Αριθμός 544/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα E.T.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 115 παρ. 2, 242 παρ. 2 και 686 επ. του ΚΠολΔ, συνάγεται ότι στις υποθέσεις που εκδικάζονται κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, για τις οποίες είναι υποχρεωτική η προφορική συζήτηση, δεν έχει εφαρμογή η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ και, κατά συνέπεια, δεν ισχύει η ευχέρεια των πληρεξουσίων Δικηγόρων των διαδίκων να προκαταθέσουν δήλωση ότι δεν θα παραστούν κατά την εκφώνηση της υπόθεσης. Ειδικότερα, η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προφορικότητα της συζήτησης των υπαγομένων στη διαδικασία αυτή υποθέσεων, ακόμη και ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου, ενώπιον του οποίου εισάγεται προς συζήτηση έφεση, κατά αποφάσεως που εκδόθηκε μεν κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, πλην όμως, με αυτήν (απόφαση) δεν λαμβάνονται ασφαλιστικά ή ρυθμιστικά της κατάστασης μέτρα, αλλά τέμνεται οριστικά η διαφορά, και για το λόγο αυτό υπόκειται σε έφεση και αναίρεση και δεν ισχύει η απαγόρευση του άρθρου 699 του ΚΠολΔ. Στις περιπτώσεις αυτές στην κατ΄ έφεση δίκη τηρείται επίσης η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (Π. Τζίφρα: Ασφαλιστικά Μέτρα, εκ. 4η, σελ. 579), έτσι επιτρέπεται και η ενώπιον του δευτεροβαθμίου Δικαστηρίου εξέταση μαρτύρων ακόμη και για ζητήματα για τα οποία εξετάσθηκαν μάρτυρες στην πρωτοβάθμια δίκη, ενώ η υπόθεση κρίνεται κατά πιθανολόγηση, με αποτέλεσμα, ακόμη και στην περίπτωση που οι διάδικοι δικάστηκαν αντιμωλία, στην έκκλητη δίκη δεν μπορεί να παραλειφθεί η προφορική συζήτηση και συνεπώς δεν επιτρέπεται δήλωση του άρθρου 242 του ΚΠολΔ στην κατ΄ έφεση δίκη. Σε μια τέτοια περίπτωση, που δεν μπορεί να εφαρμοσθεί η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ, ο διάδικος που κατέθεσε προτάσεις και δεν παρουσιάσθηκε στη συζήτηση, δικάζεται ερήμην (ΕφΘεσ 36/2019, ΕφΘεσ 896/2018, ΕφΑθ 1123/2014, ΕφΑθ 2203/2012), ενώ δεν λαμβάνονται υπόψη οι προκατατεθείσες προτάσεις του και οι περιεχόμενοι σ΄ αυτές ισχυρισμοί, ούτε ερευνάται εάν προσκομίζονται τα επικαλούμενα με αυτές (προκατατεθείσες προτάσεις) έγγραφα, ούτε λαμβάνονται υπόψη αυτά. Περαιτέρω, κατά τη διάταξη του άρθρου 524 παρ. 4 του ΚΠολΔ «Σε περίπτωση ερημοδικίας του εφεσίβλητου ως προς την έφεση η διαδικασία προχωρεί σαν να ήταν και αυτός παρών. Το ίδιο ισχύει και σε περίπτωση ερημοδικίας του εκκαλούντος ως προς την αντέφεση. Ο παριστάμενος διάδικος υποχρεούται μέσα σε πέντε ημέρες από τη συζήτηση να προσκομίσει αντίγραφα του εισαγωγικού δικογράφου και των προτάσεων του αντιδίκου του, που κατατέθηκαν στην πρωτοβάθμια δίκη, καθώς και τα πρακτικά και τις εκθέσεις που λήφθηκαν κατ΄ αυτήν. Διαφορετικά κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση.».Τούτο δε, λόγω της αδυναμίας του δευτεροβάθμιου Δικαστηρίου να κρίνει επί της διαφοράς, από την έλλειψη αυτή. Επί παραλείψεως κηρύξεως του ανωτέρω προσωρινού απαραδέκτου, που επιβάλλεται από το νόμο προεχόντως προς κατοχύρωση του θεμελιώδους δικονομικού δικαιώματος της υπεράσπισης, (άρθρο 110 παρ. 2 του ΚΠολΔ), ιδρύεται λόγος αναίρεσης από το άρθρο 559 αρ. 14 του ΚΠολΔ (βλ. σχετ. ΑΠ 119/2015, ΕφΠατρ 217/2018, ΕφΔωδ 39/2015, ΕφΠειρ 804/2014, ΕφΠειρ 371/2014, ΕφΛαρ 139/2012). Ως προς την εφαρμογή των ανάλογων διατάξεων των άρθρων 531 παρ. 2 και 279 παρ. 3 του ΚΠολΔ, όπως ίσχυαν πριν από την κατάργησή τους από τα άρθρα 16 παρ. 6 και 13 παρ. 2 του Ν. 2915/2001 αντιστοίχως, βλ. σχετ. ΑΠ 122/2003, ΕφΔωδ 161/2006. Εξάλλου, η άνω διάταξη του άρθρου 524 παρ. 4 του ΚΠολΔ, έχει εφαρμογή και όταν το Δικαστήριο επιλαμβάνεται της εκδίκασης εφέσεως κατά αποφάσεως που εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (ΕφΠατρ 171/2019). Στην προκειμένη περίπτωση, με την υπ΄ αρ. 696/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 4 και 5 του Ν. 4364/2016), αντιμωλία των διαδίκων, έγινε δεκτή η αγωγή και αναγνωρίστηκε ότι οι