Αριθμός 549/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Κ.Δ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, η από 21-3-2013 (με αριθμ. κατάθ. ΓΑΚ…../2016 και ΕΑΚ …./2016) έφεση του ηττηθέντος ενάγοντος, ………. κατά των 1)………. 2)της εδρεύουσας στον ΄Αγιο Ιωάννη Ρέντη ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………» και 3) της εδρεύουσας στην Αθήνα ανώνυμης ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………..» και κατά της υπ’ αριθμ. 1190/2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο (άρθρο 681Α σε συνδ. με τα άρθρα 666, 667 και 670-676 ΚΠολΔ).
IΙ.Η υπό κρίση έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως, προ πάσης επιδόσεως (άρθρα 495 παρ. 1, 2, 511, 513 παρ. 1β, 516 παρ. 1, 517 και 518 παρ. 2 του ΚΠολΔ), αρμοδίως, δε, φέρεται προς εκδίκαση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 ΚΠολΔ, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011). Σημειώνεται, ότι έχει κατατεθεί από τον εκκαλούντα το νόμιμο παράβολο εκ ποσού διακοσίων (200) ευρώ, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ (όπως η διάταξη αυτή προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του Ν. 4055/2012, με έναρξη ισχύος την 2-4-2012), Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί, περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της(άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
ΙΙΙ. Με την από 28-6-2010 (με αριθμ.κατάθ……./2010) αγωγή, που ασκήθηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου (Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς) και ύστερα από παραδεκτό και νόμιμο περιορισμό του αγωγικού αιτήματος σε έντοκο αναγνωριστικό, ο ενάγων ιστορούσε ότι κατά τον αναφερόμενο σ’αυτήν τόπο και χρόνο, ο πρώτος εναγόμενος, οδηγώντας το με αριθμ.κυκλ. ……… Δ.Χ. λεωφορείου, ιδιοκτησίας της δεύτερης εναγόμενης εταιρείας, που ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην τρίτη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από αποκλειστική του υπαιτιότητα, τροχαίο αυτοκινητικό ατύχημα, ήτοι, από αμέλειά του, όπως ειδικότερα περιγράφεται στην αγωγή, έγινε υπαίτιος σύγκρουσης του απ’αυτόν οδηγούμενου λεωφορείου, με τον ενάγοντα, πεζό, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του τελευταίου. Με βάση το ιστορικό αυτό, ο ενάγων ζητούσε να αναγνωριστεί ότι υποχρεούνται οι εναγόμενοι να του καταβάλουν εις ολόκληρον ο καθένας, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, το συνολικό ποσό των 48.483,51 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική (παρούσα και μελλοντική) και αποθετική ζημία, που υπέστη εξαιτίας του ατυχήματος και να αναγνωριστεί ότι του οφείλουν οι εναγόμενοι το ποσό των 200.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, που υπέστη, λόγω της σε βάρος του αδικοπρακτικής συμπεριφοράς, επιφυλασσόμενου να αναζητήσει και το ποσό των 30 ευρώ, επιπλέον, παριστάμενος, ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον των ποινικών δικαστηρίων.
