ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 137/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Αγγελική Δέτση, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη γραμματέα Ε.Τ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Με την από 26-11-2018 και αρ. κατάθ. …………/2018 κλήση του εκκαλούντος-εφεσίβλητου παραδεκτά και νόμιμα εισάγονται προς νέα (μετ’ επανάληψη) συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου α) αφενός η από 1-9-2017 και με αρ.κατάθ. …./2017 έφεση του εν μέρει ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό ενάγοντος – εναγομένου και β) αφετέρου η από 17-7-2017 και με αρ. κατάθ. ,,,,,/2017 έφεση της εν μέρει ηττηθείσας στον πρώτο βαθμό ενάγουσας- εναγομένης, κατά της υπ’ αριθμ. 2568/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων για τις διαφορές από τη σχέση γονέων και τέκνων (άρθρα 592 αρ. 2, 606 επ. ΚΠολΔ, όπως οι διατάξεις τους τροποπ. με τον Ν. 4335/2015), μετά την έκδοση της υπ’ αρ. 700/2018 μη οριστικής απόφασης αυτού του Δικαστηρίου, που διέταξε την επανάληψη τη συζήτησης της υπόθεσης στο ακροατήριο προκειμένου α) να εμφανιστούν αυτοπροσώπως οι διάδικοι ενώπιον του, με σκοπό να γίνει απόπειρα για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς, όσον αφορά στην επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους, και β) να εμφανίσει το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ….., η εκκαλούσα –εφεσίβλητη μητέρα του, με την οποία διαμένει αυτό, για επικοινωνία του με την Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου. Με την απόφαση αυτή οι ένδικες εφέσεις, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, κατ’ άρθρο 246 ΚΠολΔ, έχουν γίνει ήδη τυπικά δεκτές. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους, κατά την ίδια διαδικασία (άρθρα 522 και 533 § 1 ΚΠολΔ).
Με την από 18-8-2016 ένδικη αγωγή του, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο ενάγων, ήδη εκκαλών-εφεσίβλητος, ιστορούσε ότι από τον γάμο του με την εναγομένη, ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, που λύθηκε με συναινετικό διαζύγιο, απέκτησαν ένα τέκνο, τον ……., που είναι ακόμη ανήλικος και δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί, διότι δεν έχει εισοδήματα ή πόρους από οποιαδήποτε πηγή και λόγω της ηλικίας του αδυνατεί να εργαστεί για να αποκομίζει τα προς το ζην. Ζητούσε δε, κατόπιν παραδεκτής παραίτησης από το αίτημα για καθορισμό της επικοινωνίας της εναγομένης με το ανήλικο και περιορισμού του αιτήματος διατροφής, 1) να ανατεθεί στον ίδιο οριστικά η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, διότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον του, 2) να υποχρεωθεί η εναγομένη μητέρα του να του καταβάλλει, ως συνεισφορά της στη διατροφή του ανηλίκου, το ποσό των 100 € μηνιαίως, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, 3)να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγομένη στα δικαστικά του έξοδα. Επίσης, η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη, με την από 21-10-2016 αντίθετη αγωγή της, που άσκησε ενώπιον του ίδιου ανωτέρω δικαστηρίου, εξέθετε ότι από τον γάμο της με τον εναγόμενο, ήδη εκκαλούντα-εφεσίβλητο, που λύθηκε με συναινετικό διαζύγιο, απέκτησαν ένα τέκνο, τον …., που είναι ακόμη ανήλικος και διαμένει μαζί της με βάση το από 27-3-2014 ιδιωτικό συμφωνητικό, που συνήψε με τον εναγόμενο στα πλαίσια του συναινετικού διαζυγίου. Ότι ο ανήλικος δεν μπορεί να αυτοδιατραφεί, διότι δεν έχει εισοδήματα ή πόρους από οποιαδήποτε πηγή και λόγω της ηλικίας του αδυνατεί να εργαστεί για να αποκομίζει τα προς το ζην. Ζητούσε δε, 1) να ανατεθεί στην ίδια οριστικά η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, διότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον του, 2) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος πατέρας του να της καταβάλλει με την ιδιότητα της ως ασκούσα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους και για λογαριασμό αυτού, την πρώτη ημέρα κάθε μήνα, ως συνεισφορά του στη διατροφή αυτού, το ποσό των 620 €, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, νομιμότοκα από την καθυστέρηση κάθε δόσης, 3)να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στα δικαστικά της έξοδα. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την προσβαλλόμενη απόφαση του δέχτηκε εν μέρει τις αγωγές και κατένειμε χρονικά την άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου μεταξύ των γονέων του, ώστε κατά το πρώτο δεκαπενθήμερο κάθε μήνα να ασκεί αποκλειστικά την επιμέλεια αυτού ο πατέρας του και κατά το δεύτερο δεκαπενθήμερο η μητέρα του, ορίζοντας παράλληλα ότι κατά το χρονικό διάστημα, που η επιμέλεια του ανηλίκου θα ασκείται αποκλειστικά από τον πατέρα του, θα διαμένει στην οικία του τελευταίου και η μητέρα θα έχει το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του, κατά τα αναφερόμενα στο διατακτικό της (προσβαλλομένης), ενώ κατά το χρονικό διάστημα, που η επιμέλεια του ανηλίκου θα ασκείται αποκλειστικά από τη μητέρα του, ο ανήλικος θα διαμένει μαζί της και ο πατέρας θα έχει το δικαίωμα επικοινωνίας μαζί του κατά τον τρόπο που οριζόταν (στην απόφαση). Επίσης, υποχρέωσε τον εναγόμενο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, με την ιδιότητα της ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, το ποσό των 250 ευρώ, για χρονικό διάστημα από την επομένη της επίδοσης της αγωγής της μέχρι την τελεσιδικία της απόφασης και όχι πέραν της διετίας από την επίδοση της αγωγής, ενώ για το διάστημα από την τελεσιδικία της απόφασης έως τη λήξη της διετίας από την επίδοση της αγωγής, θα πρέπει να της προκαταβάλλει για την ίδια αιτία το ποσό των 125 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε δόσης. Τέλος, διέταξε τη διαβίβαση της απόφασης στον αρμόδιο Εισαγγελέα Ανηλίκων Πειραιά προκειμένου για την παρακολούθηση της πορείας της υπόθεσης, ενόψει του ότι, σύμφωνα με όσα στο σκεπτικό της εν λόγω απόφασης αναφέρονται, κρίνεται αναγκαίο να συνεργαστούν οι γονείς με το Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο και να ακολουθήσουν συμβουλευτική γονέων προσκομίζοντας στην Εισαγγελία Ανηλίκων Πειραιά σχετική βεβαίωση τουλάχιστον μία φορά κάθε δύο μήνες, επιπλέον δε να συνεργαστούν τακτικά με ψυχίατρο δημοσίου νοσηλευτικού ιδρύματος προκειμένου κάθε εξάμηνο να προσκομίζεται στην Εισαγγελία Ανηλίκων Πειραιά σχετική βεβαίωση αναφορικά με την κατάσταση της ψυχικής τους υγείας. Κατά της ανωτέρω απόφασης παραπονούνται αμφότεροι οι διάδικοι με τις ένδικες εφέσεις τους για τους λόγους που εκθέτουν σ’ αυτές, οι οποίοι, εκτιμώμενοι, ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, και δη των διατάξεων των άρθρων 1511 και 1513 ΑΚ, και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν, κάθε διάδικος χωριστά, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει δεκτή η δική του αγωγή εξ ολοκλήρου και να απορριφθεί η αγωγή του αντιδίκου του.