ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός 710/2018
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ. Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση η από 24-2-2017 με ΓΑΚ….. ) έφεση της ηττηθείσας εναγόμενης κατά της υπ΄ αριθμ. 204/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ. 1, 499, 500, 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 2, 520 παρ. 1 και 591 παρ. 1 ΚΠολΔ), εφόσον οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει από τα σχετικά έγγραφα της δικογραφίας επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης και, επιπλέον, δεν έχει παρέλθει διετία από τη δημοσίευσή της. Πρέπει, επομένως, εφόσον για το παραδεκτό αυτής καταβλήθηκε το παράβολο που προβλέπεται από τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4 ΚΠολΔ, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, το δε εδαφ. β` αυτής προστέθηκε με το άρθρο 93 παρ 1 του ν. 4139/2013, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρα 518 παρ. 2, 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ).
Με την από 20-6-2011(με αριθμ.έκθ.κατάθ……….) κύρια αγωγή της, η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “…………..”, ιστορούσε ότι, στις 9-6-2011, στα πλαίσια έγκυρης σύμβασης ασφάλισης κινδύνου μεταφοράς εμπορευμάτων, που είχε συνάψει με την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία “……………”, αποζημίωσε πλήρως την τελευταία, με καταβολή ποσού 23.730 ευρώ για ζημία(ολική καταστροφή), που είχε υποστεί, στις 31-3-2011, γεννήτρια, κυριότητάς της, από υπαίτιες (αμελείς) πράξεις χειρισμού περονοφόρου οχήματος(κλαρκ) των προστηθέντων της εναγόμενης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ Α.Ε.”, γεννήτρια, την οποία είχε παραλάβει η τελευταία εντός του χώρου της έδρας της, επί σκοπόν φύλαξης, εκτελωνισμού και περαιτέρω μεταφόρτωσης προς την έδρα της προαναφερόμενης κυρίας αυτής και ενεργούσε, διά των άνω προστηθέντων της, την εκφόρτωσή της, στα πλαίσια της άνω διαδικασίας, με συνέπεια να μην είναι δυνατή η απόδοσή της στην κυρία αυτής, στην κατάσταση που είχε παραληφθεί, όπως ειδικότερα και λεπτομερώς, τα ως άνω περιστατικά παρετίθεντο στην αγωγή. Με το ιστορικό αυτό και, επικαλούμενη η ενάγουσα την ιδιότητα της εναγόμενης και ήδη εφεσίβλητης, «ΟΛΠ Α.Ε.», ως εκ του νόμου θεματοφύλακος του βλαβέντος πράγματος, άλλως επικουρικώς, τις διατάξεις περί αδικοπραξιών, ζητούσε, ως υποκατασταθείσα, με την καταβολή του ασφαλίσματος, στα δικαιώματα της άνω λήπτριας της ασφάλισης-ασφαλισμένης της, να υποχρεωθεί η εναγόμενη να της καταβάλει το ως άνω απ’αυτήν καταβληθέν ποσό, νομιμοτόκως από την 31-3-2011, άλλως από την 9-6-2011, άλλως από την επίδοση της αγωγής.
Περαιτέρω, με την από 8-6-2015 προσεπίκληση με την ενωμένη σ’αυτήν παρεμπίπτουσα με αριθμ.κατάθ. ……….. αγωγή της, η εναγόμενη της ως άνω κύριας αγωγής και ήδη, εφεσίβλητη, ως παρεμπιπτόντως ενάγουσα, ιστορούσε ότι κατά το χρόνο του αναφερόμενου στην εν λόγω κύρια αγωγή, συμβάντος, συνδεόταν με την καθ’ης η προσεπίκληση-παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, με την επωνυμία “……………….”, με έγκυρη σύμβαση ασφάλισης αστικής ευθύνης, βάσει της οποίας η τελευταία είχε αναλάβει να αποζημιώνει πλήρως τους τρίτους παθόντες για ζημίες προκαλούμενες από το περονοφόρο όχημα στα πλαίσια της κυκλοφορίας και λειτουργίας του, ως εργαλείου και ζητoύσε, καλώντας τη να παρέμβει στην ανοιγείσα δίκη, να υποχρεωθεί, σε περίπτωση ευδοκίμησης της κύριας αγωγής, να της καταβάλει το ποσό που θα υποχρεωνόταν να καταβάλει στην κυρίως ενάγουσα.
