Περίληψη:
Σύγκρουση οχημάτων σε τροχαίο ατύχημα. Ευθύνη του, υπαιτίου της επέλευσης του ατυχήματος, οδηγού του ζημιογόνου οχήματος, προς αποζημίωση του τραυματισθέντος οδηγού του έτερου, εμπλακέντος στο ατύχημα, οχήματος, καθώς και προς καταβολή εύλογης χρηματικής ικανοποίησης σε αυτόν, λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη ένεκα του τραυματισμού του.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
552/ 2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τη Δικαστή Ελένη Σκριβάνου, Εφέτη, η οποία ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς εκδίκαση οι: Α) από 24-4-2019, Β) από 16-5-2019 και Γ) από 7-6-2019 εφέσεις, οι οποίες πρέπει να συνεκδικαστούν, λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, καθώς αφορούν στην ίδια απόφαση (άρθρα 31, 246 ΚΠολΔ) .
Από την υπ’ αρ. …/6-6-2019 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Εφετείου Αθηνών με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών .. .. ….., που προσκομίζει και επικαλείται η εκκαλούσα της από 24-4-2019 (Α΄) έφεσης, προκύπτει ότι ακριβές και επικυρωμένο αντίγραφο της έφεσης αυτής με πράξη ορισμού δικάσιμου και κλήση προς συζήτηση για την αρχικά ορισθείσα δικάσιμο της 19ης-3-2020, επιδόθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα στον εφεσίβλητο. Κατά την παραπάνω δικάσιμο, η συζήτηση της έφεσης ματαιώθηκε, όπως αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας απόφασης, λόγω της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων εξαιτίας του covid-19 και επαναφέρθηκε αυτεπαγγέλτως προς συζήτηση (με την υπ΄αρ. 60/11-6-2020 Πράξη του ορισθέντος, από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, Εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλο, σε συνδυασμό με την υπ΄αρ. 37/14-5-2020 Πράξη του ως άνω Συμβουλίου), στη δικάσιμο, η οποία, επίσης, αναφέρεται στην αρχή της παρούσας, γράφτηκε δε στο οικείο πινάκιο με πρωτοβουλία της Γραμματέα του Δικαστηρίου, που ισχύει ως κλήτευση όλων των διαδίκων (άρθρο 74 παρ.2 του Ν. 4690/30-5-2020). Ο εφεσίβλητος, όμως, της ως άνω έφεσης, δεν εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο στη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία η υπόθεση εκφωνήθηκε από τη σειρά του πινακίου, οπότε θα δικαστεί ερήμην. Ωστόσο, η συζήτηση της έφεσης, θα προχωρήσει σαν να ήταν παρόντες όλοι οι διάδικοι (άρθρο 524 παρ.4 εδ.αΚΠολΔ).
Οι ανωτέρω υπό κρίση εφέσεις κατά της υπ΄αρ. 985/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών και ειδικότερα των διαφορών για ζημίες από αυτοκίνητα (άρθρο 614 παρ. 6 ΚΠολΔ), όπως οι διατάξεις της ισχύουν μετά την τροποποίησή τους με το Ν. 4335/23-7-2015, που καταλαμβάνει τις αγωγές και τα ένδικα μέσα που ασκήθηκαν μετά την 1η-1-2016, όπως εν προκειμένω (άρθρο 9 παρ.2 ως άνω νόμου), έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 επ., 511, 513, 516 παρ.1, 518 παρ.2, 591 παρ.1 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι οι διάδικοι δεν επικαλούνται, ούτε προκύπτει, ότι έγινε επίδοση της εκκαλουμένης πριν την άσκηση των εφέσεων. Έχουν κατατεθεί δε από τους εκκαλούντες των ένδικων εφέσεων, κατ΄ άρθρο 495 παρ.3 εδ.α ΚΠολΔ, τα παράβολα του Δημοσίου, όπως προκύπτει από τη σχετική σημείωση της Γραμματέα του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, κάτωθεν των προαναφερθεισών εκθέσεων κατάθεσης των δικογράφων των εφέσεων αυτών, αντίστοιχα.
Πρέπει, επομένως, να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν περαιτέρω, από το Δικαστήριο τούτο, που είναι καθ΄ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο, στην ουσία τους, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρα 19, 533 παρ.1,2 ΚΠολΔ) και μέσα στα πλαίσια που καθορίζονται από αυτούς (άρθρο 522 ΚΠολΔ).
Ο ενάγων της υπό στοιχείο (α), από 25-10-2017 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης …../2017, αγωγής – ήδη εφεσίβλητος στις Α΄ και Γ΄ εφέσεις και εκκαλών στη Β΄ έφεση, εξέθετε στην αγωγή αυτή, ότι στις 15-4-2017 και περί ώρα 12.05, έβαινε επί της επαρχιακής οδού Αίγινας – Πέρδικας, οδηγώντας το υπ΄αρ. κυκλοφορίας …………. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του, με κατεύθυνση από το λιμάνι της Αίγινας προς την Πέρδικα, όταν, η πρώτη εναγόμενη, η οποία οδηγούσε το υπ΄αρ. κυκλοφορίας ……….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της, που ήταν ασφαλισμένο, έναντι της πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία και το οποίο κινείτο επί της ίδιας ως άνω επαρχιακής οδού, στην αντίθετη με αυτόν κατεύθυνση (από Πέρδικα προς Αίγινα), προκάλεσε, από υπαιτιότητά της, τον τραυματισμό του ενάγοντος, καθώς και την ολοσχερή καταστροφή του οχήματός του,κατά τη σύγκρουση των ως άνω οχημάτων, η οποία έγινε υπό τις συνθήκες, που αναλυτικά περιγράφονται στην αγωγή. Ζητούσε δε, ακολούθως, όπως παραδεκτά περιόρισε το αγωγικό αίτημά του από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό (με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά αυτού, αλλά και με τις πρωτόδικες προτάσεις του), να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενες, οφείλουν να του καταβάλουν, η κάθε μία εις ολόκληρο, προς αποζημίωσή του για τη ζημία που του προκάλεσε το ένδικο ατύχημα, το συνολικό ποσό των 7.152,19 ευρώ, όπως το κάθε επιμέρους κονδύλιο αναλύεται στην αγωγή και για χρηματική ικανοποίησή του λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 40.000 ευρώ, κατόπιν αφαίρεσης του ποσού των 44 ευρώ, ως προς το οποίο επιφυλάχθηκε να ασκήσει την αξίωσή του ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, όλα τα παραπάνω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, μέχρι την εξόφληση.
