Έφεση ερήμην εφεσίβλητης. Δικάζει σαν να είναι παρούσα. Στοιχεία ορισμένου αγωγής για διατροφή ανηλίκου τέκνου. Είναι νόμιμο το αγωγικό αίτημα της ενάγουσας για παραχώρηση σ’ αυτήν της χρήσης της οικογενειακής στέγης και για μετοίκηση του εναγομένου από αυτήν. Μέτρο διατροφής ανηλίκου τέκνου. Απορρίπτει την έφεση.
Αριθμός 267/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσούλα Πλατιά, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Από την υπ’ αριθ. …………΄/6.7.2018 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, . ……, την οποία επικαλείται και προσκομίζει νομίμως ο εκκαλών, προκύπτει ότι ακριβές αντίγραφο της υπό κρίση έφεσης με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχικώς ορισθείσα, με επιμέλεια του εκκαλούντος, δικάσιμο της 9.5.2019 επιδόθηκε νομίμως και εμπροθέσμως στην εφεσίβλητη (άρθρα 128 παρ. 1 και 3, 130 παρ. 1 ΚΠολΔ). Κατά την ανωτέρω δικάσιμο, όπως προκύπτει από το υπάρχον στη δικογραφία ακριβές αντίγραφο της σχετικής σελίδας του πινακίου της δικασίμου αυτής, η συζήτηση της υπόθεσης αναβλήθηκε, παρισταμένων των διαδίκων, για την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας απόφασης δικάσιμο της 7.11.2019, κατά την οποία, όμως, η εφεσίβλητη δεν εμφανίσθηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Συνεπώς, δεδομένου ότι, κατά τη διάταξη του άρθρου 226 παρ. 4 ΚΠολΔ, που ισχύει και για τις ειδικές διαδικασίες (άρθρο 591 παρ. 1 εδ. α΄ ΚΠολΔ) καθώς και επί των ενδίκων μέσων (άρθρο 498 παρ. 2 εδ. β΄ ΚΠολΔ), η εξ αναβολής αναγραφή της υπόθεσης στο πινάκιο επέχει θέση κλήτευσης όλων των διαδίκων (ΑΠ 38/2017, 41/2017 και 400/2017 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), πρέπει η εφεσίβλητη να δικασθεί ερήμην. Η συζήτηση, ωστόσο, θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτή παρούσα (άρθρο 524 παρ. 4 εδ. α΄ ΚΠολΔ), ενώ πρέπει να οριστεί το νόμιμο παράβολο ερημοδικίας για την εφεσίβλητη, για την περίπτωση άσκησης από αυτήν ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας απόφασης (άρθρα 501, 502 παρ. 1 και 505 παρ. 2 ΚΠολΔ), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.
ΙΙ. Η υπό κρίση από 27.6.2018 (με αριθ. έκθ. κατάθ. …………./29.6.2018) έφεση του εν μέρει ηττηθέντος εναγόμενου, ………….., κατά της υπ’ αριθ. 2369/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρα 592 επ. ΚΠολΔ) και δέχθηκε εν μέρει την από 18.9.2017 αγωγή της αντιδίκου του, έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, αφού από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε παρήλθε διετία από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517, 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), παραδεκτώς δε εισάγεται προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος αρμοδίου Δικαστηρίου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/2011), ενώ, όπως προκύπτει από την σχετική από 29.6.2018 βεβαίωση της Γραμματέως του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα το παράβολο των 100 ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 3 εδ. α΄ ΚΠολΔ (όπως ήδη ισχύει). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ). Σημειώνεται, επίσης, ότι τυγχάνουν εφαρμογής οι νέες διατάξεις του Ν. 4335/2015 κατά το μέρος που τροποποίησαν τις διατάξεις του τρίτου βιβλίου του ΚΠολΔ (άρθρα 495-590 ΚΠολΔ), οι οποίες αφορούν και τα ένδικα μέσα, δεδομένου ότι, κατά την μεταβατική διάταξη του άρθρου ένατου παρ. 2 του ως άνω νόμου, οι διατάξεις αυτές εφαρμόζονται για τα ένδικα μέσα τα κατατιθέμενα από τις 1.1.2016 και εφεξής, όπως συμβαίνει, στην προκείμενη περίπτωση, με την κρινόμενη έφεση.