Επειδή επί αγωγής αποζημίωσης, που στηρίζεται σε αδικοπραξία του εναγόμενου (άρθρ. 914 ΑΚ), ο ισχυρισμός αυτού ότι στην επέλευση της ζημίας ή στην έκταση αυτής συνετέλεσε και πταίσμα του ενάγοντος συνιστά αυτοτελή ισχυρισμό που θεμελιώνει ένσταση καταλυτική εν όλω ή εν μέρει της αγωγής (άρθρ. 300 ΑΚ), και γι` αυτό πρέπει να προτείνεται από τον εναγόμενο. Περαιτέρω για να είναι ορισμένη η ένσταση αυτή συντρέχοντος πταίσματος πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 262 παρ.1 ΚΠολΔ, να περιλαμβάνει ορισμένη αίτηση, η οποία περιεχόμενο έχει την απόρριψη εν όλω ή εν μέρει της αγωγής, και σαφή έκθεση των γεγονότων που τη θεμελιώνουν (ΑΠ485/2001 δημ/ση ΝΟΜΟΣ).
Η παρεμπιπτόντως εναγόμενη και ήδη εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρεία, «…………..», με τις έγγραφες προτάσεις της, που κατέθεσε κατά τη συζήτηση, ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, αρνήθηκε την παρεμπίπτουσα αγωγή, ισχυριζόμενη ότι η συγκεκριμένη γεννήτρια εξαιρείται της ασφάλισης, υπαγόμενη στις εξαιρέσεις του με αριθμ…….. ασφαλιστηρίου συμβολαίου και των ειδικών όρων ασφάλισης κινδύνων, που αναγράφονται σ’αυτό και επικουρικά, πρότεινε την ένσταση του άρθρου 300ΑΚ, ισχυριζόμενη επί λέξει τα εξής: “H κυρίως ενάγουσα δεν αναγράφει, ούτε επικαλείται στην αγωγή της, αν και με ποια πραγματογνωμοσύνη της εδώ αντιδίκου(Ο.Λ.Π.), διαπιστώθηκαν και ποιες ακριβώς ζημίες στην γεννήτρια, για την οποία κάμει λόγο στο δικόγραφό της. Στο σημείο αυτό όμως, πρέπει να επισημανθεί πως και η εδώ αντίδικος (Ο.Λ.Π.) δεν αναγράφει, ούτε επικαλείται στην υπό κρίσιν προσεπίκληση της οποιαδήποτε πραγματογνωμοσύνη, την οποία όφειλε και μπορούσε να διενεργήσει, ώστε να ελεγχθούν και διαπιστωθούν οι όποιες ζημίες της γεννήτριας. Σημειώνουμε ότι η κυρίως ενάγουσα στην κύρια αγωγή της αναγράφει ότι η εδώ αντίδικος στο με αριθμ. ……….. Σημείωμα Εισαγωγής της αρμόδιας Διεύθυνσης Διακίνησης Αυτοκινήτων και Γενικού Φορτίου(Διαχείριση Αποθήκης Γ5) αναγράφει πως η γεννήτρια υπέστη εκδορές με άγνωστη την τεχνική κατάσταση του μηχανήματος. Είναι πρόδηλο πως, από τις “εκδορές” μέχρι την πλήρη καταστροφή της γεννήτριας, όπως ισχυρίζεται η κυρίως ενάγουσα η απόσταση δεν είναι απλά μεγάλη, αλλά χαώδης. Γι’αυτό και η παράλειψη της εδώ αντιδίκου να διενεργήσει σχετική πραγματογνωμοσύνη είναι βασική και ουσιώδης, καθόσον με τον τρόπο αυτό μπορούσε να διαπιστώσει την ακριβή ζημία που υπέστη(αν υπέστη) η γεννήτρια και συνακόλουθα να περιορίσει τη ζημία στο είδος και την έκταση αυτής(άρθρο 300 ΑΚ), σε αντιδιαστολή με όσα ισχυρίζεται η κυρίως ενάγουσα για πλήρη καταστροφή της γεννήτριας…”. Με το περιεχόμενο αυτό η ένσταση συντρέχοντος πταίσματος του άρθρου 300ΑΚ, που αποτελεί και τον δεύτερο λόγο της ένδικης έφεσης, κρίνεται απορριπτέα, ως αόριστη, καθώς τα επικαλούμενα πραγματικά περιστατικά δεν αρκούν για να στοιχειοθετήσουν το πραγματικό της διάταξης αυτής, που για την εφαρμογή της απαιτεί πταίσμα που να συνδέεται αιτιωδώς με την επέλευση ή την έκταση της ζημίας, τέτοιος, δε, σύνδεσμος με την επέλευση ή την έκταση της ζημίας δεν υφίσταται από μόνη την παράλειψη της τελευταίας να διενεργήσει πραγματογνωμοσύνη για τη διαπίστωση των ζημιών της επίδικης γεννήτριας.
