ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ (AYTOKINHTIKΩΝ) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
702/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε η Διευθύνουσα το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Αρμόδια φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου (άρθρο 19 του ΚΠολΔ), η κρινόμενη από 17-10-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ……./17-10-2019) έφεση της ενάγουσας, που ηττήθηκε ολικώς στην πρωτοβάθμια δίκη, κατά της υπ’ αριθ. 3354/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (αυτοκινητικών) διαφορών, απορρίπτοντας εν όλω την από 14-11-2018 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………../14-11-2018) αγωγή της περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης συνεπεία τροχαίου ατυχήματος. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα (άρθρα 495, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517 και 520 § 1 του ΚΠολΔ) και εμπρόθεσμα [άρθρο 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού)], ενώ έχει κατατεθεί και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή της (υπ’αριθμ. . . ….. e-παράβολο και από 17-10-2019 αποδεικτικό πληρωμής της Εθνικής Τράπεζας). Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρα 522, 533 § 1 ΚΠολΔ), κατά την αυτή διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλουμένη.
Η ενάγουσα ισχυρίστηκε με την αγωγή της, ότι ο ………….., οδηγώντας την υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……….. δίκυκλη μοτοσικλέτα της κυριότητάς του, η οποία ήταν ασφαλισμένη για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, προκάλεσε από υπαιτιότητά του (αμέλεια) αυτοκινητικό ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και με τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της αλλά και τον ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου που κυοφορούσε και την πρόωρη διακοπή της κύησης. Ακολούθως, κατόπιν επιτρεπτού περιορισμού του αιτήματός της από καταψηφιστικό εν μέρει σε αναγνωριστικό, ζητούσε να υποχρεωθεί η εναγομένη να της καταβάλει το ποσό των 10.000 ευρώ, και να αναγνωριστεί ότι της οφείλει επιπλέον το ποσό των 30.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, επιφυλλασσόμενη για το επιπλέον ποσό των 50 ευρώ, προκειμένου να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγουσα ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και να επιβληθούν σε βάρος της τα δικαστικά της έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η εκκαλουμένη, με την οποία απορρίφθηκε αυτή, ως ουσιαστικά αβάσιμη. Κατά της απόφασης αυτής παραπονείται η εκκαλούσα με την ένδικη έφεσή της, για τους λόγους που εκθέτει στο δικόγραφό της και ανάγονται στο σύνολό τους σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητά, κατ’εκτίμηση, την εξαφάνιση της εκκαλουμένης, με σκοπό να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή.
Από όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που οι διάδικοι νομίμως προσκομίζουν μετ’επικλήσεως, καθώς κανένας από αυτούς δεν επιμελήθηκε τα εξέτασης μάρτυρα, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από την εκκαλούσα-οκτώ συνολικά, εκ των οποίων οι έξι έχουν εκτυπωθεί από τον ιστότοπο της «Google» (street view) -φωτοτυπίες φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε (άρθρα 444 § 1 περ. γ΄, 448 § 2, 457 § 4 του ΚΠολΔ), και η υπ’αριθμ. ………/7-3-2019 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ……, ενώπιον του συμβολαιογράφου Πειραιά, …….., που ελήφθη με επιμέλεια της ενάγουσας και ήδη εκκαλούσας, μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της -μοναδικής, μετά την παραίτηση από το δικόγραφο της αγωγής, ως προς τον πρώτο-εναγόμενο (σχετ. η υπ’αριθμ. ….