Αριθμός 200/2020
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αμαλία Μήλιου, Πρόεδρο Εφετών, Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Γ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 9/10/2017 (αριθ.καταθ. ………../2017) έφεση, κατά της υπ’ αριθ. 3522/2017 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, επαναφέρεται νομίμως προς συζήτηση με την από 15/7/2018 (αριθ.καταθ. ……../2018) κλήση του ενάγοντος ήδη εφεσιβλήτου, μετά την κήρυξη ως απαράδεκτης της συζήτησης της υπό κρίση έφεσης, με την υπ’ αρ. 451/2018 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, λόγω μη κλητεύσεως των πρωτοδίκως προσεπικληθέντων νομικών προσώπων, ήτοι α) του ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας» και β) της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «……..». Έχει δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, ήτοι εντός δύο ετών από την δημοσίευση της απόφασης που περάτωσε τη δίκη (3.7.2017), εφόσον από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλουμένης απόφασης (άρθ. 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του Ν. 4335/2015 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, να γίνει τυπικά δεκτή και να εξεταστεί κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθ. 533 παρ. 1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3, το νόμιμο παράβολο, όπως προκύπτει από τη με ημερομηνία 10.10.2017 πράξη κατάθεσης παραβόλου της αρμόδιας Γραμματέως του Πρωτοδικείου Πειραιά.
Με την από 10.2.2012 (αριθ.καταθ. ……./2012) αγωγή, ο ενάγων (ήδη εφεσίβλητος) ιστορούσε ότι είναι συγκύριος κατά ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου με την εναγομένη (ήδη εκκαλούσα) ενός οικοπέδου μετά της επί αυτού ανεγερθείσας οικοδομής, που βρίσκεται στη Δραπετσώνα Αττικής επί της οδού ………., ότι η εναγομένη δεν συναινεί στην εξώδικη διανομή του και ότι η αυτούσια διανομή του είναι ανέφικτη ζήτησε να διαταχθεί η δικαστική διανομή του επίκοινου ακινήτου δια πωλήσεως με πλειστηριασμό.
Επίσης, ο ενάγων με την από 10.2.2012 (αριθ.καταθ. ………./2012) προσεπίκληση του προσεπικάλεσε στην ως άνω δίκη τους ανωτέρω αναφερόμενους στην αρχή της παρούσας, δανειστές των διαδίκων, οι οποίοι προς εξασφάλιση των απαιτήσεων τους διατηρούν επί του επικοίνου ακινήτου εμπράγματο δικαίωμα υποθήκης. Οι προσεπικληθέντες δανειστές, που κλήθηκαν να παραστούν κατά την συζήτηση της υποθέσεως με τις υπ’ αριθ. … και …/21.2.2012 εκθέσεις επιδόσεως των δικαστικών επιμελητών Πρωτοδικείου Αθηνών και Πρωτοδικείου Πειραιά αντίστοιχα, ……. και ………, δεν εμφανίστηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ακολούθως επί της αγωγής, εκδόθηκε αρχικά η υπ’ αριθ. 3435/2015 μη οριστική απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, η οποία διέταξε την διενέργεια πραγματογνωμοσύνης, ώστε να ερευνηθεί αν είναι εφικτή από πολεοδομική και τεχνική άποψη, αλλά και οικονομικά συμφέρουσα η αυτούσια διανομή του επικοίνου με σύσταση οριζόντιων ιδιοκτησιών κατά ορόφους και εν συνεχεία εκδόθηκε η υπ’ αρ. 3522/2017 οριστική απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, η οποία απέρριψε το αίτημα της εναγομένης για αυτούσια διανομή του επικοίνου, δέχτηκε την αγωγή ως κατ’ ουσία βάσιμη και διέταξε την πώληση με πλειστηριασμό του επίκοινου διανεμητέου ακινήτου. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται με την κρινόμενη έφεση η ηττηθείσα εναγομένη, με τους διαλαμβανομένους σ’ αυτή (έφεση) λόγους, ως προς την ένσταση εκ του άρθρου 281 ΑΚ που απορρίφθηκε ως μη νόμιμη, καθώς και ως προς την αποδοχή της αγωγής και την πώληση με πλειστηριασμό του κοινού διανεμητέου ακινήτου, οι οποίοι κατά τη συνολική εκτίμησή τους ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη απόφαση προκειμένου να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή ώστε να διαταχθεί η αυτούσια διανομή του ακινήτου κατά τον υποδεικνυόμενο από την από 9/2/2017 έκθεση του τεχνικού της συμβούλου …………. Πρέπει δε να σημειωθεί ότι ο ενάγων – καλών (ήδη εφεσίβλητος) κλήτευσε κατά την παρούσα συζήτηση, τις προσεπικληθείσες δανείστριες, ήτοι, α) το ΝΠΔΔ με την επωνυμία «Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας», και 2) την ανώνυμη τραπεζική εταιρεία με την επωνυμία «………», με τις υπ’ αριθ. …. και …./27.11.2018 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή της περιφερείας του Εφετείου Πειραιά, …………, οι οποίες δεν εμφανίσθηκαν ούτε εκπροσωπήθηκαν στο ακροατήριο από πληρεξούσιο δικηγόρο.
