Αριθμός 91 /2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του δευτεροβάθμιου τούτου δικαστηρίου, α)η από 26-5-2015, με ΓΑΚ…/2015 (αριθμ. κατάθ. …/2015) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος εναγόμενου, …….. κατά της εν μέρει νικήσασας ενάγουσας, ………., β) η από 15-5-2015, με ΓΑΚ…../2015, (αριθμ.κατάθ…../2015) έφεση της εν μέρει ηττηθείσας εναγόμενης, ……… κατά της εν μέρει νικήσασας προαναφερόμενης ενάγουσας και γ) η από 27-5-2015, με ΓΑΚ…./2017 (αριθμ.κατάθ. …/2017) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος εναγόμενου ……… κατά της εν μέρει νικήσασας προαναφερόμενης ενάγουσας. ΄Ολες οι ως άνω εφέσεις, που στρέφονται κατά της υπ΄ αριθμ.1032/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, έχουν ασκηθεί νομότυπα καί εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 652 παρ.1 ΚΠολΔ), εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα της δικογραφίας επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, επιπλέον, δε, δεν έχει παρέλθει τριετία από τη δημοσίευσή της.
Επομένως, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν, περαιτέρω, κατ` ουσίαν, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), ενόψει και του ότι, για το παραδεκτό της κάθε μίας απ’αυτές, καταβλήθηκε και το παράβολο που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, το δε εδαφ. β` αυτής προστέθηκε με το άρθρο 93 παρ 1 του ν. 4139/2013.
Η ενάγουσα και ήδη, εφεσίβλητη, ………., με την από 16-10-2011 αγωγή της, που ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, σε βάρος των τριών εκκαλούντων, ……….., ζήτησε, μεταξύ άλλων αιτημάτων, τα οποία δεν έγιναν δεκτά), την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, την οποία, κατά τα ιστορούμενα στην αγωγή, υπέστη, λόγω της περιγραφόμενης αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγόμενων και ήδη, εκκαλούντων σε βάρος της και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, κάνοντας εν μέρει δεκτή την αγωγή, της υποχρέωσε τους εναγόμενους και ήδη, εκκαλούντες, να της καταβάλουν για την αιτία αυτή, ο …….., ποσό ευρώ πέντε χιλιάδων (5.000), η ………, ποσό ευρώ τριών χιλιάδων (3.000) και ο …. ., ποσό ευρώ δύο χιλιάδων (2.000), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται οι εκκαλούντες και οι τρεις για επιδίκαση ηθικής βλάβης, κατά κακή εκτίμηση των αποδείξεων, άλλως για την επιδίκαση μεγαλύτερου χρηματικού ποσού από το επιβεβλημένο, ενώ ο πρώτος και η δεύτερη, επιπλέον για μη λήψη υπόψη της παραγραφής του αξιοποίνου της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς τους και ο πρώτος, επιπλέον για την απόρριψη των ενστάσεών του, για καταχρηστική άσκηση της αγωγής και για ύπαρξη συντρέχοντος πταίσματος της εφεσίβλητης.
Από τη συνεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, οι οποίοι εξετάστηκαν με επιμέλεια των διαδίκων στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο και των ανώμοτων καταθέσεων όλων των διαδίκων, οι οποίες περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη πρακτικά του, καθώς και απ’όλα ανεξαιρέτως, τα έγγραφα, τα οποία προσκομίζουν με επίκληση οι διάδικοι, τα οποία εκτιμώνται είτε προς άμεση απόδειξη, είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μερικά από τα οποία αναφέρονται πιο κάτω, ειδικά, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εφεσίβλητη διατηρούσε κατάστημα πωλήσεως αναψυκτικών και συναφών ειδών στη Δραπετσώνα, επί της οδού ……….., το οποίο είχε εκμισθώσει. Οι εκκαλούντες, διέμεναν πλησίον του αναψυκτηρίου και ειδικότερα, ο τρίτος(………), είχε εκμισθώσει οικία στη δεύτερη(………….) και στο ισόγειο της οικίας αυτής έμενε η πεθερά του. Εξαρχής, οι σχέσεις των εκκαλούντων με την εφεσίβλητη ήταν κακές, λόγω της λειτουργίας του αναψυκτηρίου, το οποίο δεν ήθελαν εκεί οι εκκαλούντες και υπήρχαν διαρκείς εντάσεις και προσβολές της προσωπικότητας της εφεσίβλητης, με αιτίες την τοποθέτηση ψυγείου στο πεζοδρόμιο, για το οποίο προέβαλε παράπονα ο τρίτος ότι εμποδιζόταν η κίνηση της πεθεράς του, την ρίψη νερών από τη δεύτερη εκκαλούσα στο πεζοδρόμιο, όπου υπήρχε το ψυγείο(περίπτωση για την οποία είχε καταδικαστεί από το Πταισματοδικείο Πειραιά) και την