ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΕΙΡΟΥΣΙΑΚΩΝ (ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΙΚΩΝ) ΔΙΑΦΟΡΩΝ
Αριθμός απόφασης
703/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση η από 22-10-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. …………/25-10-2019) έφεση του ενάγοντος, ως εν μέρει ηττηθέντος διαδίκου, κατά της υπ’αριθμ. 2514/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς και κατά της προηγηθείσας υπ’αριθμ. 855/2018 μη οριστικής απόφασης του ίδιου Δικαστηρίου, που θεωρείται ότι έχει προσβληθεί μαζί με αυτήν, παρ’ότι η ένδικη έφεση δεν στρέφεται και κατ’αυτής (άρθρο 513 § 2 του ΚΠολΔ), που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των αυτοκινητικών-ήδη περιουσιακών-διαφορών, και έκανε εν μέρει δεκτή την από 29-6-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………/30-6-2017) αγωγή του κατά των εναγομένων, περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης από τροχαίο ατύχημα. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα [άρθρα 495 § § 1 και 2, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως η τελευταία αυτή διάταξη ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού)], ενώ κατατέθηκε και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή της (από 25-10-2019 αποδεικτικό κατάθεσης υπ’αριθμ. …………. e-παραβόλου της Alpha Bank). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του, ότι η πρώτη εναγομένη, οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από υπαιτιότητά της (αμέλεια) τροχαίο ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και υπό τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, εξαιτίας του οποίου προκλήθηκε ο τραυματισμός του και η πρόκληση υλικών ζημιών στην υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …………. δίκυκλη μοτοσικλέτα της κυριότητάς του. Ακολούθως, κατόπιν μερικής τροπής του αιτήματός της εν μέρει σε αναγνωριστικό, ζητούσε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να του καταβάλουν εις ολόκληρον το ποσό των 48.397,85 ευρώ, όπως ειδικότερα αναλύεται, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος και να αναγνωριστεί ότι του οφείλουν, ομοίως εις ολόκληρον, το ποσό των 150.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, επιφυλασσόμενος για το επιπλέον ποσό των 45 ευρώ, προκειμένου να παρασταθεί ως πολιτικώς ενάγων ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και να επιβληθούν σε βάρος τους τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε αρχικά η υπ’αριθμ. 855/2018 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, με την οποία κηρύχθηκε απαράδεκτη η συζήτησή της και στη συνέχεια η εκκαλουμένη, με την οποία έγινε δεκτή αυτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και, υποχρεώθηκαν οι εναγόμενες να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των 3.634,82 ευρώ και αναγνωρίστηκε ότι του οφείλουν επιπλέον το ποσό των 12.000 ευρώ, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση, αντίστοιχα, για τη ζημία και την ηθική βλάβη που υπέστη, αντίστοιχα, από το ένδικο ατύχημα, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας και υπερημερίας, αντίστοιχα, από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και επιβλήθηκαν σε βάρος τους τα δικαστικά του έξοδα, που καθορίστηκαν στο ποσό των 610 ευρώ.
Κατά της οριστικής αυτής αποφάσεως παραπονείται ο εκκαλών, με την υπό κρίση έφεσή του, για τους λόγους που εκθέτει σε αυτήν και ανάγονται στο σύνολό τους σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων, με σκοπό να εξαφανιστεί αυτή και να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της.
