ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός 182/2020
ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα E.T..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 23-11-2018 και με Γ.Α.Κ. ….. και Ε.Α.Κ. …../26-11-2018 έφεση του ηττηθέντος στον πρώτο βαθμό ενάγοντος κατά της με αριθ. 4519/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (τακτική διαδικασία – τμήμα ναυτικών διαφορών), η οποία εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων επί της από 27-7-2015 και με Γ.Α.Κ. ….. και Α.Κ. …./30-7-2015 αγωγής, έχει ασκηθεί εμπρόθεσμα και νομότυπα (άρθρα 495, 499, 511, 513 παρ.1, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.), με την κατάθεση του δικογράφου της έφεσης στη γραμματεία του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου στις 27-11-2018, προ πάσης επιδόσεως της πρωτόδικης απόφασης (αφού τέτοια επίδοση δεν επικαλούνται οι διάδικοι, ούτε προκύπτει άλλωστε από τα προσκομιζόμενα ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου αποδεικτικά μέσα), αλλά σε κάθε περίπτωση εντός της προβλεπομένης στη διάταξη του άρθρου 518 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. [όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν.4335/2015 (Φ.Ε.Κ. Α’ 87) και ισχύει, σύμφωνα με το άρθρο ένατο παρ. 2 του αυτού άρθρου και νόμου, για τα ένδικα μέσα που ασκούνται μετά την 1-1-2016] προθεσμίας των δύο (2) ετών από τη δημοσίευση της εκκαλουμένης που έλαβε χώρα στις 8-10-2018, αρμόδια δε καθ’ ύλη και κατά τόπον φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ.), ενώ για το παραδεκτό της καταβλήθηκε από τον εκκαλούντα κατά την κατάθεσή της το προβλεπόμενο από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδάφ. τελευτ. Κ.Πολ.Δ. παράβολο. Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση (άρθρο 533 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.).
Με την κρινόμενη αγωγή, κατ’ εκτίμηση του δικογράφου της, ο ενάγων ……….. εξέθεσε ότι είναι κύριος, νομέας και κάτοχος του υπό ελληνική σημαία Ε/Γ -Τ/Ρ ξύλινου σκάφους «ΑΓ», με αριθμό νηολογίου Πειραιώς …… Ότι τον Οκτώβριο του έτους 2011, ενώ το ανωτέρω σκάφος του βρισκόταν σε ναυπηγείο στη Σαλαμίνα όπου ολοκλήρωνε εργασίες επισκευής και ανακατασκευής, ο ίδιος αναζήτησε λιμένα προς ελλιμενισμό του, καθώς επέκειτο η καθέλκυσή του από το ναυπηγείο. Ότι προς τούτο απευθύνθηκε προς την αρμόδια υπηρεσία της εναγομένης ανώνυμης εταιρίας κοινής ωφέλειας «Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας Α.Ε.», η οποία, δια των προστηθέντων υπαλλήλων της, του παραχώρησε στις 17-10-2011 τις θέσεις 3 και 4 στο παλαιό λιμάνι Ελευσίνας (Φονιά). Ότι, μετά από έλεγχο που ο ίδιος διενήργησε, διαπίστωσε ότι οι ανωτέρω θέσεις δεν ήταν κατάλληλες για τον ελλιμενισμό του σκάφους του, καθώς ήταν κατειλημμένες από ναυάγια που έπρεπε να απομακρυνθούν. Ότι μέχρι να ελευθερωθούν οι ανωτέρω παραχωρηθείσες θέσεις και ελλείψει άλλων κενών θέσεων, η αρμόδια υπηρεσία της εναγομένης του παραχώρησε εντελώς προσωρινά θέση προς ελλιμενισμό στο κρηπίδωμα ανατολικά του «….» και συγκεκριμένα ανατολικά του καταστήματος «….». Ότι η άνω θέση