εν γένει παρουσία πελατών του αναψυκτηρίου ακόμα και στα καθίσματα, που όμως, είχαν τοποθετηθεί στην παρακείμενη πλατεία. Στις 21-10-2008, οι δύο πρώτοι εκκαλούντες εισήλθαν στο αναψυκτήριο της εφεσίβλητης, παρουσία και της ανήλικης κόρης της τελευταίας και, στην προσπάθεια της εφεσίβλητης να τους αποβάλει, ο πρώτος την εξύβρισε κατ’επανάληψη με τις λέξεις “μωρή πουτάνα, μωρή καργιόλα, που θα μου κλείσεις εμένα την πόρτα” και την απείλησε με την φράση “θα σου γαμήσω ό,τι έχεις”. Την απείλησε και ο τρίτος εκκαλών ότι θα την βρούν κρεμασμένη, ενώ ο πρώτος και η δεύτερη επιτέθηκαν στην εφεσίβλητη και της προκάλεσαν σωματικές κακώσεις και ειδικότερα, ενδοαρθρικό κάταγμα πρώτης φάλαγγας στο μεγάλο δάκτυλο του δεξιού ποδιού, αμυχές στο δεξιό βραχίονα, δεξιό αντιβράχιο και αριστερό καρπό, τα οποία διαπιστώθηκαν πρώτα από το Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας, στο οποίο κατέφυγε η εφεσίβλητη (το κάταγμα) και από την Ιατροδικαστική Υπηρεσία του Πειραιά (οι αμυχές και η περίδεση του δακτύλου). Αποτέλεσμα αυτών ήταν η αποχή της εφεσίβλητης από την εργασία της για ένα μήνα, καθόσον δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τους πελάτες της και αναγκάστηκε να προσλάβει ως υπάλληλο την ………., στην οποία κατέβαλε 700 ευρώ. Επιπλέον, δυσχεράνθηκε η λειτουργία του αναψυκτηρίου, λόγω του επεισοδίου και πληγώθηκε η τιμή, η υπόληψή της και ο συναισθηματικός της κόσμος, ενώ παράλληλα τρομοκρατήθηκε από τις απειλές του πρώτου και του τρίτου των εκκαλούντων. Απ’όλα αυτά η εφεσίβλητη έχει υποστεί ηθική βλάβη για την αποκατάσταση της οποίας δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, όπως ορθά έκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο και πρέπει να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμοι οι αναφερόμενοι στην κακή εκτίμηση των αποδείξεων, λόγοι των εφέσεων(πρώτος λόγος του πρώτου και τρίτου εκκαλούντος και πέντε πρώτοι λόγοι της δεύτερης εκκαλούσας).
Με το δεύτερο λόγο της έφεσής του, ο πρώτος εκκαλών(…… .) παραπονείται για την παρά το νόμο και για κακή εκτίμηση των αποδείξεων απόρριψη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο της ένστασής του για καταχρηστική άσκηση της αγωγής(άρθρ.281 ΑΚ), με υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης, επειδή, κατά τους ισχυρισμούς του, α) ήταν η εφεσίβλητη, αυτή η οποία τον έβριζε συνεχώς, β)υπέβαλε μήνυση εναντίον του την επομένη του συμβάντος και γ)άσκησε την αγωγή της καθυστερημένα λίγο πριν την παραγραφή των αξιώσεών της, οπότε η πραγματική κατάσταση, που διαμορφώθηκε στο διάστημα που μεσολάβησε του δημιούργησε την πεποίθηση ότι δεν θα ασκηθεί αγωγή. ΄Ομως, οποιαδήποτε συμπεριφορά της εφεσίβλητης και αληθών υποτιθεμένων των ισχυρισμών του πρώτου εκκαλούντος ή η υποβολή μήνυσης την επομένη του συμβάντος και μόνη η πάροδος ικανού χρόνου μέχρι την άσκηση της αγωγής της εφεσίβλητης, δεν την καθιστούν καταχρηστική κατά την έννοια του άρθρου 281ΑΚ, καθόσον δεν προβλήθηκαν ούτε αποδείχθηκαν άλλα πραγματικά περιστατικά, από τα οποία να προκύπτει υπέρβαση των ορίων που επιβάλλουν η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Επομένως, ο λόγος αυτός είναι ουσιαστικά αβάσιμος, καθώς και τρίτος λόγος της έφεσής του, που αναφέρεται σε μη παραδοχή περιστατικών που συνιστούν συντρέχον πταίσμα της εφεσίβλητης για την επέλευση της ζημίας της, ώστε να μη δικαιούται αυτή αποζημίωση ή να δικαιούται μειωμένη(κατά το άρθρο 300 ΑΚ), δεδομένου ότι από τα πιο πάνω αποδεικτικά στοιχεία δεν αποδείχθηκε ότι κατά το πιο πάνω επεισόδιο προηγήθηκε απειλητική συμπεριφορά της εφεσίβλητης, ούτε συνιστά συντρέχον πταίσμα τυχόν συμπεριφορά της τον παρελθόντα χρόνο. Με τον πέμπτο λόγο της έφεσης του πρώτου εκκαλούντος και τον έκτο λόγο της έφεσης της δεύτερης προβάλλεται το παράπονο ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του ισχυρισμό τους για παραγραφή του αξιοποίνου, των αποδοθεισών σ’αυτούς κατηγοριών και εξ αυτού τη στέρηση του δικαιώματός τους να αθωωθούν. ΄Ομως, όπως προκύπτει από σχετικές βεβαιώσεις της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιά, τις οποίες επικαλούνται και προσκομίζουν, η σχετική ποινική