Αριθμός 496/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 26-7-2018 (αρ. καταθ. ………../2018) έφεση της εν μέρει ηττηθείσας εναγομένης κατά της υπ΄ αρ. 2552/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011) και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως(άρθρα 495 παρ. 1, 496 παρ. 1, 498 παρ. 1, 499, 511, 513 παρ. 1 στ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518 παρ. 1 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) κατατέθηκε από την εκκαλούσα παράβολο, ποσού εκατό (100) ευρώ (βλ. το υπ΄ αρ. …………../2018 e – ΠΑΡΑΒΟΛΟ), κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ.
Με την από 16-5-2017 (αρ. καταθ. …………/2017) αγωγή της, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και συζητήθηκε στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο την 3-11-2017, όπως αυτή παραδεκτά διορθώθηκε πρωτοδίκως, η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «……………» ιστορούσε ότι διατηρεί επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη. Ότι τον Οκτώβριο του έτους 2013, προέβη σε καταγγελία ενώπιον της αρμόδιας υπηρεσίας του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, αναφορικά με την λειτουργούσα στην ίδια περιοχή, ανταγωνιστική -σε σχέση με τη δική της- επιχείρηση της εναγομένης, ήδη εφεσίβλητης, ομόρρυθμης εταιρείας με την επωνυμία «……………….», καταγγελία με βάση την οποία αποδιδόταν στην εναγομένη ότι ο χώρος όπου λειτουργεί την επιχείρησή της έχει σοβαρές πολεοδομικές παραβάσεις. Ότι η αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, κατόπιν αυτοψίας και ελέγχου, διαπίστωσε ότι είχαν δηλωθεί ανεπαρκή στοιχεία για την έκδοση της σχετικής άδειας, με αποτέλεσμα το κατάστημα της εναγομένης να λειτουργεί παράνομα, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σ΄ αυτήν (αγωγή). Επίσης, ότι το ακίνητο της εναγομένης, ηλεκτροδοτήθηκε παρανόμως και ότι, κατόπιν ενεργειών των αρμοδίων υπηρεσιών, διακόπηκε η ηλεκτροδότηση του ακινήτου αυτού, όπου λειτουργούσε την επιχείρησή της (η εναγομένη), ενώ ο Δήμος προχώρησε στην ανάκληση της άδειας λειτουργίας του καταστήματός της που αφορούσε στη λειτουργία παιδότοπου με επιχείρηση μαζικής εστίασης. Επιπλέον, η ενάγουσα ιστορούσε ότι, ουσιαστικά, η επιχείρηση της εναγομένης από τα τέλη του έτους 2011 που ξεκίνησε η λειτουργία της έως και την 26-4-2013 λειτουργούσε παρανόμως, άνευ αδείας. Ότι την 26-4-2013 έλαβε άδεια, η οποία, κατ΄ αυτήν (ενάγουσα), δεν κάλυπτε τη δραστηριότητα που πράγματι ασκούσε (ότι εκδόθηκε άδεια για κατάστημα μαζικής εστίασης με υπαίθριο παιδότοπο, ενώ η πράγματι ασκούμενη δραστηριότητα αφορούσε σε ψυχαγωγικό πάρκο) και η οποία ανακλήθηκε όταν διαπιστώθηκε η ύπαρξη των παραβάσεων και η έλλειψη της άδειας για τη δραστηριότητα που ασκούταν στο χώρο της εναγομένης. Ότι την 12-12-2013 ο Δήμος εξέδωσε απόφαση σφράγισης για τη λειτουργία ψυχαγωγικού πάρκου άνευ αδείας. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκε (η ενάγουσα) ότι η άδεια λειτουργίας της εναγομένης ανακλήθηκε εκ νέου την 25 Ιουλίου 2014 και συνεπώς ότι η εναγομένη λειτουργούσε, άνευ αδείας, ανταγωνιστική -προς τη δική της- επιχείρηση, μέχρι και το τέλος Δεκέμβρη του 2015. Ακολούθως, ισχυρίσθηκε ότι το γεγονός ότι η εναγομένη λειτούργησε την επιχείρησή της αυτή, παρά την ύπαρξη των επικαλούμενων παραβάσεων, αποτελεί παραβίαση των χρηστών ηθών, όπως αναλυτικά εξέθετε σ΄ αυτήν (αγωγή). Ότι, κατόπιν τούτων η εναγομένη εξασφάλισε αδικαιολόγητο οικονομικό προβάδισμα ως προς αυτήν (ενάγουσα) που συμπεριφέρεται συννόμως και, έτσι, ευθέως καλυτέρευσε την ανταγωνιστική της θέση εις βάρος της (ενάγουσας). Επιπροσθέτως, ισχυρίστηκε ότι η εναγομένη έχει υποπέσει στις αναφερόμενες σ΄ αυτήν (αγωγή) παρανομίες. Ότι το αντίτιμο το οποίο η εναγομένη έχει ορίσει, για την είσοδο στο χώρο, τον οποίο εκμεταλλεύεται, είναι ελάχιστο [τρία (3) ευρώ], κάτω από το λειτουργικό κόστος μιας νόμιμης επιχείρησης, το οποίο, κατά σημαντικές χρονικές περιόδους, ελαττώνει σε ένα (1) ευρώ ή και μηδενικό (δωρεάν), ενώ σε επιχειρήσεις ανάλογου είδους, το αντίτιμο ανέρχεται σε έξι (6) ευρώ, ενέργεια στην οποία, κατά τους αγωγικούς ισχυρισμούς, η εναγομένη προέβη προκειμένου να εξαναγκάσει αυτήν (ενάγουσα) να διακόψει την λειτουργία της, ούτως ώστε να καρπωθεί όλη την πελατεία της. Ότι εξαιτίας της τελευταίας ενέργειας της εναγομένης, επικαλέστηκε ότι υποχρεώθηκε στην ελάττωση (μείωση) της δικής της τιμής εισόδου, από έξι (6) σε τρία (3) ευρώ, με αποτέλεσμα, ένεκα της εντεύθεν συρρίκνωσης των εσόδων της, να αντιμετωπίζει πρόβλημα εξακολούθησης λειτουργίας. Ειδικότερα, αναφέρει ότι, για την αιτία αυτή, απώλεσε, για το χρονικό διάστημα 1-5-2014 έως 31-12-2014, το ποσό των 34.680 ευρώ και, για το έτος 2015, το ποσό των 47.037 ευρώ ήτοι το συνολικό ποσό των 81.717 (= 34.680 + 47.037) ευρώ. Επίσης, επικαλέστηκε ότι η εναγομένη, με την ως άνω περιγραφόμενη παράνομη και αθέμιτη συμπεριφορά, της έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να της προκαλεί, ηθική βλάβη για την ικανοποίηση της οποίας ζήτησε την επιδίκαση του ποσού των πενήντα χιλιάδων (50.000) ευρώ. Επικουρικά δε και για την περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι δεν είναι εφαρμοστέες, στην ένδικη περίπτωση, οι διατάξεις του Ν. 146/1914, ζήτησε (η ενάγουσα) την επιδίκαση των ως άνω ποσών (των 81.717 ευρώ για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη και των 50.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη) με τις διατάξεις των άρθρων 57 και 59 σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 914 και 932 του ΑΚ, και σύμφωνα με τα ειδικότερα επικαλούμενα σ΄ αυτήν (αγωγή). Κατόπιν τούτων, ζήτησε, όπως παραδεκτά περιόρισε πρωτοδίκως το αίτημα της αγωγής της, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 131.717 (= 34.680+ 47.037 + 50.000) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση. Επίσης, ζήτησε να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η εναγομένη στην πληρωμή των δικαστικών της εξόδων. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλουμένη υπ΄ αρ. 2552/2018 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε, όπως προαναφέρθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε ότι η ένδικη αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, ως προς την κύρια βάση της, εκτός από το παρεπόμενο αίτημα περί κηρύξεως της απόφασης προσωρινά εκτελεστής, και ως προς την επικουρική της βάση, δέχθηκε εν μέρει αυτή (αγωγή), κατά την κύρια βάση αυτής, και αναγνώρισε ότι η εναγομένη οφείλει στην ενάγουσα το ποσό των ογδόντα οκτώ χιλιάδων επτακοσίων δεκαεπτά (88.717) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση και επέβαλε σε βάρος της εναγομένης μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας το ύψος των οποίων προσδιόρισε σε δύο χιλιάδες εννιακόσια (2.900) ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται με την προαναφερόμενη έφεση η εν μέρει ηττηθείσα εναγομένη και με τους διαλαμβανόμενους σ΄ αυτή (έφεση) λόγους ζητεί να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανισθεί, άλλως να μεταρρυθμιστεί, η εκκαλουμένη και να απορριφθεί η ένδικη αγωγή.
Κατά το άρθρο 1 του Ν. 146/1914 «Περί αθεμίτου ανταγωνισμού» απαγορεύεται κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές κάθε πράξη που γίνεται προς το σκοπό ανταγωνισμού και αντίκειται στα χρηστά ήθη, ο δε παραβάτης μπορεί να εναχθεί προς παράλειψη της πράξης και προς ανόρθωση της ζημίας που η πράξη προκάλεσε. Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, που αποτελεί γενική ρήτρα κατά του αθέμιτου ανταγωνισμού, ουσιώδης προϋπόθεση για τη δημιουργία αξίωσης προς παράλειψη πράξης που γίνεται από το φορέα επιχείρησης κατά τις εμπορικές, βιομηχανικές ή γεωργικές συναλλαγές της, είναι ο σκοπός ανταγωνισμού από τον οποίο πρέπει να κυριαρχείται η πράξη και η αντίθεσή της προς τα χρηστά ήθη. Σκοπός ανταγωνισμού υπάρχει όταν η πράξη γίνεται με πρόθεση ενίσχυσης του ίδιου ή ξένου ανταγωνισμού και είναι αντικειμενικά πρόσφορη να εξυπηρετήσει τον ανταγωνισμό, δηλαδή απαιτείται σχέση ανταγωνισμού μεταξύ του ωφελούμενου από τον ανταγωνισμό και τρίτων, οι οποίοι πάντως δεν προστατεύονται από κάθε αντίθετη προς τα χρηστά ήθη συμπεριφορά, αλλά μόνον από εκείνη που επιδρά αρνητικά στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες ή απειλεί την ανταγωνιστική συμπεριφορά τους. Πρόθεση βλάβης του ανταγωνιστή δεν απαιτείται και ούτε είναι αναγκαίο ο σκοπός ανταγωνισμού να αποτελεί το μόνο σκοπό της πράξης. Η ύπαρξη σκοπού ανταγωνισμού είναι ζήτημα πραγματικό που δεν ελέγχεται αναιρετικά, ενώ αόριστη νομική έννοια, δηλαδή έννοια που ο νομοθέτης απέφυγε να ρυθμίσει ως προς το αναγκαίο πλάτος και βάθος της, αποτελούν τα χρηστά ήθη, ως προς τα οποία, επομένως, η κρίση του Δικαστηρίου της ουσίας, με την οποία αυτά εξειδικεύονται, υπόκειται στον έλεγχο του Αρείου Πάγου. Κριτήριο εξειδίκευσης των χρηστών ηθών αποτελούν κατ΄ αρχήν οι ιδέες του εκάστοτε κατά τη γενική αντίληψη και σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και εμπειρίας με χρηστότητα και σωφροσύνη σκεπτόμενου κοινωνικού ανθρώπου, με βάση τις οποίες η κρίση για την ύπαρξη ή όχι αντίθεσης της συγκεκριμένης συμπεριφοράς προς τα χρηστά ήθη, αξιολογούμενης μέσα στο συναλλακτικό κύκλο που αυτή εκδηλώνεται, δεν πρέπει να περιορίζεται στην εκτίμηση μεμονωμένων στοιχείων, όπως τα αίτια ή ο σκοπός του δράστη, αλλά πρέπει να εκτείνεται και να καλύπτει το σύνολο των περιστάσεων που συνοδεύουν την προσβαλλόμενη ως επιλήψιμη συμπεριφορά (ΑΠ 991/2014, ΑΠ 55/2003, ΑΠ 1346/2000). Εκτός από τη γενική ρήτρα του άρθρου 1 του Ν. 146/1994 και τις υπόλοιπες διατάξεις του ιδίου νομοθετήματος υπάρχουν και άλλες έξω από τον εν λόγω νόμο που ομοίως ρυθμίζουν την επαγγελματική δραστηριότητα. Οι τελευταίες αυτές διατάξεις, αποκαλούμενες «εξωανταγωνιστικές», βρίσκονται τόσο σε τυπικούς, όσο και σε ουσιαστικούς νόμους, με ενδεικτική αναφορά εκείνων περί αδείας λειτουργίας των επιχειρήσεων ή που εξαρτούν τη νομιμότητα της δραστηριότητας από προηγούμενη άδεια διοικητικής αρχής. Η παραβίαση των διατάξεων αυτών είναι μεν παράνομη από ποινική και διοικητική άποψη, πλην όμως, τούτο δεν σημαίνει ότι το παράνομο αυτό συνιστά παράλληλα, χωρίς άλλο, και αθέμιτη ανταγωνιστική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν. 146/1914. Ειδικότερα, η παραβίαση των «εξωανταγωνιστικών» αυτών διατάξεων, που έχουν ηθικό περιεχόμενο και η τήρησή τους πηγάζει από ηθικοδικαιϊκή επιταγή (π.χ. απαγόρευση εμπορίας κλοπιμαίων) σημαίνει χωρίς άλλο και προσβολή των χρηστών ηθών κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν. 146/1914. Αντίθετα, η παραβίαση εκείνων που είναι ηθικά ή αξιολογικά αδιάφορες (αγορανομικές, φορολογικές και τελωνειακές απαγορεύσεις, η άσκηση επαγγέλματος κατόπιν άδειας διοικητικής αρχής) δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί χωρίς άλλο και αθέμιτη ανταγωνιστική πράξη. Και τούτο για τον λόγο ότι μόνον ο παράνομος χαρακτήρας τους δε μπορεί να θεμελιώσει και το αθέμιτο της γενικής ρήτρας του άρθρου 1 του Ν. 146/1914, η οποία δεν είναι γενικός κανόνας για κάθε εξωανταγωνιστική πράξη. Τότε μόνο συνιστά αθέμιτη συμπεριφορά όταν συντρέχουν πρόσθετα περιστατικά που εμφανίζουν την παράνομη συμπεριφορά που γίνεται με σκοπό τον ανταγωνισμό και σε αντίθεση στα χρηστά ήθη. Ειδικότερα, τούτο συμβαίνει, όταν ο παραβάτης, παραβιάζοντας συστηματικά και με επίγνωση μια τέτοια διάταξη, επιδιώκει και αποκτά το οικονομικό προβάδισμα έναντι των άλλων ανταγωνιστών του. Πρέπει, δηλαδή, η παράβαση να είναι αντικειμενικά πρόσφορη και ικανή να οδηγήσει σε μια τέτοια οικονομική κατάσταση και να τελεί μαζί της σε σχέση αιτίου και αιτιατού. Επιπλέον, απαιτείται συνδρομή του υποκειμενικού στοιχείου της συνειδητής και συστηματικής παράβασης Νόμου, με σκοπό την απόκτηση οικονομικού προβαδίσματος, το οποίο πρέπει να θεωρηθεί ότι δεν συντρέχει, όταν οι διοικητικές αρχές, που είναι επιφορτισμένες με την τήρηση της παραβιαζόμενης διάταξης, δεν έχουν επιληφθεί, εφησυχάζουν ή ανέχονται την παράβαση ή όταν υπάρχει νομική αμφιβολία για την ύπαρξη της παραβάσεως. Διαφορετικά η παράβαση της διατάξεως αυτής δεν συνιστά πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού, αλλά διοικητική ή ποινική παράβαση και επισύρει τις προβλεπόμενες διοικητικές ή ποινικές κυρώσεις (ΑΠ 439/2012, ΑΠ 870/2008, ΕφΘεσσαλ 635/2018). Περαιτέρω, αν η πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού, κατά την έννοια του άρθρου 1 του Ν. 146/1914, αποτελεί ταυτόχρονα και αδικοπραξία κατά την έννοια του άρθρου 914 του ΑΚ, όταν, δηλαδή, είναι και παράνομη επειδή αντίκειται σε επιτακτικό ή απαγορευτικό Κανόνα Δικαίου, αλλά και υπαίτια επειδή προήλθε από δόλο ή αμέλεια εκείνου που ενήργησε και επιπλέον από την πράξη αυτή επήλθε κατά τρόπο αιτιώδη ζημία σε εκείνον κατά του οποίου στρέφεται, όπως και στην περίπτωση κατά την οποία η αντίθετη, ούτως ή άλλως, στα χρηστά ήθη πράξη αθέμιτου ανταγωνισμού, χωρίς να είναι παράνομη με την παραπάνω έννοια, προκάλεσε αιτιώδη ζημία σε βάρος εκείνου κατά του οποίου στρέφεται και, παράλληλα, συντρέχει για τη ζημία αυτή και το στοιχείο της πρόθεσης, έστω με τη μορφή του ενδεχόμενου δόλου, οπότε πληρούται το πραγματικό του άρθρου 919 του ΑΚ, τότε και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ενόψει και των διατάξεων των άρθρων 57, 59, 299 και 932 του ΑΚ, ο θιγόμενος από την πράξη του αθέμιτου ανταγωνισμού δικαιούται να ζητήσει, εκτός από εκείνα που προβλέπει η παράγραφος 2 του άρθρου 1 του Ν. 146/1914, και χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής του βλάβης από την παραπάνω πράξη (ΑΠ613/2009, ΕφΔωδ 233/2017, ΕφΘεσσαλ 1357/2016, ΕφΑθ 1538/2009, ΕφΑθ 2110/2008, ΕφΙωαν 147/2008, ΕφΠατρ 1252/2007, ΕφΑθ 5950/2004). Περαιτέρω, από τη διάταξη του άρθρου 216 παρ. 1 του ΚΠολΔ σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 57, 59, 914 και 932 του ΑΚ συνάγεται ότι για να είναι ορισμένη η αγωγή, με την οποία ζητείται η επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη ο ενάγων από την προσβολή της προσωπικότητάς του, αρκεί να αναφέρονται σ΄ αυτήν το είδος της προσβολής, η παράνομη πράξη που την προκάλεσε, ο αιτιώδης σύνδεσμος ανάμεσα στην τελευταία και στην προσβολή της προσωπικότητας και η υπαιτιότητα του εναγομένου. Αντίθετα, άλλοι ειδικότεροι προσδιορισμοί, όπως είναι η έκταση της βλάβης που υπέστη ο παθών, η βαρύτητα του πταίσματος του υπαιτίου, καθώς και οι συμπαρομαρτούσες συνθήκες, δηλαδή η περιουσιακή κατάσταση και η κοινωνική θέση των διαδίκων κ.λ.π., αποτελούν είτε ιδιότητες στοιχείων που συνθέτουν την ιστορική βάση της αγωγής είτε περιστατικά που λαμβάνονται υπόψη για να καθοριστεί το εύλογο χρηματικό ποσό για την ικανοποίηση του παθόντος, δηλαδή δεν αποτελούν ίδια και αυτοτελή στοιχεία, ώστε η παράθεσή τους να είναι απαραίτητη για την πληρότητα της αγωγής ούτε περί τούτων διατάσσεται απόδειξη αλλά το Δικαστήριο αποφαίνεται γι΄ αυτά κατά κρίση ελεύθερη και μη υποκείμενη σε αναιρετικό έλεγχο (ΑΠ 284/2012, ΑΠ 1166/2009, ΑΠ 543/2009, ΑΠ 1445/2003, ΕφΑθ 6982/2007). Στην προκειμένη περίπτωση με αυτό το περιεχόμενο η ένδικη αγωγή είναι πλήρως ορισμένη, παρά τα αντιθέτως ισχυριζόμενα από την εκκαλούσα, τα οποία επαναφέρει νομίμως με το σχετικό λόγο της ένδικης εφέσεως, καθόσον περιέχονται σ΄ αυτήν (αγωγή) όλα τα απαιτούμενα για την πληρότητά της, κατά τα άρθρα 118, 119 και 216 του ΚΠολΔ, στοιχεία, ήτοι με την ένδικη αγωγή, μεταξύ άλλων, η ενάγουσα επικαλείται ότι η επιχείρηση της εκκαλούσας – εναγομένης εταιρείας με την επωνυμία «………………», ασκεί ανταγωνιστική επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου, απευθυνόμενη στο ίδιο καταναλωτικό κοινό και ότι ασκεί ανταγωνιστικές πράξεις κατά τρόπο αντίθετο στα χρηστά ήθη, καθώς και τη ζημία που υπέστη, ήτοι τη μείωση της περιουσίας της από την παράνομη αυτή συμπεριφορά, και όχι αποθετική (πόσοι πελάτες θα την επισκέπτονταν κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων με βάση το προηγούμενο του επίδικου χρονικό διάστημα). Επιπλέον ορισμένο είναι και το αγωγικό αίτημα για την επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης λόγω της ηθικής βλάβης της, καθόσον η εφεσίβλητη – ενάγουσα με το δικόγραφο της εν λόγω αγωγής, μεταξύ άλλων, επικαλείται το είδος της προσβολής, την παράνομη πράξη που την προκάλεσε, τον αιτιώδη σύνδεσμο ανάμεσα στην τελευταία και στην προσβολή του εμπορικού της μέλλοντος και την υπαιτιότητα της εναγομένης. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε όμοια, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και τα αντίθετα υποστηριζόμενα με τον σχετικό λόγο της ένδικης εφέσεως πρέπει να απορριφθούν ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμα.
Κατά τη διάταξη του άρθρου 240 του ΚΠολΔ, για την επαναφορά ισχυρισμών που υποβλήθηκαν σε προηγούμενη συζήτηση στο ίδιο ή ανώτερο Δικαστήριο, αρκεί η επανυποβολή τους με σύντομη περίληψη και αναφορά στις σελίδες των προτάσεων της προηγούμενης συζήτησης που τους περιέχουν και που προσκομίζονται απαραιτήτως σε επικυρωμένο αντίγραφο. Κατά την έννοια της τελευταίας αυτής διατάξεως, η επίκληση με τις προτάσεις που υποβάλλονται στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο κατά τη συζήτηση, μετά την οποία εκδίδεται η προσβαλλόμενη απόφαση, ισχυρισμών με γενική αναφορά στις πρωτόδικες προτάσεις, το κείμενο των οποίων ενσωματώνεται στις προτάσεις ενώπιον του Εφετείου, δεν αρκεί, ούτε είναι νόμιμη. Δεν πρόκειται όμως για ενσωμάτωση, όταν στο κείμενο των προτάσεων της δευτεροβάθμιας δίκης περιέχονται, έστω και αυτούσιες, οι προτάσεις προηγούμενης συζητήσεως, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξουσίου Δικηγόρου στις προτάσεις της δευτεροβάθμιας δίκης, διότι με τον τρόπο αυτό οι προηγούμενες προτάσεις και οι τελευταίες (ενώπιον δηλαδή του Εφετείου) κατέστησαν ενιαίες (ΑΠ 1106/2018, ΑΠ 224/2016, ΑΠ 1420/2015).
Από την εκτίμηση όλων των εγγράφων που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, [ανάμεσα στα οποία έγγραφα των οποίων για πρώτη φορά στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας γίνεται επίκληση και προσαγωγή όχι από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια (άρθρο 529 του ΚΠολΔ)], και τα οποία (έγγραφα) λαμβάνονται υπόψη είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 1088/2019, ΑΠ 394/2012), μεταξύ των οποίων οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες μη αμφισβητούμενης γνησιότητας φωτογραφίες (άρθρα 444, 448 και 457 του ΚΠολΔ, πρβλ. ΑΠ 1707/2009, ΑΠ 230/2008, ΑΠ 239/2004), η υπ΄ αρ. ΑΜ 2374/2018 απόφαση του Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, που προσκομίζει και επικαλείται η εκκαλούσα, σε απόσπασμα (χωρίς να προκύπτει ότι είναι αμετάκλητη), με την οποία, εκτός άλλου, η μία εκ των δύο νομίμων εκπροσώπων της εκκαλούσας σε βάρος της οποίας είχαν αποδοθεί κατηγορίες, ήτοι για κατ΄ εξακολούθηση εκτέλεση αυθαίρετων οικοδομικών εργασιών, αθωώθηκε γι΄ αυτές, οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα – εναγομένη υπ΄ αρ. …………. ένορκες βεβαιώσεις των ………….., αντίστοιχα, που, με επιμέλεια αυτής (εκκαλούσας – εναγομένης), λήφθηκαν την 25-9-2017 ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιώς ……………, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, (βλ. την υπ΄ αρ. ……../20-9-2017 έκθεση επίδοσης της Δικαστικής Επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών …………), καθώς επίσης οι επικαλούμενες και προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα – εναγομένη υπ΄ αρ. ………… ένορκες βεβαιώσεις των ……………., αντίστοιχα, που, με επιμέλεια αυτής (εκκαλούσας – εναγομένης), λήφθηκαν την 9-10-2017 ενώπιον της ίδιας ως άνω Συμβολαιογράφου Πειραιώς …………, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης (βλ. την υπ΄ αρ. …………/4-10-2017 έκθεση επίδοσης της ίδιας ως άνω Δικαστικής Επιμελήτριας της περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………….), καθώς και η επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από την εφεσίβλητη – ενάγουσα υπ΄ αρ. ………../22-9-2017 ένορκη βεβαίωση του . …… που, με επιμέλεια αυτής (εφεσίβλητης – ενάγουσας), λήφθηκε την 22-9-2017 ενώπιον της Συμβολαιογράφου Πειραιά …………, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης, ήδη εκκαλούσας, (βλ. την υπ΄ αρ. ……../19-9-2017 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή της περιφέρειας του Εφετείου Πειραιώς με έδρα το Πρωτοδικείο Πειραιώς ……….), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και όπως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα, ετερόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «………………» συστάθηκε δυνάμει του από 21-3-2002 καταστατικού, το οποίο κατατέθηκε στα βιβλία εταιρειών του Πρωτοδικείου Αθηνών, με αριθμό ………, την 27-3-2002. Σκοπός της ενάγουσας, κατά το καταστατικό της (άρθρο 2) είναι, μεταξύ άλλων και, 1) η οργάνωση εκδηλώσεων παντός είδους και 2) η εκμετάλλευση εστιατορίων, κέντρων διασκέδασης, υπαίθριων χώρων, λούνα – παρκ, παιδότοπων και λοιπών συναφών [εγκαταστάσεων]. Διατηρεί δε και εκμεταλλεύεται επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου, από το έτος 2002, εντός των ορίων του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη (…………), με τον διακριτικό τίτλο «.………». Η επιχείρηση της ενάγουσας λειτούργησε, το πρώτον, βάσει άδειας, το έτος 2012 και συγκεκριμένα, δυνάμει της υπ΄ αρ. πρωτ. ……../24-9-2012 άδειας λειτουργίας ψυχαγωγικού πάρκου η οποία της χορηγήθηκε από την αρμόδια υπηρεσία του ανωτέρω Δήμου. Σύμφωνα, με την άδεια αυτή, παρέχεται στην ενάγουσα η δυνατότητα λειτουργίας, στο χώρο του ψυχαγωγικού της πάρκου, τραμπολίνο και φουσκωτών παιχνιδιών, με ισχύ της άδειας έως την 17-9-2017. Εντούτοις, η ενάγουσα έχει μισθώσει από την 10-4-2002 το χώρο αυτό και ήδη εκμεταλλεύεται αυτόν από την 15-4-2002, σύμφωνα με το ιδιωτικό συμφωνητικό μίσθωσης που, το πρώτον, κατάρτισε με την ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «……………» – ιδιοκτήτρια του χώρου αυτού, την 10-4-2002, όπου γίνεται λόγος για εγκατάσταση και εκμετάλλευση, στον υπαίθριο χώρο στάθμευσης αυτοκινήτων κυριότητάς της, κινητών παιχνιδιών. Η διάρκεια της μίσθωσης ορίστηκε από 15-4-2002 έως 30-4-2005, παρατάθηκε δε, εκ του νόμου, έως την 1-10-2013, οπότε με το από 1-10-2013 ιδιωτικό συμφωνητικό, μεταξύ άλλων, εξακολουθεί να ισχύει και να ρυθμίζει την εν λόγω μίσθωση το από 10-4-2002 μισθωτήριο. Περαιτέρω, ως προς τις διατάξεις που διέπουν τη λειτουργία αυτής (ενάγουσας) σημειώνεται ότι με βάση τη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 5 της Κ.Υ.Α. 36873/2007 (ΦΕΚ Β΄ 1364), εξαιρούνται, από την απόφαση αυτή, χώροι όπου αναπτύσσεται ανάλογη ή συναφής δραστηριότητα, η οποία διέπεται από ειδικές διατάξεις, όπως, μεταξύ άλλων, οι εγκαταστάσεις αναψυχής (όπως λούναπαρκ, τσίρκο, υδροπάρκα κ.α.) και οι χώροι δημιουργικής απασχόλησης. Κατόπιν τούτων είναι δυνατή η λειτουργία ψυχαγωγικών πάρκων, όπως εν προκειμένω, χωρίς να είναι αναγκαία η τήρηση των (αυστηρότερων) όρων της ανωτέρω Κ.Υ.Α., στο βαθμό που αυτά δεν εμπεριέχουν παιδότοπο, όπως αυτός (παιδότοπος) ορίζεται με το άρθρο 1 παρ. 1 εδ. α΄ της ανωτέρω Κ.Υ.Α., ήτοι ως οριοθετημένος μη κοινόχρηστος χώρος στον οποίο παρέχεται αποκλειστικά ψυχαγωγία, σε νήπια και παιδιά, μέχρι δέκα ετών, παρουσία συνοδών, υπό την επίβλεψη προσωπικού, ενώ, ωσαύτως, με το επόμενο εδάφιο του άρθρου 1 παρ. 1 της ανωτέρω Κ.Υ.Α., ορίζεται ότι «Ο παιδότοπος αποτελείται από παιχνιδοκατασκευές και παιχνίδια που πρέπει να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του ΕΛΟΤ 1176-1, όπως φουσκωτά, παιχνίδια παραγεμισμένα με αφρώδες υλικό (softplay), παιχνίδια δραστηριοτήτων οικιακής χρήσης (π.χ. μικρές τσουλήθρες, σπιτάκια, τραπεζάκια, καρεκλάκια κλπ.) και άλλα. Ο παιδότοπος, ως χώρος με ελεγχόμενη πρόσβαση, μπορεί να βρίσκεται: α) Εντός κτιρίου (κλειστός), β) Περιφραγμένος, εκτός κτιρίου (υπαίθριος).». Ως εκ τούτου, η αδειαδότηση της ως άνω επιχείρησης της ενάγουσας στον ως άνω χώρο διέπεται από τις διατάξεις του ΠΔ 12/2005 (ΦΕΚ 10Α΄/18-1-2005) και ειδικότερα το άρθρο 6 παρ. 3 αυτού. Τα ανωτέρω, αναφορικά πάντοτε, με τον χώρο τον οποίο λειτουργεί και εκμεταλλεύεται η ενάγουσα, επιβεβαίωσε η Διοίκηση, διά της αρμόδιας Διεύθυνσης του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, με το υπ΄ αρ. πρωτ. …../10-10-2014 έγγραφό της προς το Τμήμα Υγειονομικών Ελέγχων της Περιφερειακής Ενότητας Πειραιά, απαντώντας σε προγενέστερο έγγραφο της αμέσως ανωτέρω διαληφθείσας Υπηρεσίας. Ο ανωτέρω Δήμος, με το υπ΄ αρ. πρωτ. ……/2014 έγγραφό του, απαντώντας στο υπ΄ αρ. πρωτ. ………23-10-2014 έγγραφο του Α/Τ Ρέντη και στην υπ΄ αρ. πρωτ. ………/6-11-2014 εξώδικη καταγγελία του …………… (ενός εκ των δύο ομόρρυθμων εταίρων της εναγομένης), επανέλαβε τα ανωτέρω, ενώ, αναφορικά με το ζήτημα της μη ύπαρξης των τουαλετών για παιδιά (1 θέση ανά 25 παιδιά), ο Δήμος παρέπεμψε στο αμέσως προαναφερόμενο έγγραφο, ενώ, ως προς τα δύο ψυχαγωγικά παιχνίδια (jumping τραμπολίνο και το τρενάκι) που δεν αναφέρονταν στη σχετική άδεια από το Πρωτοβάθμιο Συμβούλιο Επιθεώρησης Κινηματογράφων, στο ίδιο έγγραφο του Δήμου, αναφέρθηκε ότι αυτά είχαν αποξηλωθεί και, τέλος, αναφορικά με τη ρύθμιση των αυθαίρετων κατασκευών, στο ίδιο έγγραφο του Δήμου, αναφέρθηκε ότι, στο υπ΄ αρ. πρωτ. … και …./2014 έγγραφο της Υπηρεσίας Δόμησης, αναγράφονται οι αυθαίρετες κατασκευές που αφορούσαν στέγαστρα με τέντες και μεταλλικά υποστυλώματα, μια αποθήκη και ταμείο προκάτ, ως προς τις οποίες είχε γίνει υπαγωγή στο ηλεκτρονικό σύστημα του Τ.Ε.Ε. με το Ν. 4014/2011 με προσωρινή υπαγωγή. Έπειτα, με βάση το ίδιο έγγραφο, επειδή ο Ν. 4014/2011 κηρύχθηκε αντισυνταγματικός, έγινε μετάβαση της ρύθμισης των αυθαίρετων κατασκευών στο Ν. 4178/2013. Των ανωτέρω, αναφορικά με το κρίσιμο θέμα της αδειοδότησης της ενάγουσας, δεν απέστη το Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το οποίο, απαντώντας στο υπ΄ αρ. πρωτ. ./…/21-7-2015 έγγραφο της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής, η οποία απάντηση κοινοποιήθηκε και στον Δήμο Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, δυνάμει του υπ΄ αρ. πρωτ. …../26-8-2015 εγγράφου του, το οποίο παρελήφθη από τον Δήμο Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη την 16-9-2015, με γενικό αριθμό πρωτοκόλλου ………., βεβαίωσε, ότι, σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 5 της Κ.Υ.Α. 36873/2007 (ΦΕΚ Β΄ 1364), εξαιρούνται της απόφασης αυτής, χώροι όπου αναπτύσσεται ανάλογη ή συναφής δραστηριότητα, η οποία διέπεται από ειδικές διατάξεις, όπως, μεταξύ άλλων, οι εγκαταστάσεις αναψυχής (λούναπαρκ, τσίρκο, υδροπάρκα κ.α.). Επιπλέον βεβαιώθηκε δυνάμει του παραπάνω εγγράφου, ότι η εταιρεία που αναφέρεται στο φάκελο (ενάγουσα), έχει αδειοδοτηθεί σύμφωνα με τις διατάξεις του ΠΔ 12/2005, μετά από σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου Θεάτρων και Κινηματογράφων, στο οποίο μετέχει ως μέλος υπάλληλος της οικείας Διεύθυνσης Υγείας, ο οποίος, όπως προκύπτει από το αρ. πρωτ. …………/11-5-2015 έγγραφο του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη, δεν μειοψήφησε, ως προς την αδειοδότηση της επιχείρησης. Επίσης, βεβαιώθηκε ότι στο ΠΔ 12/2005 δεν προσδιορίζεται εξαντλητικά το είδος των παιχνιδοκατασκευών που περιλαμβάνεται στο πεδίο εφαρμογής του και ότι η καθ΄ ύλην αρμόδια για την εφαρμογή του ΠΔ Γενική Γραμματεία Εμπορίου και Προστασίας του Καταναλωτή, εκτιμά ότι οι επίμαχες παιχνιδοκατασκευές (στις εγκαταστάσεις της ενάγουσας) μπορούν να ενταχθούν στα ψυχαγωγικά παιχνίδια που αδειοδοτούνται με βάση της διατάξεις του ΠΔ, καθώς και ότι το Α/Τ Ρέντη βεβαίωσε τη λειτουργία της επιχείρησης (της ενάγουσας) σύμφωνα με την εκδοθείσα άδεια. Τέλος, με βάση το ίδιο έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης και κατόπιν των ανωτέρω, δεν τίθεται ζήτημα εφαρμογής της Κ.Υ.Α. 36873/2007 στη συγκεκριμένη περίπτωση (υποχρέωση αδειοδότησης ή επιβολή διοικητικών κυρώσεων βάσει της εν λόγω Κ.Υ.Α.) (στην ενάγουσα), υπό την προϋπόθεση ότι οι επίμαχες παιχνιδοκατασκευές (φουσκωτά και softplays) περιλαμβάνονται στη θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Θεάτρων – Κινηματογράφων και έχουν πιστοποιηθεί από αναγνωρισμένο φορέα πιστοποίησης. Το γεγονός δε ότι το ανωτέρω έγγραφο αφορά στην ενάγουσα προκύπτει σαφώς με βάση το υπ΄ αρ. πρωτ. ………/2015 έγγραφο του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, προς την ενάγουσα, στο οποίο επισυνάπτεται το παραπάνω έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Με βάση, λοιπόν, τα ανωτέρω, δεν προκύπτει κάποια παρατυπία, ως προς την λειτουργία ψυχαγωγικού πάρκου της επιχείρησης της ενάγουσας. Περαιτέρω, η εναγομένη – ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία «………………» διατηρεί επιχείρηση κείμενη σε απόσταση λίγων μέτρων από αυτή της ενάγουσας (περίπου 20 μ.). Συστάθηκε δε δυνάμει του από 15-3-2011 συμφωνητικού σύστασης ομόρρυθμης εταιρείας το οποίο καταχωρήθηκε την 21-3-2011 στα βιβλία εταιρειών του Πρωτοδικείου Πειραιά, με αριθμό μητρώου ……. και αριθμό κατάθεσης ………/2011. Σκοπός της, με βάση το καταστατικό της, είναι το χονδρικό και λιανικό εμπόριο παιχνιδιών και λούτρινων και τυχερών παιχνιδιών, η εισαγωγή και πώληση παιχνιδιών και λούτρινων και τυχερών παιχνιδιών, η συνεκμετάλλευση παιχνιδιών και τυχερών παιχνιδιών, το χονδρικό εμπόριο αυτόματων πωλητών και τυχερών παιχνιδιών, η συνεκμετάλλευση αυτόματων πωλητών και παιχνιδιών και τυχερών παιχνιδιών, η ενοικίαση αυτόματων πωλητών, παιχνιδιών και τυχερών παιχνιδιών και το χρησιδάνειο αυτόματων πωλητών και παιχνιδιών, η εκμετάλλευση παιδότοπων, καφετέριας και χώρων ψυχαγωγίας, η παροχή υπηρεσιών διαδικτύου (internetcafé), η ενοικίαση χώρων για την εγκατάσταση των ως άνω, η εμπορία ηλεκτρονικών μηχανημάτων, η εμπορία και παροχή υπηρεσιών παραχώρησης χρήσης μηχανημάτων, παιχνιδιών ή τυχερών παιχνιδιών σε λούναπαρκ και χώρους ψυχαγωγίας, η εισαγωγή και πώληση διαφόρων ειδών και η εμπορία μέσω αυτόματων πωλητών διαφόρων ειδών. Η επιχείρηση της εναγομένης λειτουργεί σε μισθωμένο – δυνάμει του από 1-12-2011 ιδιωτικού συμφωνητικού υπομίσθωσης ακίνητο, συνολικής επιφάνειας 2.670,73 τ.μ., κείμενο στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη επί της συμβολής της οδού ……….. με ανώνυμη οδό, σε πολύ μικρή απόσταση από την επιχείρηση της ενάγουσας, όπως και ανωτέρω αναφέρθηκε. Στην επιχείρηση της εναγομένης χορηγήθηκε αρχικά:α) η υπ΄ αρ. ………./26-4-2013 άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος «Υπαίθριου Παιδότοπου με Επιχείρηση Μαζικής Εστίασης Προχείρου Γεύματος» δυναμικότητας πενήντα (50) παιδιών με επιχείρηση μαζικής εστίασης προχείρου γεύματος σε ισόγειο χώρο, συνολικής δυναμικότητας 169 εξυπηρετούμενων ατόμων. Με βάση την άδεια αυτή, το κατάστημα θα λειτουργήσει επί ωφέλιμου χώρου αίθουσας 109,02 τ.μ. και επιφάνειας υπαίθριου παιδότοπου 673,79 τ.μ.. Για την επιχείρηση της εναγομένης εκδόθηκαν, πλην αυτής και οι κάτωθι άδειες: β) η υπ΄ αρ. ……../11-11-2014 με την οποία χορηγήθηκε στην εναγομένη άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών [1) τραμπολίνο, 2) καρουζέλ, 3) τρενάκι και 4) πίστα αυτοκινητιδίων (καρτ)], γ) η υπ΄ αρ. …../11-12-2014, δ) η υπ΄ αρ. …../21-1-2015 βάσει της οποίας χορηγήθηκε στην εναγομένη άδεια λειτουργίας μουσικών οργάνων, ε) η υπ΄ αρ. …./18-12-2015 αναλόγου περιεχομένου με την με στοιχεία α) και στ) η υπ΄ αρ. ……/20-7-2016, με την οποία χορηγήθηκε στην εναγομένη άδεια ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος «Επιχείρηση Μαζικής Εστίασης Παρασκευής και Διάθεσης Προχείρου Γεύματος – Υπαίθριος παιδότοπος» συνολικής δυναμικότητας τριακοσίων ενενήντα (390) εξυπηρετούμενων ατόμων και συγκεκριμένα ενενήντα (90) εξυπηρετούμενων ατόμων στην πέργολα, εικοσιπέντε (25) έμπροσθεν του καταστήματος και διακοσίων εβδομήντα πέντε (275) στους υπαίθριους χώρους, όπως αυτοί απεικονίζονται στα θεωρημένα σχεδιαγράμματα, με μέγιστο αριθμό παιδιών που θα χρησιμοποιούν τον παιδότοπο εκατόν είκοσι πέντε (125), υπό τους όρους, ότι 1) το κατάστημα θα λειτουργήσει επί ωφελίμου χώρου αίθουσας 126,78 τ.μ. και επιφάνειας υπαίθριου παιδότοπου 614,02 τ.μ., στο επί της οδού …………… ισόγειο. Τέλος, με την μεταγενέστερη -υπ΄ αρ. ………../20-7-2016- «Άδεια εγκατάστασης & λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών» χορηγήθηκε στην εναγομένη η άδεια λειτουργίας των εξής πέντε παιχνιδιών: 1) τραμπολίνο, 2) bungee τραμπολίνο, 3) τρενάκι, 4) πίστα αυτοκινητιδίων (καρτ) και 5) παπάκια – ψαράκια. Περαιτέρω, μεταξύ των ιδίων διαδίκων έχει εκδοθεί η υπ΄ αρ. 172/2019 απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς που αφορά προγενέστερο, από το ένδικο, χρονικό διάστημα και με την οποία, μεταξύ άλλων, το Δικαστήριο (Τριμελές Εφετείο Πειραιώς) δέχθηκε ότι τελικά χορηγήθηκε στην εναγομένη η υπ΄ αρ. ………./11-11-2014 άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών για τη λειτουργία τραμπολίνο, καρουζέλ, τρενακίου και πίστας αυτοκινητιδίων (ΚΑΡΤ). Μετά την έκδοση της ως άνω αποφάσεως (172/2019) οι διάδικοι υπέγραψαν το από 11-4-2019 «Ιδιωτικό Συμφωνητικό Αναγνώρισης Δικαστικής Απόφασης – Παραίτησης Από Ένδικα Μέσα – Αναγνώρισης Χρέους – Συμβιβασμού – Διακανονισμού Τρόπου Αποπληρωμής» σύμφωνα με το οποίο η ήδη εκκαλούσα αναγνώρισε και αποδέχθηκε καθ΄ όλες τις διατάξεις της την ως άνω απόφαση (172/2019) και ειδικότερα αναγνώρισε, κατόπιν της υπ΄αρ.172/2019 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς σε συνδυασμό με την υπ΄αρ. 917/2017 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ότι οφείλει στην ήδη εφεσίβλητη το επιδικασθέν συνολικό ποσό των 168.533,46 ευρώ (κεφάλαιο, νόμιμοι τόκοι και δικαστική δαπάνη). Ακολούθως, κατόπιν των προαναφερομένων σε συνδυασμό και με τον εταιρικό σκοπό της εναγομένης, κατά το καταστατικό της, προκύπτει ότι παρά το διαφορετικό νομικό πλαίσιο που διέπει την ίδρυση και λειτουργία τους οι δυο επιχειρήσεις ουσιαστικά είναι ομοειδείς, παρέχουν υπηρεσίες ψυχαγωγίας (λειτουργώντας η μεν ενάγουσα επιχείρηση ψυχαγωγικού πάρκου και η δε εναγομένη επιχείρηση παιδότοπου, παρέχοντας και υπηρεσίες ψυχαγωγίας, τις οποίες δύναται, και εν μέρει παρέχει και η ενάγουσα (όπως τραμπολίνο), και απευθύνονται στους ίδιους ακριβώς, σε κάθε περίπτωση, σε συγγενείς κύκλους πελατών, σε παιδιά ίδιας ηλικίας, καθώς περιέχουν φουσκωτά παιχνίδια, τα υλικά και η κατασκευή των οποίων πληρούν τις προδιαγραφές που προβλέπονται από τα αντίστοιχα πρότυπα του ΕΛΟΤ, και εκ των πραγμάτων και οι δυο επιχειρήσεις ανταγωνίζονται στο ίδιο πεδίο της παιδικής διασκέδασης. Εντούτοις η διαφοροποίηση των νομικών χαρακτηρισμών των δυο επιχειρήσεων (παιδότοπος και ψυχαγωγικό πάρκο αντίστοιχα), βάσει της άδειας λειτουργίας τους, είναι άγνωστη στο μέσης αντιλήψεως και παρατηρητικότητας καταναλωτή, αφού ανεξάρτητα πώς χαρακτηρίζεται νομικά η επιχείρηση της ενάγουσας εταιρείας για τον μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο και οι δυο επιχειρήσεις είναι «παιδότοποι», καθώς δεν ασκεί ουδεμία επιρροή σε κάποιον που σκέπτεται δίκαια και ορθά αν ο οριοθετημένος χώρος που περιέχει κατά κύριο λόγο φουσκωτά παιχνίδια χαρακτηρίζεται ως παιδότοπος ή ως ψυχαγωγικό πάρκο, καθόσον το κύριο κριτήριο επιλογής του μέσου καταναλωτή είναι η τήρηση των κανόνων ασφαλείας και υγιεινής των ανηλίκων. Επομένως, με βάση και όσα στη νομική σκέψη της παρούσας εκτέθηκαν, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί βάσιμος ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι η ενάγουσα με σκοπό τον ανταγωνισμό εμφανίζεται στους καταναλωτές, μέσω διαφημιστικών καταχωρήσεων στο διαδίκτυο, ως παιδότοπος, ενώ είναι ψυχαγωγικό πάρκο, που περιέχει, όμως, παιχνίδια παιδότοπου, η διαφημιστική αυτή προβολή της τελευταίας δεν χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά της ως ηθικά επιλήψιμη και τον ανταγωνισμό που επιδιώκει έναντί της ως αθέμιτο. Το γεγονός ότι η ενάγουσα εταιρεία διαθέτει στις εγκαταστάσεις της επιχείρησής της φουσκωτά παιχνίδια δεν την μετατρέπει αυτοδικαίως από ψυχαγωγικό πάρκο σε εν τοις πράγμασι παιδότοπο, ώστε να υποχρεούται να λάβει άδεια λειτουργίας παιδότοπου και να έχει τη νομική υποχρέωση να εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις λήψης της άδειας αυτής, κυρίως όσον αφορά την ύπαρξη αποκλειστικών παιδικών τουαλετών (μια τουαλέτα και δυο νιπτήρες ανά 25 παιδιά) και αυξημένης επίβλεψης των παιδιών με την παρουσία ενός ατόμου ανά 25 παιδιά, διότι τέτοια υποχρέωση δεν απορρέει από τις διατάξεις του ΠΔ 12/2005, με βάση τις διατάξεις του οποίου διέπεται η αδειοδότηση της επιχείρησής της. Από τις διατάξεις του εν λόγω ΠΔ δεν αποκλείεται η ύπαρξη φουσκωτών παιχνιδιών. Τούτων δοθέντων η ενάγουσα εταιρεία έχοντας νομίμως αδειοδοτηθεί ως ψυχαγωγικό πάρκο στο οποίο επιτρέπεται, με βάση την άδεια λειτουργίας του, να λειτουργούν και φουσκωτά παιχνίδια, δεν έχει νομική υποχρέωση να λάβει και άδεια παιδότοπου. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε ότι δεν προκύπτει παραβίαση κανόνων ως προς την λειτουργία του ψυχαγωγικού πάρκου της επιχείρησης της ενάγουσας, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, ώστε τα αντίθετα υποστηριζόμενα με το σχετικό λόγο της ένδικης εφέσεως πρέπει να απορριφθούν ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμα. Περαιτέρω, στην επιχείρηση της εναγομένης, διαπιστώθηκαν οι κάτωθι παραβάσεις: 1) με βάση την υπ΄ αρ. πρωτ. ……/15-3-2013 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής και υπολογισμού προστίμων της Γενικής Διεύθυνσης της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης/Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, βεβαιώθηκε η ύπαρξη αυθαίρετου μεταλλικού σκελετού με επικάλυψη πλαστικού υλικού, διαστάσεων 450 τ.μ., καθ΄ υπέρβαση της υπ΄ αρ. …./2012 χορηγηθείσας οικοδομικής άδειας (η οποία προέβλεπε τη δημιουργία υπαίθριου παιδότοπου, με τις βοηθητικές εγκαταστάσεις, ολικής επιφάνειας 80,20 τ.μ., η οποία αναθεωρήθηκε με την υπ΄ αρ. …../2013 αναθεώρηση άδειας), έκθεση η οποία ακυρώθηκε, ως προς τον υπολογισμό προστίμου, με το υπ΄ αρ. …../20-11-2013 πρακτικό της ίδιας Υπηρεσίας. Σχετικά, ο υπεκμισθωτής του ακινήτου της εναγομένης, μη διάδικος στην παρούσα δίκη, υπέβαλε την υπ΄ αρ. πρωτ. …../15-3-2013 αίτησή του προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας/Τμήμα Αρχείου Αυθαιρέτων και Επικίνδυνων Κατασκευών, αιτούμενος τον υπολογισμό των προστίμων ανέγερσης και διατήρησης αυθαιρέτων κατασκευών. 2) Δυνάμει του υπ΄ αρ. πρωτ. …../25-10-2013 εγγράφου της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών/Τμήματος Συγκοινωνιακών και Υδραυλικών Έργων του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, διαπιστώθηκε, κατόπιν αυτοψίας στο κατάστημα της εναγομένης, η ύπαρξη αυθαίρετης μεταλλικής κατασκευής στο πεζοδρόμιο, επιφάνειας 100 τ.μ.. 3) Με βάση το υπ΄ αρ. πρωτ. …./20-11-2013 έγγραφο της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης/Τμήματος Ελέγχου Κατασκευών του ίδιου Δήμου, διαπιστώθηκαν και οι εξής δύο παραβάσεις: 1) επικάλυψη πέργκολας εντός ακαλύπτου (που χρησιμοποιείται για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων), με πλαστική τέντα, σταθερή στην οροφή και ανοιγόμενα πλαϊνά επιφάνειας 133,24 τ.μ., και 2) κάλυψη του χώρου πρασίνου με πλαστικό τάπητα εμβαδού 1.083,30 τ.μ.. Την επομένη η Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόμησης/Τμήμα Αδειών Δόμησης του Δήμου, με το υπ΄ αρ. πρωτ. ……./21-11-2013 έγγραφό του, με θέμα: «ΜΕΡΙΚΗ ΑΡΣΗ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ», όπου επαναλαμβάνονταν οι δύο αμέσως προαναφερόμενες παραβάσεις, ενημέρωσε τον υπεκμισθωτή του ακινήτου της εναγομένης, για την προσωρινή άρση της διακοπής οικοδομικών εργασιών και για χρονικό διάστημα δεκαπέντε (15) εργασίμων ημερών, προκειμένου να αποκατασταθούν οι υπάρχουσες αυθαίρετες κατασκευές. Λίγες ημέρες αργότερα, με το υπ΄ αρ. πρωτ. …../2-12-2013 έγγραφο της ίδιας Διεύθυνσης του ίδιου Δήμου, ανακλήθηκε η υπ΄ αρ. …./2013 αναθεώρηση της υπ΄ αρ. …../2012 οικοδομικής άδειας, καθώς και το υπ΄αρ. …../21-11-2013 έγγραφό του (Δήμου), και τον καλούσε να προβεί απαραιτήτως, στη νομιμοποίηση όλων των αυθαιρεσιών που εμπεριέχονται στην προαναφερόμενη άδεια αναθεώρησης της υπ΄ αρ. …./2012 οικοδομικής άδειας. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι μετά από νεότερο έλεγχο που διενεργήθηκε στους φακέλους των προαναφερόμενων υπ΄ αρ. …./2012 οικοδομικής άδειας και υπ΄αρ. …../2013 αναθεώρησής της, διαπιστώθηκε ότι έχουν δηλωθεί ανεπαρκή στοιχεία, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα την παραπλάνηση της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου, προκειμένου να εκδοθεί η άδεια αναθεώρησης. Ειδικότερα, στο έγγραφο αναφέρεται ότι: «1. Δεν έγινε ενημέρωση του φακέλου της ……/2012 οικοδομικής αδείας, την οποία κακώς επικαλείται η μελετήτρια στην τεχνική της έκθεση. Η υπάρχουσα σειρά των σχεδίων, των εγκεκριμένων από την ΕΠΑΕ, με αρ. ………/2-3-2012, δεν ολοκληρώθηκε και κακώς αναφέρθηκε ως νομίμως προϋφισταμένη κατάσταση. 2. Στο διάγραμμα κάλυψης απεικονίζονται: α) πέργκολα σε μεγάλο μέρος της πρασιάς, όπως και στον ακάλυπτο χώρο, με στοιχεία πέργκολα 1, πέργκολα 2, πέργκολα 3 και β) χώρος στεγασμένος καλυπτόμενος από τέντα, για τους οποίους δεν έχουν χρεωθεί τα απαιτούμενα φορολογικά, ως νομίμως προϋφισταμένη κατάσταση. 3. Στην αρχική άδεια οι απαιτούμενες θέσεις στάθμευσης ήταν 3 (Ρ1, Ρ2, Ρ3), όμως στο διάγραμμα δόμησης της αναθεώρησης απεικονίζονται 11 θέσεις (PI, Ρ2……Ρ11), δηλαδή οκτώ (8) επιπλέον (Ρ4, Ρ5…….Ρ11), για τις οποίες δεν υπάρχει συμβολαιογραφική πράξη και η μεταγραφή της.». Μία εβδομάδα αργότερα, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, δυνάμει της υπ΄ αρ. πρωτ. ……/9-12-2013 αποφάσεώς της, κατά πλειοψηφία, ενέκρινε την ανάκληση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας καταστήματος «Υπαίθριου παιδότοπου με επιχείρηση μαζικής εστίασης προχείρου γεύματος» της εναγομένης, σύμφωνα με την εισήγηση του Τμήματος Αδειοδοτήσεων και Ρύθμισης Εμπορικών Δραστηριοτήτων, επειδή είχε γίνει ανάκληση της υπ΄ αρ. ……/2013 αναθεώρησης της υπ΄ αρ. …../2012 οικοδομικής άδειας. Εκτός αυτής, εκδόθηκε η υπ΄ αρ. …../12-12-2013 απόφαση του Αντιδημάρχου του ανωτέρω Δήμου με την οποία διατάχθηκε η σφράγιση της επιχείρησης ψυχαγωγικών παιγνίων άνευ άδειας η οποία βρίσκεται στον ελεύθερο χώρο μεταξύ υπαίθριου παιδότοπου και επιχείρησης μαζικής εστίασης προχείρου γεύματος της επιχείρησης της εναγομένης, με ημερομηνία σφράγισης την 16-12-2013, η υπ΄ αρ. …../12-12-2013 απόφαση του Αντιδημάρχου του ανωτέρω Δήμου, με την οποία ανακλήθηκε προσωρινά η υπ΄ αρ. πρωτ. ./../26-4-2013 άδεια ίδρυσης και λειτουργίας «Υπαίθριου παιδότοπου με επιχείρηση μαζικής εστίασης προχείρου γεύματος» της εναγομένης και εντολή σφράγισης του καταστήματος, με ημερομηνία σφράγισης την 16-12-2013. Κατά των αποφάσεων αυτών (ήτοι της από 9-12-2013 υπ΄ αρ. ….. ορθής επανάληψης της απόφασης της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, της από 12-12-2013 με αρ. πρωτ. ….. απόφασης του Αντιδημάρχου του Δήμου Νίκαιας -Αγίου Ιωάννη Ρέντη και της από 12-12-2013 με αρ. πρωτ. …… απόφασης του Αντιδημάρχου του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη), η εναγομένη κατέθεσε, ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά, την από 17-12-2013 (με αρ. …../2013) αίτηση ανάκλησης προσωρινής διαταγής, ζητώντας και τη χορήγηση προσωρινής διαταγής, με την οποία να αναστέλλεται η εκτέλεση, σε βάρος της, των παραπάνω πράξεων σφραγίσεως του καταστήματός της, και κάθε άλλης συναφούς πράξεως, μέχρι την έκδοση αποφάσεως επί της ίδιας αιτήσεώς της η οποία (αίτηση χορήγησης προσωρινής διαταγής) έγινε δεκτή. Η εναγομένη άσκησε, ενώπιον του ίδιου Δικαστηρίου και την από 16-12-2013 (με αρ. …………../2013) προσφυγή της, με αίτημα την ακύρωση των παραπάνω τριών αποφάσεων και κάθε άλλης συναφούς πράξης. Επιπλέον, η εναγομένη κατέθεσε και την από 16-12-2013, υπ΄ αρ. ………../2013 αίτηση αναστολής, κατά των ανωτέρω τριών πράξεων. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά (σε Συμβούλιο), με την υπ΄ αρ. Ν187/2014 απόφασή του, μεταξύ άλλων, απέρριψε την αίτηση αναστολής, κατά το μέρος που στρέφεται κατά της υπ΄ αρ. 254/9-12-2013 αποφάσεως της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, απορρίπτοντας, ως νόμω αβάσιμο, τον θεμελιούντα την αίτηση ισχυρισμό περί πιθανολόγησης της ευδοκίμησης της ασκηθείσας προσφυγής, δεχόμενο, περαιτέρω, ότι συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος, όπως στο σκεπτικό αναφέρεται, ο οποίος κωλύει τη χορήγηση της αιτούμενης αναστολής. Περαιτέρω και καθ΄ ο μέτρο η αίτηση στράφηκε κατά της υπ΄ αρ. …./12-12-2013 απόφασης του Αντιδημάρχου του Δήμου Νίκαιας -Αγίου Ιωάννη Ρέντη, το ως άνω Δικαστήριο [Διοικητικό Πρωτοδικείο Πειραιά (σε Συμβούλιο)] διέταξε τον χωρισμό της υπόθεσης. Ωστόσο, με την από 29-7-2014 (με ΓΑΚ …../2014) αίτησή της ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιά (σε Συμβούλιο) η εναγομένη ζήτησε την ανάκληση της απόφασης αυτής (Ν187/2014), με την οποία απορρίφθηκε η με ημερομηνία κατάθεσης 16-12-2013 αίτηση αναστολής, κατά το μέρος που με αυτή ζητήθηκε, μετά το νόμιμο χωρισμό του δικογράφου, να ανασταλεί -έως την έκδοση οριστικής απόφασης επί της σχετικής προσφυγής-, η εκτέλεση της υπ΄ αρ. 254/9-12-2013 απόφασης της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου. Επί της αιτήσεως αυτής εκδόθηκε η υπ΄ αρ. Ν893/2014 απόφαση, με την οποία, αφενός, ανακλήθηκε η ανωτέρω απόφαση του ίδιου Δικαστηρίου και, αφετέρου, ανεστάλη η εκτέλεση της υπ΄ αρ. 254/9-12-2013 απόφασης της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου, μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της ασκηθείσας κατ΄ αυτής προσφυγής. Παράλληλα, η εναγομένη, και τρίτο πρόσωπο μη διάδικο στην παρούσα δίκη, υπέβαλε ενώπιον του Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α.) την υπ΄ αρ. πρωτ. …../9-12-2013 ένστασή της κατά: α) του υπ΄ αρ. πρωτ …./20-11-2013 πρακτικού μερικής ακύρωσης της υπ΄ αρ. …../15-3-2013 έκθεσης αυτοψίας και β) κατά της υπ΄ αρ. πρωτ. …/2-12-2013 απόφασης του Τμήματος Αδειών Δόμησης της ΥΔΟΜ Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη περί ανάκλησης της υπ΄ αρ. …./2013 αναθεώρησης της υπ΄ αρ. …/2012 οικοδομικής άδειας. Το ως άνω Συμβούλιο (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α), δυνάμει του από 18-3-2014 αποσπάσματος πρακτικού του, δέχθηκε την ανωτέρω ένσταση – προσφυγή, ως προς αμφότερα τα σκέλη της, ακυρώνοντας τις δύο αυτές αποφάσεις, δεχόμενο, ειδικότερα, ως προς το δεύτερο, ότι η άδεια είναι σε ισχύ και η αρμόδια Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου οφείλει, ως ελέγχουσα αρχή, να προβεί σε διακοπή εργασιών, λόγω των διαπιστώσεων που αναφέρονται στην απόφαση και να καλέσει τους ενδιαφερομένους να υποβάλουν ενημέρωση ή αναθεώρηση της αδείας σε τακτή χρονική προθεσμία, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι ελλείψεις του φακέλου. Επίσης, το Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων δέχτηκε ότι, από την ένσταση, προκύπτει ότι έχει υποβληθεί ενημέρωση φακέλου, από την 7-11-2013, η οποία δεν έχει εκδοθεί ούτε επιστραφεί. Περαιτέρω, η Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου, με το υπ΄ αρ. πρωτ. ……/11-4-2014 έγγραφό της που απηύθυνε στον υπεκμισθωτή του χώρου αλλά και στους δύο εταίρους της εναγομένης, ενημέρωσε τα ανωτέρω πρόσωπα, ότι δεν είναι δυνατή η ενημέρωση του φακέλου τους, αφενός λόγω της ανάκλησης της αναθεώρησης της αδείας και αφετέρου λόγω του εύρους των αλλαγών που είχαν πραγματοποιηθεί, οι οποίες δεν καλύπτονται με απλή ενημέρωση φακέλου. Περαιτέρω, αναφέρει ότι 1) σύμφωνα με το υπ΄αρ. πρωτ. …./2014 πρακτικό του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. δεν αίρεται η ανάκληση της υπ΄ αρ. …./2013 αναθεώρησης, άλλωστε (αναφέρει) η άρση της ανάκλησης δεν είναι αρμοδιότητα του ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α., αλλά επιβάλλεται, αφενός η διακοπή οικοδομικών εργασιών και, αφετέρου οφείλουν (ο υπεκμισθωτής του χώρου και οι εταίροι της εναγομένης), εντός εύλογου χρονικού διαστήματος να προβούν εκ νέου στη σύνταξη φακέλου, προκειμένου να αναθεωρηθεί η υπ΄ αρ. …../2012, οικοδομική άδεια, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα και 2) ως προς τη διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, αυτή οφείλεται στο ότι δόθηκε ρεύμα για οικόπεδο, ενώ ηλεκτροδοτούταν με την ίδια παροχή και το κτίσμα της επιχείρησης, καθώς επίσης 3), προφανώς, λόγω των μη νομιμοποιημένων αυθαιρέτων κατασκευών, είναι απολύτως αδύνατη η χορήγηση έγκρισης για την παροχή εργοταξιακού ρεύματος. Το έγγραφο κατέληγε με την πρόσκληση, προς τα ανωτέρω πρόσωπα, εντός τεσσάρων μηνών, 1) να νομιμοποιήσουν ή να αποξηλώσουν τις αυθαίρετες κατασκευές και 2) να συντάξουν, εκ νέου, φάκελο αναθεώρησης της υπ΄ αρ. 27/2012 οικοδομικής άδειας, με νέα έγκριση του Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής, για όποιες κατασκευές θέλουν να πραγματοποιήσουν και συμβολαιογραφική πράξη όλων των θέσεων στάθμευσης που απαιτούνται για τη δραστηριότητά τους. Εντούτοις, το ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. με το νεότερο, υπ΄ αρ. πρωτ. ……/9-5-2014 έγγραφό του, απαντώντας στην από 15-4-2014 αίτηση του υπεκμισθωτή και της ήδη εναγομένης, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ακύρωσε [το παραπάνω συλλογικό όργανο (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α.)] το υπ΄ αρ. πρωτ. 2070/20-11-2013 πρακτικό και την υπ΄ αρ. πρωτ. 2151/2-12-2013 απόφαση, καθώς επίσης αναφέρει ότι δεν ευσταθούν τα αναφερόμενα στο αμέσως παραπάνω αναφερθέν έγγραφο (υπ΄ αρ. πρωτ. …../11-4-2014) της ΥΔΟΜ του Δήμου, καθόσον το ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α. είναι συλλογικό όργανο που εκδίδει αποφάσεις επί εξεταζόμενων προσφυγών κατά πράξεων ή παραλείψεων της ΥΔΟΜ. Στο μεταξύ, όμως, ο …………, εκ των εταίρων της ενάγουσας, προέβη και στην υπ΄ αρ. πρωτ. ……/21-11-2013 καταγγελία του προς τον ΔΕΔΔΗΕ. Έκτοτε, ξεκίνησε αλληλογραφία μεταξύ του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη και της ανωτέρω ανώνυμης εταιρείας (ΔΕΔΔΗΕ). Έτσι, η Διεύθυνση Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου απέστειλε, στον ΔΕΔΔΗΕ, το υπ΄ αρ. πρωτ. ……../18-12-2013 έγγραφό της, με το οποίο της γνωστοποιούσε ότι στο ακίνητο που βρίσκεται η επιχείρηση της εναγομένης, από το αρχείο που έχει παραλάβει από την πρώην Πολεοδομία Πειραιά, δεν υπάρχουν θεωρημένες οικοδομικές άδειες (υπ΄ αρ. …/2012 και …../2013) για σύνδεσή του με τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, ενημερώνοντας, παράλληλα, ότι έχει ανακληθεί η υπ΄ αρ. …../2013 αναθεώρηση οικοδομικής άδειας, με το υπ΄ αρ. ……./2-12-2013 έγγραφο και ότι, επιπλέον, στη συγκεκριμένη ιδιοκτησία, υπάρχουν αυθαίρετες κατασκευές για τις οποίες η ίδια (Υπηρεσία) έχει δρομολογήσει τις απαραίτητες διαδικασίες. Λίγες ημέρες αργότερα, απαντώντας στο υπ΄ αρ. πρωτ. ……/23-12-2013 έγγραφο του ΔΕΔΔΗΕ, η ανωτέρω Υπηρεσία του Δήμου, με το υπ΄ αρ. πρωτ. ……/24-12-2013 έγγραφό της, ενημέρωσε τον ΔΕΔΔΗΕ, εκ νέου, ότι η υπ΄ αρ. …../2012 οικοδομική άδεια, καθώς και η υπ΄ αρ. …../2013 αναθεώρησή της, η οποία έχει ανακληθεί, δεν έχουν θεωρηθεί από καμιά Υπηρεσία Πολεοδομίας, προκειμένου να συνδεθούν με τα δίκτυα κοινής ωφελείας, ενώ, αναφορικά με το υπ΄ αρ. πρωτ. ……/2011 έγγραφο της Υπηρεσίας Πολεοδομίας του Δήμου Πειραιά, του οποίου την ύπαρξη, μέχρι την ημέρα εκείνη (σύνταξης του εγγράφου, 24-12-2013), δεν γνώριζε η Υπηρεσία αυτή του Δήμου και το οποίο εκδόθηκε για κενό οικόπεδο, ενημέρωσε τον ΔΕΔΔΗΕ ότι η σημερινή κατάσταση, καμία σχέση δεν έχει με την φωτογραφία που ακολουθεί το έγγραφο αυτό της Υπηρεσίας Πολεοδομίας του Δήμου Πειραιά, εφόσον, στο χώρο αυτό, υπάρχει και κτίσμα που έχει κατασκευαστεί βάσει της υπ΄ αρ. …../2012 οικοδομικής αδείας, αλλά και αυθαίρετες κατασκευές όπως κλειστές πέργκολες και τέντες. Καταλήγοντας, η Υπηρεσία αυτή του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη θεώρησε ότι δεν συντρέχουν πλέον οι νόμιμες προϋποθέσεις για την ηλεκτροδότηση του ακινήτου όπου βρίσκεται η επιχείρηση της εναγομένης. Στη συνέχεια, ο ΔΕΔΔΗΕ, με το υπ΄ αρ. πρωτ. …../2014 έγγραφό του, μεταξύ άλλων, γνωστοποίησε στον υπεκμισθωτή του χώρου της επιχείρησης της εναγομένης 1) ότι, εντός προθεσμίας δύο μηνών, θα έπρεπε να καταθέσει στην Υπηρεσία του (ΔΕΔΔΗΕ) έγγραφο από την αρμόδια Υπηρεσία από το οποίο να προκύπτει ότι εξακολουθούν να συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις ηλεκτροδότησης του ανωτέρω οικοπέδου και 2) ότι σε περίπτωση που παρέλθει η δίμηνη προθεσμία χωρίς την προσκόμιση των αναφερόμενων εγγράφων, θα προέβαινε [η Υπηρεσία του (ΔΕΔΔΗΕ)] σε διακοπή της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος. Ωστόσο, η εναγομένη, ο υπεκμισθωτής και η εκμισθώτρια του χώρου, (οι δυο τελευταίοι με διάδικοι στην παρούσα δίκη), κατέθεσαν, ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά, την 28-5-2014, αίτηση αναστολής εκτελέσεως κατά των υπ΄ αρ. ……/24-12-2013 και ……/18-12-2013 πράξεως και εγγράφου αντίστοιχα της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Επί της ως άνω αιτήσεως εκδόθηκε η υπ΄ αρ. 102/2014 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού [Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς (σε Συμβούλιο)], με την οποία έγινε δεκτή η αίτηση και ανεστάλη η εκτέλεση της υπ΄ αρ. …../24-12-2013 πράξεως, μέχρι τη δημοσίευση οριστικής αποφάσεως επί της εκκρεμούς αιτήσεως ακυρώσεως που είχε ασκηθεί κατ΄ αυτής. Με βάση τα ανωτέρω, είναι σαφές ότι η υπ΄ αρ. …./15-3-2013 έκθεση αυτοψίας αυθαίρετης κατασκευής και υπολογισμού προστίμων της Γενικής Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης/Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη έχει ακυρωθεί, όπως παραπάνω αναφέρθηκε. Περαιτέρω, σύμφωνα με το υπ΄ αρ. …../2014 έγγραφο του Δημάρχου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη περί αποξήλωσης αυθαιρέτων κατασκευών, κατά την αυτοψία που διενεργήθηκε την 4-7-2014 από το Τμήμα Ελέγχου Κατασκευών της Διεύθυνσης Υπηρεσίας Δόμησης της Γενικής Διεύθυνσης του Δήμου Νίκαιας – Αγίου Ιωάννη Ρέντη, στον υπαίθριο παιδότοπο και τις βοηθητικές εγκαταστάσεις αυτού, στην οδό ………….., στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη, αφού επισημάνθηκε ότι η οικοδομική άδεια …./12, καθ΄ υπέρβαση της οποίας συντάχθηκε η ……/15-3-2013, είναι σε ισχύ διαπιστώθηκαν τα εξής: Η τέντα μεταλλικού σκελετού με επικαλυπτόμενη επιφάνεια οροφής από σταθερό πλαστικό κατασκευασμένη εντός της πρασιάς και εν μέρει σε κοινόχρηστο χώρο εμβαδού 450 τ.μ., η οποία είχε κατασκευαστεί κατ΄ επέκταση τέντας που είχε εγκριθεί από την Ε.Π.Α.Ε και περιγράφεται στην …../13, είχε αποξηλωθεί από τα τμήματα του κοινόχρηστου χώρου. Ακολούθως, (διαπιστώθηκε) ότι το υπόλοιπο εντός οικοπέδου είχε αποκατασταθεί ως προς το ύψος και η σταθερή επικάλυψη από πλαστικό είχε αντικατασταθεί με ανοιγόμενη τέντα σύμφωνα με την πέργκολα που αναφέρεται στα σχέδια της με αρ. πρωτ. ……/10-7-2014 αίτησης αναθεώρησης της προηγούμενης οικοδομικής άδειας και της αναθεώρησης αυτής, καθώς επίσης ότι το ίδιο ισχύει και για την επικάλυψη πέργκολας εντός ακαλύπτου που αναφέρεται στο 3 σχετικό (……../15-3-2013 έκθεση αυθαίρετης κατασκευής) παραγρ. 1, για την παραγρ. 2 ο χώρος πρασίνου θα διαμορφωθεί σύμφωνα με την αναθεώρηση και από την αυτοψία διαπιστώθηκε ότι ήδη είχε τοποθετηθεί γκαζόν και πολλά φυτά. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η εναγομένη εταιρεία κατέθεσε προς το Δήμο Νίκαιας – Αγ. Ι. Ρέντη την από 20-9-2013 αίτηση για την προέγκριση της ίδρυσης ψυχαγωγικού πάρκου και την από 18-6-2014 δήλωση προς τον ίδιο Δήμο ότι έχει εγκαταστήσει στην επιχείρησή της τρία παιχνίδια (τραμπολίνο, καρουσέλ, τραινάκι), τα οποία δεν πρόκειται να λειτουργήσει έως τη χορήγηση της κατά το νόμο άδειας λειτουργίας της. Τελικά της χορηγήθηκε η υπ΄ αρ. ……/11-11-2014 άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας ψυχαγωγικών παιχνιδιών και συγκεκριμένα για τραμπολίνο, καρουζέλ, τρενάκι και πίστα αυτοκινητιδίων (ΚΑΡΤ). Η εναγομένη, όμως, δεν ανέμενε την έκδοση της άδειας λειτουργίας, αλλά πριν να αποκτήσει αυτή λειτούργησε το ψυχαγωγικό πάρκο, δηλαδή έθεσε σε λειτουργία και εκμεταλλευόταν ψυχαγωγικά παιχνίδια. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω αποδείχθηκε ότι η εναγομένη εταιρεία λειτουργούσε τα ανωτέρω ψυχαγωγικά παιχνίδια, αν και ως παιδότοπος απαγορευόταν να έχει τέτοια παιχνίδια, διότι εστερείτο της απαραίτητης άδειας λειτουργίας τους. Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι η τιμή εισόδου και χρήσης των ψυχαγωγικών παιχνιδιών, στην επιχείρηση της ενάγουσας, αρχικά και μέχρι την 10-2-2012, ανερχόταν σε έξι (6) ευρώ κατ΄ άτομο, το οποίο ήταν σύμφωνο με τις συνθήκες της αγοράς και κατάλληλο για την κάλυψη των λειτουργικών εξόδων της, ενώ, εφεξής και με την έναρξη, ουσιαστικά, της λειτουργίας της ανταγωνιστικής, ως προς την ενάγουσα, επιχείρησης της εναγομένης (η οποία τοποθετείται το τέλος του 2011 – αρχές του 2012), η οποία, εξαρχής, έθεσε τιμή εισόδου στο ήμισυ αυτού της ενάγουσας, διαμορφώθηκε, από την 11-2-2012 και εφεξής, στο ύψος των τριών (3) ευρώ, προκειμένου να μπορέσει να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό της εναγομένης η οποία πρώτη έθεσε το χαμηλότερο αυτό εισιτήριο. Ο ισχυρισμός της εναγομένης ότι η ενάγουσα μείωσε πρώτη την τιμή εισόδου, ήτοι 10-15 ημέρες πριν από την έναρξη της λειτουργίας του υπαίθριου παιδότοπου αυτής (της εναγομένης), όχι μόνο δεν αποδείχθηκε από κανένα απολύτως αποδεικτικό στοιχείο, αλλά αντιβαίνει και στους συνήθεις συναλλακτικούς κανόνες. Αντιθέτως, αποδείχθηκε ότι η εναγομένη, εξαρχής, έθεσε τιμή εισόδου στο ποσό των 3 ευρώ, την οποία τιμή η ενάγουσα αναγκάστηκε να ορίσει, προκειμένου να ανταγωνιστεί την εναγομένη, χωρίς να προκαλέσει για την ανωτέρω αιτία ουδεμία ζημία στην εναγομένη. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε όμοια, ως προς το ως άνω αποδεικτέο θέμα, ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις, ώστε τα αντίθετα υποστηριζόμενα με το σχετικό λόγο της ένδικης εφέσεως πρέπει να απορριφθούν ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμα. Με βάση λοιπόν όσα ανωτέρω αναφέρθηκαν, η επιχείρηση της εναγομένης, ξεκίνησε την λειτουργία της και λειτούργησε έως την 4-7-2014, εκμεταλλευόμενη χώρους χωρίς την αναγκαία προς τούτο άδεια, ήτοι: α) αυθαίρετη μεταλλική κατασκευή στο πεζοδρόμιο, επιφάνειας 100 τ.μ., β) επικάλυψη πέργκολας εντός ακαλύπτου ο οποίος χρησιμοποιείται για την τοποθέτηση τραπεζοκαθισμάτων με πλαστική τέντα, σταθερή στην οροφή και ανοιγόμενα πλαϊνά επιφάνειας 133,24 τ.μ. και γ) κάλυψη του χώρου πρασίνου με πλαστικό τάπητα εμβαδού 1.083,30 τ.μ., αποκομίζοντας κέρδη από την αξιοποίησή τους. Επίσης, μέχρι την 11-11-2014 [χρόνο έκδοσης της προς τούτο αναγκαίας άδειας (………/11-11-2014)], η εναγομένη λειτούργησε ψυχαγωγικά παιχνίδια (τραμπολίνο, καρουζέλ, πίστα αυτοκινητιδίων), χωρίς να έχει εφοδιαστεί με σχετική, προς τούτο, άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας. Έτσι, λοιπόν και με βάση όσα ανωτέρω αναφέρθηκαν, η εναγομένη λειτούργησε με όρους αθέμιτου ανταγωνισμού, ως προς την λειτουργία της, αναφορικά με τον τομέα των ψυχαγωγικών παιχνιδιών μέχρι την 11 Νοεμβρίου 2014, ενώ οι λοιπές προαναφερόμενες παραβάσεις υπήρχαν έως την 4-7-2014, αποσπώντας αθέμιτα πελατεία, με αντίστοιχο προσπορισμό παρανόμων εσόδων, που της έδιναν αθέμιτο οικονομικό προβάδισμα, σε αντίθεση με την ενάγουσα, ως προς την οποία δεν στοιχειοθετήθηκε η ύπαρξη συγκεκριμένης παραβίασης κανόνων ως προς την λειτουργία της επιχείρησής της. Εφόσον, λοιπόν, η επιχείρηση της εναγομένης λειτουργούσε, με δεδομένη την ύπαρξη των παρατυπιών ως προς τις οποίες έγινε λόγος και ανωτέρω, τα έσοδά της ήταν, τουλάχιστον εν μέρει, παράνομα, ενώ, κατ΄ αυτόν τον τρόπο, κατόρθωνε να αποσπά πελατεία από την ανταγωνίστριά της – ενάγουσα. Περαιτέρω, η τελευταία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον αθέμιτο αυτό ανταγωνισμό και να διατηρήσει την πελατεία της, υποχρεώθηκε, εφόσον μείωσε την τιμή εισόδου κατά το ήμισυ, σε ανάλογη μείωση και των εισπράξεών της, ενώ πλέον τα καθαρά έσοδά της κάλυπταν οριακά το λειτουργικό κόστος της. Έτσι, η ζημία, που προκλήθηκε από την ανωτέρω υπαίτια, παράνομη και αθέμιτη συμπεριφορά της εναγομένης έναντι της ενάγουσας, συνίσταται στην απώλεια εσόδων από τη μείωση της τιμής εισόδου, προκειμένου να περιορίσει την απόσπαση πελατείας της (απόρροια του αθέμιτου ανταγωνισμού) που η ενάγουσα υπέστη και προσδιορίζεται, εξειδικευόμενη, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα, κατά το μέρος που αυτό συμπίπτει με το χρονικό διάστημα που έλαβε χώρα το αθέμιτο οικονομικό προβάδισμα, ήτοι για το χρονικό διάστημα από 1-5-2014 έως 11-11-2014 τα έσοδα της ενάγουσας, από τους 9.192 επισκέπτες της επιχείρησής της, που κατέβαλαν το αντίτιμο της εισόδου ύψους τριών (3) ευρώ ήταν 27.576 (= 9.192 X 3 ) ευρώ, αντί για 55.152 (= 9.192 X 6) ευρώ, με αποτέλεσμα η ζημία της να έχει ανέλθει στη διαφορά 27.576 (= 55.152 – 27.576) ευρώ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την προσβαλλόμενη απόφασή του έκρινε ότι η ενάγουσα υπέστη ζημία το χρονικό διάστημα από 1-5-2014 έως 31-12-2014 και το έτος 2015 και ότι αυτή ανήλθε στο ποσό των 34.680 και 47.037 ευρώ, αντίστοιχα, ήτοι συνολικά στο ποσό των 81.717 ευρώ, δεν εκτίμησε ορθά τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, αλλά έσφαλε και οι σχετικοί λόγοι εφέσεως πρέπει να γίνουν εν μέρει δεκτοί ως και κατ΄ ουσίαν βάσιμοι. Περαιτέρω, λόγω των προαναφερομένων, η ενάγουσα εταιρεία υπέστη κίνδυνο ως προς το επιχειρηματικό μέλλον της, διότι αναγκάστηκε, εξαιτίας της πιο πάνω αναφερόμενης άδικης (αθέμιτης και παράνομης) συμπεριφοράς της εναγομένης εταιρείας να θέσει πολύ χαμηλή τιμή εισόδου, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, με συνέπεια να υποστεί μείωση του κύκλου των εργασιών της και τα έσοδά της να καλύπτουν οριακά τα λειτουργικά της έξοδα, με αποτέλεσμα να έχει υποστεί, εκτός της περιουσιακής και, ηθική βλάβη. Συνεπώς, δικαιούται ως χρηματική ικανοποίηση, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, το ποσό των 2.500 ευρώ, το οποίο κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό της υπαιτιότητας της εναγομένης εταιρείας, τις συνθήκες τέλεσης της προσβολής, το είδος και την έκταση (μέγεθος και διάρκεια) της προσβολής, καθώς και την οικονομική κατάσταση των διαδίκων. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε ότι η χρηματική ικανοποίηση έπρεπε να καθοριστεί στο ποσό των 7.000 ευρώ, δεν εκτίμησε ορθά τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά, αλλά έσφαλε και συνεπώς ο σχετικός λόγος της εφέσεως πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως και κατ΄ ουσίαν βάσιμος. Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω και εφόσον δεν υπάρχουν προς έρευνα άλλοι λόγοι της εφέσεως, πρέπει να γίνει δεκτή ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη η ένδικη έφεση, να διαταχθεί, λόγω της εν μέρει νίκης της εκκαλούσας, η επιστροφή του παραβόλου, ποσού εκατόν (100) ευρώ, που κατατέθηκε για το παραδεκτό της εφέσεως, με το υπ΄ αρ. ……/2018 e – ΠΑΡΑΒΟΛΟ και είδος παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ, σ΄ αυτήν (εκκαλούσα) και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη. Περαιτέρω, πρέπει να κρατηθεί η αγωγή, κατ΄ άρθρο 535 παρ. 1 του ΚΠολΔ, από το Δικαστήριο αυτό, να δικασθεί αυτή και να ερευνηθεί εκ νέου, να γίνει εν μέρει δεκτή (η αγωγή), κατά την κύρια βάση αυτής, και να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 30.076 (= 27.576 + 2.500) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση και να καταδικασθεί η εναγομένη στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, κατά μερική παραδοχή του οικείου αιτήματος της τελευταίας, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας κάθε πλευράς (άρθρα 106, 183, 178, 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και κατ΄ ουσίαν την από 26-7-2018 (αρ. καταθ. ……/2018) έφεση.
Διατάσσει την επιστροφή του παραβόλου, ποσού εκατό (100) ευρώ, που κατατέθηκε με το υπ΄ αρ. ………../2018 e – ΠΑΡΑΒΟΛΟ και είδος παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ, στην εκκαλούσα.
Εξαφανίζει την υπ΄ αρ. 2552/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.
Κρατεί και δικάζει την από 16-5-2017 (αρ. καταθ. …./2017) αγωγή.
Δέχεται εν μέρει την από 16-5-2017 (αρ. καταθ. …../2017) αγωγή.
Αναγνωρίζει ότι η εναγομένη οφείλει να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των τριάντα χιλιάδων εβδομήντα έξι (30.076) ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και μέχρι την πλήρη εξόφληση.
Καταδικάζει την εναγομένη στην πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 20 Ιουλίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