δεν ήταν θέση ελλιμενισμού, αλλά εξωτερικό σημείο του λιμανιού, με πρόσοψη προς την ανοιχτή θάλασσα, το οποίο εγκυμονούσε κινδύνους για την ασφάλεια του σκάφους του. Ότι αρχικά πρυμνοδέτησε το σκάφος του στη θέση αυτή στις 16-11-2011 κατ’ εντολή της εναγομένης, αλλά μετά από έντονα παράπονα ιδιοκτήτη παρακείμενου ναυπηγείου, πλαγιοδέτησε αυθημερόν το σκάφος του στην ίδια θέση, προκειμένου να μην ενοχλεί την είσοδο και την έξοδο των πλοίων στο ναυπηγείο. Ότι ακολούθως το σκάφος του ανέμενε στη θέση αυτή την απομάκρυνση των ναυαγίων που καταλάμβαναν τις παραχωρηθείσες σ’ αυτόν θέσεις 3 και 4, για τα οποία (ναυάγια) η εναγόμενη βρισκόταν τότε σε δικαστική αντιδικία με τον ιδιοκτήτη τους, χωρίς ο ίδιος να το γνωρίζει. Ότι στις 20-12-2011 ξέσπασε θεομηνία με ανέμους των 8 και 9 μποφόρ, η οποία απείλησε να καταστρέψει ολοκληρωτικά το ανωτέρω σκάφος του, γεγονός που αποφεύχθηκε χάρη στην επέμβαση των λιμενικών, των εργαζομένων του άνω ναυπηγείου και απλού κόσμου. Ότι η θεομηνία αυτή προκάλεσε όμως στο σκάφος του τις αναλυτικά περιγραφόμενες στην αγωγή υλικές ζημίες, για την αποκατάσταση των οποίων δαπάνησε το συνολικό ποσό των 19.000,00 ευρώ, εκ των οποίων 12.500,00 ευρώ αφορούσαν εργασίες επισκευής και 6.500,00 ευρώ εργασίες ανέλκυσης και παραμονής του σκάφους του σε ναυπηγείο στη …. Ελευσίνας. Ότι στις 20-5-2012 ολοκληρώθηκε η επισκευή του σκάφους του στο άνω ναυπηγείο και ζήτησε από την αρμόδια υπηρεσία της εναγομένης να του ορίσει νέα θέση αγκυροβολίας στο άνω λιμάνι. Ότι η τελευταία, δια των προστηθέντων υπαλλήλων της, του υπέδειξε τις θέσεις 6 και 7, οι οποίες, όπως διαπίστωσε επιστρέφοντας στο λιμάνι, ήταν κατειλημμένες από μικρά πλοιάρια που απαγορευόταν να μετακινηθούν. Ότι, κατόπιν νέου αιτήματός του προς την εναγομένη, υπάλληλός της του υπέδειξε της θέσεις 17 και 18, στις οποίες το σκάφος του έδεσε στις 22-5-2012, πλην όμως, όπως διαπιστώθηκε λίγο αργότερα, οι θέσεις αυτές είχαν παραχωρηθεί από την εναγόμενη σε έτερο σκάφος, με αποτέλεσμα να εμπλακεί ο ίδιος σε διενέξεις με τον αναφερόμενο ιδιοκτήτη του, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα στην αγωγή. Ότι στη συνέχεια οι προστηθέντες υπάλληλοι της εναγομένης του διέθεσαν τις θέσεις 20 και 21, στις οποίες το σκάφος του έδεσε στις 11-6-2012, πλην όμως στις 11-7-2012 τον ειδοποίησαν ότι έπρεπε να μετακινήσει και πάλι το σκάφος του, καθώς η θέση 20 αποδείχθηκε ότι ανήκε σε άλλο σκάφος. Ότι αυτή τη φορά ο ίδιος αρνήθηκε να μετακινήσει το σκάφος του, οπότε οι προστηθέντες της εναγομένης, παρά την έλλειψη χώρου, επέτρεψαν στο άλλο σκάφος να ελλιμενιστεί δίπλα στο δικό του, με αποτέλεσμα η πλώρη του να προσκρούει στην αριστερή κουπαστή του δικού του σκάφους. Ότι μέχρι την κατάθεση της αγωγής το σκάφος του παραμένει ελλιμενισμένο στην άνω θέση 21, όπου στις 18-11-2013, προστηθέντες υπάλληλοι της εναγομένης, αυθαίρετα και παράνομα, αφού έσπασαν το λουκέτο ιδιοκτησίας του, διέκοψαν την παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος και νερού, δημιουργώντας τεράστιο κίνδυνο για την ασφάλεια του σκάφους, διότι χωρίς ρεύμα δεν λειτουργούσαν οι