Αριθμός Απόφασης 195/2020

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Διατροφή συζύγου και ανήλικων τέκνων σε περίπτωση διάστασης των συζύγων-παραδεκτή προβολή ισχυρισμών στο εφετείο-

 

Αριθμός απόφασης 195/2020

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

——————————————-

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο, Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα Ε.Τ.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011 – Φ Ε.Κ. Α` 165/25.07.2011, σε συνδυασμό με το άρθρο 72 § 13 του ίδιου νόμου), η από 16-11-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……./20-11-2018) έφεση του εναγομένου, ως μερικώς πρωτοδίκως ηττηθέντος διαδίκου, κατά της υπ’αριθμ. 4900/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 10-5-2018 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ………/2018) στρεφόμενη κατ’αυτού αγωγή της ενάγουσας περί ανάθεσης της επιμέλειας και διατροφής της ιδίας και των ανηλίκων τέκνων της. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495  § § 1 και 2,  500, 511, 513 §  1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 1 του ΚΠολΔ) ενώ δεν απαιτείται η κατάθεση παραβόλου, λόγω της φύσης της προκείμενης διαφοράς (εκ του άρθρου 681 Β και ήδη, με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015, 592 αρ.3, σε συνδυασμό με άρθρο 495 § 3 εδ. τελευταίο του ΚΠολΔ), και, συνεπώς, ο εκκαλών ως εκ περισσού το κατέθεσε.  Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 παρ.7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).

Η ενάγουσα με την αγωγή της ζητούσε να της ανατεθεί η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων της …………. και …….., που απέκτησε από τον γάμο της με τον εναγόμενο, και να υποχρεωθεί αυτός : α)  ως υπόχρεως προς διατροφή σύζυγος, λόγω των υπέρτερων οικονομικών του δυνάμεων, υπό συνθήκες έγγαμης συμβίωσης, που διεκόπη για εύλογη γι’αυτήν αιτία, να καταβάλει στην ίδια, ως ανάλογη κατά μήνα διατροφή της σε χρήμα, το ποσό των 560 ευρώ, με βάση τις συνθήκες της ζωής της όπως αυτές διαμορφώθηκαν μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, β) το ποσό των 848,23 και των 583,83 ευρώ, ως κατά μήνα διατροφή για τα άνω τέκνα τους, ………… και ………., αντίστοιχα, και για λογαριασμό τους, όλα δε τα παραπάνω ποσά για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, και με τον νόμιμο τόκο από την παρέλευσή του και μέχρι την εξόφληση και να επιβληθούν σε βάρος του τα δικαστικά της έξοδα.

Επί της αγωγής εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία έγινε δεκτή η αγωγή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν ακολούθως δε ανατέθηκε η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων στην ενάγουσα και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος να της προκαταβάλλει εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα δύο ετών από της επιδόσεως της αγωγής, ατομικά μεν το ποσό των 350 ευρώ και υπό την ιδιότητά της ως ασκούσας την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων τους και για λογαριασμό τους, το ποσό των 650 ευρώ για την ………… και των 350 ευρώ για τον ……, ως τακτική σε χρήμα διατροφή τους, με τον νόμιμο τόκο από την παρέλευση της παραπάνω προθεσμίας και μέχρι την εξόφληση, και επιβλήθηκε σε βάρος του μέρος των δικαστικών της εξόδων, που καθορίστηκε στο ποσό των 1.500 ευρώ.

Κατά της ανωτέρω απόφασης  παραπονείται ο εναγόμενος με την έφεσή του και για τους ειδικότερα εκτιθέμενους στο δικόγραφό της λόγους, που συνιστούν αιτιάσεις, αναγόμενες σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθεί εν μέρει η ανωτέρω αγωγή και να επιβληθούν σε βάρος της εφεσίβλητης τα δικαστικά του έξοδα.