Η ενάγουσα της υπό στοιχείο (β), από 27-4-2018 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης ……../2017, αγωγής – ήδη εκκαλούσα στη Γ΄ έφεση, εξέθετε στην αγωγή αυτή, όπως αυτή παραδεκτά διορθώθηκε, ότι, στις 15-4-2017 και περί ώρα 12.05, έβαινε επί της επαρχιακής οδού Αίγινας – Πέρδικας, οδηγώντας το υπ΄αρ. κυκλοφορίας …………. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας της, με κατεύθυνση από Πέρδικα προς Αίγινα, όταν ο πρώτος εναγόμενος, ο οποίος οδηγούσε το υπ΄αρ. κυκλοφορίας ………….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του, που ήταν ασφαλισμένο, έναντι της πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία και το οποίο κινείτο επί της ίδιας ως άνω επαρχιακής οδού, στην αντίθετη με αυτήν κατεύθυνση (από Αίγινα προς Πέρδικα), προκάλεσε, από υπαιτιότητά του, τον τραυματισμό της ενάγουσας, καθώς και την ολοσχερή καταστροφή του οχήματός της,κατά τη σύγκρουση των ως άνω οχημάτων, η οποία έγινε υπό τις συνθήκες, που αναλυτικά περιγράφονται στην αγωγή. Ζητούσε δε, ακολούθως, όπως παραδεκτά περιόρισε το αγωγικό αίτημά της από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό (με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου της, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά αυτού, αλλά και με τις πρωτόδικες προτάσεις της), να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι, οφείλουν να της καταβάλουν, ο καθένας εις ολόκληρο, προς αποζημίωσή της για τη ζημία που της προκάλεσε το ένδικο ατύχημα, το συνολικό ποσό των 26.326,94 ευρώ, όπως το κάθε επιμέρους κονδύλιο αναλύεται στην αγωγή και για χρηματική ικανοποίησή της λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 80.000 ευρώ, κατόπιν αφαίρεσης του ποσού των 44 ευρώ, ως προς το οποίο επιφυλάχθηκε να ασκήσει την αξίωσή της ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, όλα τα παραπάνω ποσά, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, μέχρι την εξόφληση.
Με την εκκαλουμένη απόφασή του (υπ΄αρ. 985/2019), το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, αφού συνεκδίκασε τις ως άνω αγωγές, θεώρησε ως μη ασκηθείσα την υπό στοιχείο (α) αγωγή, ως προς την πρώτη εναγόμενη αυτής, λόγω παραίτησης από του δικογράφου της, όσον αφορά στην τελευταία, εκ μέρους του ενάγοντος, που έλαβε χώρα με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που καταχωρήθηκε στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά αυτού, αλλά και με τις πρωτόδικες προτάσεις του (άρθρα 294, 295 παρ.1, 297 ΚΠολΔ) και κήρυξε απαράδεκτη την υπό στοιχείο (β) αγωγή ως προς το κονδύλιο των διαφυγόντων κερδών ύψους 9.025,68 ευρώ, διότι δεν προέκυψε ότι προηγήθηκε η, απαιτούμενη από το άρθρο 10 παρ. 5 Ν. 489/1976, κοινοποίηση αντιγράφου της αγωγής, στην αρμόδια Δ.Ο.Υ. Ακολούθως, έκρινε ορισμένες και νόμιμες τις αγωγές, απέρριψε τη δεύτερη (β), από 24-4-2018, αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη και έκανε εν μέρει δεκτή την πρώτη (α), από 25-10-2017 αγωγή, ως προς τη δεύτερη εναγόμενη ασφαλιστική, εταιρία και ως ουσιαστικά βάσιμη, κατά τα ειδικότερα εκτιθέμενα σε αυτήν (εκκαλουμένη), αναγνώρισε δε ότι, η δεύτερη εναγόμενη της πρώτης αγωγής ασφαλιστική εταιρία οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, το ποσό των 15.782,19 ευρώ με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, έως την εξόφληση.
Ήδη κατά της ως άνω οριστικής απόφασης παραπονούνται: α) η δεύτερη και πλέον μοναδική εναγόμενη της υπό στοιχείο (α) αγωγής (εφεξής εναγόμενη) – ήδη εκκαλούσα στην Α΄ έφεση, για τους λόγους που εκθέτει σ΄ αυτήν, και ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της, ώστε να γίνει απορριφθεί συνολικά η άνω αγωγή του αντιδίκου της, β) ο ενάγων της υπό στοιχείο (α) αγωγής – ήδη εκκαλών στη Β΄ έφεση, για τους λόγους που εκθέτει σ΄αυτήν, και ανάγονται, επίσης, σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της, ως προς τα εκκληθέντα κεφάλαια, ώστε να γίνει συνολικά δεκτή η αγωγή του και γ) η ενάγουσα της υπό στοιχείο (β) αγωγής – ήδη εκκαλούσα στη Γ΄ έφεση, για τους λόγους που εκθέτει σ΄ αυτήν και ανάγονται, ομοίως, σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε την εξαφάνισή της, άλλως τη μεταρρύθμισή της, ώστε να γίνει συνολικά δεκτή η δική της αγωγή.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρα του ενάγοντος στην πρώτη (α) αγωγή – πρώτου εναγόμενου στη δεύτερη, ……………. και της ανωμοτί εξέτασης της ενάγουσας της δεύτερης (β) αγωγής, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη απόφαση πρακτικά αυτού, όλων των εγγράφων που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων και οι προσκομιζόμενες φωτογραφίες, η γνησιότητά των οποίων δεν αμφισβητείται, καθώς και της, προσκομιζόμενης από τον ενάγοντα της α΄ αγωγής, υπ΄αρ. ……/30-5-2018 ένορκης βεβαίωσης του ……….., που λήφθηκε ενώπιον της Ειρηνοδίκη Αθηνών, κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης προηγούμενης κλήτευσης της εναγόμενης ασφαλιστικής εταιρίας, όπως προκύπτει από την υπ΄αρ. …./24-5-2020 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……………., αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Στις 15 Απριλίου 2017 και περί ώρα 12.05, ο ενάγων της υπό στοιχείο α΄ αγωγής – ήδη εκκαλών στη Β΄ έφεση και εφεσίβλητος στις Β΄ και Γ΄, ……….., έβαινε, οδηγώντας το υπ΄αρ. κυκλοφορίας …………, Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του, μάρκας ΤΟΥΟΤΑ, τύπου YARIS, χρώματος μπλε, 1.298 κ.