΄/4-3-2019 έκθεση επιδόσεως του δικαστικού επιμελητή στο Πρωτοδικείο Αθηνών, ……….), καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής (άρθρο 336 § § 3 και 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 22 Ιανουαρίου 2018 και περί ώρα 16.05, στον Πειραιά, στα όριά του με το Νέο Φάληρο, έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα επί της οδού Πειραιώς, στο ρεύμα πορείας της προς Πειραιά και στο ύψος του Ο.Α 93, όπου η παραπάνω οδός διασταυρώνεται με την οδό Αμοργού, όταν ο …, οδηγώντας την υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……..δίκυκλη μοτοσικλέτα, της κυριότητάς του, η οποία κατ’εκείνο τον χρόνο ήταν ασφαλισμένη για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη -δεύτερη και ήδη μοναδική-εναγομένη, ασφαλιστική εταιρεία, παρέσυρε την πεζή, ……, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της. Αμέσως πριν, η πεζή κινείτο επί της οδού Καραολή Δημητρίου, η οποία στο συγκεκριμένο σημείο διασταυρώνεται επίσης με την οδό Πειραιώς, με πρόθεση να διασχίσει κάθετα τα δύο ρεύματα πορείας της τελευταίας αυτής οδού και να φθάσει στη διασταύρωσή της με την οδό Αμοργού, απ’όπου θα την παραλάμβανε με το αυτοκίνητό του ο σύζυγός της, όπως κάθε ημέρα, για να επιστρέψουν μαζί στο σπίτι τους. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, τα κινούμενα επί του ρεύματος πορείας της οδού Πειραιώς προς Πειραιά, όπως και τα κινούμενα επί της οδού Καραολή Δημητρίου, στο ρεύμα πορείας της προς την οδό Πειραιώς οχήματα, είχαν ακινητοποιηθεί προ του ερυθρού σηματοδότη που υπήρχε στην πορεία τους. Αυτό, το να μην γίνεται δηλαδή ταυτόχρονα η αλλαγή του φωτεινού σηματοδότη σε διασταυρούμενες οδούς, αλλά να μεσολαβούν μερικά δευτερόλεπτα, είναι σύνηθες και υπαγορεύεται από λόγους ασφαλείας. Σύμφωνα με την έκθεση αυτοψίας που συνέταξαν τα αστυνομικά όργανα του Α΄ Τ.Τ Πειραιά, που επιλήφθηκαν του ατυχήματος και το συνοδεύον αυτήν πρόχειρο σχεδιάγραμμα, η οδός Πειραιώς στο συγκεκριμένο ύψος είναι διπλής κατευθύνσεως εκτείνεται σε ευθεία, χωρίς κλίση, με αποτέλεσμα να μην περιορίζεται η ορατότητα των διερχόμενων οδηγών, και η κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών ρυθμίζεται εν μέρει με φωτεινούς σηματοδότες που ήταν σε λειτουργία κατά τον χρόνο του ατυχήματος. Ειδικότερα, προ της διασταύρωσής της με την οδό Καραολή Δημητρίου, στο ρεύμα πορείας της προς Πειραιά, όπως και επί της οδού Καραολή Δημητρίου υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες που ρυθμίζουν την κυκλοφορία των οδηγών αλλά και των πεζών, ενώ επί της οδού Καραολή Δημητρίου και στο ρεύμα πορείας της οδού Πειραιώς προς Πειραιά, υπάρχει και διάβαση πεζών. Στο ίδιο ύψος, η οδός Πειραιώς, διαθέτει στο ρεύμα πορείας της προς Πειραιά τρείς λωρίδες κυκλοφορίας, εκ των οποίων η πρώτη από αριστερά προορίζεται για τους οδηγούς που προτίθενται να εισέλθουν με αριστερό ελιγμό στην οδό Καραολή Δημητρίου, και οι λοιπές για τους κινούμενους ευθεία προς Πειραιά. Το ρεύμα πορείας της προς Αθήνα έχει πλάτος 10 μέτρα και εκείνο προς Πειραιά 10,5 μέτρα, το οποίο μετά τη διασταύρωση και την κατάργηση της αριστερής λωρίδας περιορίζεται σε 8 μέτρα, ενώ το συνολικό πλάτος της Καραολή Δημητρίου είναι 18,5 μέτρα. Μετά την παραπάνω