Αριθμός απόφασης 526/2020

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

ΤΜΗΜΑ ΝΑΥΤΙΚΟ

Αριθμός     526/2020

ΤΟ MONOΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Θεόκλητο Καρακατσάνη, Εφέτη, ο οποίος ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και από τη Γραμματέα Τ.Λ..

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΌΜΟ

            Mε τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 724 Κ.Πολ.Δ, όπως το τελευταίο αντικαταστάθηκε από το άρθρο 1 άρθρο πέμπτο παρ. 2 του ν. 4335/2015 (Φ.Ε.Κ. 87’ Α/23-7-2015, με έναρξη ισχύος την 1.1.2016 – άρθρο 1 άρθρο ένατο παρ. 4 ν. 4335/2015), ορίζεται ότι ο δανει­στής μπορεί, με βάση διαταγή πληρωμής χρηματικών απαιτήσεων καθώς και με οριστική απόφαση, να ζητή­σει εγγραφή προσημείωσης υποθήκης και να επιβά­λει συντηρητική κατάσχεση στα χέρια του οφειλέτη ή τρίτου για το ποσό που επιδικάζεται με την απόφαση ή ορίζεται ότι πρέπει να καταβληθεί με τη διαταγή πληρω­μής. Ο νεωτερισμός που επέφερε ο ν. 4335/2015 είναι ότι προσέθεσε ως τίτλο για την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ή επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης την οριστική δικαστική απόφαση, επιπλέον τόσο του τίτλου της διαταγής πληρωμής που προβλέπει και προέβλεπε η διάταξη και πριν την τροποποίησή της, όσο και της δικαστικής απόφασης που διατάσσει την εγγραφή της προσημείωσης που προβλέπει το άρθ. 1274 Α.Κ. και που το άρθρο 706 Κ.Πολ.Δ. τη ρυθμίζει ως ασφαλιστικό μέτρο, αν συντρέξουν οι κατά νόμο προϋποθέσεις για την επι­βολή ασφαλιστικών μέτρων (άρθ. 682 Κ.Πολ.Δ.). Ενόψει του ότι η διαταγή πληρωμής δεν παρουσιάζει περισσό­τερα εχέγγυα ορθής κρίσης από την οριστική απόφαση που δέχθηκε την αγωγή και διέγνωσε την ισχύ της επι­καλούμενης χρηματικής αξίωσης του δανειστή, αλλά απεναντίας υπάρχει υπεροχή της τελευταίας, κρίθηκε αναγκαία από τον νομοθέτη η εισαγωγή της υφιστάμε­νης ρύθμισης, με την οποία καθιερώνεται και η οριστική απόφαση ως τίτλος για την αυτοδύναμη εγγραφή προ­σημείωσης υποθήκης και την επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης (βλ. Αιτιολογική Έκθεση ν. 4335/2015). Από την παρα­πάνω διάταξη προκύπτει ότι η διαταγή πληρωμής και πλέον και η οριστική απόφαση είναι, και μάλιστα αμέ­σως μόλις εκδοθεί, δίχως να χρειάζεται η προηγούμενη επίδοσή της στον οφειλέτη, τίτλος για την αυτοδύναμη εκ μέρους του δανειστή επιβολή και του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης και την εγγραφή προσημείωσης υποθήκης (Μ.Εφ.Αθ. 2647/2018, Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Κ. Μπέη, Η χρησιμότητα της αυτοδύναμης συντηρητικής κατάσχεσης με διαταγή πληρωμής, Δ. 1979, 350-351). Μάλιστα η οριστική απόφαση αρκεί να είναι αναγνωριστική, καίτοι η αναγνωριστική απόφαση δεν θεωρείται εκτελεστός τίτλος κατά την παραδοσιακή αντίληψη, με δεδομένο ότι αυτή εκδίδεται με πλήρη απόδειξη για την ασφαλιστέα αξίωση, ενώ η σχετική με την προσημείωση υποθήκης και τη συντηρητική κατάσχεση απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων αρκείται για τη λήψη των μέτρων αυτών σε απλή πιθανολόγηση της ασφαλιστέας απαίτησης, σε συνδυασμό βέβαια με την ύπαρξη κινδύνου [Δ. Κράνη, Συμβολή στην ερμηνεία του άρθρου 724 Κ.Πολ.Δ, δημοσίευση http://ende.gr/wp-content/uploads/2020/03.arthro-724-kpol.doc, Κ. Μπέη, Πολιτική Δικονομία – Ερμηνεία των άρθρων – Ασφαλιστικά μέτρα (Πολ.Δ. 682-738), Δ’ Κεφάλαιο, Συντηρητική κατάσχεση, το Θετικό Δίκαιο, δημοσίευση www.kostasbeys.gr/articles.php?s=5&mid=1096&mmu=1&id.=16188,  Αιτιολογική Έκθεση ν. 4335/2015, όπου στην αιτιολόγηση του άρθρου 724 Κ.Πολ.Δ. γίνεται επίκληση της με την οριστική απόφαση διάγνωσης της ισχύος της επικαλούμενης χρηματικής αξίωσης του δανειστή με προηγούμενη δυνατότητα ακρόασης του οφειλέτη, βλ. όμως και Τσικρικά, Ε.Πολ.Δ. 2018, 286, Φραγκούλη, Νο.Β. 2018, 16, που δέχονται αναγκαία μεν την ύπαρξη καταψηφιστικής, όχι όμως και προσωρινά εκτελεστής οριστικής απόφασης, π.ρ.β.λ. και Τριμ.Εφ.Θεσ. 2480/2017, ΕλλΔνη 2017, 1737, Μ.Εφ.Αθ. 2647/2018, Νο.Β. 2018, 1658, Μ.Εφ.Λαρ. 6/2019, ΕλλΔνη 2019, 163, Μ.Εφ.Δωδ. 158/2019, Αρμ. 2019, 733, αντίθ. Τριμ.Εφ.Αθ. 2549/2019, αδημ, Μ.Εφ.Αθ. 618/2018, αδημ, Ι. Ρόκας, ΕλλΔνη 2017, 1297-1300, που θεωρούν αναγκαία την ύπαρξη προσωρινά εκτελεστής απόφασης]. Ο οφειλέτης όμως και στην περίπτωση αυτή δύναται να αμυνθεί, ασκώντας την προβλεπόμενη κατ’ άρθρο 724 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. αίτηση ανα­στολής εκτέλεσης της συντηρητικής κατάσχεσης, για συγκεκριμένους όμως πλέον και ρητά προβλεπόμενους στο άρθρο αυτό λόγους, ενώπιον του δικαστηρίου που εξέδωσε τη διαταγή πληρωμής ή την οριστική απόφαση, το οποίο και θα εκδικάσει την εν λόγω αίτηση κατά τη διαδικασία του άρθρου 702 Κ.Πολ.Δ. Ειδικότερα, το δικαστήριο, προκειμένου να χορηγήσει την αιτηθείσα αναστολή, πρέπει να πιθανο­λογήσει την εξόφληση ή την ανυπαρξία της χρηματικής απαίτησης για την οποία εκδόθηκε η διαταγή πληρωμής ή η οριστική απόφαση. Σε περίπτωση μερικής εξόφλησης ή μερικής ανυ­παρξίας της απαίτησης, δύναται να διατάξει μερική ανα­στολή, τον περιορισμό δηλαδή αντίστοιχα του ποσού για το οποίο επιβλήθηκε η συντηρητική κατάσχεση. Αν δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για την ολική αναστολή εκτέλεσης των ασφαλιστικών μέτρων που έχουν ως τίτλο διαταγή πληρωμής ή οριστική απόφαση, η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 724 Κ.Πολ.Δ. παρέχει τη δυνατότητα στο δικαστήριο, ανεξάρτητα από την όποια δυνατότητα μερικής αναστολής της εκτέλεσής τους ή και παράλληλα με αυτή, να περιορίσει την εκτέλεσή τους σε ορισμένα μόνον περιουσιακά στοιχεία, εφόσον πείθεται ότι τα στοιχεία αυτά είναι επαρκή για την εξασφάλιση της απαίτησης. Ο όρος «αναστολή» του ασφαλιστικού μέτρου που χρησιμοποιείται στην προκειμένη διάταξη (724  παρ. 2 Κ.Πολ.Δ.) έχει την έννοια της ανάκλησης του ασφαλιστικού μέτρου (Β. Βαθρακοκοίλη, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 724, αριθ. 9). Όμοια είναι και η δυνατότητα που παρέχεται από τη διάταξη του άρθρου 702 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ, προκειμένου για ασφαλιστικά μέτρα που επιβλήθη­καν ή πρόκειται να επιβληθούν σε εκτέλεση σχετικής απόφασης. Η ρύθμιση των άρθρων 702 παρ. 3 και 724 παρ. 2 αποτελεί ειδική εκδήλωση των άρθρων 116 Κ.Πολ.