εκ., το οποίο ήταν ασφαλισμένο για την αστική ευθύνη πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στην ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία «………………» – δεύτερη εναγόμενη στη β΄ αγωγή και δεύτερη εφεσίβλητη στη Γ΄ έφεση, επί της επαρχιακής οδού Aίγινας – Πέρδικας, στη νήσο Αίγινα, με κατεύθυνση από το λιμάνι της Αίγινας προς την Πέρδικα. Όταν το ως άνω όχημα που οδηγούσε ο ενάγων, με συνοδηγό την ……….., κάτοικο εξωτερικού, που μόλις προ ολίγου, είχε αφιχθεί στο λιμάνι της Αίγινας από όπου (ο ενάγων) την είχε παραλάβει, βρισκόταν περίπου ένα χιλιόμετρο πριν την περιοχή του Μαραθώνα, το αυτοκίνητο με αρ. κυκλοφορίας ……….., Ι.Χ.Ε, μάρκας Volkswagen, τύπου Polo, 999 κ.εκ., χρώματοs μπλε, που οδηγούσε η ενάγουσα της υπό στοιχείο β΄ αγωγής .. …. – ήδη εκκαλούσα στη Γ΄ έφεση, ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο, έναντι του κινδύνου πρόκλησης ζημιών σε τρίτους, στην εναγόμενη στην α΄ αγωγή ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία ‘’ …………. ’’- ήδη εκκαλούσα στην Α΄ έφεση, και κινείτο στην ίδια ως άνω επαρχιακή οδό με κατεύθυνση αντίθετη με αυτήν του ενάγοντος στην α΄ αγωγή, ξαφνικά, εισήλθε στο αντίθετο, σε σχέση με την πορεία του, ρεύμα κυκλοφορίας, όπου, όπως προεκτέθηκε κινείτο ο ενάγων κανονικά, με αποτέλεσμα τα εν λόγω οχήματα να συγκρουσθούν πλαγιομετωπικά, ήτοι το όχημα που οδηγούσε η ενάγουσα της δεύτερης αγωγής – πρώτη αρχική εναγόμενη της πρώτης αγωγής, επέπεσε, με το εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του, στο εμπρόσθιο αριστερό τμήμα του οχήματος του ενάγοντος της α΄ αγωγής. Από τη σφοδρότητα της σύγκρουσης το όχημα του ενάγοντος κινήθηκε αριστερόστροφα και χτύπησε με την οπίσθια δεξιά του γωνία στη μεταλλική μπάρα ασφαλείας, η οποία υπήρχε στο δεξιό άκρο του ρεύματος πορεία του, όπου και ακινητοποιήθηκε, ενώ το όχημα της ενάγουσας στη β΄ αγωγή κινούμενο, επίσης, αριστερόστροφα, επέπεσε με το οπίσθιο δεξιό τμήμα του στην ευρισκόμενη, σε σχέση με τη δική του πορεία, δεξιά του δρόμου, βραχώδη πλαγιά, όπου και σταμάτησε, καταλήγοντας σε σχεδόν κάθετη, επί του οδοστρώματος, θέση. Στο σημείο του ατυχήματος, το οδόστρωμα έχει συνολικό πλάτος 5,8 μέτρων, δύο λωρίδες κυκλοφορίας (μία ανά κατεύθυνση), μεταξύ των οποίων υπάρχει μονή συνεχόμενη διαχωριστική γραμμή, όπως προκύπτει από τις προσκομιζόμενες από τους διαδίκους φωτογραφίες, και παρουσιάζει μια ελαφρά αριστερή καμπύλη στην κατεύθυνση προς Πέρδικα. Σύμφωνα δε με την από 15-4-2017 Έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος, που διενεργήθηκε από τον αστυφύλακα του Α.Τ Αίγινας …….. και τον αρχιφύλακα του ίδιου Α.Τ …………, η κατάσταση της οδού, ήταν ξηρά, υπήρχε επαρκής φωτισμός (ημέρα), η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν κανονική και οι καιρικές συνθήκες καλές. Το ατύχημα, σύμφωνα με τα παραπάνω, οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του υπ΄αρ. κυκλοφορίας του ……., Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου, ……………., η οποία δεν επέδειξε την επιμέλεια που όφειλε και μπορούσε, με βάση τις ικανότητές της και τις επικρατούσες συνθήκες να επιδείξει και την οποία θα επιδείκνυε κάθε μέσος συνετός οδηγός, και συγκεκριμένα παραβίασε την οριζόντια σήμανση της ως άνω οδού όπου κινείτο, στην οποία υπήρχε, όπως προεκτέθηκε, διαγράμμιση με μονή συνεχόμενη διαχωριστική γραμμή, εισερχόμενη έτσι μερικώς, με το αυτοκίνητό της, στο αντίθετο, σε σχέση με το δικό της, ρεύμα πορείας, σε σημείο που η ορατότητα, λόγω της ελαφράς κλίσης του οδοστρώματος περιοριζόταν, οπότε δεν μπορούσε να ελέγξει επαρκώς τα οχήματα που κινούντο στο αντίθετο ρεύμα από την δική της κατεύθυνση, κατά παράβαση των άρθρων 5 παρ.1, 2 περ. α, 8 περ. α και 12 παρ. 1 του Κ.Ο.Κ. Δεν προέκυψε δε, αντίθετα με τα όσα ισχυρίζεται η ανωτέρω υπαίτια οδηγός – ενάγουσα της β΄ αγωγής και ήδη εκκαλούσα στη Γ΄ έφεση, αλλά και η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία στην α΄ αγωγή – ήδη εκκαλούσα στην Α΄ έφεση, στην οποία ήταν ασφαλισμένο το ζημιογόνο όχημα, ότι ο οδηγός του υπ΄αρ. κυκλοφορίας ….-. Ι.Χ.Ε αυτοκινήτου, ………… – ενάγων στην πρώτη αγωγή, είναι υπαίτιος ή έστω συνυπαίτιος, ως προς την πρόκληση της ένδικης σύγκρουσης, απορριπτομένης της σχετικής ένστασης συνυπαιτιότητας (300 ΑΚ) που πρόβαλε πρωτοδίκως η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία της α΄ αγωγής και επαναφέρει με τον πρώτο λόγο της υπό στοιχείο Α΄ έφεσή της, ως ουσιαστικά αβάσιμης. Ειδικότερα, δεν προέκυψε από κανένα στοιχείο, πέραν από όσα η ίδια η ως άνω οδηγός ……….., ισχυρίζεται, ότι ο ενάγων έβαινε με μεγαλύτερη της επιτρεπόμενης ταχύτητας των 50 χλμ/ ώρα, ενώ, λόγω της αιφνίδιας εισόδου του οχήματος της παραπάνω υπαίτιας οδηγού, στο δικό του ρεύμα πορείας, ο τελευταίος δεν ήταν δυνατό να προβεί σε αποτελεσματικό αποφευκτικό ελιγμό. Τα παραπάνω επιρρωνύονται και από την καθόλα σαφή και πειστική – παρά τον περί του αντιθέτου ισχυρισμό της εκκαλούσας της Γ΄ έφεσης – κατάθεση της προαναφερθείσας μάρτυρα του ενάγοντος στην α΄ αγωγή – εναγόμενου στη β΄, συνοδηγού αυτού κατά το επίδικο ατύχημα, η οποία χαρακτηριστικά αναφέρει ότι πήγαιναν αργά και σταθερά, ελαφρώς δεξιά στην πορεία τους, διότι αυτή ζει στο εξωτερικό και ήθελε να απολαύσει το τοπίο.