ΙΙΙ. Με την από 18.9.2017 (με αριθ. έκθ. κατάθ. …………/19.9.2017) αγωγή της ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) η ενάγουσα …………. (ήδη εφεσίβλητη), ενεργώντας για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της, …. (ηλικίας τότε 16 ετών), το οποίο έχει αποκτήσει από το γάμο της με τον εναγόμενο εν διαστάσει σύζυγό της, ………. (ήδη εκκαλούντα), για τους αναφερόμενους σ’ αυτήν (αγωγή) λόγους, ζήτησε: α) να ανατεθεί στην ίδια οριστικά η άσκηση της επιμέλειας του ως άνω ανήλικου τέκνου τους, β) να της παραχωρηθεί, για λόγους επιείκειας, αποκλειστικά η χρήση της οικογενειακής στέγης, ήτοι μίας οικίας κείμενης στο Κερατσίνι (επί της οδού ………..), ιδιοκτησίας του εναγομένου, και να διαταχθεί η μετοίκηση του τελευταίου απ` αυτήν και γ) να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να της καταβάλει, υπό την προαναφερόμενη ιδιότητά της, μηνιαία διατροφή σε χρήμα, ποσού 250 ευρώ, για λογαριασμό του ως άνω ανήλικου τέκνου της, που διαμένει με αυτήν, στερείται περιουσίας και εισοδημάτων και αδυνατεί να διατρέφει τον εαυτό του, προκαταβολικά την πρώτη ημέρα εκάστου μηνός, για χρονικό διάστημα δύο (2) ετών από την επίδοση της αγωγής, και με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής έως την εξόφληση. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, μετά από συζήτηση αντιμωλία των διαδίκων, εξέδωσε την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, με την οποία, αφού δέχθηκε ότι η ως άνω αγωγή είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1393, 1510-1514, 1516, 1518, 1485-1489, 1493, 340, 345, 346 του ΑΚ, δέχθηκε αυτήν (αγωγή) εν μέρει, ως ουσιαστικά βάσιμη, και συγκεκριμένα: α) ανέθεσε αποκλειστικά στην ενάγουσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, β) παραχώρησε σ’ αυτήν την αποκλειστική χρήση της ως άνω οικογενειακής στέγης και διέταξε την μετοίκηση του εναγομένου από αυτήν και γ) υποχρέωσε τον τελευταίο να της καταβάλει, υπό την προαναφερόμενη ιδιότητά της, προκαταβολικά μέσα στο πρώτο τριήμερο εκάστου μηνός, ως διατροφή σε χρήμα, το ποσό των 240 ευρώ μηνιαίως για λογαριασμό του ως άνω τέκνου τους και για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση καταβολής εκάστης μηνιαίας παροχής έως την εξόφληση. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ήδη ο εναγόμενος με την υπό κρίση έφεσή του για τους διαλαμβανόμενους σ’ αυτήν λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, και ζητεί την εξαφάνισή της ως προς τα κεφάλαιά της α) περί παραχώρησης στην ενάγουσα της αποκλειστικής χρήσης της οικογενειακής στέγης και περί μετοίκησής του απ` αυτήν και β) περί διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ώστε τα ως άνω αγωγικά αιτήματα να απορριφθούν στο σύνολό τους (ειδικότερα τα υπό στοιχ. α΄ ως μη νόμιμα), άλλως (ως προς το περί διατροφής αίτημα) να επιδικασθεί μικρότερο ποσό ως διατροφή του τέκνου. Σημειώνεται, ότι το κεφάλαιο της εκκαλούμενης απόφασης περί ανάθεσης αποκλειστικά στην ενάγουσα της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης.
- IV. Από τις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 και 1493 του ΑΚ προκύπτει ότι οι γονείς, είτε υπάρχει μεταξύ τους γάμος και συμβιώνουν, είτε έχει διακοπεί η συμβίωση τους, είτε έχει εκδοθεί διαζύγιο, έχουν κοινή υποχρέωση να διατρέφουν το ανήλικο τέκνο τους, ακόμα και αν τούτο έχει περιουσία, εφόσον όμως τα εισοδήματα από αυτήν ή το προϊόν της εργασίας του, ή άλλα τυχόν εισοδήματα του δεν αρκούν για τη διατροφή του. Το μέτρο της διατροφής προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του τέκνου, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του και περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του έξοδα και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή, καθώς και την επαγγελματική και την εν γένει εκπαίδευσή του. Ως συνθήκες ζωής νοούνται οι συγκεκριμένοι όροι διαβίωσης, που ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία, τον τόπο κατοικίας, την ανάγκη εκπαίδευσης και την κατάσταση της υγείας του δικαιούχου, σε συνδυασμό με την περιουσιακή κατάσταση του υπόχρεου. Εξάλλου, η κατά τα άνω υποχρέωση των γονέων προς διατροφή του τέκνου τους, βαρύνει αυτούς, ανάλογα με τις δυνάμεις τους. Ο εναγόμενος, συνεπώς, γονέας, προς καταβολή ολόκληρου του ποσού της διατροφής, μπορεί να επικαλεστεί κατ’ ένσταση, κατ` άρθρο 262 ΚΠολΔ, ότι και ο άλλος γονέας έχει την οικονομική δυνατότητα, να καλύψει μέρος της ανάλογης διατροφής του ανηλίκου. Συνακόλουθα, για το, κατά το άρθρο 216 ΚΠολΔ, ορισμένο της αγωγής διατροφής σε χρήμα ανήλικου τέκνου, λόγω διάστασης ή λύσης του γάμου των γονέων του, αρκεί να εκτίθενται στο δικόγραφο αυτής, η συγγενική σχέση ενάγοντος – εναγομένου, η έλλειψη εισοδημάτων του ανηλίκου και η αδυναμία του να εργαστεί, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου γονέα του, οι ανάγκες του που είναι προσδιοριστικές του ύψους της διατροφής, η οποία πρέπει να του καταβληθεί και το αιτούμενο, για όλες αυτές τις ανάγκες του, συνολικό ύψος της δαπάνης που αποτελεί την ανάλογη διατροφή του, χωρίς να απαιτείται ο προσδιορισμός στο δικόγραφο της αγωγής με ακρίβεια και του απαραίτητου, για την κάλυψη κάθε επιμέρους ανάγκης του χρηματικού ποσού, που προκύπτει από τις συνθήκες της ζωής του, καθώς και των εισοδημάτων και της οικονομικής δυνατότητας και του άλλου γονέα και των συγκεκριμένων δαπανών που βαρύνουν καθέναν από τους γονείς (ΑΠ 1388/2009 ΕΠολΔ 2010.428, ΑΠ 416/2007, ΕφΑθ 218/2018, ΕφΑθ 93/2017, ΕφΠειρ 718/2015, ΕφΘεσ 1831/2014 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ. Απ. Γεωργιάδης, Σύντομη Ερμηνεία ΑΚ, τόμ. ΙΙ, εισαγωγικές παρατηρήσεις στα άρθρα 1485-1504, αρ. 27, σελ. 810).
Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα (ήδη εφεσίβλητη), με την ως άνω αγωγή της, εκθέτει ότι με τον εναγόμενο (ήδη εκκαλούντα) τέλεσε την 4.3.1995 νόμιμο θρησκευτικό γάμο, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, τον ….., που είναι ήδη ενήλικας, και τον ….., που γεννήθηκε το έτος 2001, ότι με την υπ’ αριθ. 1073/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς διατάχθηκε η μετοίκηση του εναγομένου από τη συζυγική τους οικία που βρίσκεται στο Κερατσίνι, στην οποία έκτοτε διαμένει μόνη αυτή με το ως άνω ανήλικο τέκνο τους, τη γονική μέριμνα του οποίου ασκεί η ίδια δυνάμει της προαναφερθείσας απόφασης (1073/2017) του ιδίου Δικαστηρίου, ότι το ως άνω τέκνο τους, που είναι 16 ετών και μαθητής, αδυνατεί να εργασθεί λόγω της ηλικίας του και δεν έχει εισοδήματα, ότι ο εναγόμενος είναι δημόσιος υπάλληλος με μηνιαίο μισθό ανερχόμενο στο ποσό των 1.080 ευρώ και ότι τα ελάχιστα έξοδα, για τις ανάγκες διαβίωσης και διατροφής του ως άνω τέκνου τους, ανέρχονται μηνιαίως, για το επίδικο χρονικό διάστημα των δύο ετών από την επίδοση της αγωγής, στο συνολικό ποσό των 250 ευρώ (ήτοι 80 ευρώ για τη διατροφή του, 70 ευρώ για την εξωσχολική εκπαίδευσή του, 40 ευρώ για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψή του και 60 ευρώ τον ρουχισμό του), την επιδίκαση του οποίου και ζήτησε με αυτήν (αγωγή). Με το ανωτέρω περιεχόμενο, η αγωγή αυτή αξιολογείται ως ορισμένη, αφού περιέχει με πληρότητα τα αναγκαία στοιχεία, που προβλέπονται από τις αναφερόμενες στην αμέσως προηγούμενη νομική σκέψη διατάξεις, που ρυθμίζουν το δικαίωμα διατροφής ανήλικου τέκνου. Ειδικότερα, στην αγωγή εκτίθενται, μεταξύ άλλων, η έλλειψη εισοδημάτων του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων και η αδυναμία του να εργαστεί, οι συγκεκριμένες συνθήκες ζωής του ανηλίκου, αφού αναφέρονται η ηλικία του, ο τόπος της κατοικίας του και η ιδιότητά του ως μαθητή, τα περιουσιακά στοιχεία του εναγόμενου γονέα του, καθώς οι ανάγκες του τέκνου, που είναι προσδιοριστικές της διατροφής, η οποία πρέπει να του καταβληθεί και το αιτούμενο, για αυτές τις ανάγκες του, ποσό, που αποτελεί την, κατά τις προαναφερόμενες διατάξεις, ανάλογη διατροφή του. Σημειώνεται, ότι δεν είναι απαραίτητο να προσδιορίζονται στην αγωγή με ακρίβεια, κατά τα εκτιθέμενα στην ίδια ως άνω νομική σκέψη, οι ειδικότερες συγκεκριμένες ανάγκες του τέκνου για έκαστο επί μέρους αγωγικό κονδύλιο και ειδικότερα για το αιτούμενο κονδύλιο των 40 ευρώ για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το απαραίτητο, για την κάλυψη κάθε επί μέρους ανάγκης του (για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) χρηματικό ποσό, παρά τον περί του αντιθέτου αβάσιμο ισχυρισμό του εναγομένου. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ότι η ως άνω αγωγή είναι ορισμένη, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από τον εναγόμενο, με τον σχετικό λόγο (δεύτερο κατά το πρώτο σκέλος του) της έφεσής του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