Ι) Περαιτέρω, κατά το άρθρο 798 ΑΚ, η λύση της κοινωνίας επέρχεται με διανομή, ενώ κατά το άρθρο 795 ΑΚ κάθε κοινωνός έχει δικαίωμα να απαιτήσει οποτεδήποτε τη λύση της κοινωνίας εφόσον το δικαίωμα αυτό δεν αποκλείεται από δικαιοπραξία ή από τον προορισμό του κοινού πράγματος για κάποιο διαρκή σκοπό. Κατά το άρθρο 799 ΑΚ, αν δεν συμφωνούν για τη διανομή όλοι οι κοινωνοί, κάθε κοινωνός μπορεί να απαιτήσει δικαστική διανομή κατά τις διατάξεις της πολιτικής δικονομίας, ενώ κατά το άρθρο 800 ΑΚ η διανομή γίνεται αυτουσίως αν το αντικείμενο που πρόκειται να διανεμηθεί είναι δυνατόν, χωρίς μείωση της αξίας του, να διαιρεθεί σε ομοειδή μέρη ανάλογα με τις μερίδες των κοινωνών. Από τις διατάξεις των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2 παρ. 1, 3 παρ. 1, 4 παρ. 1, 5 και 13 ν. 3741/1929 προκύπτει ότι επί οριζόντιας ιδιοκτησίας δημιουργείται χωριστή κυριότητα επί ορόφου ή διαμερίσματος ορόφου και αναγκαστική συγκυριότητα που αποκτάται αυτοδικαίως κατ’ ανάλογη μερίδα επί του εδάφους και επί των μερών της οικοδομής που χρησιμεύουν στην κοινή χρήση όλων των οροφοκτητών. Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 480 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, το δικαστήριο αποφασίζει την αυτούσια διανομή αν είναι δυνατή η διαίρεση του διανεμητέου σε μέρη ανάλογα προς τις μερίδες των κοινωνών δίχως να μειώνεται η αξία του, ενώ σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 480 Α Κ.Πολ.Δ κάθε συγκύριος οικοπέδου στο οποίο υπάρχει οικοδομή ή χωριστές οικοδομές έχει το δικαίωμα να ζητήσει την αυτούσια διανομή του οικοπέδου με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας κατ’ ορόφου ή μέρη ορόφων ή με σύσταση χωριστής ιδιοκτησίας σε διακεκριμένα μέρη του ενιαίου οικοπέδου στα οποία έχουν ανεγερθεί οι χωριστές οικοδομές με την επιφύλαξη των πολεοδομικών διατάξεων. Το δικαστήριο αποφασίζει τη διανομή με τον τρόπο αυτό αν είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων. Όπως προκύπτει από την τελευταία αυτή διάταξη η κατ’ αυτήν αιτουμένη από κάποιον συγκύριο αυτούσια διανομή οικοπέδου στο οποίο υπάρχει οικοδομή, τελεί υπό την προϋπόθεση ότι είναι εφικτή και δεν αντιβαίνει στο συμφέρον των λοιπών συγκυρίων. Επομένως, αν κάποια από τις προϋποθέσεις δεν υπάρχει, τότε ακολουθείται, εφόσον είναι εφικτός και συμφέρων, ο προβλεπόμενος από το άρθρο 480 Κ.Πολ.Δ και τις λοιπές συναφείς διατάξεις του Κ.Πολ.Δ, τρόπος αυτούσιας διανομής και αν και αυτός είναι ανέφικτος ή ασύμφορος, διατάσσεται κατά το άρθρο 484 παρ. 1 ιδίου κώδικα, η πώληση του διανεμητέου οικοπέδου με την οικοδομή δια πλειστηριασμού (ΑΠ 145/1995, ΑΠ 152/2015 δημ. ΝΟΜΟΣ).