εναγόμενοι οφείλουν εις ολόκληρον να καταβάλουν στην ενάγουσα το συνολικό ποσό των 141.729,66 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της κρινόμενης αγωγής και μέχρις ολοσχερούς εξοφλήσεως. Κατά της πρωτόδικης αυτής αποφάσεως οι εναγόμενες άσκησαν την από 25-5-2018 (αρ. καταθ. …./2018) έφεσή τους, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 4-6-2018, η συζήτηση της οποίας, ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, ορίστηκε αρχικά για τη δικάσιμο της 4-4-2019. Από την υπ΄ αρ. …./4-7-2018 έκθεση επιδόσεως της Δικαστικής Επιμελήτριας του Εφετείου Αθηνών που έχει την έδρα της στο Πρωτοδικείο Αθηνών …………, που επικαλούνται και προσκομίζουν οι εκκαλούσες, προκύπτει ότι τη συζήτηση της κρινόμενης εφέσεως επισπεύδουν αυτές, (εκκαλούσες, άρθρο 498 του ΚΠολΔ), οι οποίες επέδωσαν νόμιμα και εμπρόθεσμα στην εφεσίβλητη, πιστό αντίγραφο της ένδικης εφέσεως, με εκθέσεις καταθέσεως, πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση να παραστεί (η εφεσίβλητη) κατά την ορισθείσα ως άνω δικάσιμο της 4-4-2019, οπότε, αφού εμφανίστηκαν στο ακροατήριο οι διάδικοι δια των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους, αναβλήθηκε η συζήτηση αυτής, για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Κατά την ως άνω τελευταία δικάσιμο της 20-2-2020, όταν η υπόθεση εκφωνήθηκε νόμιμα από τη σειρά του οικείου πινακίου, οι εκκαλούσες εκπροσωπήθηκαν από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο τους, ενώ η εφεσίβλητη εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο Δικηγόρο της με δήλωση κατά το άρθρο 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ. Η παράσταση αυτή της εφεσίβλητης, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, δεν είναι η προσήκουσα, δεδομένου ότι κατά την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, κατά την οποία εκδικάζεται η ένδικη έφεση, η προφορική συζήτηση είναι υποχρεωτική και δεν έχει εφαρμογή, η διάταξη του άρθρου 242 παρ. 2 του ΚΠολΔ. Επομένως, εφόσον η εφεσίβλητη-ενάγουσα δεν μετέχει κανονικά στη συζήτηση της εφέσεως, πρέπει αυτή να δικασθεί ερήμην, δεδομένου ότι είχε νομίμως και εμπροθέσμως κλητευθεί για την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 4-4-2019, κατά τα προαναφερόμενα, ενόψει και του ότι η αναβολή της συζήτησης από το οικείο πινάκιο και η αναγραφή της υπόθεσης, στη συνέχεια, σ΄ αυτό ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 226 παρ. 4 του ΚΠολΔ, που εφαρμόζεται και στην κατ΄ έφεση δίκη κατ΄ άρθρο 498 παρ. 2 του ιδίου Κώδικα (ΕφΚρητ183/2009)], πλην όμως, η διαδικασία θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτή παρούσα (άρθρο 524 παρ. 4 εδ. α΄ του ΚΠολΔ). Περαιτέρω, οι παριστάμενες εκκαλούσες, λόγω της ερημοδικίας της εφεσίβλητης, είχαν υποχρέωση, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, μέσα σε πέντε ημέρες από τη συζήτηση της εφέσεως (20-2-2020) να προσκομίσουν,[εκτός των ήδη επικαλουμένων και προσκομιζομένων, σε επικυρωμένα αντίγραφα, με τις προτάσεις που κατέθεσαν ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, α) από 8-11-2017 σημειώματος της εφεσίβλητης που κατατέθηκε στην πρωτοβάθμια δίκη και β) ταυτάριθμων με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικών], αντίγραφο του εισαγωγικού δικογράφου, ήτοι της αγωγής της ενάγουσας, ήδη απολειπομένης εφεσίβλητης, επί της οποίας εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Πλην όμως, οι εκκαλούσες, δεν το προσκόμισαν, εντός της ως άνω νόμιμης προθεσμίας των πέντε ημερών από τη συζήτηση της ένδικης εφέσεως. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί απαράδεκτη η συζήτηση αυτής (ένδικης εφέσεως).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Κηρύσσει απαράδεκτη τη συζήτηση της από 25-5-2018 (αρ. καταθ. ……/2018) εφέσεως.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 24.8.2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και του πληρεξούσιου Δικηγόρου των εκκαλουσών.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