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514 και 1518 ΑΚ συνάγονται, πλην άλλων και τα εξής: Η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει ιδίως την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του), επιπλέον δε, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορά το πρόσωπο ή την περιουσία του. Στην περίπτωση διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτει το θέμα της διαμονής των ανηλίκων τέκνων πλησίον του πατέρα ή της μητέρας τους, η ρύθμιση δε της γονικής μέριμνας και της επιμέλειας αυτών γίνεται από το δικαστήριο. Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων των τέκνων και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της είναι το αληθινό συμφέρον του τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανήλικου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας δεν παρέχονται από τον νομοθέτη εκ των προτέρων προσδιοριστικά στοιχεία, πέραν από το επιβαλλόμενο στον δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής – οικονομικής κατάστασής τους. Η μικρή ηλικία του ανηλίκου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο κατά νόμο στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή της επιμέλειας στον έναν από τους γονείς του, γιατί η άποψη, ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για τη νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται σαφής βιοκοινωνική υπεροχή στη μητέρα, ενώ για τον μεταγενέστερο χρόνο αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. Στη δικαστική, συνεπώς, κρίση καταλείπεται ευρύ πεδίο, ώστε, αφού ληφθούν υπόψη όλες οι σχέσεις και οι περιστάσεις, να καταλήξει σε ρύθμιση τέτοια, που να εξυπηρετείται καλύτερα το συμφέρον του ανηλίκου τέκνου. Κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανήλικου τέκνου, καθώς και οι αναπτυχθέντες μέχρι τότε, με ανεπηρέαστη επιλογή, δεσμοί του διαθέτοντος ικανότητα διακρίσεως τέκνου με τους γονείς του και τυχόν αδελφούς του. Για τον σκοπό αυτόν λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα του κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων. Επίσης, οι ικανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στο πλαίσιο της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Τούτο δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαίτιου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας – επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της έκτασης και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς (ΑΠ 882/2015 ΝΟΜΟΣ).Το συμφέρον του τέκνου λαμβάνεται υπό ευρεία έννοια, προς διαπίστωση δε της συνδρομής του, εξετάζονται πάντα τα επωφελή και πρόσφορα για τον ανήλικο στοιχεία και περιστάσεις. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στον νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο, ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού της ωριμότητάς του, καθώς και οι τυχόν συμφωνίες, που έκαναν οι γονείς του τέκνου σχετικά με την επιμέλεια και τη διοίκηση της περιουσίας του. Με δεδομένη την ύπαρξη του εν λόγω δεσμού του τέκνου προς τον συγκεκριμένο γονέα, αυτός θεωρείται ότι έχει τη δυνατότητα αποτελεσματικότερης διαπαιδαγώγησης προς όφελος του ανηλίκου και επομένως, ότι είναι ο πλέον κατάλληλος για την επιμέλεια του, όμως υπό την αυτονόητη προϋπόθεση, ότι ο ιδιαίτερος αυτός δεσμός του τέκνου προς τον έναν από τους γονείς του έχει αναπτυχθεί φυσιολογικά και αβίαστα ως ψυχική στάση, η οποία είναι προϊόν της ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου, που έχει τη στοιχειώδη ικανότητα διακρίσεως. Πρέπει δε να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη, ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοπνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητα του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στον σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον έναν από τους γονείς, οπότε η προτίμηση του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το αληθές συμφέρον του. Η διάσπαση, άλλωστε, της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και τη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, κλονίζει σοβαρώς την ψυχική ισορροπία του τέκνου, που αισθάνεται ανασφάλεια και επιζητεί στήριγμα. Οι μεταξύ των συζύγων δημιουργούμενες έντονες αντιθέσεις ενίοτε αποκλείουν κάθε συνεννόηση μεταξύ τους, αλλά και σε σχέση με τα τέκνα τους, τα οποία, όχι σπανίως, χρησιμοποιούνται ως όργανα για την άσκηση παντοειδών πιέσεων και την ικανοποίηση εκδικητικών διαθέσεων. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής, ο γονέας που αναλαμβάνει τη γονική μέριμνα ή την επιμέλεια έχει, κατά την επιταγή του νόμου, πρόσθετα καθήκοντα και αυξημένη την ευθύνη της αντιμετώπισης των ως άνω ειδικών περιστάσεων κατά προέχοντα λόγο και τούτο προϋποθέτει την εξασφάλιση στο τέκνο κατάλληλων συνθηκών προσαρμογής (ΑΠ 317/2015 ΝΟΜΟΣ).Το αποτέλεσμα όμως αυτό, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον του τέκνου, κάθε άλλο παρά επιτυγχάνεται με την πλήρη αποξένωση του τέκνου από τον άλλο γονέα. Ήδη αυτή καθ’ εαυτή η ανάθεση της επιμέλειας στον ένα από τους γονείς, εκ λόγων αναγομένων στο συμφέρον του τέκνου, αποτελεί παρέκκλιση από την αρχή της ισότητας των γονέων στο λειτουργικό τούτο δικαίωμά τους, το οποίο τίθεται υπό δικαστική ρύθμιση, παραβιάζονται δε και η αρχή αυτή και οι βασικοί κανόνες διαπαιδαγώγησης, που στηρίζονται στα πορίσματα της παιδικής ψυχολογίας προς βλάβη του ανηλίκου, ενώ παράλληλα δυσχεραίνεται και η ρυθμιστική επέμβαση του δικαστηρίου, όταν το τέκνο περιάγεται σε στάση αρνήσεως ή αντιπάθειας έναντι του ετέρου των γονέων από πράξεις ή παραλείψεις εκείνου, που έχει την επιμέλειά του (ΑΠ 1919/2005 ΝΟΜΟΣ). Ωστόσο, επί αντιθέτων αγωγών των διαζευγμένων ή εν διαστάσει τελούντων γονέων, για ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας του προσώπου των ανήλικων τέκνων τους, το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις σχέσεις και περιστάσεις, μπορεί να κατανείμει μεταξύ τούτων την άσκηση των τριών βασικών λειτουργιών της γονικής μέριμνας καθώς και των διαφόρων υπολειτουργιών – τομέων της επιμέλειας του προσώπου τους (όπως είναι η μόρφωση, εκπαίδευση, υγεία, περίθαλψη κλπ), με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον των τέκνων, προκειμένου να μην αποξενώνονται από τον έναν γονέα τους, ούτε να αποκλείεται αυτός τελείως από την άσκηση των ως άνω σημαντικών λειτουργικών δικαιωμάτων του (ΑΠ 1612/2017, ΑΠ 550/
2017 ΝΟΜΟΣ).
Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων και των ανωμοτί καταθέσεων των διαδίκων, που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, από τις με αρ. … και …./6-12-2016 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ……… και … … . αντίστοιχα, που δόθηκαν ενώπιον της Ειρηνοδίκη Πειραιώς, με επιμέλεια της ενάγουσας-εναγομένης κατόπιν προηγούμενης νομότυπης κλήτευσης του αντιδίκου της (βλ. με αρ. …../1-12-2016 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Πειραιώς ………..), από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, που νόμιμα μετ’ επικλήσεως προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε προς άμεση απόδειξη είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική μνεία παρακάτω, χωρίς ωστόσο να παραληφθεί κάποιο για την ουσιαστική διερεύνηση της διαφοράς, συμπεριλαμβανομένων των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, που η γνησιότητά τους δεν αμφισβητήθηκε και των εγγράφων, που παραδεκτά το πρώτον, κατ’ άρθρο 529 § 1 ΚΠολΔ, προσκομίζονται στο παρόν Δικαστήριο, από τα διδάγματα της κοινής πείρας καθώς και από την προσωπική επικοινωνία της Δικαστή του Δικαστηρίου τούτου με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, αποδείχθηκαν τα παρακάτω πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι τέλεσαν στις 18-11-2006 στον Πειραιά νόμιμο θρησκευτικό γάμο, από τον οποίο απέκτησαν ένα άρρεν τέκνο, τον …, που γεννήθηκε στις 20-2-2007, ηλικίας κατά τον χρόνο συζήτησης των ένδικων εφέσεων ήδη 12 ετών. Το καλοκαίρι του 2011 η έγγαμη συμβίωσή τους διασπάστηκε οριστικά και εν τέλει ο γάμος τους λύθηκε αμετάκλητα με την υπ’ αρ. 2329/2014 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Δυνάμει του από 27-3-2014 ιδιωτικού συμφωνητικού, που κατατέθηκε με την αίτηση των συζύγων για έκδοση του συναινετικού διαζυγίου τους, η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους ανατέθηκε στην ενάγουσα-εναγομένη μητέρα του και ορίστηκε η επικοινωνία του πατέρα του με αυτό να γίνεται κατόπιν συνεννοήσεως με τη μητέρα. Με το ίδιο συμφωνητικό, εξάλλου, καθορίστηκε το ύψος της οφειλόμενης από τον ενάγοντα-εναγόμενο διατροφής για το ανήλικο τέκνο τους στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως, καταβαλλόμενο για χρονικό διάστημα δύο ετών από την ημερομηνία καταρτίσεως του ανωτέρω ιδιωτικού συμφωνητικού, δηλαδή για το διάστημα από 27-3-2014 έως 27-3-2016. Μέχρι τον Ιούλιο του 2015 η επικοινωνία του ενάγοντος-εναγομένου με το ανήλικο τέκνο του γινόταν χωρίς προβλήματα, έχοντας οι γονείς καθιερώσει αυτή να γίνεται τόσο μέσα στην εβδομάδα και κάποια σαββατοκύριακα όσο και κατά τις διακοπές. Το τελευταίο διάστημα πριν το περιστατικό, που περιγραφεί παρακάτω, ο ενάγων-εναγόμενος έκανε προσπάθειες να επανασυνδεθεί με την ενάγουσα-εναγομένη, πράγμα που εκείνη, όμως, δεν επιθυμούσε. Στις 26-7-2015 ο ενάγων-εναγόμενος επιστρέφοντας το ανήλικο τέκνο του στην οικία της μητέρας του, με αφορμή την επικοινωνία τους κατά τις θερινές διακοπές, διαπληκτίστηκε έντονα με την ενάγουσα-εναγομένη και της επιτέθηκε προκαλώντας της απλή σωματική βλάβη, ενώ κατά τη διάρκεια του επεισοδίου αμφότεροι οι γονείς τραβούσαν το ανήλικο για να το πάρει ο καθένας μαζί του. Για το περιστατικό αυτό η ενάγουσα- εναγομένη υπέβαλε αυθημερόν σε βάρος του ενάγοντος-εναγομένου μήνυση και ασκήθηκε από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς εναντίον του ποινική δίωξη για ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη. Η υπόθεση αυτή ήδη εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό από το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Πειραιώς και έχει εκδοθεί η με αρ. 1394/2019 καταδικαστική απόφασή του. Παράλληλα, με αφορμή το ίδιο ανωτέρω περιστατικό, και ο ενάγων -εναγόμενος υπέβαλε εναντίον της ενάγουσας-εναγομένης την από 8-4-2016 μήνυση του κατηγορώντας την για τις πράξεις της ψευδούς καταμηνύσεως και της ενδοοικογενειακής σωματικής βλάβης. Η εκδίκαση της υπόθεσης αυτής έχει ανασταλεί κατ’ άρθρο 59 § 2 ΚΠΔ. Μετά από το παραπάνω συμβάν οι διάδικοι, επηρεαζόμενοι από τις