ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης
780/2020
TO ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή Εφέτη, Ηλία Σταυρόπουλο Εφέτη – Εισηγητή και τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου οι με αρ. κατ. …./2020, …./2020, ……/2020 εφέσεις κατά της υπ’ αρ. 339/2010 απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, οι οποίες πρέπει να ενωθούν και να συνεκδικαστούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας, διευκολύνσεως και επιταχύνσεως της δίκης, καθώς και μειώσεως των εξόδων (άρθρο 246 ΚΠολΔ).
Οι υπό κρίση εφέσεις κατά της υπ’ αρ. 339/2020 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς ασκήθηκαν νομοτύπως, εμπροθέσμως (ΚΠολΔ 518 παρ. 2) και έχουν κατατεθεί τα σχετικά παράβολα [Ηλεκτρ. Παράβολα ……./2020 (……/220 έφεση), ……../2020 (…../2020 έφεση) και ……../2020 (386/2020 έφεση)]. Είναι συνεπώς τυπικά δεκτές και πρέπει να εξεταστούν περαιτέρω κατ’ ουσίαν.
Με τις πρωτοδίκως κριθείσες (με αρ. κατ. ……, …../2014) αγωγές της η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα και εφεσίβλητη, κυρία δια παραγώγου και πρωτοτύπου τρόπου ακινήτου, επαρκώς προσδιορισμένου κατά θέση, έκταση και όρια, κειμένου στην …….. Τροιζηνίας, ζήτησε όπως αναγνωριστεί η κυριότητά της και όπως υποχρεωθούν οι εναγόμενες, ομόρων κυρίες ακινήτων, να πάψουν να προσβάλλουν την κυριότητά της, διερχόμενες διαμέσου της ιδιοκτησίας της από καθορισμένες εδαφικές λωρίδες, σαφώς προσδιορισμένες κατά θέση, έκταση και όρια, να παραλείπουν στο μέλλον να πράττουν τοιουτοτρόπως, επ’ απειλή χρηματικής ποινής και προσωπικής κράτησης και, ειδικώς η εναγόμενη …………, να υποχρεωθεί επιπλέον να αποξηλώσει τη σιδερένια θύρα, που τοποθέτησε στο κοινό όριο των δύο ιδιοκτησιών τους, προκειμένου να διέρχεται από την επίδικη εδαφική λωρίδα, προσβάλλοντας την κυριότητά της άλλως να επιτραπεί τούτο στην ενάγουσα με δαπάνες της εναγόμενης.
Οι εναγόμενες, ήδη εκκαλούσες – εφεσίβλητες, με τις προτάσεις τους ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου ισχυρίστηκαν ότι με τις υπό κρίση αγωγές η ενάγουσα ασκεί την εμπράγματη αξίωσή της κατά προφανή υπέρβαση των ορίων της καλής πίστης των χρηστών ηθών και του κοινωνικού και οικονομικού σκοπού της, γιατί οι επίδικες εδαφικές εκτάσεις, δια των οποίων διέρχονται, αφέθηκαν στην κοινή χρήση των κατοίκων της περιοχής από το 1950, εν γνώσει και με τη θέληση, άλλως την ανοχή των απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων της ενάγουσας αλλά και της ίδιας, η οποία παρότι γνώριζε την κοινόχρηστη χρήση από τους κατοίκους της περιοχής για περισσότερο από 60 έτη, ουδέποτε αντέλεξε (ΑΚ 281).
Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο συνεκδίκασε τις αγωγές και έκανε αυτές εν μέρει δεκτές, αναγνώρισε την ενάγουσα κυρία του ακινήτου μετά των επίδικων εδαφικών λωρίδων, υπό τον περιορισμό του δικαιώματος διέλευσης των εναγομένων μόνο για τη χρήση παρακείμενου υδάτινου φρέατος και υποχρέωσε την εναγόμενη …………. να αποξηλώσει τη σιδερένια θύρα που τοποθέτησε στο κοινό όριο των ιδιοκτησιών τους.
Εναντίον αυτής της απόφασης παραπονούνται οι διάδικοι με τις υπό κρίση εφέσεις τους για εσφαλμένη εκτίμηση του αποδεικτικού υλικού και ζητούν την εξαφάνισή της, η μεν ενάγουσα, προκειμένου να γίνουν δεκτές κατ’ ουσίαν οι αγωγές της καθ’ ολοκληρίαν, οι δε εναγόμενες για να απορριφθούν αυτές κατ’ ουσίαν.
Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 369, 966, 967, 968, 972, 1033 και 1192 αριθ. 1 ΑΚ, οι οποίες εφαρμόζονται, σύμφωνα με το άρθρο 55 ΕισΝΑΚ, προκειμένου να κριθεί μετά την εισαγωγή του ΑΚ η ιδιότητα ενός πράγματος ως εκτός συναλλαγής ή κοινοχρήστου, προκύπτει, ότι μεταξύ των κοινόχρηστων πραγμάτων περιλαμβάνονται και οι οδοί αδιακρίτως, οι οποίες, εφόσον δεν ανήκουν σε Δήμο ή Κοινότητα ή ο νόμος δεν ορίζει διαφορετικά, ανήκουν στο Δημόσιο. Τα κοινής χρήσης πράγματα λαμβάνουν τον προορισμό τους αυτό από το νόμο ή τη βούληση του ιδιοκτήτη τους (όπως με διαθήκη ή δωρεά), που μπορεί να εκδηλωθεί και με παραίτηση από την κυριότητα του πράγματος για να καταστεί αυτό κοινόχρηστο, τηρουμένων πάντοτε των νόμιμων προϋποθέσεων. Κατά το προϊσχύσαν του ΑΚ βυζαντινορωμαϊκό δίκαιο (ν.3Πανδ. 43, 7, ν.2 παρ. 8, Πανδ. 39.3, ν. 28 Πανδ. 22.3) αναγνωριζόταν ως τρόπος κτήσης της ιδιότητας πράγματος ως κοινοχρήστου η αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα στη χρήση του πράγματος από τους δημότες Κοινότητας ή Δήμου, με την οποία κυρώνονταν ως νόμιμη η πραγματική κατάσταση που υπήρχε πριν από τόσο χρόνο ώστε η ζώσα γενεά να τη γνώρισε ως έχει και να μη διέσωσε παράδοση από την παρελθούσα γενεά για την ύπαρξης άλλης διαφορετικής κατάστασης. Η αμνημονεύτου χρόνου αρχαιότητα δεν υιοθετήθηκε από τον ΑΚ, διατηρείται, όμως, σύμφωνα με το άρθρο 51 ΕισΝ ΑΚ, η δυνάμει αυτής ιδιότητα που απέκτησε το πράγμα ως κοινής χρήσης, εφόσον πριν από την εισαγωγή του ΑΚ (23.2.1946) δύο συνεχόμενες γενεές ανθρώπων επί συνολικό διάστημα τουλάχιστον ογδόντα (80) ετών δεν γνώρισαν διαφορετική κατάσταση του πράγματος από την κοινοχρησία. Μετά την εισαγωγή του Α.Κ. μπορεί εμμέσως να επιτευχθεί παρόμοιο με το εξ αυτής αποτέλεσμα δυνάμει του άρθρου 281 Α.Κ., αν ο κύριος επί μακρό χρόνο άφησε το πράγμα εκτεθειμένο στην κοινή χρήση, ανεχόμενος ή, πολύ περισσότερο, επιθυμών να καταστεί αυτό κοινής χρήσεως. Αυτό, ειδικότερα, μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση που κάποιος χώρος αφήνεται από τον κύριο για να χρησιμεύσει ως κοινόχρηστη οδός, για τον καθορισμό και την ανακήρυξη της οποίας δεν προβλέπεται ορισμένη νόμιμη διαδικασία. Τούτο ειδικότερα μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση που κάποιος χώρος αφήνεται από τον κύριο να χρησιμεύσει ως δημοτική ή πρώην κοινοτική οδός, για τον καθορισμό και την ανακήρυξη της οποίας δεν προβλέπεται ορισμένη νόμιμη διαδικασία ή ακόμη και την από το ίδιο άρθρο (ΑΚ 281) ένσταση του γενικού δόλου κατά του ιδιοκτήτη, ο οποίος άφησε το πράγμα εκτεθειμένο στην κοινή χρήση για πολύ χρόνο, υπό την έννοια όμως ότι δεν προσπορίζεται η κυριότητα του ακινήτου στον οικείο ΟΤΑ με χρησικτησία αλλά απλώς προστατεύεται η κοινή χρήση έναντι του κυρίου (ΑΠ 1032/2019, ΑΠ 954/2017, ΑΠ 647/2011 δημ ΝΟΜΟΣ).
Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων που εξετάστηκαν στο ακροατήριο του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ενώπιον του οποίου συζητήθηκαν αρχικά οι αγωγές και στη συνέχεια με την υπ’ αρ. 1900/2019 απόφασή του κήρυξε εαυτόν αναρμόδιο και παρέπεμψε αυτές προς συζήτηση στο αρμόδιο Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιά) και περιέχονται στα υπ’ αρ. 1900/2019 πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, από όλα τα έγγραφα που επικαλούνται νόμιμα και προσκομίζουν παραδεκτά οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων οι μετ’ επικλήσεως προσκομιζόμενες φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται και οι υπ’ αρ. ….., …../10-6-2015 ένορκες βεβαιώσεις των ……….. και ……….. ενώπιον της Ειρηνοδίκη Νικαίας, οι οποίες ελήφθησαν κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης των εναγομένων (βλ. τις υπ’ αρ. …… και …../29-5-2015 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών, ……….), η υπ’ αρ. ………./5-11-2018 ένορκη βεβαίωση του ………. ενώπιον της συμβολαιογράφου Πειραιά, …………, η οποία ελήφθη κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της ενάγουσας (βλ. την υπ’ αρ. ……../31-10-2018 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Πειραιά, ……..), οι υπ’ αρ. ……. και ………./2-10-2015 ένορκες βεβαιώσεις της ………. και του ……….. ενώπιον της συμβολαιογράφου Καλαυρίας, ……………., οι οποίες ελήφθησαν κατόπιν νομότυπης και εμπρόθεσμης κλήτευσης της ενάγουσας (βλ. την υπ’ αρ. ……/29-9-2015 έκθεση επίδοσης δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Αθηνών, …………..), τις οποίες προσκομίζουν παραδεκτά και όλες τις επικαλούνται νόμιμα οι διάδικοι, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψη η υπ’ αρ. ……../11-1-2016 ένορκη βεβαίωση του ………. ενώπιον της συμβολαιογράφου Καλαυρίας, …………, η οποία δεν ελήφθη κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της ενάγουσας, σύμφωνα με το ισχύον κατά το χρόνο λήψης της άρθρο 422 ΚΠολΔ (έναρξη ισχύος από 1.1.2016 άρθρ. ένατο παρ. 4 του Ν. 4335/2015), αφού στην από 4.1.2016 κλήση που κοινοποιήθηκε στην ενάγουσα στις 5.1.206 (βλ. την …../2016 έκθεση επίδοσης της δικ. επ. …………) δεν αναγράφεται καθόλου το ονοματεπώνυμο, το επάγγελμα και η διεύθυνση της κατοικίας του μάρτυρα που θα εξεταστεί, αποδείχθηκαν πλήρως, κατά τη κρίση του Δικαστηρίου, τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ενάγουσα είναι κυρία ενός αγροκτήματος που βρίσκεται στον οικισμό ……, της τοπικής κοινότητας ……, της Δημοτικής Ενότητας Τροιζήνος του Δήμου Τροιζηνίας – Μεθάνων. Το αγρόκτημα έχει εμβαδόν 2.307 τ.μ. και οριοθετείται βόρεια εν μέρει σε πλευρά μήκους 5,67 μέτρων με ιδιοκτησία ………. και εν μέρει σε πλευρά μήκους 8,60 μέτρων (ως πρόσοψη της υπάρχουσας αγροικίας) με τη δημοτική παραλιακή οδό, ανατολικά εν μέρει σε τεθλασμένη πλευρά συνολικού μήκους 11,02 μέτρων (6,40 μ. συν 1,90 μ. συν 2,72 μ.) με ιδιοκτησία ……… και εν μέρει σε συνεχόμενη ευθεία συνολικού μήκους 108,55 μέτρων (28,65 μ. συν 47,20 μ. συν 32,70 μ.) με ιδιοκτησία …………, δυτικά εν μέρει σε ευθεία πλευρά 7,55 μέτρων (η δυτική πλευρά