ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Διατροφή ανήλικου τέκνου-ορισμένο αγωγής-αγωγή περί ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας με τρόπο διαφορετικό από τον συμφωνηθέντα στο πλαίσιο συναινετικού διαζυγίου-μη απαλλαγή του δικαιούχου νομικής βοήθειας από την υποχρέωση καταβολής των εξόδων που επιδικάζονται στον αντίδικο.
Αριθμός απόφασης 227/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
——————————————-
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο, Πρόεδρος Εφετών, και τη Γραμματέα Ε.Τ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Αρμοδίως φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011 – Φ Ε.Κ. Α` 165/25.07.2011, σε συνδυασμό με το άρθρο 72 § 13 του ίδιου νόμου), η από 16-11-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……/20-11-2018) έφεση του εναγομένου, ως ολικά και μερικά, αντίστοιχα, ηττηθέντος πρωτοδίκως διαδίκου, κατά της υπ’αριθμ. 2074/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία του άρθρου 592 § 3 α) του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015, αντιμωλία των διαδίκων και δέχθηκε στο σύνολό της και εν μέρει, αντίστοιχα, την από 6-10-2017 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ……./2017) αγωγή της ενάγουσας περί διατροφής του ανηλίκου τέκνου τους, και την από 9-10-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………/2017) αγωγή της ιδίας περί μεταρρύθμισης της άσκησης του δικαιώματος επικοινωνίας του εναγομένου με αυτό. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 § § 1 και 2, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 1 του ΚΠολΔ) ενώ δεν απαιτείτο η κατάθεση παραβόλου, λόγω της φύσης της προκείμενης διαφοράς (άρθρο 592 § 3α, σε συνδυασμό με 495 § 3 εδ. τελευταίο του ΚΠολΔ). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Η ενάγουσα με την από 6-10-2017 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ………/2017) αγωγή της, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της ……, που απέκτησε από τον γάμο της με τον εναγόμενο, ο οποίος έχει ήδη λυθεί αμετάκλητα, ζητούσε να υποχρεωθεί αυτός να της προκαταβάλλει εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα, ως κατά μήνα διατροφή του ανηλίκου, το ποσό των 580 ευρώ, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοσή της, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοσή της και να επιβληθούν σε βάρος του τα δικαστικά της έξοδα.
Επίσης, με την από 9-10-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ……./2017) αγωγή της, ζητούσε να μεταρρυθμιστεί η άσκηση του δικαιώματος επικοινωνίας του εναγομένου με το ανήλικο, όπως αυτή καθορίστηκε με την υπ’αριθμ. 2143/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, με τον τρόπο που ειδικότερα ορίζει, εκ του λόγου ότι επήλθε μεταβολή των συνθηκών, όπως αναλυτικά εκθέτει, και να επιβληθούν σε βάρος του τα δικαστικά της έξοδα.
Επί των αγωγών αυτών, που συνεκδικάστηκαν εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, η εκκαλουμένη απόφαση, με την οποία έγινε δεκτή στο σύνολό της η πρώτη αγωγή περί διατροφής και εν μέρει δεκτή η αγωγή περί επικοινωνίας, και επιβλήθηκαν σε βάρος του εναγομένου τα δικαστικά έξοδα της ενάγουσας, που προσδιορίστηκαν στο ποσό των 400 ευρώ.
Κατά της ανωτέρω απόφασης παραπονείται ο εναγόμενος με την έφεσή του και για τους ειδικότερα εκτιθέμενους στο δικόγραφό της λόγους, που συνιστούν αιτιάσεις, αναγόμενες σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνισή της, με σκοπό να απορριφθούν οι ανωτέρω αγωγές και να επιβληθούν σε βάρος της εφεσίβλητης τα δικαστικά του έξοδα.
Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του ΑΚ προκύπτει, ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωσή τους, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμα και αν τούτο έχει περιουσία, εφόσον όμως τα εισοδήματα από αυτήν, ή το προϊόν της εργασίας του, ή άλλα τυχόν εισοδήματά του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του. Συνακόλουθα προς όλα τα παραπάνω, για το, κατά το άρθρο 216 του ΚΠολΔ ορισμένο της αγωγής διατροφής σε χρήμα ανήλικου τέκνου, λόγω διάστασης ή λύσης του γάμου των γονέων του, αρκεί να εκτίθενται στο δικόγραφο αυτής, η συγγενική σχέση ενάγοντος – εναγομένου, η έλλειψη εισοδημάτων του ανηλίκου και η αδυναμία του να εργαστεί, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου γονέα του, οι ανάγκες του που είναι προσδιοριστικές του ύψους της διατροφής, η οποία πρέπει να του καταβληθεί και το αιτούμενο, για όλες αυτές τις ανάγκες του, συνολικό ύψος της δαπάνης που αποτελεί την, κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις, ανάλογη διατροφή του, χωρίς να απαιτείται ο προσδιορισμός στο δικόγραφο της αγωγής με ακρίβεια των αναγκών του τέκνου, αφού με τον συνηθισμένο και εύχρηστο νομικό όρο “διατροφή” νοείται σαφώς το χρηματικό ποσό που απαιτείται για την κάλυψη των αναγκών του δικαιούχου, δηλαδή για την τροφή, τη στέγαση, το φωτισμό, τη θέρμανση, την ένδυση, την ψυχαγωγία και τη νοσηλεία αυτού, καθώς και για την ανατροφή και την εκπαίδευσή του (Β.Βαθρακοκοίλης «ΤΟ ΝΕΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΙΟ» κατ’άρθρο Ερμηνεία-Νομολογία-Βιβλιογραφία-Νομοθεσία, β΄έκδ. σελ. 704, ΕφΠειρ (Μον) 718/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), και του απαραίτητου, για την κάλυψη κάθε επιμέρους ανάγκης του, χρηματικού ποσού (ΕφΑθ 854/2010 ΕΦΑΔ 2011.531, ΕφΠειρ (Μον) 677/2017, ΕφΑθ (Μον) 93/2017, Εφ Πειρ (Μον) 677/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») που προκύπτει από τις συνθήκες της ζωής του, καθώς και των εισοδημάτων και της οικονομικής δυνατότητας και του άλλου γονέα και των συγκεκριμένων δαπανών που βαρύνουν καθέναν από τους γονείς (ΕφΑθ 854/2010, ΕφΑθ (Μον) 93/2017, Εφ Πειρ (Μον) 677/2014 ό.π).
Επομένως, στην υπό κρίση περίπτωση, η από 6-10-2017 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. …………./2017) αγωγή περί διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων είναι πλήρως ορισμένη, όπως ορθώς έκρινε-σιωπηρώς-και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, αφού εκτίθενται στο δικόγραφό της, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου, η έλλειψη εισοδημάτων του ανηλίκου, το αιτούμενο, για όλες τις ανάγκες του συνολικό ποσό, καθώς και τα εισοδήματα του εναγομένου από την εργασία του, χωρίς να απαιτείται να εκτίθενται στην αγωγή, για το ορισμένο αυτής, οι διατροφικές ανάγκες του τέκνου αναλυτικά και το ποσό που χρειάζεται για την κάλυψη καθεμιάς, ενώ η αδυναμία του ανηλίκου, το οποίο κατά τα εκτιθέμενα γεννήθηκε στις 21-12-2009, να εργαστεί αποτελεί αυτονόητη συνέπεια της ηλικίας του. Κατά συνέπεια, ο πρώτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται ότι κακώς η εκκαλουμένη δέχθηκε την αγωγή ως ορισμένη, ενώ έπρεπε να την απορρίψει ως αόριστη, για τον λόγο ότι δεν εκτίθενται στο δικόγραφό της, το εάν το ανήλικο εργάζεται και η αδυναμία του να εργαστεί, οι επιμέρους ανάγκες του ανηλίκου, που προσδιορίζουν το ύψος της αιτούμενης διατροφής του, και τα περιουσιακά στοιχεία του ιδίου, είναι ουσιαστικά αβάσιμος, ενώ αβάσιμος τυγχάνει και ο συναφής προς αυτόν δεύτερος λόγος της έφεσης, με τον οποίο αποδίδεται στην εκκαλουμένη η αιτίαση ότι προέβη σε κρίση επί της ουσίας της υπόθεσης, ενώ η αγωγή έπρεπε να απορριφθεί ως αόριστη.
