Αριθμός 102/2020
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Δήμητρα Τσουτσάνη, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Κωττάκη, Εφέτη και Μαρία Παπαδογρηγοράκου, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι υπό κρίση εφέσεις: 1) η από 5.11.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2018 έφεση της ενάγουσας ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και ήδη εκκαλούσας ναυτιλιακής εταιρίας με την επωνυμία «……….» που εδρεύει στο .. Ιταλίας και 2) η από 7.12.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2018 έφεση της ………. Ομοσπονδίας που εδρεύει στον Πειραιά εναγομένης ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Αμφότερες οι εφέσεις προσβάλουν τη με αριθμό 4615/2017 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί την από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …./2013 αγωγής. Υπέρ της με αριθμό δύο προαναφερόμενης εφέσεως και με αίτημα να απορριφθεί η με αριθμό ένα έφεση παρενέβησαν: α) με το από 3/1/2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …….. δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης εννέα πρωτοβάθμια σωματεία μέλη της ομοσπονδίας, δηλαδή : ……………. τα οποία εδρεύουν στον Πειραιά. Το δικόγραφο της πρόσθετης παρέμβασης για πρώτη φορά ενώπιον του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου κοινοποιήθηκε σε όλα τα διάδικα μέρη που παρέστησαν στον πρώτο βαθμό όπως αποδεικνύεται από τις με αριθμό …………/4.1.2019 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών ………. (βλ. σχετ. 1 έως 4). Β) με το από 3.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 7/4/209 δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης το μέλος της εναγομένης ομοσπονδίας πρωτοβάθμιο σωματείο με την επωνυμία «………..» που εδρεύει στον Πειραιά το οποίο επίσης κοινοποιήθηκε σε άπαντα τα διάδικα μέρη που παραστάθηκαν στον πρώτο βαθμό όπως αποδεικνύεται από τις με αριθμό ………./4.1.2019 εκθέσεις επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στην περιφέρεια του Εφετείου Αθηνών ……….. (βλ. σχετ. 2 έως 5). Γ) το από 2.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης 3/1/2019 δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης της διεθνούς συνδικαλιστικής οργανώσεως που εδρεύει στο Λονδίνο με την επωνυμία «………….». Η τελευταία είχε παρέμβει και ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου υπέρ της εναγομένης και ζητούσε την απόρριψη της αγωγής. Να σημειωθεί ότι ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου συνεκδικάσθησαν: η από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2013 αγωγή με την προαναφερόμενη πρόσθετη παρέμβαση της διεθνούς συνδικαλιστικής οργανώσεως που εδρεύει στο Λονδίνο με την επωνυμία «…………..», την πρόσθετη παρέμβαση του μέλους της εναγόμενης ομοσπονδίας πρωτοβάθμιου σωματείου με έδρα τον Πειραιά και την επωνυμία «…………» και την πρόσθετη παρέμβαση του μέλους της εναγομένης ομοσπονδίας πρωτοβάθμιου ναυτεργατικού σωματείου με έδρα τον Πειραιά και την επωνυμία «………..». Αμφότερες οι αμέσως προαναφερόμενες παρεμβάσεις ζητούσαν την απόρριψη της αγωγής.
Με την από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2013 αγωγή της η ενάγουσα, στρεφόμενη κατά της εναγομένης ναυτικής ομοσπονδίας εξέθετε ότι δυνάµει συµβάσεων χρονοναυλώσεως, που κατήρτισε, στο Λονδίνο, στις 24-10-2009, µε την πλοιοκτήτρια των υπό σηµαία Ηνωµένου Βασιλείου οχηµαταγωγών πλοίων µε τα ονόµατα RΙ και RΙΙ και για την οποία υπογράφηκαν ναυλοσύµφωνα τύπου BIMCO, ναύλωσε τα ως άνω για χρονικό διάστηµα ενός έτους και ακολούθως, µετά την παραλαβή τους, έλαβε τις απαραίτητες άδειες από τις αρχές του κράτους της σηµαίας τους, αλλά και από τις ελληνικές και τα δροµολόγησε στην γραµµή Μπάρι Ιταλίας – Κορίνθου, µε σκοπό την µεταφορά φορτηγών οχηµάτων, συνοδευόµενων ή µη από τους οδηγούς τους. Η εκτέλεση του ως άνω δροµολογίου πραγµατοποιείτο κανονικά έως και την 12η-4-2010, οπότε µέλη της εναγόµενης, Οµοσπονδίας των σωµατείων των ελλήνων ναυτεργατών, κατέλαβαν τα πλοία τους, εµπόδισαν την φόρτωση τους και τα ακινητοποίησαν για ένα 24ωρο, µαταιώνοντας τον προγραµµατισθέντα πλου, ενώ την ίδια επιθετική δράση (συνδικαλιστική παρέµβαση την ονόµασαν) επανέλαβαν την 8η-6-2010 στο RΙ και την 10-6-2010, στο RΙΙ, τα οποία, όµως, αυτήν την φορά παρέµειναν κατειληµµένα από τα µέλη της πρώτης και ακινητοποιήµενα, χωρίς να εκτελούν πλόες, έως και την 1η-7-2010, παρά τις διαµαρτυρίες της ενάγουσας, τις καταγγελίες της στις αρχές, την υποβολή µηνύσεως στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Κορίνθου αλλά και την από 8-6-2010 προσωρινή διαταγή του Δικαστή του παρόντος Δικαστηρίου, που χορηγήθηκε επί της από 8-6-2010 και µε αριθµό κατάθεσης 10 αιτήσεως ασφαλιστικών µέτρων της ενάγουσας κατά της εναγόµενης ομοσπονδίας και υποχρέωνε προσωρινά την εναγόµενη να παραλείπει κάθε ενέργεια, που παρεµποδίζει την φόρτωση και τον απόπλου από τον λιµένα της Κορίνθου του πλοίου RΙ. Ότι συνεπεία της ως άνω παράνοµης και υπαίτιας συµπεριφοράς των προστηθέντων από την εναγόµενη µελών της, προσβλήθηκε ανεπανόρθωτα η πίστη και η φήµη της, καθώς οι επαγγελµατίες µεταφορείς δεν την εµπιστεύονταν πλέον και απέφευγαν τα πλοία της για την µεταφορά των οχηµάτων τους, µε αποτέλεσµα την 3η-8-2010 να προχωρήσει στην πρόωρη λύση των συµβάσεων χρονοναυλώσεως και να εγκαταλείψει τη συγκεκριµένη γραµµή, χωρίς έκτοτε να έχει δραστηριοποιηθεί