Αριθμός 754/2020
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου εισάγονται προς εκδίκαση: α) η από 10-9-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019 έφεση του ενάγοντος ……… κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……….» και β) η από 7-9-2020 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2020 έφεση της ενάγουσας αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….» κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………….». Οι υπό κρίση εφέσεις κατά της υπ’ αριθμό 1940/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την διαδικασία περιουσιακών διαφορών επί των :α) από 26-3-2008 (αρ.εκθ.κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2018) αγωγής και β) από 16-10-2018 (αρ.εκθ.κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../16-10-2018) αγωγής, ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρα 495,511, 516 παρ.1, 517 εδ.α΄, 518 παρ.2, 520 παρ.1 ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει, αφού διαταχθεί η συνεκδίκασή τους, λόγω της πρόδηλης συνάφειάς τους (άρθρο 246 σε συνδ. με 524 παρ.1 ΚΠολΔ), να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, εφόσον για παραδεκτό αυτών έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο (άρθρ. 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Α. Με την ένδικη από 26-3-2018 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο ενάγων και ήδη εκκαλών ………., ισχυρίσθηκε ότι κατά τον αναφερόμενο σ΄ αυτήν τόπο και χρόνο το όχημα που οδηγούσε η …………, ασφαλισμένο κατά το χρόνο του ατυχήματος για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………..», προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητα της οδηγού του τροχαίο ατύχημα, υπό τις συνθήκες που αναλυτικά περιγράφονται στην αγωγή, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του και τις υλικές ζημίες της δίκυκλης μοτοσυκλέτας που οδηγούσε, κυριότητας του ίδιου. Με βάση το περιεχόμενο αυτό, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αρχικού αιτήματος και εν μέρει τροπής αυτού σε αναγνωριστικό, ζήτησε να καταδικασθεί η εναγόμενη, με απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να του καταβάλει ως αποζημίωση το ποσό των 4.728,23 ευρώ, που αντιστοιχεί στη ζημία που υπέστη από την ολική καταστροφή της με αριθμό κυκλοφορίας ……….. δίκυκλης μοτοσυκλέτας του (ποσού 1.800 ευρώ), στην καταστροφή ενδυμάτων κ.λ.π. ειδών που έφερε κατά την σύγκρουση (ποσού 443 ευρώ), στις ιατρικές-φαρμακευτικές δαπάνες (ποσού 576,07 ευρώ) και στην αποθετική του ζημία (ύψους 1.909,16 ευρώ) και να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 16.156 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη (ποσού 9.956 ευρώ, πλέον 44 ευρώ που θα διεκδικήσει ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου) και στη δαπάνη πλαστικής επέμβασης (ποσού 6.200 ευρώ), όλα δε τα ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση και να καταδικασθεί η εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής του δαπάνης.
Β. Με την από 16-10-2018 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η ενάγουσα ανώνυμη εταιρεία με την επωνυμία «……………,» εξέθεσε ότι τυγχάνει ανώνυμη εταιρεία με σκοπό, μεταξύ άλλων, την εκμίσθωση προς τρίτους, αντί συμφωνηθέντος μισθώματος, αυτοκινήτων. Ότι μεταξύ αυτής και της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………….», είχε καταρτισθεί σύμβαση μίσθωσης, σύμφωνα με την οποία η ενάγουσα εκμίσθωσε στην ανωτέρω εταιρεία το με αριθμό κυκλοφορίας ……….. ΙΧΕ αυτοκίνητό της, κατά τα αναφερόμενα αναλυτικά στην αγωγή. Ότι στις 17-9-2017 και περί ώρα 20.15, η ……….., νομίμως προστηθείσα από την εταιρεία «…………», οδηγώντας το ανωτέρω ΙΧΕ αυτοκίνητο, ενεπλάκη στην περιοχή του Νέου Φαλήρου Αττικής σε τροχαίο ατύχημα, το οποίο οφείλεται στην αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) του δευτέρου εναγομένου ……….., οδηγού της με αριθμό κυκλοφορίας …………. δίκυκλης μοτοσυκλέτας, η οποία ήταν κατά τον ως άνω χρόνο ασφαλισμένη στην πρώτη εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «……………», και από το οποίο (ατύχημα) προκλήθηκαν υλικές φθορές και βλάβες στο ως άνω με αριθμό κυκλοφορίας …………… ΙΧΕ, όπως αυτές αναφέρονται αναλυτικότερα στην αγωγή. Με βάση το ιστορικό αυτό, η ενάγουσα, η οποία παραιτήθηκε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της στο ακροατήριο, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά, από το δικόγραφο της αγωγής ως προς τον δεύτερο εναγόμενο …………, ζήτησε, μετά τον περιορισμό του αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί η υποχρέωση της πρώτης εναγομένης, να της καταβάλει το ποσό των 3.227,22 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική και αποθετική της ζημία, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της πρώτης αγωγής της από την οποία παραιτήθηκε, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή και να καταδικασθεί η πρώτη εναγόμενη στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, συνεκδίκασε τις παραπάνω αγωγές και : α) απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη την από 26-3-2018 πρώτη αγωγή και β) δέχθηκε εν μέρει την από 16-10-2018 δεύτερη αγωγή και αναγνώρισε ότι η πρώτη εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 2.767,22 ευρώ, με το νόμιμο τόκο επιδικίας από 25-4-2018 (επομένη της επίδοσης της προηγούμενης αγωγής ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών) και μέχρι την εξόφληση. Ήδη κατά της παραπάνω απόφασης, παραπονούνται ο ενάγων της πρώτης από 26-3-2018 αγωγής και η εναγόμενη της δεύτερης από 16-10-2018 αγωγής, για τους λόγους που αναφέρονται στις εφέσεις τους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, ώστε κατά μεν τον ενάγοντα της πρώτης αγωγής να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η από 26-3-2018 αγωγή του, κατά δε την εναγομένη της δεύτερης αγωγής να απορριφθεί στο σύνολό της η από 16-10-2018 αγωγή της ενάγουσας.
ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα πρακτικά της εκκαλούμενης οριστικής απόφασης, τις φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται και από όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, για να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, μερικά από τα οποία αναφέρονται ειδικώς χωρίς να παραλείπεται κανένα από τα υπόλοιπα για την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, πλην της από 31-10-2017 υπεύθυνης δήλωσης του ν. 1599/1986 της …………, που προσκομίζει και επικαλείται ο ενάγων της πρώτης αγωγής, η οποία δεν λαμβάνεται υπόψη, διότι κρίνεται ότι έγινε σκοπίμως, προκειμένου να χρησιμεύσει προς απόδειξη στην παρούσα δίκη και ως εκ τούτου αποτελεί ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο και δεν δύναται να χρησιμεύσει ούτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 143/2020, 1092/2013 Τρ.Ν.Πλ. ΝΟΜΟΣ), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη και αυτεπαγγέλτως, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα: Στις 17-9-2017 και περί ώρα 20:15`, ο ενάγων της πρώτης αγωγής, ήδη εκκαλών, ……….., οδηγώντας τη υπ` αριθ. κυκλοφορίας ………. δίκυκλη μοτοσυκλέτα του, εργοστασίου κατασκευής SUZUKI, κυλινδρισμού 125 cc, ιδιοκτησίας τoυ, το οποίο κατά το χρόνο εκείνο ήταν ασφαλισμένο για την έναντι των τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην εναγομένη της δεύτερης αγωγής, ήδη εκκαλούσα, ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «… », εκινείτο στον Πειραιά, επί της λεωφόρου Εθνάρχου Μακαρίου προς την οδό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, με κατεύθυνση από Καλλιθέα προς Μικρολίμανο, με κανονική για τις επικρατούσες συνθήκες κυκλοφορίας ταχύτητα. Η οδός Εθνάρχου Μακαρίου είναι ευθεία, μονής κατεύθυνσης και το πλάτος του οδοστρώματος, λόγω των έργων του ΤΡΑΜ που πραγματοποιούνται στην αριστερή πλευρά της οδού, όπου υπάρχουν τσιμεντένιες μπάρες, περιορίζεται σε 5,2 μέτρα. Στο ύψος του σταθμού του ΗΣΑΠ Ν. Φαλήρου, η λεωφόρος Εθνάρχου Μακαρίου διαχωρίζεται σε δύο λωρίδες, εκ των οποίων η μία λωρίδα δεξιά μετονομάζεται σε οδό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και κατευθύνεται προς το Μικρολίμανο, ενώ η άλλη λωρίδα οδηγεί προς Πειραιά και το πλάτος του οδοστρώματος στο σημείο εκείνο ανέρχεται σε 8,8 μέτρα. Το όριο ταχύτητας των οχημάτων είναι το προβλεπόμενο από τον ΚΟΚ, σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1, εντός κατοικημένων περιοχών (50 χλμ/ώρα). Κατά το χρόνο της ένδικης σύγκρουσης το οδόστρωμα ήταν ξηρό, η ορατότητα δεν περιοριζόταν και η κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών στο σημείο συχνή. Την ίδια ανωτέρω ημερομηνία και ώρα η ………….., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ………… Ι.Χ.Ε. αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής FIAT, τύπου Panda, ιδιοκτησίας της ενάγουσας της δεύτερης αγωγής εταιρείας με την επωνυμία «………..», ήδη εφεσίβλητης, το οποίο κατά το χρόνο εκείνο ήταν μισθωμένο στην εταιρεία «…………..», που είχε προστήσει την ως άνω οδηγό στην οδήγησή του αυτοκινήτου και ασφαλισμένο για την έναντι των τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην εναγομένη της πρώτης αγωγής ασφαλιστική εταιρεία «…………..», ήδη εφεσίβλητη, έβαινε ομόρροπα με το δίκυκλο όχημα του ενάγοντος, αριστερά από αυτό, επί της λεωφόρου Εθνάρχου Μακαρίου με κατεύθυνση από Καλλιθέα προς Μικρολίμανο, με μεγαλύτερη ταχύτητα από αυτήν του ενάγοντος. Ενώ τα οχήματα κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση, και πριν αυτά εισέλθουν στην οδό Παναγίας Μυρτιδιώτισσας, δηλαδή πριν το σημείο διαχωρισμού της λεωφόρου Εθνάρχου Μακαρίου σε δύο λωρίδες και τη μετονομασία της πρώτης από δεξιά λωρίδας σε οδό Μυρτιδιώτισσας, όπως το σημείο διαχωρισμού σημαίνεται από την αρχή της διαχωριστικής νησίδας, η οδηγός του αυτοκινήτου προσπέρασε το δίκυκλο όχημα του ενάγοντος και ακολούθως, στο ύψος της πύλης εισόδου του σταθμού του ΗΣΑΠ Ν. Φαλήρου, ανέκοψε ταχύτητα και έθεσε σε λειτουργία τα φώτα έκτακτης ανάγκης (αλάρμ), προκειμένου να αποβιβάσει την επιβαίνουσα στο όχημα συνοδηγό. Την ώρα που αυτή ακινητοποίησε το όχημά της, σε απόσταση 0,97 μ. από το δεξιό άκρο της οδού, ο ενάγων μη αντιληφθείς έγκαιρα την ακινητοποίηση στα δεξιά της οδού του αυτοκινήτου, προσέκρουσε με το εμπρόσθιο τμήμα της μοτοσυκλέτας του στο οπίσθιο και αριστερό τμήμα του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα τις υλικές ζημίες των δύο οχημάτων και τις σωματικές βλάβες του ενάγοντος, οδηγού της μοτοσυκλέτας. Ο αυτόπτης μάρτυρας ……….., οδηγός ΤΑΞΙ, στην από 21 Οκτωβρίου 2017 προανακριτική ένορκη κατάθεσή του στο Τ.Τ. Πειραιά, αναφέρει επί λέξει «….