Αριθμός 239/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Γεωργία Λάμπρου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Γ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση από 27-3-2018 (γεν. αριθμ.καταθ. …../2018) έφεση του ηττηθέντος ανακόπτοντος κατά της υπ΄αριθμ. 238/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατ΄αντιμωλία των διαδίκων κατά την διαδικασία περιουσιακών διαφορών (άρθρ.614 επ. ΚΠολΔ), ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 παρ.1και 2, 500,511,513 παρ.1 περ.β΄εδ.α΄, 516 παρ.1,517εδ.α , 518 παρ.2 και 520 παρ.1 του ΚΠολΔ).
Επομένως, η έφεση πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του ΚΠολΔ) και να εξετασθεί περαιτέρω το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της κατά την ίδια ως άνω διαδικασία (533 παρ.1 ΚΠολΔ).
Με την από 30-6- 2017 (γεν.αριθμ.καταθ……../2017) ανακοπή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά ο ανακόπτων και ήδη εκκαλών ζητούσε για τους αναφερόμενους σ΄αυτήν (ανακοπή) λόγους να ακυρωθεί, άλλως μεταρρυθμιστεί η υπ΄αριθμ. ……/2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε σε βάρος του, να διαταχθεί η ελευθέρωσή του από την σύμβαση εγγύησης όπως παρασχέθηκε στη με αριθμό …../17-12-2009 σύμβαση δανείου και τις τροποποιήσεις του και να καταδικασθεί η καθής η ανακοπή και ήδη εφεσίβλητη στην εν γένει δικαστική του δαπάνη.
Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο η εκκαλουμένη υπ΄αριθμ. 238/2018 απόφαση με την οποία αυτή (ανακοπή) απορρίφθηκε λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της ως απαράδεκτη και καταδικάστηκε ο ανακόπτων στα δικαστικά έξοδα της καθής τα οποία ορίστηκαν στο ποσό των εξακοσίων (600,00 ) ευρώ.
Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο εκκαλών – ανακόπτων με την υπό κρίση έφεσή του για τους λόγους που αναφέρονται σ` αυτήν, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση, ώστε στη συνέχεια να γίνει δεκτή η ανακοπή στο σύνολό της.
Σύμφωνα με το άρθρο 632 παρ.2 εδαφ.α΄τουΚΠολΔ η προθεσμία για την άσκηση της ανακοπής του άρθρου 632 παρ.1 του ίδιου Κώδικα, είναι δεκαπέντε (15) εργάσιμες ημέρες αν η διαταγή πληρωμής έχει εκδοθεί κατά προσώπου που έχει τη διαμονή ή την έδρα του στην Ελλάδα. Σημείο δε εκκίνησης της δεκαπενθήμερης ως άνω προθεσμίας αποτελεί η επίδοση της διαταγής πληρωμής στον ανακόπτοντα- οφειλέτη.
Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 136 § 2 ΚΠολΔ στις επιδόσεις του άρθρου 128 § 4 η επίδοση θεωρείται ότι συντελέσθηκε με τη θυροκόλληση του εγγράφου στην πόρτα της κατοικίας εκείνου, προς τον οποίο γίνεται η επίδοση, με την προϋπόθεση ότι έγιναν όσα ορίζονται στην παράγραφο αυτή με τα στοιχεία β` και γ`. Από τις διατάξεις αυτές συνάγεται ότι η κατά το άρθρο 128 § 4 ΚΠολΔ επίδοση ολοκληρώνεται με τη θυροκόλληση, υπό την προϋπόθεση ότι επακολούθησαν οι ενέργειες που επιτάσσονται από την ίδια διάταξη υπό τα στοιχεία β` και γ` (βλ. ΑΠ 46/1986 ΕλλΔνη 1987. 