Aπό τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1389, 1390, 1391 και 1392 του ΑΚ προκύπτει ότι, σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, οπότε εξακολουθεί μεν ο μεταξύ των συζύγων γάμος, αλλά δεν μπορεί να γίνει λόγος περί συνεισφοράς αυτών προς αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή, αφού με τη διακοπή της συμβίωσης έπαυσε να υπάρχει και να λειτουργεί κοινός οίκος και να δημιουργούνται οικογενειακές ανάγκες, εκείνος από τους συζύγους που διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία δικαιούται από τον άλλο, ανεξαρτήτως του εάν είναι εύπορος ή άπορος, διατροφή σε χρήμα, που προκαταβάλλεται μηνιαίως και υποκαθιστά τη συνεισφορά του υπόχρεου υπό συνθήκες οικογενειακής ζωής (ΑΠ 1210/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 528/2018 ΧΡΙΔ 2019.104, ΕφΛαρ 30/2013 ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2013.89, ΕφΠειρ(Μον) 126/2015, ΕλλΔνη 2016.801). Εύλογη αιτία για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης είναι οποιοδήποτε γεγονός, που μπορεί να δικαιολογήσει τη διάσπαση της συμβίωσης (ΕφΠειρ (Μον) 12/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), δηλαδή, γεγονός, που  αντικειμενικά λαμβανόμενο, αποτελεί αιτία διακοπής της έγγαμης συμβίωσης για τον δικαιούχο σύζυγο (ΑΠ 1967/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ανεξαρτήτως του εάν είναι υπαίτια ή ανυπαίτια, θα πρέπει να αναφέρεται στο πρόσωπο του εναγόμενου συζύγου ή στο πρόσωπο και των δύο, με την έννοια της ύπαρξης αιτιώδους συνδέσμου ανάμεσα στο αντικειμενικά πρόσφορο για τη διακοπή της έγγαμης σχέσης γεγονός καθαυτό και στο πρόσωπο του εναγόμενου συζύγου ή και των δύο (ΑΠ 1028/2013 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠειρ (Μον) 126/2015 ό.π). Έτσι, είναι δυνατόν είτε ο δικαιούχος της διατροφής σύζυγος να διέκοψε ο ίδιος την έγγαμη συμβίωση για εύλογη τέτοια  αιτία, όπως ρητά ορίζεται στην πιο πάνω διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 1391 του ΑΚ, είτε κατ’ επέκταση, η διακοπή της έγγαμης συμβιώσεως να προήλθε από την πλευρά του υπόχρεου για διατροφή συζύγου (ΑΠ 907/2011 αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Το παραπάνω δικαίωμα υφίσταται, επομένως, και όταν η διακοπή προήλθε από την πλευρά του υπόχρεου για διατροφή συζύγου, ακόμη και αν ο υπόχρεος αναγκάστηκε στη διακοπή της συμβίωσης από παράπτωμα του δικαιούχου. Στην περίπτωση όμως αυτή, αν το παράπτωμα του δικαιούχου της διατροφής συνιστά λόγο διαζυγίου, περιορίζεται η έκταση της οφειλόμενης σε αυτόν από τον άλλον διατροφής στα απολύτως αναγκαία για τη συντήρησή του (ελαττωμένη διατροφή), μετά από ένσταση του εναγομένου με αντίστοιχο προς τούτο αίτημα (ΑΠ 1967/2014, ό.π, ΑΠ 551/2011, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠειρ 126/2015, ΕφΛαρ 30/2013, ό.π). Περαιτέρω, δικαιούχος διατροφής, είναι εκείνος που μετέχει, με βάση την οικονομική του δυνατότητα, στα βάρη του γάμου με ποσό μικρότερο από το ποσό συμμετοχής του άλλου συζύγου συντρεχόντων και των λοιπών προϋποθέσεων (διακοπή έγγαμης συμβίωσης, εύλογη αιτία), αφού και κατά τη διάρκεια του γάμου απολάμβανε αυτός μέρος από τα εισοδήματα του άλλου (ΕφΠειρ 484/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΛαρ 30/2013, ΕφΠειρ (Μον) 12/2015 ό.π). Έτσι, στην αγωγή περί διατροφής του συζύγου που διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία, πρέπει, κατά το άρθρο 216 § 1 του ΚΠολΔ,  ο ενάγων να επικαλείται τη συζυγική ιδιότητα, τη διακοπή της συμβίωσης για εύλογη αιτία και ότι οι βιοτικές του ανάγκες, λαμβανομένων υπόψη και των συνθηκών της χωριστής διαβίωσης- οι οποίες δεν είναι αναγκαίο να εξειδικεύονται, με αναφορά στην απαιτούμενη για κάθε μία δαπάνη, αρκεί μόνο να αναφέρεται το συνολικό ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών του αυτών (ΑΠ 773/2014, ΕφΠειρ (Μον) 294/2016, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), και όντας τυχόν διαφορετικές (αυξημένες ή μειωμένες) από εκείνες που υπήρχαν κατά τη διάρκεια της συμβίωσης (ΕφΠειρ (Μον) 12/2015 ό.π)- δικαιολογούν τον προσδιορισμό της διατροφής στο ζητούμενο χρηματικό ποσό, ενώ δεν απαιτείται να αναφέρεται στην αγωγή, ούτε και στην απόφαση με την οποία επιδικάζεται διατροφή λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, η αποτίμηση της συνεισφοράς καθενός από τους συζύγους για την αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας (ΑΠ 873/2017, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 773/2014, ό.π, ΕφΑθ 26/2018, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠειρ (Μον) 294/2016, ΕφΠειρ (Μον) 12/2015 ό.π) αφού, όπως προεκτέθηκε, η υποχρέωση για τη συνεισφορά αυτή υπάρχει όσο διατηρείται η έγγαμη συμβίωση, ενώ όταν αυτή διακοπεί, αντικαθίσταται με τη χρηματική διατροφή, που προσδιορίζεται από τη σύγκριση των εκατέρωθεν οικονομικών δυνατοτήτων (ΑΠ 873/2017 ΑΠ 773/2014 ό.π). Οι οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων που προσδιορίζουν την αναλογία συνεισφοράς καθενός από τους συζύγους στη διατροφή του δικαιούχου ενδέχεται να αποτελέσουν τη βάση σχετικής ένστασης του εναγομένου, καταλυτικής εν όλω ή εν μέρει της αγωγής (ΑΠ 873/2017, ΑΠ 773/2014, ΕφΑθ 26/2018 ό.π).

Επομένως, στην υπό κρίση περίπτωση, η αγωγή είναι πλήρως ορισμένη, αναφορικά με το αίτημα περί διατροφής της ενάγουσας, αφού περιέχει όλα τα αναγκαία για την πληρότητά της στοιχεία, κατ’ άρθρο 216 του ΚΠολΔ, σύμφωνα με την άνω μείζονα σκέψη και ειδικότερα τα περιστατικά της από εύλογη αιτία για αυτήν διάσπασης της έγγαμης συμβίωσης, τη συζυγική της ιδιότητα και τις βιοτικές της ανάγκες, με αναφορά στις συνθήκες της χωριστής πλέον διαβίωσής της. Συνεπώς, το πρωτόδικο Δικαστήριο που κατέληξε στην ίδια κρίση, ορθώς ερμήνευσε και εφάρμοσε τις παραπάνω διατάξεις και ως εκ τούτου πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο πλήττεται η εκκαλουμένη με την αιτίαση ότι δεν απέρριψε την αγωγή κατά το συγκεκριμένο σκέλος της, ως αόριστη, να απορριφθεί ως αβάσιμος.

 

Περαιτέρω, οι ένορκες βεβαιώσεις, που αφορούν άλλες δίκες μεταξύ των ιδίων διαδίκων λαμβάνονται υπόψη ως δικαστικά τεκμήρια, χωρίς να είναι απαραίτητη η ειδική μνημόνευση τους (ΑΠ 438/2018, ΔΙΜΕΕ 2019.210, ΑΠ 1471/2014, ΑΠ 621/2014, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), έστω και χωρίς προηγούμενη κλήτευση του αντιδίκου εκείνου που τις προσκομίζει, εκτός αν αυτές, κατά την ανέλεγκτη κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, έγιναν επίτηδες για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικό μέσο στη συγκεκριμένη δίκη (ΑΠ 438/2018, ό.π, ΑΠ 1729/2017, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΑΠ 621/2014, ό.π).

Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, …….. και …………., και της χωρίς όρκο εξέταση της εφεσίβλητης, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ δε αυτών οι προσκομιζόμενες από την ενάγουσα-εφεσίβλητη-12 συνολικά- και τον εναγόμενο-εκκαλούντα-13 συνολικά-φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), καθώς και των υπ’αριθμ. … και …/12-6-2018 ένορκων βεβαιώσεων των μαρτύρων, ……… και ………. ενώπιον του συμβολαιογράφου Αθηνών, ………., που ελήφθησαν με επιμέλεια της ενάγουσας-εφεσίβλητης, μετά από νομότυπη, σύμφωνα με τις διατυπώσεις που ορίζονται στο άρθρο 422 § 1 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο δεύτερο του ν.4335/2015, και εμπρόθεσμη-προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών- κλήτευση του εναγομένου-εκκαλούντος, που δεν παρέστη κατ’αυτές,  (σχετ. η υπ’αριθμ. …/7-6-2018 έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….), απορριπτομένου του δεύτερου λόγου της έφεσης που βάλλει κατά της εκκαλουμένης, κατά το σκέλος της που έλαβε υπόψη της τις βεβαιώσεις αυτές ως έγκυρο αποδεικτικό μέσο, αν και οι άνω μάρτυρες παρέδωσαν γραπτό σημείωμα, το οποίο εν συνεχεία αντέγραψε ο συμβολαιογράφος, προεχόντως διότι το γεγονός αυτό ουδόλως αποδείχθηκε, και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), χωρίς αντιθέτως να ληφθούν υπόψη τα έγγραφα (η από 13-10-2019 απόδειξη/ανάλυση πληρωμής και αναγγελία πρόσληψης του εναγομένου-εκκαλούντος), τα οποία προσκόμισε ο εναγόμενος-εκκαλών απαραδέκτως, εντός κλειστού φακέλου, μετά τη συζήτηση και την παρέλευση της προθεσμίας κατάθεσης προσθήκης-αντίκρουσης στις προτάσεις του, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης. Σημειώνεται ότι μεταξύ των εγγράφων που λαμβάνονται υπόψη περιλαμβάνονται και οι υπ’αριθμ. ………./23-1-2018 και …./30-1-2018  ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που ελήφθησαν, οι τέσσερις (4) πρώτες με επιμέλεια της ενάγουσας-εφεσίβλητης, κατόπιν εμπρόθεσμης και νομότυπης, κατά τα άνω, κλήτευσης του εναγομένου-εκκαλούντος, που δεν παρέστη σε αυτές (υπ’αριθμ. ../18-1-2018 έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….), και η τελευταία με επιμέλεια του εναγομένου-εκκαλούντος, για να χρησιμοποιηθούν σε δίκη ασφαλιστικών μέτρων, που συζητήθηκε στις 25-1-2018, με αντικείμενο την ανάθεση της επιμέλειας και τη διατροφή των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων και τη ρύθμιση της επικοινωνίας με αυτά. Αυτές αποτελούν παραδεκτά αποδεικτικά στοιχεία, όπως ορθώς έκρινε και το πρωτόδικο Δικαστήριο, αναφορικά με τις τέσσερις (4) πρώτες, σύμφωνα με τη σχετική σκέψη που προεκτέθηκε, εφόσον, κατά την κρίση του παρόντος Δικαστηρίου, δεν έγιναν επίτηδες για να χρησιμοποιηθούν ως αποδεικτικά μέσα στην παρούσα δίκη, παρά τα όσα αντιθέτως υποστηρίζει ο εκκαλών, αναφορικά με αυτές, με τον δεύτερο λόγο της έφεσής του και κατά το οικείο σκέλος του, ο οποίος, επομένως, ελέγχεται ως αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί, ενώ ως αβάσιμος και δη αλυσιτελής ελέγχεται και ο τρίτος λόγος, με τον οποίο πλήττεται η εκκαλουμένη για τον λόγο ότι δεν έλαβε υπόψη την ως άνω υπ’αριθμ. …../2018 ένορκη βεβαίωση. Ειδικότερα αποδείχθηκε ότι  : Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στο Δημαρχείο Αιγάλεω στις 8-9-2008, ο οποίος ιερολογήθηκε σύμφωνα με τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Πίστης στις 13-9-2009 στον Ι.Ν …….στο ….. Κορινθίας. Προϊόντος του χρόνου άρχισαν να δημιουργούνται προστριβές μεταξύ τους, οι οποίες υποδήλωναν την ασυμφωνία του χαρακτήρα τους, την έλλειψη ισχυρού συναισθηματικού δεσμού μεταξύ τους και την αδυναμία προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της κοινής ζωής, οι οποίες αυξήθηκαν με τη γέννηση των παιδιών τους, …………. στις 20-11-2008 και ………… στις 26-11-2013. Ο εναγόμενος-εκκαλών, εργαζόταν καθ’όλη τη διάρκεια της ημέρας και επέστρεφε το βράδυ, αδυνατώντας έτσι, έως ένα βαθμό αντικειμενικά, να ακολουθήσει τους οικογενειακούς ρυθμούς και να αφιερώσει χρόνο στην οικογένειά του, πέραν αυτού, όμως, τον ελεύθερό του χρόνο προτιμούσε να τον αφιερώνει κυρίως στον εαυτό του και τις δραστηριότητες που τον ευχαριστούσαν, και ήταν απόμακρος. Από την άλλη πλευρά, η ενάγουσα-εφεσίβλητη είχε οικονομικές απαιτήσεις απέναντί του, ιδιαίτερα μετά το έτος 2015 που απολύθηκε και παρέμεινε για κάποιο διάστημα άνεργος. Το γεγονός, ωστόσο, αυτό δεν συνιστά παράπτωμά της ικανό να στοιχειοθετήσει λόγο διαζυγίου, αφού δεν αποδείχθηκε ότι γινόταν σε βαθμό ικανό να επιφέρει ισχυρό κλονισμό του γάμου τους. Ουσιαστικά, όμως, η κρίση στις σχέσεις τους οφείλεται πρωτίστως στις βάσιμες υπόνοιες της ενάγουσας-εφεσίβλητης περί διατήρησης εξωσυζυγικών σχέσεων του συζύγου της, και οδήγησε τελικά στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσής τους τον Νοέμβριο του έτους 2017, όταν αυτές επιβεβαιώθηκαν, οπότε ο εναγόμενος-εκκαλών αποχώρησε από τη συζυγική οικία. Μάλιστα η θυγατέρα του τον άκουσε να συνομιλεί κρυφά στο τηλέφωνο με άλλη γυναίκα, με την οποία διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις, απαξιώνοντας τη σύζυγό του αναφερόμενος σε αυτήν, ήδη  ως «πρώην του». Άλλωστε, ήδη με την υπ’αριθμ. 2383/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δεν αποδεικνύεται ότι έχει καταστεί αμετάκλητη, απαγγέλθηκε η λύση του γάμου των διαδίκων, λόγω ισχυρού κλονισμού από λόγο που αφορά αποκλειστικά το πρόσωπο του εναγομένου-εκκαλούντος και ειδικότερα τις εξωσυζυγικές σχέσεις του. Υπό τα δεδομένα αυτά, η διακοπή της έγγαμης συμβίωσης οφείλεται σε εύλογη για την ενάγουσα-εφεσίβλητη αιτία, που δεν αφορά αποκλειστικά το πρόσωπό της. Συνεπώς, εφόσον, με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθώς εκτιμώντας τις αποδείξεις, κατέληξε στην ίδια κρίση, πρέπει ο τέταρτος και πέμπτος λόγος της έφεσης, με τους οποίους ο εκκαλών υπεραμύνεται της έλλειψης οποιουδήποτε γεγονότος ή συμπεριφοράς που στοιχειοθετεί υπαιτιότητά του στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, επικαλούμενος αντιθέτως περιστατικά που ανάγονται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της ενάγουσας-εφεσίβλητης να απορριφθούν ως αβάσιμοι, παρ’ότι δεν αποδείχθηκε ότι αυτός, πέραν της αντίθεσής του ως προς την υιοθέτηση ομοιοπαθητικής θεραπείας για την αντιμετώπιση του αλλεργικού άσθματος της θυγατέρας του …………, επεδείκνυε αδιαφορία στο πρόβλημα αυτό της υγείας της, όπως εσφαλμένα δέχθηκε η εκκαλουμένη. Κατά συνέπεια, η ενάγουσα δικαιούται κατ’αρχήν να ζητήσει διατροφή από τον σύζυγό της σε χρήμα, προσδιοριζόμενη σύμφωνα με τις ανάγκες της, όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, συνεκτιμώμενων και των διαφοροποιήσεων και νέων αναγκών της, που προέκυψαν από τη χωριστή διαβίωσή της, εφόσον, όπως θα αναπτυχθεί και στη συνέχεια, από τις εκατέρωθεν οικονομικές δυνάμεις των διαδίκων συζύγων, προκύπτει διαφορά υπέρ αυτής, απορριπτομένων : α/ προεχόντως ως απαράδεκτου του προτεινόμενου το πρώτον με τον δωδέκατο λόγο της έφεσης ισχυρισμό του εκκαλούντος περί ελαττωμένης διατροφής της ενάγουσας-εφεσίβλητης, λόγω παραπτώματός της που συνιστά λόγο διαζυγίου, διότι αποτελεί ένσταση, σύμφωνα με τη σχετική νομική σκέψη και δεν προτάθηκε παραδεκτώς πρωτοδίκως, ο εκκαλών δε δεν επικαλείται τον λόγο της βραδείας προβολής του  (ΑΠ 127/2016, ΑΠ 243/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), ούτε αποδεικνύεται με έγγραφο ή δικαστική ομολογία της εφεσίβλητης, β/ περί διακινδύνευσης της δικής του διατροφής, που προτάθηκε πρωτοδίκως και επαναφέρεται με τον ενδέκατο λόγο της έφεσής του, διότι η ένσταση του υπόχρεου συζύγου περί διακινδύνευσης της δικής του διατροφής αν καταβάλλει διατροφή στον δικαιούχο εν διαστάσει σύζυγό του, είναι μη νόμιμη, καθώς η διάταξη του άρθρου 1487 εδ.α΄του ΑΚ, δεν έχει εφαρμογή επί διατροφής μεταξύ συζύγων (ΑΠ 1134/2008, ΕφΠατρ (Μον) 27/2019, ΕφΑθ (Μον) 469/2018, ΕφΠειρ (Μον) 454/2016 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), παρά μόνο ως ένσταση παραπομ­πής σε άλλον υπόχρεο κατά το άρθρο 1491 του ΑΚ (ΕφΠατρ (Μον) 27/2019, ΕφΠειρ (Μον) 454/2016 ό.π), την οποία δεν επικαλείται εν προκειμένω ο εκκαλών. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ο εκκαλών εργαζόταν από την αρχή του γάμου τους ως αρχιμάγειρας (σεφ) αλλά στις 11-5-2015 απολύθηκε λαμβάνοντας αποζημίωση ύψους 15.000 ευρώ περίπου. Στις 16-9-2015 προσλήφθηκε στην επιχείρηση εστίασης του ………… στην περιοχή της Ακρόπολης, με τον τίτλο «…………», και εργάστηκε εκεί έως τις 8-2-2019 οπότε και απολύθηκε, εγγραφείς έκτοτε στον ΟΑΕΔ για το επόμενο τρίμηνο, ενώ δεν προσκομίζονται νεώτερα στοιχεία για τυχόν συνέχιση της επιδότησής του, παρ’ότι του ήταν ευχερές. Επίσης, δεν εργάστηκε από 12 έως 26-5-2018 λόγω ατυχήματος και συντριπτικού κατάγματος φτέρνας, λαμβάνοντας επίδομα ασθενείας από το ΙΚΑ, ύψους 173,52 ευρώ. Με βάση τις προσκομιζόμενες καταστάσεις μισθοδοσίας του από τον Μάρτιο του έτους 2017 ως τον Μαϊο του 2018 ο μέσος όρος των αποδοχών του, συνυπολογιζομένων των δώρων Πάσχα και Χριστουγέννων και του επιδόματος αδείας ανήλθε σε 1.115 [16.732 (1.260 + 1.860 + 840 + 1.800 + 1.260 + 780 + 486 + 711,41 + 1.291 + 1.628,25 + 840 + 900 + 398 + 1.539,23 + 1.138) : 15] ευρώ. Με βάση επίσης τις προσκομιζόμενες φορολογικές δηλώσεις και εκκαθαριστικά σημειώματα παλαιότερων ετών, εκ των οποίων κάποια είναι δυσανάγνωστα (υπ’αριθμ. σχετ. 6, 7) και επομένως, δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη, το έτος 2013, οι αποδοχές του έφθαναν ετησίως τις 28.600 ευρώ περίπου, το έτος 2015 μειώθηκαν σε 21.580 περίπου, το έτος 2016 σε 15.128 ευρώ, ενώ κατά το έτος 2011 το ετήσιο καθαρό εισόδημά του από την εργασία του ήταν 29.948 ευρώ δηλαδή 2.496 ευρώ κατά μέσο όρο μηνιαίως. Η σταδιακή μείωση του μισθού του, θεωρείται ότι δικαιολογείται εν μέρει από τη γενικότερη οικονομική κατάσταση αλλά και τις αλλαγές στον εργασιακό τομέα σε επίπεδο μισθών. Παρά ταύτα, ωστόσο, επρόκειτο για εργαζόμενο με σημαντική προϋπηρεσία σε γνωστούς χώρους εστίασης στην Αθήνα («,,,,,», «,,,,»), ο οποίος εργαζόταν και πέραν του οκταώρου, φθάνοντας τις 10-12 ώρες εργασίας καθημερινά, χωρίς να προκύπτει πρόσθετη αμοιβή του για την επιπλέον αυτή εργασία του. Έτσι, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, εκτιμάται, ανεξαρτήτως των εμφανιζόμενων από τον τελευταίο εισοδημάτων του, που δεν προκύπτει ότι έχουν ελεγχθεί [ΑΠ 1330/2011, ΕφΠειρ (Μον) 214/2016, ΕφΠειρ (Μον) 749/2014 , αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], ότι οι μηνιαίες αποδοχές από την εργασία του ανέρχονταν και επρόκειτο να διατηρηθούν, κατά την κρίσιμη διετία από την επίδοση της αγωγής (10-5-2018), στο ποσό των 1.800 ευρώ τουλάχιστον. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε ότι τα εισοδήματά του ανέρχονταν στο ποσό των 2.000 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, γενομένων δεκτών του έκτου και έβδομου λόγου  της έφεσης,  ως εν μέρει βάσιμων. Είναι ιδιοκτήτης ενός Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου εργοστασίου προέλευσης SEAT, τύπου Leon, κυλινδρισμού 1984 cc,  καταβάλλοντας ετησίως το ποσό των 690 ευρώ για τα τέλη κυκλοφορίας του και επιβαρυνόμενος με τα έξοδα λειτουργίας και συντήρησής του.  Είναι, επίσης, συγκύριος σε ποσοστό 25 % εξ αδιαιρέτου ενός αγροτεμαχίου, εκτάσεως 5 στρεμμάτων στον Δήμο ,,,, το οποίο δεν του αποφέρει κάποιο εισόδημα. Η πώλησή του, ωστόσο, στον παρόντα χρόνο δεν κρίνεται αναγκαία αλλά ούτε και σκόπιμη, ώστε να μην αποστερηθεί την ακίνητη περιουσία του (ΑΠ 828/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, φιλοξενείται στην οικία της μητέρας του, βαρυνόμενος αναλογικά με τις λειτουργικές της δαπάνες (ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης, σταθερής τηλεφωνίας και κοινόχρηστες δαπάνες). Δεν αποδεικνύεται ότι διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία ενώ δεν έχει και άλλες υποχρεώσεις προς τρίτους, πλην των τέκνων του και της εν διαστάσει συζύγου του.