προσωπικές τους αντιπαραθέσεις, αδυνατούσαν να συνεννοηθούν σχετικά με την επικοινωνία που θα είχε το ανήλικο με τον πατέρα του. Μάλιστα, η ενάγουσα-εναγομένη δεν επέτρεπε πλέον την επικοινωνία του ανηλίκου με τον παππού και τη γιαγιά του από την πατρική γραμμή, οι οποίοι αναγκάστηκαν στις 3-6-2016 να της επιδώσουν την από 3-6-2016 εξώδικη διαμαρτυρία τους, ενώ στη συνέχεια μαζί με τον ενάγοντα- εναγόμενο υιό τους κατέθεσαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 21-6-2016 αίτησή τους για να ρυθμιστεί προσωρινά η επικοινωνία τους με το ανήλικο τέκνο. Κατόπιν τούτου, επειδή ο ενάγων-εναγόμενος δεν κατέβαλε την καθορισθείσα με το προαναφερόμενο από 27-3-2014 ιδιωτικό συμφωνητικό διατροφή για το ανήλικο τέκνο του, η ενάγουσα-εναγομένη μητέρα του, ενεργώντας για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους ως έχουσα την επιμέλεια αυτού, τού επέδωσε στις 7-7-2016 πρώτο εκτελεστό απόγραφο της ανωτέρω υπ’ αρ. 2329/2014 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με το οποίο ο τελευταίος επιτασσόταν να της καταβάλλει για την ανωτέρω αιτία το ποσό των 2.400 ευρώ ως κεφάλαιο, πλέον τόκων και εξόδων και συνολικά το ποσό των 2.926,91 ευρώ. Ο ενάγων-εναγόμενος αμυνόμενος κατά της αρξάμενης διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης άσκησε την από 20-7-2016 ανακοπή του και την από 20-7-2016 αίτηση αναστολής της εκτελέσεως. Στη συνέχεια, ενόψει του ότι το Μονομελές Πρωτοδικείου Πειραιώς απέρριψε το αίτημα του χορήγησης προσωρινής διαταγής για αναστολή της αρξάμενης σε βάρος του αναγκαστικής εκτέλεσης, αυτός οδηγήθηκε σε εξώδικη συμφωνία με την ενάγουσα-εναγομένη υπογράφοντας το από 1-8-2016 ιδιωτικό συμφωνητικό. Βάσει αυτού ο ενάγων-εναγόμενος κατέβαλε στην ενάγουσα-εναγομένη, υπό ιδιότητά της ως ασκούσα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους, το ποσό των 1.500 ευρώ σε μερική εξόφληση της ως άνω επιταγής προς πληρωμή, το δε υπόλοιπο ποσό των 1.500 ευρώ συμφωνήθηκε να καταβληθεί σε τραπεζικό λογαριασμό, που υποδείχθηκε από την ενάγουσα-εναγομένη σε έξι ισόποσες μηνιαίες δόσεις ποσού εκάστη 250 ευρώ. Έκτοτε, όμως, οι σχέσεις των διαδίκων οξύνθηκαν έτι περαιτέρω με συνέπεια να μάχονται αμφότεροι για την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους. Έτσι, ο ενάγων-εναγόμενος κατέθεσε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 18-8-2016 αίτησή του ασφαλιστικών μέτρων με την οποία διεκδικούσε την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου του και στη συνέχεια την ένδικη αγωγή του. Ο ενάγων- εναγόμενος με την υπό κρίση αγωγή εκφράζει αμφιβολίες για την καταλληλότητα της ενάγουσας-εναγομένης να ασκεί την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους ισχυριζόμενος ότι, αυτή αφενός παρουσιάζει ψυχικές διαταραχές και επιδεικνύει αδιαφορία για το τέκνο τους, αφετέρου επιδιώκει συνεχώς να το αποξενώσει από τον ίδιο. Προς επίρρωση των ισχυρισμών του προσκομίζει την από 25-8-2016 έκθεση γνωμάτευση της ψυχολόγου –παιδοψυχολόγου …………, σύμφωνα με την οποία το ανήλικο τέκνο των διαδίκων «… παρουσιάζει σοβαρή ψυχοπαθολογία στην συναισθηματική του ανάπτυξη με συμπτώματα στρες που συνοδεύονται από δύσπνοια, φοβίες και συμπεριφορές παλινδρόμησης (κοινωνική απομόνωση και δυσκολία συγκέντρωσης), τα οποία χαρακτηρίζονται από επιθετικότητα απέναντι στους άλλους…» και τα οποία, όπως διαπιστώθηκε από την ανωτέρω ψυχολόγο και αναφέρει αυτολεξεί στην άνω έκθεσή της, «… προέρχονται από την ανάρμοστη συμπεριφορά της μητέρας προς το παιδί». Η ίδια ψυχολόγος επισημαίνει ότι, η κατάσταση αυτή δεν επιτρέπει στον ανήλικο να βιώσει ομαλά την παιδικότητα του και χρήζει συστηματικής θεραπευτικής παρακολούθησης, ενώ αυτός δεν έχει αναπτύξει ιδιαίτερες φιλίες ή σχέσεις με συνομηλίκους του και η μόνη του απασχόληση είναι η τηλεόραση και η παρέα των ηλικιωμένων παππούδων. Επίσης, στην ανωτέρω έκθεσή της αναφέρει ότι, κατά την επικοινωνία με τον πατέρα του τον τελευταίο χρόνο ο ανήλικος επιστρέφει με κλάματα με αποτέλεσμα να υφίσταται τιμωρίες από το οικογενειακό περιβάλλον της μητέρας του και από την