ΙΙ) Κατά την έννοια του άρθρου 281 ΑΚ, που έχει εφαρμογή και επί δικών διανομής κοινού πράγματος (ΑΠ 473/2004 ΕλΔ 45.1619, ΑΠ 13/2004 ΝοΒ 52.1198, ΑΠ 219/1999 ΕλΔ 40.629, ΑΠ 1333/1998 ΕλΔ 39.1585, ΑΠ 1361/1996 ΕλΔ 38.1793, ΑΠ 404/1993 ΕλΔ 35.1289, ΕφΑθ 12729/1995 ΕλΔ 38.660), η άσκηση του δικαιώματος είναι καταχρηστική και όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου ή η διαμορφωθείσα εξαιτίας της, κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, πραγματική κατάσταση, καθιστούν τη μεταγενέστερη άσκηση του μη ανεκτή, ως τείνουσα στην ανατροπή κατάστασης που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες, εφόσον από τη συμπεριφορά του δικαιούχου συναρτώμενη με εκείνη του υπόχρεου έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση πως δεν θα ασκηθεί το δικαίωμα (Ολ ΑΠ 17/1995 ΝοΒ 44.410, ΑΠ 473/2004 ό.π, ΑΠ 13/2004 ό.π). Πότε συντρέχει προφανής υπέρβαση των ορίων του άρθρου 281 ΑΚ θα κριθεί από τις συγκεκριμένες κατά περίπτωση περιστάσεις, ενώ τέτοια δεν συντρέχει όταν η λύση της κοινωνίας δεν εξυπηρετεί έναν από τους κοινωνούς ή προσκρούει στα συμφέροντα του (ΑΠ 1034/2002, ΑΠ 1361/1996 ό.π), ή όταν προκειμένου περί κοινωνών πρώην συζύγων ή τελούντων σε διάσταση, η λύση της κοινωνίας θα έχει ως επακόλουθο ο ένας να μείνει χωρίς στέγη όπως και τα ανήλικα κοινά τους τέκνα ή τούτο χρησιμεύει για κατοικία των κοινών τέκνων τους που έτσι θα παραμείνουν άστεγα (ΑΠ 219/1999 ό.π, ΑΠ 404/1993 ό.π, ΕφΑθ 12729/1995 ό.π, Εφ.Αθ 298/1990, ΕφΑθ 1232/1990 ΕλΔ 31.578, 579 αντ., Ολ ΑΠ 7/2002, απ 106/2013, Εφ.Πατρ. 114/2019, Εφ.Δωδ. 76/2017, Εφ.Πειρ. 812/2014, Εφ.Αθ. 6546/2008 δημ.ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, η εναγομένη (ήδη εκκαλούσα), με τις έγγραφες προτάσεις της, που κατέθεσε νομίμως ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου συζήτηση της αγωγής την 18.3.2013, συνεπεία της οποίας εκδόθηκε η υπ’ αριθ. 3435/2015 μη οριστική απόφαση η οποία συνεκκαλείται με την οριστική, τη συγκυριότητα αυτής και του ενάγοντος κατά τα αναφερόμενα ποσοστά στην αγωγή, προέβαλε την ένσταση καταχρηστικής άσκησης του αγωγικού δικαιώματος του ενάγοντος, την οποία επαναφέρει με τον πρώτο λόγο της έφεσης. Ειδικότερα, με τον πρώτο λόγο της ένδικης έφεσης, η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι η δικαστική διανομή του ακινήτου ζητείται κατά κατάχρηση του σχετικού δικαιώματος από τον ενάγοντα, ήτοι κατά παράβαση του άρθρου 281 ΑΚ, για το λόγο ότι: Το κοινό διανεμητέο ακίνητο αποτελούσε την οικογενειακή στέγη (διαδίκων – πρώην συζύγων) και ότι αυτή (εναγομένη) από την διάσπαση της έγγαμης συμβιώσεώς τους, τον Αύγουστο 1997, διαμένει σε αυτή με το ενήλικο ήδη υιό τους … φοιτητή του Τμήματος Ναυτιλιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, χωρίς έως τον Ιανουάριο του 2012 να έχει ζητήσει (ο ενάγων ήδη εφεσίβλητος) την εξώδικη διανομή της κατοικίας τους, αλλά και αρνούμενος επανειλημμένα την πρότασή της για μετασκευή αυτής, με ελάχιστη δαπάνη σε δύο αυτοτελή διαμερίσματα, ώστε να