ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αριθμός 705/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
……………
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Κ. Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με το άρθρο 517 Κ.Πολ.Δ, η έφεση απευθύνεται κατά εκείνων που ήταν διάδικοι στην πρωτόδικη δίκη ή των καθολικών διαδόχων ή των κληροδόχων τους. Αν υπάρχει αναγκαστική ομοδικία, η έφεση πρέπει να απευθύνεται κατά όλων των ομοδίκων, αλλιώς απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Εξάλλου, με την παρ. 1 του άρθρου 76 Κ.Πολ.Δ. ορίζεται, εκτός των άλλων, ότι, όταν, εξαιτίας των περιστάσεων που συνοδεύουν την υπόθεση, δεν μπορούν να υπάρχουν αντίθετες αποφάσεις απέναντι στους ομοδίκους, οι πράξεις του καθενός ωφελούν και βλάπτουν τους άλλους, οι δε ομόδικοι που μετέχουν νόμιμα στη δίκη ή έχουν προσεπικληθεί, αν δεν παραστούν θεωρούνται ότι αντιπροσωπεύονται από εκείνους που παρίστανται. Αναγκαστική ομοδικία, σύμφωνα με την τελευταία διάταξη, υπάρχει και στην περίπτωση κατά την οποία ναυτικός, ασκώντας αγωγή για οφειλόμενες αποδοχές από ναυτική εργασία, ενάγει από κοινού την εργοδότριά του τυπικά αλλοδαπή πλοιοκτήτρια εταιρία και τον αντιπρόσωπό της με τον οποίο συνήψε στην Ελλάδα τη σύμβαση παροχής εργασίας του σε πλοίο της, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ο πραγματικός ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπός της, διότι στην περίπτωση αυτή δεν είναι νοητή η έκδοση αντίθετων αποφάσεων απέναντι στους άνω ομοδίκους που ευθύνονται εις ολόκληρον (π.ρ.β.λ. Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 76, αριθ. 5, σ. 176, Ι. Κοροτζή, Ναυτικό εργατικό δίκαιο, έκδ. 1990, παρ. 161, σ.σ. 105-106, Δ. Καμβύση, Ναυτεργατικό δίκαιο, έκδ. Β’, σ. 110, υποσημ. 11, Α.Π. 1236/2007, Εφ.Πειρ. 644/2014, Εφ.Πειρ. 443/2015, Εφ.Πειρ. 456/2015, Εφ.Πειρ. 220/2010, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ. 1157/1997, Ε.Ν.Δ. 1997, 459, Εφ.Πειρ. 529/1984, Ε.Ν.Δ. 1985, 103). Περαιτέρω, στην παρ. 3 του ίδιου παραπάνω άρθρου 76 Κ.Πολ.Δ. ορίζεται ότι οι απόντες ομόδικοι καλούνται σε κάθε μεταγενέστερη δικαστική πράξη, ενώ στην παρ. 4 ορίζεται ότι η άσκηση των ένδικων μέσων από κάποιον από τους ομοδίκους της παραγράφου 1 έχει αποτέλεσμα και για τους άλλους. Η τελευταία αυτή ρύθμιση έχει την έννοια ότι, αν ένας αναγκαίος ομόδικος ασκήσει ένδικο, θεωρείται από το νόμο ότι το άσκησαν και οι ομόδικοι αυτού, παρόλο ότι αυτοί αδράνησαν. Κατά συνέπεια, δεν απαιτείται από το νόμο να απευθύνεται η έφεση που άσκησε αναγκαίος ομόδικος, με ποινή το απαράδεκτο, και κατά των ομοδίκων του, αφού, στην αντίθετη περίπτωση, ο αναγκαστικός ομόδικος του εκκαλούντος θα εμφανίζεται να έχει ταυτόχρονα την ιδιότητα του εφεσιβλήτου και του εκκαλούντος, πράγμα που είναι λογικά και νομικά απαράδεκτο (Ολ Α.Π. 321/1983, Νο.Β. 1983, 1575, Α.Π. 1599/2008, Α.Π. 284/2008, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Α.Π. 1309/1988, Νο.Β. 1989, 434). Απαιτείται, όμως οι αναγκαίοι ομόδικοι του εκκαλούντος να καλούνται, σύμφωνα με τα άρθρα 76 παρ. 3 και 110 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, στη συζήτηση της έφεσης, αλλιώς, σε περίπτωση μη εμφάνισης αυτών, κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ως προς όλους τους διαδίκους, σύμφωνα με τα άρθρα 524 παρ. 3 εδ. α΄ και 272 παρ. 2, σε συνδυασμό με 271 παρ. 1 και 2 Κ.Πολ.