ίδια. Κατά δε το συμπέρασμα της ψυχολόγου, ο ανήλικος έχει αναπτύξει με τον πατέρα του ισχυρό συναισθηματικό δεσμό, διαβιώνει σε οικείο, ήρεμο και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον, χωρίς να υποχρεώνεται να παίζει με κούκλες όπως του επιβάλλει η μητέρα του. Ωστόσο, η ως άνω έκθεση δεν θεωρείται αξιόπιστη από το παρόν Δικαστήριο για τους εξής λόγους. α) Κατ’ αρχήν η ανωτέρω –μεμονωμένη- έκθεση συντάχθηκε με πρωτοβουλία μόνο του ενάγοντος-εναγομένου, β)αν και ομιλεί για ανάρμοστη συμπεριφορά της μητέρας ουδόλως αναφέρει ποια είναι αυτή με παράθεση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών αντιτιθέμενων στο ευαίσθητο λειτούργημα της διαπαιδαγώγησης, με ποιο τρόπο αυτή εκδηλώθηκε και για πόσο καιρό έχει διαρκέσει, γ)η επιστημονική εκτίμησή της στηρίζεται στη μονομερή πληροφόρηση που είχε από τον πατέρα, ενώ με το ανήλικο τέκνο δεν είχε καμία άλλη επαφή πέραν της ανωτέρω, η μη πραγματοποίηση δε άλλων συνεδριών με το ανήλικο- που κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας λαμβάνουν χώρα σε παρόμοιες περιπτώσεις-, οι οποίες θα της έδιναν ακριβείς πληροφορίες για την διαβίωσή και διαπαιδαγώγησή του αλλά και την ψυχοσωματική του ανάπτυξη, καθιστούν αυτήν μάλλον ευκαιριακή και επιστημονικά ατεκμηρίωτη. Την ακαταλληλόλητα της ενάγουσας- εναγομένης ως μητέρας επιχείρησε, ανεπιτυχώς όμως, να υποστηρίξει και η μάρτυρας του ενάγοντος, αδερφή του και ανάδοχος του ανηλίκου. Συγκεκριμένα, η εν λόγω μάρτυρας κατάθεσε, μεταξύ άλλων, στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, ότι η ενάγουσα- εναγομένη χτυπάει το ανήλικο, το υποχρεώνει να μιλάει σε κούκλες και το εκφοβίζει. Εντούτοις, όλα αυτά τα ανέφερε αορίστως, χωρίς να ιστορεί συγκεκριμένα πραγματικά περιστατικά, που να καταδεικνύουν την ανωτέρω απρεπή συμπεριφορά της μητέρας προς το ανήλικο. Το μόνο συμβάν χειροδικίας που ανέφερε, στο οποίο ήταν η ίδια παρούσα, είναι όταν η ενάγουσα- εναγομένη χαστούκισε το ανήλικο σε κάποιο οικογενειακό τραπέζι, πλην όμως η μάρτυρας δεν μπόρεσε να προσδιορίσει επακριβώς την χρονολογία που έλαβε χώρα. Μάλιστα το προσδιόρισε τα Χριστούγεννα του 2012 ή του 2013 ή του 2014, ωστόσο κατά τα έτη αυτά οι διάδικοι δεν διέμεναν μαζί, αλλά ήταν ήδη σε διάσταση και συνεπώς δημιουργείται αμφιβολία, εάν πράγματι έλαβε χώρα το ανωτέρω συμβάν. Η ίδια μάρτυρας, άλλωστε, κατέθεσε ότι ο ενάγων-εναγόμενος βλέπει το ανήλικο τέκνο του ήδη πριν την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, που κατέθεσε, από το καλοκαίρι, γεγονός που δεν συνάδει με προσπάθεια της ενάγουσας-εναγομένης να αποξενώσει το ανήλικο από τον πατέρα του. Περαιτέρω, το Δικαστήριο από την επικοινωνία, που είχε με το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, διαπίστωσε ότι πρόκειται για ένα φροντισμένο παιδί, με ευγένεια και αρμόζουσα κοινωνική συμπεριφορά, που αγαπάει εξίσου αμφότερους τους γονείς του και απολαμβάνει την επικοινωνία με τον πατέρα του. Είναι ένα δραστήριο παιδί, που του αρέσει το ποδόσφαιρο και έχει αναπτύξει στενούς φιλικούς δεσμούς με συνομηλίκους του, και γενικά, παρά το νεαρό της ηλικίας του, εμφανίζει συγκρότηση και ωριμότητα σκέψης. Εξάλλου, δεν διαπιστώθηκε ότι παρουσιάζει επαναλαμβανόμενη στερεοτυπική κίνηση του προσώπου («τικ»), όπως κατέθεσε η μάρτυρας του ενάγοντος-εναγομένου. Η ανωτέρω διαπίστωση του Δικαστηρίου επιρρωνύεται τόσο από την με ημερομηνία 7-2-2018 παιδαγωγική έκθεση της δασκάλας της τάξης του ανηλίκου στο σχολείο, όπου φοιτά, η οποία αναφέρει ότι πρόκειται για παιδί με καλό χαρακτήρα, ευγενική συμπεριφορά, κοινωνικό, με φίλους που εκτιμούν τη γνώμη του και αποζητούν τη συντροφιά του, με ώριμη κριτική σκέψη, ευρύτητα γνώσεων και ενδιαφερόντων, όσο και από τις άριστες επιδόσεις του στο σχολείο. Προφανώς, λοιπόν, η ανωτέρω περιγραφόμενη προσωπικότητα, που έχει διαμορφώσει ο ανήλικος ως παιδί, είναι αποτέλεσμα και της υπεύθυνης διαπαιδαγώγησης του εκ μέρους της μητέρας του, με την οποία διαβιώνει από τότε που διασπάστηκε η έγγαμη συμβίωση των γονέων του και η οποία προσπαθεί με συνέπεια, υπομονή και αγάπη να