ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Δικαίωμα διαδίκου να παρίστανται σε όλες τις συζητήσεις της υπόθεσης, που επισπεύδονται από άλλο διάδικο και να κλητεύεται προς τούτο. Αυτοτελής πρόσθετη παρέμβαση, λόγω ειδικής διαδοχής. Άσκηση ενδίκου μέσου, από τον παρεμβάντα στη συζήτηση. Πρέπει να κλητεύεται και ο υπέρ ου η παρέμβαση. Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της έφεσης.
Αριθμός Απόφασης 210/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από τις διατάξεις των άρθρων 20 §1 του Συντάγματος, 6 §1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.), που κυρώθηκε με το ν.δ. 53/1974 και 110 του Κ.Πολ.Δ., προκύπτει ότι κάθε διάδικος δικαιούται να παρίσταται στις επισπευδόμενες από άλλο διάδικο δικαστικές πράξεις επί της υποθέσεώς του και πρέπει να κλητεύεται προς τούτο υπό την προθεσμία και τις διατυπώσεις που τάσσει ο νόμος. Από δε τα άρθρα 80 επ. του Κ.Πολ.Δ. προκύπτει ότι επί απλής πρόσθετης παρέμβασης ο υπέρ ου αυτή κύριος διάδικος (ενάγων ή εναγόμενος), αν δεν συντρέξουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 85 του Κ.Πολ.Δ., για να πάρει τη θέση του ο προσθέτως παρεμβάς, εξακολουθεί να είναι υποκείμενο της έννομης σχέσης της δίκης και μετά την άσκηση της παρέμβασης. Επί ενδίκων δε μέσων, τα οποία ασκεί προς το συμφέρον του ο προσθέτως παρεμβάς, κατά τα άρθρα 502 §3, 516 §1, 542 §1, 556 §1 του ίδιου Κώδικα, αυτός καταλαμβάνει αντίστοιχα τη θέση του ανακόπτοντος, εκκαλούντος, αιτούντος την αναψηλάφηση, αναιρεσείοντος. Συνεπώς πρέπει, κατά τις προδιαληφθείσες διατάξεις των άρθρων 20 §1 του Συντάγματος, 6 §1 της Ε.Σ.Δ.Α. και 110 του Κ.Πολ.Δ., να καλείται για να συμμετάσχει στη συζήτηση αυτών, όταν αυτή επισπεύδεται από τον αντίδικό του ή τον υπέρ αυτού προσθέτως παρεμβάντα. Κλήτευση του υπέρ ου η παρέμβαση κυρίου διαδίκου για τη συζήτηση ασκηθέντος από τον προσθέτως παρεμβάντα ένδικου μέσου απαιτείται, παρά τη διάφορη από εκείνη των άρθρων 83 έως 85 του Κ.Πολ.Δ. θέση του παρεμβάντος στη δίκη και επί αυτοτελούς πρόσθετης παρέμβασης, αφού σ’ αυτή έχουν εφαρμογή, κατά τη ρητή διάταξη του άρθρου 83 του Κ.Πολ.Δ., οι διατάξεις των άρθρων 76 έως 78 αυτού περί αναγκαστικής ομοδικίας (Α.Π. 1206/2019, Α.Π. 750/2019, Α.Π. 890/2015 όλες στην Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”, Α.Π. 776/2001 Ελλ.Δ/νη 2002, σελ. 1419 και Α.Π. 1127/1998 Ελλ.Δ/νη 1999, σελ. 64).
ΙΙ. Στην προκείμενη περίπτωση την υπό κρίση έφεση άσκησε η “……….”, η οποία ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, άσκησε αυτοτελή πρόσθετη παρέμβαση, υπέρ της καθ’ ης η ανακοπή “………..”, έχοντας έννομο συμφέρον προς τούτο, ως ειδική διάδοχος της. Ειδικότερα, υπό τα εκτιθέμενα, δυνάμει της από 26.3.2013 σύμβασης πώλησης και μεταβίβασης, της απόφασης 66/26.3.2013 της ΕΠΑΘ της Τράπεζας της Ελλάδος και του διατάγματος 97/26.3.2013 της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της Επίσημης Εφημερίδας της Κυπριακής Δημοκρατίας, με αριθμό 4640/26.3.2013, η καθ’ ης η ανακοπή εκχώρησε στην προσθέτως παρεμβαίνουσα, μεταξύ άλλων, και τα δικαιώματά της, που απορρέουν από τις ένδικες συμβάσεις με τον ανακόπτοντα. Όμως, από κανένα στοιχείο της δικογραφίας (εφόσον δεν προσκομίζεται σχετική έκθεση επίδοσης, ούτε γίνεται επίκληση τέτοιας) δεν προκύπτει, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη, ότι η εκκαλούσα, ως επισπεύδουσα τη συζήτηση διάδικος, κάλεσε, ως όφειλε, για να παραστεί σ’ αυτήν, την καθ’ ης η ανακοπή, “………….”, που δεν παραστάθηκε, υπέρ της οποίας (η ως άνω παρεμβαίνουσα εταιρεία) άσκησε την έφεση (βλ. σχετ. και Τριμ.Εφ.Πειρ. 118/2018). Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτησή της (έφεσης), ως προς όλους τους διαδίκους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 23.11.2018 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ././2018 έφεσης.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 5 Μαρτίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