ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Περίληψη
Μίσθωση με νπδδ και Δημόσιο, άκυρη λόγω μη διενέργειας μειοδοτικού διαγωνισμού, αδικαιολόγητος πλουτισμός
Αριθμός απόφασης :
572/ 2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από το Δικαστή Δημήτριο Καβαλλάρη, Εφέτη, που ορίστηκε από ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η από 19-03-2018 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου …………../2018 έφεση των εκκαλούντων – εναγόντων κατά της με αρ. 4019/2017 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των μισθωτικών διαφορών, έχει ασκηθεί νομότυπα κι εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι δεν προκύπτει επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης, ούτε παρήλθε τριετία από τη δημοσίευσή της (άρθρα 495 §§ 1 και 2, 511, 513 § 1 εδ. β`, 516 § 1 517 § 1 Κ.Πολ.Δ.), ενώ, επίσης, έχει κατατεθεί από την εκκαλούσα το νόμιμο παράβολο κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 ΚΠολΔ (βλ. το με αρ. ……….. e παράβολο ποσού 100 €). Πρέπει, επομένως, η έφεση αυτή να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 ΚΠολΔ).
Με την αγωγή τους επί της οποίας εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, οι ενάγοντες εξέθεταν ότι είναι συγκύριοι του περιγραφομένου ακινήτου, κατά το ½ εξ αδιαιρέτου ο καθένας, το οποίο βρίσκεται στο ……… Αττικής. Ότι, δυνάμει του από 3.2.1988 ιδιωτικού συμφωνητικού μίσθωσης η δεύτερη ενάγουσα εκμίσθωσε, κατόπιν διενέργειας μειοδοτικού διαγωνισμού στο ΝΠΔΔ «……………», το ανωτέρω ακίνητο, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί ως ο ….. Παιδικός Σταθμός του Δήμου ……, για πέντε έτη έναντι μηνιαίου μισθώματος 95.000 δραχμών από δε τις 16.2.2009 συμβαλλόταν και ο πρώτος των εναγόντων. Ότι, μετά τη λήξη της διάρκειας της ως άνω μίσθωσης δεν διενεργήθηκε εκ νέου μειοδοτικός διαγωνισμός, παρά μόνο καταρτίζονταν συμφωνητικά ανανέωσης της μίσθωσης, με συνέπεια αυτή να είναι άκυρη, όπως κρίθηκε και με την με αρ. 3115/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που απέρριψε την από 7.3.2014 και με αρ. καταθ. ……./2014 αγωγή τους, ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ότι, το ανωτέρω ΝΠΔΔ καταργήθηκε την 16.11.2011 και καθολικός διάδοχος του είναι ο εναγόμενος ΟΤΑ, ο οποίος συμβαλλόταν με τους ενάγοντες από τις 10.5.2012. Ότι με τον τρόπο αυτό καταρτίσθηκαν για το διάστημα από 16.2.2010 έως 2/2014 τα από 16.2.2010, 14.3.2011, 10.5.2012, 26.6.2012, 17.12.2012 και 18.2.2013 ιδιωτικά συμφωνητικά, με μηνιαίο μίσθωμα αντίστοιχα 1.100, 1.100, 880 και 792 € (στα τρία τελευταία συμφωνητικά). Ότι, το προαναφερόμενο ΝΠΔΔ και στη συνέχεια ο εναγόμενος ΟΤΑ είχαν την αδιακώλυτη χρήση του ανωτέρω ακινήτου το άνω χρονικό διάστημα και μετά το πέρας του τελευταίου συμφωνητικού από τον Ιανουάριο του 2014 μέχρι και τον Ιούλιο 2014, ώστε ο εναγόμενος ΟΤΑ κατέστη πλουσιότερος χωρίς νόμιμη αιτία, ο οποίος επήλθε με αντίστοιχη ζημία της περιουσίας των εναγόντων και υφίσταται μεταξύ πλουτισμού και ζημίας αιτιώδης συνάφεια. Με αυτό το ιστορικό, οι ενάγοντες ζήτησαν να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ΟΤΑ, με την ιδιότητα του αρχικά ως καθολικός διάδοχος του ν.π.δ.δ. «ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ……….» και από τις 10.5.2012 ο ίδιος, να καταβάλει στους ενάγοντες, κατά τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, στον καθένα διαιρετά το συνολικό ποσό των 42.592 ευρώ (ήτοι ο καθένας 42.592 + 342,16 = 42.934,16 ευρώ Χ 1/2 = 21.467,08), για το ποσό του μισθώματος πλέον των τελών χαρτοσήμου από το Φεβρουάριο 2013 μέχρι και τον Ιανουάριο 2014 και αποζημίωσης χρήσεως έως τον Ιούλιο του 2014 με το νόμιμο τόκο από την επομένη της δήλης ημέρας κατά την οποία το κάθε ακύρως συμφωνηθέν μίσθωμα – αποζημίωση χρήσης κατέστη ληξιπρόθεσμο. Επί της αγωγής αυτής εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, η οποία απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη και κατά της απόφασης αυτής βάλλουν οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες για λόγους που ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή κι ερμηνεία του νόμου κι εκτίμηση των αποδείξεων.
Με το άρθρο 42 §§ 1, 2 του Ν. 2218/1994 (άρθρο 26 του Π.Δ. 410/1995 “Δημοτικός και Κοινοτικός Κώδικας” ΦΕΚ Α` 231), προβλέφθηκε η μεταβίβαση των κρατικών παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών που λειτουργούν βάσει των διατάξεων του ανωτέρω αναγκαστικού νόμου στους Δήμους ή, κατά περίπτωση, στα Συμβούλια Περιοχής, στη διοικητική περιφέρεια των οποίων λειτουργούν, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, εκδιδόμενη κατά τον οριζόμενο σ` αυτό τρόπο, ορίσθηκε δε με την παρ. 3 του ίδιου άρθρου ότι από τη δημοσίευση της εν λόγω υπουργικής αποφάσεως οι μεταβιβαζόμενοι παιδικοί σταθμοί λειτουργούν ως δημοτικά ή κοινοτικά νομικά πρόσωπα του άρθρου 203 του Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα. Εξάλλου, κατά τις διατάξεις των άρθρων 26 παρ. 1-2-3, 27 παρ. 1-2, 33 παρ. 2-3 Π.Δ. 715/1979 “περί τρόπου ενεργείας υπό των ν.π.δ.δ. προμηθειών μισθώσεων κλπ.” το οποίο εκδόθηκε κατ` εξουσιοδότηση των άρθρων 43 παρ. 4 και 60 παρ. 1 ν.δ. 496/74 “περί λογιστικών των ν.π.δ.δ.” όπως μεταγενέστερα τροποποιήθηκαν και συμπληρώθηκαν ή διά τις ανάγκες των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου μίσθωση ενεργείται κατά κανόνα με δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό και για χρονικό διάστημα που δεν δύναται να συνομολογηθεί μεγαλύτερο των πέντε ετών, ενώ επιτρέπεται η μέχρι τριών ετών δι` απευθείας συμφωνίας χωρίς διαγωνισμό μίσθωση κατόπιν ειδικώς αιτιολογημένης απόφασης του συλλογικού οργάνου που διοικεί το ν.π.δ.δ. σε επείγουσες ή εξαιρετικές περιπτώσεις ή εάν ο διενεργηθείς διαγωνισμός απέβη άκαρπος ή εκρίθη ασύμφορος και ύστερα από διαπραγματεύσεις που διεξάγονται από επιτροπή διαφορετική από αυτή που ενήργησε τον αποτυχόντα διαγωνισμό συντάσσεται πρακτικό της επιτροπής με τους επιτυχθέντες όρους της συμφωνίας που υποβάλλεται στο συλλογικό όργανο που διοικεί το ΝΠΔΔ που αποφασίζει για την έγκριση των επιτευχθέντων όρων ή την τροποποίηση ή την απόρριψη αυτών και σε περίπτωση τροποποιήσεως των όρων καλείται από την διοίκηση του ν.π.δ.δ. ο ιδιοκτήτης να λάβει γνώση της τροποποιήσεως οπότε εάν αυτός συμφωνήσει επ` αυτής καταρτίζεται η σχετική σύμβαση μισθώσεως κατά τις οικείες διατάξεις του άνω Προεδρικού διατάγματος. Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 194 του ν.3463/2006 περί Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, για ακίνητα που μισθώνουν οι Δήμοι και οι Κοινότητες γίνεται δημοπρασία. Αν η δημοπρασία που διεξήχθη δεν απέφερε αποτέλεσμα, μπορεί να γίνει απευθείας μίσθωση με ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του συμβουλίου τους, η οποία λαμβάνεται με την απόλυτη πλειοψηφία του συνόλου των μελών του. Η διαδικασία διεξαγωγής των ανωτέρω δημοπρασιών εξακολουθεί να διέπεται από το Π.