αντλίες ασφαλείας για την προστασία του από εισροές υδάτων. Ότι παρά τις διαμαρτυρίες του η εναγόμενη δεν προχώρησε στην επανασύνδεση των άνω παροχών, με αποτέλεσμα έκτοτε το σκάφος του να διαβρώνεται και να έχει υποστεί τις ζημίες που αναλυτικώς εκτίθενται στην αγωγή, συνολικής αξίας 4.000,00 ευρώ. Ότι, επιπλέον, η εναγόμενη προχώρησε παράνομα σε χρέωση τελών ελλιμενισμού για την παραμονή του σκάφους του στη θέση 21 του άνω λιμένα από το έτος 2012 μέχρι την άσκηση της αγωγής και απέστειλε στη συνέχεια στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. τα εκδοθέντα απ’ αυτή σχετικά τιμολόγια παροχής υπηρεσιών, συνολικού ποσού 14.621,89 ευρώ και οι αναγραφόμενες σ’ αυτά οφειλές βεβαιώθηκαν σε βάρος του. Με βάση το ιστορικό αυτό ο ενάγων – κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αιτήματος της αγωγής του στο σύνολό του από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα πρακτικά του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και με τις νομότυπα κατατεθείσες προτάσεις του ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου (άρθρο 237, 294 και 295 Κ.Πολ.Δ.) – ζήτησε να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει: α) το ποσό των 19.000,00 ευρώ ως αποζημίωση για τις υλικές ζημίες που υπέστη το σκάφος του, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στην αγωγή, β) το ποσό των 16.000,00 ευρώ ως αποζημίωση για τη μείωση της αγοραστικής αξίας του σκάφους του μετά την επισκευή του, γ) το ποσό των 4.000,00 ευρώ ως αποζημίωση για τις ζημιές που προκλήθηκαν στο σκάφος του λόγω της παράνομης διακοπής των παροχών ύδρευσης και ηλεκτρικής ενέργειας και δ) το ποσό των 15.000,00 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη από την τελεσθείσα σε βάρος του αδικοπραξία, ήτοι συνολικά το ποσό των 54.000,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Επίσης, ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί η εναγόμενη στη δικαστική του δαπάνη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού δέχθηκε ότι είναι καθ’ ύλη και κατά τόπον αρμόδιο προς εκδίκαση της αγωγής, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 1, 7, 9, 10, 13, 18, 22, 25 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 51 Ν. 2172/1993 και ότι με βάση το ελληνικό ουσιαστικό δίκαιο, η αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297, 298, 330, 345, 346, 71, 914, 922 και 932 Α.Κ. (πλην του αιτήματός περί κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, το οποίο απέρριψε ως μη νόμιμο, μετά τον άνω περιορισμό του αιτήματος της αγωγής από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό), ακολούθως απέρριψε την αγωγή ως αβάσιμη κατ’ ουσία, καθώς έκρινε ότι από την πλευρά της εναγομένης και των προστηθέντων της δεν υπήρξε παράνομη πράξη ή παράλειψη που να οδήγησε αιτιωδώς στις επικαλούμενες με την αγωγή ζημίες του ενάγοντα. Κατά της ανωτέρω απόφασης παραπονείται ο ενάγων με την κρινόμενη έφεσή του, έχοντας έννομο προς τούτο συμφέρον, ως εν όλω ηττηθείς διάδικος και ζητεί για τους λόγους που ειδικότερα εκτίθενται στο δικόγραφό της και συνιστούν αιτιάσεις, οι οποίες, στο σύνολό τους εκτιμώμενες, ανάγονται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, την παραδοχή της έφεσής του και από πλευράς ουσιαστικής βασιμότητας και την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, ούτως ώστε, ακολούθως, αφού κρατηθεί και εκδικασθεί εξαρχής η αγωγή του, να γίνει δεκτή καθ’ ολοκληρίαν ως βάσιμη κατ’ ουσία. Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρος του ενάγοντος ……….., που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, απ’ όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται για να ληφθούν υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια [συμπεριλαμβανομένων των υπ’ αριθ. ………./29-1-2018 ενόρκων βεβαιώσεων που συντάχθηκαν ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών … ., με την επιμέλεια του ενάγοντος – εκκαλούντος, κατόπιν νομότυπης, κατ’ άρθρον 422 Κ.Πολ.Δ, κλήτευσης της εναγομένης προ δυο τουλάχιστον εργασίμων ημερών από τη λήψη αυτών (βλ. την υπ’ αριθ. …./23-1-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….) και των προσκομιζόμενων με επίκληση από τον ενάγοντα φωτογραφιών, η γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 παρ. 1γ, 448 παρ. 2, 449 και 457 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.)], από τις επιμέρους ομολογίες των διαδίκων, όπως αυτές διατυπώνονται στα δικόγραφα που κατέθεσαν στο πρωτοβάθμιο και το παρόν δευτεροβάθμιο δικαστήριο (άρθρο 352 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ.) και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, τα οποία λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ.), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων ……… ήταν πλοιοκτήτης του Ε/Γ-Τ/Ρ σκάφους ξύλινης κατασκευής με την ονομασία «ΑΓ», αριθ. νηολογίου Πειραιά …., Δ.Δ.Σ. ……. Η εναγομένη «Οργανισμός Λιμένος Ελευσίνας Α.Ε.» είναι ανώνυμη εταιρία κοινής ωφέλειας, με σκοπό τη διοίκηση και εκμετάλλευση των χώρων της ζώνης του λιμένος της Ελευσίνας. Στις 17-10-2011 ο ενάγων προσήλθε στα γραφεία της εναγομένης και ζήτησε να του επιτραπεί ο ελλιμενισμός του ανωτέρω σκάφους του στον παλαιό λιμένα της Ελευσίνας για το χρονικό διάστημα από 15-11-2011 έως 7-12-2011. Η σχετική αίτηση / δήλωση ελλιμενισμού που της υπέβαλε έγινε δεκτή και η εναγόμενη του παραχώρησε αρχικά τις θέσεις 3 και 4. Πλην όμως, επειδή αποδείχθηκε ότι οι θέσεις αυτές ήταν κατειλημμένες από ναυάγια που έπρεπε να απομακρυνθούν, ε εναγόμενη του παραχώρησε στη συνέχεια τις θέσεις 6 και 7, όπως προκύπτει χαρακτηριστικά από το σώμα της ανωτέρω αίτησης που επικαλείται και προσκομίζει η εναγόμενη. Όμως ο ενάγων δεν έδεσε το σκάφος του στις θέσεις αυτές (6 και 7), αλλά το μετέφερε και το έδεσε αυθαίρετα στο κρηπίδωμα ανατολικά του εργοστασίου «….» και συγκεκριμένα ανατολικά του καταστήματος «…», σε εξωτερικό σημείο του λιμένος με πρόσωπο στην ανοιχτή θάλασσα. Ο ισχυρισμός του ότι η τελευταία αυτή θέση του είχε υποδειχθεί προηγουμένως προφορικά από την αρμόδια ειδική υπηρεσία σκαφών της εναγομένης και ότι οι θέσεις 6 και 7 του υποδείχθηκαν μεταγενέστερα (συγκεκριμένα στις 20-5-2012, οπότε μετέβη στα γραφεία της εναγομένης