Αριθμός απόφασης 519/2020

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Περίληψη

Ναυτικό ατύχημα-εφαρμογή ν.551/1915 και γενικών διατάξεων-σχέση εξαρτημένης εργασίας και ανεξάρτητων υπηρεσιών-ένσταση συνυπαιτιότητας

 

Αριθμός απόφασης

519/2020

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Ε.Τ.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

            Με την από 28-3-2019 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………../28-3-2019) κλήση του ενάγοντος-εκκαλούντος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, νομίμως επαναφέρονται προς συζήτηση οι από 31-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ./…./3-4-2017) υπό στοιχ. Α΄έφεση του ενάγοντος, ………., η από 16-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ……./24-3-2017) υπό στοιχ. Β΄έφεση της ναυτιλιακής εταιρίας με την επωνυμία «………….» και η από 7-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………../7-3-2017) υπό στοιχ. Γ΄έφεση της ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «………….», θυγατρικής του ομίλου εταιριών «………….», μετά την έκδοση της υπ’αριθμ. 167/2019 εν μέρει οριστικής απόφασης του παρόντος Δικαστηρίου, με την οποία διατάχθηκε η συνεκδίκασή τους και έγιναν αυτές τυπικά δεκτές, ως προς τους αναφερόμενους στην αρχή της παρούσας διαδίκους, πλην του ………., και διατάχθηκε η επανάληψη της συζήτησής τους στο ακροατήριο προκειμένου να προσκομισθούν τα ειδικότερα μνημονευόμενα στο διατακτικό της αποδεικτικά μέσα. Σημειώνεται ότι δεν αποδεικνύεται κλήτευση του εφεσίβλητου της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, . …….., ο οποίος δεν εμφανίστηκε κατά την εκφώνηση της υπόθεσης από το πινάκιο στη σειρά της, ενώ δεν γίνεται και επίκλησή της από τον επισπεύδοντα τη συζήτησή της εκκαλούντα.  Κατά συνέπεια πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτησή της ως προς αυτόν (άρθρα 524 παρ. 1-4 σε συνδυασμό με 271 παρ. 1-2 του ΚΠολΔ, ΕφΠατρ 217/2018, ΕφΠειρ (Μον) 6/2017 αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).

Περαιτέρω, αναφορικά με τη βασιμότητα των λόγων των εφέσεων, τυγχάνουν απορριπτέοι : α/ ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα πλήττει την εκκαλουμένη, που δέχθηκε ότι η αγωγή είναι ορισμένη ως προς αυτήν, ενώ δεν γίνεται επίκληση περιστατικών επαρκών για τη θεμελίωσή της, αφού ρητώς ο ενάγων στο δικόγραφο της αγωγής εκθέτει ότι τα ικριώματα, τα οποία δεν τηρούσαν τις προδιαγραφές ασφαλείας και υπήρξαν η αιτία της πτώσης του και του τραυματισμού του, είχαν κατασκευαστεί, τοποθετηθεί και συναρμολογηθεί με μέριμνα και δαπάνη όλων των αντιδίκων του, επομένως, και της άνω εκκαλούσας, β/ ο έκτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα ισχυρίζεται ότι κατ’εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δέχθηκε ως ορισμένο το κονδύλιο του διαφυγόντος κέρδους, ενώ ήταν αόριστο, καθώς στο δικόγραφο της αγωγής δεν γινόταν εξειδικευμένη και λεπτομερής μνεία των συγκεκριμένων περιστατικών, περιστάσεων και μέτρων, που καθιστούσαν πιθανό το κέρδος του και μάλιστα για κάθε μία από τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, δηλαδή ως βαφέα αυτοκινήτων, διατηρούντος μάλιστα και συνεργείο και ως βαφέα σκαφών, διότι για την πληρότητά του παρέθετε όλα τα κατά νόμον αναγκαία στοιχεία ήτοι το είδος της επαγγελματικής του δραστηριότητας και τον μέσο όρο των εισοδημάτων του (σχετ. ΑΠ 752/2018, ΑΠ 1751/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»)