διασταύρωση, δηλαδή στο ύψος που η οδός Πειραιώς διασταυρώνεται με την οδό Αμοργού, δεν υπάρχουν φωτεινοί σηματοδότες αλλά μόνον διάβαση πεζών και μάλιστα στο ρεύμα πορείας της προς Αθήνα και νησίδα ασφαλείας μεταξύ των ρευμάτων πορείας της. Συνεπώς, στην πορεία που ακολούθησε η πεζή επί της οδού Πειραιώς, υπήρχε διάβαση πεζών, μόνον στο ρεύμα πορείας της προς Αθήνα. Ακόμη, το επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας, ελλείψει άλλης ειδικής σήμανσης ήταν το ισχύον των 50 χλμ/ώρα για κατοικημένη περιοχή, το οδόστρωμα ήταν ξηρό, επικρατούσε καλοκαιρία και η κυκλοφορία των οχημάτων ήταν πυκνή. Η τελευταία, αφού ήλεγξε προσεκτικά την κίνηση των οχημάτων επί της διασταύρωσης, και διαπιστώνοντας ότι τα οχήματα στο ρεύμα πορείας της οδού Πειραιώς προς Πειραιά, όπου επρόκειτο να εισέλθει, ήταν ακινητοποιημένα, προ του φωτεινού σηματοδότη της πορείας τους, κατήλθε στο οδόστρωμα και άρχισε να το διασχίζει κάθετα. Κατά τον ίδιο χρόνο, ο …………, κινείτο με τη δίκυκλη μοτοσικλέτα του επί του ίδιου ρεύματος πορείας της αυτής οδού. Πλησιάζοντας στο ύψος του φωτεινού σηματοδότη, και κινούμενος μεταξύ των εκεί ακινητοποιημένων οχημάτων, ανέκοψε, κατά την πλέον λογική εκδοχή, ταχύτητα, καθώς ταυτόχρονα έστρεψε το βλέμμα προς τα αριστερά, οπότε και διαπίστωσε ότι τα οχήματα επί της οδού Καραολή Δημητρίου στο ρεύμα πορείας της προς την οδό Πειραιώς ήταν ακινητοποιημένα, αλλά παρ’όλ’αυτά συνέχισε να κινείται κατ’ευθείαν, εκτιμώντας ότι επίκειται και η αλλαγή του ερυθρού σηματοδότη στην πορεία του σε πράσινο από στιγμή σε στιγμή, χωρίς μέχρι τότε να έχει αντιληφθεί την παρουσία της πεζής να κατέρχεται στο οδόστρωμα. Αυτό συνέβη όταν πέρασε τη διασταύρωση και έστρεψε το βλέμμα του προς τα εμπρός, πλην όμως η απόστασή του από την πεζή, που δεν μπορεί να διευκρινιστεί επακριβώς, ελλείψει ιχνών τροχοπέδησης και χαραγιών στο οδόστρωμα, ήταν ήδη πολύ μικρή, με αποτέλεσμα, αφενός να αιφνιδιαστεί και αφετέρου να μην προλάβει να προβεί σε οποιονδήποτε αποφευκτικό ελιγμό και αμέσως μετά να επιπέσει στην πεζή, η οποία είχε μόλις εισέλθει στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας του συγκεκριμένου ρεύματος πορείας. Η παρουσία του δικυκλιστή στο ύψος των φωτεινών σηματοδοτών έλαβε χώρα αφ’ότου η ενάγουσα κατήλθε στο οδόστρωμα και ενόσω ο φωτεινός σηματοδότης στην πορεία του αλλά και στην πορεία των κινούμενων επί της οδού Καραολή Δημητρίου προς Πειραιά οχημάτων έδειχνε ερυθρό φως κυκλικής μορφής. Ο μοναδικός δε λόγος που υπήρχε για να στρέψει το βλέμμα του προς τα αριστερά, όπως ήδη με σαφήνεια δήλωσε η ενάγουσα, καταθέτοντας προανακριτικά, στο πλαίσιο της διενεργηθείσας προανάκρισης, ήταν να βεβαιωθεί ότι δεν κινούνταν οχήματα επί της οδού Καραολή Δημητρίου προς την οδό Πειραιώς. Αν, όπως ισχυρίζεται, ο φωτεινός σηματοδότης στην πορεία του είχε πράσινη ένδειξη, δεν θα χρειαζόταν να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, ώστε να βεβαιωθεί ότι θα διερχόταν με ασφάλεια από τη διασταύρωση. Εξάλλου, αν πράγματι ο φωτεινός σηματοδότης στην πορεία του έδειχνε πράσινο φως την ώρα που εισήλθε στη διασταύρωση, μαζί του θα είχαν ξεκινήσει και τα αυτοκίνητα που κινούνταν ομόρροπα προς αυτόν και είχαν προηγουμένως ακινητοποιηθεί, και θα έπρεπε, τουλάχιστον αυτά που προπορεύονταν, να φθάσουν σχεδόν ταυτόχρονα με εκείνον στο ύψος της πεζής, με κίνδυνο να παρασύρουν αμφότερους, γεγονός το οποίο δεν συνέβη, αφού ουδείς από τους εμπλεκόμενους διαδίκους δεν το ισχυρίστηκε.