Το πρωτοβάθμιο, που με την εκκαλούμενη απόφαση, δέχθηκε τα ίδια και απόρριψε ως αόριστη την προβληθείσα από την παρεμπιπτόντως εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία ένσταση συντρέχοντος πταίσματος, ορθά εφάρμοσε το νόμο και επομένως, ο περί του αντιθέτου δεύτερος λόγος της έφεσης της παρεμπιπτόντως εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας ασφαλιστικής εταιρείας, πρέπει ως αβάσιμος να απορριφθεί.
Περαιτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω, κύρια και παρεμπίπτουσα αγωγές, τις έκανε δεκτές ως νόμιμες και κατ’ουσίαν βάσιμες και υποχρέωσε α)την εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 23.730 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και β) την παρεμπιπτόντως εναγόμενη να καταβάλει στην παρεμπιπτόντως ενάγουσα το ίδιο ποσό, με το νόμιμο τόκο από την ημεροχρονολογία καταβολής του από την τελευταία προς την κυρίως ενάγουσα, μέχρι την εξόφληση.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η παρεμπιπτόντως εναγόμενη και ήδη, εκκαλούσα ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “………….”, με την κρινόμενη έφεσή της και ζητεί για τους λόγους, που αναφέρει στην έφεση, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση και να απορριφθεί η σε βάρος της ασκηθείσα παρεμπίπτουσα αγωγή αποζημίωσης.
Από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι νόμιμα επαναπροσκομίζουν, είτε προς άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 339 σε συνδ. με 395 ΚΠολΔ), καθώς και από τα διδάγματα της κοινής πείρας που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως από το Δικαστήριο(άρθρ.336 περ.δ΄ ΚΠολΔ), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά::
Στις 31-3-2011 και περί ώρα 08.30΄π.μ., ο υπάλληλος-προστηθείς της εναγόμενης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΜΕΝΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ” (ΟΛΠ Α.Ε.”), ……….., εκτελούσε εργασία εκφόρτωσης από ρυμουλκούμενο (τρέϊλερ) φορτηγού οχήματος ενός μεταχειρισμένου ηλεκτροπαραγωγού ζεύγους (γεννήτριας), μάρκας ΤΕΚSAN, τύπου TJ385DW (αριθμού σειράς CCFO819), κατασκευής έτους 2011, κυριότητος της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία “………”, εντός του χώρου της έδρας της εναγόμενης (αποθήκη Γ5), όπου λίγο πριν(ώρα 07.30΄της ίδιας ημέρας) είχε μεταφερθεί από την Τουρκία ως εμπόρευμα εισαγωγής από την αλλοδαπή και είχε παραληφθεί από την εναγόμενη, επί σκοπόν φύλαξης και εκτελωνισμού του, ώστε να αποδοθεί στη συνέχεια στην άνω κυρία. Για την εκφόρτωση ο άνω προστηθείς χειριζόταν το υπό στοιχεία ΜΕ 78123 περονοφόρο όχημα-μηχάνημα έργων (κλαρκ) κυριότητος της εναγόμενης. Ο ενδεικνυόμενος χειρισμός, υπό τις επικρατούσες συνθήκες σε συνδυασμό με τις διαστάσεις της