διαμένει στο ένα αυτή (ενάγουσα) με το τέκνο τους …… και το άλλο να το εκμεταλλευτεί με οποιοδήποτε προσοδοφόρο τρόπο αυτός (ενάγων ήδη εφεσίβλητος). Ότι η αιτούμενη δια πλειστηριασμού πώληση του επικοίνου ακινήτου και η λύση της κοινωνίας και μάλιστα στην περίοδο της οικονομικής κρίσης και της μεγάλης πτώσης των τιμών των ακινήτων, δεν εξυπηρετεί κάλυψη καμίας ανάγκης (στεγαστικής – οικονομικής) του ενάγοντος, αλλά αυτός στοχεύει αποκλειστικά, να περιέλθει σε αυτόν το ακίνητο συγκυριότητάς τους, με το χαμηλότερο δυνατό τίμημα, γι’ αυτό άλλωστε ισχυρίζεται ότι η ανοικοδόμηση του επικοίνου ακινήτου ολοκληρώθηκε με δικά του χρήματα και επιδεικνύοντας πλήρη αδιαφορία στο στεγαστικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί στην ιδία (εναγομένη) και στο τέκνο τους …., καθόσον είναι ασύμφορη η μίσθωση νέας κατοικίας είτε η αγορά άλλης (κατοικίας), αφού, λόγω της χρονικής περιόδου της οικονομικής κρίσης είναι αμφίβολο αν θα επιτευχθεί εκπλειστηρίασμα, το οποίο, βάσει της ιδανικής της μερίδας, θα επιτρέψει να προβεί στην αγορά άλλου νέου ισάξιου διαμερίσματος. Τα επικαλούμενα όμως για τη θεμελίωση της εν λόγω ενστάσεως πραγματικά περιστατικά και αληθή υποτιθέμενα δεν συνιστούν κατάχρηση δικαιώματος, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, αφού η επικαλούμενη διαμονή του τέκνου των διαδίκων …… στο επίκοινο ακίνητο είτε ότι η επικαλούμενη λύση της κοινωνίας προσκρούει στα συμφέροντά της και θα έχει ως επακόλουθη συνέπεια να μείνει χωρίς στέγη είτε η επικαλούμενη απώλεια του ποσοστού συγκυριότητάς της και η μεταβολή των οικονομικών όρων αυτής (εναγομένης) από την μίσθωση άλλης οικίας, δεν στερεί τον ενάγοντα από την εξουσία διαθέσεως του ακινήτου ως προς το ποσοστό συγκυριότητάς του, το οποίο μπορεί και να εκποιήσει σε τρίτο και δεν συνιστούν λόγο καταχρηστικής ασκήσεως της αγωγής (ΑΠ 219/1999), δεδομένου ότι το δικαίωμα του ενάγοντος να επιδιώξει με αγωγή τη διανομή του κοινού ακινήτου, δεν αντιβαίνει στην πιο πάνω διάταξη (Εφ.Πειρ. 812/2014) και συνεπώς αυτή (ένσταση) τυγχάνει απορριπτέα ως μη νόμιμη, αφού η εναγομένη ήδη εκκαλούσα, δεν επικαλείται ορισμένως ότι προηγήθηκε συμπεριφορά του ενάγοντος ήδη εφεσιβλήτου, τέτοια, που δημιούργησε σε αυτή την εύλογη πεποίθηση ότι αυτός δεν θα ασκούσε το δικαίωμά του προς λύση της κοινωνίας, όπως με συγκεκριμένα περιστατικά περί αδράνειας αυτού. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω η συνεκκαλούμενη και εκκαλούμενη απόφαση, που απέρριψε για την προαναφερόμενη αιτία την πιο πάνω ένσταση της εναγομένης – εκκαλούσας δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ο περί του αντιθέτου πρώτος λόγος της έφεσης, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, πέραν του ότι είναι αλυσιτελής, κατά το μέρος που επικαλείται σφάλμα ως προς την εκτίμηση των αποδειχθέντων πραγματικών περιστατικών, ως στηριζόμενος στην εσφαλμένη προϋπόθεση κακής εκτίμησης των αποδείξεων, ενώ αυτή (ένσταση) απορρίφθηκε ως μη νόμιμη χωρίς να ερευνηθεί η ουσιαστική βασιμότητά της.
Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, ……….. και ……….., που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, και περιέχονται, στα ταυτάριθμα με την μη οριστική – συννεκαλουμένη απόφασης (3435/2015) πρακτικά δημόσιας συνεδριάσεως, του ……… (τεχνικού συμβούλου της εναγομένης που εξετάστηκε στο ακροατήριο του ιδίου πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, την από 5/12/2016 (αριθ.καταθ. …./2016) έκθεση του πραγματογνώμονα ……….., πολιτικού μηχανικού, την από 9/12/2017 Τεχνική Έκθεση του …………, αρχιτέκτονα μηχανικού, τεχνικού συμβούλου της εναγομένης (ήδη εκκαλούσας), και από όλα τα έγγραφα (ειδικώς μνημονευόμενα κατωτέρω ή μη) που οι διάδικοι νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται, τα οποία λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για να χρησιμεύσουν για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το επίδικο διανεμητέο ακίνητο είναι ένα οικόπεδο έκτασης 155.00 μ2, σύμφωνα με το από Μαρτίου 1980 και με τα αλφαβητικά στοιχεία αβγδα τοπογραφικό διάγραμμα του Μηχανικού ……….., που είναι προσαρτημένο στο με αριθμό …/1980 συμβόλαιο του Συμβολαιογράφου Αιγίου …….., κατά δε νεότερη καταμέτρηση, ήτοι σύμφωνα με το από Αυγούστου 1993 τοπογραφικό διάγραμμα του Μηχανικού …….., με τα κεφαλαία γράμματα ΑΒΓΔΑ, έκτασης 159,00 μ2. Το ως άνω οικόπεδο βρίσκεται στην Δραπετσώνα Αττικής, επί της οδού ………. και φέρει ΚΑΕΚ ………, σύμφωνα με το από 26.01.2012 Κτηματογραφικό Απόσπασμα του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιά, συνορεύει δε, σύμφωνα με το από Αυγούστου 1993 τοπογραφικό διάγραμμα του Μηχανικού ……, βόρεια σε πλευρά ΒΓ μήκους μέτρων 10,15 με ισόγεια κατοικία αγνώστου ιδιοκτήτη, ανατολικά με ισόγεια κατοικία ιδιοκτησίας … σε πλευρά ΓΔ μήκους μέτρων 15,60, νότια με οδό ….., πλάτους μέτρων 9,90 ,σε πρόσωπο ΑΔ μήκους μέτρων 10,25 και δυτικά με ισόγεια κατοικία ιδιοκτησίας ………… σε πλευρά ΑΒ μήκους μέτρων 15,60. Το ως άνω ακίνητο περιήλθε στην συγκυριότητα των διαδίκων, κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου, δυνάμει του υπ’ αριθ. ………./10.9.1993 συμβολαίου της Συμβολαιογράφου Πειραιά ……….., νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά, τόμος …. και αριθμός ….. Στο οικόπεδο αυτό ανεγέρθηκε οικοδομή με βάση την υπ’ αριθ. …./21.11.1994 άδεια της Νομαρχίας Αττικής. Ειδικότερα δε ανεγέρθη διώροφη κατοικία – μεζονέτα του πρώτου και δευτέρου πάνω από την πυλωτή ορόφων, συνολικής επιφάνειας 146,44 μ2, μια υπόγεια αποθήκη επιφάνειας 100,00 μ2 και δώμα.
Περαιτέρω, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα αποδεικνύεται ότι η επίκοινη διώροφη οικοδομή, αποτελείται: 1) Από υπόγειο (επιφανείας μ.τ 100) ο χώρος του οποίου περιλαμβάνει τα κοινόκτητα και κοινόχρηστα τμήματα του λεβητοστασίου, του χώρου αποθήκευσης καυσίμων και του κλιμακοστασίου, ενώ ο καθαρός χώρος αποθήκης (που αποτελεί το αντικείμενο διανομής) είναι ίσος με 60,50 τ.μ. Η είσοδος στον κύριο χώρο του υπογείου γίνεται μέσω πόρτας από το κλιμακοστάσιο, 2) Ισόγειο. Στο επίπεδο της pilotis προβλέπονταν κατοικία επιφανείας μ.τ 34,40 και κλιμακοστάσιο (είσοδος ορόφων) επιφανείας μ.τ 15,50. Κατασκευάστηκαν από αυτά μόνο το κλιμακοστάσιο (είσοδος ορόφων) επιφανείας μ.τ 15,50 και ένα μικρό WC κατοικίας επιφανείας μ.τ 3,5. Επίσης έχει κατασκευαστεί στον πίσω ακάλυπτο πέργκολα, η οποία είναι αυθαίρετη και πρέπει να νομιμοποιηθεί με το Ν. 4178/2013. Ο Α΄ και ο Β΄ όροφος έχουν διαμορφωθεί ως μια ενιαία ιδιοκτησία, συνολικής επιφανείας 146,44 τ.