Από την εκτίμηση των ένορκων καταθέσεων των μαρτύρων  ανταπόδειξης, την ανωμοτί εξέταση του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης εταιρίας με την επωνυμία «…………….» και του ενάγοντος, ενώπιον του ακροατηρίου του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απομαγνητοφωνημένα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά,  μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από τους εκκαλούντες -11 συνολικά από την εκκαλούσα της υπό στοιχ. Γ΄ έφεσης και 3 από τον εκκαλούντα της υπό στοιχ. Α΄έφεσης-φωτογραφίες,  των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), με εξαίρεση τις δύο πρώτες (υπ’αριθμ. σχετ. 21 και 22) φωτογραφίες-σε κοντινό πλάνο-που προσκομίζει ο ενάγων-εκκαλών,  των οποίων η εναγομένη-εκκαλούσα της υπό στοιχ. Γ έφεσης, αμφισβητεί τον χρόνο λήψης και επομένως, την αποδεικτική τους αξία για τον σχηματισμό δικανικής πεποίθησης (ΑΠ 296/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), και ο υλικός φορέας εγγραφής, που προσκόμισε μετ’επικλήσεως ο ενάγων-εκκαλών, και λαμβάνεται υπόψη ως μη πληρούν τους όρους του νόμου αποδεικτικό μέσο, διότι δεν συνοδεύεται από έγγραφο κείμενο, το οποίο περιέχει τις αποτυπωθείσες σε αυτό λήψεις, με βεβαιωμένη την ακρίβεια της μεταφοράς από πληρεξούσιο δικηγόρο (σχετ. σκέψεις στην ΑΠ 228/2012 Νοβ 2012.2364, ΕφΘρ (Μον) 72/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), καθώς και τις υπ’αριθμ.  ……/20-1-2016 και ……../12-2-2016 ένορκες βεβαιώσεις των μαρτύρων ……….. και ……….. ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς, που ελήφθησαν με επιμέλεια του ενάγοντος, μετά από εμπρόθεσμη-προ δύο τουλάχιστον εργασίμων ημερών- κλήτευση των παρόντων εναγομένων-εφεσιβλήτων [Για την πρώτη μάρτυρα προσκομίζονται συναφώς οι υπ’αριθμ. . ../13-1-2016 και ………./14-1-2016 εκθέσεις επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, . ……., κατ’άρθρο 422 του ΚΠολΔ, όπως αυτό ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο δεύτερο του ν.4335/2015, και, παρ’ότι σε αυτήν δεν αναγράφεται το ονοματεπώνυμο του μάρτυρα, το επάγγελμα και η διεύθυνση της κατοικίας του, όπως απαιτείται κατά την προαναφερθείσα διάταξη,  κατά τη γνώμη του Δικαστηρίου, πρέπει να υιοθετηθεί η συσταλτική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 424 του ΚΠολΔ, στις περιπτώσεις των παρατυπιών ήσσονος σημασίας, όπως εν προκειμένω, αφού επιτυγχάνεται ο σκοπός στον οποίο αποβλέπουν οι συγκεκριμένες διατάξεις (σχετ. Π. Μαντή  «Τροποποιήσεις του ν.4335/2015 στο δίκαιο της απόδειξης. Οι νέες διατάξεις για τη διαταγή πληρωμής. Διαχρονικό δίκαιο», ΕλλΔνη 2017.σελ. 1025 επ., Π. Γιαννόπουλος-Χρ. Τριανταφυλλίδης «Οι τροποποιήσεις στου ν.4335/2015 στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας στο πεδίο του δικαίου της αποδείξεως» ΕλλΔνη 2016.665 επ.), ενώ για τον δεύτερο δεν προσκομίζονται σχετικές εκθέσεις επιδόσεως, αλλά αυτές μνημονεύονται στην πρωτόδικη απόφαση και οι εφεσίβλητες εταιρίες δεν επικαλέστηκαν ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου έλλειψη κλητεύσεώς τους, ούτε αμφισβήτησαν καθ` οιονδήποτε άλλο τρόπο την εγκυρότητα της δόσεως της ένορκης αυτής βεβαίωσης (ΑΠ 1214/2010 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»)], και τις υπ’αριθμ. …………../30-11-2016 και ………../30-11-2016 ένορκες βεβαιώσεις ενώπιον της συμβολαιογράφου Αίγινας, …………. οι δύο πρώτες και Αθηνών, ………… η τρίτη, των μαρτύρων ……………, αντίστοιχα, που ελήφθησαν με επιμέλεια της εναγομένης εταιρίας με την επωνυμία «…………, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης, κατά τα άνω, κλήτευσης του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενάγοντος, κατ’άρθρο 143 § 2 του ΚΠολΔ (υπ’αριθμ. ……..΄/25-11-2016 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Πειραιά, ………….), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Η εκκαλούσα της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, ναυτιλιακή εταιρία με την επωνυμία «……….», είναι πλοιοκτήτρια του υπό ελληνική σημαία πλοίου αναψυχής με την ονομασία «A», με αριθμό νηολογίου ……….., τύπου καταμαράν και μήκους 18,80 μέτρων. Δυνάμει συμβάσεως έργου που συνήψε με τον ………., τον οποίο της συνέστησε ο αδελφός του και πλοίαρχος του πλοίου, ……………, αυτός ανέλαβε ως εργολάβος την εκτέλεση εργασιών επισκευής και κυρίως βαφής της πρύμης αλλά και του κύτους του παραπάνω πλοίου και ειδικότερα το τρίψιμο και καθαρισμό των σημείων που έχρηζαν τοπικής επισκευής, το βάψιμο και στοκάρισμα των σημείων των τοπικών επισκευών, την ευθυγράμμιση των επισκευασμένων σημείων, το τρίψιμο της