Υπό τα δεδομένα που προαναφέρθηκαν, το Δικαστήριο συνάγει ότι η ένδικη σύγκρουση και τα αποτελέσματά της οφείλονται σε προέχουσα αμέλεια του οδηγού της δίκυκλης μοτοσικλέτας, σε ποσοστό 80 % και συντρέχουσα αμέλεια της ενάγουσας, σε ποσοστό 20 %, έλλειψη δηλαδή της προσοχής που όφειλαν με βάση τους νομικούς κανόνες, την κοινή πείρα και τη λογική και μπορούσαν αναλόγως των αντικειμενικών περιστάσεων, με βάση τις προσωπικές ικανότητες και ιδιότητές τους να επιδείξουν, ως μέσος συνετός οδηγός και πεζή, αντίστοιχα. Η αμέλεια του δικυκλιστή συνίσταται στο ότι αυτός, δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, αποφεύγοντας οποιαδήποτε συμπεριφορά θα μπορούσε να εκθέσει σε κίνδυνο οποιοδήποτε πρόσωπο και δη πεζό, κινούμενο επί της οδού και δεν συμμορφώθηκε με την ένδειξη ερυθρού φωτός κυκλικής μορφής του φωτεινού σηματοδότη που υπήρχε στην πορεία του και τον υποχρέωνε σε διακοπή αυτής μέχρις ότου αυτός δείξει πράσινο φως, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 6 παρ.1 περ.β) και 39 παρ. 1 του ν. 2696/1999, όπως ίσχυε. Αντιθέτως, δεν αποδείχθηκε ταχύτητά του υπερβαίνουσα τη μεγίστη επιτρεπτόμενη, καθώς εκτιμάται, με βάση τα διδάγματα της κοινής πείρας και της λογικής, ότι σε αυτή την περίπτωση θα είχε επιπέσει επί της πεζής με μεγαλύτερη σφοδρότητα και ο τραυματισμός της θα ήταν σοβαρότερος, ενώ μόνη η έλλειψη άδειας ικανότητας οδήγησης από την πλευρά του, αποτελεί μεν παράβαση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (άρθρο 94 παρ.1), δεν τελεί, όμως, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, σε αιτιώδη συνάφεια με το επελθόν αποτέλεσμα, εφόσον δεν αποδείχθηκε ότι αυτός δεν ήταν ικανός να οδηγεί και έτσι δεν μπορεί να θεμελιωθεί υπαιτιότητά του μόνο στην παραπάνω παράβαση (ΑΠ 1656/2018, ΑΠ 146/2018, ΑΠ 977/2017 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Η δε αμέλεια της ενάγουσας συνίσταται στο ότι αυτή, με βάση την υπάρχουσα σε μικρή απόσταση, οριζόντια και κάθετη σήμανση και φωτεινούς σηματοδότες, που ρύθμιζαν και την κυκλοφορία των πεζών και μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ασφαλή διάσχιση της οδού Πειραιώς, δεν ακολούθησε την πλέον ενδεδειγμένη πορεία και έτσι, αντί να κινηθεί επί της οδού Καραολή Δημητρίου, διασχίζοντας και τα δύο ρεύματα πορείας αυτής και στη συνέχεια να διασχίσει κάθετα τα δύο ρεύματα πορείας της οδού Πειραιώς, ήτοι πρώτα αυτό με κατεύθυνση προς Αθήνα και έπειτα εκείνο προς Πειραιά, από το σημείο που υπήρχε διάβαση πεζών και φωτεινοί σηματοδότες, δεν το έπραξε αλλά ακολούθησε την πορεία που προαναφέρθηκε, κατά παράβαση της διάταξης του άρθρου 38 παρ. 4 του Κ.Ο.Κ. Συνεπώς, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δεχόμενο αποκλειστική υπαιτιότητα της ενάγουσας στην πρόκληση του ατυχήματος, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης περί αποκλειστικής υπαιτιότητας του δικυκλιστή στην πρόκληση του ατυχήματος να γίνει δεκτός ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν, δεκτής γενομένης, ως εν μέρει βάσιμης και κατ’ουσίαν και της προταθείσας από την εφεσίβλητη, ένστασης συνυπαιτιότητας της ενάγουσας στην πρόκληση του ατυχήματος και του τραυματισμού της, κατά το παραπάνω ποσοστό. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι αμέσως μετά το ατύχημα κατέφθασε στο σημείο και ο σύζυγος της ενάγουσας, η οποία μεταφέρθηκε με σταθμό του ΕΚΑΒ στο Γενικό Κρατικό Νικαίας «Άγιος Παντελεήμων», όπου διαπιστώθηκε εκδορά αριστερού βλεφάρου, κάκωση δεξιάς κνήμης και ποδοκνημικής και κρίθηκε αναγκαία η υποβολή της σε υπερηχογραφικό (άνω και κάτω κοιλίας) έλεγχο, ο οποίος έθεσε την υπόνοια εγκυμοσύνης, η οποία επιβεβαιώθηκε με εξέταση ούρων, με αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθεί ακτινολογικός έλεγχος (λεκάνης και κατ’ισχίον άρθρωσης, οσφυϊκής και αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης, άκρων ποδών), που αρχικά συνεστήθη. Παραπέμφθηκε για εκτίμηση στο εξωτερικό ορθοπεδικό ιατρείο, όπου της τοποθετήθηκε γυψονάρθηκας ποδοκνημικής και αναχώρησε, λαμβάνοντας οδηγίες και με τη σύσταση επανελέγχου μετά δεκαημέρου. Επανεξετάστηκε την 1-2-2018 από την ίδια μονάδα, οπότε διαπιστώθηκε ήπια ευαισθησία, της αφαιρέθηκε ο γυψονάρθηκας, ο οποίος αντικαταστάθηκε από βαμβακοελαστική περίδεση. Της έγινε σύσταση για εφαρμογή άλλου τύπου νάρθηκα (Air-Cast) και μερική φόρτιση και παγοθεραπεία, και της δόθηκαν περαιτέρω οδηγίες. Επί δίμηνο χρησιμοποιούσε πατερίτσες με σταδιακή φόρτιση του πάσχοντος ποδιού. Στις 16-2-2018 υποβλήθηκε σε θεραπευτική απόξεση, λόγω παλίνδρομης κύησης 8 εβδομάδων, δηλαδή μη φυσιολογικής εξέλιξής της. Η αιτιολογία της απόξεσης, αποσυνδέει τη διακοπή της κύησης με το ένδικο ατύχημα, πρωτίστως διότι ο θεράπων ιατρός της, ως ειδικός, δεν έθεσε αυτή την υπόνοια, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ληφθεί υπόψη η από 5-6-2018 ιατρική γνωμάτευση του μη ειδικού να διατυπώσει σχετική άποψη, ορθοπεδικού, ……….., που την εξέτασε την ανωτέρω ημεροχρονολογία και διαπίστωσε μετατραυματικές ενοχλήσεις στη δεξιά ποδοκνημική (άλγος και ενοχλήσεις κατά τη βάδιση και την παρατεταμένη ορθοστασία). Άλλωστε, δεν υπάρχει κάποια εξήγηση για την επιλογή της ενάγουσας να μην επισκεφτεί άμεσα γυναικολόγο την ημέρα του ατυχήματος βραδυνές ώρες ή το αργότερο την επομένη, αν πράγματι, όπως ισχυρίστηκε και επιβεβαίωσε ο σύζυγός της, είχε αιμορραγία. Επομένως, η ενάγουσα υπέστη λόγω του τραυματισμού της ηθική βλάβη, καθόσον ταλαιπωρήθηκε, αναγκάστηκε να δέχεται τη βοήθεια των οικείων της και απώλεσε εισοδήματα από την αποχή από την εργασία της για ικανό χρονικό διάστημα, για την αποκατάσταση της οποίας η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, που πρέπει να της επιδικασθεί, σύμφωνα και με την αρχή της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ») ανέρχεται, ενόψει του είδους και του βαθμού της υπαιτιότητας του οδηγού της ζημιογόνου δίκυκλης μοτοσικλέτας, της δικής της συντρέχουσας αμέλειας στην πρόκληση της σύγκρουσης και του τραυματισμού της, των ειδικότερων συνθηκών του συμβάντος, της έκτασης, του