1006, ΑΠ 16651 1987, Συμπλήρωμα βασικής νομολογίας, τόμος Α` (1993) σελ. 240., Εφ Αθ 4905/ 1995 ΤΝΠ Νόμος, ΕΑ 9522/1987 ΕλλΔνη 1989. 1362, ΕΑ 5415/1982 ΕλλΔνη 23. 597). Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 438 και 440 του ΚΠολΔ προκύπτει περαιτέρω ότι έγγραφα συντασσόμενα κατά τους νόμιμους τύπους από δημόσιο υπάλληλο ή λειτουργό ή από πρόσωπο που ασκεί δημόσια υπηρεσία, κατά την άσκηση της υπηρεσίας του αυτής, δηλαδή τα δημόσια έγγραφα, μεταξύ των οποίων, όπως προκύπτει από τις περί επιδόσεως διατάξεις του αυτού Κώδικα και ειδικότερα των άρθρων 122 § 1, 139 § 1 και 140 § 1 του αυτού Κώδικα περιλαμβάνονται και οι από τους δικαστικούς επιμελητές, που είναι δημόσιοι υπάλληλοι κατά το άρθρο 1 § 2 Ν.Δ. 1210/1972 όπως ισχύει, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους συντασσόμενες εκθέσεις επιδόσεις δικογράφων, ως προς τα περιεχόμενα σ` αυτές περιστατικά, που δεν υποπίπτουν ως εκ της φύσεώς των στη άμεση αντίληψη του επιδίδοντος μεταξύ των οποίων και του τόπου της κατοικίας εκείνου προς τον οποίο γίνεται η επίδοση (βλ. ΑΠ 1428/1988 ΕλλΔνη 1991 σελ. 321) και το αν το γραφείο, στο οποίο έγινε η θυροκόλληση ήταν προορισμένο και το χρησιμοποιούσε αυτός, προς τον οποίον έγινε η θυροκόλληση (ΕΑ 1849/1990 ΕλλΔνη 1994. 467) αποδεικνύουν μεν πλήρως (άρθρο 440) τα περιστατικά αυτά όχι όμως μέχρι προσβολής των για πλαστότητα, γι` αυτό και επιτρέπεται ως προς τις σχετικές με αυτά βεβαιώσεις του δικαστικού επιμελητή ανταπόδειξη. Το βάρος δε της ανταποδείξεως αυτής φέρει σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 338 του ΚΠολΔ εκείνος που αμφισβητεί την αλήθεια της σχετικής βεβαιώσεως στην έκθεση του επιμελητή (βλ. Γέσιου -Φαλτσή, Δίκαιο αποδείξεως έκδοση τρίτη, 1985, σελ. 286, ΑΠ 1277/1978 ΝοΒ27. 937, ΑΠ 981/1977 ΝοΒ 26. 901, ΑΠ 1428/1988 όπ. ανωτ.). Η ανταπόδειξη επιτρέπεται με κάθε αποδεικτικό μέσο και με μάρτυρες και η διεξαγωγή της γίνεται σύμφωνα με εκείνα που ισχύουν στη διαδικασία, με την οποία εκδικάζεται η υπόθεση (βλ. ΑΠ 981/1977 όπ.ανωτ., ΕΑ 9029/1980 ΕλλΔνη 22.28, ΕφΠειρ 63811989 ΕλλΔνη 1990. 1489).
Με τον πρώτο λόγο έφεσης ο εκκαλών – ανακόπτων ισχυρίζεται ότι εσφαλμένως το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη απόφασή του απέρριψε την ανακοπή του ως εκπρόθεσμη διότι αντίγραφο της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής δεν του επιδόθηκε νόμιμα για το λόγο ότι η υπ΄αριθμ………΄/ 14-1-2015 έκθεση επίδοσης αυτής, η οποία έγινε με θυροκόλληση, δεν είναι νόμιμα υπογεγραμμένη από την αναφερόμενη σ΄αυτήν μάρτυρα, αλλά φέρει μια απλή μονογραφή, η οποία δεν μπορεί να διακριβωθεί ότι τέθηκε από εκείνη και ότι ως εκ τούτου αφού δεν άρχισε η προθεσμία για την άσκηση ανακοπής κατά της επίδικης διαταγής πληρωμής, η ανακοπή του είναι εμπρόθεσμη, ασκηθείσα προ πάσης επιδόσεως.