σε άλλο τοµέα, λόγω των ζηµιών, που υπέστη από τον αποκλεισµό των πλοίων τους από την πρώτη εναγόµενη. Επικαλούµενη, λοιπόν, την αδικοπρακτική συµπεριφορά των µελών της εναγόµενης, για την οποία υπεύθυνη είναι η τελευταία και την οικονοµική καταστροφή της, συνεπεία της προπεριγραφόµενης ακινητοποίησεως των πλοίων της, αιτήθηκε, µετά τον περιορισµό των αιτηµάτων της στο χρηµατικό ποσό του 1.000.000 ευρώ για την θετική ζηµία και των 9.956 ευρώ για την αποκατάσταση της ηθικής της βλάβης, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της εναγόµενης ομοσπονδίας να της καταβάλει τα ως άνω ποσά, µε το νόµιµο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο αρχικά υποχρέωσε με τη μη οριστική με αριθμό 3145/2145 απόφαση του την ενάγουσα σε εγγυοδοσία καθόσον η εναγομένη ΠΝΟ πρότεινε την αναβλητική ένσταση του άρθρου 169 του ΚΠολΔ. Ακολούθως μετά την παροχή εγγυοδοσίας ύψους 14.850 ευρώ το Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφαση δικάζοντας με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων έκρινε ότι έχει τοπική και υλική αρμοδιότητα λόγω της έδρας της εναγομένης και ακολούθως διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκαση της διαφοράς σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του καν. 1215/2012. Ακολούθως έκρινε εφαρμοστέο το ελληνικό δίκαιο σύμφωνα με τα άρθρο 9 του κανονισμού με αριθμό 864/2007 (Ρώμη ΙΙ) διότι στην Ελλάδα έλαβε χώρα η συλλογική δράση. Απέρριψε ως αβάσιμο τον ισχυρισμό της εναγομένης περί άρνησης της συνδρομής της διαδικαστικής υπόθεσης της ενεργητικής νομιμοποίησης της ενάγουσα λόγω της μετατροπής του νομικού προσώπου και στη συνέχεια έκρινε ότι δεν έχει έρεισμα στο νόμο το κύριο αίτημα της αγωγής περί αποζημίωσης λόγω θετικής ζημίας διότι έκρινε ότι υπό τα εκτιθέμενα στην αγωγή γεγονότα δεν υφίσταται ο απαιτούμενος αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ των πράξεων των προστηθέντων της εναγομένης και της θετικής ζημίας που ισχυριζόταν ότι υπέστη το νομικό πρόσωπο. Στη συνέχεια έκρινε νόμιμο το αίτημα περί καταβολής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του νομικού προσώπου (914, 932, 71, 922, 297, 298 και 346 ΑΚ) και ακολούθως αφού απέρριψε ως νομικά αβάσιμο ισχυρισμό της εναγομένης περί καταχρήσεως δικαιώματος και ως ουσία αβάσιμο ισχυρισμό περί συνυπαιτιότητας της ενάγουσας στη ζημία της κατά ποσοστό 95%, δέχθηκε κατά ένα μέρος ως ουσιαστικά βάσιμη την αγωγή και αναγνώρισε ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 8.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης του νομικού προσώπου, εντόκως αφότου επιδόθηκε η αγωγή. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται ήδη αμφότερα τα διάδικα μέρη για εσφαλμένη εφαρμογή νόμου και κακή εκτίμηση αποδείξεων με τους αναφερόμενους στα δικόγραφα των εφέσεων λόγους και ζητούν την εξαφάνισή της προκειμένου α) η μεν εκκαλούσα ενάγουσα να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της νόμω και ουσία β) η δε εναγομένη και οι προσθέτως παρεμβαίνουσες να απορριφθεί η αγωγή.
Οι εφέσεις ασκήθηκαν νομότυπα, με την κατάθεση του δικογράφου τους στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 19, 495 παρ. 1 και 4, 511, 513 παρ. 1 περ. β, 516 παρ. 1, 517 του ΚΠολΔ), και εμπρόθεσμα δεδομένου ότι δεν έχει παρελθει διετία από την έκδοση της εκκαλουμένης (η μη γνήσια δηλαδή προθεσμία) και τα διάδικα μέρη δεν επικαλούνται επίδοσή της (άρθρο 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ όπως ισχύει μετά το άρθρο ένατο παρ. 4 του ν. 4335/2015 φεκ α 87/23.7.2015) ενώ για το παραδεκτό τους έχει καταβληθεί το ηλεκτρονικό παράβολο εφέσεως με αριθμό …………/2018 ποσού 150 ευρώ, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά το ν. 4055/2012 και πριν το άρθρο 35 παρ. 2 του ν. 4446/2016), όσον αφορά τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………./2018 έφεση και το με αριθμό ισόποσο με αριθμό ………/2018 παράβολο έχει καταβληθεί για τη με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2018 έφεση. Πρέπει επομένως να γίνουν τυπικά δεκτές, να ερευνηθούν δε περαιτέρω από ουσιαστική άποψη ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 532 και 533 παρ.1 του ΚΠολΔ), κατά την τακτική διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε και η εκκαλουμένη, αφού συνεκδικασθούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας (άρθρα 246, 524 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επίσης θα συνεκδικαστούν με τις πρόσθετες παρεμβάσεις υπέρ της έφεσης της ΠΝΟ, οι οποίες έχουν νομικό έρεισμα στις διατάξεις των άρθρων 68 και 80 του ΚΠολΔ αφού στα δικόγραφά τους περιγράφεται το έννομο συμφέρον των μελών της ομοσπονδίας πρωτοβάθμιων σωματείων, αλλά και της διεθνούς ομοσπονδίας να απορριφθεί η αγωγή καθώς αφενός η έκβαση της δίκης στην οποία παρεμβαίνουν θίγει από την άποψη του πραγματικού και του νομικού ζητήματος τα έννομα συμφέροντά τους (ΟλΑΠ 13/2006 δημ. νόμος), αφετέρου υπάρχει κίνδυνος προσβολής τους από τις αντανακλαστικές συνέπειές του διατακτικού (και όχι απλά των αιτιολογιών) της εκδοθησομένης απόφασης (ΟλΑΠ 13/2006, 28/2007 δημ. νόμος), και επομένως πρέπει να απορριφθεί ο εμπεριεχόμενος στις προτάσεις της ισχυρισμός περί του αντιθέτου της εφεσίβλητης στην έφεση αυτή. Όπως ήδη προαναφέρθηκε αυτές παραδεκτώς ασκήθηκαν με κατάθεση αυτοτελούς δικογράφου στην γραμματεία και κοινοποίηση αυτού σε όλους τους αρχικούς διαδίκους (άρθρα 80, 81 παρ. 1 εδ. Α και 215 παρ. 1 εδ. Α του ΚΠολΔ) (ΑΠ 1308/2008 Νόμος, ΑΠ 1420/2005 Δνη 2006.181, ΑΠ 863/1999 ΕΕΝ 2000.722, ΑΠ 1791/1998 ΕΕΝ 2000.319, ΕφΠατρ 303/2008 ΑχΝΟΜ 2009.316, ΕφΑθ 137/2007 ΝοΒ 2007, 1850). Να σημειωθεί ότι θεωρείται συμπροσβαλόμενη δια των εφέσεων σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 513 παρ. 2 του ΚΠολΔ και η με αριθμό 3145/2145 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που υποχρέωσε την ενάγουσα σε εγγυοδοσία.