γεννήτριας, απαιτούσε να προσεγγίσει το κλαρκ τη γεννήτρια κατά μέτωπο, να εισχωρήσουν τα πηρούνια του κάτω από τη βάση της και αφού την ανυψώσει λίγο, στη συνέχεια με οπισθοπορεία και ελιγμό προς το πλάϊ να την κατεβάσει-εναποθέσει στο έδαφος. Ο άνω προστηθείς, από πταίσμα του (αμέλεια), που προκλήθηκε διότι δεν επέδειξε την συνήθως επιδεικνυόμενη και επιβαλλόμενη από τις περιστάσεις προσοχή και επιμέλεια του μέσου συνετού χειριστού τοιούτου είδους μηχανήματος, στα πλαίσια της εργασίας που του είχε ανατεθεί, δεν υπολόγισε ορθά την κατά πλάτος απόσταση των πηρουνιών του κλαρκ και το μήκος εισχώρησής τους κάτω από τη γεννήτρια, ώστε να εξασφαλίσει την οριζόντια ευστάθειά της, με αποτέλεσμα αυτή να απολεσθεί κατά τον ελιγμό εκφόρτωσης, να ανατραπεί η γεννήτρια με καθοδική και πλάγια κλίση του εμπρόσθιου τμήματός της και να επιπέσει ανώμαλα (λοξώς και υπό γωνία) στο έδαφος από ύψος ενός και ημίσεως (1 1/2) μέτρου, με συνακόλουθη πρόκληση καιρίων υλικών ζημιών σε αυτή. Οι ζημίες αυτές ήταν:1)Στο αντικραδασμικό σύστημα, όπου προκλήθηκε μόνιμη διατμητική παραμόρφωση (εγγίζουσα τα όρια της αποκοπής) των αντικραδασμικών στήριξης της γεννήτριας, 2)Στη βάση έδρασης του ηλεκτροπαραγωγού ζεύγους και στην ενσωματωμένη δεξαμενή καυσίμου, 3)Στο ψυγείο του κινητήρα, που απώλεσε την κάθετη θέση του, λαμβάνοντας κλίση, όπου: α) στράβωσαν όλοι οι σωλήνες διασύνδεσής του με το intercooler (διάταξη ψύξης του αέρα καύσης)του κινητήρα, β) υπέστη ζημία ο ανεμιστήρας και έσπασαν τα πτερύγιά του, γ) στράβωσε ο άξονας μετάδοσης κίνησης του ανεμιστήρα, που συνδέεται με το στρόφαλο του κινητήρα, δ)υπέστη ζημία το προστατευτικό πλέγμα του ψυγείου, 4) Στο τμήμα στέγασης του πίνακος αυτοματισμού (στρεβλώσεις ορθοστατών) και του διακόπτη παροχής ισχύος, 5) Στο κουτί παροχής τάσης, που είναι ενσωματωμένο πάνω στη γεννήτρια, 6) Στο διαστολικό σύνδεσης του σιγαστήρα, όπου προκλήθηκε μόνιμη παραμόρφωση και 7) Στα αντικραδασμικά στήριξης του πετρελαιοκινητήρα, όπου προκλήθηκε μόνιμη διατμητική παραμόρφωση. Οι άνω ζημίες συνιστούν ολοσχερή καταστροφή της γεννήτριας, της οποίας η επισκευή θα ήταν οικονομοτεχνικά ασύμφορη, καθώς ακόμη και με επισκευή θα ήταν οικονομοτεχνικά ασύμφορη, καθώς ακόμη και με επισκευή δεν θα ήταν εγγυημμένη η λειτουργική διαπίστευσή της και η ασφαλής χρήση της, όπως πιστοποιήθηκε και από την κατασκευάστρια εταιρεία(TEKSAN), διότι: α) Η μόνιμη παραμόρφωση των αντικραδασμικών (γεννήτριας και κινητήρα), που ήταν και ασύμμετρη, καταδεικνύει σοβαρή καταπόνηση των εσωτερικών λειτουργικών εξαρτημάτων της (στον άξονα και τους τριβείς του, καθώς και στο ρότορα), β) Οι βλάβες στο συγκρότημα του ψυγείου, κυρίως στον άξονα μετάδοσης κίνησης στον ανεμιστήρα, συνδυαζόμενες προς τις μόνιμες