ανταποκριθεί στον γονεϊκό της ρόλο. Ακόμη και η στάση του ανηλίκου απέναντι στον πατέρα του, στον οποίο τρέφει ιδιαίτερη αγάπη και με τον οποίο επιθυμεί να περνάει όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο γίνεται, υποδηλώνει το πόσο έχει εργαστεί, σε συναισθηματικό επίπεδο, η μητέρα του, στο να καλλιεργηθεί αυτός ο δεσμός ανάμεσα τους. Αυτή, ενίοτε και με τη συνδρομή των γονέων της, φροντίζει καθημερινά για την διατροφή, καθαριότητα και υγεία του ανηλίκου, τον βοηθάει στα μαθήματα του, τον μεταφέρει στις διάφορες εξωσχολικές του δραστηριότητες και έχει δημιουργήσει ένα σταθερό και ήρεμο περιβάλλον, μέσα στο οποίο ο ανήλικος αναπτύσσεται ομαλά, στο πλαίσιο που αυτό είναι εφικτό, ενόψει του αυξημένου άγχους που βιώνουν τα παιδιά με τον χωρισμό των γονέων τους, και έχει τις προοπτικές να εξελιχθεί σε μία υπεύθυνη προσωπικότητα. Με βάση τα ανωτέρω, λοιπόν, και λαμβανομένων επιπλέον υπόψη της ηλικίας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, των δεσμών που έχει αναπτύξει με τους γονείς του, αλλά κυρίως με την μητέρα του, η οποία είναι το σημείο αναφοράς στη ζωή του, του περιβάλλοντος, οικογενειακού, σχολικού, φιλικού, κοινωνικού, μέσα στο οποίο διαβιώνει και αναπτύσσεται καθ’ όλα τα χρόνια από τότε που χώρισαν οι γονείς του, αλλά και της ανάγκης διατήρησης αυτού (του περιβάλλοντος) για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη, κρίνεται ότι η επιμέλεια του θα πρέπει να ανατεθεί οριστικά στην ενάγουσα μητέρα του, η οποία είναι κατάλληλη προς τούτο, αφού διαθέτει όλες εκείνες τις ικανότητες, σωματικές, ψυχικές, μορφωτικές, κοινωνικές για να παρέχει στο ανήλικο τα απαραίτητα εφόδια για να διανύσει την εφηβεία, στην οποία ήδη εισέρχεται, και αργότερα στην ενήλικη ζωή. Αναφορικά με την κατανομή της επιμέλειας ανάμεσα στους γονείς, την οποία προέκρινε το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αυτή, αν και στηρίζει την ισότητα των γονέων στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του ανηλίκου, ωστόσο, δεν εξυπηρετεί, εν προκειμένω, το αληθινό συμφέρον του ανηλίκου, το οποίο θα αναγκάζεται να «μετακομίζει» ανά δεκαπενθήμερο σε διαφορετική οικία, μεταφέροντας τα προσωπικά και σχολικά του είδη σε διαφορετικό χώρο (η οικία της μητέρας του βρίσκεται επί της οδού ………… στην περιοχή της .. στον Πειραιά, η δε κατοικία του πατέρα του επί της οδού ………. στο Κερατσίνι, απόσταση που διανύεται σε 30-40 λεπτά με αυτοκίνητο) και απομακρυνόμενος από το κέντρο των καθημερινών βιοτικών δραστηριοτήτων του (σχολείο, σύλλογος ποδοσφαίρου, φροντιστήριο αγγλικών, βρίσκονται όλα πλησίον της οικίας της μητέρας), αλλά και από τους συμμαθητές και φίλους του με τους οποίους περνάει μέρος του ελεύθερου χρόνου του. Μία τέτοια ρύθμιση της επιμέλειας, υπό τις συνθήκες της εξεταζόμενης περίπτωσης, θα μετατρέψει το παιδί σε «μπαλάκι» μεταξύ των γονέων με αρνητικές συνέπειες για την ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και κρίνεται ως λύση, που άξονα της μάλλον έχει την ικανοποίηση των γονέων και όχι το πραγματικό συμφέρον του ανηλίκου. Εξάλλου, ο δεσμός του τελευταίου με τον πατέρα του μπορεί επαρκώς να καλλιεργηθεί και να ενδυναμωθεί κατά τον χρόνο, που αυτός θα ασκεί το δικαίωμα επικοινωνίας. Ήδη με την υπ’ αρ. 3779/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κατόπιν συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς μεταξύ των διαδίκων, ρυθμίστηκε το δικαίωμα επικοινωνίας του ανηλίκου με τον πατέρα του, επαφίεται δε στον ίδιο να αξιοποιήσει την επικοινωνία αυτή για να παράσχει προς το τέκνο του όλη την αγάπη και στοργή, που διαθέτει γι’ αυτό, και να ισχυροποιήσει τον πατρικό δεσμό μαζί του, αποτελώντας ένα σωστό πρότυπο για την μελλοντική του εξέλιξη. Ενόψει των ανωτέρω το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που ρύθμισε διαφορετικά την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, κατανέμοντας την χρονικά ανάμεσα στους γονείς, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων κατά ουσιαστική παραδοχή του σχετικού λόγου της από 17-7-2017 έφεσης (της ενάγουσας-εναγομένης).