είδους και της σοβαρότητας του τραυματισμού της, καθώς και της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης της ιδίας, ως οικιακής βοηθού, αλλά όχι της εφεσίβλητης, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, στο ποσό των 4.050 ευρώ και κατόπιν της σχετικής επιφυλάξεώς της, των 4.000 ευρώ, που υπολείπεται του αιτούμενου καταψηφιστικώς, δεκτού γενομένου του σχετικού αγωγικού κονδυλίου, ως βάσιμου και κατ’ουσίαν για το ποσό αυτό.
Κατόπιν αυτών, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο δεχόμενο αποκλειστική υπαιτιότητα της ενάγουσας και μην επιδικάζοντας οποιοδήποτε ποσό χρηματικής ικανοποίησης σε αυτήν, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει, κατά παραδοχή του πρώτου λόγου της έφεσης, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη στο σύνολό της, κατ’άρθρο 535 § 1 του ΚΠολΔ, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208), με αποτέλεσμα ο δεύτερος λόγος της έφεσης που πλήττει τη διάταξή της περί δικαστικών εξόδων να κρίνεται αλυσιτελής (ΕφΠειρ 90/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΠατρ 5/2011 ΑΧΑΝΟΜ 2012.148). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να υποχρεωθεί η εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα για τη μνημονευόμενη στο σκεπτικό αιτία το ποσό των 4.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, δεκτού γενομένου, ως κατ’ουσία βάσιμου του και πρωτοδίκως υποβληθέντος αιτήματος της εναγομένης-εφεσίβλητης για την κατ’εξαίρεση επιδίκαση τόκων υπερημερίας και όχι επιδικίας, καθότι αυτή ευλόγως αντιδίκησε με την ενάγουσα για το ύψος του αιτουμένου από αυτήν ποσού χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης [ΕφΔωδ (Μον) 94/2019, ΕφΑθ (Μον) 761/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»], όπως άλλωστε μαρτυρεί και ο συσχετισμός μεταξύ του αιτηθέντος και του τελικώς επιδικασθέντος ποσού. Επίσης, πρέπει να επιστραφεί στην εκκαλούσα το παράβολο, που κατέθεσε κατά την άσκησή της, λόγω της μερικής νίκης της (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ αυτών, κατόπιν σχετικών αιτημάτων τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1, 69 § § 1,2 και Παράρτημα Ι του άρθρου 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 17-10-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./17-10-2019) έφεση της ενάγουσας, κατά της υπ’αριθμ. 3354/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στην εκκαλούσα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 14-11-2918 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………./14-11-2018) αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει αυτήν.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στην ενάγουσα, το ποσό των 4.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος της εναγομένης, μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, το οποίο καθορίζει στο ποσό των επτακοσίων πενήντα (750) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 24-11-2020.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