Δ. 270/1981 «περί καθορισμού των οργάνων, της διαδικασίας και των όρων διενέργειας δημοπρασιών δια εκποίησιν ή εκμίσθωσιν πραγμάτων των Δήμων και Κοινοτήτων» (Α` 77), το οποίο είχε εκδοθεί κατ΄ επίκληση της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 194 του προϊσχύσαντος Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα, που είχε κυρωθεί με τον Ν. 1065/1980 (Α` 168), και δεν έχει αντικατασταθεί από νεότερο προεδρικό διάταγμα, εκδοθέν κατ` εφαρμογήν της αντιστοίχου εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 201 του ισχύοντος Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων. Το Ν.Π.Δ.Δ. ή ο ΟΤΑ δε δικαιούται να συνάψει απ` ευθείας νέα σύμβαση ή να παρατείνει αυτή που έληξε, παρά μόνον κατόπιν πλειοδοτικού διαγωνισμού, τυχόν δε συμφωνία κατά παράβαση των διατάξεων περί διαγωνισμού, είναι αυτοδικαίως άκυρη, ελλείψει ουσιώδους τύπου διαδικασίας (ΝΣΚ 705/1998 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Ως συνέπεια της ακυρότητας της μισθωτικής σύμβασης είναι ότι δεν οφείλεται μίσθωμα και συνεπώς ο εκμισθωτής δεν μπορεί να ζητήσει με αγωγή την καταβολή του. Αν ο μισθωτής χρησιμοποίησε το μίσθιο έχει υποχρέωση να αποδώσει την ωφέλεια κατά τις διατάξεις του αδικαιολογήτου πλουτισμού, δηλαδή, εδώ το μίσθωμα το οποίο θα πλήρωνε αν η σύμβαση είχε καταρτισθεί έγκυρα, ενώ δεν εφαρμόζεται η διάταξη του άρθρου 601 ΑΚ (ΜΕφΑθ 4337/2018, ΜΕφΘεσ 2260/2018, ΕφΑιγ 192/2004, ΕφΔωδ 133/2004 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, Παπαδάκης, Αγωγές Απόδοσης Μισθίου, εκδ. 1990, αρ. 301 επ.). Εξάλλου από τη διάταξη του άρθρου 904 ΑΚ προκύπτει ότι σε περίπτωση άκυρης μίσθωσης, όποιος χρησιμοποιεί το μίσθιο, οφείλει να αποδώσει τον πλουτισμό, που συνίσταται στη δαπάνη που εξοικονόμησε από τη χρήση, δηλαδή τα μισθώματα που θα κατέβαλε αν η μίσθωση ήταν έγκυρη, υπό καθεστώς ελεύθερης μίσθωσης (ΑΠ 1261/2013, ΕφΔωδ 227/2018, ΕφΠειρ 332/2014, ΕφΑθ 1613/2010 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Για το ορισμένο της σχετικής αγωγής δεν απαιτείται να κάποιο άλλο στοιχείο και ειδικότερα δεν απαιτείται να γίνεται σ’ αυτή αναφορά συγκριτικών στοιχείων για την εξεύρεση της μισθωτικής αξίας του κοινού αστικού ακινήτου ή αναφορά των μισθωτικών συνθηκών που επικρατούν στην περιοχή αυτού ή λεπτομερής περιγραφή της κατάστασης τούτου ή ακόμα και αναφορά των παραμέτρων που δικαιολογούν την κατ’ έτος αναπροσαρμογή της μισθωτικής του αξίας, αφού όλα αυτά τα στοιχεία θα προκύψουν από τις αποδείξεις (ΑΠ 1465/2006, ΑΠ 1302/2006, ΕφΠατρ.293/2019 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ,). Στην προκείμενη περίπτωση, στην επίδικη αγωγή περιγράφεται το ακίνητο των εναγόντων – μίσθιο και εκτίθενται οι λόγοι ακυρότητας της σύμβασης μίσθωσης (μη διενέργεια δημοπρασίας), όπως έγινε δεκτό και δικαστικώς με την με αρ. 3115/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς. Προσδιορίζεται ακόμα η ωφέλεια του εναγόμενου, η οποία, συνίσταται στο καταβληθέν μίσθωμα, το οποίο θα καταβαλλόταν ομοίως και υπό καθεστώς έγκυρης μίσθωσης, όπως εκτιμάται, χωρίς να απαιτείται να γίνει λεπτομερής αναφορά στις μισθωτικές αξίες της περιοχής. Με αυτά τα δεδομένα η αγωγή ήταν επαρκώς ορισμένη και νόμιμη. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο το οποίο απέρριψε την αγωγή ως μη νόμιμη για το λόγο ότι δεν προσδιοριζόταν η ωφέλεια του εναγομένου ΟΤΑ, σύμφωνα με το μίσθωμα που αυτός θα κατέβαλε, μετά από διενέργεια μειοδοτικής δημοπρασίας, με παράθεση συγκριτικών στοιχείων, έσφαλε. Κατόπιν αυτών κατά παραδοχή της έφεσης πρέπει να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση, να διακρατηθεί η αγωγή από το παρόν Δικαστήριο. Η αγωγή είναι νόμιμη, καθώς στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 904 επ. ΑΚ, 346, ΑΚ. 176 ΚΠολΔ. Το παρεπόμενο όμως αίτημα τοκοδοσίας είναι νόμιμο από την επίδοση της αγωγής, καθώς πρόκειται για αξίωση αδικαιολογήτου πλουτισμού και δεν εκτίθενται οι προϋποθέσεις των διατάξεων των άρθρων 911 και 912 ΑΚ, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 276 § 3 Ν. 3463/2006, νόμιμοι τόκοι αναφορικά με τους ΟΤΑ οφείλονται από την επίδοση της αγωγής και ανέρχονται στο ποσοστό τόκου υπερημερίας που ορίζεται για τις αντίστοιχες οφειλές του Δημοσίου (6%, άρθρο 21 του ν.δ. 26 – 6/10.7.1944 περί Κώδικα Δικών του Δημοσίου). Η αγωγή περαιτέρω πρέπει να ερευνηθεί ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Από τα έγγραφα που νόμιμα επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά : Δυνάμει του από 3/2/1988 ιδιωτικού συμφωνητικού μισθώσεως η πρώτη των εναγόντων εκμίσθωσε κατόπιν διενέργειας μειοδοτικού διαγωνισμού στο ν.π.δ.δ. με την επωνυμία «ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ………………» ακίνητο, ιδιοκτησίας των εναγόντων, αποτελούμενο από διώφορο κτίριο συνολικού εμβαδού 300 τμ., με αυλή 58 τμ και μπαλκόνι 9 τμ. κείμενο στο …. και στην οδό …. αριθμός ….. και ……, για τη στέγαση του Β’ Παιδικού σταθμού του Δήμου ………. Η μισθώτρια είχε καταστεί συγκύρια κατά ποσοστό ½ εξ αδιαιρέτου του άνω ακινήτου από κοινού με τον δεύτερο των εναγόντων με το με αρ. ……../1985 συμβόλαιο του συμβολαιογράφου Πειραιώς …………. που μεταγράφηκε νόμιμα. Η διάρκεια της μίσθωσης συμφωνήθηκε για πέντε έτη, με αρχικό μίσθωμα το ποσό των 95.000 δρχ. Η μίσθωση έληξε λόγω παρόδου της διάρκειάς της και ανανεωνόταν έκτοτε για χρονικό διάστημα ενός έτους με ιδιωτικά συμφωνητικά. Όμως δεν διενεργήθηκε νέος μειοδοτικός διαγωνισμός, όπως απαιτείτο κατά τις διατάξεις που προεκτέθηκαν, με συνέπεια από τις 3.2.2000 η (πάροδος 12ετίας) η μίσθωση να είναι άκυρη, όπως κρίθηκε με την με αρ. 3115/2015 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που απέρριψε την από 7.3.2014 και με αρ. καταθ. ……../2014 αγωγή των