Σύμφωνα με το άρθρο 1441 § 3 του ΑΚ, αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, για να εκδοθεί συναινετικό διαζύγιο πρέπει να προσκομίζεται έγγραφη συμφωνία των συζύγων, που να ρυθμίζει την επιμέλεια των τέκνων και την επικοινωνία με αυτά. Η συμφωνία επικυρώνεται από το δικαστήριο και ισχύει ώσπου να εκδοθεί απόφαση για το θέμα αυτό, σύμφωνα με το άρθρο 1513. Από την παραπάνω διάταξη συνάγεται ότι η συμφωνία των γονέων ανήλικου τέκνου, που ρυθμίζει την επιμέλειά του και την επικοινωνία με αυτό, η οποία επικυρώνεται από το δικαστήριο που εκδίδει το συναινετικό διαζύγιο, αποτελώντας προϋπόθεση για την έκδοσή του, έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα, πλην όμως η ισχύς της εξακολουθεί εωσότου εκδοθεί απόφαση του δικαστηρίου κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία, που να ρυθμίζει είτε μόνο την επιμέλεια είτε την άσκηση γενικά της γονικής μέριμνας, περιεχόμενο της οποίας είναι και η επιμέλεια του προσώπου του ανήλικου τέκνου των διαζευγμένων γονέων, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 1513 του ΑΚ. Έτσι, οι διαζευγμένοι γονείς του ανήλικου τέκνου και μετά το συναινετικό διαζύγιο είναι ενδεχόμενο να εφαρμόζουν τη συμφωνημένη ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου τους και της επικοινωνίας του με αυτό, που επικυρώθηκε από το δικαστήριο που εξέδωσε το συναινετικό διαζύγιο, οπότε δεν είναι ανάγκη να καταφύγουν στο δικαστήριο, για να εκδοθεί σχετική με το θέμα αυτό απόφαση, κατά την αμφισβητούμενη δικαιοδοσία (ΕφΘεσ 330/2000, Αρμ 2001.1494, ΕφΑθ (Μον) 218/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Αν όμως επιθυμούν διαφορετική ρύθμιση της επιμέλειας του τέκνου ή της επικοινωνίας με αυτό, μετά το διαζύγιο, οφείλουν να καταφύγουν στο δικαστήριο (ΕφΔωδ 47/2002 ΔωδΝομ 2003. 161, ΕφΘεσ 330/2000, ΕφΑθ (Μον) 218/2018 ό.π), χωρίς να απαιτείται να επικαλεστούν προς τούτο μεταβολή των συνθηκών υπό τις οποίες προέβησαν στην άνω ρύθμιση (ΕφΑθ (Μον) 218/2018 ό.π). Συνεπώς, ο τρίτος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών πλήττει την εκκαλουμένη για τον λόγο ότι όφειλε να απορρίψει την αγωγή περί μεταρρύθμισης της επικοινωνίας του με το τέκνο, ως αόριστη, αφού στο δικόγραφό της δεν εκτίθενται περιστατικά μεταβολής των συνθηκών μετά την έκδοση της υπ’αριθμ. 2143/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου, πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι στηρίζεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως, καθώς η παραπάνω απόφαση έλυσε συναινετικά τον γάμο των διαδίκων, επικυρώνοντας και την έγγραφη συμφωνία τους περί ανάθεσης της επιμέλειας του ανηλίκου στην ενάγουσα μητέρα του και ρύθμισης της επικοινωνίας του εναγομένου πατέρα του με αυτό. Επομένως, στο πλαίσιο του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, δεν συντρέχει λόγος περαιτέρω ελέγχου της εκκαλουμένης, κατά το σκέλος της που αφορά τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του εκκαλούντος με το τέκνο του, εφόσον δεν αποδίδεται σε αυτήν άλλη πλημμέλεια ως προς τη συγκεκριμένη διάταξή της. Συνακόλουθα, δεν είναι αναγκαία η συνεκτίμηση της υπ’αριθμ. πρωτ. …/27-6-2017 ψυχολογικής αξιολόγησης της κοινωνικής λειτουργού …….. της Διεύθυνσης Κοινωνικής Προστασίας-Πρόνοιας και Προαγωγής Υγείας του Δήμου Περάματος, της υπ’αριθμ. πρωτ. …../20-5-2015 παιδοψυχιατρικής εκτίμησης της κοινωνικής λειτουργού ………. και του διευθυντή παιδοψυχιάτρου, ……… του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του «Τζάνειου» νοσοκομείου, που αφορούν το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, και του από 18-6-2014 ενημερωτικού σημειώματος της άνω κοινωνικής λειτουργού, …. ., που απεστάλησαν από το Τμήμα Ανηλίκων και Ενδοοικογενειακής Βίας της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Πειραιώς, οι οποίες άλλωστε υπάρχουν και στο φάκελο της δικογραφίας, καθόσον η αξιολόγησή τους άπτεται του ζητήματος της ρύθμισης της επικοινωνίας του τέκνου με τον εκκαλούντα πατέρα του.