δικογραφία (με στοιχεία ……….) με τους ίδιους κατηγορούμενους, αποσύρθηκε βάσει του άρθρου 2 του Ν.4043/2012, κατά τη δικάσιμο της 13-5-2013 ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά έτσι, δεν εκδικάστηκε η έφεσή τους κατά της πρωτόδικης καταδικαστικής απόφασης του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου. Το γεγονός της παραγραφής του αξιοποίνου βάσει του νόμου αυτού δεν συνεπάγεται αθώωση των κατηγορουμένων και ήδη, εκ των εκκαλούντων, ……… και …………, αλλά τόσο η συνέπεια της παραγραφής αλλά και η πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση συνεκτιμήθηκαν ως δικαστικά τεκμήρια μαζί με τα υπόλοιπα αποδεικτικά στοιχεία (ιδίως, καταθέσεις μαρτύρων, εξετάσεις διαδίκων, βεβαιώσεις ιατρών) από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο, όπως προαναφέρθηκε, δεν έσφαλε στην κρίση του για υπαιτιότητα και ευθύνη των εκκαλούντων αυτών, γι’αυτό και πρέπει οι λόγοι εφέσεως αυτοί, ως αβάσιμοι να απορριφθούν.
Λαμβανομένων υπόψη του είδους της γενόμενης προσβολής, των συνθηκών τελέσεώς της, της βαρύτητας του πταίσματος καθενός των εναγομένων και ήδη, εκκαλούντων, της έλλειψης πταίσματος της ενάγουσας και ήδη, εφεσίβλητης, της περιουσιακής και κοινωνικής κατάστασης των διαδίκων και τις εν γένει προσωπικές σχέσεις τους, το Δικαστήριο κρίνει ότι εύλογο ποσό για την χρηματική ικανοποίηση της εφεσίβλητης είναι το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000€), το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει ο εκκαλών, ……….., το ποσό των χιλίων πεντακοσίων ευρώ (1.500€), το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει η εκκαλούσα, ………. και το ποσό των χιλίων ευρώ (1.000€), το οποίο πρέπει να υποχρεωθεί να καταβάλει ο εκκαλών, ……………., με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής. Κατά συνέπεια το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο επιδίκασε, αντίστοιχα, τα μεγαλύτερα ποσά των πέντε χιλιάδων ευρώ (5.000€), τριών χιλιάδων ευρώ (3.000€) και δύο χιλιάδων ευρώ (2.000€), έσφαλε και πρέπει, αφού γίνει εν μέρει δεκτή η κάθε μία από τις συνεκδικαζόμενες εφέσεις, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, μόνον ως προς το κεφάλαιο της επιδίκασης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, να κρατηθεί η υπόθεση, και να δικαστεί εκ νέου, ως προς το κεφάλαιο τούτο και να γίνει δεκτή εν μέρει η αγωγή, κατά τα οριζόμενα, ειδικότερα, στο διατακτικό. Πρέπει, επίσης, ενόψει του ότι η κάθε έφεση έγινε εν μέρει δεκτή, να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου, στον κάθε εκκαλούντα, κατ’άρθρ.495 παρ.3 εδ.ε΄ ΚΠολΔ. Η δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης-ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί σε βάρος των εκκαλούντων-εναγομένων, μειωμένη, όμως, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων(άρθρ.176, 178 παρ.1 και 183 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις τρεις εφέσεις, α)με ΓΑΚ……../2015 (αριθμ. κατάθ. …/2015), β) με ΓΑΚ……../2015, (αριθμ.κατάθ…../2015) και γ) με ΓΑΚ……./2017 (αριθμ.κατάθ. …/2017), κατά της υπ’αριθμ.1032/2015 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και εν μέρει κατ’ουσίαν τις ως άνω εφέσεις.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου, στον κάθε εκκαλούντα.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το κεφάλαιό της, για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και δικάζει στην ουσία της την από 16-10-2011 αγωγή.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγόμενους, ………….., να καταβάλουν στην ενάγουσα το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000€), ο πρώτος, των χιλίων πεντακοσίων ευρώ (1.500€), η δεύτερη και των χιλίων ευρώ (1.000€), ο τρίτος, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ τη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης-ενάγουσας σε βάρος των εκκαλούντων-εναγομένων, την οποία ορίζει, μειωμένη, στο ποσό των πεντακοσίων ευρώ(500€), για τον πρώτο, των τετρακοσίων ευρώ (400€), για τη δεύτερη και των τριακοσίων πενήντα ευρώ(350€), για τον τρίτο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Ιανουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