μ, όπου ο Α΄ όροφος λειτουργεί ως χώρος υποδοχής και εστίασης και ο Β΄ όροφος ως χώρος αποκλειστικά ενδιαίτησης. Με βάση την υφιστάμενη διαμόρφωση ,ο Α΄ όροφος λειτουργεί ως χώρος υποδοχής και εστίασης. Η επιφάνεια του διαμερίσματος είναι 73,22 τ.μ και περιλαμβάνει σαλόνι, τραπεζαρία, κουζίνα, ένα WC, ένα ημι-υπαίθριο στην πίσω όψη (που παραμένει ανοικτός), στο ΝΑ άκρο του διαμερίσματος στη γωνία του σαλονιού, έχει κατασκευαστεί τζάκι, ενώ στην απέναντι γωνία, ξύλινη, εσωτερική σκάλα που ενώνει το με το Β΄ όροφο. Ο Β΄ όροφος, επιφανείας μ.τ 73,22 έχει διαμορφωθεί αποκλειστικά για λόγους ενδιαίτησης όπου έχουν κατασκευαστεί 4 υπνοδωμάτια με λουτρό και βοηθητικό WC. Για την αυτούσια διανομή του πιο πάνω επικοίνου ακινήτου, απαιτείται να γίνουν προηγουμένως οικοδομικές και συγγενείς επεμβάσεις ώστε από τη σημερινή μορφή του να μετατραπούν και συσταθούν οριζόντιες ιδιοκτησίες (διαμερίσματα) κατ’ ορόφους ανάλογες και ισάξιες της ιδανικής μερίδας του καθενός, και οι οποίες (οικοδομικές επεμβάσεις) αναφέρονται αναλυτικά, πλήρως αιτιολογημένες και με σαφήνεια στην από 5/12/2016 έκθεση πραγματογνωμοσύνης, καθώς και στην από 29/8/2013 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού ………., χωρίς να αμφισβητείται από τον τεχνικό σύμβουλο, …………, η αναγκαιότητα διενέργειας αυτών. Για την μετατροπή του Α΄ και Β΄ ορόφου επομένως και την κατασκευή δύο ξεχωριστών διαμερισμάτων επιφανείας 73 τ.μ ανά όροφο, είναι αναγκαίες και απαραίτητες οι αναφερόμενες στις ως άνω εκθέσεις και συνομολογούμενες από τους διαδίκους – κοινωνούς οικοδομικές εργασίες διαμόρφωσης, ώστε αυτές (ξεχωριστές οριζόντιες ιδιοκτησίες) να είναι λειτουργικές, σύμφωνες με την κατά προορισμό χρήση τους, ανάλογες και ισάξιες με την ιδανική μερίδα του κάθε συγκυρίου. Η πραγματική αξία της διανεμητέας διώροφης κατοικίας στην υφισταμένη κατάσταση, όπου Α΄ και Β΄ όροφος αποτελούν μια ενιαία ιδιοκτησία επιφανείας 146,44 τ.μ ανέρχεται σε 146.000 ευρώ (1.000 ευρώ/τ.μ) και η πραγματική αξία του ακινήτου εφόσον δημιουργηθούν δύο διαμερίσματα, ίσης επιφανείας (73 τ.μ) θα ανέλθει σε 175.200 ευρώ (146=2/73, 1200 ευρώ/τ.μ), και συνεπώς επέρχεται αύξηση της αξίας του επίκοινου διανεμητέου ακινήτου κατά (175.200 – 146.000) 29.200 ευρώ, λόγω και της μεγαλύτερης ζήτησης για μικρότερα διαμερίσματα επιφανείας 70 τ.μ, σε σχέση με μεγαλύτερα διαμερίσματα/μαιζονέτες στην περιοχή Δραπετσώνας, τις ως άνω δε τιμές του επίκοινου ακινήτου, όπως προκύπτουν από την έκθεση πραγματογνωμοσύνης, συνομολογεί και ο τεχνικός σύμβουλος της εναγομένης ήδη εκκαλούσας. Για την μετατροπή της διανεμητέας κοινής διώροφης ιδιοκτησίας και την διαμόρφωσή της σε χωριστές αυτοτελείς και ισάξιες οριζόντιες ιδιοκτησίες απαιτούνται τόσο ανά όροφο όσο και στο σύνολο του επίκοινου ακινήτου οι λεπτομερώς εκτιθέμενες και μη αμφισβητούμενες ως άνω επεμβάσεις και εργασίες για την πραγματοποίηση των οποίων απαιτείται, προμήθεια των υλικών, μεταφορά και κατασκευή επί τόπου/τοποθέτηση, η νομιμοποίηση του ισογείου χώρου της pilotis (νομιμοποίηση πέργκολας, πρόστιμο διαμερισμάτωσης pilotis, δέσμευση με συμβολαιογραφική πράξη μιας θέσης στάθμευσης, σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας), έκδοση οικοδομικών αδειών (επίβλεψη μηχανικού/εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία) τροποποίηση κεντρικής θέρμανσης (αυτονομία θέρμανσης διαμερίσματος, ενεργειακά πιστοποιητικά, νέα θερμαντικά σώματα κλπ). Το κόστος των ως άνω εργασιών προκειμένου να δημιουργηθούν δύο ξεχωριστά λειτουργικά και ισάξια διαμερίσματα επιφανείας 73 τ.