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος ανταπόδειξης, …….., και της χωρίς όρκο εξέτασης της ενάγουσας και ήδη εφεσίβλητης, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και από την εκτίμηση όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης, ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Οι διάδικοι τέλεσαν στις 22-8-2009 νόμιμο θρησκευτικό γάμο, από τον οποίο απέκτησαν ένα ανήλικο τέκνο, τον ….., που γεννήθηκε στις 21-12-2009. Ο γάμος τους λύθηκε συναινετικά με την υπ’αριθμ. 2134/2015 ήδη αμετάκλητη (σχετ. η υπ’αριθμ. εκθ. καταθ. ../…/8-4-2016 παραίτησης από την άσκηση ένδικων μέσων) απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία επικυρώθηκε η από 4-3-2015 έγγραφη συμφωνία των διαδίκων αναφορικά με την επιμέλεια του ανηλίκου και τη ρύθμιση του δικαιώματος επικοινωνίας του εκκαλούντος-εναγομένου με αυτό, ενώ το ποσό της διατροφής, που ο τελευταίος θα κατέβαλε στην εφεσίβλητη-ενάγουσα, ως μηνιαία κατά μήνα διατροφής του, καθορίστηκε στο ποσό των 300 ευρώ, με χρονική αφετηρία την 4-3-2015. Το ανήλικο στερείται περιουσίας και δεν διαθέτει άλλους πόρους ούτε μπορεί λόγω της ανηλικότητάς του να εργαστεί. Έτσι, δεν ήταν σε θέση να διαθρέψει τον εαυτό του από δικά του εισοδήματα, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, που οριοθετήθηκε με την αγωγή επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλουμένη, ήτοι από τις 11-10-2017, που επιδόθηκε η αγωγή (σχετ. η υπ’αριθμ. …../10-10-2017 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιώς, ……….) και για δύο έτη. Συνεπώς, ανακύπτει κατ’ αρχήν υποχρέωση των διαδίκων γονέων του να συνεισφέρουν στις δαπάνες διατροφής του ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνάμεις, ως τέτοιων νοούμενων, του εισοδήματός τους από κάθε βιοποριστική πηγή αλλά και της κινητής και ακίνητης περιουσίας τους. Από αυτούς, ο εναγόμενος-εκκαλών, αποκερδαίνει μηνιαίως το ποσό των 1.500 ευρώ από την εκμετάλλευση επιχείρησης κυλικείου και ψητοπωλείου που διατηρεί στη … του Ρέντη, ενώ διαμένει με τη μητέρα του σε ακίνητο της ιδιοκτησίας της, με αποτέλεσμα να μην βαρύνεται με δαπάνες στέγασης. Άλλα εισοδήματα και περιουσία δεν διαθέτει και βαρύνεται με μηνιαία δαπάνη 150 ευρώ, που αφορά σε δόση διακανονισμού οφειλομένων, εκ μέρους του, μισθωμάτων, καθώς και με χρέη ύψους 9.000 περίπου ευρώ προς την Εφορία, 4.846 ευρώ στον Ο.Α.Ε.Ε, τα οποία έχει ρυθμίσει με καταβολή μηνιαίων δόσεων ύψους 150 ευρώ, οφειλές στον ΕΦΚΑ, ύψους 13.460,40 ευρώ, στο ΙΚΑ, ύψους 1.758,04 ευρώ και στη ΔΕΗ, ύψους 2.755 ευρώ, για τις οποίες έχει προβεί σε ρύθμιση της οφειλής, με καταβολή ποσού 116 ευρώ το δίμηνο και για 22 δίμηνα, αρχής γενομένης από τις 4-7-2017. Τα εν λόγω χρέη δεν προαφαιρούνται από το εισόδημά του αλλά λαμβάνονται υπόψη ως επιπλέον βιοτικές του ανάγκες. Βαρύνεται με τις συνήθεις δαπάνες για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, διατροφή, ένδυση, υπόδηση και ψυχαγωγία, ενώ δεν έχει άλλες υποχρεώσεις προς τρίτους πέραν εκείνης προς διατροφή του ανηλίκου τέκνου του. Το ανήλικο, επίσης, κατά το επίμαχο διάστημα ήταν μαθητής διαδοχικά της γ΄ και δ΄ τάξης του Δημοτικού και διαμένει με τη μητέρα του, συμμετέχοντας αναλόγως στις κοινόχρηστες δαπάνες της οικίας τους (ηλεκτροφωτισμού, ύδρευσης, θέρμανσης, σταθερής τηλεφωνίας και κοινόχρηστες δαπάνες), που ανέρχονται στο ποσό των 150 ευρώ μηνιαίως, ενώ οι λοιπές δαπάνες διαβίωσής του (διατροφής, ένδυσης, ψυχαγωγίας, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης πέραν της καλυπτόμενης από τον ασφαλιστικό φορέα που είναι ασφαλισμένο, αγοράς εκπαιδευτικού υλικού, φροντιστηρίου ξένης γλώσσας) είναι οι συνήθεις για παιδιά της ηλικίας του και της αυτής κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των γονέων του, εκτιμώμενες εν συνόλω στο ποσό των 430 ευρώ, ενώ οι προσφερόμενες από τη μητέρα του συναφείς με την περιποίηση και φροντίδα του προσώπου του υπηρεσίες, που έχει ανάγκη για την ανατροφή του, αποτιμώνται στο ποσό των 200 ευρώ. Σημειώνεται ότι τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, αναφορικά με τα εισοδήματα του εναγομένου-εκκαλούντος και τις διατροφικές ανάγκες του τέκνου ουδόλως αμφισβητήθηκαν από αυτόν και δεν αποδίδεται καμία σχετική πλημμέλεια στην εκκαλουμένη, ως προς τις σχετικές παραδοχές της.
Αποδείχθηκε, επίσης, ότι η ενάγουσα, η οποία γεννήθηκε το έτος 1983, παρ’ότι είναι απόφοιτος του Δημοτικού και δεν διαθέτει αξιόλογα τυπικά προσόντα, είναι υγιής και έχει εργασιακή εμπειρία από την απασχόλησή της κατά τη διάρκεια της έγγαμης συμβίωσης της περιστασιακά στην επιχείρηση του εναγομένου-εκκαλούντος. Έτσι, παρά τη συνεχιζόμενη δύσκολη οικονομική συγκυρία με γνωστό το πρόβλημα της ανεργίας, η οποία, ωστόσο, βαίνει βελτιούμενη, ήταν σε θέση να αναζητήσει και να ανεύρει ολιγόωρη καθημερινή εργασία, τις ώρες που το παιδί βρίσκεται στο σχολείο, είτε ως καθαρίστρια, είτε ως πωλήτρια, είτε ως κομμώτρια, αφού φέρεται να έχει φοιτήσει σε σχολή κομμωτικής, αποκερδαίνοντας μηνιαίως, κατά το επίδικο διάστημα, ποσό που δεν μπορεί να υπολείπετο των 300 ευρώ. Άλλωστε, ακόμη και αν ήθελε γίνει δεκτό ότι δεν μπορούν να την συνδράμουν στην ανατροφή του τέκνου οι γονείς της, εκ των οποίων η μητέρα της είναι μόλις 57 ετών και δεν εργάζεται, ώστε να μπορεί η ίδια να εργαστεί, για τον λόγο ότι ο εναγόμενος-εκκαλών και οι συγγενείς του δεν συμφωνούν σε αυτό και δημιουργούν επεισόδια, αυτοί μπορούν, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, να της προσφέρουν προσωρινή έστω βοήθεια στο στάδιο της αναζήτησης εργασίας, ώστε όταν αυτό συμβεί, να είναι δυνατή και η εγγραφή του παιδιού στο ολοήμερο σχολείο. Η παράλειψή της, επομένως, να εξεύρει εργασία ανάλογη με τα προσόντα και τις δυνατότητές της, για να επιτύχει την απαλλαγή της υποχρεώσεώς της προς διατροφή του ανήλικου τέκνου της, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη για τον προσδιορισμό της συμμετοχής της σε αυτήν, σαν να είχε πραγματικό εισόδημα από οποιαδήποτε από τις παραπάνω εργασίες (ΕφΠειρ (Μον) 345/2016, ΕφΠειρ (Μον) 230/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, με βάση την προαναφερθείσα οικονομική της δυνατότητα και την προσωπική της κατάσταση, συσχετιζόμενη με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα και την προσωπική κατάσταση του εναγομένου-εκκαλούντος, η ενάγουσα-εφεσίβλητη ήταν σε θέση κατά το επίμαχο διάστημα, να συμμετέχει στη διατροφή του ανήλικου τέκνου τους με το ποσό των 100 ευρώ, δεκτής γενομένης, ως εν μέρει βάσιμης και κατ’ουσίαν της ένστασης συνεισφοράς που ο εκκαλών πρότεινε παραδεκτώς πρωτοδίκως, με σχετική δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του που καταχωρήθηκε στα πρακτικά, και επαναφέρει με τον τέταρτο λόγο της έφεσής του. Επομένως, η συμμετοχή του εναγομένου-εκκαλούντος στη διατροφή του τέκνου τους θα πρέπει να περιοριστεί αντίστοιχα στο ποσό των 480 ευρώ μηνιαίως.