είχα σταματήσει με το ΤΑΞΙ μου στην πιάτσα ΤΑΞΙ έμπροσθεν του ηλεκτρικού του Ν. Φαλήρου. Αποβιβαζόμενος από το ΤΑΞΙ μου έλεγξα αριστερά μου την διέλευση των οχημάτων επί της Εθνάρχου Μακαρίου, τότε είδα τη μοτοσυκλέτα (του ενάγοντος) να έρχεται κανονικά με κατεύθυνση την Μυρτιδιωτίσσης, κινούμενος στην δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας του με κανονική ταχύτητα. Τότε, στη συνέχεια βλέπω ένα αυτοκίνητο να έρχεται από την αριστερή λωρίδα, με ταχύτητα μεγαλύτερη της μοτ/τας, να κάνει ελιγμό προς τα δεξιά κλείνοντας την πορεία της μοτ/τας και να ανάβει αλάρμ, προκειμένου να σταθμεύσει έμπροσθεν της πύλης εισόδου του ηλεκτρικού σταθμού. Θέλω να σημειώσω ότι το σημείο που στάθμευσε το εν λόγω όχημα απείχε περί τους 80 πόντους από το δεξί κράσπεδο. Αποτέλεσμα της στάθμευσης και της πορείας του αυτοκινήτου ήταν ο μοτοσυκλετιστής να μην έχει περιθώρια αντίδρασης με αποτέλεσμα να συγκρουσθεί στο οπίσθιο μέρος του αυτοκινήτου…». Εξάλλου, το σημείο της σύγκρουσης και η θέση των οχημάτων μετά τη σύγκρουση εμφαίνονται στο από 17-9-2017 πρόχειρο σχεδιάγραμμα που συνοδεύει την συνταχθείσα έκθεση αυτοψίας τροχαίου ατυχήματος του Α΄ Τμήματος Τροχαίας Πειραιώς. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, αποδείχθηκε ότι υπαίτια για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος ήταν η ως άνω οδηγός του αυτοκινήτου ………….., η οποία δεν επέδειξε την επιμέλεια που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει ως μέσος συνετός άνθρωπος και οδηγός υπό τις επικρατούσες συνθήκες, καθώς, κατά παράβαση των διατάξεων 12 παρ. 1, 19 παρ.1,2,3, 17 παρ. 1, 34 παρ. 1,5 του Ν. 2696/1999, δεν είχε την πλήρη εποπτεία, και δεν ασκούσε τον προσήκοντα έλεγχο επί του οχήματος της και δεν είχε διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, ώστε να αντιληφθεί ότι η επιχειρηθείσα προσπέραση της προπορευόμενης δίκυκλης μοτοσυκλέτας του ενάγοντος και η εν συνεχεία στάση του αυτοκινήτου της, σε απόσταση 0,97 μ. από το δεξιό άκρο του οδοστρώματος, σε σημείο το οποίο δεν ήταν προορισμένο για στάση ή στάθμευση οχημάτων, θα δημιουργούσε κίνδυνο για τον οδηγό του δίκυκλου οχήματος. Ενεργώντας με τον τρόπο αυτό η οδηγός του ως άνω αυτοκινήτου, απέκλεισε την πορεία της μοτοσυκλέτας του ενάγοντος, με αποτέλεσμα να επιπέσει ο τελευταίος με σφοδρότητα με την εμπρός πλευρά του οχήματός του, στην πίσω αριστερή πλευρά του αυτοκινήτου, να ανατραπεί η μοτοσυκλέτα, ακολούθως να καταλήξει ο οδηγός της στο οδόστρωμα, με συνέπεια τον τραυματισμό του. Συνεπώς, δεδομένης και της ευθείας, της ανεμπόδιστης ορατότητας, όφειλε και εδύνατο να οδηγεί το όχημα της με μεγαλύτερη σύνεση και εποπτεία, ώστε να μη δημιουργείται από την οδήγησή του κίνδυνος ή παρακώλυση της κυκλοφορίας των άλλων οχημάτων, πράγμα που δεν έπραξε με αποτέλεσμα την πρόκληση του ατυχήματος και των κακώσεων και βλαβών που προκάλεσε. ΄Ομως στην επέλευση του ατυχήματος συνετέλεσε και πταίσμα του οδηγού της δίκυκλης μοτοσυκλέτας. Ειδικότερα, η αμέλεια του ως άνω οδηγού συνίσταται στο γεγονός ότι δεν οδηγούσε με σύνεση και διαρκώς τεταμένη την προσοχή του στην οδήγηση, δεν είχε τον πλήρη έλεγχο του οχήματός του, ώστε να μπορεί σε κάθε στιγμή να εκτελεί τους απαιτούμενους χειρισμούς, και να δύναται να προβεί σε άμεση ακινητοποίηση του σε περίπτωση που συναντήσει οποιοδήποτε εμπόδιο ή να πραγματοποιήσει αποφευκτικό ελιγμό, καίτοι υπήρχε ορατότητα και περιθώριο να πράξει τούτο. Συγκεκριμένα, κατά παράβαση των διατάξεων 12 παρ. 1,6, 19 παρ. 1,2 16 παρ. 4 Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, επειδή δεν είχε την πλήρη εποπτεία, και δεν ασκούσε τον προσήκοντα έλεγχο επί του οχήματος του και δεν είχε διαρκώς τεταμένη την προσοχή του, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως την πρόθεση της οδηγού του αυτοκινήτου να σταθμεύσει προσωρινά στη δεξιά πλευρά της οδού, παρά το ότι αυτή είχε θέσει σε λειτουργία τα φώτα έκτακτης ανάγκης (αλάρμ), με αποτέλεσμα να μην επιχειρήσει τροχοπέδηση της μοτοσυκλέτας του, καθώς δεν προκύπτουν ίχνη τροχοπέδησης επί του οδοστρώματος ή αποφευκτικό ελιγμό προς τα αριστερά, όπως μπορούσε ακώλυτα να το πράξει, καθώς δεν προέκυψε ότι η κίνηση της οδηγού του αυτοκινήτου ήταν τόσο αιφνίδια, σε τρόπο ώστε να αποτρέψει οποιαδήποτε ενέργεια του ενάγοντος-οδηγού της μοτοσυκλέτας. Ο τελευταίος, εξάλλου, δεν έφερε προστατευτικό κράνος, όπως ήταν κατά νόμο υποχρεωμένος (άρθρο 12 παρ. 6 K.O.K.). Η έλλειψη προστατευτικού κράνους, καίτοι αντίθετη προς τις διατάξεις του Κ.Ο.Κ. από μόνη της δεν αρκεί για να θεμελιώσει καθαυτή υπαιτιότητα στην επέλευση αυτοκινητικού ατυχήματος, ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση κατά την οποία ο τραυματισθείς οδηγός υπέστη κάκωση κεφαλής με θλαστικό τραύμα πρόσθιας μετωπιαίας χώρας, κρίνεται ότι συνέβαλε αιτιωδώς στην έκταση της ζημίας. Επισημαίνεται, ότι η μείωση της αποζημίωσης από την παράλειψη χρήσης του κράνους, περιορίζεται σε εκείνο το τμήμα της αποζημίωσης προς το οποίο συνδέεται αιτιωδώς, δηλαδή με την αποζημίωση λόγω των σωματικών κακώσεων στο πρόσωπο και το λαιμό, ήτοι στη δαπάνη πλαστικής επέμβασης, καθώς και τη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, για την οποία θα γίνει αναφορά παρακάτω (βλ. Κρητικού, Αποζημίωση από Αυτοκινητικά Ατυχήματα [2008], σελ. 236-237, αριθ. 29- 32, όπου και εκτενής παράθεση νομολογίας). Με βάση τα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης περίπτωσης, λαμβανομένων υπόψη και του είδους και της έκτασης των σωματικών βλαβών που υπέστη ο ενάγων εξαιτίας του ατυχήματος το ποσοστό συνυπαιτιότητας ενός εκάστου των ανωτέρω οδηγών στην πρόκληση του ατυχήματος καθορίζεται σε 60% για την …….., οδηγό του με αριθμό κυκλοφορίας ……. Ι.