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων δεν έχει περιουσία και εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή και δεν είναι δυνατόν, βέβαια, να εργαστεί λόγω της ανηλικότητας του, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να διαθρέψει τον εαυτό του. Συνεπώς, έχει αξίωση διατροφής έναντι των γονέων του, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις. Αυτό διαμένει με την μητέρα του σε μισθωμένη οικία, στην οδό ………….., στον Πειραιά, για την οποία το μηνιαίο μίσθωμα ανέρχεται στο ποσό των 300 ευρώ, βαρυνόμενο επιπλέον με την αναλογία του στις κοινόχρηστες δαπάνες. Είναι μαθητής δημόσιου δημοτικού σχολείου και παρακολουθεί μαθήματα αγγλικής γλώσσας, για τα οποία η δαπάνη ανέρχεται σε 500 ευρώ ετησίως (ήτοι 41,67 ευρώ μηνιαίως), καθώς και μαθήματα ποδοσφαίρου, για τα οποία απαιτείται μηνιαίως το ποσό των 25 ευρώ. Οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής του, ήτοι διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, ψυχαγωγίας, παραθερισμού, μετακίνησης κλ είναι οι συνήθεις δαπάνες παιδιών αντίστοιχης ηλικίας με αυτή του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και της αυτής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων πατέρας του ανηλίκου είναι καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (φυσικός) και κατά το επίδικο διάστημα (από 3-1-2016 έως 2-11-2018) ήταν εταίρος με ποσοστό 50% (κατά το υπόλοιπο ποσοστό συμμετείχε η αδερφή του) στην εταιρεία «……………», η οποία διατηρούσε φροντιστήρια μέσης εκπαίδευσης επί της οδού ………… στη Νέα Σμύρνη, αναλαμβάνοντας την προετοιμασία μαθητών για όλες τις τάξεις του δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου, την εισαγωγή σε ιταλικά πανεπιστήμια και διαγωνισμούς του δημοσίου, και έκανε έναρξη της δραστηριότητά της την 20-5-2014. Για την άσκηση της δραστηριότητας αυτής μίσθωνε οίκημα, για το οποίο κατέβαλε ετησίως ως μίσθωμα 4.800 ευρώ (βλ. κατάσταση οικονομικών στοιχείων από επιχειρηματική δραστηριότητα φορολογικού έτους 2015). Η άσκηση δε της ανωτέρω δραστηριότητας εκ μέρους του ενάγοντος οδήγησε τον ΟΑΕΔ να ανακαλέσει το δελτίο ανεργίας, που είχε εκδώσει στο όνομα του στις 29-9-2016. Ο ενάγων-εναγόμενος για τα φορολογικά έτη 2015 έως και 2017 δεν δήλωσε κανένα εισόδημα, έχοντας τεκμαρτό μόνο εισόδημα, για το έτος 2015 9.320 ευρώ, για το έτος 2016 9.320 ευρώ και για το έτος 2017 6.759 ευρώ. Εξάλλου, η ανωτέρω εταιρεία δήλωσε για το φορολογικό έτος 2016 ακαθάριστα έσοδα 5.930 ευρώ με τη ζημία τη να δηλώνεται (συμπεριλαμβανομένης και της ζημίας παρελθόντων ετών) σε ποσό 16.296,26 ευρώ, και για το φορολογικό έτος 2017 ακαθάριστα έσοδα 6.050 ευρώ με τη ζημία ανερχόμενη συνολικά σε 16.522,89 ευρώ. Ωστόσο, οι εν λόγω φορολογικές δηλώσεις δεν θεωρούνται αξιόπιστες, καθόσον πρόκειται για εισοδήματα, που δηλώνει ο ίδιος ο ενάγων, χωρίς να έχει ελεγχθεί από την αρμόδια φορολογική αρχή. Το γεγονός δε ότι διατηρούσε το ανωτέρω φροντιστήριο μέχρι και τις 3-10-2018, οπότε επήλθε διακοπή των εργασιών της επιχείρησης (μετά και τη λύση της εταιρείας, η οποία ανακοινώθηκε στο ΓΕΜΗ στις 3-10-2018), ήτοι επί 4 περίπου χρόνια, άγει στο λογικό συμπέρασμα ότι ο ενάγων-εναγόμενος αποκόμιζε εισόδημα, διότι δεν θα διατηρούσε μία επιχείρηση ζημιογόνα, μισθώνοντας οίκημα για τη στέγαση των μαθημάτων για τόσο μεγάλο διάστημα. Το γεγονός, άλλωστε, ότι είναι εγγεγραμμένος στο κοινωνικό παντοπωλείο της περιοχής του δεν κρίνεται επίσης αξιόπιστο, αφενός διότι και στο παρελθόν αιτήθηκε να εγγραφεί ως άνεργος στον ΟΑΕΔ, πλην το δελτίο του ανακλήθηκε εν τέλει από τον άνω οργανισμό, διότι κρίθηκε ότι δεν είχε τέτοιο δικαίωμα, αφετέρου διότι η οικονομική κατάσταση ενός προσώπου που προσφεύγει στο κοινωνικό παντοπωλείο –και άρα βρίσκεται σε ανέχεια- δεν συνάδει με την εγγραφή του σε συνδρομητικό κανάλι, όπως συμβαίνει με τον ενάγοντα-εναγόμενο (βλ. σχετικό λογαριασμό υπηρεσιών συνδρομητικής τηλεόρασης). Έτσι, με βάση τα παραπάνω εκτιμάται από το δικαστήριο ότι τα εισοδήματα, που αποκόμιζε από την προαναφερόμενη δραστηριότητα του, ανέρχονται για το επίδικο διάστημα σε περίπου 1.000 ευρώ. Σε κάθε περίπτωση πάντως, με βάση την ηλικία του, την καλή υγεία του, την εμπειρία του, το μορφωτικό του επίπεδο και τις λοιπές ικανότητές του θα μπορούσε να παραδίδει ιδιαίτερα μαθήματα σε μαθητές, επάνω στο αντικείμενο των σπουδών του, όπως, είθισται να συμβαίνει με καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, και να αποκομίζει μηνιαίως το ίδιο ως άνω ποσό. Επιπλέον, αυτός είναι αποκλειστικός κύριος μίας οριζόντιας ιδιοκτησίας κείμενης στον πρώτο όροφο οικοδομής, επί της οδού ………… στο Κερατσίνι Αττικής, εμβαδού 66,80 τμ. , στην οποία διαμένει χωρίς να βαρύνεται έτσι με δαπάνη στέγασης, βαρύνεται όμως με τις κοινόχρηστες δαπάνες αυτής. Είναι, επίσης, κύριος ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου με αρ. κυκλοφ. …………, 1390 cc, έτους πρώτης κυκλοφορίας 2008. Δεν αποδείχθηκε ότι αυτός διαθέτει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από άλλες πηγές, ενώ δεν επιβαρύνεται, κατά νόμο, με τη διατροφή άλλων προσώπων πλην του ανήλικου τέκνου του. Η ενάγουσα είναι φιλόλογος και για το φορολογικό έτος 2016 δήλωσε ως εισόδημα (απαλλασσόμενο από το φόρο ή φορολογούμενο με ειδικό τρόπο) το ποσό των 3.400 ευρώ, ωστόσο, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, εκτιμάται ότι αυτή πραγματοποιούσε ιδιαίτερα μαθήματα τις ώρες που δεν απασχολείτο με την ανατροφή και φροντίδα του ανήλικου υιού της, ενασχόληση που είναι συνήθης για καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν έχουν διοριστεί σε κάποιο δημόσιο σχολείο, αποκομίζοντας περί τα 400 ευρώ το μήνα. Από 1-11-2017, άλλωστε, η ενάγουσα-εναγομένη ξεκίνησε