παραμορφώσεις των αντικραδασμικών, παραπέμπουν σε αντίστοιχη σοβαρή καταπόνηση του στροφάλου του κινητήρα και των τριβέων του. Η αξία της γεννήτριας κατά το χρόνο επελεύσεως της ζημίας ανερχόταν στο ποσό των 19.064 ευρώ (τιμολογιακή), προσαυξημένη, λόγω της ιδιότητάς της, ως φορτίου εισαγωγής (προέλευση Τουρκία), κατά ποσοστό 25% (4.766 ευρώ), ήτοι συνολικά (19.064+4.766=)23.830 ευρώ. Η ενάγουσα ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία “………”, είχε συνάψει με την κυρία του πράγματος (γεννήτριας), ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία “………”, έγκυρη ασφαλιστική σύμβαση (διαρκές ασφαλιστήριο μεταφορών με αριθμ.ΑΤΕ-……., με διάρκεια ισχύος από τη 12η μεσημβρινή της 31-3-2010 μέχρι τη 12 μεσημβρινή της 31-3-2011) κάλυψης των κινδύνων σε μεταφερόμενα μηχανήματα για λογαριασμό της. Με βάση τη σύμβαση αυτή, με την πραγματοποίηση του ασφαλιστικού κινδύνου και την επέλευση της ασφαλιστικής περίπτωσης, η ενάγουσα, στις 9-6-2011, αποζημίωσε την άνω κυρία-λήπτρια της ασφάλισης, καταβάλλοντας ασφάλισμα ποσού 23.730 ευρώ, καθώς αφαιρέθηκε ποσό απαλλαγής ασφαλιστή, ύψους 100 ευρώ, με βάση τη συναφθείσα σύμβαση. Με την καταβολή του ασφαλίσματος η ενάγουσα υποκαταστάθηκε εκ του νόμου στα δικαιώματα της λήπτριας της ασφάλισης και τις αξιώσεις της εναντίον της εναγόμενης, που ευθύνεται ως εκ του νόμου θεματοφύλακας προς αποζημίωσή της για το ποσό που κατέβαλε, καθώς το παρακατατεθέν πράγμα, από πταίσμα των προστηθέντων της, κατέστη αδύνατο να αποδοθεί στην κατάσταση που είχε παραληφθεί, αφού καταστράφηκε ολοσχερώς, κατά τα ανωτέρω.
Επειδή διακύμανση στη νομολογία προκάλεσε στην αρχή η περ.10 του άρθρ.25 της Κ4/585/1978 ΑΥΕ περί αποκλεισμού της ευθύνης του ασφαλιστή σε περίπτωση πρόκλησης ζημίας σε τρίτον εκ του μεταφερόμενου ή επί του μεταφερόμενου διά του οχήματος φορτίου. Η σχετική ρύθμιση κείται μεν εκτός νομοθετικής εξουσιοδότησης άρθρ.6 παρ.5 του ν.489/76, όμως επιτρέπεται να καταστεί περιεχόμενο της σύμβασης ασφάλισης και ισχύει μεταξύ των μερών (ΑΠ989/1994ΕλΔνη1996, 604).Κατά την μάλλον κρατούσα στη νομολογία άποψη (ΑΠ729/1998ΕλΔνη39, 1557, ΑΠ 1474/1985 ΝοΒ 1986, 1236, ΕφΑθ 2279/2001 ΕλΔνη 2002, 183, ΕφΑθ 16287/1988 ΕπΣυγκΔ 1990, 214, ΕφΑθ 3921/1994 (αδημ.), ΕφΑθ 3661/1995 (αδημ.), που υιοθετεί και το Δικαστήριο τούτο, ο αποκλεισμός επέρχεται αν το ατύχημα οφείλεται αποκλειστικώς στο φορτίο.Αν όμως στο ατύχημα συντρέχει και πταίσμα του οδηγού, τότε δεν εφαρμόζεται η διάταξη. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει πλήρης ευθύνη του οδηγού, δηλαδή, στην οδήγηση ή στη φόρτωση (βλ. Αθ. Κρητικού, «ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΚΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ», έκδ.1998, παρ.1943).
Από τα ίδια, ως άνω αποδεικτικά στοιχεία αποδεικνύεται, ακόμη, ότι μεταξύ της εναγόμενης-προσεπικαλούσας-παρεμπιπτόντως ενάγουσας και ήδη, εφεσίβλητης, «ΟΛΠ Α.Ε.» και της καθ’ης η προσεπίκληση-παρεμπιπτόντως εναγόμενης και ήδη, εκκαλούσας, ασφαλιστικής εταιρείας, είχε συναφθεί έγκυρη σύμβαση ασφάλισης αστικής ευθύνης έναντι τρίτων, για ζημίες που προκαλούνται κατά τη διάρκεια λειτουργίας του ως άνω, υπό στοιχεία ΜΕ 78123 περονοφόρου οχήματος, ως εργαλείου, διεπόμενη από τους όρους του με αριθμ………… συμβολαίου (με αριθμ. ανανεωτηρίου …), με διάρκεια ισχύος από τη 12η μεσημβρινή της 31-1-2011 μέχρι τη 12η μεσημβρινή της 31-3-2011 (κατά την οποία ανανεώθηκε και έτι περαιτέρω, μέχρι τη 12η μεσημβρινή της 31-3-2012), η οποία συνεπώς, ήταν σε ισχύ κατά το χρόνο επέλευσης της ζημίας, στις 8.30΄π.μ. της 31-3-2011. Συνεπώς, με βάση τη σύμβαση αυτή, η παρεμπιπτόντως εναγόμενη ευθύνεται να αποζημιώσει την ασφαλισμένη της-λήπτρια της ασφάλισης, παρεμπιπτόντως ενάγουσα, κατά το άνω ποσό των 23.730 ευρώ, που η τελευταία θα υποχρεωθεί να καταβάλει στην κυρίως ενάγουσα, ως έχουσα υποκαταστήσει την ως άνω αλλοδαπή εταιρεία, κυρία της γεννήτριας και λήπτρια της ασφάλισης. Ο ισχυρισμός της παρεμπιπτόντως εναγόμενης και ήδη εκκαλούσας, ασφαλιστικής εταιρείας, που αποτελεί και τον πρώτο λόγο της ένδικης έφεσης, ότι η ένδικη ζημία δεν συγκαταλέγεται στους ασφαλισθέντες κινδύνους, καθώς με βάση τις εξαιρέσεις του ειδικού όρου 1.2 της σύμβασης, «ο ασφαλιστής δεν ευθύνεται για βλάβες σε πράγματα του ασφαλισμένου ή τρίτου που μεταφέρονται με το όχημα» δεν είναι βάσιμος, όπως και η σχετική και, στηριζόμενη στη διάταξη του άρθρου 25 περ.10 της Κ4/585/1978 ΑΥΕ ένσταση περί αποκλεισμού της ευθύνης της παρεμπιπτόντως εναγόμενης και ήδη, εκκαλούσας ασφαλιστικής εταιρείας, καθώς ο σχετικός αποκλεισμός θα επερχόταν αν το επίδικο ατύχημα οφειλόταν αποκλειστικώς στο μεταφερόμενο φορτίο. Ενόψει, όμως, του ότι, στην προκείμενη περίπτωση, η επέλευση του επίδικου ατυχήματος και η ζημία του μεταφερόμενου φορτίου(γεννήτριας), οφείλεται αποκλειστικά σε πταίσμα του οδηγού-χειριστή του περονοφόρου οχήματος κατά το χειρισμό του περονοφόρου οχήματος, η σχετική διάταξη δεν εφαρμόζεται. Πρέπει, επομένως, ο πρώτος λόγος της έφεσης, ως αβάσιμος να απορριφθεί, όπως και η έφεση στο σύνολό της. Πρέπει, επίσης, λόγω της απόρριψης της έφεσης να διαταχθεί η εισαγωγή του κατατεθέντος με την άσκησή της παραβόλου στο δημόσιο ταμείο. Πρέπει, τέλος, λόγω της ήττας της να καταδικαστεί η εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας(άρθρ.176 και 183 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ με παρόντες τους διαδίκους.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά την από 24-2-2017 έφεση κατά της υπ’αριθμ. 204/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν κατ’ουσίαν.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εκκαλούσας τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, που τα ορίζει σε πεντακόσια ευρώ (500€).
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 23 Νοεμβρίου 2018, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