της αγροικίας) και εν συνεχεία σε τεθλασμένη πλευρά συνολικού μήκους 62,50 μέτρων (2,35 μ. συν 3,20 μ. συν 18, 15 μ. συν 4,70 μ. συν 1,60 μ. συν 2,50 μ. συν 30,00 μ.) με εδαφική λωρίδα πλάτους 2.20 μ. και μετά απ’ αυτήν (δυτικότερα) με την ιδιοκτησία ……….. και στη συνέχεια σε ευθεία πλευρά μήκους 35,45 μέτρων με την ίδια εδαφική λωρίδα πλάτους 2.20 μ., που συνεχίζεται νοτιότερα και μετά απ’ αυτήν (δυτικότερα) με ιδιοκτησία κληρονόμων ………. και σε ευθεία πλευρά μήκους 12,90 μέτρων με την ίδια εδαφική λωρίδα πλάτους 2.20 μ. που συνεχίζεται νοτιότερα και μετά απ’ αυτήν (δυτικότερα) με ιδιοκτησία ………… και νότια σε ευθεία πλευρά μήκους 21 μέτρων με ιδιοκτησία ………. πρώην …………… Εντός του πιο πάνω αγροκτήματος υπάρχουν τα ακόλουθα διακριτά κτίσματα και εδαφικά τμήματα : α) εδαφικό τμήμα του αγροκτήματος προς νότο με καλλιεργούμενα εσπεριδοειδή δένδρα, β) παλαιά κτισμένη αποθήκη 36,47 τ.μ για την εναπόθεση αγροτικών εργαλείων, γ) παλαιά κτισμένη (πριν από το 1955) ισόγεια αγροικία 55 τ.μ. κεραμοσκεπής, που έχει πρόσοψη επί του δημοτικού – παραλιακού δρόμου, με πρόσοψη 8,60 μέτρων, δ) νεόδμητη (2005) διώροφη κατοικία, αποτελούμενη στο ισόγειο από δύο ανεξάρτητες κατοικίες (διαμερίσματα) επιφάνειας τριάντα πέντε τετραγωνικών μέτρων (35 τ.μ.) η κάθε μία και στον πρώτο όροφο εξ ενός διαμερίσματος, επιφάνειας εξήντα επτά τετραγωνικών μέτρων (67 τ.μ.) με την υφιστάμενη εξωτερική κλίμακα ανόδου στον όροφο και δ) εδαφική λωρίδα πλάτους 2,50 μ και μήκους 10 μ., που βρίσκεται ανάμεσα στην ως άνω αγροικία και στη νεόδμητη οικία, διασχίζει την ιδιοκτησία της ενάγουσας με κατεύθυνση από ανατολή προς δύση και ορίζεται, ανατολικά με πλευρά 2.5 μ. με ιδιοκτησία ………., βόρεια με πλευρά 10 μ. με την ως άνω παλαιά ισόγεια αγροικία, δυτικά με πλευρά 2.50 μ. με την ως άνω συνεχόμενη από βορρά προς νότο ενιαία εδαφική λωρίδα (μήκους 110 μ. περίπου και πλάτους 2,20 μ.) και νότια με πλευρά 10 μ. με την νεόδμητη κατοικία. Την κυριότητα επί του πιο πάνω ακινήτου απέκτησε με παράγωγο τρόπο αιτία γονικής παροχής από τη αληθινή κυρία μητέρα της δυνάμει του υπ’ αριθ. ……../4.1.1995 συμβολαίου της συμβολαιογράφου ………, νόμιμα μεταγεγραμμένου στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας στον τόμο ….. και αριθμό μητέρα της ενάγουσας, …….., που είχε αποκτήσει αυτό δυνάμει της υπ’ αριθ.- ……../1967 δήλωσης αποδοχής κληρονομιάς του συμβολαιογράφου Καλαυρίας …………., μεταγεγραμμένης στον τόμο ….. και αριθμό ….., εκ κληρονομιάς από τον πατέρα της, ………… ., που απεβίωσε στις 26-10-1955 και άφησε την υπ’ αριθ. …../1947 δημόσια διαθήκη του συμβολαιογράφου Καλαυρίας …………., νόμιμα δημοσιευθείσα από το Μονομελές Πρωτοδικείο Πειραιά, με το υπ’ αριθ. 29/1956 πρακτικό αλλά και με πρωτότυπο τρόπο και δη με τα προσόντα της τακτικής άλλως έκτακτης χρησικτησίας, καθόσον αυτή αλλά και οι δικαιοπάροχοί της ενεργούσαν πράξεις νομής, ήτοι καλλιεργούσαν τα περιβόλια και διέμεναν στην οικία για χρονική περίοδο από την περιέλευσή τους σε αυτούς αντίστοιχα άνω της εικοσαετίας και με καλή πίστη ότι απέκτησαν από αληθινό κύριο. Η εναγόμενη της πρώτης ως άνω αγωγής, ………, απέκτησε με γονική παροχή από τον πατέρα της, ………, δυνάμει του υπ’ αρ. ………/27.11.1995 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Καλαυρίας, ………., νόμιμα μεταγεγραμμένου στο Υποθηκοφυλακείο Καλαυρίας στον τόμο ….. με α.