Από τις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 914 και 932 ΑΚ προκύπτει ότι προϋπόθεση της ευθύνης για αποζημίωση ή χρηματική ικανοποίηση για ηθική βλάβη από αδικοπραξία είναι: 1) η υπαιτιότητα του υποχρέου, η οποία υπάρχει στην περίπτωση του δόλου και της αμέλειας, δηλαδή, όταν δεν καταβάλλεται η επιμέλεια που απαιτείται στις συναλλαγές, 2) η παράνομη συμπεριφορά του υπόχρεου σε αποζημίωση έναντι εκείνου που ζημιώθηκε, 3) η ύπαρξη ζημίας και 4) η ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παράνομης συμπεριφοράς και της ζημίας. Η παράνομη συμπεριφορά, ως όρος της αδικοπραξίας μπορεί να συνίσταται όχι μόνο σε θετική πράξη με την έννοια της παράβασης του επιβαλλόμενου από τη διάταξη του άρθρου 914 ΑΚ γενικού καθήκοντος του να μη ζημιώνει κάποιος άλλον υπαιτίως (ΟλΑΠ 967/1973), αλλά και σε παράλειψη, εφόσον στην τελευταία αυτή περίπτωση, εκείνος που υπέπεσε στην παράλειψη ήταν υποχρεωμένος σε πράξη από το νόμο ή τη δικαιοπραξία είτε από την καλή πίστη, και τα συναλλακτικά και χρηστά ήθη κατά την κρατούσα κοινωνική αντίληψη. Αιτιώδης δε συνάφεια υπάρχει, όταν η πράξη ή η παράλειψη του ευθυνομένου προσώπου ήταν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, ικανή και μπορούσε αντικειμενικά να επιφέρει, κατά τη συνηθισμένη και κανονική πορεία των πραγμάτων, το επιζήμιο αποτέλεσμα. Εξάλλου, κατά το άρθρου 71 ΑΚ, το νομικό πρόσωπο ευθύνεται για τις πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων που το αντιπροσωπεύουν, εφόσον η πράξη ή η παράλειψη έγινε κατά` την εκτέλεση των καθηκόντων που τους είχαν ανατεθεί και δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης, το δε υπαίτιο πρόσωπο ευθύνεται επιπλέον εις ολόκληρον, ενώ το άρθρο 922 ΑΚ προβλέπει την ευθύνη του προστήσαντος για την ζημία που ο προστηθείς προξένησε σε τρίτον παράνομα κατά την υπηρεσία του (ΑΠ 123/2019 δημ. νόμος). Στη συγκεκριμένη περίπτωση με του πρώτους τρεις συναφείς λόγους εφέσεως η εκκαλούσα ενάγουσα παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή νόμου καθώς κρίθηκε ως μη έχον έρεισμα στο νόμο το αγωγικό αίτημα περί καταβολής αποζημίωσης. Η ενάγουσα με την αγωγή της επικαλέστηκε ότι πρώτη φορά την 12.4.2010 εμποδίστηκε η εκτέλεση δρομολογίου της από μέλη της ΠΝΟ αν και τότε δεν προσέφυγε στα Δικαστήρια και ότι η δράση αυτή επαναλήφθηκε στις 8.6.2010 στο RI και στις 10.6.2010 στο RII, οπότε και ζήτησε τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά. Ακολούθως υποστηρίζει ότι συνεπεία της προαναφερόμενης συμπεριφοράς της αντιδίκου της και της ακινητοποιήσεως των πλοίων για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 20 ημερών, κατά τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του έτους 2010, η πίστη της και η φήμη, στον χώρο των θαλάσσιων μεταφορών, επλήγη ανεπανόρθωτα, με αποτέλεσμα να διακόψει έκτοτε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα και η πραγματική αξία της, που είχε αποτιμηθεί στις 31-5-2010 (πριν δηλαδή τις συνδικαλιστικές δράσεις της εκκαλούσας εφεσίβλητης εναγόμενης για τις οποίες ζήτησε τελικά δικαστική προστασία), στο χρηματικό ποσό των 12.380.000 ευρώ (το ποσό, που ζητούσε, αρχικά, πριν τον περιορισμό του αιτήματος της αγωγής) να έχει εκμηδενισθεί. Αυτή δηλαδή δε ζήτησε τα συγκεκριμένα διαφυγόντα κέρδη από μη εκτέλεση συγκεκριμένων δρομολογίων, λειτουργικά έξοδα πλοίων κλπ. Η δε συνημμένη στην αγωγή έκθεση της ……. η οποία προχωρεί στην αποτίμηση της επικαλούμενη θετικής και αποθετικής ζημίας με γραφήματα και στηρίζεται σε λογιστικούς δείκτες και στοιχεία, από τα οποία όμως δεν μπορεί να προσδιοριστεί ζημία που να συνδέεται άμεσα με τα επικαλούμενα στην αγωγή πραγματικά περιστατικά που συνέβησαν στο λιμάνι της Κορίνθου, αφού από αυτή την έκθεση δεν προκύπτουν έσοδα και έξοδα πλοίων. Σε κάθε περίπτωση η έκθεση αυτή είναι προγενέστερη των συμβάντων του Ιουνίου του 2010 και συνεπώς ουδείς αιτιώδης σύνδεσμος υφίσταται ανάμεσα στις «δράσεις» της ΠΝΟ και της επικαλούμενης στην αγωγή ζημίας της εκκαλούσας ενάγουσας ούτε μπορούσαν οι «συνδικαλιστικές δράσεις» να οδηγήσουν στην διακοπή λειτουργίας της εκκαλούσας ενάγουσας, η οποία εξακολουθεί να υφίσταται ως νομικό πρόσωπο, όντας θυγατρική της εταιρείας …………., ενός διεθνούς παρόχου ναυτιλιακών υπηρεσιών στον τομέα των μεταφορών και logistics και επομένως, διατηρεί την δυνατότητα να δραστηριοποιηθεί, με πλοία, που θα χρονοναυλώσει, είτε στην γραμμή Ελλάδος – Ιταλίας, είτε στην Αδριατική Θάλασσα. Κρίνοντας τα ίδια το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά το νόμο ερμήνευσε και τα όσα περί του αντιθέτου υποστηρίζονται στους τρεις πρώτους συναφείς λόγους της με αριθμό ././2018 εφέσεως είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Κατά το άρθρο του 66 ΚΠολΔ, αλλοδαπό πρόσωπο, φυσικό ή νομικό, που δεν έχει, σύμφωνα με το δίκαιο της ιθαγένειάς του, ικανότητα για δικαστική παράσταση με το δικό του όνομα, θεωρείται πως έχει ικανότητα να παρίσταται στα ελληνικά δικαστήρια, προδήλως ως ενάγον ή εναγόμενο ή με οποιαδήποτε άλλη δικονομική ιδιότητα, αν έχει αυτή την ικανότητα σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο (ΑΠ 796/1993 ΔΕΕ 1995.281, ΑΠ 1309/1991 ΕλΔ 1992. 794, ΕφΔωδ 306/2005 Ηλεκτρονική Συλλογή «ΝΟΜΟΣ», ΕφΘεσ 2846/2000 Αρμ 2001.537, ΕφΘεσ 2420/1998 Αρμ 1999.87 & 842). Εξάλλου, κατά το άρθρ. 64 παρ. 3 του ιδίου Κώδικα. ενώσεις προσώπων που επιδιώκουν κάποιο σκοπό, χωρίς να αποτελούν σωματείο, καθώς και εταιρίες που δεν έχουν νομική προσωπικότητα παρίστανται στο δικαστήριο με το πρόσωπο στο οποίο έχει ανατεθεί η διαχείριση των υποθέσεών τους. Από το συνδυασμό των διατάξεων αυτών συνάγεται ότι αλλοδαπό νομικό πρόσωπο, ανεξάρτητα αν κατά το δίκαιο της ιθαγένειάς του έχει αυτοτελή νομική προσωπικότητα συνακόλουθα αυτοτελή δυνατότητα δικαστικής παράστασης, εφόσον αναπτύσσει τη δραστηριότητά του στην Ελλάδα, μπορεί να ενάγει ή να ενάγεται και γενικότερα να παρίσταται ως διάδικος, νομιμοποιούμενο ενεργητικώς ή παθητικώς προς διεξαγωγή δίκης που αφορά τα δικαιώματα τα οποία έχει αποκτήσει ή τις υποχρεώσεις με τις οποίες έχει επιβαρυνθεί από την εν γένει δραστηριότητά του, όταν η διαφορά που ανακύπτει υπάγεται στη δικαιοδοσία ελληνικού δικαστηρίου (ΕφΑθ 175/1988 ΑΡΜ/1990 (351), ΔΙΚΗ/1989 (264), ΝΟΒ/1988 (926). Με τον πρώτο λόγο εφέσεως η ΠΝΟ παραπονείται για εσφαλμένη εφαρμογή νόμου ισχυριζόμενη ότι η εκκαλούσα εφεσίβλητη ενάγουσα αλλοδαπή εταιρεία δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να αιτείται αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης αφού αυτή δεν είναι καθολική αλλά ειδική διάδοχος της ……….. που μετατράπηκε από ανώνυμη εταιρία σε μονοπρόσωπη εταιρία περιορισμένης ευθύνης με την επωνυμία …….. και στη συνέχεια μετονομάστηκε σε …………… Πέραν του ότι αυτός ο λόγος εφέσεως εμπεριέχει ισχυρισμό που έρχεται σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές του ελληνικού εμπορικού δικαίου, αφού μετατροπή υπάρχει όταν μια εταιρία με νομική προσωπικότητα μεταβάλει την μορφή, τον εταιρικό τύπο, υπό τον οποίο υφίστατο μέχρι το χρονικό σημείο της μεταβολής, χωρίς να επέρχεται καμία μεταβολή στη νομική της προσωπικότητα, οι δε εκκρεμείς δίκες συνεχίζονται αυτοδίκαια και χωρίς άλλη διατύπωση στο όνομα της εταιρείας με τη νέα νομική της μορφή (βλ. άρθρα 104 και 113 παρ. 4 του ν. 4601/2019), ο λόγος εφέσεως είναι απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος, αφού τυχόν παραδοχή του δεν θα οδηγούσε σε εξαφάνιση της προσβαλλομένης απόφασης, καθόσον η ήδη εκκαλούσα ενάγουσα έχει ικανότητα να είναι διάδικος κατ’ άρθρο 62 εδ. β΄ ΚΠολΔ, εφόσον η δίκη διεξάγεται ενώπιον ελληνικού δικαστηρίου και αυτή ως ένωση προσώπων έχει την πιο πάνω ικανότητα ευθέως από τη διάταξη του δεύτερου εδαφίου της παραπάνω διάταξης, η οποία, ως διάταξη του δικονομικού δικαίου της χώρας του δικάζοντος δικαστηρίου (lex fori) εφαρμόζεται στην περίπτωση αυτή, επί πλέον δε αυτή έχει και ικανότητα παράστασης κατ’ άρθρο 66 ΚΠολΔ. Ομοίως αλυσιτελώς υποβάλλεται αίτημα περί προσκομίσεως του Ιταλικού δικαίου διότι το εφαρμοστέο στα θέματα που εδώ ενδιαφέρουν δίκαιο είναι το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο σύμφωνα με την ρητή διάταξη του άρθρου 9 του κανονισμού ΕΚ 864/2007 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για το εφαρμοστέο δίκαιο στις εξωσυμβατικές ενοχές ως το δίκαιο της χώρα της συλλογικής δράσης. Από όλα τα προσκομιζόμενα από τους διαδίκους στην ελληνική γλώσσα έγγραφα, από τα δικαστικά τεκμήρια που συνάγονται από τα όσα ανέφεραν οι μάρτυρες ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εξέδωσε τη με αριθμό 4957/2010 απόφαση περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων, από τη με αριθμό 1602/2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κορίνθου αθωωτική απόφαση που εκδόθηκε επί της με αριθμό ΑΒΜ Ε10/896 ποινικής δικογραφίας σε βάρος του γενικού γραμματέα της ΠΝΟ ………….., τα αυτεπαγγέλτως λαμβανόμενα υπόψη διδάγματα της κοινής πείρας (336 παρ. 4 του ΚΠολΔ), τις ομολογίες των διαδίκων μερών που συνάγονται από τις προτάσεις τους και ιδίως την ομολογία της εκκαλούσας ενάγουσας για τον αριθμό των επιβατών που μπορούσαν να μετακινηθούν με τα πλοία της, τη χωρητικότητα των πλοίων της και τον ελάχιστο αριθμό επάνδρωσης που προβλέπεται από την Ιταλική νομοθεσία, αποδείχθηκαν πλήρως τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ήδη εκκαλούσα εφεσίβλητη ενάγουσα, εδρεύει στην πόλη Μιλάνο της Ιταλίας και είναι µία µονοπρόσωπη κεφαλαιουχική εταιρεία (τύπου Sri, που οµοιάζει µε την εταιρεία περιορισµένης ευθύνης του ελληνικού δικαίου), που προήλθε από την µετατροπή, στις 6-10-2009, της επίσης ιταλικής εταιρείας …………., από ανώνυµη εταιρεία σε µονοπρόσωπη κεφαλαιουχική εταιρεία, µε την επωνυµία «………», που ακολούθως έλαβε την επωνυµία ………….., ήταν ναυτιλιακή εταιρεία, που, κυρίως, εκµεταλλευόταν επιβατηγά και οχηµαταγωγά πλοία στις γραµµές της Αδριατικής και Ελλάδος – Ιταλίας. Αυτή από τον Οκτώβριου του 2009 δραστηριοποιήθηκε στην θαλάσσια µεταφορά φορτηγών µεταξύ των λιµένων Κορίνθου και Μπάρι, µε τα υπό αγγλική σηµαία επιβατηγά – οχηµαταγωγά τύπου Ro – Ro πλοία µε τα ονόµατα R1 και RΙΙ, που µε τα από 24-10-2009 χρονοναυλοσύµφωνα BIMCO, είχε χρονοναυλώσει για ένα έτος από τις πλοιοκτήτριες τους – νορβηγικές εταιρείες µε επωνυµίες RΙ και RΙΙ. Τα δύο πλοία είχαν κατασκευασθεί µε τις ίδιες, ακριβώς, προδιαγραφές, τους δόθηκε ικανότητα µεταφοράς 171 επιβατών σύμφωνα με το Νορβηγικό Νηογνώμονα και τα πιστοποιητικά ασφαλείας που έλαβαν και διέθεταν κλειστό χώρο σταθµεύσεως οχηµάτων αλλά και εστιατόριο, κινηµατογράφο και καταστήµατα πωλήσεων. Τα πιστοποιητικά βέβαια που διέθεταν ελήφθησαν αφού διορθώθηκαν τα ελαττώματα που βρέθηκαν κατά την επιθεώρηση αφού το R2 διαπιστώθηκε τον Οκτώβριο του έτους 2009 να μην έχει φώτα στο γκαράζ, να έχει χαλασμένα σύρματα στη σκάλα του επάνω καταστρώματος του μηχανοστασίου, να έχει μη λειτουργικές κεφαλές ψεκασμού νερού, ενώ το πιστοποιητικό ασφαλείας επιβατών για το δρομολόγιο Κόρινθος Ραβέννα δεν υφίστατο και ήταν προς διόρθωση πριν την εκτέλεση δρομολογίου (σχετ. 25γ). Στον επόμενο έλεγχο το Δεκέμβριο του 2009 διαπιστώθηκαν εμπόδια στο διάδρομο επιβατών στο χώρο στάθμευσης και άδετοι κάδοι με υγρό, ξεκλείδωτη θύρα προς την αίθουσα πηδαλίου και το μηχανοστάσιο, ελλείψεις στο βιβλίο καταγραφής ελέγχου φωτισμού, και έλλειψη βιβλίου ασφαλείας – πυροπροστασίας και αυτά διορθώθηκαν.(σχετ. 25δ). Παρόμοια ελαττώματα διαπιστώθηκαν και στο RI σύμφωνα με τα σχετικά 25α και β. Να σημειωθεί ότι για την ασφαλή στελέχωση των ανωτέρω πλοίων, απαιτείται, σύµφωνα µε τους νόµους και τους κανονισµούς του κράτους σηµαίας (Αγγλίας), πλήρωµα 18 ατόµων, αποτελούµενο από Πλοίαρχο, Υποπλοίαρχο, 2 Αξιωµατικούς καταστρώµατος, 4 ναύτες καταστρώµατος πρώτης τάξεως (ναύκληρο, υποναύκληρο, ναύτες), 1 ναύτη καταστρώµατος δεύτερης τάξεως, Μάγειρα, ΑΙ Μηχανικό, ΒΙ Μηχανικό, 2 Αξιωµατικούς µηχανής, 3 µηχανοδηγούς πλήρωµα µηχανής) και Θαλαµηπόλο. Αντίθετα με βάση την ελληνική νομοθεσία και ειδικότερα το Π.Δ. 177/1974, που προσδιορίζει την οργανική σύνθεση πληρωµάτων των επτβατηγών ακτοπλοικών – µεσογειακών – τουριστικών πλοίων ελληνικής σηµαίας, περιλαµβανόµενων και των οχηµαταγωγών, η σύνθεση του πληρώµατος για πλοία µέχρι 12.000 τόνους, συνολικής ιπποδύναµης 10000 – 25000 /ΗΡ πετρελαιοµηχανής και εχόντων αριθµό κλινών επιβατών έως 200 είναι: ι. Αξιωµατικοί και πλήρωµα καταστρώµατος: 22 άτοµα (άρ.1 παρ. 1). ΙΙ. Αξιωµατικοί και πλήρωµα µηχανοστασίου: 12 (άρ.2 παρ. 1 β). ΙΙΙ. Ραδιοτηλεγραφητής: 1 (άρ.3 αρ. 1α). lV. Οικονοµικοί αξιωµατικοί: 2 (άρ.4 παρ. 4). ν. Προσωπικό Τροφοδοσίας: 4 (άρ. 5 παρ. 1) . VI Θαλαµηπόλοι: 7 (άρ. 6 παρ. 1α και 2), ήτοι 171 επιβάτες: 24 (δεδομένου ότι σύμφωνα με το άρθρο 2 της 1999/35/ΕΚ οδηγίας περί υποχρεωτικών επιθεωρήσεων για την ασφαλή εκτέλεση τακτικών δρομολογίων από οχηματαγωγά Roro και ταχύπλοα επιβατηγά σκάφη ήδη περιεχόμενο του πδ 314/25.9.2001 (φεκ α 212) επιβάτης θεωρείται κάθε άτομο που επιβαίνει στο πλοίο εκτός από τον πλοίαρχο, το πλήρωμα και τα παιδιά κάτω του ενός έτους). Vll. Επίκουροι: 2 (άρ. 6 παρ. 1 β). VΙΙΙ Προϊστάµενος Αρχιθαλαµηπόλος: 1 (άρ. 6 παρ. 4). ΙΧ Τραπεζοκόμοι: 3 (άρ. 6 παρ. 1γ). και ΙΧ προσωπικό µαγειρείου: 9 (άρ. 7 παρ. 1). Δηλαδή τουλάχιστον 63 άτομα. Να σημειωθεί ότι η σύνθεση αυτή με βάση την ελληνική νομοθεσία προβλέπεται για πλοία επιβατηγά οχηµαταγωγά έως 12.000 τόνους ολικής χωρητικότητας ενώ τα πλοία της ήδη εκκαλούσας ενάγουσας, όπως αυτή δεν αμφισβητεί, ήταν 33.163 τόνων το καθένα, ήτοι περίπου τριπλάσιας χωρητικότητας και με βάση τη χωρητικότητα τους θα μπορούσαν να μεταφέρουν μέχρι και 240 επιβάτες. Επίσης με βάση την Ιταλική νομοθεσία όπως επίσης δεν αμφισβητείται και αποδεικνύεται από το από 17.6.2010 προσκομιζόμενο σε μετάφραση ηλεκτρονικό μήνυμα του τομέα ναυτιλίας της Ομοσπονδίας Μεταφορών Ιταλίας, η σύνθεση των αντίστοιχων πλοίων θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον 61 ατόμων. Ακολούθως διαπιστώνεται ότι υπήρχε σημαντική διαφορά στον αριθμό ασφαλούς στελέχωσης ανάμεσα τη νομοθεσία του κράτους σημαίας των πλοίων (Βρετανία) και των χωρών στα λιμάνια των οποίων θα εκτελούσε δρομολόγια (Ιταλία, Ελλάδα). Με την υπογραφή των χρονοναυλοσυµφώνων, η ήδη ενάγουσα παρέλαβε τα πλοία, ανέθεσε την διαχείριση τους στην εταιρεία ……………, και προσέλαβε για καθένα εξ αυτών πλήρωµα, αποτελούµενο από 32 ναυτικούς, ρουµανικής υπηκοότητας. Κατόπιν τούτων, τα πλοία, από τα τέλη Οκτωβρίου, ξεκίνησαν τα δροµολόγια τους, µεταξύ των λιµένων Κορίνθου και Μπάρι, µε την ήδη εκκαλούσα ενάγουσα να σχεδιάζει και την ένταξη τους στο κοινοτικό πρόγραµµα MARCO POLO, ώστε να χρηµατοδοτηθεί, για να πραγµατοποιεί ενδιάµεση στάση και στον λιµένα της Ηγουµενίτσας. Η εφεσίβλητη εκκαλούσα εναγομένη αποτελεί δευτεροβάθµια συνδικαλιστική οργάνωση, µε µέλη 14 πρωτοβάθµια πανελλήνια ναυτεργατικά σωµατεία, που καλύπτουν όλες τις ειδικότητες των ελλήνων ναυτικών και έχει ιδρυθεί το έτος 1920. Με βάση το ισχύον καταστατικό της ο σκοπός της είναι η εξασφάλιση των οικονομικών και ηθικών συμφερόντων των Ελλήνων ναυτικών, ο συνασπισμός των ναυτικών οργανώσεων, ο διαφωτισμός των μελών της ως προς τη θέση τους στην κοινωνία, η ενίσχυση της εθνικής, πνευματικής και κοινωνικής ανύψωσης τους, η υποβοήθηση της επαγγελματικής τους κατάρτισης και η ενιαία εκπροσώπηση από γενικότερη άποψη των ναυτικών οργανώσεων για όλα τα γενικού ενδιαφέροντος ζητήματα με κατεύθυνση των συνδικαλιστικών αγώνων προς επίλυση αυτών με βάση τα γενικότερα εθνικά συμφέροντα, τις εκάστοτε οικονομικές δυνατότητες και τη λογική. Στις 29-1-2010, η ήδη εκκαλούσα εφεσίβλητη εναγομένη ΠΝΟ, μόλις διαπίστωσε τον αριθμό στελέχωσης των πλοίων