Η ανωτέρω οδηγός ………….., ενάγουσα της β΄ αγωγής, υποστήριξε και επαναλαμβάνει στην ένδικη υπό στοιχείο Γ΄ έφεσή της, ότι ο ……….. απώλεσε τον έλεγχο του οχήματός του λόγω της ελαφράς αριστερής κλίσης του οδοστρώματος, καθώς, ως μόνιμος κάτοικος Αττικής, δεν γνώριζε καλά τους δρόμους της Αίγινας (αντίθετα με την ίδια που κατοικεί στην Αίγινα), με συνέπεια να εισέλθει στο δικό της ρεύμα κυκλοφορίας. Η αιτίασή της, όμως αυτή, ανατρέπεται, όπως ορθά επισημαίνεται και από το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, τόσο από τα μέρη των οχημάτων τα οποία συγκρούστηκαν, όσο και από την τελική θέση αυτών (οχημάτων), αμέσως μετά τη σύγκρουση, όπως αποτυπώνεται στις προσκομιζόμενες φωτογραφίες. Άλλωστε και στο σχετικό σχεδιάγραμμα που συνέταξε ο προαναφερθείς αστυφύλακας του Α.Τ Αίγινας ……………, αφού έλαβε υπόψη τις θέσεις των οχημάτων και τα ανευρευθέντα θραύσματα από τη σύγκρουση, το πιθανό σημείο σύγκρουσης αυτών, τοποθετείται στο ρεύμα κυκλοφορίας του ……………. Ο ισχυρισμός δε της ως άνω ενάγουσας, ότι αυτό δεν είναι ακριβές, δεν κρίνεται πειστικός. Ειδικότερα, υποτιθέσθω ότι, ο ………….. (ενάγων στην α΄ και εναγόμενος στη β΄ αγωγή), είχε εισέλθει στο ρεύμα κυκλοφορίας της, όπως αυτή υποστηρίζει, το όχημά της, δεν θα βρισκόταν σχεδόν κάθετα στο οδόστρωμα, με το εμπρόσθιο τμήμα αυτού να εφάπτεται σχεδόν στη διαχωριστική γραμμή και το οπίσθιο τμήμα του στο άκρο του οδοστρώματος, αφού το πλάτος του, αν το αυτοκίνητο της ενάγουσας στη β΄ αγωγή, κινείτο εντός του ρεύματος κυκλοφορίας της, δεν θα επέτρεπε τέτοιο εύρος περιστροφής, αλλά η θέση του οχήματός της θα σχημάτιζε μικρότερη γωνία στο οδόστρωμα. Το γεγονός ότι βρέθηκαν θραύσματα αμφοτέρων των οχημάτων και στις δύο κατευθύνσεις κυκλοφορίας, το οποίο βέβαια είναι λογικό να συμβεί λόγω της σύγκρουσης, δεν αποδεικνύει, όπως υποστηρίζει η εκκαλούσα στην υπό στοιχείο Γ΄ έφεσή της, ότι η τελευταία (σύγκρουση) δεν έλαβε χώρα εντός του ρεύματος κυκλοφορίας που έβαινε ο αντίδικός της οδηγός. Επιπροσθέτως, στην περίπτωση, που το όχημα, το οποίο οδηγούσε ο …….., είχε εισέλθει στο ρεύμα πορείας της……….. ., ενόψει ότι αυτό ήταν αρκετά βαρύτερο από το όχημα της τελευταίας (880 χλγ έναντι 650 χλγ, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην έκθεση διερεύνησης – ανάλυσης τροχαίου ατυχήματος του μηχανολόγου – ηλεκτρολόγου μηχανικού ………, δεν θα κατέληγε (το όχημα του ……… ……) με το δεξιό οπίσθιο τμήμα του στη μπάρα ασφαλείας της οδού, αλλά θα σταματούσε πιο αριστερά, σε σχέση με την πορεία του, επί του οδοστρώματος. Εξάλλου, αξίζει να σημειωθεί, ότι τόσο ο ενάγων στην α΄ αγωγή όσο και η συνεπιβάτης στο όχημά του ………., κατέθεσαν περί των συνθηκών του ατυχήματος, την ίδια ημέρα αυτού (15-4-2017), στο Α.Τ Αίγινας, ενώ η ενάγουσα της β΄ αγωγής, κατέθεσε προανακριτικά στις 21-7-2017, ήτοι τρεις μήνες αργότερα. Η ως άνω ενάγουσα, κατά την ανωμοτί εξέτασής της ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ενώ ισχυρίζεται ότι, ο εναγόμενος έπεσε ξαφνικά πάνω της εισερχόμενος στο δικό της ρεύμα κυκλοφορίας, σε μία αποστροφή του λόγου της αναφέρει ‘’…Είχα ζώνη, είχα φλας …’’. Το γεγονός ότι είχε (ανάψει) φλας ενισχύει την εκδοχή να είχε επιχειρήσει προσπέραση προπορευομένων του οχήματός της οχημάτων, κατά την οποία εισήλθε στο αντίθετο ρεύμα. Πέραν τούτου, σε κάθε περίπτωση, κατά τα προεκτεθέντα, αποδείχθηκε η είσοδός της στο ρεύμα κυκλοφορίας του ενάγοντος, ανεξαρτήτως της πιθανής αιτίας της εισόδου της σε αυτό. Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, ενόψει ότι δεν προέκυψε ότι το επίδικο ατύχημα οφείλεται σε υπαιτιότητα η συνυπαιτιότητα του εναγόμενου στη β΄ αγωγή, αυτή είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη, όπως ορθά κρίθηκε με την εκκαλουμένη, οπότε η υπό στοιχείο Γ΄ έφεση της εκκαλούσας – ενάγουσας στην ως άνω αγωγή πρέπει να απορριφθεί κατ΄ ουσία.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ,ότι το αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του ενάγοντος στην πρώτη (α) αγωγή, μάρκας ΤΟΥΟΤΑ, τύπου YARIS, 1298 κ.εκ, όπως προαναφέρθηκε, με ημερομηνία πρώτης άδειας κυκλοφορίας την 19η-7-2004, υπέστη εκτεταμένες φθορές και βλάβες, ένεκα του ατυχήματος, για την αποκατάσταση των οποίων απαιτείτο το ποσό των 6.014 ευρώ, όπως προκύπτει από την έκθεση εκτίμησης του πραγματογνώμονα της εταιρίας ‘…………..’’ ………. Δεδομένου δε ότι, η εμπορική αξία του ως άνω οχήματος, κατά το χρόνο του ατυχήματος με βάση το μοντέλο του και την παλαιότητά του, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας ανερχόταν, κατά το χρόνο του ατυχήματος, σε 4.200 ευρώ, η επισκευή του καθίσταται οικονομικά ασύμφορη, γεγονός που συνομολογεί και η εναγόμενη εταιρία, καθώς το ως άνω ποσό που απαιτείται γι αυτήν, υπερβαίνει την αξία του, οπότε θεωρείται ότι αυτό υπέστη ολοκληρωτική καταστροφή. Συνεπώς, η περιουσιακή ζημία του ενάγοντος για την παραπάνω αιτία αυτή ανέρχεται στο ποσό των 4.200 ευρώ, από το οποίο, όμως, πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των 500 ευρώ, που εκτιμάται ότι ανέρχεται η αξία των υπολειμμάτων του οχήματος και να διαμορφωθεί στο ποσό των 3.700 ευρώ, γενομένης δεκτής της σχετικής ένστασης συνυπολογισμού του οφέλους αυτού στη ζημία του, την οποία πρόβαλε η εναγόμενη εταιρία, και ως ουσιαστικά βάσιμης.
Εξάλλου, ο ενάγων …….. .., υπέστη σωματικές βλάβες εξαιτίας της ως άνω σύγκρουσης. Συγκεκριμένα, αμέσως μετά το ατύχημα, μετέβη στο Κέντρο Υγείας Αίγινας, όπου διαγνώσθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα αριστερής κλείδας (βλ. την από 15-4-2017 ιατροδικαστική έκθεση της ………., Γεν. Ιατρού Δ/ντριας Ε.Σ.Υ). Όταν επέστρεψε στον τόπο της μόνιμης κατοικίας του στην Αθήνα (………), ο ενάγων, επισκέφθηκε στις 18-4-2017, το Γ.Ν.Α. «ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», όπου ο διαπιστώθηκε, ομοίως, από τον ιατρό – χειρουργό ………., ότι είχε υποστεί κάταγμα αριστερής κλείδας και μώλωπες – εκδορές μετωπιαίας χώρας και κάτω άκρων, ζητήθηκε δε θωρακοχειρουργική και ορθοπεδική εκτίμηση και του χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια δέκα ημερών. Ακολούθως, στις 25-4-2017, επισκέφθηκε εκ νέου το ως άνω νοσοκομείο, οπότε εξετάσθηκε από το Διευθυντή του Α’ Παθολογικού Τμήματος ……….., ο οποίος βεβαίωσε ότι, το παραπάνω διαγνωσθέν κάταγμα του προκαλεί, εκτός από τον πόνο στην κίνηση, περιορισμό κινητικότητας του μέλους, με προφανή συνέπεια τη δυσχέρεια αυτοεξυπηρέτησης και εκτέλεσης των συνήθων κινήσεων, όπως η ανύψωση βάρους, η δακτυλογράφηση, η οδήγηση κλπ., καθώς και ότι, τα προβλήματα αυτά αναμένονταν να διαρκέσουν περί τις 45 ημέρες από την επέλευση του κατάγματος, που υπολογίζονται ότι απαιτούνται για την πώρωση αυτού, ενώ συστήθηκε στον ενάγοντα αποχή από την εργασία του μέχρι τότε, περιοδική επανεκτίμηση της κατάστασής του και, μετά την πώρωση του κατάγματος, φυσικοθεραπεία για αποκατάσταση της λειτουργικότητας του μέλους (βλ. σχετικά την από 25-4-2017 ιατρική βεβαίωση – γνωμάτευση του ανωτέρω ιατρού). Μετά το ατύχημα, ο ενάγων αισθανόταν, επίσης, πόνους στο στήθος, ενόψει δε του ότι αυτοί εντείνονταν, μετέβη στο Γ.Ν.Α. «ΚΑΤ – ΕΚΑ», όπου εξετάσθηκε από το χειρουργό θώρακος . ……., που του συνέστησε αποφυγή άρσης βαρών και αποχή από την εργασία του για τριάντα ημέρες. Στις 26-7-2017 ο ενάγων, έχοντας ακόμη ενοχλήσεις στην αριστερή κλείδα, επισκέφθηκε τα εξωτερικά ιατρεία τη ιδιωτικής κλινικής «Ιατρικό Π. Φαλήρου», όπου, κατόπιν ακτινολογικών εξετάσεων, πιστοποιήθηκε και πάλι ότι έχει υποστεί κάταγμα στη μεσότητα της κλείδας, με παρεκτόπιση των κατεαγόντων τμημάτων και πολύ μικρό ελεύθερο οστικό τεμάχιο. Ο χειρουργός ορθοπεδικός του ως άνω ιατρικού κέντρου, ……….., βεβαίωσε ότι (ο ενάγων) έπασχε από άλγoς αριστερού ώμου επί εδάφους κατάγματος κλείδας, ενώ του συνέστησε κι αυτός, αποφυγή άρσης βαρών, επισημαίνοντας ότι, λόγω της συγκόλλησης κατάγματος κλείδας, ως είθισται, σε πλημμελή θέση, είναι πιθανή η διάσταση ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης και πιθανό πρόβλημα κίνησης ώμου (βλ. σχετικά από 26-7-2017 ιατρική βεβαίωση του εν λόγω ορθοπεδικού). Επίσης, ο ενάγων δαπάνησε το ποσό των 10 ευρώ για ακτινοδιαγνωστικό έλεγχο και το ποσό των 7,94 ευρώ για αγορά υγειονομικού υλικού, και συνολικά 17,94 ευρώ, όπως προκύπτει από τις σχετικές από 25-4-2017 αποδείξεις παροχής υπηρεσιών του ίδιου ιατρικού κέντρου). Από το είδος του τραυματισμού του, σε συνδυασμό με την κατάθεση της μάρτυρα – συνοδηγού στο αυτοκίνητο του ενάγοντος κατά το ατύχημα, προκύπτει ότι ο τελευταίος φορούσε ζώνη ασφαλείας, όταν συνέβη αυτό, γεγονός στο οποίο συνηγορεί τόσο το ότι δεν υπέστη τραυματισμό σε άλλο μέρος του σώματός του (π.χ κεφάλι), όσο και ο πόνος στο στέρνο του (λόγω της πίεσης από τη ζώνη). Οπότε, η ένσταση της εναγόμενης εταιρίας περί συνυπαιτιότητας (άρθρο 300 ΑΚ) του ενάγοντος όσον αφορά στον τραυματισμό του, σε ποσοστό 50%, την οποία επαναφέρει με το δεύτερο λόγο της (υπό στοιχείο Α) έφεσής της, είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι, ένεκα της φύσης των παραπάνω περιγραφεισών σωματικών βλαβών, που υπέστη ο ενάγων, εξαιτίας του ένδικου ατυχήματος και σύμφωνα με τις προαναφερθείσες αναλυτικά συστάσεις των ιατρών που τον παρακολουθούσαν, κατά το διάστημα από την ημερομηνία του ατυχήματος (15-4-2017) και για 45 ημέρες, ήτοι έως τις 20-5-2017, αδυνατούσε να αυτοεξυπηρετηθεί σε μεγάλο βαθμό, οπότε είχε ανάγκη φροντίδας τρίτου προσώπου προκειμένου να καλύψει τις καθημερινές του ανάγκες μετακίνησης, προσωπικής υγιεινής, παρασκευής τροφής κ.λπ. Το ως άνω διάστημα (των 45 ημερών) προκύπτει από τις ως άνω ιατρικές βεβαιώσεις, ενώ το διάστημα των 10 ημερών, που υποστηρίζει η εναγόμενη – εκκαλούσα στον τρίτο λόγο της έφεσής της, ότι χρειαζόταν ο ενάγων βοήθεια και όχι για μεγαλύτερο διάστημα, δεν δικαιολογείται από τις εν λόγω ιατρικές συστάσεις, ούτε προκύπτει από κάποιο άλλο αποδεικτικό στοιχείο, απορριπτομένου του παραπάνω λόγου ως αβάσιμου. Τις υπηρεσίες αυτές, του παρείχε ο γιος του, όπως κατέθεσε η ως άνω μάρτυράς του, ….. ., υπερβαίνοντας τις δυνάμεις του και παραμελώντας τις δικές του δραστηριότητες. Αν, κατά το διάστημα αυτό προσλάμβανε ο ενάγων κάποιο άλλο άτομο (π.χ οικιακή βοηθό) για τη φροντίδα του, πράγμα απαραίτητο, όπως προεκτέθηκε, θα κατέβαλε, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, βάσει των όσων αναφέρει η μάρτυρας του αλλά και των διδαγμάτων της κοινής πείρας, 30 ευρώ ημερησίως, ήτοι συνολικά (45 ημέρες χ 30 ευρώ) = 1.380 ευρώ (ποσό το οποίο δικαιούται να αξιώσει ως αποζημίωση για την ως άνω αιτία από την εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία) και όχι των 50 ευρώ ημερησίως, που υποστηρίζει ο ενάγων στην αγωγή του και επαναλαμβάνει με τον πρώτο λόγο της (υπό στοιχείο Β) έφεσής του, δεδομένου ότι, αφενός μεν ο ενάγων δεν ήταν πλήρως ανίκανος να αυτοεξυπηρετηθεί και δεν χρειαζόταν βοήθεια κατά τη διάρκεια της νύχτας, αφετέρου δε, δεν είχε ανάγκη προσώπου με εξειδικευμένες γνώσεις και εμπειρία (π.χ. νοσηλευτή), τις οποίες, άλλωστε, δεν διέθετε ο γιος του. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας του (από 16-4-2017 έως 30-5-2017), ο …………., αναγκαζόταν να χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του από την οικία του προς την εργασία του ή τα νοσοκομεία που επισκεπτόταν και αντίστροφα, ταξί, δαπανώντας συνολικά για την αιτία αυτή, το ποσό των 116,07 ευρώ, όπως αποδεικνύεται από τις σχετικές αποδείξεις που προσκομίζει, επιδικαζόμενου, όμως, σε αυτόν το αιτούμενο στην αγωγή του ποσό των 114,07 ευρώ. Για το εν λόγω δε κονδύλι, δεν υπάρχει ειδικό παράπονο στην έφεση της εναγόμενης. Επιπλέον, ο ενάγων ζημιώθηκε κατά το ποσό των 70,18 ευρώ, που είχε δαπανήσει για αγορά αεροπορικού εισιτηρίου, για προγραμματισμένο ταξίδι, από την Αθήναπρος τη Θεσσαλονίκη στις 19-4-2017, το οποίο ματαίωσε, λόγω του τραυματισμού του (βλ. σχετικά από 3-5-2017 βεβαίωση του ταξιδιωτικού γραφείου ‘……… .). Δεν αποδείχθηκε ο ισχυρισμός της εναγόμενης ότι (ο ενάγων) θα μπορούσε να μη ζημιωθεί το ως άνω ποσό, αλλάζοντας το εισιτήριο αυτό και μεταθέτοντας το ταξίδι του σε άλλη ημερομηνία, καθώς είναι γνωστό από τα διδάγματα της κοινής πείρας, ότι, τα αεροπορικά εισιτήρια οικονομικού ναύλου, δεν είναι δυνατό να αλλαχθούν για άλλη ημερομηνία, ακόμα δε και στην περίπτωση που αυτό γίνει, η αλλαγή, επιβαρύνεται οικονομικά σε βαθμό που καθίσταται ασύμφορη. Τέλος, κατά την επίμαχη σύγκρουση και λόγω της σφοδρότητας αυτής, εκσφενδονίστηκε το ποδήλατο του ενάγοντος, μάρκας Carrera, τύπου Τ 2000, αξίας 300 ευρώ, το οποίο ήταν σχεδόν καινούριο, (βλ. σχετικά με την αξία του την προσκομιζόμενη από τον ενάγοντα εκτύπωση αγγελίας για πώληση ποδηλάτου, αντίστοιχου μοντέλου), που βρισκόταν στην ειδική σχάρα στο οπίσθιο τμήμα του αυτοκινήτου του, με αποτέλεσμα να πέσει αυτό στη θάλασσα και να μην καταστεί δυνατό να ανευρεθεί. Πέραν τούτου, συνεπεία του ατυχήματος, υπέστη σημαντική βλάβη ο φορητός ηλεκτρονικός υπολογιστής του ενάγοντος, μάρκας