IV. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο εξέδωσε, αρχικά, την υπ’αριθμ.5565/2011 μη οριστική απόφασή του, με την οποία διέταξε την επανάληψη της συζήτησης προκειμένου να προσκομιστούν με επιμέλεια του ενάγοντος, κατά τη νέα συζήτηση της υπόθεσης α)βεβαίωση αρμόδιας υπηρεσίας της Πολιτείας της Καλιφόρνιας των Η.Π.Α., από την οποία να προκύπτει αν ο ενάγων ήταν ασφαλισμένος ή όχι σε φορέα κοινωνικής ασφάλισης και σε ποιόν, β)σε καταφατική περίπτωση βεβαίωση του ασφαλιστικού του φορέα περί του εάν έλαβε ή όχι από αυτόν παροχές, ποιές και τι ύψους, συνεπεία του τραυματισμού του από το ένδικο ατύχημα, ή εάν δικαιούται να λάβει μελλοντικά, ιδίως για τη χειρουργική επέμβαση στην οποία επρόκειτο, κατά τους ισχυρισμούς του, να υποβληθεί στο μέλλον, και γ) γνωμοδότηση του Ελληνικού Ινστιτούτου Διεθνούς και Αλλοδαπού Δικαίου για τις διατάξεις που ισχύουν στην Πολιτεία της Καλιφόρνια των Η.Π.Α., σε μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, σχετικά με το εάν, πότε και με ποιές προϋποθέσεις μεταβιβάζεται στον αλλοδαπό αυτό φορέα κοινωνικής ασφάλισης, η απαίτηση αποζημίωσης του ασφαλισμένου παθόντος γα τις παροχές αυτές. Στη συνέχεια, κατά τη νέα συζήτηση που έλαβε χώρα, στις 12-10-2012, εκδόθηκε η εκκαλούμενη, υπ’αριθμ. 1190/2013 οριστική απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή, ως κατ’ουσίαν αβάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται ο ηττηθείς ενάγων και ζητά, για λόγους, που ανάγονται σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων, να εξαφανιστεί και να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή του.
V. Από την επανεκτίμηση της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα του ενάγοντος και του μάρτυρα των εναγόμενων, που εξετάσθηκαν στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και οι καταθέσεις τους περιέχονται στα υπ’αριθμ. 5565/2011 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ίδιου δικαστηρίου, απ` όλα ανεξαιρέτως, τα έγγραφα που επαναπροσκομίζουν νόμιμα οι διάδικοι, με τις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου προτάσεις τους (βλ. και ΟλΑΠ 14/2005, ΟλΑΠ 9/2000 Δημ. ΝΟΜΟΣ), είτε για άμεση απόδειξη, είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (άρθρα 336 παρ 3, 339, 395, 591 παρ. 1 και 529 ΚΠολΔ), για μερικά από τα οποία (έγγραφα) γίνεται ειδική αναφορά πιο κάτω, χωρίς, όμως, να έχει παραλειφθεί κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της παρούσας διαφοράς και από τις νόμιμα προσκομιζόμενες φωτογραφίες, η γνησιότητα των οποίων και δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 αριθμ. 3, 448 παρ. 2, 457 παρ. 4, 591 παρ. 1 του ΚΠολΔ), σε συνδυασμό και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπάγγελτα και χωρίς απόδειξη από το Δικαστήριο (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, το οποίο, κατά την προκειμένη διαδικασία, μπορεί να λάβει υπόψη του (άρθρα 671 παρ. 1 και 681 A ΚΠολΔ) και αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 17-8-2009, ημέρα Δευτέρα και περί ώρα 11.10΄, ο ενάγων εκινείτο πεζός επί της μονής κατεύθυνσης οδού Εθνικής Αντίστασης, στον Πειραιά. Κατά τον ίδιο χρόνο ο πρώτος από τους εναγόμενους οδηγούσε το υπ’αριθμ.κυκλ. ……….. Δ.