Από την εκτίμηση των ανωμοτί καταθέσεων των διαδίκων φυσικών προσώπων, ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την υπ’αριθμ. 885/2018 απόφασή του πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, μεταξύ των οποίων οι προσκομιζόμενες από τον εκκαλούντα φωτογραφία, της οποίας η γνησιότητα δεν αμφισβητήθηκε και -τρεις συνολικά- ακτινογραφίες των πασχόντων μελών του (άρθρα 444 § § 1 περ. γ΄, 2, 448 § § 2 και 3, 457 § 4 του ΚΠολΔ), καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ), πλην της από 16-10-2019 ιατρικής βεβαίωσης του ορθοπεδικού χειρουργού, …………. και της από 18-10-2019 βεβαίωσης της Ορθοπεδικής Κλινικής του Γ.Ν Πειραιά «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ», οι οποίες δεν προσκομίστηκαν, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 25-9-2016 και περί ώρα 15.10 έλαβε χώρα τροχαίο ατύχημα στη διασταύρωση της λεωφόρου Αθηνών με την οδό Πλαταιών στον Πειραιά, στο οποίο ενεπλάκησαν το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ……….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο που οδηγούσε η πρώτη εναγομένη και ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη, ασφαλιστική εταιρία, και η υπ’αριθμ. ………. δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο ενάγων, με αποτέλεσμα να υποστεί υλικές ζημίες η δίκυκλη μοτοσικλέτα του και να τραυματιστεί ο ίδιος. Η ένδικη σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα και δη αμέλεια της πρώτης, η οποία δεν επέδειξε την επιμέλεια και προσοχή που μπορούσε και έπρεπε να καταβάλει, ως μέσος συνετός οδηγός, κάτω από τις ίδιες συνθήκες, της αμέλειάς της συνιστάμενης στο ότι επιχείρησε να εισέλθει στη διασταύρωση των ανωτέρω οδών, από την οδό Πλαταιών, όπου κινείτο προηγουμένως, χωρίς να συμμορφωθεί προς τη ρυθμιστική πινακίδα (STOP), που υπήρχε στην πορεία της και την υποχρέωνε σε διακοπή αυτής, ακινητοποιώντας το αυτοκίνητό της προ της διασταυρώσεως, ώστε να ελέγξει εάν μπορεί να το πράξει με ασφάλεια και να παραχωρήσει προτεραιότητα στα οχήματα που τυχόν κινούνταν επί της λεωφόρου Αθηνών, δεδομένου ότι και οι φωτεινοί σηματοδότες της πορείας της ήταν εκτός λειτουργίας κατ’εκείνο τον χρόνο, αλλά εισήλθε ανέλεγκτα σε αυτήν, με αποτέλεσμα να μην αντιληφθεί έγκαιρα την παρουσία της κανονικώς κινούμενης επ’αυτής δίκυκλης μοτοσικλέτας του ενάγοντος, και να παρεμβληθεί στην πορεία του τελευταίου, όπως ήδη κρίθηκε με την εκκαλουμένη-οριστική-απόφαση, η οποία δεν πλήττεται ως προς το κεφάλαιό της περί υπαιτιότητας, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζονται στο παρόν Δικαστήριο μόνον τα κεφάλαια της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης που προσβάλλονται με σχετικούς λόγους έφεσης (ΟλΑΠ 10/2015 ΧΡΙΔ 2015.574). Κατά τα γενόμενα επίσης δεκτά από το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δεν αμφισβητούνται, ο ενάγων, αμέσως μετά το ατύχημα μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Νίκαιας και στη συνέχεια στο ΓΝΝΠ «ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ», όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα του κάτω άκρου της κερκίδας και κατάγματα διάφυσης κερκίδας και ωλένης, που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά, με ανοικτή ανάταξη και ανοικτή ανάταξη και οστεοσύνθεση αντίστοιχα. Παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι τις 10-10-2016, οπότε και εξήλθε με τη σύσταση αντιπηκτικής αγωγής, αλλαγής τραύματος κάθε δύο ημέρες, επανελέγχου μετά από ένα μήνα