Από την επισκόπηση των εγγράφων της δικογραφίας προκύπτουν τα εξής: Η ανακοπτόμενη υπ΄αριθμ. …../2014 διαταγή πληρωμής του Δικαστή του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά κοινοποιήθηκε στον εκκαλούντα- ανακόπτοντα στις 14-1-2015 (βλ. σχετ. υπ΄αριθμ. …..΄/ 14-1-2015 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών, ………..) και η κρινόμενη ανακοπή κατατέθηκε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 4-7-2017 και κοινοποιήθηκε στην καθής η ανακοπή (όπως εκπροσωπείται νόμιμα από τον ειδικό εκκαθαριστή) στις 5-7-2017 (βλ.σχετ. υπ΄αριθμ. ……..΄/ 5-7-2017 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Αθηνών ……….), ήτοι αυτή (ανακοπή) ασκήθηκε εκπρόθεσμα σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη της παρούσας.
Όπως δε προκύπτει από το περιεχόμενο της υπ΄αριθμ……….΄/ 14-1-2015 ως άνω έκθεσης επίδοσης, ακριβές αντίγραφο πρώτου εκτελεστού απογράφου της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής επιδόθηκε στον ανακόπτοντα με θυροκόλληση σε ενσφράγιστο φάκελο στην κατοικία του η οποία βρίσκεται στον Κορυδαλλό επι της οδού …. αριθ….., αφού δεν βρέθηκε σ΄αυτήν ο ίδιος ή άλλος συγκάτοικος συγγενής ή υπηρέτης ή απλός συγκάτοικος, παρουσία της μάρτυρος ……, κατοίκου Αγίου Δημητρίου, οδός ….., αριθμός …., η οποία έθεσε την υπογραφή της στην εν λόγω έκθεση και όχι τη μονογραφή της, όπως αβάσιμα υποστηρίζει ο εκκαλών.
Την ίδια δε ημέρα (14-1-2015) ο ανωτέρω δικαστικός επιμελητής παρέδωσε, απόντος του Διοικητή του Α.Τ Κορυδαλλού στην Αξιωματικό Υπηρεσίας ………, αντίγραφο του θυροκολληθέντος εγγράφου, ενώ στις 15-1-2015 ταχυδρόμησε προς τον ανακόπτοντα έγγραφη ειδοποίηση για τις παραπάνω ενέργειές του μέσω του Ταχυδρομείου Αθηνών, την οποία παρέδωσε στον υπάλληλο αυτού …………, αμφότεροι δε οι ανωτέρω υπέγραψαν την έκθεση επίδοσης.
Η προαναφερόμενη έκθεση επίδοσης αποτελεί πλήρη απόδειξη για κάθε γεγονός που υπέπεσε στην αντίληψη του δικαστικού επιμελητή, δηλαδή που βεβαιώθηκε ότι έγινε από τον ίδιο ή ενώπιόν του, όπως εν προκειμένω της υπογραφής της από την ανωτέρω μάρτυρα, ενώ ο ανακόπτων που φέρει το βάρος ανταπόδειξης, ουδεν ανταποδεικνύει, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν και στην προηγηθείσα νομική σκέψη της παρούσας.
Ως εκ τούτου αποδείχθηκε ότι έλαβε χώρα νομότυπη επίδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής στον ανακόπτοντα, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 126 παρ. 1 εδ.α΄, 127, 128 παρ.4, και 136 παρ.2 του ΚΠολΔ.
Συνεπώς αφού δεν προέκυψε η εμπρόθεσμη άσκηση της ανακοπής μέσα στην αποκλειστική προθεσμία των δεκαπέντε εργάσιμων ημερών από την επομένη της επίδοσης της διαταγής πληρωμής στον ανακόπτοντα, ήτοι από 15-1-2015 μέχρι 4-2-2015, πρέπει η ανακοπή να απορριφθεί ως απαράδεκτη.
Κατά συνέπεια, η εκκαλουμένη, η οποία ως προς την ανακοπή δέχθηκε τα ίδια ως ανωτέρω, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός του ανακόπτοντος που αποτελεί τον σχετικό λόγο έφεσης πρέπει ν΄απορριφθεί ως αβάσιμος. Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν και να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό.
Τέλος, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου άσκησης έφεσης, που ο εκκαλών κατέθεσε κατ΄άρθρο 495 παρ.3 του ΚΠολΔ όπως ισχύει.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ουσίαν την έφεση κατά της υπ αριθμ. 238/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
Επιβάλλει σε βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500,00) ευρώ. ΚΑΙ
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του e – παραβόλου με κωδικό ……./2018, άσκησης έφεσης που κατέθεσε ο εκκαλών, ποσού εκατό (100,00) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 19 Μαρτίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