Χ.Ε. αυτοκινήτου και σε 40% για τον ενάγοντα, οδηγό της με αριθμό κυκλοφορίας …………. δίκυκλης μοτοσυκλέτας, ενώ το ποσοστό συνυπαιτιότητας στην έκταση τραυματισμού του ενάγοντος, λόγω έλλειψης προστατευτικού κράνους ανέρχεται σε 30%, γενοµένης εν µέρει δεκτής της ένστασης της εναγοµένης ασφαλιστικής εταιρείας «………….», περί συνυπαιτιότητας του ενάγοντος στην πρόκληση του ατυχήματος και ως προς την έκταση της σωµατικής του βλάβης. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε ότι αποκλειστικά υπαίτιος του ένδικου ατυχήματος είναι ο ενάγων και απέρριψε την αγωγή εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και οι σχετικοί λόγοι έφεσης του ενάγοντος πρέπει να γίνουν δεκτοί ως βάσιμοι κατά τα κατωτέρω αναφερόμενα.Αμέσως μετά το ατύχημα ο ενάγων διακομίστηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ», όπου διαπιστώθηκε ότι είχε υποστεί κάταγμα κάτω πέρατος κερκίδας του δεξιού χεριού, για την αντιμετώπιση του οποίου έγινε ανάταξη και τέθηκε γυψοεπίδεσμος πηχεοκαρπικής, κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και θλαστικά τραύματα πρόσθιας μετωπιαίας χώρας, για την αντιμετώπιση των οποίων έγινε συρραφή, καθώς και εγκαύματα τριβής δεξιού ημιθωρακίου, γονάτων άμφω και τραχηλικής χώρας, αλλά και κάκωση ρινός με θλαστικό τραύμα βλεννογόνου κάτω χείλους. Λόγω του τραυματισμού του υπεβλήθη στις ακόλουθες δαπάνες: 1) για την αγορά ενός τεμαχίου ανάρτησης χειρός στις 18-9-2017 κατέβαλε το ποσό των 15,80 ευρώ (βλ. την απόδειξη της εταιρείας …………..), 2) για την αγορά παυσίπονων, αντιβιώσεως και απολυμαντικού υγρού για την απολύμανση των τραυμάτων του στις 18-9-2017 κατέβαλε το ποσό των 10 ευρώ (βλ. τις αποδείξεις των συστεγασμένων φαρμακείων ………..), 3) για την αγορά ενός τεμαχίου αντιτετανικού ορού TETAGAM κατέβαλε το ποσό των 10,77 ευρώ (βλ. την απόδειξη του φαρμακείου της . …..), 4) για την αγορά παραφαρμάκων (παυσίπονων και ειδικής κρέμας για την επούλωση των ανοικτών τραυμάτων του) στις 28-9-2017 κατέβαλε το ποσό των 39,50 ευρώ (βλ. την απόδειξη του φαρμακείου του ………), 5) για πέντε συνεδρίες ψυχοθεραπείας, τις οποίες πραγματοποίησε από 25-9-2017 έως 6-11-2017 στην ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Θεραπεία . …., οι οποίες κρίθηκαν αναγκαίες για την ψυχολογική του υποστήριξη, λόγω του σοκ που υπέστη από το ατύχημα και τον τραυματισμό του, κατέβαλε το ποσό των 300 ευρώ (βλ. την υπ΄ αριθμ. …../6-11-2017 απόδειξη παροχής υπηρεσιών της εν λόγω ψυχολόγου- ψυχοθεραπεύτριας), 6) για την κλινική εκτίμηση της κατάστασης των βλαβών που υπέστησαν το πρόσωπό του και ο λαιμός του, κατέβαλε το ποσό των 200 ευρώ, ως αμοιβή στον ειδικό ιατρό-πλαστικό χειρουργό ……… (βλ. την υπ΄ αριθμό …../19-1-2018 απόδειξη παροχής υπηρεσιών του εν λόγω ιατρού). Συνολικά, για την ως άνω αιτία κατέβαλε το ποσό των 576,07 ευρώ. Επίσης, από τα προαναφερόμενα αποδεικτικά στοιχεία, αποδείχθηκε ότι κατά το ένδικο ατύχημα η δίκυκλη μοτοσικλέτα, ιδιοκτησίας του ενάγοντος, εργοστασίου κατασκευής SUZUKI, τύπου FX, κυλινδρισμού 125 c.c, η οποία είχε κατασκευαστεί και τεθεί σε κυκλοφορία το έτος 1999 (όπως στην αγωγή αναφέρεται), υπέστη εκτεταμένης εκτάσεως ζημίες, εκ των οποίων η βαρύτερη ήταν η καταστροφή του σκελετού αυτής (βλ. την βεβαίωση του …………) για την αποκατάσταση των οποίων (αγορά ανταλλακτικών – εργασίες επισκευών) θα έπρεπε να καταβληθεί (συμπεριλαμβανομένου του Φ.Π.Α.) το ποσό των χιλίων ογδόντα πέντε (1.085) ευρώ (βλ. την προσκομιζόμενη από 19-0-2017 έκθεση πραγματογνωμοσύνης που έχει συντάξει ο πραγματογνώμων …………). Η ολοσχερής καταστροφή, εξάλλου, του εν λόγω οχήματος δεν αμφισβητείται από την εναγομένη. Συνεπώς, το εν λόγω όχημα κρίνεται, από οικονομικής αλλά και τεχνικής άποψης, ως ολοσχερώς καταστραφέν (ΟλΑΠ 705/1979 ΝοΒ 28.37, ΕφΑθ 1962/1995 ΕΣυγκΔ 1995.45, ΕφΑθ 220/1994 ΕΣυγκΔ 1994.426, ΕφΑθ 5613/1993 ΕΣυγκΔ 1995.186, ΕφΠειρ 64/1994 ΕΣυγκΔ 1996.192) και η εναγόμενη ασφαλιστική εταιρεία οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα το ισόποσο της αγοραίας αξίας του, η οποία κατά τον κρίσιμο χρόνο της καταψηφίσεως, που είναι εκείνος της συζήτησης της υπόθεσης ενώπιον του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου (ΟλΑΠ 38/1996 ΕλλΔνη 38.41, ΟλΑΠ 23/1994 ΕλλΔνη 34.577, ΑΠ 1150/1998 ΕλλΔνη 1998.1550, ΑΠ 1148/1993 ΕλλΔνη 36.320) ανέρχεται, λαμβανομένων υπόψη των ανωτέρω στοιχείων (τύπος, παλαιότητα, κ.λ.