Δ. και 692 παρ. 3 Κ.Πολ.Δ, που καθιερώνουν αντίστοιχα την τήρηση των κανόνων της καλής πίστης και το ανεπί­τρεπτο λήψης από το δικαστήριο περισσότερων ασφα­λιστικών μέτρων απ’ όσα είναι αναγκαία. Εξάλλου, η δυνάμει διαταγής πληρωμής ή οριστικής απόφα­σης εγγραφή προσημείωσης υποθήκης ή επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης στα χέρια του οφειλέτη ή τρίτου αποτελεί ασφαλιστικό μέτρο (Τρ.Εφ.Πατρ. 983/2009, Αχα.Νομ. 2010, 181, Ν. Κατρά, Σύστημα Ασφαλιστικών Μέτρων – Αναγκαστικής Εκτέλεσης – Διαταγών Πληρωμής και Απόδοσης Μισθίου, 2013, παρ. 54, Στ. 5, σ. 330) και ανεξάρτητα από τον τρόπο που γράφτηκε (δηλαδή δυνάμει δικαστικής απόφασης) η ανάκλησή του διατάσσεται με τις διατάξεις των ασφαλι­στικών μέτρων (Μ.Εφ.Λαρ. 6/2019, ό.α.). Περαιτέρω, με δεδομένο ότι τα ασφαλιστικά μέτρα αποσκοπούν, σύμφωνα με τη γενική διάταξη του άρθρου 682 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ, στην εξασφάλιση ή διατήρηση δικαιώματος ή στη ρύθμιση μιας κατάστασης για να αντιμετωπισθεί επείγουσα περίπτωση ή για να αποτραπεί επικείμενος κίνδυνος, πρέπει να γίνει δεκτό ότι η κατ’ άρθρο 724  παρ.  2 Κ.Πολ.Δ. αναστολή εκτέλεσης των ασφαλιστικών μέτρων που στηρίζονται σε οριστική απόφαση [(για την ταυτότητα δε του νομικού λόγου και η ανάκληση αυτών (ασφαλιστικών μέτρων)], δικαιολογείται όχι μόνον όταν η ασφαλιζόμενη απαίτηση έχει εξοφληθεί ή είναι ανύπαρκτη, αλλά και όταν δεν πιθανολογείται επικείμενος κίνδυνος ή επείγουσα περίπτωση για την επιβολή τους, εφαρμοζόμενη η ως άνω διάταξη του άρθρου 724 παρ. 2 του Κ.Πολ.Δ. αναλογικά [Δ. Κράνη, Συντηρητική κατάσχεση χρηματικής απαίτησης στα χέρια τρίτου με τίτλο διαταγή πληρωμής, ΕλλΔνη 56, 975-986, Β. Βαθρακοκοίλη, Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας, Ερμηνευτική – Νομολογιακή ανάλυση (κατ’ άρθρο), τόμος Δ’, υπ’ άρθρο 724, παρ. 7, σ. 263]. Δεν μπορεί να θεωρηθεί δε ότι αποτελεί επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση η πιθανή μεταβολή στο μέλλον της περιουσιακής κατάστασης κάποιου προσώπου, γιατί με τέτοια εκδοχή θα δικαιολογούνταν η λήψη ασφαλιστικών μέτρων, και μάλιστα με τη μορφή της συντηρητικής κατάσχεσης, σε κάθε εκκρεμή αγωγή, ενόψει της ενδεχόμενης, κατά την κοινή πείρα και λογική, μεταβολής ή ελάττωσης της περιουσιακής κατάστασης του διαδίκου, ενώ ούτε η ελαττωμένη περιουσιακή κατάσταση του καθ’ ου αρκεί για να δικαιολογήσει τη λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης. Απαιτώντας, συνεπώς, ο νόμος επικείμενο κίνδυνο ή επείγουσα περίπτωση, εννοεί προφανώς την ύπαρξη ασυνήθους ανάγκης για έκτακτη δικαστική προστασία του διαδίκου, δικαιολογημένη από τη συνδρομή  παρόντων πραγματικών περιστατικών και συγκεκριμένα κινδύνου ματαίωσης της ικανοποίησης της απαίτησης, λόγω πιθανολόγησης αποξένωσης του οφειλέτη από την κατασχετήρια περιουσία του, έτσι ώστε να είναι αδύνατη στο μέλλον η επίσπευση εναντίον του αναγκαστικής εκτέλεσης όταν κάποτε ο δανειστής θα αποκτήσει τίτλο εκτελεστό μετά τον τερματισμό της διαγνωστικής δίκης ή επείγουσα περίπτωση της παρούσας στιγμής, ως τέτοιας νοούμενης εκείνης η οποία χρήζει άμεσης ρύθμισης με δικαστική παρέμβαση, λόγω ανάγκης για ταχεία προστασία του ουσιαστικού δικαιώματος, το οποίο πρέπει να ασφαλισθεί από το δικαιούχο για να μην προκληθεί από τη βραδύτητα της επίλυσης της διαφοράς ουσιώδης και αναπότρεπτος κίνδυνος (Τρ.