επιφάνειας με μηχανικά μέσα για δημιουργία κατάλληλης επιφάνειας πρόσφυσης, την τοπική βαφή με primer και τη βαφή με πιστόλι με το χρώμα της επιλογής της πλοιοκτήτριας. Οι εργασίες αυτές, συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθούν στο ναυπηγείο της εκκαλούσας της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης, ανώνυμης εταιρίας με την επωνυμία «………..» που βρίσκεται στη θέση ………….. στην Αίγινα. Αρχικά, δυνάμει των από 20-11-2014 συμβάσεων έργου και μίσθωσης χώρου, η πλοιοκτήτρια εταιρία ανέθεσε στη συγκεκριμένη εταιρία την ανέλκυση και καθέλκυση του πλοίου και την υδροβολή των υφάλων, αντί της αμοιβής των 1.000 και 140 ευρώ, αντίστοιχα, κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις εγκαταστάσεις του ναυπηγείου, αντί του μισθώματος των 15 ευρώ ανά ημέρα παραμονής, με την πρόσθετη υποχρέωση της κατασκευής σκαλωσιάς για τις εργασίες αυτές, αντί της επιπλέον αμοιβής των 900 ευρώ, πλέον ΦΠΑ, και στη συνέχεια δυνάμει της από 7-4-2015 συμφωνίας τους, της ανέθεσε την κατασκευή συμπληρωματικής σκαλωσιάς, έναντι της αμοιβής των 900 ευρώ, πλέον ΦΠΑ. Ακολούθως, περί τα μέσα Απριλίου του ίδιου έτους, ο ………. προσέλαβε τον ενάγοντα, ο οποίος διατηρούσε βαφείο αυτοκινήτων στην οδό ………… στον Πειραιά και απασχολείτο περιστασιακά σε εργασίες βαφής σκαφών, προκειμένου να βάψει το εξωτερικό μέρος του πλοίου, έναντι αμοιβής 1.500 ευρώ και μαζί με αυτόν, ως βοηθό βαφέα, τον ……………. κατόπιν σχετικής σύστασης του ενάγοντος. Αφού προηγήθηκε η τοποθέτηση ικριωμάτων από την ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου περιμετρικά του πλοίου, στις 16-4-2015 οι άνω εργαζόμενοι άρχισαν να εργάζονται και συνέχισαν να εκτελούν τις εργασίες που τους είχαν ανατεθεί μέχρι τις 26-4-2015. Εκείνη την ημέρα, ο ενάγων μετέβη στον χώρο του ναυπηγείου, ο οποίος είναι περιφραγμένος πλην του τμήματός του που συνορεύει με τον αιγιαλό και φυλάσσεται όλες τις ημέρες της εβδομάδας, επί εικοσιτετραώρου βάσεως από φύλακα, ο οποίος ελέγχει και καταγράφει τα πρόσωπα που εισέρχονται και την ώρα εισόδου και εξόδου τους, σε έντυπο της εταιρίας, το οποίο και υπογράφει, προκειμένου να ολοκληρώσει τις εργασίες βαφής. Συγκεκριμένα, ανέβηκε στο κινητό ικρίωμα αλλά αισθάνθηκε έντονη ζάλη και απώλεσε την ισορροπία του, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος από ύψος 2,5 περίπου μέτρων και να τραυματιστεί στο δεξί του χέρι και το πρόσωπο. Διεκομίσθη αρχικά στο Κέντρο Υγείας της Αίγινας, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα δεξιού βραχιονίου και στη συνέχεια, με ασθενοφόρο, στο νοσοκομείο «ΑΤΤΙΚΟΝ»», όπου επιβεβαιώθηκε η διάγνωση περί κατάγματος και την επομένη ημέρα υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση ανοικτής ανάταξης εσωτερικής οστεοσύνθεσης και του τοποθετήθηκε βραχιοπηχεοκαρπικός γυψονάρθηκας. Επίσης, από την πτώση του υπέστη κάταγμα σε τέσσερα δόντια και υποβλήθηκε σε προσθετική αποκατάστασή τους. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι τα ικριώματα που είχε τοποθετήσει η ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου, είχαν αφαιρεθεί κατά την ημέρα του ατυχήματος. Η κρίση αυτή του Δικαστηρίου προκύπτει από τα ακόλουθα στοιχεία : α/ Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τον υπάλληλό  της, …………., που εξετάστηκε ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και δήλωσε ότι ο εργολάβος ……. τον ενημέρωσε για την ολοκλήρωση των εργασιών στο πλοίο ήδη από την Παρασκευή 24-4-2015, οπότε και εκείνος με τη σειρά του ειδοποίησε για την απομάκρυνσή τους, β/Επίσης επιβεβαιώνεται από τον τεχνικό διευθυντή της, ………., ο οποίος ειδοποιήθηκε επίσης στις 24-4-2015 από τον πλοίαρχο του πλοίου και αδελφό του εργολάβου, …….. για την αποσυναρμολόγηση της σκαλωσιάς, οπότε  αυθημερόν έστειλε δύο εργάτες τον ……… και τον ………., οι οποίοι επιμελήθηκαν την αποσυναρμολόγηση των ικριωμάτων και τη μεταφορά τους σε ανοιχτό χώρο στις εγκαταστάσεις της εταιρίας. Ο ίδιος μεταβαίνοντας στον χώρο που βρισκόταν το πλοίο στις 27-4-2015 δηλαδή την επομένη του ατυχήματος, διαπίστωσε ότι είχαν τοποθετηθεί εκεί ορισμένα τμήματα της σκαλωσιάς, τα οποία είχαν ληφθεί από τον αποθηκευτικό χώρο του ναυπηγείου και η εικόνα αυτή είχε προηγουμένως αποτυπωθεί στις φωτογραφίες που τράβηξε αμέσως μετά το ατύχημα ο φύλακας, υπάλληλος της εταιρίας “……………»-και όχι της ιδιοκτήτριας του ναυπηγείου-η οποία είχε αναλάβει τη φύλαξη των χώρων, που εργαζόταν εκείνη την ημέρα και ώρα, ……………., γ/Ο τελευταίος, ο οποίος είχε εργαστεί στο παρελθόν και ως βαφέας στην ………….,  δηλώνει κατηγορηματικά ότι η σκαλωσιά που είδε όταν μετέβη στον χώρο που βρισκόταν το πλοίο, ειδοποιηθείς από τον ………., διέφερε από εκείνη που ήταν τοποθετημένη προηγουμένως περιμετρικά του. Ο ίδιος βεβαιώνει μάλιστα ότι εκεί βρίσκονταν και άλλα μέλη του συνεργείου και ο ανωτέρω, ……….. δ/Ο προαναφερθείς, ………., ο οποίος κατά δήλωσή του, εργαζόταν ανά διαστήματα περιστασιακά στην εταιρία ……………, βεβαιώνει ότι στις 24-4-2015, κατόπιν εντολής από τον ……….., προέβη μαζί με τον συνάδελφό του ………. στην αποσυναρμολόγηση του ικριώματος, η οποία ολοκληρώθηκε την ίδια ημέρα και τα διάφορα τμήματά της τοποθετήθηκαν σε ανοιχτό αποθηκευτικό χώρο του ναυπηγείου, ενώ καταγράφηκε και στο ημερολόγιο εργασίας του ναυπηγείου. ε/ Οι φωτογραφίες που έβγαλε ο ……………, αμέσως μετά το ατύχημα, όλες σε κοντινό πλάνο (υπ’αριθμ. σχετ. 10) αποτυπώνουν την ίδια εικόνα με εκείνη της φωτογραφίας υπ’αριθμ. σχετ. 23 που προσκομίζει ο ενάγων, αν και η τελευταία είναι τραβηγμένη από μεγαλύτερη απόσταση και δίνει εικόνα μεγαλύτερου τμήματος του πλοίου και σε μεγάλο βαθμό και του χώρου γύρω από αυτό. Οι φωτογραφίες αυτές με τη σειρά τους διαφέρουν από τις υπ’αριθμ. σχετ. 21 και 22 που προσκομίζει ο ενάγων και φέρονται ότι ελήφθησαν στις 16-5-2015, διότι αν και οι τελευταίες έχουν ληφθεί από κοντινή απόσταση, προκύπτει αναμφίβολα ότι, κατά τον χρόνο λήψης τους, που είναι μετά βεβαιότητας προγενέστερος της 26-4-2015 καθώς τα ύφαλα του πλοίου είναι άβαφα, υπήρχε και δεύτερος όροφος στο ικρίωμα, αφού διακρίνονται οι πλαγιοστάτες του ικριώματος να εκτείνονται και πέραν του δαπέδου εργασίας (μαδεριού) πλησίον του επίπεδου κεντρικού τμήματος του πλοίου, δηλαδή του πρώτου ορόφου του, όπως και οι χιαστί πλάτες. Επίσης, στην υπ’αριθμ. σχετ. 22 φωτογραφία που προσκομίζει ο ενάγων-εκκαλών, διακρίνονται διαφορετικά επίπεδα δαπέδων εργασίας, αφενός στο ικρίωμα που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το επίπεδο κεντρικό τμήμα του πλοίου, και αφετέρου σε εκείνο που βρίσκεται στο πλαϊ αυτού προς τα δεξιά, το οποίο μάλιστα στηρίζεται σε τμήμα του ικριώματος που δεν αποτυπώνεται στις φωτογραφίες της 26-4-2015. Ο ίδιος ο ενάγων διευκρινίζει με τις προτάσεις του ότι το σημείο που εργαζόταν όταν συνέβη το ατύχημα ήταν ο καθρέπτης της πλώρης (το αναφέρει και στην ανωμοτί εξέτασή του στο ακροατήριο), εκεί δηλαδή που κρέμεται η αλυσίδα της άγκυρας και τα ελαστικά μπαλόνια πλαγιοδέτησης, δηλαδή σε σημείο που και από τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες προκύπτει ότι υπήρχε δεύτερος όροφος ή δεύτερο επίπεδο στο ικρίωμα,  αφού μάλιστα η ανάγκη τοποθέτησής του ήταν προφανής. Έτσι, ακόμη και αν, όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα εταιρία …………….., ο χρόνος λήψης των τελευταίων αυτών φωτογραφιών δεν είναι πράγματι η 16-4-2015, γεγονός πάντως είναι ότι αυτός προηγείται, ως εκ του σταδίου των εργασιών που αποτυπώνεται σε αυτές, της ημερομηνίας του ατυχήματος αλλά και της 24ης-4-2015. Το πλέον δε  λογικό συμπέρασμα είναι ότι υπήρχε και δεύτερος όροφος-ή δεύτερο επίπεδο- στα ικριώματα, λόγω και του ύψους του πλοίου, ο οποίος πράγματι αποσυναρμολογήθηκε και αφαιρέθηκε, ενώ ο πρώτος όροφος, που αποτελείτο μάλιστα, όπως αποτυπώνεται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, από περισσότερα τμήματα και δεν ήταν ενιαίος, απλώς απομακρύνθηκε λίγο από το πλοίο χωρίς να αποσυναρμολογηθεί πλήρως, διότι ενδεχομένως η ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου θα μπορούσε να τα αξιοποιήσει άμεσα, εξοικονομώντας μάλιστα χρόνο, σε εργασίες επισκευής ή συντήρησης άλλου πλοίου. Επομένως, και ανεξαρτήτως του εάν και τα αρχικά ικριώματα είχαν ελλείψεις ως προς τις προδιαγραφές ασφαλείας τους, και δεν εξασφάλιζαν πλήρως την ασφάλεια των εργαζομένων που τα χρησιμοποιούσαν για την εργασία τους, η ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου δεν βαρύνεται με οποιαδήποτε αμέλεια, με δεδομένο μάλιστα ότι δεν ειδοποιήθηκε για την εκτέλεση έστω και μικροεργασιών στις 26-4-2015, ώστε να μεριμνήσει, ως είχε υποχρέωση, για την εκ νέου τοποθέτηση κατάλληλων ικριωμάτων . Συνεπώς, δεν μπορεί να θεμελιωθεί ευθύνη της έναντι του ενάγοντος για τον τραυματισμό του. Ως εκ τούτου, πρέπει ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Γ έφεσης να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ουσίαν, ως προς το οικείο σκέλος του, συνεπώς, παρέλκει η εξέταση του αυτού λόγου κατά τα λοιπά όπως και του τρίτου λόγου αυτής (ΕφΑθ 224/2016, ΔΕΕ 2016.355, ΕφΔωδ  70/2015, ΕφΠειρ 225/2014 αδημ, ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»).

Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ο εργολάβος του έργου, …………., προσέλαβε τον ενάγοντα, καθορίζοντας τον τρόπο και το ωράριο εργασίας του, ελέγχοντάς τον και δίνοντάς του οδηγίες, όπως αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι, τόσο κατά την ημέρα του ατυχήματος αλλά οπωσδήποτε και στις 16-4-2015 ήταν παρών, και μάλιστα κατά την τελευταία αυτή ημερομηνία επί πολλές ώρες, με βάση την κατάσταση εισερχομένων και εξερχομένων που τηρούσε ο φύλακας του ναυπηγείου. Το γεγονός ότι δεν απασχολείτο σε μόνιμη βάση από τον εργολάβο δεν ασκεί επιρροή, ενώ η μη ασφάλισή του στο ΙΚΑ, όπως συνέβη αντιθέτως με τον βοηθό του, οφείλεται στο ότι ήταν ήδη ασφαλισμένος στο ΤΕΒΕ. Άλλωστε, κατά τα λεγόμενά του, ο ίδιος απευθύνθηκε στον εργολάβο, επισημαίνοντάς του ότι τα μέτρα ασφαλείας δεν ήταν επαρκή. Τα παραπάνω στοιχεία είναι ενδεικτικά της ύπαρξης εξάρτησης του ενάγοντος από τον τελευταίο, τέτοιας που καθιστούν κατά την κρίση του δικαστηρίου απαραίτητη την ιδιαίτερη ρύθμιση της σχέσης του με αυτόν και δικαιολογούν την ειδική προστασία από το εργατικό δίκαιο ΑΠ 412/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ (Μον) 43/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Έτσι, από όλα τα ανωτέρω συνάγεται ότι μεταξύ του ενάγοντα και του τρίτου εναγομένου-εφεσίβλητου, συνήφθη σύμβαση εξαρτημένης εργασίας- ορισμένου χρόνου- επομένως, ορθώς το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κατέληξε στην ίδια κρίση αν και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας και πρέπει, ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, κατά το οικείο σκέλος του, με το οποίο η εκκαλούσα διατείνεται ότι επρόκειτο για σύμβαση έργου, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Με βάση, επομένως, όσα προαναφέρθηκαν, το επίδικο ατύχημα ήταν εργατικό κατά την έννοια του ν. 551/1915, δεδομένου ότι η προκληθείσα βλάβη της υγείας του ενάγοντος ήταν αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, που δεν αναγόταν σε οργανική ή παθολογική προδιάθεσή του, κατά την εκτέλεση της εξαρτημένης εργασίας του ως βαφέα, το οποίο δεν θα ελάμβανε χώρα, χωρίς αυτήν. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι το ατύχημα αυτό οφείλεται σε συγκλίνουσα αμέλεια του εργολάβου, ο οποίος, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 4 § § 1,7,9 και 19, και 63 και 64 § 5 του πδ 70/1990 που περιέχει ειδικές διατάξεις για την ασφάλεια των εργαζομένων σε ναυπηγικές και ναυπηγοεπισκευαστικές εργασίες, δεν οργάνωσε, επέβλεψε και επιθεώρησε την εκτέλεση της εργασίας της βαφής, ώστε να εξασφαλίσει την ύπαρξη ασφαλών συνθηκών εργασίας και δη την ύπαρξη ασφαλούς ικριώματος, προβαίνοντας σε διακοπή των εργασιών εφόσον δεν τηρούνταν οι όροι ασφαλείας των εργαζομένων, ούτε χορήγησε ατομικά μέσα προστασίας στον ενάγοντα, κατάλληλα για την αποτροπή της πτώσης του και συγκεκριμένα ζώνη ασφαλείας με όλα τα παρελκόμενά της, αλλά και της πλοιοκτήτριας εταιρίας, η ευθύνη της οποίας θεμελιώνεται αυτοτελώς στη διάταξη του άρθρου 5 § 2 του άνω πδ 70/1990 και, επομένως, το γεγονός ότι δεν αποδείχθηκε ότι είχε επιφυλάξει για τον εαυτό της τη διεύθυνση και επίβλεψη του έργου και το δικαίωμα παροχής οδηγιών προς τον εργολάβο, ως προστήσασα αυτόν, στερείται εννόμων συνεπειών. Στην ίδια κρίση περί έλλειψης δηλαδή σχέσης προστήσεως μεταξύ της πλοιοκτήτριας εταιρίας και του εργολάβου, κατέληξε και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, ορθώς εκτιμώντας τις αποδείξεις, συνεπώς, ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα διατείνεται ότι δεν υπήρχε τέτοια σχέση, στηρίζεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως άλλως προτείνεται αλυσιτελώς. Ειδικότερα, όσον αφορά την ευθύνη της πλοιοκτήτριας εταιρίας, ενώ οι νόμιμοι εκπρόσωποί της γνώριζαν την εκτέλεση εργασιών στο πλοίο της συγκεκριμένη ημέρα, δεδομένου ότι και ο πλοίαρχος ………….. βρισκόταν στον τόπο του ατυχήματος όταν αυτό συνέβη, δεν συνεργάστηκαν με τον εργολάβο για τη σωστή εφαρμογή των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας και την αποφυγή ατυχημάτων στις εργασίες που ο τελευταίος πραγματοποιούσε με εργαζόμενούς του και έτσι δεν μερίμνησε για την αντικατάσταση του ακατάλληλου και ανασφαλούς ικριώματος με νέο που θα πληρούσε τους όρους των άρθρων 37 επ. του άνω πδ/τος. Είναι βέβαιον, επίσης,  με βάση τα διδάγματα της λογικής ότι γνώριζαν ότι είχε ειδοποιηθεί η ιδιοκτήτρια του ναυπηγείου για την ολοκλήρωση των εργασιών και την απομάκρυνση των ικριωμάτων όπως και για την εκτέλεση τελικώς και κάποιων πρόσθετων εργασιών, προφανώς λόγω αστοχίας ή ελλείψεων των ήδη εκτελεσθέντων, που διαπιστώθηκαν εκ των υστέρων, αφού τόσο η σχετική ειδοποίηση όσο και η εντολή εκτέλεσης των εργασιών αυτών δόθηκε από τον ……………., ο οποίος δεν θα μπορούσε να ενεργήσει με αποκλειστικά δική του πρωτοβουλία για τα συγκεκριμένα θέματα, χωρίς έστω ενημέρωση της πλοιοκτήτριας. Έτσι, και ανεξαρτήτως του ότι δεν αποδείχθηκε ότι είχε επιφυλάξει για τον εαυτό της τη διεύθυνση και επίβλεψη του έργου, όφειλε, εφόσον εκτελούνταν ακόμη εργασίες κατά τον κρίσιμο χρόνο να έχει εξασφαλίσει την τήρηση των κανόνων ασφαλείας των εργαζομένων, βάσει των προαναφερθέντων ειδικών διατάξεων. Ειδικότερα, όπως αποδείχθηκε τα ικριώματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά την ημέρα του ατυχήματος ήταν πρόχειρα και συγκεκριμένα : α/ το δάπεδο τους δεν αποτελείτο από τρία τουλάχιστον μαδέρια ελάχιστου πάχους πέντε (5) εκατοστών, και συνολικού πλάτους τουλάχιστον εξήντα (60) εκατοστών, β/ τα μαδέρια του δαπέδου δεν συνδέονταν από το κάτω μέρος κάθετα προς την κατασκευή με ζεύγματα (κλάπες) σε τρόπο που να είναι αδύνατη η ανομοιόμορφη κάμψη τους, γ/δεν εξασφάλισε τη σταθερότητα των πλαγιοστατών της οριζόντιας δοκού ανά δύο με αντερείσματα που συγκολλώνται ή προσηλώνονται ανάλογα στο μέσον της οριζόντιας δοκού και στα κάτω άκρα των πλαγιοστατών, κατά παράβαση των άρθρων 41 § 1^α και δ και 45 § 2 του πδ 70/1990, οι ελλείψεις δε αυτές συνδέονται αιτιωδώς με την πτώση του ενάγοντος, διότι το ασφαλές δάπεδο εργασίας, όπως και τα αντερείσματα που θα συνδέονταν με τους πλαγιοστάτες, θα εξασφάλιζαν αφενός μεγαλύτερη επιφάνεια δαπέδου εργασίας του και αφετέρου θα μπορούσαν να τον συγκρατήσουν από την πτώση. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που κατέληξε στην ίδια κρίση αναφορικά με την ευθύνη της εκκαλούσας της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε αν και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία που αντικαθίσταται κα συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας και πρέπει ο περί του αντιθέτου έβδομος λόγος της άνω έφεσης, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Αντιθέτως, δεν αποδείχθηκε συντρέχον πταίσμα του ενάγοντος στην πρόκληση του ατυχήματος, καθόσον αυτός, ως παρέχων εξαρτημένη εργασία και έχοντας ανάγκη να εργαστεί, παρ’ότι διαμαρτυρήθηκε στον πλοίαρχο και τον εργοδότη του για την ακαταλληλότητα του ικριώματος, δεν είχε τη δυνατότητα να ενεργήσει διαφορετικά, δηλαδή να αρνηθεί να εκτελέσει τις εργασίες, εφόσον δεν ελήφθη κάποιο πρόσθετο μέτρο ασφαλείας, και έτσι η έκθεσή του στον κίνδυνο πτώσης υπήρξε αναπόφευκτη. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που κατέληξε στην ίδια κρίση, αν και με ελλιπή αιτιολογία που συμπληρώνεται από την αιτιολογία της παρούσας, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει, ο επανυποβληθείς ως και πρωτοδίκως από την εκκαλούσα της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, με τον τρίτο λόγο αυτής, ισχυρισμός της περί συνυπαιτιότητας του ενάγοντος να απορριφθεί ως αβάσιμος.  Με βάση, επομένως, όσα προεκτέθηκαν ο ενάγων, ως παθών, δικαιούται να ζητήσει πλήρη αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού του, ενώ η αξίωσή του για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη, θεμελιώνεται στις γενικές διατάξεις και όχι στον ειδικό νόμο 551/1915 (ΑΠ 1212/2019, ΑΠ 834/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), όπως ορθώς έκρινε κατ’αποτέλεσμα και το Πρωτόδικο Δικαστήριο, ορθά εφαρμόζοντας τον νόμο, αφού παρά την επίκληση αντικειμενικής ευθύνης της  πλοιοκήτριας εταιρίας, η επισήμανση αυτή αφορά στην ιδιότητά της ως κυρίας του έργου, αυτή καθεαυτή, προσαπαιτούμενης σε κάθε περίπτωση της υπαιτιότητάς της, η αποδοχή της οποίας προκύπτει ανενδοίαστα από το αιτιολογικό της, όπου γίνεται λόγος για συγκλίνουσα αμέλειά της. Συνεπώς, ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα διατείνεται ότι, εφόσον δεν δέχθηκε το Πρωτόδικο Δικαστήριο υπαιτιότητά της δεν θα μπορούσε, εφαρμόζοντας τις γενικές διατάξεις να επιδικάσει χρηματική ικανοποίηση στον ενάγοντα, στηρίζεται επί εσφαλμένης προϋποθέσεως και πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.  Αποδείχθηκε, επίσης, ότι κατά την έξοδο του ενάγοντος από το νοσοκομείο του χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια δύο μηνών. Λόγω όμως του κατάγματος που είχε υποστεί κατέστη ολικά ανίκανος για εργασία για χρονικό διάστημα 4 μηνών. Μετά το χρονικό αυτό διάστημα δεν αποδεικνύεται ανικανότητά του προς εργασία, ελλείψει κυρίως ιατρικών γνωματεύσεων που να πιστοποιούν την κατάσταση της υγείας του. Συγκεκριμένα δεν προσκομίζεται καμία γνωμάτευση στην οποία να καταγράφονται τυχόν δυσκολίες και υπολειμματικές βλάβες, ενώ δεν αποδεικνύεται ακόμη και σύσταση έστω για υποβολή του σε φυσικοθεραπείες. Η από 10-6-2015 ιατρική γνωμάτευση του …………., πλαστικού χειρουργού, αφορά την αποκατάσταση των ουλών του από το ατύχημα και την χειρουργική επέμβαση και ο ίδιος, κάνει λόγο παρεμπιπτόντως και μάλιστα ως μη ειδικός για δυσχέρεια κίνησης της αρθρώσεως του αγκώνα, η οποία όμως λόγω και του χρόνου της εξέτασης, που απείχε λιγότερο από δύο μήνες από το ατύχημα, ήταν αναμενόμενη και δεν αποτελεί απόδειξη για ανικανότητά του και πέραν του προαναφερθέντος χρόνου. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι ο ενάγων διατηρούσε προ του ατυχήματος βαφείο αυτοκινήτων, στο οποίο απασχολούσε έναν υπάλληλο, ενώ περιστασιακά αναλάμβανε και βαφές σκαφών, εργασία για την οποία δεν εισφέρθηκαν επιπλέον στοιχεία, που να αφορούν τη συχνότητα και τη διάρκεια της απασχόλησής του, όπως και τη συνήθη αμοιβή του γι’αυτήν. Επίσης, δεν προσκομίστηκαν αποδεικτικά στοιχεία για το καθαρό εισόδημά του από την επιχείρησή του, όπως φορολογική του δήλωση ή εκκαθαριστικό, αν και του ήταν ευχερές, δοθέντος ότι και ο εξετασθείς ενώπιον συμβολαιογράφου μάρτυράς του ………….., που διατηρεί μαγαζί επισκευής παλαιών ειδών πλησίον της επιχείρησης του ενάγοντος, βεβαίωσε καταθέτοντας ένα συγκεντρωτικό ποσό, χωρίς καμία περαιτέρω ανάλυση. Εκτιμάται, ωστόσο, με βάση τη μαρτυρία του, το είδος της ασκούμενης επιχείρησης, τις γενικότερες οικονομικές συνθήκες, τη συμφωνηθείσα αμοιβή για την εργασία του στο προαναφερθέν πλοίο (1.500 ευρώ), καθώς και το γεγονός ότι είχε ανάγκη να συμπληρώνει το μηνιαίο εισόδημά του με πρόσθετη εργασία βαφής σκαφών,  ότι το συνολικό καθαρό μηνιαίο εισόδημα του ενάγοντος ανερχόταν στο ποσό των 3.000 ευρώ κατ’ελάχιστον. Συνεπώς, αυτός απώλεσε το ποσό των 12.000 (3.000 Χ 4 μήνες) ευρώ, που μετά βεβαιότητας και κατά τη συνήθη των πραγμάτων πορεία θα αποκέρδαινε από την εργασία του αν δεν είχε μεσολαβήσει ο τραυματισμός του και η εντεύθεν ανικανότητά του προς εργασία. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο κρίνοντας ότι το μηνιαίο εισόδημά του ανερχόταν στο ποσό των 4.000 ευρώ και ακολούθως του επιδίκασε για την αιτία αυτή το συνολικό ποσό των 16.000 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει ο δεύτερος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης, με τον οποίο ο ενάγων επικαλείται μεγαλύτερο διάστημα ανικανότητας προς εργασία, να απορριφθεί ως αβάσιμος και να γίνει δεκτός, κατά το οικείο σκέλος του ο έκτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης, με τον οποίο η εκκαλούσα διατείνεται ότι το εισόδημά του ήταν χαμηλότερο, ως βάσιμος και κατ’ουσίαν. Επίσης, από όσα παραπάνω εκτέθηκαν αποδεικνύεται ότι ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη, καθώς υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση, ταλαιπωρήθηκε, στενοχωρήθηκε και επιπλέον κατέστη ανίκανος για εργασία για αρκετό χρονικό διάστημα. Για την αποκατάστασή της η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, που πρέπει να του επιδικασθεί, σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») ανέρχεται, ενόψει του είδους της υπαιτιότητας της πρώτης εναγομένης, των ειδικότερων συνθηκών του ατυχήματος, της έκτασης, του είδους και της σοβαρότητας του τραυματισμού του, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης του ιδίου και της άνω εναγομένης, πλοιοκτήτριας εταιρείας, στο ποσό των 15.000 ευρώ. Συνεπώς, κρίνοντας όμοια το Πρωτόδικο Δικαστήριο, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε, και πρέπει, ο πρώτος λόγος της υπό στοιχ. Α΄έφεσης και ο τέταρτος λόγος της υπό στοιχ. Β΄έφεσης με τον οποίο οι εκκαλούντες πλήττουν την εκκαλουμένη ως προς τη σχετική κρίση της ζητώντας τον καθορισμό της σε υψηλότερο και χαμηλότερο ποσό αντίστοιχα, να απορριφθούν ως αβάσιμοι.

Κατόπιν αυτών, και μη υπάρχοντος άλλου λόγου εφέσεως προς έρευνα, πρέπει : 1/ Να απορριφθεί εξ ολοκλήρου ως αβάσιμη η υπό στοιχ. Α΄  από 31-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …………./3-4-2017) έφεση, 2/ Να γίνει δεκτή η υπό στοιχ. Γ΄από 7-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………../7-3-2017) έφεση ως βάσιμη και κατ’ουσίαν και 3/ Να γίνει επίσης δεκτή ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν η υπό στοιχ. Β΄ από 16-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. …………./24-3-2017) έφεση, ακολούθως να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, δηλαδή και κατά τις διατάξεις της, που δεν ανατρέπονται με την παρούσα απόφαση, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της εκτέλεσης, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με την εκτέλεση αυτής, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208). Στη συνέχεια, αφού κρατηθεί η υπόθεση και δικαστεί από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ), πρέπει να απορριφθεί η αγωγή, ως προς την τρίτη εναγομένη εταιρία με την επωνυμία «………» ……, θυγατρικής του ομίλου εταιριών «………..», και να γίνει αυτή δεκτή κατά τα λοιπά, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να υποχρεωθεί η πρώτη εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 27.000 (12.000 + 15.000) ευρώ, για τις μνημονευόμενες στο σκεπτικό αιτίες, με τον νόμιμο τόκο, για μεν το ποσό των 9.000 ευρώ, που αντιστοιχεί στα διαφυγόντα κέρδη των μηνών Μαϊου, Ιουνίου και Ιουλίου 2015 και των 15.000 ευρώ της ηθικής βλάβης, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και για το ποσό των 3.000 ευρώ, που αντιστοιχεί στα διαφυγόντα κέρδη Αυγούστου 2015, από την παρέλευση της 5^ης ημέρας του.

Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που κατέθεσε ο εκκαλών της υπό στοιχ. Α΄έφεσης κατά την άσκησή της, και η επιστροφή αντίστοιχα του παραβόλου που κατέθεσαν οι εκκαλούσες των υπό στοιχ. Β΄και Γ΄εφέσεων κατά την άσκηση τους, λόγω της ήττας και νίκης τους-εν μέρει και εν όλω-αντίστοιχα (άρθρο 495 § 3  εδ. ε΄ του ΚΠολΔ). Τέλος, κατόπιν υποβολής σχετικών αιτημάτων, πρέπει τα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας της υπό στοιχ. Γ΄έφεσης αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, να επιβληθούν σε βάρος του εφεσίβλητου-ενάγοντος, και τα δικαστικά έξοδα των εκκαλούντων των υπό στοιχ. Α΄και Β΄εφέσεων, να κατανεμηθούν μεταξύ αυτών, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΚΗΡΥΣΣΕΙ απαράδεκτη τη συζήτηση της από 31-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………./3-4-2017) υπό στοιχ. Α΄έφεσης του ενάγοντος, ως προς τον τρίτο εφεσίβλητο, ………..

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ κατά τα λοιπά αυτήν και τις από 16-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ………./24-3-2017) υπό στοιχ. Β΄έφεση και την από 7-3-2017 (με αύξ. αριθμ. εκθ. καταθ. ……./17-3-2017) υπό στοιχ. Γ΄έφεση, κατά της υπ’αριθμ. 421/2017 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την υπό στοιχ. Α΄έφεση.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου που κατέθεσε ο εκκαλών κατά την άσκησή της.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του ενάγοντος-εκκαλούντος-εφεσίβλητου τα δικαστικά έξοδα της άνω εναγομένης, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων πεντακοσίων (2.500) ευρώ.

ΔΕΧΕΤΑΙ τις υπό στοιχ. Β΄και Γ΄εφέσεις.

ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.

ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου που κατέθεσαν οι εκκαλούσες κατά την άσκησή τους.

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.

ΔΙΚΑΖΕΙ την από 17-7-2015 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………/17-7-2015) αγωγή.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ αυτήν, ως προς την τρίτη εναγομένη, εταιρία με την επωνυμία «…………» ……, θυγατρικής του ομίλου εταιριών «………..».

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν ως προς την πρώτη εναγομένη.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την πρώτη εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των είκοσι επτά χιλιάδων (27.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο, για μεν το ποσό των είκοσι τεσσάρων χιλιάδων (24.000) ευρώ, από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και για το ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ, από τις 6 Αυγούστου 2015 και μέχρι την εξόφληση.

ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της  άνω εναγομένης-εκκαλούσας της υπό στοιχ. Β΄έφεσης-εφεσίβλητης, μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο ορίζει στο ποσό των δύο χιλιάδων διακοσίων (2.200) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 29-7-2020.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                                       Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