HewlettPackard, τύπου Compaq Μini 110, τον οποίο είχε αγοράσει το έτος 2015 και βρισκόταν στο πίσω δεξί κάθισμα του αυτοκινήτου του, έτσι ώστε να μην μπορεί να χρησιμοποιηθεί πλέον, όπως αναφέρει η ανωτέρω μάρτυράς του ………….. στην κατάθεσή της, αλλά φαίνεται και από τη σχετική προσκομιζόμενη φωτογραφία αυτού, αξίας, κατά το χρόνο του ατυχήματος με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβανομένου υπόψη του μοντέλου του αλλά και ότι ήταν μεταχειρισμένος, 200 ευρώ. Οπότε, ο ενάγων, ζημιώθηκε, από την απώλεια – καταστροφή των παραπάνω αντικειμένων (ποδηλάτου και υπολογιστή) κατά το συνολικό ποσό των 500 ευρώ (300 + 200 ευρώ), απορριπτομένων των ισχυρισμών της εναγόμενης, που αναφέρει στο τέταρτο λόγο της έφεσής της, ότι θα έπρεπε να προσκομιστούν αποδείξεις αγοράς των παραπάνω αντικειμένων για να προσδιοριστεί η αξία τους, ως αβάσιμων.
Περαιτέρω, το Δικαστήριο από τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν οδηγείται στην κρίση ότι o ενάγων, ο οποίος είναι τακτικός καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, υπέστη ηθική βλάβη από την αδικοπραξία της πρώτης αρχικής εναγόμενης …………… – υπαίτιας του ένδικου ατυχήματος (ως προς την οποία καταργήθηκε η δίκη κατά τα προαναφερθέντα). Λαμβάνοντας δε υπόψη τις συνθήκες τις οποίες συνέβη το εν λόγω ατύχημα, την ηλικία του κατά το χρόνο αυτού (66 ετών), τη βαρύτητα και το είδος του τραυματισμού του και τις συνέπειες που είχε γι αυτόν, όπως παραπάνω εκτέθηκαν, την ταλαιπωρία του και τη θλίψη που δοκίμασε, το βαθμό του πταίσματος της ως άνω υπαίτιας οδηγού, την κοινωνικοοικονομική κατάσταση του ενάγοντος, πλην της δεύτερης εναγόμενης (και ήδη μοναδικής εναγόμενης) ασφαλιστικής εταιρίας, στην οποία ήταν ασφαλισμένο το ζημιογόνο αυτοκίνητο, που η ευθύνη της είναι εγγυητική, το Δικαστήριο κρίνει, βάσει και των διδαγμάτων της ανθρώπινης εμπειρίας και της λογικής, ότι πρέπει να επιδικασθεί σ΄ αυτόν ως χρηματική ικανοποίηση το ποσό των 9.000 ευρώ, (μετά την αφαίρεση του ποσού των 44 ευρώ, που επιφυλάχθηκε ο ενάγων να αναζητήσει στο ποινικό δικαστήριο), το οποίο κρίνεται εύλογο, γενομένου εν μέρει δεκτού, για το ποσό αυτό, του σχετικού αιτήματος της (α) αγωγής και ως ουσιαστικά βάσιμου, και όχι το ποσό των 10.000 ευρώ (μείον 44 ευρώ), που επιδίκασε το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, εκτιμωμένου από το παρόν Δικαστήριο ότι, το είδος και η βαρύτητα του τραυματισμού του, όπως αυτά προσδιορίστηκαν ανωτέρω, δεν δικαιολογεί μεγαλύτερο ποσό, γενομένου εν μέρει δεκτού ως βάσιμου του σχετικού πέμπτου λόγου της Α΄ έφεσης κι απορριπτομένου του σχετικού δεύτερου λόγου της Β΄ έφεσης με τον οποίο ζητείται η επιδίκαση μεγαλύτερου ποσού. Σημειωτέον δε ότι, το γεγονός ότι καθυστέρησε η συγγραφική δραστηριότητα του ενάγοντος, καθώς είχε αναλάβει, δυνάμει του από 20-1-2017 ιδιωτικού συμφωνητικού με την εκδοτική εταιρία ‘………….., την υποχρέωση συγγραφής του εκεί αναφερομένου ιστορικού έργου, σε 11 τόμους (ένα τόμο κάθε μήνα), στην παράδοση των οποίων δεν μπόρεσε να είναι συνεπής μετά το ατύχημα, ένεκα του, εξ΄αυτού, τραυματισμού του, με αποτέλεσμα να ανακοπεί η πορεία της κυκλοφορίας του, θα μπορούσε, ενδεχομένως, να στοιχειοθετήσει αξίωση διαφυγόντων κερδών, αν βέβαια επικαλείτο και αποδείκνυε τις απολαβές που, κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, τυχόν θα αποκόμιζε από αυτήν, ωστόσο, όμως, χωρίς να παραγνωρίζεται, δεν μπορεί να είναι καθοριστικό για το ύψος του ποσού της χρηματικής ικανοποίησης της ηθικής βλάβης του. Κι αυτό διότι, ναι μεν η αναβολή των συγγραφικών του σχεδίων, προκάλεσε μιαν αναστάτωση στον ενάγοντα, αλλά όχι, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, έντονο ψυχικό άλγος, σύμφωνα και με την έννοια της ηθικής βλάβης. Βάσει, επομένως, όσων προεκτέθηκαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η πρώτη (α) αγωγή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη αυτής ασφαλιστική εταιρία με την επωνυμία ‘……………., οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα ………….., για τις ως άνω αιτίες, το συνολικό ποσό των 14.782,19 ευρώ {ήτοι 5.782,19 ευρώ ως αποζημίωση (3.700+ 1.380 + 17,94 + 500 + 70,18 + 114,07 ευρώ) συν 9.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης}, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, έως την εξόφληση.