της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας εφεσίβλητης απέστειλε επιστολή στην διαχειρίστρια του πλοίου ……….., µε την οποία διαµαρτυρόταν για το γεγονός αυτό, καθώς όπως ανέφερε από ελέγχους, που πραγµατοποίησε σε αυτά, διαπίστωσε ότι ήταν ναυτολογηµένοι µόνον 32 ναυτικοί, και την καλούσε σε διαπραγµατεύσεις προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός αυτός και με Έλληνες ναυτεργάτες, ώστε να διασφαλιστεί η ασφαλής εκτέλεση πλόων στα ελληνικά λιμάνια. Την επιστολή αυτή επανέλαβε στις 12 Φεβρουαρίου 2010, καθόσον η διαχειρίστρια των προαναφερόμενων πλοίων δεν ανταποκρίθηκε στο ως άνω αίτηµα κοινοποιώντας σε αμφότερες τις περιπτώσεις την πρόσκληση αυτή στη Διεύθυνση Ναυτικής Εργασίας του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, στο λιμεναρχείο Κορίνθου και στα μέλη της. Επειδή η ανωτέρω διαχειρίστρια δεν ανταποκρίθηκε και πάλι στις 8-4-2010, η ΠΝΟ την προειδοποίησε εγγράφως ότι στις 12-4-2010, κλιµάκιο µελών της, θα παρενέβαινε συνδικαλιστικά στα πλοία της. Η συνδικαλιστική αυτή δράση της ΠΝΟ δεν υπάγεται ασφαλώς στο άρθρο 12 του Συντάγματος περί απεργίας, και θα μπορούσε μόνο υπό προϋποθέσεις, που εδώ δεν ισχύουν, να υπαχθεί στη διάταξη του άρθρου 11 όλων των Ελληνικών Συνταγμάτων περί ελεύθερης, ήσυχης συνάθροισης χωρίς όπλα όπως θέλησε να το υπαγάγει η εναγομένη εφεσίβλητη εκκαλούσα ΠΝΟ η οποία γνωστοποίησε τη δράση αυτή στο λιμεναρχείο Κορίνθου προκειμένου αυτό να λάβει μέτρα αστυνόμευσης. Η κατάληψη όμως του λιμένα Κορίνθου κινείται εκτός των ορίων νομιμότητας και θα μπορούσε να απαγορευθεί με υπουργική απόφαση ενώ στην περίπτωση αυτή τα πολιτικά Δικαστήρια δεν θα είχαν δικαιοδοσία να λάβουν ασφαλιστικά μέτρα για τη ρύθμιση της κατάστασης. Επιπλέον πρέπει να αναφερθεί ότι δεν αποδείχθηκε από κανένα αποδεικτικό μέσο ότι τα μέλη της ΠΝΟ κατέλαβαν τα πλοία της ενάγουσας εκκαλούσας εφεσίβλητης όπως αυτή αβασίμως ισχυρίζεται με το δικόγραφο της αγωγής της και για το λόγο αυτό εξάλλου δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη για το πλημμέλημα της παραβίασης οικιακού ασύλου (άρθρο 334 ΠΚ) γα τα γεγονότα που θα περιγραφούν παρακάτω. Επίσης η ενάγουσα εκκαλούσα εφεσίβλητη αβασίμως ισχυρίζεται ότι ο λόγος που πραγματοποιήθηκε αυτή η συνδικαλιστική δράση δεν ήταν η πρόσληψη αποκλειστικά ελλήνων ναυτεργατών, αφού ουδέποτε η Ομοσπονδία δεν επέδωσε τέτοιο έγγραφο στην ενάγουσα εκκαλούσα εφεσίβλητη, ενώ μεταγενέστερα το 2011 είχε κοινοποιήσει έγγραφο με τέτοια αιτήματα στην ναυτική εταιρία …….. (σχετ. 76α και 76β). Ο λόγος που η Ομοσπονδία θα πραγματοποιούσε τη δράση αυτή ήταν διότι αιτείτο να εφαρμοστεί η παράγραφος 8 της Πολιτικής των Αθηνών της …… που ορίζει ότι «τα πληρώματα που πραγματοποιούν πλόες μεταξύ Ευρωπαϊκών χωρών πρέπει να καλύπτονται από συνθήκες απασχόλησης ισοδύναμες ή ανώτερες εκείνων που εφαρμόζονται στις εν λόγω χώρες» και η παράγραφος 10 που όριζε ότι «όλα τα ferries που δραστηριοποιούνται σε ευρωπαϊκούς πλόες πρέπει να στελεχώνονται κατά τρόπο που διασφαλίζει το μέγιστο της ασφάλειας και ικανότητας πληρώματος, όπως καθορίζεται από την εφαρμοστέα εθνική νομοθεσία και πρακτική και τις διεθνείς απαιτήσεις» (βλ. προσκομιζόμενα σχετ. 10 και 11). Επειδή η εκκαλούσα εφεσίβλητη ενάγουσα σε καμία αλλαγή δεν προχώρησε ως προς την αύξηση του πληρώματος της κατά τα ανωτέρω στις 4.6.2010 η εναγομένη εκκαλούσα εφεσίβλητη ΠΝΟ ενημέρωσε τόσο την εκκαλούσα εφεσίβλητη ενάγουσα, όσο και της διεύθυνση Ναυτικής Εργασίας του Υπουργείου Ναυτιλίας, το λιμεναρχείο Κορίνθου και τα μέλη της, ότι θα αναλάβει συνδικαλιστική δράση (με κατάληψη και πάλι του λιμένα Κορίνθου). Η ενάγουσα αυτή τη φορά άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά την από 8.6.2010 αίτηση περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων ενώ αιτήθηκε και έλαβε προσωρινή διαταγή και από την Πρόεδρο Υπηρεσίας αναφορικά με το πλοίο RI, προσωρινή διαταγή που είχε ως περιεχόμενο η καθής – εναγομένη ΠΝΟ «να παραλείπει κάθε ενέργεια που παρεμποδίζει τη φόρτωση και τον απόπλου του πλοίου RI από το λιμάνι της Κορίνθου» και έλαβε ημερομηνία προσδιορισμού της αιτήσεως της την 28.6.2010. Την επομένη 9.6.2010 η ενάγουσα ήδη εκκαλούσα εφεσίβλητη κοινοποίησε την προσωρινή διαταγή με το παραπάνω περιεχόμενο (βλ. τη με αριθμό ……../9.6.2010 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……….. σχετ. 35), και ταυτόχρονα υπέβαλε μήνυση ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κορίνθου κατά του γενικού γραμματέα της ΠΝΟ και κατά παντός υπευθύνου (σχετ. 36α) ενώ την ίδια ημέρα απέστειλε μέσω του πληρεξουσίου δικηγόρου της καταγγελία – γνωστοποίηση προς το γραφείο Υπουργού του Υπουργείου Οικονομίας, ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας (σχετ. 38α). Μετά από σχετική αλληλογραφία ο Γενικός Γραμματέας του τομέα Ναυτιλίας στις 14.6.2010 κάλεσε σε συνάντηση όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη προς επίλυση του θέματος, αλλά η ενάγουσα εκκαλούσα εφεσίβλητη ιταλική εταιρία αρνήθηκε να παραβρεθεί αφού οι Ιταλικές αρχές συνέστησαν να μην παραβρεθούν σε συνάντηση με εκπρόσωπο του Ελληνικού κράτους δίχως την παρουσία εκπροσώπου της Ιταλικής Πρεσβείας στην Ελλάδα (βλ. σχετ. 40 που αφορά απαντητική επιστολή του πληρεξουσίου δικηγόρου της ενάγουσας προς το Γενικό Γραμματέα ναυτιλιακής πολιτικής). Ακολούθως εκδόθηκε στις 15.6.2010 2ο δελτίο τύπου από το