για να ενημερώσει ότι το σκάφος του θα κατέπλεε στις 22-5-2012 στο λιμάνι και να ρωτήσει σε ποια θέση μπορούσε να το δέσει, γιατί οι θέσεις 3 και 4 εξακολουθούσαν να είναι κατειλημμένες από ναυάγια) δεν αποδείχθηκε, καθώς δεν στηρίζεται πειστικά σε κάποιο αποδεικτικό μέσο (συμπεριλαμβανομένης της επικαλούμενης απ’ αυτόν από 20-2-2012 επιστολής προς αυτόν της Προέδρου και Διευθύνουσας Συμβούλου της εναγομένης ……….., με την οποία πρωτίστως του επισημαίνεται ο αυθαίρετος ελλιμενισμός του άνω σκάφους του στο κρηπίδωμα ανατολικά του καταστήματος «…….» και ο κίνδυνος που εγκυμονεί γι’ αυτό η παραμονή του στο συγκεκριμένο σημείο και παράλληλα ζητείται απ’ αυτόν η άμεση απομάκρυνση του άνω σκάφους του από τον άνω χώρο δικαιοδοσίας της εναγομένης και η τακτοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων του), ενώ έρχεται και σε ευθεία αντίθεση με την άνω αίτησή του για ελλιμενισμό του σκάφους του (στο σώμα της οποίας είναι σημειωμένες οι θέσεις 3 και 4 που του παραχωρήθηκαν αρχικά, οι οποίες στη συνέχεια διαγράφηκαν και σημειώθηκε η ένδειξη «ΝΕΑ ΘΕΣΗ 6 – κ 7»), καθώς και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αφού είναι γνωστό ότι οι οργανισμοί λιμένων, ως ανώνυμες εταιρίες κοινής ωφέλειας, ακολουθούν συγκεκριμένη διαδικασία υπόδειξης, έγκρισης και ελέγχου ελλιμενισμού στην περιοχή της δικαιοδοσίας τους και μάλιστα έγγραφη, η οποία είναι απαραίτητη και επιβεβλημένη για λόγους οργάνωσης και εύρυθμης λειτουργίας των λιμένων. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι ο ενάγων προέβαλε για πρώτη φορά τον ανωτέρω ισχυρισμό στις 18-11-2013, σε σχετική επιστολή διαμαρτυρίας του προς την εναγόμενη, παρότι ήδη από τις 20-2-2012 είχε λάβει επιστολή διαμαρτυρίας της για τον αυθαίρετο ελλιμενισμό του σκάφους του στο σημείο «……». Σε κάθε περίπτωση, πρέπει ακόμη να σημειωθεί, ότι δεκατρείς ημέρες πριν το επικαλούμενο ζημιογόνο γεγονός (θεομηνία της 20-12-2011) και συγκεκριμένα στις 7-12-2011 είχε λήξει το χρονικό διάστημα της επιτρεπόμενης παραμονής του άνω σκάφους στις θέσεις 6 και 7 εντός του άνω λιμένα που είχαν αρμοδίως υποδειχθεί στον ενάγοντα, αλλά και ότι ήδη από 10-4-2012 η εναγόμενη ανέγραφε στο με ίδια ημερομηνία υπ’ αριθ. …… τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της προς αυτόν «δικαιώματα ελλιμενισμού προηγ. χρήσεων από 15-11-2011 έως 7-12-2011 – Παλαιός Λιμένας – θέση 6 & 7». Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε κατ’ ουσία τον ανωτέρω ισχυρισμό του ενάγοντος, με ανάλογη αιτιολογία, που συμπληρώνεται με αυτήν της παρούσας, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου ως αβάσιμου κατ’ ουσία, του πρώτου λόγου της έφεσής του με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στις 20-11-2011, το άνω σκάφος του ενάγοντος, ενώ ήταν πλαγιοδετημένο στην άνω θέση «……..», υπέστη λόγω κακοκαιρίας εκτεταμένες ζημίες. Μετά από επιστολές διαμαρτυρίας της εναγομένης προς τον ενάγοντα, οι οποίες κοινοποιήθηκαν και στο Λιμεναρχείο Ελευσίνας, ο τελευταίος περί τα τέλη του Φεβρουάριου 2012 μετακίνησε το άνω σκάφος του στο ναυπηγείο της εταιρίας «………..» στην περιοχή …….. Ελευσίνας. Ακολούθως, αφού ολοκληρώθηκαν εκεί οι σχετικές εργασίες επισκευής του, ο ενάγων, χωρίς άδεια της εναγομένης, το μετακίνησε και το πρυμνοδέτησε στη θέση 21 του άνω λιμένος, όπου παρέμεινε αυτό τουλάχιστον μέχρι την 11-5-2016, οπότε πλειστηριάσθηκε, με υπερθεματιστή τον …………… Στο μεταξύ, στις 22-5-2012, χωρίς την έγκριση της εναγομένης, ο ενάγων προέβη σε σύνδεση παροχής νερού και ηλεκτρικού στο άνω σκάφος του, την οποία η εναγόμενη διέκοψε στις 18-11-2013, γιατί ο ενάγων, παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις της, δεν της κατέβαλε το αντίτιμο των παροχών ρεύματος και ύδατος, καθώς και τέλη ελλιμενισμού, με αποτέλεσμα να βεβαιωθούν στη συνέχεια τα σχετικά οφειλόμενα ποσά από το Δημόσιο Ταμείο. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι, λόγω της άνω διακοπής ύδρευσης στο σκάφος του, αυτό υπέστη διαβρώσεις των ξύλων του, ξεφλούδισμα των χρωμάτων του, σπάσιμο των στοκαρισμάτων και γενικά ζημίες, για την αποκατάσταση των οποίων δαπάνησε το συνολικό ποσό των 4.000,00 ευρώ. Όμως ο ισχυρισμός του αυτός προβάλλεται αλυσιτελώς, διότι ακόμα και εάν συνέβησαν οι ανωτέρω ζημιές για τον επικαλούμενο λόγο, η εναγόμενη προέβη στη διακοπή των παροχών ρεύματος και ύδατος ενασκώντας νόμιμο δικαίωμά της με βάση και τον κανονισμό λειτουργίας της, αφού ο ενάγων καθυστερούσε το αντίτιμο για τις παροχές αυτές για το διάστημα από 22-5-2012 έως 18-11-2013, ως συνομολογείται και (βλ. χαρακτηριστικά σχετική παραδοχή του στη σελ. 7, στιχ. 15-18 της έφεσής του). Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, απέρριψε κατ’ ουσία τον ανωτέρω ισχυρισμό του, με ανάλογη αιτιολογία, που συμπληρώνεται με αυτή της παρούσας, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου ως αβάσιμου κατ’ ουσία, του δεύτερου και τελευταίου λόγου της έφεσής του, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Κατόπιν όλων αυτών αποδεικνύεται ότι δεν υπήρξε παράνομη πράξη ή παράλειψη της εναγομένης ή των προστηθέντων της που να οδήγησε αιτιωδώς στις επικαλούμενες με την αγωγή ζημίες του ενάγοντος και συνακόλουθα η έφεσή του πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της ως αβάσιμη. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νομίμου αιτήματός της, πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος (άρθρα 106, 176, 183, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, 69 παρ. 1 Ν. 4194/2013 «Κώδικας Δικηγόρων»), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα υπ’ αριθ. …….. e-παραβόλου άσκησης έφεσης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ποσού εκατό (100,00) ευρώ (άρθρο 495 αριθ. 3 Κ.Πολ.Δ.).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την έφεση κατά της 4519/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (Τμήμα ναυτικών διαφορών – τακτική διαδικασία).
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600,00) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από τον εκκαλούντα παραβόλου άσκησης έφεσης, ποσού εκατό (100,00) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 24 Φεβρουαρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