής, και εκινείτο επί της οδού Ειρήνης στο Νέο Φάληρο με κατεύθυνση από Εθνάρχου Μακαρίου προς οδό Ζαΐμη. Το ίδιο χρόνο η ……. οδηγούσε το με αρ.κυκλοφορίας …… Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην ασφαλιστική εταιρεία «………..», και εκινείτο επί της οδού Καλλέργη, η οποία είναι κάθετος της οδού Ειρήνης, με κατεύθυνση προς την οδό Λάμπρου Κατσώνη. Οι οδοί Ειρήνης και Καλλέργη είναι μονής κατευθύνσεως. Η προτεραιότητα στη διασταύρωση των πιο πάνω οδών ρυθμίζεται με πινακίδα Ρ-2 (STOP), η οποία υπάρχει επί της οδού Καλλέργη. Κατά τη χρονική δε στιγμή, κατά την οποία η οδηγούμενη από τον ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα κινούνταν κανονικά επί της οδού Ειρήνης, η οδηγός του ΙΧΕ ως άνω αυτοκινήτου βρισκόμενη προ της συμβολής της οδού Καλλέργη (στην οποία εκινείτο) με την οδό Ειρήνης (στην οποία εκινείτο η δίκυκλη μοτοσικλέτα με συνεπιβαίνουσα την ενάγουσα), δεν διέκοψε την πορεία της πριν την πινακίδα STOP, όπως είχε υποχρέωση σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 4 παρ. 3 του ΚΟΚ. Αυτή συνέχισε να κινείται κανονικά, με αποτέλεσμα να ανακόψει την πορεία της κανονικά κινούμενης δίκυκλης μοτοσικλέτας στην οποία συνεπιβάτης ήταν η ενάγουσα και να συγκρουστεί το εμπρόσθιο τμήμα αυτής (δίκυκλης μοτοσικλέτας) με δεξιά πόρτα (συνοδηγού) του Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου που οδηγούσε η …….. Αποκλειστικά υπαίτια του ένδικου ατυχήματος είναι η οδηγός του ως άνω Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου ………, η οποία από έλλειψη της προσοχής που μπορούσε και όφειλε να επιδείξει ως μέσος συνετός οδηγός, δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή της στην οδήγηση (άρθ. 12 παρ. 1 ΚΟΚ), δεν ασκούσε τον έλεγχο και την εποπτεία του οχήματός της και δεν παραχώρησε προτεραιότητα στο όχημα που οδηγούσε ο ……., που εκινείτο σε οδό με προτεραιότητα, παραβιάζοντας την πινακίδα Ρ2 (STOP), που την υποχρέωνε να διακόψει την πορεία της (άρθρ. 4 παρ. 12, 26 παρ. 1 και 4 ΚΟΚ). Αποκλειστικά υπαίτια του ένδικου ατυχήματος, βάσει των άνω περιστατικών, κρίθηκε η ……….., και με την υπ’ αρ. 53/2013 αμετάκλητη ήδη απόφαση του Ειρηνοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε δυνάμει της από 19/9/2012 αγωγής του …………. (οδηγού της δίκυκλης μοτοσυκλέτας με συνεπιβάτιδα την ενάγουσα) κατά της α)……. (οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου) και β) της ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..» (εναγομένης της υπό κρίση αγωγής και ήδη εκκαλούσα) για το αυτό ως άνω βιοτικό συμβάν. Περαιτέρω, αποδείχθηκε, ακόμη, ότι η ενάγουσα, ……….., μετά από τη σύγκρουση αυτή διακομίσθηκε με ασθενοφόρο στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά ΤΖΑΝΕΙΟ, όπου διαπιστώθηκε ότι έχει υποστεί «κάταγμα κνημιαίου plateau (αρ)» νοσηλεύτηκε στο Ορθοπεδικό τμήμα, από το οποίο «1/5/2011 εξήλθε με άδεια του υπογράφοντος ιατρού για την τέλεση του γάμου της επανερχόμενη να αντιμετωπιστεί χειρουργικά». Στις 3/5/2011 εξήλθε από το ως άνω Νοσοκομείο «για αντιμετώπιση άλλαχου» και στις 6/5/2011 προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Γενικού Νοσοκομείου Αττικής «ΚΑΤ» «για συντριπτικό κάταγμα έξω κνημιαίου κονδύλου αριστερού γόνατος (plateau) και ρήξη έξω μηνίσκου, από πενθημέρου περίπου. Η ασθενής χειρουργήθηκε άμεσα (στις 6/5/2011) με οστεοσύνθεση δια πλακός και κοχλίων LCP, τοποθέτηση μοσχευμάτων και συρραφή του μηνίσκου. Εξήλθε στις 9/5/2011 με τη σύσταση: 1.