- V. Κατά το άρθρο 1393 εδ. α΄ ΑΚ, σε περίπτωση διακοπής της συμβίωσης, το δικαστήριο μπορεί, εφ` όσον το επιβάλλουν λόγοι επιείκειας, εν όψει των ειδικών συνθηκών του καθενός από τους συζύγους και του συμφέροντος των τέκνων, να παραχωρήσει στον ένα σύζυγο την αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος του ακίνητου που χρησιμεύει για κύρια διαμονή των ιδίων (οικογενειακή στέγη), ανεξάρτητα από το ποιος απ` αυτούς είναι κύριος ή έχει απέναντι στον κύριο το δικαίωμα της χρήσης του. Από τη διάταξη αυτή προκύπτει ότι η παραχώρηση γίνεται με βάση τις ειδικές συνθήκες του καθενός συζύγου, το συμφέρον των τέκνων και τις αρχές της επιείκειας, οι οποίες είναι δυνατόν να επιβάλλουν κατά περίπτωση η παραχώρηση να γίνεται με αντάλλαγμα ή χωρίς αντάλλαγμα. Για την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης πρέπει να αναφέρονται στην αγωγή τα παρακάτω: α) η σύναψη γάμου μεταξύ των διάδικων, β) η διακοπή της συμβίωσης τους γ) τα πραγματικά περιστατικά που συνιστούν τις ειδικές συνθήκες καθενός από τους διαδίκους – συζύγους κατά το άρθρο 1393 ΑΚ και στηρίζουν τους λόγους επιείκειας για αποκλειστική χρήση ολοκλήρου ή τμήματος της μέχρι τότε οικογενειακής στέγης και δ) αν υπάρχουν ανήλικα τέκνα, τα πραγματικά περιστατικά που στηρίζουν το συμφέρον των τέκνων τους (π.χ. με αλλαγή σχολείου, περιβάλλοντος που θα έχει δυσμενή επίδραση στην ψυχική υγεία των τέκνων). Ο νόμος δεν ορίζει ποιες είναι οι ειδικές συνθήκες, που, αν υπάρχουν, συντρέχει η επιείκεια να επιβάλει την παραχώρηση της χρήσης της οικογενειακής στέγης. Οι ειδικές συνθήκες που θα κριθούν από το δικαστήριο προσδιορίζονται από τους όρους ζωής των ενδιαφερομένων μέχρι τη διακοπή της συμβιώσεως, ως τέτοιες δε (ειδικές συνθήκες) θεωρούνται η σωματική και η ψυχική υγεία, οι γενικότερες συνθήκες εργασίας του ενάγοντος και του άλλου συζύγου, καθώς και η οικονομική κατάσταση κυρίως του γονέα που έχει τη γονική μέριμνα των τέκνων τους (βλ. Κ. Παπαδόπουλος, Αγωγές Οικογ. Δικ. έκδ. 2001, τόμ. Α΄, σελ. 334-335). Η ανωτέρω ρύθμιση της χρήσης της συζυγικής στέγης δεν έχει μονιμότητα, αφού διαρκεί όσο διαρκεί η διάσταση, δηλαδή από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης μέχρι την αμετάκλητη λύση του γάμου, μπορεί δε η σχετική απόφαση να μεταρρυθμιστεί σε περίπτωση μεταβολής των περιστάσεων που επέβαλαν την παραχώρηση της χρήσης της συζυγικής στέγης στον ένα σύζυγο (βλ. Κ. Παπαδόπουλος, ό.π., σελ. 346), ήτοι η απόφαση που ρυθμίζει την χρήση της οικογενειακής στέγης παύει να ισχύει αυτοδικαίως, αν δεν ζητηθεί τροποποίησή της, μετά την αμετάκλητη λύση ή ακύρωση του γάμου, οπότε οι σχέσεις των συζύγων αναφορικά με την κυριότητα, τη νομή και τη χρήση του ακινήτου που χρησίμευε ως οικογενειακή στέγη διέπονται από τις γενικές διατάξεις του εμπραγμάτου και του ενοχικού δικαίου (ΑΠ 1630/2002 ΕλλΔνη 2003.775, ΑΠ 792/2000, ΕφΑθ 4585/2002, ΕφΘεσ 469/2009, ΕφΠατρ 27/2019 δημοσιευμένες στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Τέλος, στην περίπτωση διαταραχής των σχέσεων των συζύγων, μπορεί να διαταχθεί από το αρμόδιο δικαστήριο κατ’ άρθρο 735 ΚΠολΔ, ως ασφαλιστικό μέτρο, η μετοίκηση του ενός από τους συζύγους από τη συζυγική στέγη, όταν η συνοίκηση οδηγεί σε περαιτέρω όξυνση των ήδη τεταμένων σχέσεων των συζύγων (βλ. Απ. Γεωργιάδης, ό.π., άρθρο 1393, αρ. 61, σελ. 640), ενώ, κατ’ άρθρο 684 ΚΠολΔ, τέτοιο αρμόδιο δικαστήριο είναι και το Μονομελές Εφετείο, αν η κύρια υπόθεση είναι εκκρεμής ενώπιον αυτού (ΕφΘεσ. 469/2009 ό.π., βλ. Μ. Μαργαρίτης-Α. Μαργαρίτη, ΕρμΚΠολΔ, τόμ. ΙΙ, άρθρο 684, αρ. 2, σελ. 127-128, Χαμηλοθώρης, Ασφαλιστικά Μέτρα, έκδ. 2016, σελ. 31).