π.) στο ποσό των χιλίων τετρακοσίων (1.400) ευρώ. Από το ποσό όμως αυτό πρέπει να αφαιρεθεί το ποσό των διακοσίων (200) ευρώ, στο οποίο ανέρχεται η αξία των διασωθέντων υπολειμμάτων, κατά παραδοχή της ένστασης συνυπολογισμού ζημίας –οφέλους που προέβαλε η εναγόμενη. Περαιτέρω, από την πτώση του ενάγοντος στο οδόστρωμα καταστράφηκαν τα ρούχα του, ήτοι μία βερμούδα, αξίας 45 ευρώ, μία μπλούζα ,αξίας 20 ευρώ, τα παπούτσια του, αξίας 80 ευρώ και το κινητό του τηλέφωνο, αξίας 298 ευρώ. Συνολικά, η αξία των καταστραφέντων ως άνω αντικειμένων ανέρχεται σε 443 ευρώ. Από τα άρθρα 297, 298, 914, 929 και 930 παρ. 3 Α.Κ σαφώς συνάγεται ότι ως νοσήλια, τα οποία δικαιούται αυτός που έπαθε βλάβη του σώματος ή της υγείας του από αδικοπραξία, θεωρούνται όλες οι δαπάνες οι οποίες ήταν ή πρόκειται να είναι στο μέλλον, αναγκαίες για την αποκατάσταση της υγείας του, αδιάφορα αν αυτός πράγματι τις έκανε (Γεωργιάδη-Σταθόπουλου ΑΚ τ. IV σελ. 799, ΑΠ 2099/2007 ΝοΒ 2008.1339, ΜΕΑ 710/2018 αδημ.). Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται τα έξοδα νοσοκομείου, αμοιβές ιατρών, δαπάνες αγοράς φαρμάκων, βελτιωμένης τροφής αναγκαίας για τη νοσηλεία, πρόσληψης αποκλειστικής νοσοκόμου και γενικά κάθε δαπάνη, που κατά τις εκτιμήσεις της ιατρικής επιστήμης, ήταν αναγκαία για την πλήρη αποκατάσταση της υγείας του παθόντος. Αν για την αντιμετώπιση του τραυματισμού του παθόντος και την αποκατάσταση της υγείας του υπάρχουν πολλές δυνατότητες, εκείνος έχει το δικαίωμα να επιλέξει αυτή που ανταποκρίνεται καλύτερα στις προσωπικές του σχέσεις. Ειδικότερα, η ελεύθερη επιλογή του θεράποντος ιατρού, νοσοκομείου, θεραπευτικού ιδρύματος και θεραπευτικής μεθόδου ανήκει κατά κανόνα στον ίδιο το ζημιούμενο. Το ζήτημα εμφανίζεται τόσο για τους ασφαλιστικά καλυμμένους παθόντες όσο και για τους ανασφάλιστους ή μη έχοντες επαρκή ασφαλιστική κάλυψη. Ορθώς γίνεται δεκτό ότι ο παθών από αδικοπραξία δεν είναι υποχρεωμένος για να μην επιβαρύνει τον υπόχρεο, να αρκεσθεί να δεχθεί τις υπηρεσίες, τις οποίες του προσφέρει το ασφαλιστικό του ταμείο από πλευράς διαθεσίμων ιατρών και θεραπευτικών κλινικών ή να νοσηλεύεται σε κλινική κατώτερης θέσης και όχι σε ανώτερη ή και στην πρώτη θέση. Ενόψει όμως του ισχύοντος κανόνος ότι αποδίδονται μόνο εκείνα τα έξοδα νοσηλείας-θεραπείας που θεωρούνται εύλογα, δηλαδή εκείνα τα οποίας, από την άποψη ενός συνετού παρατηρητή, φαίνονται σκόπιμα βάσει των δεδομένων της συγκεκριμένης περιπτώσεως, το ζήτημα επιλύεται με τη σκέψη ότι πρέπει να λαμβάνεται υπόψη ο τρόπος αντιμετώπισης του θέματος από τον παθόντα, αν δεν υπήρχε υπόχρεος προς αποζημίωση και ο ίδιος ο παθών έπρεπε να αντιμετωπίσει εξ ιδίων την κατάστασή του. Δηλαδή, επιβάλλεται να αποδίδονται μόνο εκείνες οι δαπάνες νοσηλείας- θεραπείας, τις οποίες πραγματοποίησε ο παθών εξ ιδίων, ακόμη και αν δεν υπήρχε τρίτος υπόχρεος προς αποζημίωση (Αθ. Κρητικός, Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκιν. Ατυχήματα έκδοση Δ`2008 παρ. 17, αρ. 21, σελ. 260-261). Στη προκείμενη περίπτωση, από τον τραυματισμό του από την ένδικη σύγκρουση και τα θλαστικά τραύματα στο πρόσωπο και το λαιμό του ενάγοντος, που αντιμετωπίσθηκαν με συρραφή, παρέμειναν ορατές 3 μετατραυματικές ουλές, ήτοι μία δύσμορφη ουλή μεσοφρύου, μήκους 6 εκ. και πλάτους 0,5 εκ., μία δύσμορφη ουλή παράλληλη της πρώτης, μήκους 6 εκ. και πλάτους 0,5 εκ. και τέλος μία κυκλική ουλή (αρ), επιφανείας λαιμού, μήκους 4 εκ. και πλάτους 2 εκ., τις οποίες (ουλές) διαπίστωσε και ο πλαστικός χειρουργός ……………, κατά την κλινική εξέταση, στην οποία υπέβαλε τον ενάγοντα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την επαναπροσκομιζόμενη από τον τελευταίο μετ` επικλήσεως από 18.1.2018 ιατρική γνωμάτευση του εν λόγω πλαστικού χειρουργού, για την αποκατάσταση των ουλών αυτών απαιτούνται τα εξής : 1) για την ουλή μεσοφρύου, 5 συνεδρίες δερματόξεσης (dermabrasion) με κόστος (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) 300 ευρώ έκαστη και 5 συνεδρίες φωτοανάπλασης (IPL) με κόστος (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) 300 ευρώ έκαστη και συνολικά για την αποκατάσταση της πρώτης ουλής απαιτείται το ποσό των 3.000 {(5χ 300 ευρώ €)+(5χ300€)} ευρώ, 2) για τη δεύτερη ουλή, 2 συνεδρίες δερματόξεσης (dermabrasion) με κόστος (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) 300 ευρώ έκαστη και 2 συνεδρίες φωτοανάπλασης (IPL) με κόστος (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) 300 ευρώ έκαστη και συνολικά για την αποκατάσταση της δεύτερης ουλής απαιτείται το ποσό των 1.200 {2χ300€)+(2χ300€)} ευρώ και 3) για την τρίτη ουλή χειρουργική επέμβαση πλαστικής ιατρικής και συγκεκριμένα μεταμόσχευση δέρματος, για την οποία η συνολική δαπάνη (αμοιβή κλινικής και ιατρού) ανέρχεται (συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ) στο ποσό των 2.000 (1.000 € κόστος κλινικής + 1.000 € αμοιβή ιατρού) ευρώ. Με τα ανωτέρω δεδομένα, σε συνδυασμό με τη νεαρή ηλικία του παθόντος (ηλικίας 22 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), λαμβανομένων υπόψη και των διδαγμάτων της κοινής πείρας, είναι πρόδηλη η ανάγκη υποβολής του ενάγοντος παθόντος στην