να εργάζεται ως υπάλληλος στην εταιρεία «…………….», έναντι καθαρών μηνιαίων αποδοχών 541,54 ευρώ. Αυτή διαμένει, όπως προαναφέρθηκε, σε μισθωμένο διαμέρισμα καταβάλλοντας κατά μήνα το ποσό των 300 ευρώ και βαρύνεται με την αναλογία της στις κοινόχρηστες δαπάνες. Δεν αποδείχθηκε ότι διαθέτει άλλη περιουσία ή εισοδήματα από άλλες πηγές, ούτε ότι βαρύνεται με την, κατά νόμο, διατροφή τρίτου προσώπου πλην του ανήλικου τέκνου της. Με βάση, συνεπώς, τις προαναφερόμενες οικονομικές δυνατότητες των γονέων του ανηλίκου ….., κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, η ανάλογη διατροφή, η οποία προσδιορίζεται από τις ανάγκες του, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα τα απαραίτητα για τη διατροφή, εκπαίδευση και εν γένει διαβίωση του, προσδιορίζεται σε 470 ευρώ μηνιαίως. Ακολούθως, για τον προσδιορισμό της συνεισφοράς, που βαρύνει τους διαδίκους, πρέπει να γίνει αναγωγή της οικονομικής δυνατότητας εκάστου στο σύνολο των οικονομικών δυνατοτήτων τους, που προαναφέρθηκαν. Με τα δεδομένα αυτά ο εναγόμενος πρέπει να μετέχει στην ανάλογη διατροφή του ανήλικου τέκνου του, που προσδιορίζεται με τα κριτήρια που προαναφέρθηκαν, κατά το ποσό των 300 ευρώ. Τα ποσό αυτό, που αντιστοιχεί στην προς συνεισφορά υποχρέωση του εναγομένου, πρέπει να καταβάλλει ο τελευταίος κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, ενώ κατά το υπόλοιπο μέρος του ποσού για τον ανήλικο συμμετέχει η ενάγουσα μητέρα του με τα εισοδήματα της και με την παροχή των προσωπικών της υπηρεσιών στη φροντίδα και ανατροφή του, που είναι αποτιμητές σε χρήμα και συνδέονται σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής με τη συνοίκηση. Το ως άνω ποσό ο εναγόμενος είναι σε θέση να καταβάλλει με βάση την προαναφερθείσα οικονομική του δυνατότητα και την προσωπική του κατάσταση σε συσχετισμό με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα και την προσωπική κατάσταση της μητέρας. Συνεπώς, για το επίδικο χρονικό διάστημα, ήτοι από την επίδοση της αγωγής ο εναγόμενος πατέρας του ανηλίκου οφείλει να προκαταβάλλει, μέσα στις πέντε πρώτες ημέρες κάθε μήνα, στην ενάγουσα, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου τους και για λογαριασμό του, ως μηνιαία διατροφή σε χρήμα το ποσό των 300 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, εντόκως από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσης μέχρι την εξόφληση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε διαφορετικά ως προς το ζήτημα της διατροφής επιδικάζοντας μικρότερο ποσό ως διατροφή του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός ως ουσία βάσιμος ο σχετικός λόγος της από 17-7-2017 έφεσης (της ενάγουσας).
Κατόπιν όλων των παραπάνω πρέπει να απορριφθούν ως ουσία αβάσιμοι οι λόγοι της από 1-9-2017 έφεσης (του ενάγοντος) καθώς και η έφεση αυτή στο σύνολό της, ενώ πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη η από 17-7-2017 έφεση (της ενάγουσας) και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση ως προς όλες τις διατάξεις της. Στη συνέχεια, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν δικαστήριο και συνεκδικαστούν οι ένδικες αγωγές, πρέπει να απορριφθεί η από 18-8-2016 αγωγή (του ενάγοντος), να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσία βάσιμη η από 21-10-2016 αγωγή (της ενάγουσα) και ακολούθως 1) να ανατεθεί οριστικά η επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ……., στην ενάγουσα μητέρα του, 2) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος πατέρας του να προκαταβάλλει στην μητέρα του ανηλίκου υπό την ιδιότητά της ως ασκούσα την επιμέλεια αυτού και για λογαριασμό του, μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, το ποσό των 300 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα, για αμφότερους του βαθμούς δικαιοδοσίας, πρέπει να συμψηφιστούν μεταξύ των διαδίκων, διότι ναι μεν η ενάγουσα και ο εναγόμενος έχουν διαζευχθεί αμετάκλητα και δεν έχουν την ιδιότητα των συζύγων, πλην όμως η επίδικη διαφορά διατροφής αφορά τον εναγόμενο με το ανήλικο τέκνο του που τους συνδέει συγγένεια εξ αίματος πρώτου βαθμού (άρθρα 179, 183, 191 § 2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ (μετ’ επανάληψη της συζήτησης) κατ’ αντιμωλία των διαδίκων τις από 1-9-2017 (αρ. κατάθ. ../2017) και 17-7-2017 (αρ. κατάθ. …./2017) εφέσεις κατά της με αρ. 2568/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 1-9-2017 έφεση κατ’ ουσίαν.
ΔΕΧΕΤΑΙ την από 17-7-2017 έφεση κατ’ ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ’ αρ. 2568/2017 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ως προς όλες τις διατάξεις της.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις από 18-8-2016 (αρ. κατάθ. ../2016) και 21-10-2016 (αρ. κατάθ. …./2016) αγωγές.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 18-8-2016 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 21-10-2016 αγωγή.
ΑΝΑΘΕΤΕΙ οριστικά την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ….., στην ενάγουσα μητέρα του.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο πατέρα του ανηλίκου να καταβάλλει στην ενάγουσα μητέρα του, ενεργούσα στο όνομα και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους, ως μηνιαία σε χρήμα διατροφή του, μέσα στο πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα, το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της από 21-10-2016 αγωγής, εντόκως
από την καθυστέρηση κάθε δόσης μέχρι την εξόφληση
ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους στις 13-2-2020.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ’ αυτής, λόγω μετάθεσης και αναχώρησής της,
ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης
του Εφετείου Πειραιώς
Αντώνιος Πλακίδας
Πρόεδρος Εφετών