Με βάση, επομένως, όσα προεκτέθηκαν, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο δέχθηκε ότι ο εναγόμενος-εκκαλών υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα-εφεσίβλητη, ως τακτική, σε χρήμα, μηνιαία διατροφή του ανήλικου τέκνου τους και για λογαριασμό του το ποσό των 580 ευρώ, προκαταβλητέο εντός του πρώτου τριημέρου εκάστου μηνός, για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής και νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε παροχής και μέχρι την εξόφληση, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε και, συνεπώς, πρέπει, κατά παραδοχήν του προαναφερθέντος λόγου, να γίνει δεκτή η έφεση, ως προς το σκέλος της που αφορά τη διατροφή του ανηλίκου. Ακολούθως, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη ως προς το ίδιο σκέλος της στο σύνολό της, κατ’άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τη διάταξή της περί τοκογονίας, που δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης, ούτε και κατ’εκτίμηση του δικογράφου της (ΑΠ 1449/2014, αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της εκτέλεσης, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με την εκτέλεση της παρούσας αποφάσεως (ΕφΑνΚρ 79/2014, ΕφΠειρ (Μον) (Ναυτ) 619/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 ό.π, ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208) και, αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί κατ’ ουσίαν (άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ), να γίνει δεκτή η από 6-10-2017 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ……../2017) αγωγή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ ουσίαν και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος-εκκαλών να καταβάλλει στην ενάγουσα-εφεσίβλητη για την ανωτέρω αιτία, το ποσό των 480 ευρώ μηνιαίως, για το χρονικό διάστημα από τις 11-10-2017 και για τα δύο επόμενα έτη, με τον νόμιμο τόκο από την ημέρα που κάθε επιμέρους μηνιαία δόση κατέστη απαιτητή και μέχρι την εξόφληση. Τέλος, μέρος των δικαστικών εξόδων του εκκαλούντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατόπιν σχετικού αιτήματός του, πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της ενάγουσας-εφεσίβλητης, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 176, 183, 189 § 1, 191 § 2 του ΚΠολΔ, 63 § § 1 i.α) και iii, 68 § 1, 69 § 1 και 166 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι του ν.4194/2013). Και τούτο, διότι η παροχή νομικής βοήθειας προς την εφεσίβλητη στο παρόν στάδιο της δίκης, δεν την απαλλάσσει από την υποχρέωση καταβολής των εξόδων που επιδικάζονται στον αντίδικό της εκκαλούντα (άρθρο 9 § 7 του ν.3226/2004, όπως αυτή προστέθηκε με το άρθρο 27 § 2 του ν.4596/2019, ΦΕΚ Α 32/26-2-2019).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 14-6-2018 (με αυξ. αριθμ. εκθ. καταθ……./15-6-2018) έφεση του εναγομένου, κατά της υπ’αριθμ. 2074/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη, ως προς τη διάταξή της που αφορά τη διατροφή του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 6-10-2017 (με αυξ.αριθμ. εκθ.καταθ. ………/2017) αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να προκαταβάλλει στην ενάγουσα, υπό την ιδιότητά της ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της, ….. και για λογαριασμό του, εντός του πρώτου πενθημέρου κάθε μήνα και για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών, με αφετηρία την 11-10-2017, το ποσό των τετρακοσίων ογδόντα (480) ευρώ, ως τακτική σε χρήμα διατροφή του, με τον νόμιμο τόκο, από την καθυστέρηση πληρωμής κάθε μηνιαίας παροχής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της ενάγουσας-εφεσίβλητης μέρος των δικαστικών εξόδων του εναγομένου-εκκαλούντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας το οποίο ορίζει στο ποσό των επτακοσίων (700) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 13.3.2020
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