μ ανά όροφο, σύμφωνα με την λεπτομερή, πλήρως αιτιολογημένη, ανά εργασία τόσο ανά όροφο όσο και για το κοινό ακίνητο γενικά, έκθεση πραγματογνωμοσύνης, την από 29/8/2013 ως άνω τεχνική έκθεση (…………..) και με την προσήκουσα συνεκτίμηση όλων των λοιπών ως άνω αποδεικτικών μέσων, ανέρχεται σε 50.500 ευρώ. Το εν λόγω δε χρηματικό ποσό αντιστοιχεί αποκλειστικά στο κόστος των τεχνικά και πολεοδομικά αναγκαίων εργασιών μετατροπής του διανεμητέου ακινήτου σε δύο διακριτές και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες, χωρίς να συνάγεται βασίμως από όλα τα ως άνω αποδεικτικά στοιχεία ότι οι εργασίες αυτές μετατροπής και διαμόρφωσης συνιστούν ταυτοχρόνως και εργασίες ολικής ριζικής ανακαίνισης της διανεμητέας ιδιοκτησίας, με συνέπεια την αύξηση της αξίας του επικοίνου κατά ποσοστό 10% , όπως αβασίμως ισχυρίζεται ο τεχνικός σύμβουλος της εναγομένης ήδη εκκαλούσας. Ο τελευταίος (τεχνικός σύμβουλος) δεν προβάλει αντιρρήσεις, όπως προαναφέρθηκε για τις εκτιθέμενες αναλυτικά στην έκθεση πραγματογνωμοσύνης εργασίες μετατροπής. Ισχυρίζεται όμως, τόσο στην από 9/2/2017 τεχνική του έκθεση όσο και στην ένορκη εξέτασή του στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αόριστα ότι το συνολικό κόστος εργασιών είναι «εφικτό να μειωθεί στις 32.700 ήτοι μείωση -35,25%» προβάλλοντας γενικά, ασαφώς και αναιτιολόγητα αντιρρήσεις για «κάποιες εργασίες», όπως «για τη θέρμανση το να χωριστεί από κεντρική…..», «για την τοποθέτηση ξύλινων δαπέδων σε έκταση 70 τ.μ», για τα ηλεκτρικά, για τις ασφαλιστικές εισφορές. Η ως άνω, όμως, τεχνική έκθεση σε συνδυασμό με την ένορκη κατάθεση του ιδίου στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, είναι κατά την κρίση του Δικαστηρίου, αναιτιολόγητες, ασαφείς και μη πειστικές, καθόσον οι αιτιάσεις του αναιρούνται, τόσο από την από 24/2/2017 τεχνική έκθεση του τεχνικού συμβούλου του ενάγοντα ήδη εφεσιβλήτου .. .., πολιτικού μηχανικού, ο οποίος πλήρως αιτιολογημένα, με ακρίβεια και πειστικότητα απαντά στις επί μέρους διαφοροποιήσεις αυτού (τεχνικού συμβούλου) και η οποία (από 24/2/2017 τεχνική έκθεση) συμπορεύεται με την ως άνω έκθεση πραγματογνωμοσύνης, όσο και από την συνεκτίμηση του συνόλου του αποδεικτικού υλικού και συνεπώς, το Δικαστήριο δεν δύναται να οδηγηθεί σε αντίθετη κρίση ως προς τις εργασίες μετατροπής και το κόστος αυτών, βάσει των πραγματικών τιμών της αγοράς, ανερχόμενο συνολικά σε 50.500 ευρώ.
Ενόψει όλων των παραπάνω το Δικαστήριο κρίνει ότι η αυτούσια διανομή του κοινού πιο πάνω ακινήτου σε δύο μέρη, ανάλογα με τις ως άνω ιδανικές μερίδες των διαδίκων κοινωνών, με τη σύσταση οριζόντιας ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους, είναι μεν πολεοδομικά και τεχνικά εφικτή, όμως είναι οικονομικά ασύμφορη για τους διαδίκους κοινωνούς, αφού, όπως προεκτέθηκε, το κόστος για τη διαμόρφωση του επικοίνου ακινήτου σε δύο διακριτές και ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες συνολικού ποσού 50.500 ευρώ υπερβαίνει ουσιωδώς (σχεδόν στο διπλάσιο) την αύξηση της συνολικής αξίας του ακινήτου (29.000 ευρώ) και συγκεκριμένα η υπέρβαση ανέρχεται στο ποσό των 21.300 ευρώ. Επομένως, ο μόνος εφικτός και επωφελέστερος για τους διαδίκους τρόπος διανομής είναι η πώληση του επικοίνου ακινήτου με πλειστηριασμό, δεδομένου ότι για το διανεμητέο ακίνητο ενόψει της θέσης του και της παλαιότητάς του (έτος ολοκλήρωσης ανοικοδόμησης 1997) μπορεί να επιτευχθεί ικανοποιητικό εκπλειστηρίασμα, αντίστοιχο της πραγματικής αξίας του επίκοινου ακινήτου και ισάξιο της μερίδας συγκυριότητας κάθε κοινωνού, αφού από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν συνάγεται αντίθετη κρίση του Δικαστηρίου, ήτοι περί μη επίτευξης ικανοποιητικού και ασύμφορου για τους κοινωνούς εκπλειστηριάσματος, όπως αβασίμως ισχυρίζεται η εναγομένη – εκκαλούσα.