Εφ.Θεσ. 1284/2008, Αρμ. 2009, 250, Ν. Κατρά, ό.α, σ. 336, Π. Τζίφρα, Ασφαλιστικά Μέτρα, 1985, κεφ. Α’, σ.σ. 11,12, Καργάδου, Ασφαλιστικά Μέτρα και Ουσιαστικό Δίκαιο, 1986, σ. 18, σημ. 16).            Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπό κρίση αίτηση η αιτούσα ζητεί να ανακληθεί το ασφαλιστικό μέτρο της συντηρητικής κατάσχεσης του συνόλου των τραπεζικών λογαριασμών της στις αναφερόμενες ελληνικές τράπεζες, το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος της, κατ’ άρθρο 724 Κ.Πολ.Δ, δυνάμει των με αριθ. 534/2019 και 540/2019 τελεσίδικων αναγνωριστικών αποφάσεων του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά [με τις οποίες αντίστοιχα έγιναν εν μέρει δεκτές κατ’ ουσίαν οι αναφερόμενες από 16-12-2015 και με αριθ. έκθ. κατάθ. ………/2015 και ………../2015 αγωγές της καθ’ ης μεταξύ άλλων και εναντίον της και αναγνωρίστηκε η υποχρέωσή της να καταβάλει στην καθ’ ης ποσά 152.400 Ε.Τ.Δ. και 101.600 Ε.Τ.Δ. αντίστοιχα, κατά την ισοτιμία ευρώ /Ε.Τ.Δ. την ημέρα δημοσίευσης των άνω αποφάσεων, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής], επειδή Α) μη νόμιμα επιβλήθηκε σε βάρος της το άνω ασφαλιστικό μέτρο, καθώς οι άνω αποφάσεις: α) απλώς αναγνώρισαν τις ασφαλιστέες απαιτήσεις της καθ’ ης και ως εκ τούτου δεν αποτελούν τίτλο για την αυτοδύναμη επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών της κατ’ άρθρο 724 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. και β) δεν αναγράφουν την επίσημη ισοτιμία ευρώ / Ε.Τ.Δ. κατά την ημερομηνία δημοσίευσής τους (1-6-2018), ούτε την ημερομηνία επίδοσης κάθε αγωγής και Β) υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την ίδια (αιτούσα) σε περίπτωση διατήρησης του άνω ασφαλιστικού μέτρου, ενόψει του ότι το άνω ποσό (435.704,94 ευρώ) κατασχέθηκε συντηρητικά από την καθ’ ης όχι άπαξ αλλά στο σύνολο των λογαριασμών της σε όλες τις τράπεζες, με συνέπεια να δεσμευτούν ποσά πολλαπλάσια των αναγνωρισθέντων και να εμποδίζεται απόλυτα η εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών αναγκών της, καθώς η ίδια δεν είναι σε θέση να κινήσει το οποιοδήποτε ποσό προς εξυπηρέτηση της ναυτιλιακής  επιχείρησής της, ισχυριζόμενη περαιτέρω ότι από την ανάκληση της συντηρητικής κατάσχεσης δεν προκαλείται κανένας κίνδυνος για την καθ ης. Ζητεί επίσης να καταδικαστεί  η τελευταία στην πληρωμή των δικαστικών της εξόδων. Με τέτοιο περιεχόμενο και αίτημα η αίτηση παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση, κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ, 702 παρ. 1. Κ.Πολ.