Η ενάγουσα, επίσης, στην οποία ανατέθηκε προσωρινά η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων, είναι ψυχολόγος και εκπαιδευόμενη ψυχοθεραπεύτρια, απασχολούμενη στο Συμβουλευτικό Κέντρο Πειραιά της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, διαδοχικά ανανεούμενες (σχετ. η υπ’αριθμ. πρωτ. ,,,,/11-4-2017 βεβαίωση του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας), και μηνιαίες καθαρές αποδοχές ύψους 989,30 ευρώ και όχι 980 ευρώ, όπως εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο Δικαστήριο και βασίμως ισχυρίζεται ο εκκαλών, με τον δέκατο έκτο λόγο της έφεσής του. Διαμένει με τα ανήλικα τέκνα της σε ιδιόκτητο διαμέρισμα του β΄ορόφου πολυκατοικίας στο ,,,,, επιφάνειας 110 τμ. Για την αποπεράτωσή του έλαβε στεγαστικό δάνειο από τον ΟΕΚ μέσω της Αγροτικής Τράπεζας και ήδη Τράπεζας Πειραιώς, που λήγει το έτος 2029,  με συνοφειλέτη και τον εναγόμενο-εκκαλούντα, πληρωτέο σε μηνιαίες δόσεις, ύψους 560 ευρώ, από τον Μαϊο του έτους 2018, που θα διαμορφωθούν στο ποσό των 564 ευρώ μέχρι τον Μαϊο του έτους 2020, τις οποίες καταβάλλει η ίδια. Γι’αυτό άλλωστε για την καθυστέρηση καταβολής ποσού 747,11 ευρώ αρχικά στις 6-12-2017 και ήδη 1.218,86 ευρώ στις 11-4-2018, η Τράπεζα απηύθυνε προς αυτήν και μόνον σχετική επιστολή. Το ποσό αυτό δεν αφαιρείται από τα εισοδήματά της αλλά συνεκτιμάται ως στοιχείο προσδιοριστικό των συνθηκών διαβίωσής της (ΑΠ 1663/2014 ΧΡΙΔ 2015.196, ΑΠ 230/2012 ΕΠΟΛΔ 2012.376, ΕφΔωδ (Μον) 112/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Ανεξαρτήτως δε του γεγονότος ότι ο εναγόμενος-εκκαλών ενέχεται ως συνοφειλέτης, αφής στιγμής από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης δεν έχει καταβάλει οποιαδήποτε δόση, δεν μπορεί η σχετική δαπάνη να συνυπολογιστεί και στις δικές του βιοτικές ανάγκες, όπως ορθώς έκρινε η εκκαλουμένη, συνεπώς, πρέπει οι συναφείς ένατος και δέκατος λόγος της έφεσης, με τους οποίους ο εκκαλών-εναγόμενος παραπονείται για τον μη συνυπολογισμό της δόσης του δανείου στις εν λόγω ανάγκες του, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Διαθέτει επιπλέον ακίνητη περιουσία, η οποία δεν της αποφέρει εισόδημα. Ειδικότερα, είναι κυρία : α) μιας υπόγειας γκαρσονιέρας στην πολυκατοικία που διαμένει, επιφάνειας 26 τμ, στην οποία φιλοξενείται η συνταξιούχος μητέρα της, η οποία μαζί με τον πατέρα της διέθεσαν σε αυτήν και τον αδερφό της κεφάλαια, αιτία γονικής παροχής, με τα οποία καλύφθηκαν κατά ένα μέρος τα έξοδα για την κατασκευή της πολυκατοικίας, β) σε ποσοστό 37,5 % εξ αδιαιρέτου από κληρονομιά του πατέρα της, μιας εξοχικής κατοικίας επιφάνειας 85 τμ στην Κορινθία, η οποία είναι απρόσοδη, καθώς, λόγω του καθεστώτος συγκυριότητας, δεν δύναται να εκμισθωθεί σε τρίτον, και χρησιμοποιείται ως εξοχική κατοικία της, της ίδιας βαρυνόμενης με όλα τα λειτουργικά της έξοδα, γ) σε ποσοστό 37,5  % εξ αδιαιρέτου από κληρονομία ομοίως του πατρός της, δύο οικοπέδων στο Δήμο ………….. Αιτωλοακαρνανίας, έκτασης, 225,74 και 1.685,37 τμ, τα οποία είναι απρόσοδα και έχουν χαμηλή αντικειμενική και εμπορική αξία, ενώ στην ίδια περιοχή διαθέτει κατά το ίδιο ποσοστό εξ αδιαιρέτου δύο αγροτεμάχια, έκτασης 923,56 και 5.173,96 τμ, ομοίως απρόσοδα και μη δυνάμενα να εκμισθωθούν για τον λόγο που προαναφέρθηκε. Η πώλησή τους, επίσης, κρίνεται ότι θα ήταν δυσχερής, εφόσον η ενάγουσα-εφεσίβλητη δεν είναι αποκλειστική κυρία τους και σε κάθε περίπτωση δεν επιβάλλεται για την ικανοποίηση της ανάγκης διατροφής της. Επομένως, τα αυτά δεχόμενο και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, και πρέπει ο περί του αντιθέτου δέκατος τέταρτος λόγος της έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, περί δυνατότητας δηλαδή αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας της ενάγουσας-εφεσίβλητης, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Είναι, επίσης ιδιοκτήτρια ενός Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, εργοστασίου προέλευσης Nissan τύπου Almera, κυλινδρισμού 1400 cc, με έτος πρώτης κυκλοφορίας το 2006. Βαρύνεται με τα λειτουργικά έξοδα κίνησης και συντήρησής του, καθώς και με τα λειτουργικά έξοδα της οικίας που διαμένει αλλά και της εξοχικής κατοικίας στην Κορινθία (ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης, τηλεφωνικής σύνδεσης, κοινόχρηστες δαπάνες), καθώς και τον Ε.Ν.Φ.Ι.Α που για το έτος 2017 ανήλθε στο ποσό των 747 ευρώ, κατά στρογγυλοποίηση. Δεν διαθέτει άλλα εισοδήματα ούτε βαρύνεται με την υποχρέωση διατροφής τρίτων προσώπων, πέραν των τέκνων της. Ως εκπαιδευόμενη ψυχοθεραπεύτρια συμμετέχει σε ομάδα προσωπικής ανάπτυξης και αυτογνωσίας, που αποτελεί αναγκαίο προαπαιτούμενο της εκπαίδευσής της και δέχεται εποπτεία σε θέματα εργασιακού ρόλου μέσω ατομικών συνεδριών από τον Ιανουάριο του έτους 2015, με κόστος 100 ευρώ μηνιαίως, κατά μέσο όρο. Από τα προσκομιζόμενα αποτελέσματα ιατρικών εξετάσεών της και αποδείξεις παροχής υπηρεσιών ιατρών για οδοντιατρικές εργασίες, γυναικολογική εξέταση, μαστογραφία, που φέρουν ημερομηνίες προγενέστερες του χρόνου άσκησης της αγωγής, δεν αποδείχθηκε η ανάγκη υποβολής της σε συγκεκριμένες εξετάσεις κατά το επίδικο χρονικό διάστημα ούτε συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας που έχρηζε ιατρικής φροντίδας σε μόνιμη βάση. Κατά τα λοιπά, οι λοιπές ανάγκες διαβίωσης αμφοτέρων των διαδίκων ήτοι οι δαπάνες διατροφής, ένδυσης και υπόδησης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και ψυχαγωγίας τους είναι οι συνήθεις για άτομα της ηλικίας τους και της αυτής οικονομικής κατάστασης. Αναφορικά, επίσης, με τα ανήλικα, αποδείχθηκε ότι στερούνται περιουσίας και δεν διαθέτουν άλλους πόρους ούτε μπορούν να εργαστούν. Έτσι, δεν ήταν και δεν θα είναι σε θέση να διαθρέψουν τον εαυτό τους από δικούς τους πόρους κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, που οριοθετήθηκε με την αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη, συνεπώς, ανακύπτει κατ’ αρχήν υποχρέωση των διαδίκων γονέων τους να συνεισφέρουν στις δαπάνες διατροφής τους ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις (ΑΠ 541/2015, ΑΠ 1330/2011, ΑΠ 680/2010, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), ως τέτοιων νοούμενων, του εισοδήματός τους από κάθε βιοποριστική πηγή αλλά και της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους (ΕφΠειρ (Μον) 780/2014, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΛαρ 50/2013, ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2013.112). Φοιτούν και τα δύο παιδιά σε δημόσια σχολεία και κατά το τρέχον σχολικό έτος είναι μαθητές της έκτης δημοτικού η …. και της δευτέρας ο ….. Η …. πάσχει από τροφική αλλεργία στους ξηρούς καρπούς και παιδικό άσθμα και παρακολουθείται στο Αλλεργιολογικό Τμήμα του Νοσοκομείου Παίδων «Π. και Α. Κυριακού». Παρουσιάζει συχνά σοβαρά υποτροπιάζοντα επεισόδια άσθματος, που πολλές φορές διαρκούν αρκετές ημέρες και για τα οποία χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση, χαρακτηριζόμενη ότι εμπίπτει σε ομάδα υψηλού κινδύνου για σοβαρή αντίδραση. Για τον λόγο αυτό λαμβάνει συχνά ρυθμιστική θεραπεία και ανακουφιστική αγωγή στις κρίσεις, ενώ βρίσκεται σε πρόγραμμα τακτικής παρακολούθησης για τον έλεγχο της νόσου της (σχετ. οι προσκομιζόμενες από 23-2-2012 και υπ’αριθμ. πρωτ. ………/30-1-2018 ιατρική γνωμάτευση και βεβαίωση, αντίστοιχα του ανωτέρω Τμήματος). Με βάση τα προσκομιζόμενα ιατρικά πιστοποιητικά νοσηλεύθηκε με κρίση άσθματος στο παραπάνω νοσοκομείο την 1-12-2010, στις 25-4-2011, σε κατάσταση αλλεργικού σοκ, και στις 29-11-2016, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενη επί μία ημέρα. Λόγω της κατάστασής της, η ενάγουσα-εφεσίβλητη επισκέπτεται κατά μέσο όρο δύο φορές ετησίως τον …………., στο πλαίσιο λειτουργίας των απογευματινών ιατρείων του νοσοκομείου, λόγω της υψηλής επιστημονικής του κατάρτισης, αφού τυγχάνει διευθυντής στο παραπάνω Τμήμα και παρακολουθεί την ………… από τη στιγμή που εμφανίστηκε το συγκεκριμένο πρόβλημα υγείας, καταβάλλοντάς του ως αμοιβή κάθε φορά το ποσό των 60 ευρώ. Προσκομίζονται αιματολογικές κυρίως εξετάσεις της κατά τα έτη 2016 και 2017, οι οποίες δεν συμπίπτουν, με αποτέλεσμα να μην προκύπτει αναγκαιότητα επανάληψής τους και άρα και κάποιας συγκεκριμένης δαπάνης σε σταθερή βάση ή τουλάχιστον και το επίδικο διάστημα, καθώς και δύο αποδείξεις παροχής υπηρεσιών από παιδιάτρους εντός του έτους 2017, από τις οποίες ωστόσο δεν μπορεί να συναχθεί η αναγκαιότητα τέτοιων επισκέψεων σε σταθερή βάση. Παρακολουθείται από τον γενικό ιατρό-ψυχοθεραπευτή, ……….., για τις κρίσεις βρογχικού άσθματος, ο οποίος της χορηγεί ομοιοπαθητικά φάρμακα, χωρίς, ωστόσο, να αποδεικνύεται η αναγκαιότητα αλλά και η δαπάνη αγοράς τους, εφόσον μάλιστα καμία σχετική αναφορά ή επεξήγηση δεν γίνεται από την πλευρά της ενάγουσας-εφεσίβλητης, αλλά ούτε και το κόστος της παρακολούθησής της από τον ανωτέρω.