α. ……, α) μια παλαιά διώροφη κατοικία εμβαδού έκαστου ορόφου της 30 τ.μ., κτισμένη σε οικόπεδο 66 τ.μ. εντός του οικισμού …… Τροιζηνίας της Κοινότητας ….. Τροιζηνίας στην ειδική θέση «……», εμφαινόμενη στο από 24.11.1989 τοπογραφικό διάγραμμα του ……….., σύμφωνα με το οποίο συνορεύει βόρεια σε πλευρά Α-Β μήκους 5,85 μ. με κοινοτική παραλιακή οδό, νότια σε πλευρά E-Z μήκους 5,67 μ. με ιδιοκτησία ενάγουσας, ανατολικά σε πλευρά Β-Γ-Δ-Ε συνολικού μήκους 11,48 μ. με ιδιοκτησία ………… και δυτικά εν μέρει σε πλευρά Α-Ι-Θ συνολικού μήκους 6,40 μ. με ιδιοκτησία ενάγουσας, εν μέρει σε πλευρά Η-Θ μήκους 1,90μ. με βεράντα (μπάζωμα) ιδιοκτησίας …… και ήδη ενάγουσας και εν μέρει σε πλευρά Η-Ζ μήκους 2,72 μ. με την υπό στοιχείο δ’ ως άνω διακριτή εδαφική λωρίδα πλάτους 2,50 μ και μήκους 10 μ. που διασχίζει κάθετα (από ανατολή προς δύση) την ιδιοκτησία της ενάγουσας. Η εναγόμενη της δεύτερης ως άνω αγωγής, ………, απέκτησε αιτία γονικής παροχής και αγοράς από τον πατέρα της ………. με τα υπ’ αριθ. ……../14.01.1986 και ……../14.01.1986 συμβόλαια της συμβολαιογράφου Καλαυρίας ………, μεταγεγραμμένα στα βιβλία των μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Καλαυρίας, στον τόμο …….. και στους αριθμούς … και …… αντίστοιχα, ένα οικόπεδο άρτιο και οικοδομήσιμο με δύο (2) διώροφα κτίσματα, συνολικού εμβαδού τριακοσίων ογδόντα τετραγωνικών μέτρων (380 τ.μ.), που βρίσκεται μέσα στον οικισμό ……. της Κοινότητας …… Τροιζηνίας και ήδη της Τοπικής Κοινότητας ……., της Δημοτικής Ενότητας Τροιζήνος του Δήμου Τροιζηνίας της Περιφέρειας Αττικής και στην ειδική θέση «……..», έχει εμβαδόν το όλο οικόπεδο χίλια τετρακόσια τετραγωνικά μέτρα (1.400 τ.μ.) και συνορεύει, βόρεια με πλευρά μήκους 24,75 μ. με παραλία θάλασσας, νότια με πλευρά μήκους 18 μ. με ………, δυτικά με τεθλασμένη πλευρά συνολικού μήκους 68 μ. με ……… και ανατολικά με τεθλασμένη πλευρά συνολικού μήκους 70,05 μ. με κοινόχρηστη εδαφική λωρίδα πλάτους 2,20 μ. και μετά από αυτήν με την ιδιοκτησία της ενάγουσας. Επίδικα εδαφικά τμήματα είναι : α) έλασσον τμήμα, επιφάνειας 44 τ.μ., της ως άνω μείζονος εδαφικής λωρίδας μήκους 70,05 μ. και πλάτους 2,20 μ., που βρίσκεται στα δυτικά μεταξύ των ιδιοκτησιών της ενάγουσας και της ………. και συγκεκριμένα, μόνο το εδαφικό τμήμα πλάτους 2,20 μ. και μήκους 20 μ. που ορίζεται βόρεια με πλευρά 2,20 μ. με παραλιακό δρόμο, ανατολικά εν μέρει με πλευρά 7,55 μ. με τον δυτικό τοίχο της παλαιάς αγροικίας ιδιοκτησίας της ενάγουσας, εν μέρει με πλευρά 2,50 μ. με την εδαφική λωρίδα (που διασχίζει κάθετα την ιδιοκτησία της ενάγουσας ανάμεσα στην αγροικία και στη νεόδμητη οικία) και εν μέρει με πλευρά 10 μ. με το δυτικό τοίχο της νεόδμητης οικίας της ενάγουσας, νότια με πλευρά 2,50 μ. με το συνεχόμενο μείζον τμήμα της ως άνω εδαφικής λωρίδας που συνεχίζει νοτιότερα μεταξύ των ιδιοκτησιών της ενάγουσας και της ……….. και μετά απ’ αυτήν κληρονόμων ………. και