βάδιση χωρίς φόρτιση του σκέλους, με βακτηρίες χειρός, 2.παρακολούθηση στα εξωτερικά ιατρεία, 3.αφαίρεση ραμμάτων μετά δέκα (10) ημέρες και επανεξέταση μετά ένα μήνα για ακτινολογικό έλεγχο. Έκτοτε παρακολουθείται στα εξωτερικά ιατρεία στις 22/6/2011, 27/7/2011, 7/9/2011 και κατά την τελευταία επανεξέταση στις 16/5/2012, διεπιστώθη ακτινολογικά, πλήρης πώρωση του κατάγματος της και κλινικά άριστη κινητικότητα του γόνατος. Η ασθενής είχε ανάγκη φυσιοθεραπείας από 9/5/2011 και για έξι (6) μήνες» (βλ. υπ’ αριθ.πρωτ. …/18.5.2012 Ιατρική Γνωμάτευση του Διευθυντή ΕΣΥ – Α΄ Ορθοπεδικού Τμήματος, ………..). Συνεπεία δε του ως άνω σοβαρού τραυματισμού της, όπως σαφώς προκύπτει από την προαναφερόμενη ιατρική γνωμάτευση, οφειλομένου αποκλειστικά στην αμελή συμπεριφορά της οδηγού του ως άνω ζημιογόνου οχήματος, χορηγήθηκε σε αυτήν (ενάγουσα) επίδομα ανικανότητας για εργασία από 30/4/2011 έως και 30/11/2011 και εισέπραξε συνολικά το ποσό των 4.383,05 ευρώ. Από τα ως άνω δε αναφερόμενα πραγματικά περιστατικά δεν προέκυψε ότι, ο πρόσκαιρη έξοδος (κατόπιν αδείας του θεράποντος ιατρού) προκειμένου να τελέσει το γάμο της και η μετά δίωρο επάνοδός της στο Νοσοκομείο ΤΖΑΝΕΙΟ καθώς και η έξοδος από αυτό 4/5/2011 ώρα 8:23 πρωινή, χωρίς να επισημαίνεται κανένας περαιτέρω κίνδυνος επιβαρύνσεως της υγείας αυτής (ενάγουσας), προκειμένου να εισέλθει 6/5/2011 στο Γ.Ν.Α «ΚΑΤ» όπου και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, προκάλεσε περαιτέρω επιδείνωση της καταστάσεως της υγείας της, έτσι όπως αυτή αποτυπώνεται και προκύπτει από τις ιατρικές γνωματεύσεις, οι οποίες είναι ταυτόσημες ως προς το είδος του τραυματισμού. Εξάλλου, ούτε η εναγομένη ήδη εκκαλούσα επιστηρίζει τον αβάσιμο ισχυρισμό της σε σαφή και συγκεκριμένα περιστατικά από τα οποία να συνάγεται πρόκληση επιδείνωσης της καταστάσεως της υγείας της και του τραυματισμού της οφειλόμενη σε συγκεκριμένη συμπεριφορά αυτής (ενάγουσας), ικανή και πρόσφορη να προκαλέσει επιδείνωση της καταστάσεως της υγείας της και επέκταση του σοβαρού ήδη τραυματισμού της, δεδομένου ότι αυτή (ενάγουσα) βρίσκονταν καθόλο το διάστημα (από το χρόνο της ένδικης σύγκρουσης) υπό την επίβλεψη και φροντίδα των θεραπόντων ιατρών. Η ενάγουσα, ………., εξαιτίας του ένδικου τραυματισμού της, τόσο κατά τον χρόνο παραμονής της στο Νοσοκομείο (30/4 έως 3/5/2011, 6/5 έως 9/5/2011) , όσο και μέχρι 30/11/2011 κατ’ οίκον νοσηλείας της, είχε ανάγκη παροχής βοήθειας από τρίτα πρόσωπα για την αντιμετώπιση των βιοτικών και κλινικών της αναγκών καθώς και την κάλυψη των καθημερινών της αναγκών, που σχετίζονται με τη διατροφή της, την καθαριότητα, τις φυσικές της ανάγκες κλπ. Την παραπάνω βοήθεια προσέφερε αζημίως η μητέρα της ενάγουσας, με την εντατικοποίηση των προσπαθειών της. Επομένως, η ενάγουσα δικαιούται, κατ’ άρθρο 930 παρ. 3 ΑΚ, ως αποζημίωση το ποσό που θα κατέβαλε ως αμοιβή σε άλλα πρόσωπα για την προσφορά των άνω υπηρεσιών, που δεν απαιτούν ειδικές γνώσεις και εμπειρία, το οποίο ανέρχεται α)για το χρονικό διάστημα των επτά ημερών νοσηλείας της (30/4 έως 3/5/2011 ΤΖΑΝΕΙΟ/ 6/5 έως 9/5/2011 ΚΑΤ), ενόψει του ότι οι υπηρεσίες της μητέρας της ως μη νοσηλεύτριας αποτιμώνται σε 50 ευρώ, στο ποσό (7Χ50) 350 ευρώ, β)για το χρονικό διάστημα εξίμισυ μηνών από την έξοδό της από το Νοσοκομείο, ενόψει του ότι οι υπηρεσίες της μητέρας της ως οικιακής βοηθού και απασχολούμενης για παροχή υπηρεσιών 24 ώρου αποτιμώνται στο ποσό των 650 ευρώ μηνιαίως, που κρίνεται επαρκής για την αντιμετώπιση των ως άνω αναγκών, λαμβανόμενου υπόψη ότι για χρονικά διαστήματα μεγαλύτερα του μηνός η αμοιβή τρίτου προσώπου υπολογίζεται με μηνιαίο μισθό και όχι σε ημερήσια βάση (Αθ.Κρητικός, Αποζημίωση από Αυτοκινητικά Ατυχήματα Δ΄ έκδοση, παρ. 17 αρ. 13) και για τους εξίμισυ μήνες στο ποσό των 4230 ευρώ (6,5 μήνες Χ 650 ευρώ), το οποίο κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας καταβάλλονται σε ανάλογες υπηρεσίες σε οικιακές βοηθούς. Τα ποσά αυτά δικαιούται η ενάγουσα να τα απαιτήσει, από τον υπόχρεο προς αποζημίωση, έστω και αν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν κατέβαλε κανένα τέτοιο ποσό στη μητέρα της, η οποία και σε βάρος άλλων ενασχολήσεων της ασχολήθηκε με τη φροντίδα για την αποκατάσταση της υγείας της (ΑΠ 1207/2017, 1622/2013, ΑΠ 132/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση, έκρινε ότι η ενάγουσα δικαιούται για την ως άνω αιτία το ποσό των 8.400 ευρώ, ήτοι 7 μήνες Χ 30 ημέρες = 210 ημέρες Χ 40 ευρώ την ημέρα, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και ο σχετικός λόγος της από 1/6/2018 εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος και να επιδικαστεί στην ενάγουσα εφεσίβλητη το ποσό των 4.230 ευρώ και όχι το ποσό των 8.400 ευρώ ,το οποίο εσφαλμένα επιδικάστηκε σε αυτή πρωτόδικα. Επίσης αποδείχθηκε ότι, εξαιτίας του τραυματισμού της, η ενάγουσα δαπάνησε για ειδική βελτιωμένη διατροφή, η λήψη της οποίας ήταν αναγκαία, λόγω της χειρουργικής επέμβασης του υποβλήθηκε, αλλά και για την ταχύτερη πώρωση του κατάγματός της και την εν γένει ενδυνάμωση του οργανισμού της. Τέτοια ειδική διατροφή έλαβε για χρονικό διάστημα 154 ημερών από την έξοδό της από το Νοσοκομείο, ήτοι δαπανώντας για το σκοπό αυτό 8 ευρώ ημερησίως και συνολικά (154 Χ 8) 1.232 ευρώ, επιπλέον όσων θα δαπανούσε για τη συνηθισμένη διατροφή της. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ότι η ενάγουσα δικαιούται για την ως άνω αιτία το ποσό των 1.800 ευρώ, ήτοι 6 μήνες Χ 30 ημέρες Χ 10 ευρώ ημερησίως, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και ο σχετικός λόγος της από 1/6/2018 εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος, και να επιδικαστεί στην ενάγουσα εφεσίβλητη το ποσό των 1.200 ευρώ και όχι το ποσό των 1.800 ευρώ, το οποίο εσφαλμένα επιδικάστηκε σε αυτή πρωτόδικα. Περαιτέρω, συνεπεία του τραυματισμού της, η ενάγουσα δαπάνησε το ποσό των 498,91 ευρώ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διενέργεια ιατρικών εξετάσεων, αφορά φαρμακευτικών, ιατρικών και παραϊατρικών ειδών, όπως: α) για αμοιβή του ιατρού, ………………, κατά την επίσκεψή της στα εξωτερικά ιατρεία του Νοσοκομείου «ΚΑΤ» σε προγραμματισμένες επισκέψεις: 22/6/011, 27/7/2011, 16/5/2012, 16/1/2013, ποσό 75 ευρώ σε κάθε μία από τις άνω επισκέψεις, ποσό 5 ευρώ για επίσκεψη στα εξωτερικά ιατρεία του ΚΑΤ, β) ποσό 4,52 ευρώ για ακτινογραφία γόνατος ΑΡ 27/7/2011, ποσό 8,10 ευρώ για ακτινογραφία γονάτων συγκριτική 16/5/2012, ποσό 71,11 ευρώ για μαγνητική τομογραφία, γ) ποσό 48,78 για ενοικίαση αναπηρικού αμαξιδίου, δ) ποσό 12,70 ευρώ για αγορά μετεγχειρητικών καλτσών, ε) ποσό 48,70 ευρώ για αγορά φαρμάκων (βλ.σχετικές αποδείξεις λιανικής πώλησης και παροχής υπηρεσιών που επικαλείται και προσκομίζει η ενάγουσα). Τα ποσά αυτά δεν καλύφθηκαν, από τον ασφαλιστικό οργανισμό της ενάγουσας, ούτε αυτή απαίτησε την κάλυψή τους. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο επιδίκασε στην ενάγουσα εφεσίβλητη το ποσό των 498,91 ευρώ ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και ο περί του αντιθέτου σχετικός λόγος της από 1/6/2018 εφέσεως είναι απορριπτέος ως κατ’ ουσίαν αβάσιμος. Περαιτέρω, από την από 30/7/2014 ιατρική γνωμάτευση του πλαστικού χειρουργού, ………….., καθώς και από το σύνολο των προαναφερόμενων αποδεικτικών μέσων κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου αποδεικνύεται ότι η μελλοντική ζημία της ενάγουσας ύψους 3.800 ευρώ μπορεί από τώρα να προσδιοριστεί και να αποτελέσει αντικείμενο απόδειξης. Ειδικότερα, για την αποκατάσταση της υγείας της ενάγουσας σε νοσηλευτικά ιδρύματα διαθέτοντα το αναγκαίο για την αιτία αυτή προσωπικό και μέσα με μεγάλη πιθανότητα και κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων θα απαιτηθεί το συνολικό ποσό των 3.800 ευρώ, επιμεριζόμενο ως εξής: «1) Εκτομή των ουλών και συρραφή, εκτιμωμένου κόστους 2.300 ευρώ, ήτοι: 2)Αμοιβή χειρουργού ευρώ 1.000, 3) Αμοιβή αναισθησιολόγου ευρώ 400, 4) Έξοδα χειρουργείου, προεγχειρητικός έλεγχος, φάρμακα και νοσηλεία μιας ημέρας 900 ευρώ. Ακολούθως, προκειμένου να εξασθενήσουν, κατά το δυνατόν, οι ουλές της περιοχής, θα απαιτηθεί θεραπεία με Laser te Surjacing η οποία θα ολοκληρωθεί σε 10 συνεδρίες, εκτιμώμενου κόστους ευρώ 1.500. Το συνολικό κόστος θα ανέλθει, τουλάχιστον στο ποσό των 3.800 ευρώ……..από την ανωτέρω αντιμετώπιση, θα βελτιωθεί η κατάσταση της ασθενούς σε ποσοστό 70-80%, ενώ αποκλείεται η πλήρης (100%) αποκατάστασή της». Κατά συνέπεια ορθά η εκκαλούμενη απόφαση επιδίκασε το ποσό αυτό στην ενάγουσα, γι’ αυτό πρέπει ν’ απορριφθεί ο σχετικός λόγος της από 1/6/2018 εφέσεως ως αβάσιμος, απορριπτομένου και του ισχυρισμού της εκκαλούσας για πρόωρη άσκηση του παρόντος κονδυλίου ως αβάσιμου. Περαιτέρω, η ενάγουσα ενόψει του προγραμματισμού της τελέσεως του γάμου της την 1/5/2011, είχε καταβάλει στο πρακτορείο γενικού τουρισμού «……» (βλ. …../29.4.2011 