Επιπλέον, η ………… παρουσιάζει δυσκολίες στις σχολικές της επιδόσεις λόγω διαταραχής ελλειμματικής προσοχής-υπερκινητικότητας και ήπιων μαθησιακών δυσκολιών, γεγονός που επηρεάζει το κίνητρό της για μάθηση και την επιβαρύνει με άγχος και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Συνεστήθη στη μητέρα της να υποδείξει στη σχολική μονάδα που φοιτά, μεταξύ άλλων, εξατομικευμένη μαθησιακή της υποστήριξη και παρακολούθηση τάξης ένταξης (σχετ. η υπ’αριθμ. πρωτ. ……/7-4-2016 ιατρική γνωμάτευση του αναπληρωτή καθηγητή ψυχιατρικής, ………….). Δεν αποδείχθηκε αντιθέτως η ανάγκη ειδικών συνεδριών διαπαιδαγώγησης από παιδοψυχολόγο και μάλιστα 1,5 και πλέον έτος μετά την άνω σύσταση, δεδομένης και της ιδιότητας της ενάγουσας-εφεσίβλητης, η οποία θα μπορούσε να παράσχει εξειδικευμένη βοήθεια στο τέκνο της. Συνεπώς, πλημμελώς εκτιμώντας τις αποδείξεις το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε ότι η συγκεκριμένη δαπάνη εμπίπτει στις διατροφικές ανάγκες της …………., όπως βασίμως διατείνεται ο εκκαλών-εναγόμενος με τον όγδοο λόγο της έφεσής του, παρελκούσης έτσι της εξέτασης της βασιμότητας του συναφούς, κατά το οικείο σκέλος του, δέκατου έκτου λόγου, περί επιστροφής της σχετικής δαπάνης στην ενάγουσα από το ΚΕΔΥΥ. Η ………… παρακολουθεί μαθήματα αγγλικών στο φροντιστήριο ξένων γλωσσών της ………., καθ’όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, με  συνολικό κόστος διδάκτρων για το έτος 2018, 450 ευρώ, άλλως 37,5 ευρώ μηνιαίως (σχετ. η από 24-5-2018 βεβαίωση της παραπάνω εκπαιδευτικού). Παρακολουθεί, μαθήματα σύγχρονου χορού στο χορευτικό εργαστήρι Χαϊδαρίου, με τον διακριτικό τίτλο «………» και θεατρική αγωγή στο εργαστήρι θεάτρου και τέχνης της …………, με κόστος 25 και 40 ευρώ τον μήνα, αντίστοιχα, και, επομένως,  20 περίπου και 30 ευρώ μηνιαίως, αντίστοιχα, κατά μέσο όρο.

Ο ανήλικος ………… συμμετέχει στην ομάδα ποδοσφαίρου Α.Ο …, αντί συνδρομής ύψους 20 ευρώ μηνιαίως, και, επομένως, 15 ευρώ κατά μέσο όρο,  και παρακολουθεί και εκείνος το τμήμα θεατρικού παιχνιδιού του άνω εργαστηρίου, με το ίδιος κόστος. Κατά τα λοιπά οι ανάγκες της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης των ανηλίκων καλύπτονται από το ΙΚΑ, ενώ οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής τους (διατροφής, ένδυσης, υπόδησης, ψυχαγωγίας) είναι οι συνήθεις των παιδιών της ηλικίας τους της αυτής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των γονέων τους. Επίσης, συμμετέχουν αναλογικά στα λειτουργικά έξοδα της οικίας που διαμένουν με τη μητέρα τους. Συνεπώς, με βάση τις ανάγκες τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής τους, δηλαδή την ηλικία, τον τόπο κατοικίας τους και τις οικονομικές δυνάμεις των γονέων τους (ΑΠ 541/2015, ό.π, ΑΠ 1663/2014, ΧΡΙΔ 2015.196), η ανάλογη διατροφή που δικαιούνται για το κρίσιμο χρονικό διάστημα, προς κάλυψη των απαιτούμενων αναγκών τους, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι αποτιμώμενες σε χρήμα, συναφείς με την περιποίηση και φροντίδα του προσώπου τους, υπηρεσίες, που τους προσφέρει  η ενάγουσα και έχουν ανάγκη για την ανατροφή τους, ανέρχεται μηνιαίως, για όλο το αιτηθέν χρονικό διάστημα (10-5-2018 έως 10-5-2020), στο ποσό των 550 ευρώ για την ………… και των 450 ευρώ για τον ………… και, επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε ότι τα έξοδα για την ανατροφή τους ανέρχονται στο ποσό των 850 και των 550 ευρώ, αντίστοιχα, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο όγδοος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών προσδιορίζει τα έξοδα αυτά στο συνολικό ποσό των 700 ευρώ, να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος κατ’ουσίαν. Από το παραπάνω ποσό, ο εναγόμενος, με βάση την προαναφερθείσα οικονομική του δυνατότητα και την προσωπική του κατάσταση, συσχετιζόμενη με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα και την προσωπική κατάσταση της ενάγουσας, δύναται να συμμετέχει με το ποσό των 300 και των 350 ευρώ αντίστοιχα, ενώ το υπόλοιπο μέρος της δικαιούμενης διατροφής τους οφείλει να το καλύψει η ενάγουσα. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που καθόρισε τα ποσά αυτά σε 650 και 350 ευρώ, αντίστοιχα, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο ενδέκατος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών επαναφέρει τον και πρωτοδίκως προταθέντα ισχυρισμό του περί συνεισφοράς της ενάγουσας-εφεσίβλητης στη διατροφή των τέκνων τους να γίνει δεκτός, ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν.

Επιπλέον, με  βάση τις ανωτέρω εκτεθείσες οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων, και τις ανάγκες της χωριστής τους διαβίωσης, οι διατροφικές ανάγκες της ενάγουσας-εφεσίβλητης ανέρχονται στο ποσό των 1.050 ευρώ και, συνεπώς, εφόσον η αναλογική μηνιαία υποχρέωση των διαδίκων για συνεισφορά υπό καθεστώς έγγαμης συμβιώσεως θα ήταν 989/1.800, αυτή δικαιούται από τον εναγόμενο το ποσό των πεντακοσίων πενήντα (550) ευρώ το μήνα, που ενόψει των συντρεχουσών περιστάσεων, θα απολάμβανε αυτή, από το σύζυγό της υπό καθεστώς συμβιώσεως. Παρ’ότι, όμως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, καθορίζοντας το ποσό της διατροφής που δικαιούται η ενάγουσα-εφεσίβλητη σε 350 ευρώ, δεν δύναται να εκδοθεί επιβλαβέστερη γι’αυτόν απόφαση, κατ’άρθρο 536 § 1 του ΚΠολΔ. Απορριπτέοι, ωστόσο, τυγχάνουν ο δέκατος τρίτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών διατείνεται ότι αμφότεροι οι διάδικοι έχουν τις ίδιες οικονομικές δυνάμεις και, επομένως, η ενάγουσα-εφεσίβλητη δεν δικαιούται διατροφής, αλλά και ο δέκατος τέταρτος λόγος, κατά το σκέλος του με το οποίο πλήττεται η εκκαλουμένη για το ποσό της ορισθείσας διατροφής της. Περαιτέρω, ορθώς το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε σιωπηρά τον ισχυρισμό του εναγομένου-εκκαλούντος περί καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος, καθόσον αυτός δεν προτάθηκε παραδεκτώς κατά την επ’ακροατηρίου συζήτηση με σχετική καταχώρισή του στα πρακτικά (ΕφΛαρ 161/2015 ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ 2015.633), και πρέπει ο σχετικός δέκατος πέμπτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών αιτιάται ότι η εκκαλουμένη δεν απάντησε στον εν λόγω ισχυρισμό του, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Να σημειωθεί ότι, ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι ο συγκεκριμένος ισχυρισμός προβάλλεται το πρώτον με τον ανωτέρω λόγο, τυγχάνει απαράδεκτος λόγω της βραδείας προβολής του, εφόσον αυτή δεν δικαιολογείται, ούτε αποδεικνύεται με έγγραφο ή ομολογία της εφεσίβλητης, σε κάθε δε περίπτωση είναι και αβάσιμος, καθώς τα επικαλούμενα από τον εκκαλούντα περιστατικά με τα οποία επιχειρεί να θεμελιώσει την εκ του άρθρου 281 του ΑΚ ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως δικαιώματος, δηλαδή η τεχνητή αύξηση των εξόδων των τέκνων τους εκ μέρους της ενάγουσας-εφεσίβλητης, η αναζήτηση από αυτόν χρημάτων για την πληρωμή δόσεων του στεγαστικού δανείου, η σωρεία των δαπανών στις οποίες προέβη με μοναδικό σκοπό να αυξήσει τα έξοδά της, η αποκλειστική υπαιτιότητά της στην διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης, ο ισχυρισμός της ότι τα εισοδήματά του ήταν υψηλότερα και η χρησιμοποίηση ψευδομαρτύρων προς υποστήριξη της αγωγής της, συνιστούν αιτιολογημένη άρνηση της αγωγής (ΑΠ 536/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).