Κατόπιν τούτων, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, στο βαθμό που κατέληξε σε διαφορετική κρίση με το παρόν, ήτοι μόνο ως προς το ύψος του ποσού, που επιδικάσθηκε ως χρηματική ικανοποίηση ένεκα της ηθικής βλάβης που υπέστη ο ενάγων, εσφαλμένα εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις. Πρέπει, συνεπώς, κατά το βάσιμο περί τούτου σχετικό λόγο της Α΄ ως άνω έφεσης, να εξαφανισθεί. Ακολούθως, πρέπει να απορριφθούν οι υπό στοιχείο Β΄ και Γ΄ εφέσεις ως ουσιαστικά αβάσιμες και να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό στοιχείο Α΄ έφεση ως βάσιμη και κατ΄ ουσία κι αφού κρατηθεί η υπόθεση στο Δικαστήριο αυτό και ερευνηθεί η ένδικη υπό στοιχείο (α) αγωγή, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα, και ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη σε αυτήν ασφαλιστική εταιρία, οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 14.782,19 ευρώ, με το νόμιμο τόκο (επιδικίας), από την επομένη της επίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση και όχι με το τόκο υπερημερίας, όπως αιτήθηκε η εναγόμενη και επαναφέρεται το αίτημά της στον τελευταίο λόγο της Α΄ έφεσης, διότι δεν συντρέχει κάποια από τις προς τούτο προϋποθέσεις του άρθρου 346 ΑΚ, ούτε το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, ώστε να επιδικασθούν τα εν λόγω ποσά με το νόμιμο τόκο υπερημερίας. Η δικαστική δαπάνη όσον αφορά στους διαδίκους της Α΄ έφεσης (ενάγοντα και εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία της πρώτης αγωγής), πρέπει να συμψηφιστεί μεταξύ τους, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας τους και ανάλογα με την έκταση αυτής και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 178,183 ΚΠολΔ), λαμβανομένου, βέβαια, υπόψη ότι, στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας ο εφεσίβλητος – ενάγων, δεν παραστάθηκε, οπότε δεν υποβλήθηκε σε έξοδα και να επιβληθεί μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος εις βάρος της εναγόμενης, όπως προσδιορίζονται στο διατακτικό. Η δε δικαστική δαπάνη των εφεσίβλητων κάθε μίας από τις Β΄ και Γ΄ κρινόμενες εφέσεις, για το δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, πρέπει, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, να επιβληθεί εις βάρος των εκκαλούντων εκάστης των εφέσεων αυτών, αντίστοιχα, (άρθρα 176,183 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα, επίσης, στο διατακτικό οριζόμενα. Τέλος, πρέπει να διαταχθεί να εισαχθούν τα κατατεθέντα, από τους ηττηθέντες εκκαλούντες των Β΄ και Γ΄ ένδικων εφέσεων, αντίστοιχα, παράβολα, στο Δημόσιο ταμείο, κατ΄άρθρο 495 παρ.3 εδ.εΚΠολΔ, ενώ, σχετικά με την Α΄ έφεση, πρέπει να αποδοθεί το παράβολο, στην, καταθέσασα αυτό, εκκαλούσα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζειτις: Α) από 24-4-2019, Β) από 16-5-2019 και Γ) από 7-6-2019, εφέσεις, ερήμην του εφεσίβλητου στην Α΄ έφεση και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων.
Δέχεται τις εφέσεις αυτές κατά το τυπικό τους μέρος .
Απορρίπτει τις υπό στοιχείο Β΄(από 16-5-2019) και Γ΄(από 7-6-2019) εφέσεις κατ΄ ουσία.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης στη Β΄ ως άνω έφεση, εις βάρος του εκκαλούντος αυτής, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων στη Γ΄ ως άνω έφεση, εις βάρος της εκκαλούσας αυτής, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Διατάσσει την εισαγωγή στο Δημόσιο ταμείο των κατατεθέντων: α) από τον εκκαλούντα της Β΄ έφεσης παραβόλου (e- παράβολο με κωδικό …………./2019, ποσού 100 ευρώ) και β) από την εκκαλούσα της Γ΄ έφεσης παραβόλου (e-παράβολο με κωδικό ………../2019, ποσού 100 ευρώ).
Δέχεται εν μέρει την υπό στοιχείο Α΄ (από 24-4-2019) έφεση και κατάτο ουσιαστικό της μέρος.
Εξαφανίζει την εκκαλουμένη υπ΄αρ. 985/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε τη διαφορά των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (ζημίες από αυτοκίνητο).
Κρατεί την υπό στοιχείο (α), από 25-10-2017 και με Ειδικό Αριθμό Κατάθεσης …………./2017, αγωγή.
Δικάζει επί της ουσίας αυτήν.
Απορρίπτει ότι έκρινε ως απορριπτέο.
Δέχεται εν μέρει την αγωγή.
Αναγνωρίζει ότι η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρία οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, το ποσό των δεκατριών χιλιάδων επτακοσίων ογδόντα δύο ευρώ και δεκαεννέα λεπτών (14.782,19 ευρώ), με το νόμιμο τόκο (επιδικίας) από την επομένη τηςεπίδοσης της αγωγής έως την εξόφληση.
Επιβάλλει μέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, εις βάρος της ως άνω εναγόμενης, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Διατάσσει την απόδοση στην εκκαλούσα της υπό στοιχείο Α΄ έφεσης, του παραβόλου του Δημοσίου, που αυτή κατέθεσε (e- παράβολο με κωδικό ……………/2019, ποσού 100 ευρώ).
KPIΘHKE, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά, στο ακροατήριό του και σε έκτακτη δημόσια αυτού συνεδρίαση στις 2 Σεπτεμβρίου 2020, απόντων των διαδίκων και των πληρεξούσιων δικηγόρων τους.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ H ΓPAMMATEAΣ