ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης 318/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
——————————————-
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Τ.Λ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Φέρονται προς κρίση οι : Α) από 6-8-2018 (αριθ. εκθ. καταθ. ………/23-8-2018) υπό στοιχ. Α΄έφεση της πρώτης εναγομένης, Β) από 12-9-2018 (αριθ. εκθ. καταθ. …………/12-9-2018) έφεση του ενάγοντος, ως εν μέρει ηττηθέντων διαδίκων, κατά της υπ’αριθμ. 2587/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, και έκανε εν μέρει δεκτή την από 23-1-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………../2017) αγωγή του ενάγοντος περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης από αδικοπραξία, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της μεταξύ τους συνάφειας, αφού στρέφονται κατά της ίδιας απόφασης και αναφέρονται στο ίδιο βιοτικό συμβάν, και, επιπρόσθετα, διότι με αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η διεξαγωγή της δίκης και επέρχεται μείωση των εξόδων (άρθρα 246, 591 § 1, 614 αρ.6 του ΚΠολΔ). Οι εφέσεις αυτές έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 § § 1 και 2, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως η τελευταία αυτή διάταξη ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), ενώ έχει κατατεθεί και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή τους (από 6-8-2018 αποδεικτικό κατάθεσης υπ’αριθμ. …………. e-παραβόλου της Alpha Bank και από 12-9-2018 αποδεικτικό πληρωμής e-παραβόλου της Eurobank). Επομένως, πρέπει να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του, ότι ο ……….., οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……… Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην πρώτη εναγομένη και ο αγνώστων στοιχείων οδηγός του υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε σταθμευμένου αυτοκινήτου, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στη δεύτερη εναγομένη, προκάλεσαν από συγκλίνουσα υπαιτιότητά τους (αμέλεια) αυτοκινητικό ατύχημα στον τόπο, κατά τον χρόνο και με τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα να υποστεί υλικές ζημίες η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……… δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε και ο ίδιος να τραυματιστεί. Ακολούθως, κατόπιν μερικής τροπής του αιτήματός της εν μέρει σε αναγνωριστικό ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να του καταβάλουν εις ολόκληρον το ποσό των 2.666,64 ευρώ, όπως ειδικότερα αναλύεται, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, και να αναγνωριστεί ότι του οφείλουν επιπλέον εις ολόκληρον το ποσό των 20.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και να επιβληθούν σε βάρος τους τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία αυτή απορρίφθηκε εξ ολοκλήρου ως προς τη δεύτερη εναγομένη και έγινε αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, ως προς την πρώτη, η οποία υποχρεώθηκε να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 2.084,54 ευρώ, αναγνωρίστηκε δε επιπλέον ότι του οφείλει επιπλέον το ποσό των 5.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και επιβλήθηκε σε βάρος της, μέρος των δικαστικών εξόδων του, που προσδιορίστηκε στο ποσό των 200 ευρώ.
Κατά της οριστικής αυτής αποφάσεως παραπονούνται οι εκκαλούντες, ενάγων και πρώτη εναγομένη, με τις ένδικες εφέσεις τους, για τους λόγους που εκθέτουν σε αυτές και ανάγονται στο σύνολό τους σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν την εξαφάνιση άλλως τη μεταρρύθμισή της, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή και να γίνει αυτή δεκτή στο σύνολό της, αντίστοιχα.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα ………. και την χωρίς όρκο εξέταση του ενάγοντος, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα-εφεσίβλητη και τον εφεσίβλητο-εκκαλούντα–7 και 13, αντίστοιχα, συνολικά- φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), με εξαίρεση την προσκομιζόμενη με επίκληση στο δικόγραφο της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, υπ’αριθμ. σχετ. 4α φωτογραφία, της οποίας ο ενάγων με τις επ’αυτής προτάσεις του αμφισβητεί τον χρόνο λήψης και, επομένως, την αποδεικτική της αξία (Κεραμέας/ Κονδύλης/Νίκας «Ερμηνεία ΚΠολΔ», τόμος ΙΙ, σελ. 816-817, αρ.9), και τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 5 Μαϊου 2016 και περί ώρα 10.40, δηλαδή υπό συνθήκες ημέρας, έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα στη συμβολή των οδών Φραγκιαδών και Φρεατίδος στον Πειραιά, στο οποίο ενεπλάκησαν η υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……. δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο ενάγων και το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο που οδηγούσε ο …………… και ήταν ασφαλισμένο για τις έναντι τρίτων προκαλούμενες ζημίες στην πρώτη εναγομένη και ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη ανώνυμη ασφαλιστική εταιρεία. Η οδός Φρεατίδος είναι οδός διπλής κατευθύνσεως με διαχωριστική νησίδα μεταξύ των ρευμάτων πορείας της, που διακόπτεται στο ύψος της διασταύρωσης, και μια λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, ενώ η οδός Φραγκιαδών είναι μονής κατεύθυνσης. Το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας στην περιοχή, ελλείψει ειδικής σήμανσης, είναι 50 χλμ/ώρα (άρθρο 20 § 1 του ν.2696/1999) και εκείνη την ώρα υπήρχε ελαφρά και όχι έντονη βροχόπτωση, όπως ισχυρίστηκε ο ………., διότι σε αυτή την περίπτωση θα υπήρχαν σε διάφορα σημεία πλησίον της διασταύρωσης λιμνάζοντα νερά, που δεν αποτυπώνονται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες που λήφθησαν μετά το ατύχημα, πριν ακόμη μετακινηθεί το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο τελευταίος. Σύγκρουση των οχημάτων δεν έλαβε χώρα και η δίκυκλη μοτοσικλέτα ανετράπη αφού προσέκρουσε σε δημοτικό μεταλλικό κάδο σκουπιδιών, με αποτέλεσμα ο ενάγων να επιπέσει στο οδόστρωμα και να τραυματιστεί στο δεξί γόνατο. Συγκεκριμένα, προ του ατυχήματος ο ενάγων κινείτο επί της οδού Φρεατίδος, στο ρεύμα πορείας της προς τη Μαρίνα Ζέας. Το ελεύθερο τμήμα του οδοστρώματος πλησίον της διασταύρωσης ήταν περί τα 3 μέτρα, καθώς υπήρχαν εκεί σταθμευμένα οχήματα, κατά μήκος του δεξιού άκρου του, μεταξύ δε αυτών και το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………….. Ι.Χ.Ε (τύπου τζιπ) αυτοκίνητο που ήταν σταθμευμένο ακριβώς πριν τη διασταύρωση περιορίζοντας έτσι την ορατότητα προς τα δεξιά, δηλαδή προς την οδό Φραγκιαδών, επί της οποίας κατά τον ίδιο χρόνο κινείτο ο …………. με το όχημά του, από τα δεξιά προς τα αριστερά σε σχέση με την πορεία του ενάγοντος. Λίγο πριν τα οχήματα διασταυρωθούν, ο τελευταίος, ο οποίος είχε στην πορεία του ρυθμιστική πινακίδα STOP, εισήλθε στη διασταύρωση με μικρή ταχύτητα, διότι η ορατότητά του εμποδιζόταν από το προαναφερθέν σταθμευμένο όχημα, χωρίς ωστόσο να ακινητοποιηθεί (σχετ. η ένορκη κατάθεσή του ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, όπου κάνει λόγο για «τροχοδρόμηση»). Τη στιγμή που είχε ήδη καταλάβει περί τα 70 εκατοστά του ελεύθερου τμήματος του οδοστρώματος που κινείτο ο ενάγων, ο τελευταίος, κινούμενος στο αριστερό τμήμα του ρεύματος πορείας του, βρισκόταν ήδη λίγο πριν το οπίσθιο τμήμα του σταθμευμένου τζιπ, και εκείνη τη χρονική στιγμή οι οδηγοί αντιλήφθηκαν το πρώτον ο ένας την παρουσία του άλλου. Και ναι μεν ο ………… ακινητοποιήθηκε σχεδόν άμεσα, γεγονός που ενισχύει την παραπάνω παραδοχή περί μικρής δηλαδή ταχύτητάς του, ο ενάγων, όμως, βλέποντάς τον να βρίσκεται εν κινήσει και μη γνωρίζοντας τις προθέσεις του και αν τον είχε αντιληφθεί, τροχοπέδησε ακαριαία και επιχείρησε αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά. Δεδομένης της ολισθηρότητας του οδοστρώματος λόγω της βροχής, έχασε τον έλεγχο του οχήματός του, το οποίο δεν κατόρθωσε να επαναφέρει στην ευθύγραμμη πορεία του, με αποτέλεσμα αμέσως μετά να επιπέσει με το εμπρόσθιο τμήμα του σε μεταλλικό κάδο σκουπιδιών, που υπήρχε στο ύψος της διακοπής της διαχωριστικής νησίδας, στο τέλος της διασταύρωσης, η δίκυκλη μοτοσικλέτα του να ανατραπεί και ο ίδιος να επιπέσει στο οδόστρωμα. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η πορεία του δεν ήταν ευθύγραμμη προς τα εμπρός αλλά διαγώνια προς τα αριστερά και ότι ο παραπάνω κάδος βρισκόταν περί τα 2 έως 2,5 μέτρα προς τα δεξιά, σε σχέση με τον άξονα πορείας του αυτοκινήτου του ……….., η απόσταση που ο ενάγων διήνυσε αφής στιγμής περίπου άρχισε να τροχοπεδεί, δεδομένου του χρόνου αντίδρασής του (από ¾ του δευτερολέπτου έως 1 περίπου δευτερόλεπτο, σύμφωνα με τον σχετικό έντυπο πίνακα που προσκομίζει η εκκαλούσα και είναι σε χρήση από τις υπηρεσίες της Τροχαίας) αλλά και της απόστασής του από τη διασταύρωση που ήταν περί τα 5 μέτρα, δηλαδή λίγο περισσότερο από το μήκος που εκτιμάται ότι είχε το τζιπ, ήταν 8-10 μέτρα. Συνεκτιμώντας ότι μέρος της ορμής του απορροφήθηκε εξαιτίας της τροχοπέδησης, υπό συνθήκες, όμως, βροχόπτωσης, που, κατά τα γνωστά από τα διδάγματα της κοινής πείρας, πορίσματα της επιστήμης, μειώνει τις δυνάμεις της τριβής, και ότι η πρόσκρουση δεν ήταν σφοδρή, όπως θα αναπτυχθεί στη συνέχεια, το Δικαστήριο συνάγει, με βάση τα διδάγματα της λογικής, ότι η ταχύτητα της δίκυκλης μοτοσικλέτας, που δεν διαπιστώθηκε επακριβώς, δεν ήταν αυξημένη αλλά αντιθέτως υπολείπετο της μεγίστης επιτρεπόμενης. Μετά το ατύχημα ειδοποιήθηκε η αστυνομία αλλά δεν συνετάγη έκθεση αυτοψίας και πρόχειρο σχεδιάγραμμα, ώστε να αποτυπωθούν επακριβώς οι επικρατούσες συνθήκες και κυρίως τυχόν ίχνη τροχοπέδησης ή χαραγιών, διότι δεν δηλώθηκε εξ αρχής τραυματισμός. Στο δελτίο οδικού τροχαίου ατυχήματος υλικών ζημιών, που συνέταξε ο επιληφθείς αστυνομικός περί ώρα 11.40, δηλαδή μία ώρα περίπου μετά, οι υπογράφοντες οδηγοί δήλωσαν, ο μεν ………….. ότι εισήλθε ελάχιστα στη διασταύρωση για να ελέγξει την πορεία των οχημάτων επί της οδού Φρεατίδος, και ο ενάγων ότι για να αποφύγει τη σύγκρουση τροχοπέδησε και εξετράπη της πορείας του. Ο ισχυρισμός της εκκαλούσας-εφεσίβλητης ότι ο ενάγων εξετράπη της πορείας του και ανετράπη σε απόσταση 25 περίπου μέτρων από τη διασταύρωση, λόγω της ολισθηρότητας του οδοστρώματος από λάδια που βρίσκονταν εκεί και μέχρι τη διασταύρωση, δεν επιβεβαιώθηκαν. Παρ’ότι και ο ……….. το δηλώνει κατηγορηματικά, διατεινόμενος μάλιστα ότι η τροχαία που μετέβη στο σημείο έριξε πριονίδι στο οδόστρωμα για να απορροφηθούν τα λάδια, οι ισχυρισμοί του αυτοί δεν κρίνονται πειστικοί, δεδομένης και της αρνήσεως του ενάγοντος, για τους ακόλουθους λόγους : α/ οι προσκομιζόμενες για τον σκοπό αυτό φωτογραφίες (υπ’αριθμ. σχετ. 4α και 4β) είναι ασπρόμαυρες και μη ευκρινείς και σε κάθε περίπτωση δεν προκύπτει η ημεροχρονολογία και ώρα λήψης τους, την οποία ο ενάγων αμφισβητεί, παρ’ότι δεν αμφισβητεί την απεικόνιση λαδιών στο οδόστρωμα, β/ δεν υπάρχει καμία σχετική καταγραφή ως προς την ύπαρξη λαδιών στη δήλωση οδικού τροχαίου ατυχήματος, ούτε ως παρατήρηση του επιληφθέντος αστυνομικού οργάνου αλλά ούτε και ως δήλωση του ……….., ο οποίος επιπροσθέτως δεν επισημαίνει, όπως θα ήταν λογικό και αναμενόμενο, την πτώση του ενάγοντος ήδη από απόσταση 25 περίπου μέτρων πριν τη διασταύρωση, με αποτέλεσμα να υπάρχει διαφοροποίηση από το περιεχόμενο της άνευ ημεροχρονολογίας υπεύθυνης δήλωσή του περί του ατυχήματος προς την εκκαλούσα, όπου κάνει αναφορά στην ύπαρξη λαδιών, γ/ δεν διευκρινίζεται πότε, για ποιό λόγο και από ποιόν κλήθηκε τυχόν η τροχαία, η οποία φέρεται ότι έριξε το πριονίδι στο οδόστρωμα, εφόσον είχε προηγηθεί ήδη άφιξη αστυνομικού οργάνου, δ/Εάν η πτώση του ενάγοντος στο οδόστρωμα είχε συμβεί στο σημείο που προσδιορίζει ο …………., αυτός, συρόμενος σε τέτοια απόσταση στο οδόστρωμα θα είχε μετά βεβαιότητας εγκαύματα τριβής, που όμως δεν διαπιστώθηκαν, ενώ και οι ζημίες στην πλευρά του δικύκλου που είχε έρθει σε επαφή με το οδόστρωμα θα ήταν εκτεταμένες. Σύμφωνα με όσα αποδείχθηκαν, συνάγεται ότι η σύγκρουση αυτή οφείλεται σε συγκλίνουσα υπαιτιότητα και, ειδικότερα, αμέλεια του ……….. αλλά και του οδηγού του υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε οχήματος. Ειδικότερα, η αμέλεια του πρώτου, που αξιολογείται ως προέχουσα συνίσταται στο ότι αυτός, από έλλειψη της προσοχής, που όφειλε και μπορούσε κατ’αντικειμενική κρίση, ως μέσος συνετός οδηγός και υπό τις επικρατούσες συνθήκες να επιδείξει, ενώ εισήλθε σε ισόπεδο οδικό κόμβο, δεν συμμορφώθηκε πλήρως προς την υπάρχουσα στο ρεύμα πορείας του ρυθμιστική πινακίδα STOP (Ρ-2), και δεν διέκοψε προσωρινά την κίνησή του, έστω αμέσως μετά τη διασταύρωση, δηλαδή στο σημείο που, λόγω της ύπαρξης εκεί σταθμευμένου έτερου οχήματος, μπορούσε να έχει ορατότητα των εξ αριστερών του κινούμενων οχημάτων, ώστε να διέλθει με ασφάλεια η κατά προτεραιότητα κινούμενη επί της οδού Φρεατίδος δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο ενάγων, αλλά συνέχισε να κινείται μέχρις ότου τον αντιλήφθηκε, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 4 § 3 του Κ.Ο.Κ, με αποτέλεσμα τον πλήρη αιφνιδιασμό του τελευταίου, ο οποίος βλέποντας ότι κινείται, ευλόγως δεν μπορούσε να προβλέψει αν θα διακόψει την πορεία του. Αμέλεια, ωστόσο, βαρύνει και τον οδηγό του σταθμευμένου οχήματος, το οποίο μάλιστα ήταν ογκώδες (τζιπ). Η αμέλειά του συνίσταται στο ότι αυτός, κατά παράβαση του άρθρου 34 § 1 του Κ.Ο.Κ στάθμευσε σε σημείο της οδού, που μετά βεβαιότητας γνώριζε ότι θα παρακώλυε την κυκλοφορία και θα δημιουργούσε κίνδυνο στους διερχόμενους οδηγούς, αφού λόγω του όγκου του, περιόριζε όπως και περιόρισε πράγματι την ορατότητα των κινούμενων και επί της οδού Φρεατίδος προς Μαρίνα Ζέας αλλά και της οδού Φραγκιαδών οδηγών, προς τα δεξιά και τα αριστερά τους αντίστοιχα. Αντιθέτως, δεν αποδείχθηκε παράβαση των κανόνων οδικής κυκλοφορίας εκ μέρους του ενάγοντος. Η αιφνίδια είσοδος του ……….. στο ρεύμα πορείας του, χωρίς ακινητοποίηση του οχήματός του, όπως επέβαλε η ρυθμιστική πινακίδα της πορείας του, με τρόπο που δεν μπορούσε να διαπιστωθεί αν αυτός θα συνέχιζε την κατ’ευθείαν πορεία του παρεμποδίζοντας τη δική του, απέκλεισε τη δυνατότητα άλλης αποφευκτικής αντίδρασης πλην της άμεσης τροχοπέδησης και του ελιγμού του προς τα αριστερά, που υποδηλώνουν ότι οδηγούσε με σύνεση και τεταμένη την προσοχή του, ενώ κινείτο με επιτρεπόμενη και προσαρμοσμένη στις επικρατούσες συνθήκες ταχύτητα, καθώς αυτές ήταν οι μόνες δυνατές και προσήκουσες ενέργειες που όφειλε κάθε μέσος συνετός και ευσυνείδητος οδηγός υπό τις αυτές πραγματικές συνθήκες, με βάση τους νομικούς κανόνες και την κοινή πείρα και λογική να προβεί. Το γεγονός ότι το αυτοκίνητο του …………… παρέμεινε στο σημείο επί 1,5 περίπου ώρα, χωρίς να παρεμποδίζεται η κυκλοφορία των οχημάτων στο ρεύμα πορείας που κινείτο προηγουμένως ο ενάγων, δεν ανατρέπει τις ανωτέρω παραδοχές, αφενός διότι η παρουσία του εκεί ήταν ορατή και αφετέρου διότι, λόγω και της διακοπής της διαχωριστικής νησίδας στο ύψος της διασταύρωσης, ήταν ελεύθερο και αυτό το τμήμα του οδοστρώματος, του οποίου μπορούσε να γίνει μερικώς χρήση. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, καταλήγοντας στην ίδια κρίση, αναφορικά με την έλλειψη υπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση του ατυχήματος, αν και με πιο συνοπτική αιτιολογία, που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄ έφεσης της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, με τον οποίο επαναφέρεται ο και πρωτοδίκως παραδεκτώς προταθείς ισχυρισμός της περί αποκλειστικής υπαιτιότητας και επικουρικά συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση του ατυχήματος, σε ποσοστό 50 %, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Απορριπτέος, επίσης, ως αλυσιτελής, τυγχάνει και ο επικουρικά προταθείς πρωτοδίκως, ισχυρισμός της περί συνυπαιτιότητας του οδηγού του σταθμευμένου οχήματος, που απορρίφθηκε σιωπηρώς από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, τον οποίο επαναφέρει με τον δεύτερο λόγο της έφεσής της, διότι επί εις ολόκληρον ευθύνης περισσότερων προσώπων, κατά το άρθρο 926 του ΑΚ, ο παθών μπορεί να απαιτήσει αποζημίωση για ολόκληρη τη ζημία του από οποιονδήποτε από τους οφειλέτες, μεταξύ των οποίων είναι δυνατόν να ακολουθήσει αναγωγή κατά το άρθρο 927 του ΑΚ (ΕφΛαμ 70/2011, ΕΠΙΔΙΚΙΑ 2012.26, ΕφΠειρ (Μον) 212/2015 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).
Πλέον αυτών, αποδείχθηκε ότι η δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο ενάγων και του ανήκε κατά κυριότητα, εργοστασίου προέλευσης Piaggiο, τύπου MP3 250 LT, συνεπεία του ατυχήματος, υπέστη υλικές ζημίες περιμετρικά. Για την αποκατάστασή τους, σύμφωνα με την από 20-7-2016 έγγραφη προσφορά της εταιρείας με την επωνυμία «…………» που εκμεταλλεύεται συνεργείο επισκευής αυτοκινήτων και μοτοσικλετών, σε συνδυασμό και με την από 20-7-2016 ταμειακή απόδειξή της, και συγκεκριμένα για αγορά ανταλλακτικών (εμπρόσθιας ποδιάς, μουτσούνας, βάσης γρύλιας, κορνίζας νίκελ, εμπρόσθιου φανού, βάσης φανού, εμπρόσθιου καπακιού, καπακιού οργάνων, εσωτερικής ποδιάς, βάσης δεξιού φλας, σασί, ψυγείου, καπακιού ψυγείου, κεντρικής μπάρας, αριστερού πιρουνιού, σετ ποτηριών αριστερού και δεξιού πιρουνιού, βεντιλατέρ, δύο σημάτων ποδιάς και εμπρόσθιας γρύλιας), απαιτείται δαπάνη ύψους 1.502 ευρώ, και για τις αντίστοιχες εργασίες εξαγωγής των βλαβέντων τμημάτων και τοποθέτησης των νέων, ύψους 387 ευρώ, δηλαδή συνολικά 1.889 ευρώ, στο οποίο ανέρχεται η συνολική αποκαταστατέα ζημία και συνακόλουθα η αποζημίωση που δικαιούται ο ενάγων από το ένδικο ατύχημα. Στο οπίσθιο, αντιθέτως, τμήμα δεν υπήρξαν ζημίες ούτε επιδικάστηκε πρωτοδίκως οποιαδήποτε σχετική δαπάνη, επομένως, ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχ. α΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα διατείνεται ότι δεν υπέστη ζημία ο προφυλακτήρας της εξάτμισης ελέγχεται ως αλυσιτελής, ενώ η ύπαρξη ελαφριών ζημιών στο εμπρόσθιο τμήμα δεν αποκλείει την ύπαρξη ζημιών στα μηχανικά της μέρη, όπως το ψυγείο και το βεντιλατέρ, αλλά και στο σύστημα διεύθυνσής της, όπως αβασίμως ισχυρίστηκε με τον ίδιο λόγο της έφεσής της. Οι παραπάνω παραδοχές εξάλλου δεν αναιρούνται από το γεγονός ότι η δίκυκλη μοτοσικλέτα μετακινήθηκε πιθανώς αυτοδυνάμως, όπως βεβαιώνει ο …………. και αρνείται ο ενάγων-εκκαλών, διατεινόμενος ότι μεταφέρθηκε με γερανό, χωρίς να προσκομίζει κάποια σχετική βεβαίωση. Σημειώνεται ότι δεν αποδείχθηκε η σύνταξη έκθεσης πραγματογνωμοσύνης εκ μέρους της εκκαλούσας-εφεσίβλητης, συνεπώς, το αίτημα προσκομίσεώς της, που υπέβαλε ο εκκαλών-εφεσίβλητος με τις προτάσεις του, κατά τα άρθρα 450 § 2 και 451 § 1 του ΚΠολΔ, να απορριφθεί ως αβάσιμο. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ο ενάγων του οποίου το δεξιό γόνατο συμπιέστηκε στην μπροστινή ποδιά, χωρίς εμφανές τραύμα, μετά το ατύχημα ήταν σε καλή γενικά κατάσταση και έτσι αποχώρησε χωρίς να χρειαστεί βοήθεια από τρίτο πρόσωπο. Αμέσως μετά, ωστόσο, μετέβη στο «Τζάνειο» νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε κάκωση του δεξιού του γόνατος και του συνεστήθη αναρρωτική άδεια επτά (7) ημερών. Κατά την επανεξέτασή του, στις 27-6-2016 στο Ορθοπεδικό Τμήμα του ίδιου νοσοκομείου, δηλαδή 1,5 περίπου μήνα μετά το ατύχημα, οπότε και υπήρχαν διαθέσιμα ραντεβού, του συνεστήθη η διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας δεξιού γόνατος, με αιτιολογία τη συνδεσμική κάκωση του δεξιού του γόνατος (σχετ. η από 27-6-2016 καταγραφή στο βιβλιάριο υγείας του), η οποία κατέδειξε πλήρη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου, με φυσιολογική απεικόνιση του οπίσθιου χιαστού του. Διαπιστώθηκε επίσης εικόνα ρήξης οριακά του πρόσθιου κέρατος-σώματος έσω μηνίσκου ενώ πιθανολογήθηκε ρήξη οπίσθιου κέρατος έξω μηνίσκου και αντίστοιχα προς την κάτω αρθρική επιφάνειά του. Τέλος, υπήρξαν ευρήματα ελάχιστης συλλογής στο επιγονατιδομηριαίο διάστημα. Ήδη από τις 16-5-2016 είχε εξεταστεί από ορθοπεδικό, συνεργαζόμενο με την εναγομένη-εκκαλούσα, ο οποίος διαπίστωσε οίδημα της έσω επιφάνειας του δεξιού γόνατος, εκτιμώντας την ύπαρξη κάκωσης έσω πλάγιου συνδέσμου. Αξιολόγησε και τις ακτινογραφίες γόνατος στις οποίες είχε υποβληθεί, οι οποίες, ωστόσο, αναδεικνύουν μόνον οστικές κακώσεις, οι οποίες αποδεδειγμένα δεν υπήρχαν. Έκτοτε, ο ενάγων εξακολουθούσε μεν να είναι λειτουργικός και εργαζόταν, με εξαίρεση το χρονικό διάστημα που του είχε συσταθεί αρχικά αναρρωτική άδεια, πλην όμως εμφάνιζε αστάθεια στη βάδιση και είχε έντονους πόνους στο τραυματισμένο γόνατό του. Για τον λόγο αυτό στις 26-7-2016 επισκέφθηκε τον ιδιώτη ορθοπαιδικό, …………., ο οποίος διαπίστωσε, πέραν της αστάθειάς του, την αδυναμία πλήρους κάμψης και έκτασης του γόνατος και δυσχέρεια στη βάδιση και τη στήριξη, βεβαιώνοντας τη διάγνωση της πλήρους ρήξης προσθίου χιαστού συνδέσμου και τη ρήξη έσω και έξω μηνίσκου. Του συνέστησε αρχικά παυσίπονη φαρμακευτική αγωγή, βάδιση με χρήση βακτηριών και αρθροσκοπική χειρουργική αποκατάσταση των βλαβών. Τον ξαναεπισκέφθηκε στις 3-10-2016, οπότε του συνεστήθη συνέχιση της συντηρητικής αγωγής με δέκα συνεδρίες φυσικοθεραπείας, τις οποίες πραγματοποίησε μέσω του ασφαλιστικού του φορέα, και στις 19-11-2016, λόγω της εμμονής του πόνου. Στις 13-10-2016 μετέβη εκ νέου στο «Τζάνειο», όπου του ετέθη βαμβακοελαστική περίδεση, του συνεστήθη αναρρωτική άδεια επτά (7) ημερών και επανεξέταση. Προ του ατυχήματος ο ενάγων επιδίδετο ερασιτεχνικά σε αθλητικές δραστηριότητες (τένις, ποδόσφαιρο), τις οποίες διέκοψε κατόπιν σύστασης των ιατρών του μέχρις ότου υπάρξει χειρουργική αποκατάσταση, στην οποία δεν έχει υποβληθεί ακόμη. Λόγω των συμπτωμάτων που εμφάνιζε (αστάθεια, περιορισμός κίνησης, πόνος), περιορίστηκαν και δυσχεράνθηκαν, όπως είναι ευνόητο, όλες οι καθημερινές του δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης και της ανόδου του με σκάλες από το ισόγειο της πολυκατοικίας επί της οδού ……….. έως το διαμέρισμά του στον γ΄όροφο, ελλείψει ανελκυστήρα. Με βάση όσα προεκτέθηκαν αποδεικνύεται ότι ο τραυματισμός του ενάγοντος υπήρξε απότοκος του ατυχήματος, καθώς, πέραν της χρονικής σύμπτωσής τους, δεν αποδείχθηκε προϋπάρχον πρόβλημα υγείας στην περιοχή του δεξιού γόνατος με αντίστοιχες καταγραφές στο βιβλιάριο υγείας του και οποιαδήποτε σχετική συμπερασματική κρίση λόγω των αθλητικών του δραστηριοτήτων και της ηλικίας του, θα ήταν ανορθόδοξη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, επομένως, καταλήγοντας στην ίδια κρίση ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, και πρέπει ο τρίτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι δεν υφίσταται αιτιώδης σύνδεσμος μεταξύ του άνω προβλήματος υγείας του ενάγοντος και του ατυχήματος, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Έτσι, πέραν της ανωτέρω περιουσιακής ζημίας του, ο ενάγων, λόγω του τραυματισμού του υπέστη και ηθική βλάβη, καθόσον δοκίμασε θλίψη και στενοχώρια από τις προκληθείσες στη δίκυκλη μοτοσικλέτα του φθορές και σωματική βλάβη, εξαιτίας της οποίας ταλαιπωρήθηκε και υφίσταται ενόχληση, δυσχέρεια και περιορισμούς στην καθημερινή του ζωή, μέχρις ότου αυτή αποκατασταθεί χειρουργικά. Λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το είδος και τον βαθμό υπαιτιότητας του ………….. στην πρόκληση του ατυχήματος, την έκταση, το είδος και τη σοβαρότητα του τραυματισμού του ενάγοντος, το ψυχικό και σωματικό άλγος, που δοκίμασε, λόγω της σωματικής του βλάβης και των ζημιών στη δίκυκλη μοτοσικλέτα του, πρέπει προς αποκατάσταση αυτής, να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 5.000 ευρώ, που κρίνεται εύλογο και δίκαιο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο κατέληξε στην ίδια κρίση, αν και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, που αντικαθίσταται από την αιτιολογία της παρούσας ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, όπως και η υπό στοιχ. Β΄έφεση, να απορριφθούν ως αβάσιμοι.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να απορριφθούν αμφότερες οι εφέσεις και να εισαχθούν στο δημόσιο ταμείο τα παράβολα που καθένας από τους εκκαλούντες κατέθεσε κατά την άσκηση της έφεσής του (άρθρο 495 § 3. εδ. ε του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015) Τέλος, δεν συντρέχει λόγος επιβολής δικαστικών εξόδων υπέρ των νικησάντων διαδίκων, καθόσον αυτοί δεν υποβλήθηκαν σε ιδιαίτερα έξοδα για την αντίκρουση των εφέσεων των αντιδίκων τους.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ την από 6-8-2018 (αριθ. εκθ. καταθ. …………../23-8-2018) υπό στοιχ. Α΄ έφεση της εναγομένης και την από 12-9-2018 (αριθ. εκθ. καταθ. …………/12-9-2018) υπό στοιχ. Β έφεση του ενάγοντος, κατά της υπ’αριθμ. 2587/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά αυτές.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτές κατ’ουσίαν.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που οι εκκαλούντες κατέθεσαν κατά την άσκηση των εφέσεών τους.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 30 -4-2020
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