Τέλος, με τον δέκατο έβδομο λόγο της έφεσής του, κατ’εκτίμηση του περιεχομένου του, ο εκκαλών επικαλείται παράβαση δικονομικού κανόνα, με την απαγγελία σε βάρος του προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για παραβίαση της διάταξης περί αποδόσεως των ανηλίκων στην ενάγουσα μητέρα τους, ενώ δεν υποβλήθηκε τέτοιο αίτημα. Ο λόγος αυτός είναι βάσιμος, και επομένως, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη ως προς τη συγκεκριμένη διάταξή της.

Κατ’ακολουθία των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εσφαλμένα εκτιμώντας τις αποδείξεις, έκρινε ότι ο εναγόμενος-εκκαλών οφείλει, ως τακτική κατά μήνα διατροφή των ανηλίκων, το ποσό των 650 ευρώ για την ………… και των 350 ευρώ για τον …………, ενώ αντιθέτως ορθώς εκτιμώντας το αποδεικτικό υλικό θα έπρεπε να προσδιορίσει την αναλογία συμμετοχής του στη διατροφή τους στο ποσό των 350 και των 300 ευρώ, αντίστοιχα, σύμφωνα με όσα αναλυτικά διαλαμβάνονται στο διατακτικό. Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, κατά παραδοχή του λόγου της περί εσφαλμένης εκτίμησης των αποδείξεων, όπως αυτός αναπτύσσεται στους επιμέρους λόγους που εξετάστηκαν και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, κατ’άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ, ως προς τη διάταξή της περί απαγγελίας προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής, εκείνη  που αφορά στη διατροφή των ανηλίκων, αλλά και της ιδίας, που δεν ανατρέπεται με την παρούσα απόφαση, καθώς και τη διάταξή της περί τοκογονίας, που δεν προσβάλλεται  με λόγο έφεσης, για λόγους ενότητας της εκτέλεσης, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με την εκτέλεση της παρούσας αποφάσεως (ΕφΑνατΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014 Αρμ 2015.288), αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014, ΕφΑθ 1404/2014, ό.π), με αποτέλεσμα ο σχετικός δέκατος όγδοος λόγος της έφεσης, που πλήττει τη διάταξή της περί δικαστικών εξόδων να κρίνεται αλυσιτελής (ΕφΠειρ 90/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠατρ 5/2011 ΑΧΑΝΟΜ 2012.148). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο κατά το ίδιο μέρος και ερευνηθεί η αγωγή, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, συμπεριλαμβανομένων και των προκαταβλητέων από την ενάγουσα-εφεσίβλητη,  πρέπει, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, να συμψηφιστούν, κατ’άρθρο 179 του ΚΠολΔ, λόγω της σχέσης τους ως συζύγων, εφόσον δεν προκύπτει το αμετάκλητο της απόφασης περί λύσης του γάμου τους.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΙΚΑΖΕΙ την από 16-11-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……/20-11-2018) έφεση του εναγομένου κατά της υπ’αριθμ. 4900/2018 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.

ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.

ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 10-5-2018 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. …………./2018) αγωγή.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα και για το χρονικό διάστημα από τις 10-5-2018 έως τις 10-5-2020 : α/ ατομικά, το ποσό των τριακοσίων πενήντα ευρώ (350), ως τακτική σε χρήμα διατροφή της, β/ υπό την ιδιότητά της ως ασκούσα την επιμέλεια των ανηλίκων τέκνων της, …………. και ………… και για λογαριασμό τους, ως τακτική διατροφή τους, το ποσό των τριακοσίων πενήντα (350) και των τριακοσίων (300) ευρώ, αντίστοιχα με τον νόμιμο τόκο, όλα τα παραπάνω ποσά, από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής και μέχρι την εξόφληση.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ  στο σύνολό τους μεταξύ των διαδίκων τα δικαστικά τους έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται  οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 27-2-2020

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                      Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