μετά του ………., της οποία αποτελεί τμήμα, και δυτικά με πλευρά 20 μ. με ιδιοκτησία της ………. και β) εδαφική λωρίδα πλάτους 2,50 μ και μήκους 10 μ., που βρίσκεται ανάμεσα στην ως άνω αγροικία και στη νεόδμητη οικία, διασχίζει κάθετα την ιδιοκτησία της ενάγουσας (από ανατολή προς δύση) και ορίζεται, ανατολικά με πλευρά 2.5 μ. με ιδιοκτησία ………., βόρεια με πλευρά 10 μ. με την ως άνω παλαιά ισόγεια αγροικία, δυτικά με πλευρά 2.50 μ. με την ως άνω υπό στ. α’ επίδικη εδαφική λωρίδα και νότια με πλευρά 10 μ. με την νεόδμητη κατοικία. Η ενάγουσα ισχυρίζεται ότι τα εν λόγω τμήματα περιλαμβάνονται στην ως άνω ιδιοκτησία της και αποτελούν μέρη της (συστατικά της) και της ανήκουν κατά κυριότητα, οι δε εναγόμενες ισχυρίζονται ότι αυτά αφέθηκαν στην κοινή χρήση τουλάχιστον από το έτος 1950 και χρησιμοποιούνταν από τους κατοίκους της περιοχής για να μεταβαίνουν στα κτήματά τους και, μετά την ανοικοδόμηση κατοικιών, και στις κατοικίες τους, εν γνώσει της ενάγουσας αλλά και των απώτερων και απώτατων δικαιοπαρόχων της, οι οποίοι ηθελημένα άφησαν τα εν λόγω εδαφικά τμήματα στην κοινή χρήση προς εξυπηρέτηση των κατοίκων της περιοχής και αυτή η πρακτική συνεχίστηκε μέχρι που η ενάγουσα διαμαρτυρήθηκε εξωδίκως (από 2.7.2013 εξώδικη διαμαρτυρία προς τις εναγόμενες) και δικαστικώς με την άσκηση των υπό κρίση αγωγών (2014). Όπως αποδείχθηκε περαιτέρω, από το έτος 1950 οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούσαν τις ως άνω εδαφικές λωρίδες για να διέρχονται απ’ αυτές και να μεταβαίνουν από και προς τα κτήματά τους και τις οικίες τους, εν γνώσει και με τη θέληση του απώτατου δικαιοπαρόχου της ενάγουσας, …….. ….., ο οποίος είχε αφήσει τα εν λόγω εδαφικά τμήματα στην κοινή χρήση για να διέρχονται απ’ αυτά οι κάτοικοι της περιοχής προς εξυπηρέτηση των στην περιοχή κειμένων αγροκτημάτων και αγροικιών τους, αλλά και με τη γνώση και τη θέληση της απώτερης δικαιοπαρόχου μητέρας της ενάγουσας, …………, επί κυριότητας της οποίας συνεχίστηκε η ίδια ως άνω κοινόχρηστη χρήση των επίδικων εδαφικών τμημάτων από τους κατοίκους της περιοχής, αλλά και της ίδια της ενάγουσας, επί κυριότητας της οποίας συνεχίστηκε αδιαλείπτως η ίδια κατάσταση μέχρι το 2013, όταν για πρώτη φορά διαμαρτυρήθηκε εξωδίκως προς τις εναγόμενες και το 2014, όταν άσκησε τις υπό κρίση αγωγές. Έτσι, από το 1950 συνεχώς και αδιαλείπτως έως την άσκηση της αγωγής, από την υπό στ. α’ εδαφική λωρίδα διέρχονταν οι κάτοικοι της περιοχής, για να μεταβούν στα κτήματά τους και στις κείμενες αγροικίες τους, καθώς και προκειμένου να κάνουν χρήση του φρέατος άδρευσης που βρίσκεται στο νότιο όριο της ιδιοκτησίας της ενάγουσας, χωρίς ποτέ να ενοχληθούν από την ενάγουσα ή τους δικαιοπαρόχους της. Η χρήση δε αυτή γινόταν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο τις ημέρες που φυσούσαν βόρειοι άνεμοι και ο παραλιακός δρόμος δεν ήταν προσπελάσιμος λόγω των θαλάσσιων υδάτων που είχαν πλημμυρίσει αυτόν. Στα πλαίσια αυτής λοιπόν της κοινόχρηστης χρήσης της εν λόγω εδαφικής λωρίδας και για την καλύτερη εξυπηρέτηση της παρακείμενης ιδιοκτησίας της, το έτος 1987, η εναγόμενη ………. αντικατέστησε την παλιά προϋπάρχουσα ξύλινη πόρτα και τοποθέτησε συρόμενη σιδερένια πόρτα μήκους 4 μ. και ύψους 1,20 μ., κατά μήκος της εν λόγω εδαφικής λωρίδας, ώστε να εισέρχεται μέσω αυτής στην ιδιοκτησία της. Το ότι η δικαιοπάροχος μητέρα της ενάγουσας, αλλά και η ίδια η ενάγουσα γνώριζε και ήθελε η εν λόγω εδαφική λωρίδα να είναι στην κοινή χρήση των κατοίκων της περιοχής προκύπτει εκτός των άλλων και από το υπ’ αρ. ………/4.1.1995 συμβόλαιο γονικής παροχής της συμβολαιογράφου ………., με το οποίο η ενάγουσα απέκτησε από τη μητέρα της το ως άνω ακίνητο, στην περιγραφή του οποίου αναφέρεται ότι δυτικά το εν λόγω ακίνητο συνορεύει με κοινόχρηστο χώρο. Αυτός ο κοινόχρηστος χώρος είναι η επίδικη ως άνω υπό στ. α’ εδαφική λωρίδα, την οποία η ενάγουσα και οι δικαιοπάροχοι αυτής άφησαν ηθελημένα στην κοινή χρήση των κατοίκων της περιοχής, οι οποίοι έκαναν χρήση αυτής για περισσότερο από 60 έτη χωρίς ποτέ να ενοχληθούν από κανέναν. Επιπλέον, σχετικά με την υπό στ. β’ αμφισβητούμενη εδαφική λωρίδα επιφάνειας 25τμ (ήτοι 2,5μ. πλάτος και 10μ. μήκος), η οποία βρίσκεται ανάμεσα στην αγροικία και στη νεόδμητη οικία της ενάγουσας και διασχίζει από ανατολή προς δύση την ιδιοκτησία της ενάγουσας, και αυτή ομοίως από το έτος 1950 είχε αφεθεί στην κοινή χρήση των κατοίκων της περιοχής προς εξυπηρέτηση των αγροκτημάτων τους και των αγροικιών τους εν γνώσει και με τη θέληση των δικαιοπαρόχων της ενάγουσας αλλά και της ίδιας μέχρι που διαμαρτυρήθηκε εξώδικα (το έτος 2013) και δικαστικά ασκώντας την υπό κρίση αγωγή (το έτος 2014). Η εν λόγω εδαφική λωρίδα χρησιμοποιούταν από τους κατοίκους της περιοχής για να διέρχονται μέσω αυτής από τις ιδιοκτησίες τους προς την ως άνω περιγραφείσα υπό στ. α’ κοινόχρηστη εδαφική λωρίδα που βρίσκεται μεταξύ των ιδιοκτησιών της ….. . και της ενάγουσας και αντιστρόφως για περισσότερο από 60 έτη (1950 – 2014 άσκηση της αγωγής), χωρίς ποτέ να ενοχληθούν από την ενάγουσα ή τους δικαιοπαρόχους της. Μάλιστα στοιχείο που επιρρωνύει το ως άνω συμπέρασμα αποτελεί και το γεγονός που συνέβη το Νοέμβριο του 1989, όταν ο πολιτικός μηχανικός ……….. κλήθηκε από τον δικαιοπάροχο πατέρα της εναγομένης …….., ………, να συντάξει τοπογραφικό διάγραμμα στην ιδιοκτησία του, όπου παρόντες ήταν και οι γονείς της ενάγουσας, …….. (δικαιοπάροχός της) και ………., καθώς και η ……….. (θεία της ενάγουσας, ιδιοκτήτρια παρακείμενου αγροκτήματος) και όλοι αποδέχθηκαν ότι η εν λόγω επίδικη εδαφική λωρίδα ήταν ανέκαθεν κοινόχρηστη, χρησιμοποιούμενη από τους κατοίκους της περιοχής για να μεταβαίνουν στις ιδιοκτησίες τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η ίδια η ενάγουσα δεν οικοδόμησε (το 2005) τη νεόδμητη οικία της κατ’ επέκταση της παλαιάς αγροικίας, αλλά άφησε ανάμεσά τους ελεύθερη την επίδικη κοινόχρηστη εδαφική λωρίδα, ακριβώς γιατί γνώριζε την από παλαιά (άνω των 60 ετών) κοινόχρηστη χρήση της από τους κατοίκους της περιοχής. Με βάση τα ανωτέρω η ενάγουσα, που με τις υπό κρίση αγωγές της ζητεί να αναγνωριστεί κυρία των ως άνω επίδικων εδαφικών τμημάτων (εξάλλου για το υπόλοιπο της ιδιοκτησίας της δεν υπάρχει αμφισβήτηση