απόδειξη είσπραξης ποσού 300 ευρώ), το ποσό των 300 ευρώ, ως προκαταβολή, έναντι συνολικού πακέτου εκ 600 ευρώ, για πραγματοποίηση γαμήλιου ταξιδίου 4 ημερών στην Βαρκελώνη Ισπανίας, ταξίδι όμως, που δεν πραγματοποιήθηκε, λόγω του επισυμβάντος ένδικου ατυχήματος και του τραυματισμού αυτής (ενάγουσας), πλην όμως δεν αποδείχθηκε ότι αυτή (ενάγουσα – εφεσίβλητη) υπέστη ισόποση ζημία. Ειδικότερα, δεν αποδείχθηκε ότι δεν αποδόθηκε σε αυτή (ενάγουσα) το προκαταβληθέν έναντι του ταξιδίου χρηματικό ποσό των 300 ευρώ, διότι ότι το ως άνω πρακτορείο γενικού τουρισμού αρνήθηκε, κατόπιν αιτήσεώς της, την επιστροφή του εν λόγω ποσού. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο επιδίκασε στην ενάγουσα το ποσό των 300 ευρώ για την ως άνω αιτία, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και ο σχετικός λόγος της από 1/6/2018 εφέσεως πρέπει να γίνει δεκτός ως κατ’ ουσίαν βάσιμος. Τέλος, ενόψει των συνθηκών υπό τις οποίες συνέβη το ένδικο ατύχημα, όπως αυτές περιγράφονται παραπάνω, του είδους και της σοβαρότητας της σωματικής βλάβης που προκλήθηκε από αυτό στην ενάγουσα, του βαθμού του πταίσματος της υπαιτίας οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου στην επέλευση του ατυχήματος και του εντεύθεν τραυματισμού της ενάγουσας, της ηλικίας της κατά τον κρίσιμο χρόνο, 32 ετών, της αδυναμίας της να εργαστεί έως 30/11/2011, του γεγονότος του προγραμματισμού της τέλεσης του γάμου της την 1/5/2011 και της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα υπέστη ηθική βλάβη από τη στεναχώρια και τη θλίψη της λόγω του τραυματισμού της και της συνακόλουθης προσβολής της σωματικής της ακεραιότητας και υγείας, για την αποκατάσταση της οποίας υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, αναγκάσθηκε να λάβε φαρμακευτική αγωγή και να υποβληθεί σε φυσικοθεραπείες, καθώς και από τις σωματικές και ψυχικές ταλαιπωρίες, τις οποίες υποβλήθηκε κατά τη διάρκεια της νοσηλείας της αρχικά στο νοσοκομείο και, στη συνέχεια, στην οικία της, όπου είχε ανάγκη από τη βοήθεια και την παροχή υπηρεσιών άλλου προσώπου για την εξυπηρέτηση των ατομικών της αναγκών, τις σωματικές και ψυχικές ταλαιπωρίες που υπέστη από την τέλεση του γάμου της, για πραγματοποίηση του οποίου εξήλθε του νοσοκομείου στο οποίο νοσηλευόταν (ΤΖΑΝΕΙΟ), τέλεσε αυτόν επί αναπηρικού αμαξιδίου και μετά το πέρας της τελετής, αντί να αναχωρήσει με τον σύζυγό της στο προγραμματισμένο γαμήλιο ταξίδι, επέστρεψε στο Νοσοκομείο εξαντλημένη. Η εύλογη χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη της ενάγουσας ανέρχεται στο ποσό των 25.000 ευρώ. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε τα ίδια, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και οι περί του αντιθέτου συναφείς λόγοι των εφέσεων πρέπει να απορριφθούν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι. Επομένως οι αξιώσεις της ενάγουσας από το ένδικο ατύχημα ανέρχονται στο συνολικό ποσό των (350 + 4.230 + 1.232 + 498,91 + 3.800 + 25.000) 35.110,91 ευρώ, το οποίο δικαιούται να λάβει με το νόμιμο τόκο (τόκο επιδικίας) από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση (άρθ. 346 εδ.