Χ. λεωφορείο αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της δεύτερης από τους εναγόμενους και το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους ζημίες στην τρίτη από τους εναγόμενους ασφαλιστική εταιρεία και όπως αποδεικνύεται από τον προσκομιζόμενο από τους εφεσίβλητους ταχογράφο της 17-8-2009, εκινείτο με ταχύτητα 25-30 χλμ. την ώρα, δηλαδή, κάτω από το ανώτατο επιτρεπόμενο για τις περιστάσεις(εντός κατοικημένης περιοχής) ορίου ταχύτητας των 50χλμ.την ώρα (άρθρ.20 παρ.1 του Κ.Ο.Κ.). Η οδός Εθνικής Αντίστασης, συνολικού πλάτους 14 μέτρων, είναι μονή; κατεύθυνσης, με τρεις λωρίδες κυκλοφορίας. Μεταξύ της δεξιάς λωρίδας κυκλοφορίας, που έχει πλάτος 6,5 μέτρων και των δύο άλλων, συνολικού πλάτους 7,50 μέτρων, υφίσταται διαχωριστική τσιμεντένια νησίδα ασφαλείας, πλάτους 1,5 μέτρου.. Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Κ.Ο.Κ., διαχωριστική νησίδα είναι το υπερυψωμένο ή με άλλους τρόπους οριζόμενο τμήμα οδού, το οποίο χωρίζει λωρίδες κυκλοφορίας οχημάτων ή οδοστρώματα της αυτής ή αντίθετης κατεύθυνσης και επί του οποίου απαγορεύεται η κυκλοφορία, με εξαίρεση τη διέλευση πεζών, όπου αυτή επιτρέπεται, ενώ, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, νησίδα ασφαλείας είναι το υπερυψωμένο τμήμα οδοστρώματος, που προορίζεται, είτε για καταφύγιο των πεζών, είτε για την αποβίβαση-επιβίβαση αυτών σε συγκοινωνιακά μέσα. Στο ύψος της συμβολής της οδού Εθνικής Αντίστασης με την στα αριστερά της ευρισκόμενη, πλάτους 9,5 μέτρων, οδό Μακράς Στοάς, που είναι μονής κατεύθυνσης και, σχηματίζει με την οδό Εθνικής Αντίστασης σχήμα Ταύ (Τ), η ως άνω τσιμεντένια διαχωριστική νησίδα ασφαλείας διακόπτεται. Επτά (7) περίπου, μέτρα μετά το πέρας της συμβολής των δύο ως άνω οδών, αρχίζει νέα τσιμεντένια νησίδα, όπως η απόστασή της αυτή από τη συμβολή των οδών, προκύπτει, λαμβανομένου υπόψιν ότι το πλάτος του πεζοδρομίου στην οδό Μακράς Στοάς, σύμφωνα με το προσκομιζόμενο από τους εφεσίβλητους-εναγόμενους από 17-8-2009 πρόχειρο σχεδιάγραμμα του τόπου του ατυχήματος, που συνέταξε ο Αστυφύλακας (Π.Σ.), ………….., είναι πέντε (5) μέτρα και σύμφωνα με το ίδιο σχεδιάγραμμα, σε συνδυασμό με την προσκομιζόμενη από τον εκκαλούντα-ενάγοντα φωτογραφία με δορυφορική λήψη του τόπου του ατυχήματος, η εν λόγω τσιμεντένια νησίδα αρχίζει δύο(2) τουλάχιστον μέτρα μετά το πέντε μέτρων πλάτους πεζοδρόμιο του οικοδομικού τετραγώνου, στο οποίο και βρίσκεται το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας, όπου και ήθελε ο εκκαλών-ενάγων να μεταβεί. Μεταξύ των δύο τσιμεντένιων νησίδων ασφαλείας δεν υφίσταται επί του οδοστρώματος της οδού Εθνικής Αντίστασης οποιαδήποτε κατά μήκος διαγράμμιση. Να σημειωθεί ότι σύμφωνα με το άρθρο 2 του Κ.Ο.Κ., οδόστρωμα είναι το τμήμα της οδού που προορίζεται για την κυκλοφορία των οχημάτων. Από τις υπάρχουσες στα αριστερά της διαχωριστικής τσιμεντένιας νησίδας ασφαλείας, δύο λωρίδες κυκλοφορίας της αυτής κατεύθυνσης, συνολικού πλάτους, κατά τα παραπάνω, 7,5 μέτρων, η πρώτη δεξιά λωρίδα είναι λεωφορειόδρομος, πλάτους 4,5, περίπου, μέτρων και η έτερη, αριστερή, πλάτους 3, περίπου, μέτρων, είναι κοινή για όλα τα υπόλοιπα οχήματα (βλ. προσκομιζόμενες φωτογραφίες του τόπου του ατυχήματος σε συνδυασμό με από 17-8-2009 πρόχειρο σχεδιάγραμμα του τόπου τροχαίου ατυχήματος του Αστυφύλακα (Π.Σ.), ……………).