Υπουργείο Οικονομίας Ανταγωνιστικότητας και ναυτιλίας (σχετ. 47) το οποίο ανακοίνωνε ότι τα πλοία της εκκαλούσας ενάγουσας δεν είναι Roro δηλαδή οχηματαγωγά όπως μέχρι τώρα εμφανίζονταν, αλλά επιβατικά πλοία με αποτέλεσμα να υφίστανται θέματα ασφάλειας ναυσιπλοϊας του προσωπικού και των επιβατών των συγκεκριμένων πλοίων και γι’αυτό το Υπουργείο ενημέρωνε ότι συνεχίζονται οι προσπάθειες διαμεσολάβησης που είχε γνωστοποιηθεί ότι έχουν αρχίσει με το από 12.6.2010 δελτίο τύπου του Υπουργείου. Το Υπουργείο απέστειλε στον πληρεξούσιο της ενάγουσας εκκαλούσας εφεσίβλητης την από 12.6.2010 επιστολή γνωστοποιώντας του ότι πρέπει να εφαρμοστεί η ελληνική νομοθεσία και ότι «η Ελληνική Κυβέρνηση λόγω και της ηγετικής θέσης της χώρας στη διεθνή ναυτιλία, λαμβάνει πάρα πολύ σοβαρά κάθε θέμα που αφορά στην ασφάλεια της ναυσιπλοϊας επιβατών και εργαζομένων, καθώς και στη συναφή ναυτιλιακή νομοθεσία» (σχετ. 42). Ακολούθως κανένα μέτρο αστυνόμευσης δεν λήφθηκε αλλά η κατάληψη του λιμένα της Κορίνθου σταμάτησε μετά τη συζήτηση των ασφαλιστικών μέτρων στις 28.6.2010 και ειδικότερα την 1.7.2010 αφού το δικάσαν Δικαστήριο απέρριψε αίτημα της ΠΝΟ περί ανάκλησης της προσωρινής διαταγής περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων και διατήρησε την προσωρινή διαταγή με το παραπάνω περιεχόμενο ενώ εξέδωσε την απόφαση του στις 4.8.2010. Παρά τη μη συνέχιση της κατάληψης στα πλαίσια συμμόρφωσης με την προσωρινή διαταγή και μάλιστα πριν την έκδοση της απόφασης περί λήψεως ασφαλιστικών μέτρων η ενάγουσα ήδη εκκαλούσα εφεσίβλητη επέλεξε να μη συνεχίσει τα δρομολόγια της στην Ελλάδα. Να σημειωθεί ότι ήδη με τη με αριθμό 1602/2017 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Κορίνθου ο γενικός γραμματέας της εναγομένης ΠΝΟ κηρύχθηκε αθώος των κατηγοριών που του είχαν αποδοθεί, δηλαδή της ηθικής αυτουργίας σε παρακώλυση συγκοινωνιών, της ηθικής αυτουργίας σε παράνομη βία και της παράβασης του άρθρου 232α ΠΚ, (το οποίο να αναφερθεί ότι σήμερα δεν αποτελεί ποινικό αδίκημα). Το ποινικό Δικαστήριο έκρινε σύμφωνα με το αιτιολογικό της απόφασης ότι ο γενικός γραμματέας είχε την άποψη ότι η κατάληψη του λιμένα έπρεπε να σταματήσει και ότι προσπάθησε με κάθε τρόπο να συγκληθεί η γενική συνέλευση της ΠΝΟ για το θέμα το διάστημα που ενδιαφέρει εν προκειμένω. Από όλα τα προαναφερόμενα δεν αποδείχθηκε η ιστορική βάση της αγωγής ότι δηλαδή η πράγματι παράνομη ενέργεια Ελλήνων ναυτικών (η ταυτότητα των οποίων δεν προσδιορίστηκε) να καταλάβουν το λιμάνι της Κορίνθου, συνδέεται αιτιωδώς με το αποτέλεσμα της αποχώρησης της εκκαλούσας ενάγουσας από την Ελλάδα, αλλά κατά την ουσιαστική κρίση του Δικαστηρίου τούτου αυτή επέλεξε να αποχωρήσει και να μην ανανεώσει τα ναυλωσύμφωνα των πλοίων που έληγαν σε ένα δίμηνο περίπου διότι δεν ήθελε να συμμορφωθεί με την Ελληνική νομοθεσία και την πρόσληψη του απαιτούμενου αριθμού ναυτικών (διπλάσιου περίπου από αυτό που απασχολούσε). Για το λόγο αυτό δεν προσήλθε σε καμία συζήτηση με εκπροσώπου του Ελληνικού κράτους, δηλαδή του αρμόδιου Υπουργείου, δεν απάντησε σε κανένα έγγραφο από αυτό που της απέστειλε η εναγομένη και περιορίστηκε στην από 17.6.2010 προσκόμιση της ρηματικής διακοίνωσης της Βρετανικής Πρεσβείας ότι τα πλοία έχουν σε τάξη τα έγγραφα τους και πρέπει να «απελευθερωθούν» αμέσως, καθώς και την από 30.6.2010 επιστολή του Πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας προς το Γενικό Γραμματέα θαλάσσιας πολιτικής του Υπουργείου Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας ότι «η εταιρία έχει συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της και τα έγγραφα των πλοίων είναι σε τάξη». Να σημειωθεί ότι από το από 11.6.2010 δελτίο τύπου της ίδιας της ενάγουσας εκκαλούσας εφεσίβλητης αποδεικνύεται ότι αυτή στήριζε στο επιχειρηματικό της σχέδιο στις ανταγωνιστικές τιμές όλο το χρόνο και την εγγυημένη χωρητικότητα στις μεταφορικές εταιρίες, αφού ανακοίνωνε ότι βούληση της ήταν να φορτώνει μόνο φορτηγά ακόμα και τους καλοκαιρινούς μήνες ώστε αυτά να κάνουν μικρότερες αποστάσεις και να μειώνει το κόστος εξαγωγών αφού τα πλοία της θα λειτουργούσαν στη μέτρια χαμηλή ταχύτητα των 18 κόμβων (βλ. σχετικό 41). Επομένως η πρόσληψη διπλάσιου αριθμού ναυτικών για την ασφαλή στελέχωση προφανώς και καθιστούσε ασύμφορο το επιχειρηματικό σχέδιο της. Κατόπιν των ανωτέρω αποδεικνύεται ότι ουδεμία ηθική βλάβη προξενήθηκε στο νομικό πρόσωπο της ενάγουσας εκκαλούσας εφεσίβλητης η οποία ισχυριζόταν με το αγωγικό δικόγραφο ότι έχει οχηματαγωγά πλοία Roro και ότι εκτελούσε με αυτά ασφαλείς μεταφορές γεγονός το οποίο δεν ίσχυε διότι τα πλοία της ήταν στην πραγματικότητα επιβατηγά με ελλιπή για το λόγο αυτό αριθμό πληρώματος με βάση την ελληνική νομοθεσία. Η κατάληψη του λιμένα Κορίνθου από τους ναυτεργάτες ασφαλώς δεν μπορεί να υπαχθεί στη διάταξη του άρθρου 11 του Συντάγματος, σε κάθε όμως περίπτωση πρόθεση των ναυτικών ήταν να διατυπώσουν ένα αίτημα τους που προβλεπόταν από την ελληνική νομοθεσία και είχε σχέση με τα επαγγελματικά δικαιώματά τους, και αν ληφθεί υπόψη το μέγεθος του πταίσματος της ενάγουσας λόγω της μη ασφαλούς στελέχωσης των επιβατηγών της πλοίων και όχι οχηματαγωγών, καθώς και το γεγονός ότι η πρακτική αυτή θα μπορούσε για ευνόητους λόγους, λόγω δηλαδή του οικονομικού οφέλους να ακολουθηθεί και από άλλες πλοιοκτήτριες εταιρίες που είχαν επιβατηγά πλοία και εκτελούσαν δρομολόγια