Δ. (Α.Π. 1433/2012, Α.Π. 192/2012, Α.Π. 1332/2011, Α.Π 1103/2010, Εφ.Πειρ. 181/2017, Εφ.Πειρ. 326/2014, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Στην προκείμενη περίπτωση, με την από 27-2-2013 και με αριθ. έκθ. κατάθ. ………. αγωγή που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ο πρώτος εφεσίβλητος ισχυρίστηκε ότι, δυνάμει σύμβασης εξαρτημένης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου, που καταρτίστηκε στον Πειραιά στις 20-1-2012 μεταξύ αυτού και του δεύτερου εναγόμενου, ο οποίος ενεργούσε τυπικά ως αντιπρόσωπος κατά το ν. 762/1978 της πρώτης εναγόμενης ναυτιλιακής εταιρίας – που εδρεύει τυπικά στις ……….. και πραγματικά στον …………. και ήταν πλοιοκτήτρια του φορτηγού πλοίου «K.», σημαίας Σιέρα Λεόνε – αλλά στην πραγματικότητα ως ιδιοκτήτης της και νόμιμος εκπρόσωπός της, προσλήφθηκε και ναυτολογήθηκε την επομένη ημέρα στη Ρόδο στο ανωτέρω πλοίο, με την ειδικότητα του ναύτη και εργάσθηκε συνεχώς σ’ αυτό μέχρι την 22-10-2012, οπότε κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας του λόγω βαριάς παράβασης των καθηκόντων του πλοιάρχου και συγκεκριμένα λόγω μη καταβολής των δεδουλευμένων αποδοχών του. Με βάση το ιστορικό αυτό ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι εις ολόκληρο, με προσωρινά εκτελεστή απόφαση, να του καταβάλλουν τα αναφερόμενα χρηματικά ποσά για δεδουλευμένες αποδοχές του, αποζημίωση λόγω της καταγγελίας της σύμβασης ναυτικής εργασίας του και χρηματική του ικανοποίηση λόγω ηθικής του βλάβης. Η αγωγή έγινε εν μέρει δεκτή με την εκκαλούμενη απόφαση, κατ’ αυτής δε άσκησε έφεση ο δεύτερος εναγόμενος, ο οποίος συνδέεται με την πρώτη εναγόμενη ομόδικό του (συνεναγόμενη), όπως προεκτέθηκε, με το δεσμό της αναγκαστικής ομοδικίας, εφόσον ενάγεται από κοινού με αυτή και φέρεται στην αγωγή ότι κατά την πρόσληψη του ενάγοντος ενήργησε τυπικά ως αντιπρόσωπός της κατ’ άρθρο 1 ν. 762/1978 και στην πραγματικότητα ως ιδιοκτήτης και νόμιμος εκπρόσωπός της. Πλην όμως η τελευταία (δεύτερη εφεσίβλητη – πρώτη εναγόμενη), η οποία δεν εμφανίστηκε στο παρόν Δικαστήριο, ανεξάρτητα από την αδράνειά της, δηλαδή τη μη άσκηση έφεσης, έπρεπε να είχε κληθεί στην παρούσα συζήτηση, πράγμα που δεν προκύπτει από τα έγγραφα που υπάρχουν στη δικογραφία, ούτε και ο εκκαλών, που επέσπευσε τη συζήτηση, επικαλείται ότι την έχει κλητεύσει. Ο τελευταίος επικαλείται και προσκομίζει μόνο την υπ’ αριθ. ……. έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών …………., από την οποία αποδεικνύεται επίδοση μόνο στον ενάγοντα ακριβούς αντιγράφου της έφεσης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχική δικάσιμο της 18-5-2017, κατά την οποία η υπόθεση, με σχετική σημείωση στο πινάκιο, αναβλήθηκε για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Κατόπιν τούτου, ενόψει και του ότι η εξέταση της παρουσίας ή απουσίας των διαδίκων προηγείται της εξέτασης των διαδικαστικών προϋποθέσεων της έφεσης (Β. Βαθρακοκοίλη, Η έφεση, έκδ. 2015, υπ’ άρθρο 532, αριθ. 2254, 2255, σ.σ. 560, 561), πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση της έφεσης ως προς όλους τους διαδίκους. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της έφεσης. Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 18 Νοεμβρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων του εκκαλούντος και του πρώτου εφεσίβλητου.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ.