ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Από την έκδοση απόφασης του εφετείου, που απέρριψε έφεση εναντίον απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που έκρινε μετά δυνάμεως δεδικασμένου πλέον την ύπαρξη εύλογης αιτίας, εξαιτίας της οποίας η εφεσίβλητη δικαιολογημένα διέκοψε την έγγαμη συμβίωση, έως το χρόνο πρώτης συζήτησης της υπό κρίση αγωγής, δεν μεσολάβησε κάποιο νέο γεγονός επανένωσης των διαδίκων, που να οδήγησε στην επανάληψη της έγγαμης συμβίωσής τους, ούτε ποτέ ζήτησε ο εκκαλών από την εφεσίβλητη, όπως επανασυμβιώσουν. Αντίθετα η διάστασή τους συνεχίστηκε αδιάκοπα εωσότου το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς κήρυξε τη λύση του γάμου τους. Επομένως από το θετικό δεδικασμένο που απορρέει από την πιο πάνω τελεσίδικη απόφαση και δεσμεύει την κρίση του Δικαστηρίου, συνάγεται ότι η εφεσίβλητη διέκοψε την έγγαμη συμβίωση από εύλογη αιτία, η οποία εξακολουθεί. Επομένως, αρχικά δικαιούται διατροφής, όπως απολάμβανε κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, έως την αμετάκλητη λύση του γάμου. Μετά την αμετάκλητη λύση του γάμου δεν υπάρχει πλέον υποχρέωση διατροφής για εύλογη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης.
Αριθμός 206/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιά και τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ’ αρ. 1936/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε κατά τη διαδικασία των οικογενειακών διαφορών, ασκήθηκε νομοτύπως και εμπροθέσμως (ΚΠολΔ 518 παρ. 2). Πρέπει επομένως να ερευνηθεί ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της.
Η ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη, ατομικά για την ίδια αλλά και ως έχουσα την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου της …………., που έχει αποκτήσει με τον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα πρώην σύζυγό της, ζήτησε με την αγωγή της, κατόπιν νόμιμου περιορισμού του αιτήματος σε έντοκο αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι ο τελευταίος υποχρεούται, να της καταβάλει, λόγω συνεισφοράς στη διατροφή του ανηλίκου, το μηνιαίο ποσό των 605 ευρώ και για την ίδια ατομικά το μηνιαίο ποσό των 930 ευρώ, επειδή αφίσταται από την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία, για χρονικό διάστημα τριών ετών αρχόμενο από την επίδοση της αγωγής (31.1.2018), νομιμοτόκως από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης έως την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο με την εκκαλουμένη δέχθηκε εν μέρει κατ’ ουσία την αγωγή και αναγνώρισε ότι υποχρεούται ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα με την ως άνω ιδιότητά της το μηνιαίο ποσό των 400 ευρώ, ως συνεισφορά στη διατροφή του ανηλίκου και το μηνιαίο ποσό των 600 ευρώ για ατομική της διατροφή, για το επίδικο διάστημα, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας δόσης έως την εξόφληση. Εναντίον αυτής της απόφαση παραπονείται ο εκκαλών – εναγόμενος για εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και, επικαλούμενος ότι πλέον από τις 18.4.2019, ήτοι μετά τη συζήτηση της αγωγής στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο (ΚΠολΔ 527 αρ. 2), ο γάμος του με την εφεσίβλητη λύθηκε αμετάκλητα και συνεπώς έκτοτε έπαυσε η υποχρέωση του για καταβολή διατροφής στην ίδια λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης από εύλογη αιτία, ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και να απορριφθεί η αγωγή, ως αόριστη άλλως κατ’ ουσίαν, άλλως να μεταρρυθμιστεί η απόφαση και να καθοριστεί η διατροφή για την ίδια ατομικά και για το ανήλικο τέκνο στο προσήκον μέτρο.
Σε σχέση με την επικαλούμενη από τον εκκαλούντα αοριστία της αγωγής, ο ισχυρισμός του αυτός είναι απορριπτέος, αφού στο δικόγραφο της αγωγής η εφεσίβλητη ανέφερε τις κατ’ είδος αποτελούμενες τη διατροφή της και του ανηλίκου τέκνου ανάγκες, αποτιμώμενες συνολικά σε χρήμα, χωρίς να χρειάζεται να αποτιμήσει αναλυτικά εκάστη εξ αυτών.
Περαιτέρω από την με αρ. 478/2018 οριστική απόφαση αυτού του Δικαστηρίου που έκρινε επί εφέσεως κατά της υπ’ αρ. 3339/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που έκρινε επί προγενέστερης με αρ. κατ. ……/2016 αγωγής της εφεσίβλητης εναντίον του εκκαλούντος, με την οποία ζητήθηκε η καταβολή διατροφής ατομικά για την ίδια λόγω διακοπής της έγγαμης συμβίωσης από εύλογη αιτία, κρίθηκε, όπως και πρωτοδίκως (με την 3339/2017) μετά δυνάμεως δεδικασμένου πλέον, ότι οι ως άνω διάδικοι, που τέλεσαν γάμο στις 12.9.2013, έχουν διακόψει την έγγαμη συμβίωση από τις 15.4.2015, με πρωτοβουλία της εφεσίβλητης από εύλογη όμως γι’ αυτήν αιτία. Επίσης με την με αρ. 4152/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, κηρύχθηκε η λύση του γάμου τους. Η απόφασης αυτή κατέστη αμετάκλητη μετά την δημοσίευση της υπ’ αρ. 544/2018 απόφασης αυτού του Δικαστηρίου που απέρριψε αντιμωλία των διαδίκων έφεση εναντίον της, η οποία επιδόθηκε στην εφεσίβλητη στις 18.10.2018, παρήλθε δε το εξάμηνο χωρίς να ασκηθεί εναντίον της ούτε αναίρεση, ούτε αναψηλάφηση και έτσι στις 19.4.2019 κατέστη αμετάκλητη. Περαιτέρω από τις καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, από τα έγγραφα που οι διάδικοι με τις προτάσεις επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα και από τις μετ’ επικλήσεως από τους ίδιους δια των προτάσεων νόμιμα προσκομιζόμενες μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες, είτε για άμεση είτε για έμμεση απόδειξη, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι από τον ως άνω γάμο τους απέκτησαν ένα τέκνο, τον Χρήστο, γεννημένο στις 19.10.2013 την επιμέλεια του οποίου ασκεί αποκλειστικά η ενάγουσα, δυνάμει της υπ’ αρ. 3339/2017, τελεσίδικης πλέον, απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Από την έκδοση της ως άνω υπ’ αρ. 478/2018 οριστικής απόφασης αυτού του Δικαστηρίου, που απέρριψε έφεση εναντίον της 3339/2017 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που έκρινε μετά δυνάμεως δεδικασμένου πλέον την ύπαρξη εύλογης αιτίας, εξαιτίας της οποίας, στις 15.4.2015, η εφεσίβλητη δικαιολογημένα διέκοψε την έγγαμη συμβίωση, έως το χρόνο πρώτης συζήτησης της υπό κρίση αγωγής, δεν μεσολάβησε κάποιο νέο γεγονός επανένωσης των διαδίκων, που να οδήγησε στην επανάληψη της έγγαμης συμβίωσής τους, ούτε ποτέ ζήτησε ο εκκαλών από την εφεσίβλητη, όπως επανασυμβιώσουν. Αντίθετα η διάστασή τους συνεχίστηκε αδιάκοπα, εωσότου το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς με την υπ’ αρ. 4152/2017 απόφασή του κήρυξε τη λύση του γάμου τους. Επομένως από το θετικό δεδικασμένο που απορρέει από την πιο πάνω τελεσίδικη απόφαση και δεσμεύει την κρίση του Δικαστηρίου, συνάγεται ότι η εφεσίβλητη διέκοψε την έγγαμη συμβίωση από εύλογη αιτία, η οποία εξακολουθεί. Επομένως, αρχικά δικαιούται διατροφής, όπως απολάμβανε κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης, έως την αμετάκλητη λύση του γάμου, που, όπως προεκτέθηκε, έλαβε χώρα στις 19.4.2019. Η εφεσίβλητη δεν εργάζεται, όπως δεν εργαζόταν και πριν τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης. Απασχολείται με την ανατροφή του τέκνου των διαδίκων, το οποίο εξαιτίας της ανηλικότητάς του έχει ανάγκης φροντίδας και υπηρεσιών της μητέρας του. Η τελευταία από το έτος 2010 είναι εγγεγραμμένη σπουδάστρια στο ΤΕΙ – Τμήμα Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών της Σχολής Τεχνολογίας και Διατροφής (πλέον φοιτήτρια στο Τμήμα Επιστημών Οίνου, Αμπέλου και Ποτών της Σχολής Επιστημών Τροφίμων του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, όπως μετονομάστηκε), την οποία δεν έχει ολοκληρώσει ακόμη, συμβάλλοντας σ’ αυτό και το γεγονός της ενασχόλησής της με την ανατροφή του ανηλίκου. Δεν έχει περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή, δεν έχει βρει κατάλληλη εργασία για να απασχολείται τις ώρες που δεν παρέχει τις υπηρεσίες της στο ανήλικο ή δεν παρακολουθεί ή δεν μελετά για τα μαθήματα της Σχολής της. Αβάσιμα ο εκκαλών παραπονείται ότι σκοπίμως παραμένει ακόμη φοιτήτρια και δεν βρίσκει εργασία, προκειμένου να εισπράττει ακόπως τη διατροφή που της καταβάλει. Άλλωστε ο ίδιος δεν επικαλέστηκε συγκεκριμένες προσφερόμενες κατά τον επίδικο χρόνο θέσεις εργασίας, στις οποίες να δύναται πραγματικά να απασχοληθεί η εφεσίβλητη. Το επικαλούμενο από τον εκκαλούντα χρηματικό ποσό των 10.000 ευρώ που της καταβλήθηκε από τον ίδιο, συμμορφούμενος εκουσίως με το διατακτικό της 4152/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη, από τελεσθείσα απ’ αυτόν σε βάρος της αδικοπραξία, δεν αποτελεί εισόδημα ή περιουσία, που υπολογίζεται ως οικονομική δύναμη της εφεσίβλητης για την συνεισφορά της στην αμοιβαία διατροφή των συζύγων και του τέκνου τους. Διαμένει με το τέκνο της σε μισθωμένη οικία στην …. Αττικής, για την οποία καταβάλλεται μηνιαίο μίσθωμα ανερχόμενο σε 300 ευρώ, από το οποίο αναλογεί στην ίδια 250 ευρώ και στο τέκνο ποσό 50 ευρώ. Επίσης καταβάλει για κοινόχρηστα, δαπάνες ύδρευσης, ηλεκτρισμού και τηλεφώνου συνολικά 120 ευρώ το μήνα, από τα οποία αναλογούν στο τέκνο το ποσό των 20 ευρώ και το υπόλοιπο 100 ευρώ στην ίδια. Το ανήλικο, λόγω της ανηλικότητάς του, δεν εργάζεται και φοιτά σε δημόσιο σχολείο (νηπιαγωγείο). Συμμετέχει στην ομάδα μπάσκετ α.ο. …… και καταβάλλει 30 ευρώ μηνιαίως. Άλλες δραστηριότητες δεν προέκυψε ότι παρακολουθεί. Δεν έχει περιουσία. Επί πλέον τα γενικά έξοδά του για σίτιση, ένδυση, υπόδηση και ψυχαγωγία είναι αυτά ενός φυσιολογικού παιδιού της ηλικίας του και ανέρχονται στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως, ενώ οι παρεχόμενες προς το τέκνο υπηρεσίες της ενάγουσας μητέρας του, οι οποίες είναι αποτιμητές σε χρήμα και συνδέονται κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής με την συνοίκηση, ανέρχονται στο ποσό των 100 ευρώ μηνιαίως. Ο εναγόμενος δεν εργάζεται αλλά έχει εισοδήματα από την εκμίσθωση τριώροφου ακινήτου που βρίσκεται στον Κορυδαλλό Αττικής, επί της οδού ……….., τα οποία ανέρχονται ετησίως σε 88.000 ευρώ (βλ. εκκαθαριστικό έτους 2018). Από το ποσό αυτό, αφού αφαιρεθεί ο φόρος εισοδήματος 41.850 ευρώ και ΕΝΦΙΑ 6.600 ευρώ, απομένει υπόλοιπο καθαρό ποσό 39.550 ευρώ ετησίως ή 3.300 ευρώ μηνιαίως. Διαμένει σε ιδιόκτητο διαμέρισμα στη Νίκαια, στην οδό .. αρ. ….. και έτσι δεν βαρύνεται με δαπάνη μισθώματος, βαρύνεται όμως με τις συνήθεις δαπάνες ύδρευσης, ηλεκτρισμού, τηλεφώνου και κοινοχρήστων. Καταβάλει μηνιαία δόση στεγαστικού δανείου 625 ευρώ, που υπολογίζεται μόνο ως στοιχείο προσδιοριστικό της περιουσίας του και των βιοτικών του αναγκών. Διαθέτει ένα αυτοκίνητο μάρκας Suzuki vitara diesel 1598 cc με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 1.3.2016 και μια μοτοσικλέτα μάρκας Yamaha xtx 660 cc με ημερομηνία πρώτης κυκλοφορίας 1.5.2011. Άλλη περιουσία ή εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή δεν αποδείχθηκε ότι έχει. Με τα δεδομένα αυτά και ιδίως τις οικονομικές δυνατότητες των διαδίκων, τις ανάγκες του ανηλίκου και τις εν γένει περιστάσεις, λαμβανομένου υπόψη και των νέων αναγκών που δημιουργεί η χωριστή διαβίωση, η συνεισφορά του εκκαλούντος στη μηνιαία διατροφή της ίδιας της εφεσίβλητης, κατά το χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής έως τις 19.4.2019, που λύθηκε αμετάκλητα ο γάμος και έκτοτε δεν δικαιούται διατροφής λόγω εύλογης διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, πρέπει να αναγνωριστεί στο ποσό των 450 ευρώ μηνιαίως και για το ανήλικο, για τρία έτη από την επίδοση της αγωγής, στο ποσό των 300 ευρώ, μηνιαίως, ενώ με το επιπλέον ποσό των 100 ευρώ συμμετέχει η εφεσίβλητη στη διατροφή του με τις ισόποσες αποτιμώμενες σε χρήμα προσφερόμενες σ’ αυτό προσωπικές υπηρεσίες της. Τα ποσά αυτά είναι ανάλογα με τις ανάγκες τους, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες ζωής τους αλλά, όσον αφορά τον ανήλικο, και τις συνθήκες ζωής των γονέων του και ανταποκρίνονται στα απαραίτητα έξοδα για τη διατροφή και συντήρησή τους. Επομένως, η αγωγή έπρεπε να γίνει εν μέρει δεκτή ως κατ’ ουσία βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται ο εκκαλών να καταβάλει μηνιαίως στην εφεσίβλητη ατομικά για την ίδια το ποσό των 450 ευρώ μηνιαίως και για χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής έως την αμετάκλητη λύση του γάμου (19.4.2019) και για λογαριασμό του ανηλίκου, το ποσό των 300 ευρώ για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση καταβολής κάθε δόσης. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή αναγνωρίζοντας υποχρέωση του εκκαλούντος να καταβάλει στην εφεσίβλητη ατομικά για την ίδια το ποσό των 600 ευρώ και για το ανήλικο 400 ευρώ, μηνιαίως αντίστοιχα, για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής ως συνεισφορά στη κατά νόμο διατροφή, έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων, γι’ αυτό και πρέπει, δεκτής γενομένης της έφεσης, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη και, αφού κρατηθεί η υπόθεση να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται ο εκκαλών στην πληρωμή των ως άνω ποσών διατροφής στην εφεσίβλητη ατομικά μέχρι την αμετάκλητη λύση του γάμου τους και για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου τους, για τρία έτη από την επίδοση της αγωγής, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης δόσης. Τέλος πρέπει να καταδικαστεί ο εναγόμενος – εκκαλών σε μέρος της δικαστικής δαπάνης και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας λόγω της εν μέρει ήττας του, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται την έφεση.
Εξαφανίζει την με αρ. 1936/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί την υπόθεση και δικάζοντας επί της με αρ. κατ. …./2018 αγωγής.
Δέχεται εν μέρει αυτήν.
Αναγνωρίζει ότι ο εκκαλών – εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει μηνιαίως, εντός του πρώτου πενθημέρου, στην εφεσίβλητη – ενάγουσα ατομικά για την ίδια το ποσό των 450 ευρώ, για χρονικό διάστημα από την επίδοση της αγωγής έως και τις 18.4.2019 (ειδικά για δε το διάστημα από 1.4.2019 έως 18.4.2019 το αναλογούν ποσό 18/30 επί των 450 ευρώ), και για λογαριασμό του ανήλικου τέκνου τους, …………, το ποσό των 300 ευρώ, για χρονικό διάστημα τριών ετών από την επίδοση της αγωγής, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση καταβολής κάθε μηνιαίας δόσης.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα εναγόμενο στην, πέραν των προκαταβληθέντων στον πρώτο βαθμό δικαστικών εξόδων, πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της εφεσίβλητης – ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας που καθορίζει στο ποσό των 600 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε, με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους, στον Πειραιά στις 4 Μαρτίου 2020.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