Στην προκείμενη περίπτωση, η ενάγουσα, με την ως άνω αγωγή της, εκθέτει ότι η έγγαμη συμβίωση της με τον εναγόμενο διακόπηκε τυπικά, από λόγους που αφορούν αποκλειστικά το πρόσωπό του, τον Νοέμβριο 2016, οπότε και εκδόθηκε, κατόπιν σχετικού αιτήματός της, η από 21.11.2016 προσωρινή διαταγή του Προέδρου Υπηρεσίας του Πρωτοδικείου Πειραιώς, με την οποία διατάχθηκε η άμεση μετοίκηση του εναγομένου από την οικογενειακή στέγη για πρόληψη αποφυγής περαιτέρω εντάσεων μεταξύ των διαδίκων. Ότι το τελευταίο δίμηνο προ της διακοπής συμβίωσης, η συμπεριφορά του εναγομένου προς αυτήν ήταν τόσο εμπαθής που καθιστούσε ακόμη και την τυπική συμβίωσή τους αφόρητη και ειδικότερα τον τελευταίο μήνα τα περιστατικά λεκτικής, ψυχολογικής και σωματικής βίας ήταν τέτοιας έντασης που φοβόταν για την σωματική ακεραιότητα της ίδιας και ανηλίκου τέκνου της. Ότι η συζυγική οικία τους βρίσκεται στο Κερατσίνι επί της οδού …………., σε διαμέρισμα που ανήκει κατά κυριότητα στον εναγόμενο και το οποίο αποκτήθηκε με σύμβαση στεγαστικού δανείου με την ASPIS BANK με πρωτοφειλέτη αυτόν και με εγγυήτρια την ίδια. Ότι το ανήλικο τέκνο τους, που είναι μαθητής, δεν πρέπει να απομακρυνθεί από την οικία του και από το περιβάλλον (κοινωνικό και σχολικό), στο οποίο έχει μεγαλώσει, ενώ αυτή δεν διαθέτει άλλη οικία. Ότι λόγω της αντισυζυγικής και επιθετικής συμπεριφοράς του εναγομένου απειλείται σοβαρά η σωματική ακεραιότητα και η ψυχική υγεία της ίδιας αλλά και του ανηλίκου τέκνου, προκειμένου δε να αποφευχθούν δυσάρεστες για τη σωματική και ψυχική υγεία τους εξελίξεις επιβάλλεται να διαταχθεί η μετοίκηση του εναγομένου από τη συζυγική στέγη. Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα, με την ως άνω αγωγή της, ζήτησε, μεταξύ άλλων, να ρυθμιστεί οριστικά η χρήση της ως άνω οικογενειακής στέγης και να παραχωρηθεί αποκλειστικά σ` αυτήν η χρήση της, καθώς και να διαταχθεί η μετοίκηση του εναγομένου απ` αυτήν. Η αγωγή αυτή ως προς τα ανωτέρω αιτήματά της, είναι ορισμένη και νόμιμη, στηριζομένη στις αναφερθείσες στην αμέσως προηγούμενη νομική σκέψη διατάζεις των άρθρων 1393 ΑΚ και 735 ΚΠολΔ. Ειδικότερα, όπως εκτέθηκε στην ως άνω νομική σκέψη, πράγματι η κατ’ άρθρο 1393 ΑΚ ρύθμιση της χρήσης της συζυγικής στέγης διαρκεί από τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης μέχρι την αμετάκλητη λύση του γάμου, πλην όμως, στην προκείμενη περίπτωση, με την ως άνω αγωγή δεν γίνεται επίκληση από την ενάγουσα ότι ο μεταξύ των διαδίκων γάμος έχει λυθεί αμετακλήτως με δικαστική απόφαση αναγγέλλουσα το διαζύγιο, με συνέπεια να είναι νόμιμο, το αγωγικό αίτημα περί οριστικής ρύθμισης της χρήσης της οικογενειακής στέγης κατ’ άρθρο 1393 ΑΚ. Επίσης, μπορεί να διαταχθεί και από το Μονομελές Εφετείο, αν η κύρια υπόθεση είναι εκκρεμής ενώπιον αυτού, όπως συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση, ως ασφαλιστικό μέτρο κατ’ άρθρο 735 ΚΠολΔ, η μετοίκηση του ενός από τους συζύγους από τη συζυγική στέγη, με συνέπεια να είναι νόμιμο και το αγωγικό αίτημα περί μετοίκησης του εναγομένου από την συζυγική στέγη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ότι η εν λόγω αγωγή ως προς τα ανωτέρω αιτήματά της, είναι ορισμένη και νόμιμη, δεν έσφαλε ως προς την ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από τον εναγόμενο, με τον σχετικό λόγο (πρώτο κατά το πρώτο σκέλος του) της έφεσής του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
VΙ. Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων ……. και ……………, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, η πρώτη με επιμέλεια της ενάγουσας και ο δεύτερος με επιμέλεια του εναγομένου, με το σύστημα της φωνοληψίας (άρθρο 256 παρ. 3 ΚΠολΔ), οι οποίες (καταθέσεις) περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ως άνω Δικαστηρίου, από την χωρίς όρκο εξέταση του εναγομένου στο ακροατήριο ομοίως του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, η οποία (εξέταση) περιέχεται στα ίδια ως άνω πρακτικά συνεδρίασης, από τις προσκομιζόμενες με επίκληση από τον εκκαλούντα με αριθμούς ….. και ………../12.12.2017 ένορκες βεβαιώσεις των ………. και ….. ., αντίστοιχα, ενώπιον της Ειρηνοδίκου Αθηνών, οι οποίες έχουν ληφθεί κατόπιν νόμιμης και εμπρόθεσμης, κατ’ άρθρα 421 και 422 (σε συνδ. με 591 παρ. 1) του ΚΠολΔ, κλήτευσης της αντιδίκου του (βλ. την υπ’ αριθ. …………΄/7.12.2017 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών, ………….), από τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (σημειώνεται ότι η τυχόν αναφορά κατωτέρω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική), μεταξύ των οποίων (εγγράφων) περιλαμβάνονται και οι προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα ένορκες βεβαιώσεις που λήφθηκαν στο πλαίσιο προγενέστερης μεταξύ των διαδίκων λήψης ασφαλιστικών μέτρων, σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα, ………. (ήδη εφεσίβλητη), και ο εναγόμενος, …………. (ήδη εκκαλών), τέλεσαν μεταξύ τους νόμιμο θρησκευτικό γάμο, στον Πειραιά την 4.3.1995, από τον οποίο απέκτησαν δύο τέκνα, τον ….., που γεννήθηκε το έτος 1997 και είναι ήδη ενήλικας και ….., που γεννήθηκε την 23.11.2001 και είναι ανήλικος. Από το έτος 2000, η οικογενειακή στέγη τους είναι ένα διαμέρισμα του 2ου ορόφου οικοδομής κείμενης στο Κερατσίνι, στην οδό … …, που ανήκει κατά κυριότητα στον εναγόμενο, για το οποίο έχουν ληφθεί δύο στεγαστικά δάνεια με συμβαλλόμενους τον εναγομένου ως πρωτοφειλέτη και την ενάγουσα ως εγγυήτρια. Ο έγγαμος βίος των διαδίκων δεν εξελίχθηκε αρμονικά και τα τελευταία έτη η συμβίωσή τους είχε καταστεί τυπική, χωρίς να υπάρχει μεταξύ τους ψυχική και συναισθηματική επαφή και ήδη ο γάμος τους λύθηκε (σε χρόνο μετά την κατάθεση της ως άνω αγωγής της ενάγουσας) με διαζύγιο, που απαγγέλθηκε με την υπ’ αριθ. 4293/20.9.2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (ειδικής διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση), γιατί αφενός αποδείχθηκε ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων διήρκεσε για συνεχές χρονικό διάστημα άνω των δύο ετών και αφετέρου αποδείχθηκαν και συγκεκριμένα κλονιστικά γεγονότα, που αφορούσαν το πρόσωπο του εναγομένου λόγω της αντισυζυγικής συμπεριφοράς του. Σημειώνεται, ότι δεν προκύπτει ότι η απόφαση αυτή έχει καταστεί αμετάκλητη, παρά τον περί του αντιθέτου ισχυρισμό του εκκαλούντος-εναγομένου, αφού δεν προσκομίζεται απ’ αυτόν το απαιτούμενο πιστοποιητικό της Γραμματείας του Πρωτοδικείου Πειραιώς, περί μη ασκήσεως ενδίκων μέσων κατά της εν λόγω απόφασης, χωρίς να αρκεί η επικαλούμενη απ’ αυτόν έκθεση παραίτησης των διαδίκων από το δικαίωμα άσκησης ένδικων μέσων κατά της απόφασης αυτής, την οποία (έκθεση παραίτησης), σε κάθε περίπτωση, δεν προσκομίζει. Ακόμη, κατόπιν σχετικής αίτησης της ενάγουσας περί λήψης ασφαλιστικών μέτρων, με την υπ’ αριθ. 1073/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς έχει διαταχθεί η μετοίκηση του εναγομένου από τη συζυγική οικία με σκοπό την προστασία του ανήλικου τέκνου των διαδίκων, ……., που συχνά γινόταν μάρτυρας των μεταξύ των γονέων του αντεγκλήσεων και αντιπαραθέσεων. Επίσης, με την εκκαλούμενη απόφαση, η οποία δεν προσβάλλεται κατά τούτο με λόγο έφεσης, έγινε δεκτό ότι από την μετοίκηση του εναγομένου από την συζυγική οικία και εφεξής, αυτός αφενός μίσθωσε οικία στην Ηλιούπολη, όπου και διαμένει με τη νυν σύντροφό του, καταβάλλοντας μηνιαίο μίσθωμα 400 ευρώ και έχοντας προβεί στην αγορά όλου του οικιακού εξοπλισμού, και αφετέρου σταμάτησε να εξυπηρετεί τα οφειλόμενα και ληξιπρόθεσμα ποσά των ληφθέντων για την απόκτηση της τέως κοινής συζυγικής οικίας δύο στεγαστικών δανείων με αριθμούς συμβάσεων .. και …… με την MILLENIUM ΒΑΝΚ και ήδη ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, με υπόλοιπο οφειλής 2.911,32 ευρώ και 7.177,59 ευρώ, αντιστοίχως, από το μήνα Νοέμβριο του έτους 2016, ήτοι μετά την έκδοση της από 21.11.2016 προσωρινής διαταγής της Δικαστού του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς περί μετοίκησης του εναγομένου από τη συζυγική οικία, με αποτέλεσμα η ενάγουσα να προβεί με την ιδιότητά της ως εγγυήτριας, ευθυνόμενη εις ολόκληρον με τον πρωτοφειλέτη εναγόμενο, σε ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων και απαιτητών ποσών, τα οποία και πράγματι καταβάλλει αφενός για να μην βρεθεί υπόχρεη προς καταβολή του υπόλοιπου οφειλόμενου ποσού και αφετέρου γιατί δεν διαθέτει άλλη κατοικία για να διαμείνει με τον ανήλικο υιό της. Περαιτέρω, με την εκκαλούμενη απόφαση, η οποία δεν προσβάλλεται με λόγο έφεσης ως προς τις σχετικές διατάξεις της, έγινε δεκτό: α) ότι, επειδή η ενάγουσα συγκεντρώνει όλα τα εχέγγυα και την επάρκεια για την άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ……, πρέπει να της ανατεθεί οριστικά η επιμέλειά του και β) ότι, επειδή συντρέχουν ειδικές συνθήκες στο πρόσωπο της ενάγουσας (ήτοι έχει επωμισθεί μόνη της το έργο της φροντίδας του ως άνω ανηλίκου τέκνου, που είναι 16 ετών και μαθητής δημόσιου σχολείου προτιθέμενος να συμμετάσχει στις πανελλήνιες εξετάσεις), πρέπει, κατ’ άρθρο 1393 ΑΚ, να της παραχωρηθεί η χρήση της τέως κοινής οικογενειακής στέγης, που βρίσκεται στο Κερατσίνι επί της οδού …….. Σημειώνεται, ότι, κατά τα εκτιθέμενα στη νομική σκέψη στην παράγραφο V της παρούσας, η κατ’ άρθρο 1393 ΑΚ ρύθμιση της χρήσης της οικογενειακής στέγης, παρά το ότι αυτή ανήκει στην κυριότητα του εναγομένου, μπορεί να λάβει χώρα, όπως και έγινε στην προκείμενη περίπτωση, αφού δεν προέκυψε ότι η υπ’ αριθ. 4293/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που απήγγειλε τη λύση του γάμου των διαδίκων με διαζύγιο, έχει καταστεί αμετάκλητη. Επίσης, ενόψει της διάταξης του πρωτοβάθμιο δικαστηρίου ότι πρέπει, από λόγους επιείκειας, να παραχωρηθεί η χρήση της οικογενειακής στέγης αποκλειστικά στην ενάγουσα, πρέπει να διαταχθεί και η μετοίκηση του εναγομένου απ` αυτήν προς αποφυγή περαιτέρω διαπληκτισμών και εντόνων αντιπαραθέσεων μεταξύ των διαδίκων, που είναι δυνατόν να προκαλέσουν βλάβη στη σωματική και ψυχική υγεία της ενάγουσας και του ανηλίκου τέκνου τους, όπως ορθώς το σχετικό αγωγικό αίτημα έγινε δεκτό από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, τα δε αντίθετα υποστηριζόμενα από τον εναγόμενο, με τον σχετικό λόγο (πρώτο κατά το δεύτερο σκέλος του) της έφεσής του, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Περαιτέρω, αναφορικά με το αγωγικό αίτημα περί διατροφής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, ……., δεν έχει εισοδήματα από οποιαδήποτε πηγή και αδυνατεί, λόγω της ηλικίας του και της μαθητικής ιδιότητάς του να εργαστεί και να αυτοσυντηρηθεί. Κατά συνέπεια, υπόχρεοι για τη διατροφή του, η οποία περιλαμβάνει όλα όσα είναι αναγκαία για τη συντήρησή του και επιπλέον τα έξοδα για την ανατροφή και εκπαίδευσή του είναι και οι δύο γονείς του, ανάλογα με τις οικονομικές δυνάμεις τους για το επίδικο χρονικό διάστημα δύο ετών από την επίδοση της αγωγής (ήτοι από 21.9.2017) κατά τις διατάξεις των άρθρων 1486 και 1489 εδ. β΄ ΑΚ. Ειδικότερα, με την εκκαλούμενη απόφαση, η οποία δεν προσβάλλεται κατά τούτο με λόγο έφεσης, έγιναν δεκτά ως προς την οικονομική κατάσταση των διαδίκων, τα ακόλουθα: α) Ο εναγόμενος εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος στο Υπουργείο ….. (στην Διεύθυνση Προϋπολογισμού και Οικονομικής Διαχείρισης Τομέα ……) με μηνιαίο μισθό ανερχόμενο στο ποσό των 1.140 ευρώ κατά προσέγγιση, είναι κύριος του διαμερίσματος που αποτελούσε της τέως οικογενειακή στέγη των διαδίκων και ενός Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, το οποίο χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του, και δεν διαθέτει άλλα εισοδήματα ή άλλη περιουσία, ενώ επιβαρύνεται με τις δαπάνες της διατροφής του, της ένδυσης και υπόδησής, της ιατροφαρμακευτικής της περίθαλψης στο μέτρο που δεν καλύπτεται από τον ασφαλιστικό του φορέα, το ήμισυ του μισθώματος (400 ευρώ δια 2 άτομα) για την μισθωμένη απ’ αυτόν οικία στην Ηλιούπολη, όπου και διαμένει με τη νυν σύντροφό του, καθώς και τις λειτουργικές δαπάνες της εν λόγω οικίας, οι οποίες δεν υπερβαίνουν τους καλοκαιρινούς μήνες το ποσό των 35 ευρώ, αλλά και με την υποχρέωση διατροφής τόσο του ανήλικου ….., όσο και του ενήλικου σπουδαστή υιού του ….., στον οποίο παρέχει μηνιαίως το ποσό των 60 ευρώ, αφού αυτός φιλοξενείται στην οικία του πατέρα του εναγομένου στο νομό Λασιθίου, ενώ τα υπόλοιπα έξοδα του τελευταίου καλύπτονται από την ενάγουσα μητέρα του και από τους παππούδες του και β) η ενάγουσα εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε εργοστάσιο παρασκευής ζύμης, λαμβάνοντας ως μηνιαίες αποδοχές το ποσό των 710 ευρώ κατά προσέγγιση και δεν έχει άλλα εισοδήματα ή άλλη περιουσία, ενώ επιβαρύνεται με τις δαπάνες της διατροφής της, της ένδυσης και υπόδησής της, της ιατροφαρμακευτικής της περίθαλψης στο μέτρο που δεν καλύπτεται από τον ασφαλιστικό της φορέα αλλά και με την υποχρέωση διατροφής τόσο του ανήλικου ….. όσο και του ενήλικου σπουδαστή υιού της ….. και γ) ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων, που διαμένει με την ενάγουσα μητέρα του, βαρύνεται με την ανάλογη συμμετοχή του στις κοινόχρηστες δαπάνες και στους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας (Δ.Ε.Η, Ο.Τ.Ε, ΕΥΔΑΠ, κοινόχρηστες δαπάνες) της οικίας όπου διαμένουν στο Κερατσίνι, πλην όμως η ενάγουσα δεν ζητεί, με την αγωγή, τη συμμετοχή του στις δαπάνες αυτές, τις οποίες επιβαρύνεται η ίδια. Περαιτέρω, από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά μέσα, αποδείχθηκε ότι οι λοιπές δαπάνες διαβίωσης του ανήλικου τέκνου των διαδίκων (ήτοι για διατροφή, για ένδυση και υπόδηση, για εξωσχολική εκπαίδευση και αγορά αναλώσιμων για το σχολείο και για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη πέραν της καλυπτόμενης από τον ασφαλιστικό φορέα όπου είναι ασφαλισμένος), που είναι μαθητής της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε δημόσιο σχολείο της περιοχής του και προετοιμάζεται για Πανελλήνιες εξετάσεις, είναι οι συνήθεις δαπάνες των ανηλίκων τέκνων της ηλικίας του της αυτής οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης των γονέων του, και εκτιμώνται μηνιαίως τουλάχιστον στο ποσό των 250 ευρώ, ήτοι 80 ευρώ για διατροφή, 60 ευρώ για ένδυση και υπόδηση, 70 ευρώ για εξωσχολική εκπαίδευση και αγορά αναλώσιμων ειδών για το σχολείο του (όπως το ύψος των τριών αυτών ποσών, που δέχθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, δεν αμφισβητείται από τον εναγόμενο με λόγο έφεσης) και 40 ευρώ για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη πέραν της καλυπτόμενης από το ασφαλιστικό του ταμείο και συγκεκριμένα για την κάλυψη της αναγκαίας ορθοδοντικής αγωγής και περίθαλψης, στην οποία πρόκειται άμεσα να υποβληθεί ο ανήλικος …., όπως προκύπτει από την σχετική κατάθεση της μάρτυρος της ενάγουσας, ………, ενώ πρέπει να σημειωθεί ότι και ο εναγόμενος, με τις προτάσεις του στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, επικαλέσθηκε ότι και ο ίδιος επιβαρύνεται με ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα που δεν καλύπτονται από το ασφαλιστικό του ταμείο. Επίσης, στο ανωτέρω συνολικό ποσό των 250 ευρώ πρέπει να προστεθούν και οι αποτιμώμενες σε χρήμα συναφείς με την καθημερινή περιποίηση και φροντίδα του ανήλικου …….. υπηρεσίες, των οποίων αυτός έχει ανάγκη για την ανατροφή του και του προσφέρονται από την ενάγουσα και οι οποίες (υπηρεσίες) εκτιμώνται στο ποσό των 150 ευρώ μηνιαίως. Από το συνολικό αυτό ποσό των 400 ευρώ (250+150), ο εναγόμενος πατέρας του ανηλίκου είναι σε θέση, με βάση την προαναφερθείσα οικονομική του δυνατότητα και την προσωπική του κατάσταση, συσχετιζόμενη με την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα και την προσωπική κατάσταση της μητέρας του, να καλύψει μηνιαίως το μερικότερο ποσό των 240 ευρώ, ενώ το υπόλοιπο αναγκαίο για τη διατροφή του ποσό βαρύνει την ενάγουσα μητέρα του, η οποία, έχουσα κατά νόμο συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών και εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής του, μπορεί να το καλύπτει με τα εισοδήματα από την εργασία της, καθώς και με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών και των λοιπών, συνδεομένων με τη συνοίκησή τους παροχών (π.χ. καθαριότητα, μαγείρεμα). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση, κατά μερική παραδοχή των ενστάσεων του εναγομένου περί συνεισφοράς της ενάγουσας και περί διακινδύνευσης της δικής του διατροφής (τις οποίες, σε κάθε περίπτωση, ο εναγόμενος δεν επανέφερε με λόγο έφεσης, ούτε παραπονέθηκε για τη μερική παραδοχή τους), υποχρέωσε τον εναγόμενο να καταβάλει στην ενάγουσα, υπό την προαναφερόμενη ιδιότητά της, ως ανάλογη σε χρήμα διατροφή για το ανήλικο τέκνο τους, …….., το ποσό των 240 ευρώ μηνιαίως για χρονικό διάστημα δύο ετών από την επομένη της επίδοσης της αγωγής, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενου, ως ουσιαστικά αβάσιμου, του σχετικού λόγου (δεύτερου κατά το δεύτερο σκέλος του) της έφεσης του εναγομένου, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα.
VΙΙ. Κατόπιν αυτών, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί, ως ουσιαστικά αβάσιμη, η υπό κρίση έφεση του εναγόμενου ………….. Λόγω δε της ήττας του τελευταίου, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε απ’ αυτόν με το με αριθμό κωδικού ….. . ηλεκτρονικό παράβολο του Δημοσίου σε συνδυασμό με την από 29.6.2018 βεβαίωση πληρωμής παραβόλου της Εθνικής Τράπεζας (άρθρο 495 παρ. 3 εδ. προτελευταίο ΚΠολΔ, όπως ήδη ισχύει). Τέλος, δεν τίθεται σε βάρος του ηττηθέντος εκκαλούντος διάταξη για τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, γιατί η εφεσίβλητη δεν υποβλήθηκε σε τέτοια έξοδα, ούτε υπέβαλε σχετικό αίτημα λόγω της ερημοδικίας της (άρθρο 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της εφεσίβλητης.
Ορίζει το παράβολο, για την περίπτωση άσκησης από την εφεσίβλητη ανακοπής ερημοδικίας κατά της παρούσας απόφασης, στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την από 27.6.2018 (με αριθ. έκθ. κατάθ. ………../2018) έφεση του ………….,
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του κατατεθέντος από τον ως άνω εκκαλούντα παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Μαρτίου 2020 χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξούσιου δικηγόρου του εκκαλούντος.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