Δ.), ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, που είναι αρμόδιο καθ’ ύλη και κατά τόπο (άρθρο 724 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, αναλογικά εφαρμοζόμενο). Όμως είναι μη νόμιμη και απορριπτέα: 1) κατά τον υπό στοιχείο Αα άνω λόγο της, αφού οι επικαλούμενες τελεσίδικες αναγνωριστικές αποφάσεις με βάση τις οποίες η καθ’ ης επέβαλε συντηρητική κατάσχεση στους τραπεζικούς λογαριασμούς της αιτούσας, φέρεται να δημοσιεύθηκαν την 12-9-2019, ήτοι μετά την ημερομηνία έναρξης ισχύος του ν. 4335/2015 (1-1-2016), με συνέπεια να αποτελούν τίτλο προς επιβολή συντηρητικής κατάσχε­σης σύμφωνα με το δίκαιο που ίσχυε κατά το χρόνο δημοσίευσής τους (άρθρο 724 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ, όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το ν. 4335/2015), κατά την άποψη που κρίνεται ορθότερη από το Δικαστήριο τούτο και αναπτύσσεται  στη νομική σκέψη στην αρχή της παρούσας και 2) κατά τον υπό στοιχείο Αβ άνω λόγο της, αφού η συναλλαγματική ισοτιμία ευρώ / Ε.Τ.Δ. σε συγκεκριμένες ημερομηνίες είναι επίσημη και σταθερή και προκύπτει από τις επίσημες σχετικές δημοσιεύσεις της Τράπεζας της Ελλάδας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (IMF) [Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα (Special Drawing Wrights), Ευρετήριο Οικονομικών Όρων, δημοσίευση www.euretirio.com.eidika-traviktika-dikaiomata], οι δε ημερομηνίες επίδοσης των αγωγών είναι συγκεκριμένες, προκύπτουν από τις εκθέσεις επίδοσης αυτών και δεν απαιτείται να αναγράφονται στις δικαστικές αποφάσεις που εκδίδονται κατ’ αντιμωλία και χρησιμοποιούνται ως τίτλοι για επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης κατ’ άρθρο 724 παρ. 1 Κ.Πολ.Δ. Κατά τα λοιπά η αίτηση είναι νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 682, 724 παρ. 2 (αναλογικά εφαρμοζόμενη), 176, 191 παρ. 2 Κ.Πολ.Δ. και πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ’ ουσία.            Από την εκτίμηση των εγγράφων που οι διάδικοι προσκομίζουν, συμπεριλαμβανομένων των έγγραφων σημειωμάτων τους, πιθανολογήθηκαν  τα ακόλουθα: Η καθ’ ης η αίτηση άσκησε σε βάρος της αιτούσας και ετέρων τις από 16-12-2015 και με αριθ. έκθ κατάθ. ……/2015 και …………./2015 αγωγές της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδι­κείου Αθηνών, επί των οποίων εκδόθηκαν αρχικά, κατόπιν παραπομπής τους στο Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά (Τμήμα Ναυτικό), οι με αριθ. 907/2018 και 904/2018 οριστικές αποφάσεις του ανωτέρω Δικα­στηρίου, με τις οποίες οι αγωγές έγιναν εν μέρει δεκτές κατ’ ουσία ως προς την πρώτη εναγόμενη (ήδη αιτούσα),  αναγνωρίστηκε ότι η τελευταία υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα (ήδη καθ’ ης) ποσά 137.123,44 ευρώ και 86.748,62 ευρώ αντίστοιχα, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής και επιβλήθηκαν τα δικαστικά έξοδα, ποσών 3.000,00 και 2.500,00 ευρώ αντίστοιχα, σε βάρος της πρώτης εναγομένης. Κατόπιν άσκησης από την πρώτη εναγόμενη και την ενάγουσα εφέσεων κατά των αποφάσεων αυτών, εκδόθηκαν οι με αριθ. 534/2019 και 540/2019 αποφάσεις του Μονομελούς Εφετείου Πειραιά (Τμήμα Ναυτικό), με τις οποίες, αφού εξαφανίστηκαν εν μέρει οι εκκαλούμενες αποφάσεις (και συγκεκριμένα ως προς την αναγνωριστική τους διάταξη και τη διάταξή τους περί δικαστικών εξόδων σε βάρος της πρώτης εναγομένης) και αναδικάστηκαν οι αγωγές ως προς το αναγνωριστικό τους αίτημα σε βάρος της, έγιναν αυτές εν μέρει δεκτές και: α) με τη με αριθ. 534/2019 απόφαση αναγνωρίστηκε ότι η πρώτη εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα ποσό 152.400 Ε.