σε ελληνικά και σε λοιπά ευρωπαϊκά λιμάνια, προκύπτει ότι η ασφάλεια των πλόων θα ήταν σύντομα αμφίβολη. Για το λόγο αυτό η μη πραγματοποίηση των δρομολογίων δεν προξένησε στο νομικό πρόσωπο της εκκαλούσας εφεσίβλητης ενάγουσας ηθική βλάβη, η δε μεταγενέστερη διακοπή των δρομολογίων ήταν επιλογή της διότι η συμμόρφωση με την ελληνική νομοθεσία απαιτούσε πρόσληψη διπλάσιου αριθμού ναυτικών για την ασφαλή εκτέλεση πλόων στα ελληνικά ύδατα. Κατόπιν των ανωτέρω το αγωγικό αίτημα περί καταβολής χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης του νομικού προσώπου πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο. Κρίνοντας το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ότι η εναγομένη ΠΝΟ οφείλει χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη του νομικού προσώπου της ενάγουσας από αδικοπραξίες των μελών της (χωρίς μάλιστα να προσδιορίσει ποια ήταν αυτά), κρίνοντας μάλιστα ότι τα πλοία της εκκαλούσας ενάγουσας είχαν την προβλεπόμενη από τη νομοθεσία σύνθεση, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και συνεπώς κατά παραδοχή του σχετικού δεύτερου λόγου της με αριθμό …../2018 εφέσεως θα πρέπει να εξαφανιστεί ως προς το κεφάλαιο της αυτό η εκκαλουμένη με αριθμό 4615/2017 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί της από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……/2013 αγωγής καθώς και η προγενέστερη αυτής με αριθμό 3145/2145 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που υποχρέωσε την ενάγουσα σε εγγυοδοσία.. Ακολούθως πρέπει να κρατήσει ως προς το κεφάλαιο αυτό το παρόν Δικαστήριο και να δικάσει την υπόθεση στην ουσία της (άρθρο 535 του ΚΠολΔ) και ακολούθως να απορρίψει στο σύνολο της την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη. Συνακόλουθα θα απορριφθεί ο σχετικός τέταρτος λόγος της με αριθμό ……../2018 εφέσεως που αφορούσε παράπονο περί υπερμέτρως χαμηλή αποζημίωση για ηθική βλάβη. Παρέλκει δε η εξέταση του έκτου λόγου της προαναφερόμενης εφέσεως που προσέβαλε το παρεπόμενο αίτημα περί τοκοδοσίας, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι εκφεύγει της αρμοδιότητας του δικαστηρίου η με διάταξη απόδοση δικαστικού ενσήμου το οποίο καταβλήθηκε αχρεωστήτως πρωτίστως διότι στον πρώτο βαθμό δεν υποβλήθηκε σχετικό αίτημα. Ακολούθως θα απορριφθεί η με αριθμό ../2018 έφεση και θα γίνει κατά ένα μέρος δεκτή η με αριθμό ……/2018 έφεση. Θα διαταχθεί η εισαγωγή του ηλεκτρονικού παραβόλου εφέσεως με αριθμό ……../2018 ποσού 150 ευρώ, στο δημόσιο ταμείο αφού η έφεση απορρίπτεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, και η απόδοση του ηλεκτρονικού με αριθμό ……/2018 παραβόλου εφέσεως ύψους 150 ευρώ στην εκκαλούσα αφού αυτή γίνεται δεκτή κατ’ουσίαν. Τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας θα συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων μερών λόγω της δυσχερούς ερμηνείας των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν (άρθρο 179 και 183 του ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων την από 5.11.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2018 έφεση και την από 7.12.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2018 έφεση καθώς και το υπέρ της τελευταίας από 3/1/2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης, το υπέρ της τελευταίας από 3.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………. δικόγραφο πρόσθετης παρεμβάσεως και το από υπέρ της τελευταίας από 2.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης κατά της με αριθμό 4615/2017 οριστικής απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί την από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …./2013 αγωγής
Δέχεται τυπικά αυτέςΑπορρίπτει την από 5.11.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2018 έφεση και ό,τι άλλο έκρινε ως απορριπτέο στο σκεπτικό
Διατάσσει την εισαγωγή του ηλεκτρονικού παραβόλου με αριθμό ……/2018 ποσού 150 ευρώ, στο δημόσιο ταμείοΔέχεται κατά ένα μέρος κατ’ουσίαν την από 7.12.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2018 έφεση καθώς και το υπέρ της τελευταίας από 3/1/2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……….. δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης, το υπέρ της τελευταίας από 3.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……… δικόγραφο πρόσθετης παρεμβάσεως και το από υπέρ της τελευταίας από 2.1.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………. δικόγραφο πρόσθετης παρέμβασης
Διατάσει την απόδοση του ηλεκτρονικού με αριθμό …../2018 παραβόλου εφέσεως ύψους 150 ευρώ στην καταθέσασα εκκαλούσα
Εξαφανίζει τη με αριθμό 4615/2017 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία με τη δικονομική παρουσία των διαδίκων επί της από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …../2013 αγωγής και την προγενέστερη αυτής με αριθμό 3145/2145 μη οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά
Κρατεί την υπόθεση και Αναδικάζει επί της από 15.12.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……./2013 αγωγής
Απορρίπτει την αγωγήΣυμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας μεταξύ των διαδίκων μερών.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 16η Ιανουαρίου 2020 και δημοσιεύθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 2020 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους δικηγόρους τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