και αναρρωτικής αδείας ενός μηνός. Επανεισήχθη στο ίδιο νοσοκομείο στις 27-10-2016, οπότε διαπιστώθηκε λοίμωξη και φλεγμονώδης αντίδραση από την εσωτερική αρθρική πρόθεση, που αντιμετωπίστηκε συντηρητικά και εξήλθε σε βελτιωμένη κατάσταση στις 31-10-2016, με τη σύσταση επανεξέτασης μετά πάροδο μηνός, λήψης αντιβιοτικής και αντιπηκτικής αγωγής και αναρρωτικής αδείας. Στις 14-11-2016 επανεξετάστηκε στο ίδιο νοσοκομείο, όπου διαπιστώθηκε καλή θέση υλικών, ομαλή πορεία πώρωσης, αστάθεια κερκιδωλενικής, καλή σπονδύλωση-σύγκληση χειρουργικού τραύματος, και καλό εύρος κίνησης δεξιού γόνατος. Η πηχεοκαρπική (ΑΡ) υπολειπόταν σε κάμψη-έκταση και του δόθηκαν οδηγίες για συνέχιση της φυσικοθεραπείας ενώ του συνεστήθη συνέχιση της αναρρωτικής αδείας του για ένα ακόμη μήνα και επανεξέταση. Η επανεξέταση αυτή πραγματοποιήθηκε στο ίδιο νοσοκομείο στις 9-12-2016, οπότε και διαπιστώθηκε καλό εύρος κίνησης δεξιού γόνατος, αστάθεια κερκιδοωλενικής και περιορισμός κάμψης-έκτασης ενώ ο ακτινολογικός έλεγχος ανέδειξε ομαλή πορεία πώρωσης. Του συνεστήθη επανεξέταση μετά πάροδο τριών εβδομάδων και συνέχιση της αναρρωτικής του άδειας για ένα μήνα. Στις 28-12-2016 υποβλήθηκε σε ακτινολογικό έλεγχο που ανέδειξε άριστη πορεία πώρωσης, ενώ κατά την κλινική του εξέταση, διαπιστώθηκε πλήρες εύρος κίνησης του δεξιού γόνατος και υπολειπόμενη ραχιαία έκταση της αριστερής πηχεοκαρπικής, με αποτέλεσμα να του γίνει σύσταση για συνέχιση των φυσικοθεραπειών. Επίσης, του δόθηκαν οδηγίες για βάδιση με μερική φόρτιση δεξιού κάτω άκρου και φόρτιση αριστερού άνω άκρου, του συνεστήθη επανεξέταση μετά δεκαήμερο και του χορηγήθηκε και νέα αναρρωτική άδεια ενός μηνός. Επανεξετάστηκε στο ίδιο νοσοκομείο στις 15-1-2017 και διαπιστώθηκε φλεγμονή των τραυμάτων, με αποτέλεσμα να του χορηγηθεί φαρμακευτική (αντιβιοτική) αγωγή και του συνεστήθη συνέχιση των φυσικοθεραπειών και παράταση της αναρρωτικής του αδείας για τριάντα ημέρες. Στις 15-2-2017 και ενώ είχε ήδη παρέλθει τετράμηνο από τον τραυματισμό του και η πορεία της πώρωσης ήταν ομαλή, εμφάνιζε περιορισμό υπτιασμού, κάμψης-έκτασης και εύρους κίνησης του δεξιού γόνατος. Του συνεστήθησαν εκ νέου φυσικοθεραπείες, συνέχιση της αναρρωτικής του αδείας για τριάντα ημέρες και επανεξέταση. Στις 15-3-2017 διαπιστώθηκε κατά την εξέτασή του μικρή πυόρροια στο κάτω χείλος του τραύματος στο πόδι, αν και ακτινολογικά η πώρωση έδειχνε να προχωρά ομαλά και του χορηγήθηκε και νέα αναρρωτική άδεια για ένα μήνα. Στις 24-3-2017 επανεισήχθη στο νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης των υλικών οστεοσύνθεσης και εξήλθε με οδηγίες για λήψη αντιπηκτικής αγωγής και αντιβίωσης, του δόθηκε αναρρωτική άδεια 30 ημερών και του συνεστήθη επανεξέταση. Εξετάστηκε εκ νέου στο ίδιο νοσοκομείο, στις 24-4-2017, που βρέθηκε να έχει βελτιωμένη εικόνα, και στις 22-5-2017, και του συνεστήθη συνέχιση της αναρρωτικής του αδείας επί ένα μήνα κάθε φορά. Στις 22-6-2017 σε νέα εξέτασή του διαπιστώθηκε ατροφία του τετρακεφάλου, οπότε κρίθηκε αναγκαία η υποβολή του σε φυσικοθεραπείες και παράταση της αναρρωτικής του αδείας για ένα μήνα και επανεξέταση. Από την 1-11-2016 έως τις 5-6-2017 πραγματοποίησε εξήντα (60) συνολικά συνεδρίες φυσικοθεραπείας για την αποκατάσταση των καταγμάτων του στην αριστερή πηχεοκαρπική και στο δεξιό κνημιαίο κόνδυλο, στο εργαστήριο φυσικοθεραπείας του φυσικοθεραπευτή, ………….. Κατά την εξέτασή του ενώπιον του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ένα περίπου χρόνο μετά το ατύχημα (20-10-2017) η βάδισή του δεν είχε αποκατασταθεί