Κατά τον παραπάνω χρόνο, η κυκλοφορία πεζών και οχημάτων επί της οδού Εθνικής Αντίστασης, ήταν πυκνή (βλ. από 17-8-2009 έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος ο Αστ. (ΠΣ) ……………). ΄Εχοντας ο ενάγων σταθμεύσει, προηγουμένως, το αυτοκίνητό του στη δεξιά λωρίδα της οδού Εθνικής Αντίστασης, στο ύψος του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος και προτιθέμενος να διασχίσει, πεζός, το οδόστρωμα, προκειμένου να επισκεφθεί το κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος, που βρισκόταν στο απέναντι πεζοδρόμιο, επί των οδών Εθνικής Αντίστασης και Μακράς Στοάς και συγκεκριμένα, στο οικοδομικό τετράγωνο, που αρχίζει μετά τη συμβολή των οδών Εθνικής Αντίστασης και Μακράς Στοάς, εισήλθε, αρχικά, στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, κατευθυνόμενος προς την είσοδο του τραπεζικού καταστήματος στα όρια της συμβολής των δύο οδών και διέσχισε το οδόστρωμά της, το οποίο δεν διέθετε διάβαση πεζών, ούτε φωτεινούς σηματοδότες (βλ.ως άνω ένορκη κατάθεση μάρτυρος απόδειξης στα με αριθμ.5565/2011 πρακτικά του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, σε συνδυασμό με ως άνω έκθεση αυτοψίας). Όταν, έχοντας διέλθει τη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, έφθασε στο μέσον, περίπου, του οδοστρώματος, σε σημείο μεταξύ των δύο παραπάνω τσιμεντένιων νησίδων και συγκεκριμένα, σε σημείο του οδοστρώματος, πλησίον της, μετά τη συμβολή των δύο οδών, αρχόμενης υπερυψωμένης νησίδας, εξακολούθησε την βιαστική κίνησή του στο οδόστρωμα, δηλαδή, στο τμήμα της οδού που προοριζόταν για την κυκλοφορία οχημάτων και όχι πεζών, δεδομένου ότι στο σημείο εκείνο δεν υφίστατο ούτε διάβαση πεζών την οποία εάν υπήρχε θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει για τη διέλευσή του (άρθρ.2 και 38 παρ.4 του Κ.Ο.Κ.), ούτε φωτεινή σηματοδότηση για πεζούς, στα σήματα της οποίας, εάν υπήρχε, θα έπρεπε να συμμορφωθεί (άρθρ.7 και 38 παρ.4 του Κ.Ο.Κ.), με αποτέλεσμα, χωρίς, ουδόλως, να ανακόψει την κίνησή του για να ελέγξει προς τα αριστερά του, για να διαπιστώσει την κίνηση οχημάτων στην επόμενη, ως προς την πορεία του -μετά την πρώτη-, λωρίδα κυκλοφορίας, προς την οποία, ήδη, κατευθυνόταν και συγκεκριμένα, σ’αυτήν, η οποία, λίγα μέτρα πριν απ’το σημείο που ο ίδιος βρισκόταν και λίγα μέτρα μετά απ’αυτό, βρισκόταν αριστερά από τις δύο υπάρχουσες νησίδες, στη νοητή συνέχεια των οποίων και είχε φθάσει και χωρίς, έτσι, να βεβαιωθεί ότι με την εξακολούθηση της πορείας του δεν θα παρεμπόδιζε την κυκλοφορία οχημάτων, που κινούνταν στην επόμενη αυτή λωρίδα, η οποία και αποτελούσε λεωφορειόδρομο, εισήλθε αιφνίδια και βιαστικά σ’αυτήν, παρεμβαλλόμενος στην πορεία του ως άνω λεωφορείου, το οποίο ουδόλως είχε αντιληφθεί, παρά το γεγονός ότι, σύμφωνα με την ως άνω έκθεση αυτοψίας, η οδός ήταν ευθεία και η ορατότητα απεριόριστη και αιφνιδιάζοντας τον οδηγό του, ο οποίος και δεν είχε το χρόνο, παρά την άμεση τροχοπέδηση που επιχείρησε να ενεργήσει στο βάρους δεκατριών τόννων οδηγούμενο όχημα (βλ. ένορκη κατάθεση του μάρτυρος οδηγού τρόλλεϋ ΗΛΠΑΠ, ……………, ως προς το βάρος του οχήματος, που περιλαμβάνεται στα με αριθμ.ΑΤ2097/2015 πρακτικά και απόφαση του Α΄ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς), να αποφύγει τη σύγκρουση με τον ενάγοντα και ήδη, εκκαλούντα πεζό, ο οποίος προσέκρουσε στο εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του λεωφορείου (βλ.ως άνω έκθεση αυτοψίας και προσκομιζόμενες απ’τους εφεσίβλητους-ενάγοντες φωτογραφίες του λεωφορείου), εκτινάχθηκε λοξά δεξιά ως προς την πορεία του λεωφορείου και κατέπεσε λίγα μέτρα πιο κάτω εντός της πρώτης λωρίδας κυκλοφορίας της οδού Εθνικής Αντίστασης, πλησίον του σημείου έναρξης της, μετά τη συμβολή των δύο ως άνω οδών, υπάρχουσας νησίδας (βλ. ως άνω πρόχειρο σχεδιάγραμμα). Η κρίση του Δικαστηρίου για το ότι το επίδικο ατύχημα έλαβε χώρα επί του οδοστρώματος και όχι επάνω στο άκρο της πρώτης διαχωριστικής νησίδας, μετά το πέρας του υπάρχοντος επ’αυτής παρτεριού με φυτά (βλ.προσκομιζόμενες φωτογραφίες του τόπου του ατυχήματος), όπως αβάσιμα ισχυρίζεται ο ενάγων και ήδη εκκαλών, αλλά και κατά τη διάρκεια της κίνησής του στο εν λόγω οδόστρωμα στηρίζεται συνδυαστικά α)στο ως άνω πρόχειρο σχεδιάγραμμα, στο οποίο δεν εμφανίζεται ο ενάγων και ήδη εκκαλών να στέκεται στην εν λόγω, πρώτη νησίδα, β) στο ίδιο σχεδιάγραμμα, στο οποίο εμφαίνεται η μετά την επίδικη σύγκρουση, τελική θέση του πεζού στην πρώτη, από τις τρεις λωρίδες κυκλοφορίας και πλησίον της δεύτερης διαχωριστικής νησίδας, γ)στην ταχύτητα του λεωφορείου των 25-30 χλμ την ώρα, που ήταν μικρότερη του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας των 50χλμ.την ώρα και κανονική για τις περιστάσεις (κατοικημένη περιοχή και πυκνή κυκλοφορία), με βάση την οποία και λαμβανομένου υπόψιν του σημείου πτώσης του πεζού στο οδόστρωμα, όπως και της απόστασης των 20 περίπου, μέτρων, μεταξύ των δύο νησίδων (βλ.πρόχειρο σχεδιάγραμμα-9,50 μέτρα το πλάτος της οδού Μακράς Στοάς και 5 μέτρα το κάθε πεζοδρόμιο), σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας και τους κανόνες της φυσικής, η απόσταση του σημείου σύγκρουσης από το σημείο πτώσης του πεζού στο οδόστρωμα δεν μπορεί να ήταν μεγαλύτερη των 7 έως 8 μέτρων, δ) στην χωρίς όρκο εξέταση του ενάγοντος και ήδη, εκκαλούντος που περιλαμβάνεται στα παραπάνω πρακτικά και απόφαση του Α΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, σύμφωνα με την οποία “Αφού πέρασα την πρώτη λωρίδα κοίταξα με κατεύθυνση από το λιμάνι προς την έξοδο για να περάσω. Τότε καθώς περνούσα με χτύπησαν…”, κατάθεση απ’την οποία προκύπτει ότι η επίδικη σύγκρουση έλαβε χώρα, ενώ ο ενάγων βρισκόταν σε κίνηση και όχι σε στάση και χωρίς να έχει ελέγξει για την κυκλοφορία οχημάτων στην επόμενη λωρίδα, καθώς εάν μετά την έξοδό του από την πρώτη λωρίδα κυκλοφορίας είχε σταματήσει για να ελέγξει, με ασφάλεια, κοιτώντας, όπως ψευδώς ανέφερε, προς το λιμάνι απ’όπου, πράγματι, ερχόταν το οδηγούμενο από τον πρώτο εναγόμενο και ήδη εφεσίβλητο λεωφορείο, θα το είχε αντιληφθεί, ευχερέστατα, καθώς αυτό, ήδη, βρισκόταν σε πολύ μικρή απόσταση απ’αυτόν, ώστε να διακόψει εγκαίρως την βάδιση, προκειμένου να μην θέσει σε κίνδυνο τον εαυτό του, τους επιβαίνοντες στο λεωφορείο και την κυκλοφορία όλων των λοιπών χρηστών της οδού, ούτε να παρεμποδίσει την κυκλοφορία. Η κρίση του Δικαστηρίου για το ότι ο αλλοδαπός ενάγων-εκκαλών, που, σύμφωνα με την ένορκη κατάθεση του μάρτυρος απόδειξης, ………….., ζει μόνιμα στην Αμερική, εισήλθε στο λεωφορειόδρομο χωρίς να έχει ελέγξει για την κυκλοφορία οχημάτων σ’αυτόν, επιρρωνύεται και από την από 19-11-2009 χωρίς όρκο εξέτασή του ως μάρτυρα με διερμηνέα, σύμφωνα με την οποία “… διέσχισα με ασφάλεια το ρεύμα κυκλοφορίας δεξιά της νησίδας. Στάθηκα πάνω στην νησίδα προκειμένου να ελέγξω και το άλλο ρεύμα κυκλοφορίας…”, συναγομένης, έτσι, ομολογίας ότι εισήλθε στο λεωφορειόδρομο, έχοντας ελέγξει προς τα δεξιά του και όχι προς τα αριστερά του, μη έχοντας αντιληφθεί ότι η οδός Εθνικής Αντίστασης ήταν μονής κατεύθυνσης. Σύμφωνα με την ως άνω έκθεση αυτοψίας, αυτόπτες μάρτυρες δεν εμφανίστηκαν, ούτε δηλώθηκαν στον τόπο του ατυχήματος και ως εκ τούτου η ένορκη κατάθεση ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου, όσο και ενώπιον του Α΄Τριμελούς Πλημμελειοδικείου του …………, οδηγού ΗΛΠΑΠ, τον οποίο πρότεινε ως αυτόπτη μάρτυρα ο πρώτος εναγόμενος- πρώτος εφεσίβλητος, δεν λαμβάνονται υπόψιν από το Δικαστήριο τούτο, ως δοθείσες από αυτόπτη μάρτυρα. Το γεγονός ότι το σημείο πτώσης του ενάγοντος-εκκαλούντος στο οδόστρωμα βρίσκεται λοξά δεξιά, σε σχέση με τον ευθύ άξονα της δεύτερης λωρίδας κυκλοφορίας (λεωφορειοδρόμου) δεν οφείλεται σε ανεπίτρεπτο προς τα δεξιά ελιγμό του λεωφορείου, λόγω της ύπαρξης δύο σταθμευμένων ταξί, του ενός δίπλα στο άλλο, αφού, σύμφωνα με τα παραπάνω, το σημείο σύγκρουσης δεν είναι αυτό που αναφέρεται στην αγωγή, επιπλέον, δε, με δεδομένο ότι η σύγκρουση έλαβε χώρα μετά το μέσον του οδοστρώματος, 7-8 μέτρα πριν την έναρξη της δεύτερης νησίδας, στην υποθετική περίπτωση, που το λεωφορείο είχε εκτελέσει τέτοιο μεγάλο ελιγμό για να αποφύγει τα δύο προσωρινά σταθμευμένα σε παράλληλη σειρά, ταξί – ελιγμό, που ούτε εφικτός ήταν, λόγω του μεγάλου μήκους του λεωφορείου, χωρίς το οπίσθιο τμήμα του να επιπέσει στα σταθμευμένα οχήματα, σε συνδυασμό με τον μη επαρκή χώρο για επαναφορά του λεωφορείου στη λωρίδα κυκλοφορίας του, πριν την έναρξη της επόμενης νησίδας-, τότε, σύμφωνα με τα διδάγματα της κοινής