ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αριθμός απόφασης
38/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Εμμανουηλία-Αλεξάνδρα Κεχαγιά, Εφέτη, την οποία όρισε ο Διευθύνων το Εφετείο Πρόεδρος Εφετών και από τη Γραμματέα, Δ.Π..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Φέρεται προς συζήτηση η από 26-6-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./28-6-2019) έφεση των εναγομένων, ως εν μέρει ηττηθέντων διαδίκων, κατά της υπ’αριθμ. 814/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά τη διαδικασία των αυτοκινητικών-ήδη περιουσιακών-διαφορών, και έκανε εν μέρει δεκτή την από 23-5-2018 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ………../25-7-2018) αγωγή του ενάγοντος κατ’αυτών, περί αποζημιώσεως και χρηματικής ικανοποίησης συνεπεία τροχαίου ατυχήματος. Η έφεση αυτή έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 § § 1 και 2, 499, 500, 511, 513 § 1 εδαφ.β΄, 516 § 1, 517, 518 § 2 του ΚΠολΔ, όπως η τελευταία αυτή διάταξη ισχύει μετά την αντικατάστασή της από το άρθρο τρίτο του ν.4335/2015, που εφαρμόζεται για τις εφέσεις που ασκούνται μετά την 1-1-2016 (άρθρο ένατο παρ.2 αυτού), ενώ έχει κατατεθεί και το νόμιμο παράβολο κατά την άσκησή τους (από 27-6-2019 αποδεικτικό κατάθεσης υπ’αριθμ. ………… e-παραβόλου της Alpha Bank). Επομένως, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί ακολούθως ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων της, εντός των ορίων που καθορίζονται από αυτούς (άρθρα 522 και 533 § 1 του ΚΠολΔ), κατά την ίδια διαδικασία που εκδόθηκε η εκκαλουμένη (άρθρο 591 § 7 του ΚΠολΔ, όπως προστέθηκε με το άρθρο τέταρτο του ν.4335/2015).
Ο ενάγων ισχυρίστηκε με την αγωγή του, ότι η πρώτη εναγομένη, οδηγώντας το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας …….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας της, το οποίο ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη ασφαλιστική εταιρία, προκάλεσε από υπαιτιότητά της (αμέλεια) τροχαίο ατύχημα, στον τόπο, κατά τον χρόνο και υπό τις ειδικότερα εκτιθέμενες συνθήκες, που είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του και την πρόκληση υλικών ζημιών στη δίκυκλη μοτοσικλέτα της κυριότητάς του, στην οποία επέβαινε.
Ακολούθως, κατόπιν τροπής του αιτήματός της, παραδεκτώς με δήλωση της πληρεξουσίας δικηγόρου του στο ακροατήριο και με τις προτάσεις του, από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, ζητούσε να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενες του οφείλουν εις ολόκληρον το ποσό των 29.245,52 ευρώ, όπως ειδικότερα αναλύεται, ως αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη συνεπεία του ατυχήματος, και των 15.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική του βλάβη, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση, και να επιβληθούν σε βάρος τους τα δικαστικά του έξοδα.
Επί της αγωγής εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 814/2019 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, με την οποία έγινε δεκτή αυτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν, και αναγνωρίστηκε ότι οι εναγόμενες οφείλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των 9.535,54 ευρώ, ως αποζημίωση και των 6.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, για τη ζημία και την ηθική βλάβη, που υπέστη, αντίστοιχα, με τον νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση και επιβλήθηκε σε βάρος τους μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, το οποίο καθορίστηκε στο ποσό των 750 ευρώ.
Κατά της οριστικής αυτής αποφάσεως παραπονούνται οι εναγόμενοι, με την υπό κρίση έφεσή τους, για τον λόγο που εκθέτουν σε αυτήν και ανάγεται σε εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν, γενομένης αυτής δεκτής, να εξαφανιστεί άλλως να μεταρρυθμιστεί η εκκαλουμένη, με σκοπό να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της.
Από την εκτίμηση της ένορκης κατάθεσης της μάρτυρος αποδείξεως, Στέλας Νίνου, ενώπιον του ακροατηρίου του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, που περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του και όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, ορισμένα εκ των οποίων λαμβάνονται υπόψη προς άμεση απόδειξη και άλλα για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, χωρίς να παραλείπεται κανένα για την εκτίμηση της ουσίας της υπόθεσης ασχέτως αν μνημονεύεται ή όχι ειδικά, και τα διδάγματα της κοινής πείρας (άρθρο 336 § 4 του ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά, που έχουν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης : Στις 3-6-2016 και περί ώρα 15.55 έλαβε χώρα τροχαίο στη διασταύρωση των οδών Νέου Φαλήρου και Μανδηλαρά στην περιοχή του Αγ.Ι.Ρέντη, στο οποίο ενεπλάκησαν το υπ’αριθμ. κυκλοφορίας ………….. Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο που οδηγούσε η πρώτη εναγομένη και ήδη δεύτερη εκκαλούσα και ήταν ασφαλισμένο για τις προς τρίτους προκαλούμενες ζημίες στη δεύτερη εναγομένη και ήδη πρώτη εκκαλούσα, ασφαλιστική εταιρία, και η υπ’αριθμ. ………….. δίκυκλη μοτοσικλέτα, που οδηγούσε ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος, με αποτέλεσμα να υποστεί υλικές ζημίες η δίκυκλη μοτοσικλέτα του και να τραυματιστεί ο ίδιος. Η ένδικη σύγκρουση οφείλεται σε αποκλειστική υπαιτιότητα και δη αμέλεια της πρώτης, η οποία δεν επέδειξε την επιμέλεια και προσοχή που μπορούσε και έπρεπε να καταβάλει, ο μέσος συνετός οδηγός, κάτω από τις ίδιες συνθήκης, της αμέλειάς της συνιστάμενης στο ότι επιχείρησε να εισέλθει στη διασταύρωση από την οδό Μανδηλαρά, όπου κινείτο προηγουμένως, χωρίς να συμμορφωθεί προς τη ρυθμιστική πινακίδα (STOP), που υπήρχε στην πορεία της και την υποχρέωνε σε διακοπή αυτής, ακινητοποιώντας το αυτοκίνητό της προ της διασταυρώσεως, ώστε να ελέγξει εάν μπορεί να το πράξει με ασφάλεια και να παραχωρήσει προτεραιότητα στα οχήματα που τυχόν κινούνταν επί της οδού Νέου Φαλήρου, με αποτέλεσμα να αποκλείσει την πορεία της κανονικώς κινούμενης επ’αυτής δίκυκλης μοτοσικλέτας του ενάγοντος, και να παρεμβληθεί στην πορεία του τελευταίου. Τα περιστατικά αυτά κρίθηκαν ήδη με την εκκαλουμένη, η οποία δεν πλήττεται ως προς το κεφάλαιό της περί υπαιτιότητας, με αποτέλεσμα να μεταβιβάζεται στο παρόν Δικαστήριο μόνον το κεφάλαιο της αποζημίωσης που προσβάλλεται με σχετικό λόγο έφεσης (ΟλΑΠ 10/2015 ΧΡΙΔ 2015.574). Αποδείχθηκε, επίσης, ότι αμέσως μετά το ατύχημα ο ενάγων μεταφέρθηκε με σταθμό του ΕΚΑΒ στο νοσοκομείο «ΑΤΤΙΚΟΝ» και εξετάστηκε στο Ορθοπαιδικό Τμήμα των Επειγόντων Περιστατικών. Σύμφωνα με τη μοναδική ιατρική βεβαίωση του εν λόγω νοσοκομείου που προσκομίζει ο ενάγων, ο τελευταίος εισήχθη στην Α΄Ορθοπαιδική Κλινική για παρακολούθηση, με κάκωση δεξιάς ποδοκνημικής και υποψία συνδρόμου διαμερίσματος. Παρ’ότι δεν αποδεικνύεται η υποβολή του σε ακτινολογικό έλεγχο του ετέθη ποδοκνημικός γυψονάρθηκας και εξήλθε την επομένη, με οδηγίες, φαρμακευτική αγωγή και σύσταση για επανεξέταση στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία της ίδιας Κλινικής. Στις 14-6-2016, πριν δηλαδή ακόμη υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία δεξιού άκρου ποδός, που έλαβε χώρα στις 30-6-2016 και της οποίας το πόρισμα δεν προσκομίζεται, εξετάστηκε στην οικία του από τον χειρουργό ορθοπεδικό …………., για λογαριασμό της πρώτης εκκαλούσας, ο οποίος διαπίστωσε ότι ήταν κλινήρης με τον δεξιό άκρο πόδα σε ανάρροπη θέση, με τραύμα ονυχοφόρου φάλαγγας του πρώτου δακτύλου και κάταγμα, κάνοντας μάλιστα λόγο για συνθλιπτική κάκωση δεξιού άκρου ποδός, και εκτίμησε ότι θα βρισκόταν σε ολική ανικανότητα για δύο μήνες. Στις 27-6-2016 φέρεται ότι επισκέφθηκε με δική του πρωτοβουλία τον ιδιώτη χειρούργο-ορθοπεδικό-τραυματιολόγο, ……………, ο οποίος τον επανεξέτασε στις 22-9-2016. Όπως καταγράφεται στη σχετική ιατρική του γνωμάτευση, διαπίστωσε εκτεταμένο οίδημα, δυσκαμψία και αδυναμία φόρτισης του δεξιού ποδιού, λόγω της εγκυστομένης συλλογής του πέλματος, μετά την αφαίρεση του νάρθηκα, η οποία δεν προκύπτει πότε και από ποιόν πραγματοποιήθηκε-δηλαδή από τον ίδιο ή άλλο ιατρό και εκτίμησε ότι δεν θα δύνατο να εργαστεί και να φορτίζει πλήρως το δεξιό κάτω άκρο του για τριάντα επιπλέον ημέρες δηλαδή μέχρι το τέλος περίπου Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Διευκρινίζεται, ωστόσο, από την εξετασθείσα στο ακροατήριο αδερφή του ότι έφερε γυψονάρθηκα επί τρίμηνο Επίσης, στη γνωμάτευση γίνεται λόγος για μετακίνησή του με αναπηρικό αμαξίδιο κατά το πρώτο δίμηνο, χωρίς να συνδέεται η αναγκαιότητα της χρήσης του με το χρονικό διάστημα που έφερε γυψονάρθηκα και χωρίς αυτή να επιβεβαιώνεται από τη μαρτυρία της αδερφής του, για βοήθεια με βακτηρίες στη συνέχεια, την οποία έφερε και κατά την ημερομηνία της εξέτασής του, και για υποβολή του σε φυσικοθεραπευτική αγωγή, χωρίς να προσδιορίζεται η διάρκειά της.
Αποδείχθηκε, επίσης, ότι, μετά τον τραυματισμό του, και για χρονικό διάστημα τριών μηνών, που έφερε γυψονάρθηκα, για την κάλυψη των αναγκών του, απαιτείτο η απασχόληση τρίτου προσώπου επί 12 ώρες ημερησίως. Με τη φροντίδα του, κατά τις ώρες αυτές, ασχολήθηκε χωρίς αντάλλαγμα η αδερφή του, με την οποία διαμένουν στην ίδια οικία, προσφέροντάς του με υπερένταση των προσπαθειών της και σε βάρος άλλων απασχολήσεών της και ιδίως των υποχρεώσεών της ως φοιτήτριας, τις σχετικές πρόσθετες υπηρεσίες περιποιήτριας, που ήταν απαραίτητες για την προσωπική του περιποίηση, επίβλεψη και βοήθεια, επιπλέον αυτών που ήταν υποχρεωμένη να του προσφέρει με βάση της μεταξύ τους σχέση (άρθρο 1507 του ΑΚ), στο πλαίσιο της οποίας μεριμνούσε ήδη για τις οικιακές εργασίες της οικίας τους. Επομένως, εάν ο ενάγων προσλάμβανε τρίτο πρόσωπο για να καλύψει τις ανωτέρω ανάγκες του, θα είχε δαπανήσει το συνολικό ποσό των 600 ευρώ μηνιαίως, και συνολικά των 1.800 (600 Χ 3) ευρώ που κρίνεται εύλογο, λαμβάνοντας υπόψη τις αντίστοιχες αμοιβές που, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, καταβάλλονταν, εκείνη τη χρονική περίοδο, για ανάλογες υπηρεσίες σε τρίτα πρόσωπα, καθώς μάλιστα δεν απαιτείτο για την εξυπηρέτησή του πρόσωπο με εξειδικευμένες γνώσεις αποκλειστικής νοσοκόμου ούτε παρέχονταν σε αυτόν εξειδικευμένες φροντίδες. Τέτοια βοήθεια δεν ήταν αναγκαία σε μεταγενέστερο χρόνο, καθώς εκτιμάται ότι, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε και τον ευνόητο περιορισμό των δραστηριοτήτων του, ο ενάγων είχε αρχίσει να αναλαμβάνει οργανικά σε βαθμό που ήταν σε θέση να αυτοεξυπηρετείται και, σε κάθε περίπτωση, η παροχή εξυπηρετήσεων εκ μέρους της αδερφής του ήταν περιορισμένη και εντασσόταν στο πλαίσιο της εκ του νόμου υποχρέωσής της για παροχή βοήθειας προς αυτόν. Επομένως, η πλασματική αυτή δαπάνη, περιλαμβάνεται στην αποκαταστατέα ζημία του και το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έσφαλε, κατά την εκτίμηση των αποδείξεων, δεχόμενο ότι η ανάγκη αυτή υφίστατο για χρονικό διάστημα 150 ημερών και ότι η σχετική δαπάνη θα ανερχόταν στο ποσό των 50 ευρώ ημερησίως, και πρέπει ο πρώτος λόγος της έφεσης να γίνει δεκτός, ως εν μέρει βάσιμος και κατ’ουσίαν, ως προς το ποσό αυτό.