και αντιμετώπιζε δυσκολία, απέχοντας από οποιαδήποτε αθλητική δραστηριότητα, επισημαίνοντας, ωστόσο ότι υπολείπονται και άλλες φυσικοθεραπείες, τις οποίες δεν είχε καταστεί δυνατόν να πραγματοποιήσει, λόγω της ανάγκης επιστροφής στην εργασία του, με αυξημένη πιθανότητα, όπως είναι γνωστό με βάση τα, από τα πορίσματα της επιστήμης, διδάγματα της κοινής πείρας, να εμφανίσει στο μέλλον μετατραυματική αρθρίτιδα. Αποδείχθηκε, επίσης, ότι, μετά τον τραυματισμό του και για χρονικό διάστημα τεσσάρων μηνών, για την κάλυψη των αναγκών του, πλην των χρονικών διαστημάτων που νοσηλευόταν δηλαδή από τις 25/9 έως τις 10/10/2016, τις 27/10 έως τις 31/10/2016, και τις 24 και 25/3/2017, απαιτείτο η απασχόληση τρίτου προσώπου επί 12 ώρες ημερησίως. Με τη φροντίδα του, κατά τις ώρες αυτές, ασχολήθηκε χωρίς αντάλλαγμα η μητέρα του, προσφέροντάς του με υπερένταση των προσπαθειών της και σε βάρος άλλων απασχολήσεών της, επιπλέον αυτών που ήταν υποχρεωμένη να του προσφέρει με βάση της μεταξύ τους σχέση (άρθρο 1507 του ΑΚ), τις σχετικές υπηρεσίες της περιποιήτριας και της οικιακής βοηθού, πραγματοποιώντας τις απαιτούμενες εργασίες στην οικία του και ό,τι ήταν αναγκαίο για την προσωπική του περιποίηση, επίβλεψη και βοήθεια. Επομένως, εάν ο ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο για να καλύψει τις ανωτέρω ανάγκες του, θα είχε δαπανήσει το συνολικό ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, και συνολικά των 2.400 (600 Χ 4) ευρώ που κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονταν, εκείνη τη χρονική περίοδο, για ανάλογες υπηρεσίες σε τρίτα πρόσωπα, καθώς μάλιστα δεν απαιτείτο για την εξυπηρέτησή του πρόσωπο με εξειδικευμένες γνώσεις αποκλειστικής νοσοκόμου ούτε παρέχονταν σε αυτόν εξειδικευμένες φροντίδες. Τέτοια βοήθεια δεν ήταν αναγκαία σε μεταγενέστερο χρόνο, καθώς εκτιμάται ότι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και τον ευνόητο περιορισμό των δραστηριοτήτων του, ο ενάγων είχε αρχίσει να αναλαμβάνει οργανικά σε βαθμό που ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετείται και, σε κάθε περίπτωση, η παροχή εξυπηρετήσεων εκ μέρους της μητέρας του ήταν περιορισμένη και εντασσόταν στο πλαίσιο της εκ του νόμου υποχρέωσής της για παροχή βοήθειας προς αυτόν. Επομένως, η πλασματική αυτή δαπάνη περιλαμβάνεται στην αποκαταστατέα ζημία του και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έσφαλε, κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, δεχόμενο ότι η ανάγκη αυτή υφίστατο επί τρίμηνο και όχι τετράμηνο μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο, πλην των περιόδων της νοσηλείας του, και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης να γίνει δεκτός, ως βάσιμος και κατ’ουσίαν, ως προς το ποσό αυτό. Ως προς το κονδύλιο της δαπάνης λήψης βελτιωμένης διατροφής, δεν αποδείχθηκε ότι προηγήθηκε σχετική σύσταση των θεραπόντων ιατρών του, ούτε ότι ο ενάγων υποχρεώθηκε να δαπανήσει οποιοδήποτε επιπλέον ποσό για τη διατροφή του μετά τον τραυματισμό του από αυτό που δαπανούσε ημερησίως, δεδομένου ότι η διατροφή του σύγχρονου ανθρώπου εμπεριέχει σε κάθε περίπτωση τα απαραίτητα για τη σωματική υγεία και ευεξία του διατροφικά στοιχεία, υπερκαλύπτοντας τις διατροφικές ανάγκες ακόμα και ενός εξασθενημένου οργανισμού, εφόσον περιλαμβάνουν σχεδόν σε καθημερινή βάση τροφές όπως κρέας ή ψάρι, χυμούς, φρούτα και γαλακτοκομικά προϊόντα [ΕφΑθ (Μον) 490/2019, ΕφΠειρ (Μ0ν) 76/2016 αδημ.ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο καταλήγοντας στην ίδια κρίση, ορθά τις αποδείξεις εκτίμησε και πρέπει ο δεύτερος λόγος της έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών παραπονείται για την απόρριψη του σχετικού κονδυλίου, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Πλέον αυτών, αποδείχθηκε ότι η δίκυκλη μοτοσικλέτα που οδηγούσε ο ενάγων, εργοστασίου προέλευσης «YAMAHA», με έτος πρώτης κυκλοφορίας το 1996, κυλινδρισμού 600 cc, υπέστη εκτεταμένες βλάβες κυρίως στο εμπρόσθιο αλλά και λοιπά τμήματά της με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μεταφερθεί αυτοδυνάμως από τον τόπο του ατυχήματος. Με εντολή του Τμήματος Τροχαίας Πειραιά, μεταφέρθηκε με γερανοφόρο όχημα προς φύλαξη στον ιδιωτικό χώρο του αυτοκινητιστή …… επί της οδού …… στον Αγ.Ιωάννη Ρέντη. Σύμφωνα με την από 18-11-2016 έγγραφη αναλυτική προσφορά του ………., ιδιοκτήτη συνεργείου αυτοκινήτων, στον οποίο απευθύνθηκε ο ενάγων, για την αντικατάσταση των βλαβέντων μερών και τις σχετικές εργασίες επισκευής, απαιτείτο δαπάνη ύψους 5.027,40 ευρώ. Συνεπώς, η δαπάνη επισκευής της υπερβαίνει την πριν από το ατύχημα αξία της, η οποία ανέρχεται στο ποσό των 1.200 ευρώ, συνυπολογιζόμενης και της μείωσης της εμπορικής της αξίας, και, επομένως, παρότι αυτή ήταν τεχνικώς δυνατή κρίνεται ασύμφορη [ΑΠ 639/2019 ΧΡΙΔ 2020.193, ΕφΑθ (Μον) 361/2019 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»]. Επομένως, η εντεύθεν ζημία και συνεπώς η αποζημίωση που δικαιούται ο ενάγων, συνιστάμενη στην αξία της δίκυκλης μοτοσικλέτας του προ του ατυχήματος ανέρχεται στο παραπάνω ποσό, όπως ορθώς αξιολογώντας τις αποδείξεις έκρινε και το Πρωτόδικο Δικαστήριο, συνεπώς, πρέπει, ο τέταρτος λόγος έφεσης, με τον οποίο ο εκκαλών διατείνεται ότι η αξία της ανερχόταν κατ’εκείνο τον χρόνο στο ποσό των 2.500 ευρώ, χωρίς μάλιστα να προσκομίζει οποιοδήποτε σχετικό αποδεικτικό στοιχείο, να απορριφθεί ως αβάσιμος. Επίσης, συνεπεία της πτώσης του στο οδόστρωμα αλλά και προκειμένου να του παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες καταστράφηκαν, το παντελόνι, η μπλούζα και ένα αντιανεμικό μπουφάν, που φορούσε ο ενάγων, την αξία των οποίων ο ίδιος προσδιορίζει στο ποσό των 80, 30 και 120 ευρώ, αντίστοιχα. Από τις αποδείξεις, ωστόσο, δεν προέκυψε η παλαιότητα, ποιότητα και κατάστασή τους, ώστε να γίνει αποτίμηση της αξίας τους, ως μεταχειρισμένων, και όχι ανάλογα με τη δαπάνη που απαιτείται για την απόκτηση άλλου όμοιου πράγματος, και το Δικαστήριο κρίνει ότι αυτή πρέπει να προσδιοριστεί στο ποσό των 15, 10 και 40 ευρώ, αντίστοιχα, που ανταποκρίνεται στην αξία αντίστοιχων ειδών μέσης παλαιότητας και ποιότητας. Τα αυτά, επομένως, δεχόμενο και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει ο σχετικός τρίτος λόγος της έφεσης να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμος. Αποδείχθηκε, τέλος, ότι ο ενάγων εξαιτίας του τραυματισμού του στενοχωρήθηκε και ταλαιπωρήθηκε, υποβαλλόμενος δύο φορές σε χειρουργική επέμβαση, παραμένοντας κλινήρης και με περιορισμό των δραστηριοτήτων του επί μακρό χρονικό διάστημα, λόγω της μακράς περιόδου αποκαταστάσεώς του, υποβλήθηκε σε φυσικοθεραπείες και απείχε ολόκληρο το χρονικό διάστημα που προαναφέρθηκε από την εργασία του. Ένα χρόνο μετά το ατύχημα, εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει δυσκολίες στη βάδιση και απείχε από αθλητικές δραστηριότητες στις οποίες επιδίδετο προηγουμένως (κυνήγι, πεζοπορία). Έτσι, πέραν της περιουσιακής ζημίας του, υπέστη ηθική βλάβη, προς αποκατάσταση της οποίας, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες του ατυχήματος, το είδος και τον βαθμό υπαιτιότητας της πρώτης εναγομένης στην πρόκληση του ατυχήματος, την ηλικία του (48 ετών), την έκταση, το είδος και τη σοβαρότητα του τραυματισμού του, το ψυχικό και σωματικό άλγος, που δοκίμασε, λόγω της σωματικής του βλάβης, την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων φυσικών προσώπων, ιδιοκτήτη βιοτεχνίας του ενάγοντος και άνεργης της πρώτης εναγομένης, πλην της δεύτερης εναγομένης, της οποίας η ευθύνη είναι εγγυητική, πρέπει να του επιδικαστεί ως χρηματική ικανοποίηση, το ποσό των 15.045 ευρώ και, λόγω της γενομένης εκ μέρους του επιφύλαξης, των 15.000 ευρώ, που κρίνεται εύλογο και δίκαιο, τηρουμένης της αρχής της αναλογικότητας (ΟλΑΠ 9/2015 ΧΡΙΔ 2015.575, ΑΠ 88/2018 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»). Επομένως, το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο του επιδίκασε για τη συγκεκριμένη αιτία το ποσό των 12.000 ευρώ, έσφαλε περί την εκτίμηση των αποδείξεων, και πρέπει ο σχετικός πέμπτος λόγος της έφεσης να γίνει δεκτός ως βάσιμος και κατ’ουσίαν.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, κατά παραδοχή του πρώτου και πέμπτου λόγου της, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, ακολούθως δε, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη οριστική απόφαση στο σύνολο της, κατ’άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τις διατάξεις της, που δεν πλήττονται με την έφεση, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της εκτέλεσης, η οποία θα επιτευχθεί μόνο με την εκτέλεση της παρούσας αποφάσεως (ΕφΑνατΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ»), αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 ό.π, ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208), ενώ δεν συντρέχει λόγος εξαφάνισης της προηγηθείσας υπ’αριθμ. 855/2018 μη οριστικής απόφασης. Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να καταβάλουν στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 4.234,82 (298,22 + 30 + 2.400 + 65 + 241,60 + 1.200) ευρώ, και να αναγνωριστεί ότι του οφείλουν επιπλέον εις ολόκληρον το ποσό των 15.000 ευρώ, με τον νόμιμο τόκο επιδικίας και υπερημερίας, αντίστοιχα, από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της, λόγω της μερικής νίκης του (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ) και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, σε αυτούς, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1 και 69 § § 1 και Παράρτημα ΙΙ στο άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 22-10-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./25-10-2019) έφεση του εκκαλούντος, κατά της υπ’αριθμ. 2514/2019 οριστικής και της συμπροσβαλλόμενης με αυτήν υπ’αριθμ. 855/2018 μη οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη οριστική απόφαση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στον εκκαλούντα του παραβόλου που κατέθεσε κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 29-6-2017 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………/30-6-2017) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενες οφείλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των δεκαπέντε χιλιάδων (15.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τις εναγόμενες να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων διακοσίων τριάντα τεσσάρων ευρώ και ογδόντα δύο λεπτών (4.234,82), με τον νόμιμο τόκο επιδικίας, από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών διαδικασίας, το οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 24-11-2020.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