Τ.Δ, κατά την ισοτιμία ευρώ /Ε.Τ.Δ. την ημέρα δημοσίευσης της απόφασης (1-6-2018), καθώς και ποσό 7.000,00 ευρώ, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής, συμψηφίστηκαν στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα τα οποία αφορούσαν την απορριπτική διάταξη τη σχετική με την από 17-7-2018 έφεση της πρώτης εναγομένης, επιβλήθηκαν σε βάρος της ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας τα οποία αφορούσαν την παραδοχή της από 4-7-2018 έφεσης, τα οποία ορίστηκαν σε 800,00 ευρώ και επιβλήθηκαν σε βάρος της πρώτης εναγομένης τα δικαστικά έξοδα του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία αναλογούσαν στο μέρος παραδοχής της από 16-12-2015 αγωγής, το ύψος των οποίων ορίστηκε σε 800,00 ευρώ και β) με τη με αριθ. 540/2019 απόφαση αναγνωρίστηκε ότι η πρώτη εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα ποσό 101.600 Ε.Τ.Δ, κατά την ισοτιμία ευρώ /Ε.Τ.Δ. την ημέρα δημοσίευσης της απόφασης (1-6-2018), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επίδοση της αγωγής, συμψηφίστηκαν στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα τα οποία αφορούσαν την απορριπτική διάταξη τη σχετική με την από 17-7-2018 έφεση, επιβλήθηκαν σε βάρος της ενάγουσας τα δικαστικά έξοδα του δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας τα οποία αφορούσαν την παραδοχή της από 4-7-2018 έφεσης, τα οποία ορίστηκαν σε 800,00 ευρώ και επιβλήθηκαν σε βάρος της πρώτης εναγομένης τα δικαστικά έξοδα του πρώτου βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία αναλογούσαν στο μέρος παραδοχής της από 16-12-2015 αγωγής, το ύψος των οποίων ορίστηκε σε 2.500,00 ευρώ. Ενόψει τούτων πιθανολογείται ότι υφίστανται οι πιο πάνω απαιτήσεις της καθ’ ης σε βάρος της αιτούσας, τις οποίες άλλωστε η τελευταία δεν αμφισβητεί γενικά ούτε και ειδικά με την άσκηση της αίτησής της. Ακολούθως, η καθ’ ης, προκειμένου να εξασφαλισθούν οι άνω απαιτήσεις της μέχρι να εξοπλιστούν με εκτελεστό τίτλο [τέτοιον δεν αποτελούν οι άνω τελεσίδικες αναγνωριστικές αποφάσεις, οι οποίες παράγουν ασφαλώς δεδικασμένο, αλλά δεν είναι αυτές που εκτελούνται, εκτός από τη διάταξη για τη δικαστική δαπάνη – Κεραμέα / Κονδύλη / Νίκα, Ερμ.Κ.Πολ.Δ, υπ’ άρθρο 904, αριθ. 6, σ. 1701, Γ. Νικολαϊδη, Ορισμένες σκέψεις με αφορμή την Α.Π. 380/2004, δημοσίευση kostasbeys.gr/articles.php?s=5&mid=&mnu=0&id=22865], προέβη, με βάση αυτές και δυνάμει του από 17-6-2020 κατασχετηρίου, σε συντηρη­τική κατάσχεση εις χείρας οκτώ πιστωτικών ιδρυμάτων ως τρίτων (και δη εις χείρας των τραπεζών ……………….), μέχρι του ποσού των 435.704,94 ευρώ, κάθε χρηματικού ποσού σε ευρώ ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα, υφιστάμενου ή μελλοντικού, που βρίσκεται σε οιουσδήποτε λογαριασμούς της αιτούσας σε καθεμία από τις άνω τράπεζες και κάθε φύσεως απαίτησης, υφιστάμενης ή μελλοντικής, που δικαιούται η αιτούσα από οποιαδήποτε αιτία από καθεμία από τις τράπεζες αυτές. Η επιβολή από την καθ’ ης της άνω συντηρητικής κατά­σχεσης με βάση τις παραπάνω τελεσίδικες αναγνωριστικές αποφάσεις ήταν νόμιμη, σύμφωνα με όσα εκτέθηκαν παραπάνω. Περαι­τέρω, πιθανολογείται ότι, από τις άνω τράπεζες στις οποίες επιδόθηκε το άνω κατασχετήριο, η «……………» υπέβαλε, αναφορικά με την επιβληθείσα συντηρητική κατάσχεση, την υπ’ αριθ. …………/24-6-2020 δήλωση τρίτου ενώπιον του Ειρηνοδίκη Ηρακλείου, με την οποία δήλωσε ότι επ’ ονόματι της καθ’ ης η κατάσχεση υφίστατο εις χείρας της ως τρίτης, κατά την ημέρα κοινοποίησης του κατασχετηρίου, ένας τραπεζικός λογαριασμός με δια­θέσιμο υπόλοιπο 435.704,94 ευρώ, ο οποίος δεσμεύτηκε δυνάμει της ως άνω συντηρητικής κατάσχεσης. Με τη δέσμευση του άνω τραπεζικού λογαριασμού πιθανολογείται ότι εξασφαλίζονται πλήρως οι  απαιτήσεις της καθ’ ης από τις προρρηθείσες τελεσίδικες αναγνωριστικές αποφάσεις μέχρι να εξοπλιστούν οι απαιτήσεις αυτές με εκτελεστό τίτλο, ενώ από την ανάκληση της συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών της αιτούσας στις λοιπές τράπεζες δεν πιθανολογείται επικείμενος κίνδυνος για την καθ’ ης, αντίθετα, η διατήρηση της συντηρητικής τους κατάσχεσης πιθανολογείται ότι θα οδηγήσει στην αδράνεια της λειτουργίας και εν τέλει στην οικονομική κατάρρευση της αιτούσας, η οποία πιθανολογείται ότι είναι υγιής επιχείρηση που εξυπηρετεί με συνέπεια τις έναντι τρίτων υποχρεώσεις της, ως άλλωστε δεν αμφισβητείται από την καθ’ ης. Σημειωτέον ότι στην ίδια κρίση κατέληξε και η Δικαστής (Πρόεδρος Υπηρεσίας) του Εφετείου Πειραιά με την από 19-6-2020 προσωρινή διαταγή που εξέδωσε στα πλαίσια της κρινόμενης αίτησης, με την οποία διέταξε προσωρινά, μέχρι τη συζήτηση της αίτησης, την ανάκληση της συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών  λογαριασμών της αιτούσας, πλην του ανωτέρω δεσμευθέντος στην «……………..». Πρέ­πει, συνεπώς, πιθανολογούμενης εν μέρει της ουσιαστικής βασιμότητας των πραγματικών περιστατικών που δια­λαμβάνονται στην κρινόμενη αίτηση, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να ανακληθεί η συντηρητική κατάσχεση που επιβλήθηκε, δυνάμει του από 17-6-2020 κατασχετηρίου εγγράφου της καθ’ ης, σε όλους τους λογαρια­σμούς της αιτούσας στις αναφερόμενες στο σκεπτικό τράπεζες, εκτός από τη συντηρητική κατάσχεση που επιβλήθηκε στην «………………» επί λογαριασμού της αιτούσας με διαθέσιμο υπόλοιπο 435.704,94 ευρώ. Τέλος, πρέπει να συμψηφιστούν στο σύνολό τους τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων, διότι η ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόστηκαν ήταν ιδιαίτερα δυσχερής (άρθρο 179 εδάφ. τελευτ. Κ.Πολ.Δ.).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

Ανακαλεί τη συντηρητική κατάσχεση που επιβλήθηκε, δυνάμει του από 17-6-2020 κατασχετηρίου εγγράφου της καθ’ ης, σε όλους τους λογαρια­σμούς της αιτούσας στις αναφερόμενες στο σκεπτικό τράπεζες, εκτός από τη συντηρητική κατάσχεση που επιβλήθηκε στην «………………» επί λογαριασμού της αιτούσας με διαθέσιμο υπόλοιπο 435.704,94 ευρώ.

Συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 5 Αυγούστου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

    Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                        Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