Κατόπιν αυτών, πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση, κατά παραδοχή του σχετικού λόγου της, ακολούθως δε, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση στο σύνολο της, κατ’άρθρο 535 § 1 ΚΠολΔ, δηλαδή και κατά τις διατάξεις της, που δεν πλήττονται με την έφεση, λόγω του ότι τούτο επιβάλλεται για την ενότητα της δικαστικής κρίσης, αναγκαίως δε και κατά την περί δικαστικών εξόδων διάταξή της που θα καθορισθεί από την αρχή (ΕφΑνΚρ 79/2014 αδημ. ΤΝΠ «ΝΟΜΟΣ», ΕφΑθ 1404/2014, Αρμ 2015.208). Στη συνέχεια, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο και ερευνηθεί η υπό κρίση αγωγή, πρέπει να γίνει αυτή δεκτή, ως εν μέρει βάσιμη και κατ’ουσίαν και να αναγνωριστεί ότι οι εναγόμενες οφείλουν να καταβάλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το συνολικό ποσό των 3.835,54 (1.800 + 100 + 35,54 + 50 + 1.850) ευρώ, ως αποζημίωση και των 6.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση, για τη ζημία και την ηθική βλάβη, αντίστοιχα, που υπέστη, συνεπεία του ατυχήματος, με τον νόμιμο τόκο από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
Επίσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στις εκκαλούσες του παραβόλου που κατέθεση κατά την άσκησή της, λόγω της μερικής νίκης τους (άρθρο 495 παρ.3 εδ.ε΄του ΚΠολΔ) και να κατανεμηθούν τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, σε αυτούς, κατόπιν σχετικού αιτήματός τους, ανάλογα προς την έκταση της νίκης και ήττας τους, κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό (άρθρα 106, 176, 183, 189, 191 § 2 του ΚΠολΔ, σε συνδυασμό με 63 § 1iα), 68 § 1 και 69 § § 1 και Παράρτημα ΙΙ στο άρθρο 166 του ν.4194/2013).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ την από 26-6-2019 (αριθ. εκθ. καταθ. ………./28-6-2019) έφεση των εκκαλουσών, κατά της υπ’αριθμ. 814/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ αυτήν τυπικά και κατ’ουσίαν.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την εκκαλουμένη.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή στις εκκαλούσες του παραβόλου που κατέθεσαν κατά την άσκησή της.
ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση και τη δικάζει κατ’ουσίαν
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 23-5-2018 (με αυξ. αριθ. εκθ. καταθ…………./25-7-2018) αγωγή.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενες οφείλουν εις ολόκληρον στον ενάγοντα το ποσό των εννέα χιλιάδων οκτακοσίων τριάντα πέντε ευρώ και πενήντα τεσσάρων λεπτών (9.835,54)) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας, από την επομένη της επιδόσεως της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ σε βάρος των εναγομένων μέρος των δικαστικών εξόδων του ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών διαδικασίας, το οποία ορίζει στο ποσό των οκτακοσίων πενήντα (850) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, χωρίς να παρίστανται οι διάδικοι και οι πληρεξούσιοι δικηγόροι τους, στις 19-1-2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