α΄ ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 του Ν. 4055/2012), διότι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, δεν συντρέχουν λόγοι για τη μη επιδίκαση της ανωτέρω απαίτησης με το τόκο επιδικίας, με συνέπεια να είναι απορριπτέο ως αβάσιμο το πρωτοδίκως υποβληθέν, κατ’ άρθρο 346 εδ.δ΄ ΑΚ ως ισχύει, αίτημα της εναγομένης ήδη εκκαλούσας περί εξαίρεσης της επιδικασθείσας απαίτησης από τον τόκο επιδικίας), (Εφ.Πειρ. 684/2014 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), το οποίο επαναφέρεται με τον σχετικό λόγο της εφέσεως, απορριπτομένου τούτου ως αβασίμου, αφού η εκκαλουμένη που έκρινε τα ίδια ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως προς έρευνα, πρέπει: α) να απορριφθεί η από 20/7/2018 (αριθ.καταθ. ………/20.7.2018) έφεση ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, καταδικαστεί η εκκαλούσα, λόγω της ήττας της, στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που κατατέθηκε και β) να γίνει δεκτή η από 1/6/2018 (αριθ.καταθ. ……./2018) έφεση της ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «…………» ως κατ’ ουσίαν βάσιμη, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη. Ακολούθως αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό (άρθ. 535 παρ. 1 ΚΠολΔ) και δικασθεί η από 16/11/2015 αγωγή, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των (350 + 4.230 + 1.232 + 498,91 + 3.800 + 25.000) 35.110,91 ευρώ, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, λόγω της μερικής ήττας της, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας (άρθρ. 178, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ) και να διαταχθεί η απόδοση του παραβόλου στην εκκαλούσα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 ΚΠολΔ.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων, τις από 1/6/2018 (αριθ.καταθ. ………/2018) και 20/7/2018 (αριθ.καταθ. ………../2018) εφέσεις κατά της υπ’ αρ. 48/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απορρίπτει ως απαράδεκτη την από 1/6/2018 (αριθ.καταθ. ………../2018) έφεση ως προς τη δεύτερη εκκαλούσα, …..
Δέχεται κατά τα λοιπά τυπικά τις εφέσεις.
Απορρίπτει κατ’ ουσία την από 20/7/2018 (αριθ.καταθ. ………/2018) έφεση.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε, στο Δημόσιο Ταμείο.
Δέχεται κατ’ ουσίαν την από 1/6/2018 (αριθ.καταθ. ………../2018) έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ’ αρ. 48/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διακρατεί την υπόθεση και δικάζει επί της από 16/11/2015 (αριθ.καταθ. ………./2015) αγωγής.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριάντα πέντε χιλιάδων εκατόν δέκα ευρώ και ενενήντα ενός λεπτών (35.110,91), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Επιβάλλει σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε δύο χιλιάδες διακόσια (2.200) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου στην καταθέσασα εκκαλούσα.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 11 Φεβρουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