ως άνω μελλοντική αποκατάσταση και πλαστική χειρουργική επέμβαση, προκειμένου να απαλειφθούν οι δύσμορφες ουλές, οι οποίες του δημιουργούν αναμφίβολα και αισθητικό πρόβλημα και στενοχώρια και είναι δικαιολογημένη η επιθυμία του για τούτο, συνάμα δε, προκύπτει ότι έχει και την πρόθεση να προβεί στην επέμβαση αυτή και τη σχετική δαπάνη. Ωστόσο, ενόψει του ισχύοντος κανόνα, κατά τα αναφερόμενα στην προηγηθείσα νομική σκέψη, ότι αποδίδονται μόνο εκείνα τα έξοδα της νοσηλείας που θεωρούνται εύλογα, το απαιτούμενο, σύμφωνα με την άνω βεβαίωση (γνωμάτευση) του πλαστικού χειρουργού, ποσό, συνολικού ύψους 6.200 ευρώ, το οποίο, προφανώς αντιστοιχεί σε ιδιωτικό νοσηλευτικό ίδρυμα όχι μέσων, αλλά ιδιαίτερα υψηλών οικονομικών αξιώσεων, κρίνεται υπερβολικό εν προκειμένω, καθώς, σύμφωνα και με τα διδάγματα της κοινής πείρας, λαμβάνοντας υπόψη και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση του εκκαλούντος- ενάγοντος (πωλητής σε κατάστημα με ηλεκτρονικά τσιγάρα, κατά την κατάθεση της μάρτυρα απόδειξης, χωρίς να προκύπτουν οι μηνιαίες αποδοχές του), κρίνεται πλέον ή βέβαιον ότι ο τελευταίος, αν δεν υπήρχε υπόχρεος προς αποζημίωση του και μάλιστα ασφαλιστική εταιρεία και έπρεπε ο ίδιος να αντιμετωπίσει εξ ιδίων την κατάσταση και να επωμιστεί τη σχετική δαπάνη, θα αναζητούσε και θα επέλεγε για τη σχετική επανορθωτική επέμβαση μια ιδιωτική κλινική μέσων οικονομικών αξιώσεων, με δεδομένο ότι ο ασφαλιστικός του φορέας δεν καλύπτει τη δαπάνη των παραπάνω περιγραφόμενων πλαστικών επεμβάσεων, διότι αφορούν αισθητικούς λόγους (Κ.Υ.Α Φ.90380/5383/738/10.4.2012 περί «Ενιαίου Κανονισμού Παροχών Υγείας του Εθνικού Οργανισμού Παροχών Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ), με απαιτούμενη δαπάνη 4.000,00 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο με βάση τα σχετικώς προεκτεθέντα ως προς το είδος των σωματικών βλαβών. Κατ`ακολουθίαν τούτων, ο ενάγων δικαιούται να αξιώσει το ποσό αυτό ως αποζημίωση για τη μέλλουσα αυτή θετική ζημία του, η αποκατάσταση της οποίας μπορεί να αξιωθεί και πριν από την πραγματοποίησή της, χωρίς να απαιτείται η οπωσδήποτε εκτέλεση της επιβαλλόμενης πλαστικής εγχείρησης, καθώς αρκεί η αναγκαιότητα της και η πρόθεση του παθόντος να υποβληθεί σε τέτοια εγχείρηση και τη σχετική δαπάνη, στοιχεία που συντρέχουν στη συγκεκριμένη περίπτωση, ενώ περαιτέρω η ελεύθερη επιλογή του θεράποντος ιατρού και νοσοκομείου ανήκει στον ίδιο το ζημιωθέντα. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά το χρόνο του ατυχήματος δεν εργαζόταν, ούτε επρόκειτο να εργασθεί, όπως επικαλείται στην αγωγή του, στην εδρεύουσα στο Ηράκλειο Κρήτης ατομική επιχείρηση με την επωνυμία «…..» της ………….., ως ιδιωτικός υπάλληλος (spa therapist), καθώς από κανένα αποδεικτικό μέσο δεν προέκυψε ότι είχε τη δυνατότητα να εργασθεί ως φυσικοθεραπευτής, έχοντας ολοκληρώσει ανάλογες σπουδές και λόγω του κατάγματος του χεριού του αδυνατούσε να εργασθεί μέχρι και τις 11-1-2018. Ούτε προέκυψε, εξάλλου, ότι είχε εργασθεί στο παρελθόν με την ειδικότητα αυτή, αφού οι εργασίες στις οποίες κατά διαστήματα είχε απασχοληθεί ήταν τον 9ο/2016 ως «λαντζέρης», από τον 10ο/2016 έως τον 12ο/2016 και από τον 1ο /2017 έως τον 2ο/2017 ως «προσωπικό εκτός χώρου κουζίνας», αλλά και μετά το ατύχημα από τον 5ο/2018 έως τον 8ο/2018 έχει ένσημα εργασίας στην ειδικότητα «πωλητές» στην δραστηριότητα «χονδρικό εμπόριο φρούτων και λαχανικών κ.λ.π.». Επομένως, το αιτούμενο αγωγικό κονδύλιο για διαφυγόντα κέρδη από 2-10-2017 έως 11-1-2018, συνολικού ύψους 1.909,16 ευρώ, είναι απορριπτέο ως ουσιαστικά αβάσιμο. Συνεπώς, ο ενάγων δικαιούται για την αποκατάσταση της θετικής ζημίας του, που συνδέεται αιτιωδώς με το επίδικο ατύχημα, αφαιρουμένου του ποσοστού συνυπαιτιότητάς του (40%) στην πρόκληση του ατυχήματος, το συνολικό ποσό των 1.331,45 ευρώ {2.219,07€ (576,07+1.200+443)- 40%(887,62€)}. Επίσης, για την αποκατάσταση της επελθούσας αλλά και μελλοντικής ζημίας που υπέστη από τον τραυματισμό του στο πρόσωπο και το λαιμό, που συνδέεται αιτιωδώς με το ατύχημα, αφαιρουμένου του ποσοστού συνυπαιτιότητάς του (40%) στην πρόκληση του ατυχήματος, αλλά και του ποσοστού συνυπαιτιότητας στην έκταση του τραυματισμού του (30%), ο ενάγων δικαιούται το ποσό των 1.680 ευρώ {4.000 € μείον 40% (1.600 €) μείον 30% (720 €). Συνεπώς, πρέπει, να του επιδικασθεί ως αποζημίωση το ποσό των 3.011,45 ευρώ (1.331,45€ +1.680€ ). Τέλος, λόγω του τραυματισμού του και τη καταστροφή του οχήματος του κατά το ένδικο τροχαίο ατύχημα, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση. Λαμβανομένου δε υπόψη του είδους και του μεγέθους του τραυματισμού του, που περιγράφονται λεπτομερώς παραπάνω, της διάρκειας της αποθεραπείας του, της ταλαιπωρίας που δοκίμασε, του συντρέχοντος πταίσματος εκ μέρους του τόσο στην πρόκληση του ατυχήματος, όσο και στην έκταση του τραυματισμού του και εν γένει της κοινωνικής και οικονομικής του κατάστασης, το ύψος αυτής πρέπει να καθοριστεί στο ποσό των 3.000 ευρώ.
Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, πρέπει η από 26-3-2018 αγωγή να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη σ΄ αυτήν να καταβάλει στον ενάγοντα, το χρηματικό ποσό των 1.331,45 ευρώ, να αναγνωρισθεί δε ότι οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 4.680 ευρώ (1.680+3.000), με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση απέρριψε την ως άνω αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, αντί να την δεχθεί εν μέρει, κατά τα προαναφερθέντα και να επιδικάσει στον ενάγοντα τα ως άνω χρηματικά ποσά, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων.
Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι το με αριθμό …….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, που οδηγούσε η …. …, εργοστασίου κατασκευής FIAT, τύπου Panda, ιδιοκτησίας της ενάγουσας της δεύτερης αγωγής εταιρείας με την επωνυμία «…………..», ήδη εφεσίβλητης, υπέστη από το ένδικο ατύχημα, φθορές και βλάβες, για την αποκατάσταση των οποίων η ως άνω ενάγουσα δαπάνησε για αγορά ανταλλακτικών:1) Για αγορά πόρτας μπαγκάζ 453,23 €, 2) Για αγορά οπ. προφυλακτήρα 152,42 €, 3) Για αγορά οπ. τραβέρσας 108,87 €, 4) Για αγορά σήματος 28,23 €, 6) Για αγορά οπ. παρμπρίζ 300,32 €, 7) Για αγορά κόλλας 25,00 € και συνολικά 1.068,07 € + 24% Φ.Π.Α 256,35 €, και συνολικά 1.324,42€ (βλ. το με αριθμό 002733/10.10.2017 τιμολόγιο της εταιρείας με την επωνυμία «……… …………..»), ενώ για τις εργασίες επισκευής δαπάνησε: 1)Για εξαγωγή- τοποθέτηση οπ. προφυλακτήρα 30,00 €, 2)Για εξαγωγή-τοποθέτηση οπ. θόλων 10,00 €, 3)Για εξαγωγή-τοποθέτηση οπ. φανών 10,00 €, 4)Για εξαγωγή-τοποθέτηση οπ. επενδύσεων 15,00 €, 5)Για εξαγωγή-τοποθέτηση οπ. τραβέρσας 10,00 €, 6)Για εξαγωγή- τοποθέτηση οπ. παρμπρίζ 60,00 €, 7)Για εξαγωγή – τοποθέτηση 5ης πόρτας 70,00 €, 8)Για επισκευή οπ. ποδιάς 60,00 €, 9)Για επισκευή οπ. πατώματος 50,00 €, 10) Για βαφή καπό μέσα – έξω 100,00 €, 11)Για βαφή οπ. ποδιάς 80,00 €, 12)Για βαφή οπ. τραβέρσας 40,00 €, 13)Για κόλλες πλαστικοποίησης ποδιάς 25,00 €, 14)Για βαφή πατώματος 50,00 € και συνολικά 620 € + 24% Φ.Π.Α 148,80 € Γενικό Σύνολο 768,80€ (βλ. το με αριθμό 102215/10.10.2017 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών της εταιρείας με τον επωνυμία «…………..»). Η αντικειμενική αξία του άνω οχήματος, με βάση την κατάσταση στην οποία βρισκόταν προ του ατυχήματος, που ήταν καλή και κρίσιμο χρόνο προσδιορισμού της αυτόν της συζητήσεως της υπόθεσης (βλ. ΟλΑΠ 38/1996, ΕλλΔνη 1997.42, ΑΠ 68/2005, ΕλλΔνη 2005.1395, Κρητικό, Αποζημίωση από Τροχαία Αυτοκινητικά Ατυχήματα, αριθμ. 841, σελ. 297), ανέρχεται, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, με βάση τα ανωτέρω αποδεικτικά μέσα και τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, ενόψει της παλαιότητας, της χρήσης αυτού (συνεχής εκμίσθωσή του εκ μέρους της ενάγουσας της υπό στοιχείο β’ αγωγής σε τρίτους αντί μισθώματος στα πλαίσια της οικείας επιχείρησης που αυτή ασκεί) και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του, σε 10.000,00 ευρώ. Εξαιτίας, όμως, της φύσης και της έκτασης των ζημιών του μειώθηκε η ανωτέρω αγοραστική αξία του, κατά την έννοια τόσο της εμπορικής υπαξίας, που συνίσταται στη μείωση της αξίας πώλησής του, λόγω της παρατηρούμενης στις συναλλαγές απροθυμίας αγοράς οχημάτων, τα οποία έχουν υποστεί βλάβες από ατυχήματα ή συγκρούσεις από μεγάλη μερίδα του αγοραστικού κοινού, στο οποίο και δημιουργούνται υπόνοιες, ότι τα οχήματα αυτά, μπορεί να έχουν κρυμμένα ελαττώματα, που είναι δυνατό, να εμφανιστούν μεταγενέστερα, όσο και κατά την έννοια της τεχνικής υπαξίας του, λόγω των ζημιών που προκλήθηκαν σ’ αυτό, οι οποίες μπορούν να διαπιστωθούν από οποιονδήποτε έμπειρο αγοραστή, παρά την έντεχνη επισκευή και την αντικατάσταση των κατεστραμμένων μερών του. Τη μείωση αυτή το Δικαστήριο την καθορίζει σε ποσοστό 2% επί της αξίας του άνω οχήματος, ήτοι σε (10.000,00 ευρώ X 2 % =) 200 ευρώ. Περαιτέρω, όπως προαναφέρθηκε, η άνω ενάγουσα της υπό στοιχείο β’ αγωγής εκμεταλλεύεται το πιο πάνω όχημα στα πλαίσια της οικείας εμπορικής επιχείρησής της, με την εκμίσθωσή του προς τρίτους, αντί του αντίστοιχου μισθώματος. Από τη μίσθωση αυτή του άνω αυτοκινήτου, κέρδιζε, με βάση και τα διδάγματα της κοινής πείρας, 79 ευρώ κατά μέσο όρο ημερησίως. Για την αποκατάσταση των άνω υλικών βλαβών του, το πιο πάνω αυτοκίνητο χρειάστηκε να παραμείνει σε συνεργείο επί έξι (6) ημέρες. Λόγω της προαναφερόμενης αναγκαστικής ακινησίας του και της στέρησης της χρήσης του, η ενάγουσα δεν μπόρεσε να το εκμισθώσει σε τρίτο, όπως είχε συμφωνήσει, με αποτέλεσμα να απωλέσει το αντίστοιχο μίσθωμα (ποσού (6 X 79 ευρώ =) 474 ευρώ. Συνακόλουθα, το σύνολο της περιουσιακής ζημίας της ενάγουσας της υπό στοιχείο β’ αγωγής ανέρχεται στο ποσό των (1.324,42€ + 768,80€+200€+474€=) 2.767,22€. Το ποσό αυτό, ωστόσο, πρέπει να μειωθεί κατά το ποσοστό (60%) της συνυπαιτιότητας της προστηθείσας από τη μισθώτρια εταιρεία «………….» οδηγού και να της επιδικασθεί τελικά το ποσό των 1.106,89 ευρώ (2.767,22 € μείον 1.660,33 €). Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η από 16-10-2018 ,υπό στοιχείο β΄, αγωγή πρέπει, να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή, ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη, και να αναγνωριστεί η υποχρέωση της εναγομένης σ΄ αυτήν ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………….», να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.106,89 ευρώ με το νόμιμο τόκο επιδικίας από την επομένη της επίδοσης της προηγούμενης αγωγής ενώπιον του Ειρηνοδικείου Αθηνών από την οποία παραιτήθηκε, ήτοι την 25.04.2018 και μέχρι την εξόφληση και όχι με το νόμιμο τόκο υπερημερίας, όπως αιτείται η εναγόμενη, διότι δεν προέκυψαν τέτοιες περιστάσεις που να δικαιολογούν την εφαρμογή του εδ. δ’ του άρθρου 346 ΑΚ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση έκανε εν μέρει δεκτή την ως άνω αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη και αναγνώρισε την υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 2.767,22 ευρώ, αντί του ποσού των 1.106,89 ευρώ, κατά τα προαναφερθέντα, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων.
IV.Μετά τα παραπάνω και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, πρέπει να γίνουν δεκτές οι: α) από 10-9-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2019 έφεση του ενάγοντος ……… κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……….» και β) η από 7-9-2020 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2020 έφεση της ενάγουσας αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «……….» κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «…………», ως ουσιαστικά βάσιμες, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη υπ`αριθμ. 1940/2019 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς στο σύνολό της και εντεύθεν και ως προς τη διάταξη των δικαστικών εξόδων. Ακολούθως, πρέπει, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και :1) να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή η από 26-3-2018 (αρ.εκθ.κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2018) αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και να υποχρεωθεί η εναγόμενη σ΄ αυτήν να καταβάλει στον ενάγοντα, το χρηματικό ποσό των 1.331,45 ευρώ, να αναγνωρισθεί δε ότι υποχρεούται να του καταβάλει το ποσό των 4.680 ευρώ, με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και 2) να γίνει κατά ένα μέρος δεκτή η από 16-10-2018 (αρ.εκθ.κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/16-10-2018) αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και να αναγνωρισθεί ότι η εναγόμενη σ΄ αυτήν υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 1.106,89 ευρώ με το νόμιμο τόκο επιδικίας από 25.04.2018 και μέχρι την εξόφληση. Επίσης, τα δικαστικά έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας των εναγόντων, πρέπει, κατόπιν υποβολής του σχετικού, νόμιμου αιτήματος τους (άρθρο 106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), να επιβληθούν εν μέρει σε βάρος των εναγομένων, ανάλογα με την έκταση της ήττας τους (άρθρ. 178,183 και 189 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, λόγω της παραδοχής των εφέσεων, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παράβολου, που προκαταβλήθηκε στους εκκαλούντες καταθέσαντες (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων: α) την από 10-9-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2019 έφεση του ενάγοντος ……… κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «………» και β) την από 7-9-2020 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………../2020 έφεση της ενάγουσας αλλοδαπής ασφαλιστικής εταιρείας με την επωνυμία «………» κατά της εναγομένης ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «……………..».
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και κατ` ουσίαν τις ως άνω εφέσεις.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του παράβολου, που έχει προκαταβληθεί, στους εκκαλούντες καταθέσαντες.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμό 1940/2019 εκκαλούμενη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ επί των από 26-3-2018 (αρ.εκθ.κατ. ………/22-5-2018 και από 16-10-2018 (αρ.εκθ.κατ. ………/16-10-2018) αγωγών.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 26-3-2018 αγωγή.
Ι.ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το χρηματικό ποσό των χιλίων τριακοσίων τριάντα ενός ευρώ και σαράντα πέντε λεπτών (1.331,45 €), με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΙΙ.ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των τεσσάρων χιλιάδων εξακοσίων ογδόντα ευρώ (4.680 €), με το νόμιμο τόκο υπερημερίας από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΙΙΙ.ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και τα ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 16-10-2018 αγωγή.
Ι.ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι η εναγόμενη υποχρεούται να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των χιλίων εκατόν έξι ευρώ (1.106,89 €), με το νόμιμο τόκο επιδικίας από 25-4-2018 και μέχρι την εξόφληση.
ΙΙ.ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εναγομένη σε μέρος των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και τα ορίζει στο ποσό των τετρακοσίων (400) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 16 Δεκεμβρίου 2020, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