ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Περίληψη
Η παράλειψη του πληρεξούσιου δικηγόρου του εκκαλούντος, να ενημερώσει δολίως ή από βαριά αμέλεια τον εντολέα του για τη μετ’ αναβολή δικάσιμο, αποτελεί συμπεριφορά αντίθετη με εκείνη που επιβάλλει το λειτούργημα του, η οποία δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί ότι υπάγεται σε εκείνα από τα οποία δημιουργείται κατάσταση ανώτερης βίας για τη θεμελίωση παραδεκτού λόγου ανακοπής ερημοδικίας.
Αριθμός 256/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τον Δικαστή, Ηλία Σταυρόπουλο, Εφέτη, τον οποίο όρισε ο Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοίκησης του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η υπό κρίση έφεση κατά της υπ’ αρ. 1168/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε, κατά την τακτική διαδικασία, την με αρ. κατ. ……./2013 ανακοπή ερημοδικίας του εκκαλούντος εναγομένου, έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως (ΚΠολΔ 518 παρ. 1) και έχει κατατεθεί το σχετικό παράβολο (……/2019 ηλεκτρονικό παράβολο). Είναι συνεπώς τυπικά δεκτή και πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Από τις διατάξεις του άρθρου 501 και 502 παρ. 1 ΚΠολΔ, ανακοπή κατά αποφάσεως που έχει εκδοθεί ερήμην επιτρέπεται να ασκήσει ο διάδικος που δικάστηκε ερήμην, αν δεν είχε κλητευθεί καθόλου ή νομίμως ή αν η δικονομική απουσία του οφείλεται σε λόγο ανώτερης βίας. Ως ανώτερη βία χαρακτηρίζεται κάθε γεγονός, το οποίο δεν θα μπορούσε να προβλεφθεί και να αποτραπεί στη συγκεκριμένη περίπτωση, ούτε με μέτρα άκρας επιμέλειας και σύνεσης. Γεγονός ανώτερης βίας είναι δυνατό να θεωρηθεί εκτός των άλλων και η ασθένεια του διαδίκου ή του πληρεξουσίου δικηγόρου του, όπως και κάθε άλλο, εξαιτίας του οποίου ο διάδικος ή ο δικηγόρος περιέρχεται σε κατάσταση αδυναμίας να εμφανιστεί στο δικαστήριο, εφόσον τα γεγονότα αυτά υπήρξαν απρόβλεπτα και αναπότρεπτα και επιπλέον συνέβαλαν στην επέλευση της ερημοδικίας. Για την συνδρομή των προϋποθέσεων αυτών για μεν τον διάδικο θα χρησιμοποιηθούν και υποκειμενικά κριτήρια, για το δικηγόρο όμως θα χρησιμοποιηθούν αντικειμενικά κριτήρια, αφού ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι ο δικηγόρος ασκεί λειτούργημα, το οποίο απαιτεί την προσήκουσα εκπλήρωση των ανειλημμένων υποχρεώσεών του. Κατά συνέπεια, το πταίσμα του δικηγόρου κατά την εκτέλεση των καθηκόντων του δεν μπορεί να θεωρηθεί ως γεγονός ανώτερης βίας (ΑΠ 774/2011 δημ ΝΟΜΟΣ).
Στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από τα διαδικαστικά έγγραφα, τα οποία υπάρχουν στη δικογραφία και επικαλούνται οι διάδικοι με τις προτάσεις τους, με την 4748/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που, στις 27.3.2013, δίκασε ερήμην του εκκαλούντος, έγινε δεκτή η με αρ. κατ. ……./2009 αγωγή της εφεσίβλητης εναντίον του εκκαλούντος για καταβολή της αναλογίας του επί των εταιρικών χρεών (ΑΚ 481, 487, 488, ΕΝ 22) και απόδοση ωφέλειας κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού (ΑΚ 904). Κατά της αποφάσεως αυτής ο εκκαλών άσκησε ανακοπή ερημοδικίας, με την οποία υποστήριζε ότι η ερημοδικία του οφειλόταν σε γεγονότα ανώτερης βίας, τα οποία αναφέρονταν με λεπτομέρεια. Επί της ανακοπής αυτής εκδόθηκε η προσβαλλόμενη με την έφεση απόφαση, η οποία απέρριψε την ανακοπή. Από το δικόγραφο της ανακοπής προκύπτει ότι τα γεγονότα ανώτερης βίας που επικαλέστηκε ο εκκαλών για τη θεμελίωση της ανακοπής του ήταν το ότι ο πληρεξούσιος δικηγόρος του, ο οποίος είχε παραστεί ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και συναινέσει για την αναβολή της υπόθεσης κατά την δικάσιμο της 10.10.2011, οπότε αναβλήθηκε η υπόθεση για τη δικάσιμο της 27.3.2013, παρέλειψε δολίως άλλως από βαρεία αμέλεια να τον ενημερώσει για την ως άνω μετ’ αναβολή δικάσιμο, κατά παράβαση του Κώδικα Δικηγόρων και του Κώδικα Δεοντολογίας Δικηγόρων, πράξη για την οποία του επιβλήθηκε και πειθαρχική ποινή και έτσι δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο κατά την ημέρα της εκδίκασης της αγωγής, με αποτέλεσμα αυτή να συζητηθεί ερήμην του και να γίνει δεκτή προς βλάβη των συμφερόντων του. Τα γεγονότα όμως αυτά δεν μπορούν να υπαχθούν σε εκείνα της ανώτερης βίας, εφόσον ούτε απρόβλεπτα ήταν, ούτε και αναπότρεπτα με μέτρα μάλιστα όχι άκρας επιμέλειας και συνέσεως αλλά και της επιμέλειας του μέσου συνετού διαδίκου. Συγκεκριμένα, η ως άνω παράλειψη του πληρεξούσιου δικηγόρου του εκκαλούντος αποτελεί συμπεριφορά αντίθετη με εκείνη που επιβάλλει το λειτούργημα του, η οποία δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να θεωρηθεί ότι υπάγεται σε εκείνα από τα οποία δημιουργείται κατάσταση ανώτερης βίας. Συνεπώς, με αυτό το περιεχόμενο η ανακοπή ερημοδικίας, ήταν απαράδεκτη, το δε πρωτοβάθμιο δικαστήριο που με την προβαλλόμενη απόφασή του έκρινε τα ίδια, ορθώς εφάρμοσε το νόμο και τα αντίθετα υποστηριζόμενα με την υπό κρίση έφεση κρίνονται αβάσιμα και απορριπτέα. Τέλος πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο και να καταδικαστεί ο εκκαλών στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας (ΚΠολΔ 176, 183).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Απορρίπτει την έφεση
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει τον εκκαλούντα στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της εφεσίβλητης αυτού του βαθμού δικαιοδοσίας που καθορίζει σε 300 ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31.3.2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