Με βάση όλα τα ως άνω δεδομένα το αίτημα της εναγομένης ήδη εκκαλούσας για αυτούσια διανομή του επικοίνου ακινήτου με σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών κατά ορόφους είναι αβάσιμο και απορριπτέο. Εξάλλου, και ο προτεινόμενος, αλλά μη αιτηθείς από τους διαδίκους, από τον τεχνικό σύμβουλο αυτής (εναγομένης ήδη εκκαλούσας) …………. τρόπος αυτούσιας διανομής, ήτοι σύσταση οριζόντιων ιδιοκτησιών «Υπόγειο, Ισόγειο, Α΄ όροφος, Β΄ όροφος, Μελλοντικοί Γ΄ όροφος, Δ΄ όροφος, Ε΄ όροφος, ΣΤ΄ όροφος», πέραν της ασάφειας και αοριστίας ως προς το κόστος της εν λόγω συστάσεως, είναι ασαφής, και αόριστος ως προς τη συνδρομή των προϋποθέσεων των διατάξεων των άρθρων 480, 480 Α ΚΠολΔ, κατά τα αναφερόμενα από τον ίδιο «με την πιο πάνω πρόταση ο Α΄ όροφος για τον οποίο απαιτούνται περισσότερα χρήματα για την μετατροπή του σε ανεξάρτητο διαμέρισμα θα έχει το δικαίωμα υψούν του Γ΄ ορόφου ο οποίος έχει έννοια και προσδοκία ανοικοδόμησης έναντι των υπόλοιπων μελλοντικών ορόφων .Με τον τρόπο αυτό θεωρώ πως αντισταθμίζεται η αξία και συμβάλλει στην ίση κατανομή των ιδιοκτησιών» και ως εκ τούτου αβάσιμος. Άλλωστε και από την κατάθεση του ιδίου στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου , συνάγεται η αβασιμότητα της εν λόγω προτάσεως «…..Η μελέτη….έχουν να κάνουν καθαρά με τους συντελεστές δόμησης της περιοχής και πως έχει αναθεωρηθεί τώρα με το νέο οικοδομικό κανονισμό……η στατική επάρκεια είναι άλλη μελέτη….για να φτάσει η οικοδομή σε αυτό το ύψος είναι άλλη μελέτη……..θα απαιτηθούν πρόσθετες δαπάνες…..». Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφασή του δέχθηκε την υπό κρίση αγωγή ως κατ’ ουσία βάσιμη και διέταξε την πώληση με πλειστηριασμό του επίκοινου διανεμητέου ακινήτου, ως μοναδικά εφικτή και συμφέρουσα για τους κοινωνούς λύση της κοινωνίας, δεν έσφαλε, ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις και οι σχετικοί λόγοι (δεύτερος και τρίτος) της υπό κρίση εφέσεως πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι. Κατόπιν όλων αυτών, και μη υπάρχοντος άλλου λόγου προς έρευνα, πρέπει η έφεση να απορριφθεί στο σύνολό της ως ουσιαστικά αβάσιμη. Τα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν στην εκκαλούσα, λόγω της ήττας της (άρθ. 176, 183, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό και πρέπει, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 3 εδ.τελευταίο ΚΠολΔ, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων που κατατέθηκαν.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά την από 9/10/2017 (αριθ.καταθ. ………/2017) έφεση κατά της υπ’ αριθ. 3522/2017 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Απορρίπτει αυτή κατ’ ουσία.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στη δικαστική δαπάνη του εφεσιβλήτου για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας και την ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου που κατατέθηκε, ποσού 150 ευρώ, στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 16 Ιανουαρίου 2020.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Και αντ΄ αυτής,
λόγω μεταθέσεως
και αναχωρήσεώς της,
η αρχαιότερη της
συνθέσεως Εφέτης,
Γεωργία Λάμπρου.
Δημοσιεύθηκε δε στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση αυτού, την 28η Φεβρουαρίου 2020, με άλλη σύνθεση, λόγω μεταθέσεως και αναχωρήσεως της Προέδρου Εφετών, Αμαλίας Μήλιου, αποτελούμενη από τους Δικαστές Γεωργία Λάμπρου, Προεδρεύουσα Εφέτη, Ελένη Σκριβάνου και Φωτεινή Μάμαλη, Εφέτες, και με Γραμματέα την Γεωργία Λογοθέτη, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΕΦΕΤΗΣ