Αριθμός Απόφασης 381/2020

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΩΝ

ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ

Αριθμός Απόφασης 381/2020

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Ε.Τ..

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Η από 24.1.2019 έφεση της εν μέρει ηττηθείσας Α´ ενάγουσας – εναγομένης και η από 2.7.2019 έφεση της, επίσης εν μέρει ηττηθείσας, Β´ ενάγουσας, κατά της οριστικής απόφασης 2238/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (μισθωτικών) διαφορών και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 12.1.2016 αγωγή της πρώτης και η από 3.10.2016 αγωγή της δεύτερης, έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 §§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §2 του Κ.Πολ.Δ., όπως η παρ. 2 του άρθρου 518 ισχύει μετά την τροποποίησή της με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015). Περαιτέρω, οι εφέσεις αυτές, αρμοδίως φέρονται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011), ενώ έχουν κατατεθεί τα σχετικά παράβολα για κάθε μία, κατ’ άρθρο 495 §3Α. περ. β´ του Κ.Πολ.Δ. Πρέπει, επομένως, να γίνουν τυπικά δεκτές (άρθρο 532 του ίδιου Κώδικα) και, αφού συνεκδικαστούν, διότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία, είναι συναφείς μεταξύ τους και, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 και 246 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθούν περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 §1 του ίδιου Κώδικα), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.

ΙΙ. Με την από 12.1.2016 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η ενάγουσα – ……………… ιστορούσε ότι με την εναγομένη έχουν τη συγκυριότητα, κατά 1/2 εξ αδιαιρέτου, του ειδικά αναφερόμενου οικοπέδου, στις Σπέτσες, επί του οποίου ανήγειραν διώροφη οικοδομή. Ότι η τελευταία προέβη στις ειδικά αναφερόμενες προσβολές τόσο στα κοινόχρηστα και κοινόκτητα μέρη, όσο και σε βάρος της ιδιοκτησίας της, ενώ δεν συναινεί να προβούν με κοινές δαπάνες σε εργασίες της συνιδιοκτησίας, που προβλέπονται από την οικοδομική άδεια. Κατόπιν τούτων, ζήτησε να υποχρεωθεί η εναγομένη : 1) να συναινέσει στην κατασκευή τριών κλιμάκων, 2) ν’ απομακρύνει το τραπέζι και τα καθίσματα, που έχει τοποθετήσει παράνομα στους κοινόχρηστους χώρους, καθώς και ν’ αφαιρέσει τις γλάστρες και τη μεταλλική καγκελόπορτα, που έχει τοποθετήσει στην οροφή της δεξαμενής Δ2, 3) να κατεδαφίσει τμήμα του τοιχίου, επί της οροφής της δεξαμενής Δ1, 4) ν’ αφαιρέσει και ν’ απομακρύνει την τέντα και τις μεταλλικές κάθετες και οριζόντιες κοιλοδοκούς, που έχει τοποθετήσει αυθαίρετα άνω του χώρου της δεξαμενής Δ2, καθώς και το στέγαστρο από κοιλοδοκούς και πλαστικό κάλυμμα, που έχει κατασκευάσει μπροστά από την κεντρική εξωτερική είσοδο, σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος του οικοπέδου, 5) να κτίσει μονό τούβλο, από την πλευρά του δικού της ημιυπόγειου χώρου, στη μεσοτοιχία που διαχωρίζει τους χώρους των ημιυπόγειων και να τοποθετήσει την αναγκαία ενδιάμεση προβλεπόμενη μόνωση, στις δαπάνες της οποίας θα μετέχει και αυτή κατά το ήμισυ, με την απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης τριών μηνών, 6) ν’ αφαιρέσει και ν’ απομακρύνει την αυθαίρετη κατασκευή (μεταλλικά πετάσματα με τέντες ζελατίνης), που έχει τοποθετήσει στην εσωτερική πλευρά της σκεπαστής βεράντας του ισογείου διαμερίσματός της και αλλοιώνει την αισθητική και αρχιτεκτονική όψη του κτηρίου, 7) να κατεδαφίσει τα από μπετόν αρμέ δύο οριζόντια δοκάρια και κολώνες, που έχει κατασκευάσει παράνομα, 8) συναινέσει στην επισκευή του εξωτερικού μαντρότοιχου, που περιφράσσει το ακίνητο, στο νοτιοανατολικό τμήμα του, που είναι γκρεμισμένο, όπως και στην κατασκευή σ’ αυτό εξώπορτας και 9) να απομακρύνει τις τρεις διαιρούμενες κλιματιστικές μονάδες, που έχει τοποθετήσει στην εξωτερική πλευρά της οριζόντιας ιδιοκτησίας της, με την απειλή χρηματικής ποινής 5.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης τριών μηνών. Τέλος, ζήτησε, για την περίπτωση της μη εκούσιας συμμόρφωσης της εναγομένης στα με αριθμούς 2, 3, 4, 6 και 7 αιτήματα να της επιτραπεί να προβεί σ’ αυτά εκείνη, με δαπάνες της εναγομένης, ενώ για τα με αριθμούς 1 και 8 αιτήματα, να της επιτραπεί να προβεί σ’ αυτά εκείνη με κοινές δαπάνες. Εξάλλου, η ενάγουσα …. . με την από 3.10.2016 αγωγή της, ισχυριζόμενη επίσης ότι είναι συνιδιοκτήτρια στο ως άνω ακίνητο με την εναγομένη – πιο πάνω ενάγουσα, κατά 50% εξ αδιαιρέτου, ιστορούσε ότι η τελευταία έχει κατασκευάσει δύο στέγαστρα από ξύλο, επικαλυμμένα με κεραμίδια, στη νοτιοανατολική πλευρά και στη βορειοανατολική πλευρά της οριζόντιας ιδιοκτησίας της, διαστάσεων 3 μ. Χ 1,70 μ. και 10,30 μ. Χ 3 μ. αντίστοιχα, τα οποία δεν προβλέπονται στα σχέδια, είναι παράνομα, έχουν μειώσει τη στατική επάρκεια της οικοδομής, λόγω του μεγάλου βάρους τους και προσβάλλουν την αισθητική και αρχιτεκτονική όψη του οικοδομήματος. Ότι επιπλέον, ο ακάλυπτος εξωτερικός κοινόκτητος και κοινόχρηστος χώρος της οικοδομής παραμένει αδιαμόρφωτο με εκσκαφικές ανωμαλίες και υψομετρικές διαφορές και δεν μπορεί να γίνει χρήση αυτού κατά τον προορισμό του (κήπος), ως προς τη διαμόρφωση του οποίου δεν συναινεί η εναγομένη. Κατόπιν τούτων, ζήτησε α) να υποχρεωθεί η τελευταία ν’ αφαιρέσει και ν’ απομακρύνει τα δύο στέγαστρα από ξυλοκατασκευή, άλλως να προβεί αυτή στην αφαίρεσή τους, με δαπάνες της εναγομένης και β) να υποχρεωθεί η τελευταία να συναινέσει στη διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου, άλλως να της επιτραπεί να προβεί εκείνη στη διαμόρφωσή του, με κοινές δαπάνες. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, αντιμωλία των διαδίκων, κατ’ αρχήν, με τη μη οριστική απόφασή του 370/2017, διέταξε την επανάληψη της περαιωμένης συζήτησης στο ακροατήριο, προκειμένου να προσδιοριστεί η αξία του αντικειμένου της διαφοράς και κατ’ επέκταση η υλική αρμοδιότητα του δικαστηρίου. Στη συνέχεια, μετά την επανάληψη της συζήτησης, το ίδιο ως άνω δικαστήριο, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, απέρριψε ως απαράδεκτο, λόγω δεδικασμένου το έβδομο αίτημα, ως αόριστα τα πρώτο, τρίτο και όγδοο αιτήματα της πρώτης αγωγής, καθώς και το δεύτερο αίτημα της δεύτερης (αγωγής). Περαιτέρω, δέχθηκε τις αγωγές ως νόμιμες, στηριζόμενες στις διατάξεις των άρθρων 1, 2 §1, 3 §§1 και 2, 4 §1, 5, 7 §1, 8, 13 του ν. 3741/1929, που, κατά το άρθρο 54 του Εισ.Ν.Α.Κ., διατηρήθηκαν σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα, 758, 787, 1002, 1117 του Α.Κ., 945 §1 και 946 §1 του Κ.Πολ.Δ., πλην του τέταρτου αιτήματος της πρώτης αγωγής και του πρώτου της δεύτερης, το οποίο αφορούσε στην αφαίρεση των ξυλοκατασκευών με κεραμίδια, μόνο κατά το μέρος, που στηριζόταν στην παραβίαση των πολεοδομικών διατάξεων. Στη συνέχεια, αφού απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμα το δεύτερο (εν μέρει) και το πέμπτο αιτήματα της πρώτης αγωγής, δέχθηκε μερικά και τις δύο αγωγές και ως ουσιαστικά βάσιμες και υποχρέωσε την εναγόμενη στην πρώτη αγωγή να απομακρύνει τις γλάστρες με φυτά από την επιφάνεια του κοινόχρηστου χώρου της Δ1 δεξαμενής, ν’ αφαιρέσει και ν’ απομακρύνει, από τον κοινόχρηστο χώρο άνωθεν της Δ2 δεξαμενής, τη μεταλλική καγκελόπορτα, καθώς και τις πέντε πλαστικές διάφανες τυλιγόμενες τέντες, άλλως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσης της τελευταίας, να επιτραπεί η εκτέλεσή τους από την ενάγουσα στην ίδια αγωγή, με δαπάνες της εναγομένης, τη δε, εναγομένη στη δεύτερη αγωγή, ν’ αφαιρέσει τα δύο στέγαστρα από ξύλο, επικαλυμμένα με κεραμίδια, που έχει κατασκευάσει στη νοτιοανατολική και στη βορειοανατολική πλευρά της οριζόντιας ιδιοκτησίας της, άλλως, για την περίπτωση της μη συμμόρφωσης της τελευταίας, να επιτραπεί η εκτέλεσή τους από την ενάγουσα στην ίδια αγωγή, με κοινές δαπάνες. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τόσο η ενάγουσα στην πρώτη αγωγή – εναγόμενη στη δεύτερη, όσο και η ενάγουσα στη δεύτερη αγωγή για τους διαλαμβανόμενους στις ως άνω εφέσεις τους λόγους, που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων η πρώτη και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου η δεύτερη και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε, κατά τη μεν ενάγουσα στην πρώτη και εναγομένη στη δεύτερη αγωγή, να γίνει δεκτή η αγωγή της κατά τα τέταρτο και πέμπτο αιτήματά της και ν’ απορριφθεί η δεύτερη αγωγή στο σύνολό της, κατά τη δε δεύτερη ενάγουσα, να γίνει δεκτή η αγωγή ως προς το παρεπόμενο αίτημα αυτής, στο σύνολό του.

ΙΙΙ. Από τις διατάξεις των άρθρων 3 και 5 του ν. 3741/1929, σε συνδυασμό με τα άρθρα 1002 και 1117 του Α.Κ., προκύπτει ότι σε περίπτωση που δεν υπάρχει ειδική συμφωνία μεταξύ όλων των συνιδιοκτητών (συμβολαιογραφικά καταρτιζόμενη και υποκείμενη σε μεταγραφή) για τον τρόπο χρήσης των κοινόχρηστων και κοινόκτητων μερών της οικοδομής (κανονισμός), καθένας από τους διαμερισματούχους έχει όλα τα δικαιώματα που ανήκουν στον κύριο, εφόσον όμως η άσκηση αυτών δεν παραβλάπτει τη χρήση των άλλων ιδιοκτητών ή δεν μειώνει την ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος. Έτσι δικαιούται σε απόλυτη χρήση του διαμερίσματός του και των κοινών πραγμάτων και μπορεί να επιχειρήσει μεταβολές ή προσθήκες στα αδιαιρέτως κοινά μέρη του οικοδομήματος, καθώς και να προβαίνει στην επισκευή ή ανανέωση αυτών, υπό τον όρο να μη βλάπτει τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών, να μη μεταβάλλει το συνήθη προορισμό αυτών και να μη παραβλάπτει τη χρήση των άλλων ιδιοκτητών και την ασφάλεια αυτών ή του οικοδομήματος. Η ενάσκηση του δικαιώματος κάθε συνιδιοκτήτη για απόλυτη χρήση του διαμερίσματός του και των κοινών μερών του οικοδομήματος πρέπει να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μη βλάπτονται τα δικαιώματα των λοιπών συνιδιοκτητών. Αυτός ο περιορισμός δεν αφορά απλώς μόνο βλάβη του δικαιώματος τους, της σύγχρησης των κοινών. Δηλαδή, δεν διασφαλίζει μόνο την ίση και όμοια χρήση των κοινών, αλλά απαιτεί, η χρήση να γίνεται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε με αυτόν, όχι μόνο να μη βλάπτεται η χρήση των κοινών από τους λοιπούς, αλλά οποιοδήποτε δικαίωμα αυτών από το δεσμό της οροφοκτησίας (Α.Π. 984/2010 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 861/1994 Ελλ.Δ/νη 1996, σελ. 138). Μεταβολή ή προσθήκη των κοινών μερών της οροφοκτησίας νοείται ειδικότερα η βελτίωση που αποβλέπει στην αποδοτικότερη χρήση του κοινού με τη συνδρομή των παραπάνω προϋποθέσεων υπέρ όλων κατ’ αρχήν των συνιδιοκτητών, αν δε αυτή (βελτίωση) αφορά έναν ή ορισμένους μόνο από τους συνιδιοκτήτες, πρέπει να μην καθιστά χειρότερη τη θέση των λοιπών. Το αν οι παραπάνω μεταβολές του κοινού μέρους είναι επιτρεπτές ή όχι με την ως άνω έννοια, κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, ανάλογα με τις επιμέρους ανάγκες των διαιρετών ιδιοκτησιών και τον σκοπό που εξυπηρετεί το κοινό μέρος που υφίσταται τη μεταβολή στη λειτουργία της όλης συνιδιοκτησίας. Εξάλλου, στην έννοια της απρόσκοπτης χρήσης της χωριστής κυριότητας των οροφοκτητών, κατά τις διατάξεις των άρθρων 1000 Α.Κ. και 3 §1 του ν. 3741/1929, περιλαμβάνεται και το δικαίωμα της εμφάνισης του κτιρίου, κατά τρόπο που δεν προσκρούει στην αισθητική και την αρχιτεκτονική του. Επομένως, οποιαδήποτε προσθήκη στην οικοδομή που παραβλάπτει την εμφάνιση αυτή, ως γενομένη πέραν της αρχιτεκτονικής κατασκευής, παραβλάπτει τη χρήση της ιδιοκτησίας κάθε οροφοκτήτη και είναι ανεπίτρεπτη, κατά τις διατάξεις αυτές (Α.Π. 984/2010 ο.π.).

ΙV. Στην προκείμενη περίπτωση, με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο Α´ έφεσης η εκκαλούσα ……………, ισχυρίζεται ότι το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, εσφαλμένα απέρριψε ως μη νόμιμο το τέταρτο αίτημά της, με το οποίο ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη ν’ αφαιρέσει και ν’ απομακρύνει την τέντα και τις μεταλλικές, κάθετες και οριζόντιες, κοιλοδοκούς, που είχε τοποθετήσει αυθαίρετα άνω του χώρου της δεξαμενής Δ2, όπως και το στέγαστρο από κοιλοδοκούς και πλαστικό κάλυμμα, που είχε κατασκευάσει μπροστά από την κεντρική εξωτερική είσοδο, σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος του οικοπέδου, επειδή η εμφάνισή τους προσέκρουε στην απαιτούμενη από το νόμο αισθητική και αρχιτεκτονική μορφή του παραδοσιακού οικισμού του Δήμου Σπετσών και είναι παράνομο, σύμφωνα με το άρθρο 3 §14 του π.δ/τος της 15.12.1981. Ωστόσο, μη γενομένου δεκτού του κύριου αιτήματος του πρώτου λόγου της ως άνω έφεσης, όπως προκύπτει από την επισκόπηση της από 12.1.2016 αγωγής, δεν γινόταν αναφορά ότι οι ως άνω ενέργειες της εναγομένης, πλην της παραβίασης των πολεοδομικών διατάξεων, έβλαπταν και την εμφάνιση της οριζόντιας ιδιοκτησίας της και κατ’ επέκταση και τη χρήση της ιδιοκτησίας της, ως γενόμενες, σύμφωνα και με όσα αναφέρθηκαν στη μείζονα σκέψη, πέραν της αρχιτεκτονικής κατασκευής. Η παράλειψη αυτή καθιστά αόριστη την αγωγή, αφού δεν εκτίθενται όλα τα στοιχεία, που απαιτούνται κατά νόμο για τη στήριξη του αιτήματος της αγωγής, τα πραγματικά δηλαδή περιστατικά που απαρτίζουν την ιστορική βάση της αγωγής και προσδιορίζουν το αντικείμενο της δίκης, η οποία και έπρεπε να απορριφθεί, ως αόριστη κατά το αίτημα αυτό. Το πρωτοβάθμιο, που το απέρριψε ως μη νόμιμο, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και πρέπει, γενομένου δεκτού του επικουρικού αιτήματος του πρώτου λόγου της έφεσης, να εξαφανιστεί, ως προς το κεφάλαιο αυτό της έφεσης η εκκαλουμένη (αφού η απόρριψη ως αόριστης, της πρωτοδίκως κριθείσας αγωγής ως μη νόμιμης, οδηγεί σε διαφορετικό κατ’ αποτέλεσμα διατακτικό – Μιχ. Μαργαρίτης – Άντα Μαργαρίτη Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Έκδοση 2η, Τόμος Ι, άρθρο 522, αρ. 8, σελ. 820) και να απορριφθεί η αγωγή, ως προς τούτο, ως αόριστη. Σημειωτέον ότι ο επικουρικός λόγος αυτός παραδεκτά προβάλλεται από τον ηττηθέντα ενάγοντα, ο οποίος έχει έννομο συμφέρον, αφού με τον τρόπο αυτό επιδιώκει τον περιορισμό της δικονομικής του ήττας (Π. Γιαννόπουλος σε Κ. Οικονόμου, Η Έφεση (Συστηματική κατ’ άρθρο ερμηνεία του Κ.Πολ.Δ.), Εκδόσεις Νομική Βιβλιοθήκη 2017, άρθρο 516, αρ. 32, σελ. 89).

1. Ως προς τους λοιπούς λόγους των εφέσεων, από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων, οι οποίοι εξετάστηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχονται στα ταυτάριθμα, με την απόφαση 370/2017, πρακτικά δημόσια συνεδρίασής του, από την επισκόπηση των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 §1γ΄, 448 §2 και 457 §4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και από το σύνολο των εγγράφων που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, είτε προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη (σημειωτέον ότι η τυχόν αναφορά πιο κάτω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 1001/2012 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ” και Α.Π. 1628/2003 Ελλ.Δ/νη 2004, σελ. 724), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Οι διάδικοι, οι οποίες είναι αδερφές, έχουν τη συγκυριότητα κατά 1/2 εξ αδιαιρέτου, όπως συνομολογούν, ενός οικοπέδου, έκτασης 289,63 τ.μ., που βρίσκεται στη νήσο Σπέτσες, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλης, στο Ο.Τ. ……, επί του οποίου ανήγειραν διώροφη οικοδομή, αποτελούμενη από ημιυπόγειο χώρο επιφάνειας 134 τ.μ. και ισόγειο και πρώτο όροφο, επιφάνειας έκαστου 72,10 τ.μ. Περαιτέρω, οι διάδικοι, το έτος 1990, προέβησαν σε άτυπη διανομή των χώρων του ακινήτου τους, με κλήρωση, ωστόσο, λόγω προστριβών και άρνησης της εφεσίβλητης στην υπό στοιχείο Α´ έφεση, να συναινέσει στην υπαγωγή της οικοδομής στις διατάξεις του ν. 3741/1929, σύμφωνα με την ως άνω εξώδικη διανομή, ακολούθησε δικαστική διανομή, κατόπιν αγωγής της εκκαλούσας στην υπό στοιχείο Α´ έφεση. Ειδικότερα, με τις αποφάσεις 5083/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και 104/2015 του Τριμελούς Εφετείου Πειραιά, που μεταγράφηκαν νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών, διατάχθηκε η αυτούσια διανομή του ακινήτου, με τη σύσταση δύο οριζόντιων ιδιοκτησιών και α) η ως άνω εκκαλούσα έλαβε, με ποσοστό 50% επί του οικοπέδου, την οριζόντια ιδιοκτησία του πρώτου ορόφου (διαμέρισμα – κατοικία) επιφανείας 72,10τ.μ., στην αποκλειστική χρήση της οποίας θα ανήκουν ως παραρτήματα οι αποθήκες 3 και 4 συνολικής επιφάνειας 72,10 τ.μ. και η δεξαμενή Δ2, ενώ β) η ως άνω εφεσίβλητη έλαβε, με ποσοστό συγκυριότητας 50% επί του οικοπέδου, την οριζόντια ιδιοκτησία του ισόγειου ορόφου (διαμέρισμα – κατοικία) επιφανείας 72,10τ.μ., στην αποκλειστική χρήση της οποίας θα ανήκουν ως παραρτήματα οι αποθήκες 1 και 2 συνολικής επιφάνειας 72,10 τ.μ. και η δεξαμενή Δ1. Επίσης, η κάθε ιδιοκτησία θα είχε συμμετοχή στα κοινόκτητα και κοινόχρηστα μέρη κατά 50%, ενώ προς εξίσωση των δύο μερίδων, υποχρεώθηκε η ίδια εκκαλούσα να καταβάλει στην εφεσίβλητη το ποσό των 4.000 ευρώ. Με βάση τα ανωτέρω, η διώροφη οικοδομή των διαδίκων υπήχθη στο καθεστώς του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του Α.Κ., αλλά δεν συντάχθηκε κανονισμός και ως εκ τούτου, κάθε μία δικαιούται να κάνει απόλυτη χρήση της ανεξάρτητης ιδιοκτησίας της, αλλά και των κοινών μερών της οικοδομής, που αφέθηκαν για κοινή χρήση και εξυπηρέτηση όλων των συνιδιοκτητών, υπό τον όρο να μη μεταβάλλεται   ο συνήθης προορισμός τους και να μην παραβλάπτεται η χρήση της άλλης συνιδιοκτησίας, η ασφάλεια αυτής και του οικοδομήματος. Επιπλέον, από τα ίδια ως άνω αποδεικτικά μέσα, δεν αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη …………. έχει υποχρέωση, σύμφωνα με την οικοδομική άδεια …./10.11.1988 της Πολεοδομίας Πειραιώς, να κατασκευάσει μονό τούβλο και ηχομόνωση στην πλευρά του δικού της (εφεσίβλητης) ημιυπόγειου χώρου. Ούτε, υπάρχει τέτοια υποχρέωσή της, επειδή η εκκαλούσα …………… κατασκεύασε τέτοιο τούβλο στη δική της πλευρά. Εξάλλου, το γεγονός ότι η τελευταία μετέβαλε τη χρήση των αποθηκευτικών της χώρων σε χώρους κύριας χρήσης και υπήγαγε τη μεταβολή αυτή στις διατάξεις του ν. 4178/2013, δεν δημιουργεί τέτοια υποχρέωση ούτε με βάση τον Κτιριοδομικό Κανονισμό, αφού η μεταβολή αυτή των αποθηκών σε κύριο χώρο, ενεργεί υπέρ αυτής και δεν δύναται να δημιουργήσει αντίστοιχη υποχρέωση, σε βάρος της εφεσίβλητης – συνιδιοκτήτριας (Α.Π. 1300/2014 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”). Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που κρίνοντας όμοια, έστω και με ελλιπή αιτιολογία, η οποία συμπληρώνεται μ’ αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 Κ.Πολ.Δ.), απέρριψε το αίτημα της εκκαλούσας αυτής να υποχρεωθεί η εφεσίβλητη στην υπό στοιχείο Α´ έφεση, να κατασκευάσει μονό τούβλο και ηχομόνωση στην πλευρά του δικού της (εφεσίβλητης) ημιυπόγειου χώρου, ορθά εφάρμοσε το νόμο και πρέπει ν’ απορριφθεί ως αβάσιμος ο λόγος αυτός της έφεσης. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα στην υπό στοιχείο Α´ έφεση κατασκεύασε και τοποθέτησε πάνω από τις ασκεπείς βεράντες της δικής της οριζόντιας ιδιοκτησίας του πρώτου ορόφου, τόσο στη νοτιοανατολική όσο και στη βορειοανατολική πλευρά, δύο στέγαστρα από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια, διαστάσεων 2 μ. Χ 3,50 μ. και 10,50 μ. Χ 3 μ. αντίστοιχα, μέσου ύψους το καθένα 2,80 μ. Τα στέγαστρα αυτά, τα οποία δεν προβλέπονταν στα σχέδια, κρίθηκαν κατ’ αρχήν αυθαίρετα και κατεδαφιστέα, σύμφωνα με την έκθεση αυτοψίας Φ ………/21.11.2003 της Διεύθυνσης Πολεοδομίας και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Αθηνών – Πειραιώς. Στη συνέχεια όμως, τακτοποιήθηκαν από την ως άνω εκκαλούσα, με τη δήλωσή της ………. ενώπιον του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, σύμφωνα με το νόμο 4178/2013. Οι κατασκευές αυτές, έγιναν προς όφελος της ιδιοκτησίας της ίδιας εκκαλούσας, για προστασία από τα όμβρια ύδατα και τις λοιπές καιρικές συνθήκες, ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν οι χώροι των βεραντών. Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν είναι ίδια με την όλη οικοδομή αλλά και τα λοιπά κτίσματα της περιοχής, ενώ δεν έχουν θιγεί εξωτερικοί τοίχοι της επίδικης οικοδομής. Εξάλλου, σύμφωνα με την από 14.11.2016 τεχνική έκθεση του πολιτικού μηχανικού ………………., οι ανωτέρω κατασκευές δεν έχουν μειώσει  τη στατική επάρκεια της οικοδομής, ούτε έχουν κάποια επίπτωση στα δομικά στοιχεία του κτηρίου, αφού α) τα φορτία των στεγάστρων είναι ασήμαντα (έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστη ποσότητα τσιμεντοκονιάματος στις δύο άκρες των κεραμιδιών για τη στήριξή τους), σε σχέση με τη φέρουσα ικανότητα του κτηρίου, το οποίο έχει εφοδιαστεί να φέρει πολλαπλάσια φορτία, β) οι δε, ρωγμές που έχουν δημιουργηθεί στα εξωτερικά επιχρίσματα των όψεων, οφείλονται στη διόγκωση των χαλύβδινων οπλισμών, λόγω οξείδωσης, επειδή δεν εφαρμόστηκαν από την κατασκευή του κτηρίου οι στοιχειώδεις εργασίες συντήρησης, που συνίστανται στη χρώση των εξωτερικών επιφανειών (αστάρωμα, στη συνέχεια εφαρμογή πλαστικού χρώματος στις ρωγμές,   ώστε να κλείσουν οι πόροι των επιχρισμάτων και να μην τη διαπερνούν το νερό της βροχής και η υγρασία  του περιβάλλοντος του νησιού). Τέλος, όπως προκύπτει τόσο από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, όσο και από την  ως άνω τεχνική έκθεση, οι αναφερόμενες προσθήκες δεν προσβάλλουν την αισθητική και αρχιτεκτονική όψη του οικοδομήματος, αφού έγιναν κατά τρόπο προσήκοντα στην αισθητική και την αρχιτεκτονική κατασκευή της εμφάνισης του όλου οικοδομήματος και όχι πέραν της αρχιτεκτονικής κατασκευής, ενώ δεν προσβάλλουν ούτε το εμπράγματο δικαίωμα της ιδιοκτησίας της εφεσίβλητης στην ίδια (υπό στοιχείο Α´) έφεση, που συνάπτεται με το δικαίωμα της συγκυριότητάς της και της απόλυτης χρήσης των εξωτερικών τοίχων, στην έννοια της οποίας (απόλυτης χρήσης) εμπεριέχεται και το δικαίωμα της, κατά τρόπο προσήκοντα στην αισθητική και αρχιτεκτονική κατασκευή, εμφάνισης του όλου οικοδομήματος (βλ. Α.Π. 984/2010 ό.π.). Σημειωτέον ότι και η επιτροπή του άρθρου 12 του ν. 4178/2013 της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης & Γ.Σ.Π. της Περιφέρειας Αττικής, κάνοντας δεκτή την αίτηση της εκκαλούσας αυτής, σχετικά με την τακτοποίηση, μεταξύ άλλων και των κατασκευών αυτών, με το από 12.5.2016 πρακτικό της (81η συνεδρίαση – 11ο θέμα) έκρινε ότι εντάσσονται αισθητικά και μορφολογικά στο σύνολο του νομίμως υφιστάμενου κτηρίου, του δομημένου περιβάλλοντος και την τυπολογία του παραδοσιακού οικισμού των Σπετσών. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε διαφορετικά, δεχόμενο ότι η κατασκευή των δύο στεγάστρων από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια, διαστάσεων 2 μ. Χ 3,50 μ. και 10,50 μ. Χ 3 μ., πάνω από τις ασκεπείς βεράντες της δικής της οριζόντιας ιδιοκτησίας του πρώτου ορόφου, στη νοτιοανατολική και στη βορειοανατολική πλευρά αντίστοιχα, βλάπτει το δικαίωμα της εφεσίβλητης ως προς την εμφάνιση του όλου οικοδομήματος, επειδή δεν προσήκει στην αισθητική και την αρχιτεκτονική του, και υποχρέωσε την εκκαλούσα αυτή  να  το αφαιρέσει, άλλως, σε περίπτωση μη συμμόρφωσής της, να επιτραπεί  η εκτέλεση των ενεργειών αυτών στην εφεσίβλητη, με κοινές δαπάνες, κατά 50%, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνει δεκτός ο σχετικός λόγος της υπό στοιχείο Α´ έφεσης. Κατόπιν τούτων και ο μοναδικός λόγος της υπό στοιχείο Β´ έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα σ’ αυτήν – …………. ζητεί να γίνει δεκτό στο σύνολό του το παρεπόμενο αίτημά της, περί αναπληρωματικής εκτέλεσης, ώστε να επιτραπεί μόνο με δαπάνες της εφεσίβλητης και όχι με κοινές δαπάνες, όπως διέταξε η εκκαλουμένη, η αφαίρεση και απομάκρυνση των ως άνω δύο στεγάστρων από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια, διαστάσεων 2 μ. Χ 3,50 μ. και 10,50 μ. Χ  3 μ., στην περίπτωση που η τελευταία δεν συμμορφωθεί με τη διάταξη για την αφαίρεσή τους, πρέπει, αφού απορρίφθηκε το κύριο αίτημα αυτό,  να απορριφθεί ως αβάσιμος.

VΙ.  Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι των εφέσεων προς έρευνα, πρέπει ν’ απορριφθεί η από 2.7.2019 έφεση της ενάγουσας στην από 3.10.2016 αγωγή ως ουσία αβάσιμη και να καταδικαστεί η τελευταία, λόγω της ήττας της (άρθρα 176, 183 και 191 §2 του Κ.Πολ.Δ), στη δικαστική δαπάνη της εφεσίβλητης, κατόπιν του σχετικού αιτήματός     της, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Σχετικά με το παράβολο της έφεσης από την εκκαλούσα αυτή, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του ηλεκτρονικού παραβόλου ……………. στο Δημόσιο Ταμείο, μόνο όμως ως προς το ποσό των 100  ευρώ, στο οποίο ανέρχεται το παράβολο της έφεσης, κατ’ απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου (άρθρο 495 §3 στοιχ. Α. περ. β του Κ.Πολ.Δ.), επειδή δε, εκ παραδρομής η εκκαλούσα αυτή κατέβαλε το ποσό των 150 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε έφεση κατά απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου, πρέπει να της επιστραφεί αυτό των 50 ευρώ. Περαιτέρω, πρέπει να εξαφανιστεί, η εκκαλούμενη οριστική απόφαση 2238/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ως προς τα ανωτέρω κεφάλαια, για        τα οποία έγιναν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι της έφεσης και, αφού κρατηθεί  η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθούν οι από 12.1.2016 και 3.10.2016 αγωγές ως προς τα ανωτέρω αιτήματα, ν’ απορριφθεί η δεύτερη (αγωγή) και ως προς το αίτημα για  την αφαίρεση και απομάκρυνση των ως άνω δύο στεγάστρων από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια και ν’ απορριφθεί ως αόριστο το αίτημα της πρώτης περί αφαίρεσης και απομάκρυνσης από την εναγομένη της τέντας και των μεταλλικών κάθετων και οριζόντιων κοιλοδοκών, που έχει τοποθετήσει πάνω από το χώρο της δεξαμενής Δ2, καθώς και του στεγάστρου από κοιλοδοκούς και πλαστικό κάλυμμα, που έχει κατασκευάσει μπροστά από την κεντρική εξωτερική είσοδο, σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος του οικοπέδου. Επομένως, εφόσον έγινε δεκτή, η έφεση και εξαφανίστηκε, έστω και ως προς κάποια κεφάλαια, η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσε με το …………… ηλεκτρονικό παράβολο. Σημειωτέον ότι, η εκκαλούμενη απόφαση πρέπει να εξαφανιστεί ως προς τη διάταξή της για τη δικαστική δαπάνη για όλα τα κεφάλαια της απόφασης, που αφορά στις ως άνω αγωγές, ενόψει της αναγκαιότητας ενιαίου καθορισμού αυτής (Α.Π. 192/1998 Ελλ.Δ/νη 1998, σελ. 825, Α.Π. 748/1984 Ελλ.Δ/νη 1985, σελ. 642, Μαργαρίτης σε Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα Ερμηνεία ΚΠΟΛΔ, Τόμος Ι, άρθρα 535 αρ. 1 και 522 αρ. 13 και Βασ. Βαθρακοκοίλης ΚΠΟΛΔ Ερμηνευτική – Νομολογιακή Ανάλυση (κατ’ άρθρο), Τόμος Γ, άρθρο 535, αρ. 4) και να καταδικαστεί η εναγομένη στην πρώτη αγωγή στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, ανάλογα με την έκταση της νίκης της τελευταίας και η ενάγουσα στη δεύτερη αγωγή, λόγω της ήττας της, στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της εναγομένης, οι ανωτέρω δε δαπάνες και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, σύμφωνα με το σχετικό αίτημά της (άρθρα 176, 178 §1, 183, 191 §2 του Κ.Πολ.Δ., 58 και Παράρτημα Ι Β. του ν. 4194/2013), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει τις α) από 24.1.2019 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../2019 και β) από 2.7.2019 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης …………/2019 εφέσεις, αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά αυτές.

Απορρίπτει κατ’ ουσία την από 2.7.2019 έφεση της εκκαλούσας ……………

Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του, κατατεθέντος από την ως άνω εκκαλούσα, παραβόλου, το οποίο αναφέρεται στο σκεπτικό, μόνο ως προς το ποσό των εκατό (100) ευρώ και (διατάσσει) την απόδοση στην τελευταία (από το ίδιο ως άνω παράβολο) το ποσό των πενήντα (50) ευρώ.

Καταδικάζει την εκκαλούσα αυτή στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των τετρακοσίων πενήντα (450) ευρώ.

Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.

Δέχεται κατ’ ουσία την από 24.1.2019 έφεση της εκκαλούσας ………..

Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση 2238/2018 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (μισθωτικών) διαφορών, κατά το μέρος που εκδίκασε τα επικουρικά αιτήματα : α) της από 3.10.2016 αγωγής περί αφαίρεσης και απομάκρυνσης των δύο στεγάστρων από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια, διαστάσεων 2 μ. Χ 3,50 μ. και 10,50 μ. Χ 3 μ., που η ……… έχει κατασκευάσει πάνω από τις ασκεπείς βεράντες της δικής της οριζόντιας ιδιοκτησίας του πρώτου ορόφου, στη νοτιοανατολική και στη βορειοανατολική πλευρά, αντίστοιχα και β) της από 12.1.2016 αγωγής περί αφαίρεσης και απομάκρυνσης της τέντας και των μεταλλικών κάθετων και οριζόντιων κοιλοδοκών, που η ……… έχει τοποθετήσει πάνω από το χώρο της δεξαμενής Δ2, καθώς και του στεγάστρου από κοιλοδοκούς και πλαστικό κάλυμμα, που έχει κατασκευάσει μπροστά από την κεντρική εξωτερική είσοδο, σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος του οικοπέδου των διαδίκων, που βρίσκεται στη νήσο Σπέτσες, εντός του εγκεκριμένου σχεδίου της πόλης, στο Ο.Τ. ……..

Κρατεί την υπόθεση και δικάζει τις από 12.1.2016 και από 3.10.2016 και με αριθμούς έκθεσης κατάθεσης ………./2016 και …………./2016 αντίστοιχα αγωγές, ως προς τα ανωτέρω αιτήματα.

Απορρίπτει ως αόριστο το αίτημα της από 12.1.2016 αγωγής, για την αφαίρεση και απομάκρυνση της τέντας και των μεταλλικών κάθετων και οριζόντιων κοιλοδοκών, που η ……………… έχει τοποθετήσει πάνω από το χώρο της δεξαμενής Δ2, καθώς και του στεγάστρου από κοιλοδοκούς και πλαστικό κάλυμμα, που η ίδια έχει κατασκευάσει μπροστά από την κεντρική εξωτερική είσοδο, σε κοινόχρηστο και κοινόκτητο μέρος του ως άνω οικοπέδου.

Απορρίπτει την από 3.10.2016 αγωγή και ως προς το αίτημα για την αφαίρεση και απομάκρυνση των δύο στεγάστρων από ξυλοκατασκευή με κεραμίδια, διαστάσεων 2 μ. Χ 3,50 μ. και 10,50 μ. Χ 3 μ., που η εναγομένη …………. έχει κατασκευάσει πάνω από τις ασκεπείς βεράντες της δικής της οριζόντιας ιδιοκτησίας του πρώτου ορόφου, στη νοτιοανατολική και στη βορειοανατολική πλευρά αντίστοιχα του ως άνω κοινού οικοπέδου.

Διατάσσει την επιστροφή στην εκκαλούσα …………….. του κατατεθέντος από αυτήν παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρεται στο σκεπτικό. Και

Καταδικάζει την εναγομένη στην από 12.1.2016 αγωγή, …………, στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, ………. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ και την ενάγουσα στην από 3.10.2016 αγωγή, ……….., στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης της εναγομένης στην ίδια αγωγή, …………. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των οκτακοσίων (800) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 19 Μαΐου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

 

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                               Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