εναγόντων ως ουσιαστικά αβάσιμη, η οποία πλέον έχει καταστεί τελεσίδικη, (πάροδος τριετίας από την έκδοσή της κατ’ άρθρο 518 §1 ΚΠολΔ, όπως είχε πριν την τροποποίησή του από το ν. 4335/2015). Από την απόφαση αυτή έχει παραχθεί πλέον δεδικασμένο από αυτή περί της ακυρότητας της ένδικης μισθωτικής σύμβασης. Για το επίδικο χρονικό διάστημα οι ενάγοντες (από τις 16.2.2009 συμβαλλόταν και ο πρώτος των εναγόντων ως συγκύριος του ακινήτου) κατάρτισαν με το ν.π.δ.δ με την επωνυμία ………» τα από 16.2.2010 και 14.3.2011 ιδιωτικά συμφωνητικά που επιγράφονταν ανανέωση της μίσθωσης, για χρονικό διάστημα ενός έτους κάθε φορά και το μίσθιο χρησιμοποιήθηκε για τα διαστήματα από Φεβρουάριο του 2010, Απρίλιο έως τέλος Δεκεμβρίου 2010 και από Ιούνιο 2011 – Ιανουάριο του 2012 (όπως ζητείται με την αγωγή), με μηνιαίο μίσθωμα (όπως αναφερόταν) 1.100 €. Με την με αρ. 7656/4634/9.6.2011 απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής (ΦΕΚ 1402/16-6-2011) καταργήθηκε από την 16 Ιουνίου 2011 το ν.π.δ.δ με την επωνυμία ……. «ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ……» και στην θέση αυτού υπεισήλθε ως καθολικός διάδοχος αυτού ο εναγόμενος-εφεσίβλητος Δήμος ……. Με το από 10.5.2012 ιδιωτικό συμφωνητικό ανανέωσης της μίσθωσης (ορθή επανάληψη αυτού), που καταρτίσθηκε πλέον με τον εναγόμενο ΟΤΑ, η μίσθωση ανανεώθηκε από τις 3.2.2012 έως 3.2.2013, το δε μίσθωμα καθορίστηκε αναδρομικά από τις 22.8.2011 στο ποσό των 880 €. Με το από 17.12.2012 ιδιωτικό συμφωνητικό, το μίσθωμα καθορίσθηκε αναδρομικά για το διάστημα από 1.10.2012 σε 792 €. Τέλος με το από 18.2.2013 ιδιωτικό συμφωνητικό, η διάρκεια ορίστηκε έως τις 2.2.2014, το δε μηνιαίο μίσθωμα ορίστηκε στο ποσό των 2.376,00 € το τρίμηνο και 792,00 € μηνιαίως, ενώ επιπλέον ορίστηκε ότι ο εναγόμενος βαρυνόταν με την καταβολή του τέλους χαρτοσήμου (3,6 %). Κατόπιν αυτών το ν.π.δ.δ. με την επωνυμία …… «ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ …..» αρχικά παρέμεινε στη χρήση του μισθίου από τον Φεβρουάριο του 2010, Απρίλιο έως Δεκέμβριο του 2010 και από Ιούνιο του 2011 – Φεβρουάριο του 2014 (όπως ζητείται με την αγωγή), ο εναγόμενος ΟΤΑ. Δεν αποδεικνύεται ότι ο εναγόμενος παρέμεινε στη χρήση του μισθίου και μετά την λήξη του τελευταίου συμφωνητικού από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο του 2014, (οι ενάγοντες οι ίδιοι αναφέρουν ότι το διάστημα αυτό δεν γινόταν χρήση του μισθίου ως παιδικός σταθμός) το οποίο δεν επιβεβαιώνεται από κανένα αποδεικτικό μέσο, ενόψει και της άρνησης του εναγόμενου. Λόγω της ακυρότητας της σύμβασης οι ενάγοντες δικαιούνται να ζητήσουν από τον εναγόμενο ΟΤΑ την ωφέλεια που εξοικονόμησε αρχικά το νπδδ και στη συνέχεια ο ίδιος ο ΟΤΑ από τη χρήση-κάρπωση του ακινήτου των εναγόντων κατά το ανωτέρω διάστημα, την οποία (ωφέλεια) θα κατέβαλε ως αναγκαία δαπάνη σε τρίτο