από κανέναν) και από τις εναγόμενες να παραλείπουν να διέρχονται από αυτές, η δε ……….. να αποξηλώσει τη σιδερένια θύρα που τοποθέτησε στο άνοιγμα προς την κοινόχρηστη εδαφική λωρίδα, ασκεί το δικαίωμά της με τρόπο που υπερβαίνει και μάλιστα προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο οικονομικός και κοινωνικός σκοπός του δικαιώματος της, όπως βάσιμα επικαλούνται οι εκκαλούσες και ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου με νόμιμη ένστασή τους, που υπέβαλαν παραδεκτά και στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, γι’ αυτό και έπρεπε οι υπό κρίση αγωγές να απορριφθούν ως ουσιαστικά αβάσιμες δεκτών γενομένων των σχετικών ενστάσεων των εκκαλουσών εναγομένων. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που δέχθηκε εν μέρει τις αγωγές, αναγνωρίζοντας την ενάγουσα κυρία των επίδικων εδαφικών εκτάσεων και υποχρεώνοντας τις εναγόμενες να παραλείπουν να διέρχονται απ’ αυτές πλην της διέλευσης μόνο από την εδαφική λωρίδα την κειμένη ανάμεσα στις ιδιοκτησίες της ενάγουσας και της ………. και μόνο για τη χρήση του νοτιότερα κειμένου φρέατος άδρευσης, έσφαλε στην εκτίμηση των αποδείξεων. Πρέπει, επομένως, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη, δεκτών γενομένων των εφέσεων των εναγομένων εκκαλουσών, να διακρατηθεί η υπόθεση στο παρόν Δικαστήριο και να απορριφθούν οι υπό κρίση αγωγές κατ’ ουσίαν, απορριπτόμενης της έφεσης της ενάγουσας εκκαλούσας. Τέλος η δικαστική δαπάνη των εναγομένων – εκκαλουσών – εφεσιβλήτων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθεί σε βάρος της ενάγουσας – εκκαλούσας – εφεσίβλητης και να διαταχθεί η επιστροφή των παραβόλων των εφέσεων των εναγομένων εκκαλουσών στις καταθέσασες, καθώς και η εισαγωγή του παραβόλου της έφεσης της ενάγουσας εκκαλούσας στο Δημόσιο Ταμείο.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει τις με αρ. κατ. …./2020, …./2020, …../2020 εφέσεις αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά αυτές και κατ’ ουσίαν τις με αρ. κατ. …./2020 και …./2020 εφέσεις, ενώ απορρίπτει κατ’ ουσίαν την με αρ. κατ. …./2020 έφεση.
Εξαφανίζει την υπ’ αρ. 339/2020 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διακρατεί την υπόθεση και δικάζοντας επί των με αρ. κατ. …., …../2014 αγωγών.
Απορρίπτει αυτές κατ’ ουσίαν.
Διατάσσει την επιστροφή των παραβόλων των με αρ. κατ. …./2020 και …./2020 εφέσεων στους καταθέσαντες.
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου της με αρ. κατ. …../2020 έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει την εφεσίβλητη – εκκαλούσα – ενάγουσα στην πληρωμή της δικαστικής δαπάνης των εκκαλουσών – εφεσιβλήτων – εναγομένων και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας που καθορίζει σε 1000 ευρώ για κάθε νικήτρια διάδικο.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 19 Νοεμβρίου 2020 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριό του, σε έκτακτη συνεδρίαση, στις 30 Δεκεμβρίου 2020 με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξουσίους δικηγόρους και νομικούς παραστάτες τους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