πείρας, αφ’ενός, μεν, το σημείο πτώσης του πεζού στο οδόστρωμα δεν θα ήταν αυτό που εμφαίνεται στο πρόχειρο σχεδιάγραμμα, αλλά αρκετά μέτρα δεξιότερα, σε σχέση με τον κεντρικό άξονα της οδού, ακόμη και εκτός του οδοστρώματος, πριν την έναρξη της πρώτης λωρίδας κυκλοφορίας, αφ’ετέρου, δε, η τελική θέση του λεωφορείου δεν θα ήταν ευθεία εντός του λεωφορειοδρόμου, όπως αποτυπώνεται στο σχεδιάγραμμα, αλλά λοξά δεξιά σε σχέση με τον κεντρικό άξονα της οδού. Οι υλικές ζημίες, που σύμφωνα με τις φωτογραφίες του λεωφορείου απεικονίζονται σε όλο το εμπρόσθιο δεξιό τμήμα του και συγκεκριμένα, στη λαμαρίνα του στο κάτω εμπρόσθιο δεξιό τμήμα, όσο και στο παρμπρίζ στο επάνω εμπρόσθιο δεξιό τμήμα αυτού, δικαιολογούν την, μετά τη σύγκρουση, πορεία εκτίναξης του ενάγοντος και ήδη, εκκαλούντος και το σημείο πτώσης του λοξά δεξιά ως προς την πορεία του λεωφορείου, λόγω των αντίρροπων δυνάμεων μεταξύ του λεωφορείου και του πεζού σε συνδυασμό με το νόμο της αδράνειας, ως προς τον ελαφρύτερο του λεωφορείου και με μικρότερη ταχύτητα κινούμενο πεζό, ενώ η θραύση του παρμπρίζ δεν καταδεικνύει ότι ο πεζός ενάγων και ήδη, εκκαλών, κατά τη στιγμή της σύγκρουσης βρισκόταν επάνω στο ύψους 20-25 πόντους πεζοδρόμιο της νησίδας, καθώς από το προσκομιζόμενο από τους εναγόμενους και ήδη εκκαλούντες με αριθμ.πρωτ…../20-9-2011 έγγραφο της Ο.Σ.Υ. Α.Ε., αποδεικνύεται ότι το σπάσιμο του παρμπρίζ του λεωφορείου βρίσκεται στο ύψος 1,55 cm έως 1,65 cm από το οδόστρωμα και επομένως, ήταν σε τέτοιο ύψος, που αποδεικνύει ότι τα πόδια του ενάγοντος και ήδη, εκκαλούντος βρίσκονταν στο οδόστρωμα και όχι στο πεζοδρόμιο της νησίδας. Ο πρώτος εναγόμενος και ήδη, πρώτος εφεσίβλητος οδηγός του λεωφορείου, δεν συνετέλεσε κατά οποιονδήποτε τρόπο στην πρόκληση του επίδικου ατυχήματος και τον συνεπεία αυτού τραυματισμό του ενάγοντος και ήδη, εκκαλούντος, δεδομένου ότι εκινείτο κατά τα παραπάνω κανονικά και μόλις αντιλήφθηκε την χωρίς έλεγχο, αιφνίδια κίνηση και παρεμβολή του πεζού ενάγοντος, στην πορεία του και συγκεκριμένα, στο οδόστρωμα της λωρίδας κυκλοφορίας του (λεωφορειόδρομο) και μάλιστα, σε ελάχιστη απόσταση από το απ’αυτόν οδηγούμενο όχημα, αντέδρασε με την μόνη δυνατή επιχείρηση άμεσης τροχοπέδησης, χωρίς να καταστεί δυνατό να αποφευχθεί η σύγκρουση, ενώ, λόγω της αιφνίδιας παρεμβολής του πεζού ενάγοντος στην πορεία του λεωφορείου, δεν ήταν ενδεδειγμένο, πλέον της προσπάθειας τροχοπέδησης, να διενεργηθεί και άμεσος αποφευκτικός ελιγμός προς τα αριστερά, δεδομένου ότι με την ενέργεια αυτή, ενόψει της κατά τα παραπάνω ταχύτητας του λεωφορείου, θα έθετε σε βέβαιο κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα όλων των επιβαινόντων στο λεωφορείο. ΄Ετσι, οι περιστάσεις του ένδικου συμβάντος ήταν τέτοιες, ώστε δεν ήταν δυνατόν να προβλεφθούν εκ των προτέρων, από έναν μέσο συνετό οδηγό.
Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, αποκλειστικά υπαίτιος του ένδικου ατυχήματος και του συνεπεία αυτού τραυματισμού του ενάγοντος και ήδη, εκκαλούντος ήταν ο ίδιος, ο οποίος από έλλειψη της προσοχής, την οποία όφειλε και μπορούσε να επιδείξει υπό τις συγκεκριμένες περιστάσεις, αποφεύγοντας οποιαδήποτε συμπεριφορά που θα ήταν ενδεχόμενο να εκθέσει σε κίνδυνο την κυκλοφορία, επιχείρησε να διασχίσει κάθετα το οδόστρωμα, σε σημείο, που δεν υπάρχουν διαβάσεις πεζών, χωρίς να βεβαιωθεί, προηγουμένως, ότι δεν θα παρεμποδίσει την κυκλοφορία των οχημάτων, υποπίπτοντας στην παράβαση των διατάξεων των άρθρων 12 παρ.1 και 38 παρ. 4 περ.ε΄του Κ.Ο.Κ., η ενέργειά του, δε, αυτή συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του ατυχήματος και τον συνεπεία αυτού τραυματισμό του.
VI.Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφασή του, δέχθηκε ως αποκλειστικά υπαίτιο για το επίδικο ατύχημα και τον συνεπεία αυτού τραυματισμό του τον ενάγοντα και ήδη, εκκαλούντα πεζό και απέρριψε την αγωγή, ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο περί του αντιθέτου μοναδικός λόγος της έφεσης να απορριφθεί, ως κατ’ουσίαν αβάσιμος, όπως και η έφεση στο σύνολό της, ως κατ’ουσίαν αβάσιμη, να απορριφθεί. Περαιτέρω, τα δικαστικά έξοδα των εφεσιβλήτων, του παρόντος δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας, που προκλήθηκαν από την άσκηση και την εκδίκαση της έφεσης πρέπει, κατ’αποδοχήν του σχετικού αιτήματος των εφεσιβλήτων, να επιβληθούν εις βάρος του εκκαλούντος, λόγω της ήττας του και στην έκκλητη δίκη (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ορίζεται, ειδικότερα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί, κατά την παρ. 4 του άρθρου 495 του ΚΠολΔ, η εισαγωγή των κατατεθέντων από τον εκκαλούντα, κατά την άσκηση της έφεσής του παραβόλων, στο Δημόσιο Ταμείο, λόγω της ήττας του, κατά τα διαλαμβανόμενα ειδικότερα στο διατακτικό της απόφασης.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων την από από 21-3-2013 (με αριθμ. κατάθ. ΓΑΚ…/2016 και ΕΑΚ …./2016) έφεση κατά της υπ’ αριθμ. 1190/2013 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών για ζημιές από αυτοκίνητο (άρθρο 681Α σε συνδ. με τα άρθρα 666, 667 και 670-676 ΚΠολΔ).
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσίαν την έφεση αυτή.
Επιβάλλει εις βάρος του εκκαλούντος τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων του παρόντος δευτέρου βαθμού δικαιοδοσίας, το ύψος των οποίων ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500,00) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή των υπ’ αριθμ. .. και …. Σειρά Α παραβόλων ΤΑ.Χ.ΔΙ.Κ. και των υπ’ αριθμ. … και … Σειρά Α παραβόλων Δημοσίου, που κατατέθηκαν από τον εκκαλούντα στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 31 Αυγούστου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