για τη μίσθωση ανάλογου ακινήτου προς εκπλήρωση του αυτού ως άνω σκοπού, δηλαδή τη στέγαση του παιδικού σταθμού του ….. Παιδικού σταθμού του Δήμου ……. Η ωφέλεια αυτή του εναγόμενου συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό του τελευταίου με την ανωτέρα έννοια και, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα και τον οποίο δικαιούται να αναζητήσουν οι εναγόντες από τον εναγόμενο, που συνίσταται στο συμφωνηθέν μηνιαίο μίσθωμα, ανάλογο της μισθωτικής αξίας του ακινήτου. Συνεπώς δικαιούνται (όπως ζητείται με την αγωγή) για το διάστημα από Φεβρουάριο 2010, Απρίλιο – Δεκέμβριο του 2010 (1.100 Χ 10) 11.000 €, Ιούνιο – Ιούλιο του 2011 1.100 Χ 2 = 2.200 €, τον Αύγουστο του 2011 από 1-22.8.2011 1.100 Χ 22/31 = 780,64 € και από 23-31.8.2011 880 Χ 9/31 255,48 €, (σύνολο Αυγούστου 780,64 + 255,48 = 1.036 €) από Σεπτέμβριο – Σεπτέμβριο του 2012 880 Χ 13 = 11.440 € και από Οκτώβριο του 2012 – έως Ιανουάριο του 2014 16 Χ 792 = 12.672 € και συνολικά (11.000 + 2.200 + 1.036 + 11.440 + 12.672) 38.348 €. ¨Όμως δεν οφείλεται χαρτόσημο, το οποίο προσήκει μόνο σε αξίωση καταβολής μισθώματος (βλ. ΑΠ 565/1996 Ελ.Δ 38.106, ΜΕφΘεσ 680/2016, επί αποζημίωσης χρήσεως). Κατόπιν αυτών η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος ΟΤΑ να καταβάλει στους ενάγοντες διαιρετώς το ποσό τω 38.348 €, ήτοι στον καθένα το ποσό των 19.174 €, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας 6 % από την επίδοση της αγωγής. Σε βάρος του εναγόμενου ΟΤΑ πρέπει να επιβληθούν τα δικαστικά έξοδα των εναγόντων, μειωμένα κατά άρθρο 281 § 2 του ν. 3463/2006. Τέλος θα πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου της έφεσης, που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας, στους καταθέσαντες ενάγοντες (άρθρο 495 § 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και στην ουσία της την έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλούμενη απόφαση, με αρ. 4019/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Πειραιώς.
ΚΡΑΤΕΙ και δικάζει την από 9.12.2015, με αρ. κατ. ………../2015 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο ΟΤΑ να καταβάλει στον καθένα από τους ενάγοντες, το ποσό των δέκα εννιά χιλιάδων, εκατόν εβδομήντα τεσσάρων (19.174) € με το νόμιμο τόκο υπερημερίας έξι (6) %, από την επίδοση της αγωγής.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος του εναγόμενου, μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων, των δύο βαθμών δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των τριακοσίων πενήντα (350) €.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παραβόλου της έφεσης των 100 €, που αναφέρθηκε στην αρχή της παρούσας στους καταθέσαντες ενάγοντες.
ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στον Πειραιά, στις 15-09-2020, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