Περίληψη
Αν η απόφαση αναιρεθεί μερικώς, ως προς ορισμένα κεφάλαια της όλης δίκης, τότε, μόνο ως προς αυτά εξαφανίζεται η απόφαση και η εξουσία του Δικαστηρίου της παραπομπής δεν εκτείνεται στα άλλα κεφάλαια, ως προς τα οποία διατηρείται το δεδικασμένο της απόφασης, το οποίο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπάγγελτα από το Δικαστήριο, εκτός από τα κεφάλαια που συνδέονται άρρηκτα με τα αναιρεθέντα.
ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
67/2021
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΑΠΟΤΕΛΟΥΜΕΝΟ από τους Δικαστές Ισιδώρα Πόγκα, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Ανδρεοπούλου και Ελένη Σκριβάνου -Εισηγήτρια, Εφέτες, και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ
Νόμιμα φέρεται προς περαιτέρω συζήτηση, ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, η ένδικη από 2-9-2014 και με αριθμό κατάθεσης δικογράφου (Γ.Α.Κ/Ε.Α.Κ) ………../2014, έφεση, με την υπ΄αριθ. 410/2020 απόφαση του Τριµελούς Εφετείου Πειραιώς, η οποία, αφού δέχθηκε την από 4-5-2020 δήλωση της Εφέτη Πειραιώς Αικατερίνης Κοκκόλη και αποφάνθηκε ότι συντρέχει περίπτωση εξαίρεσης της ως άνω Δικαστή, που µετείχε στη σύνθεση του παραπάνω Δικαστηρίου κατά τη δικάσιµο της 19ης Σεπτεμβρίου 2019, διέταξε την επανάληψη της συζήτησης, της έφεσης αυτής. Στην παραπάνω δικάσιμο, είχε επαναφερθεί προς συζήτηση η εν λόγω έφεση, με την αναφερόμενη στην αρχή της παρούσας, από 28-1-2019 κλήση, κατόπιν αναιρέσεως (μετά από σχετική αίτηση του ενάγοντος – εφεσίβλητου), δυνάµει της υπ’ αριθ. 759/2018 απόφασης του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου (Α1 Πολιτικό Τµήµα), της υπ’ 226/2017 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, κατά το αναφερόμενο σε αυτήν κεφάλαιό της, που είχε εκδοθεί αρχικά επί της ως άνω έφεσης και την παραπομπή της, με την ίδια απόφαση του Αρείου Πάγου, προς εκδίκαση ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πειραιώς, συγκροτούμενου από διαφορετικούς δικαστές από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρεθείσα απόφαση.
Κατά μεν τη διάταξη του άρθρου 579 §1 του ΚΠολΔ, αν αναιρεθεί η απόφαση, οι διάδικοι επανέρχονται στην κατάσταση, που υπήρχε πριν από την απόφαση που αναιρέθηκε και η διαδικασία πριν από την απόφαση αυτή ακυρώνεται, μόνον εφόσον στηρίζεται στην παράβαση, για την οποία έγινε δεκτή η αναίρεση, κατά δε τη διάταξη του άρθρου 581§2 του ίδιου Κώδικα, στο Δικαστήριο της παραπομπής η υπόθεση συζητείται μέσα στα όρια που διαγράφονται με την αναιρετική απόφαση. Εξάλλου, κατά τη διάταξη του άρθρου 580 §3 του ΚΠολΔ, αν ο Άρειος Πάγος αναιρέσει την απόφαση για οποιονδήποτε άλλο λόγο, εκτός από εκείνους που αναφέρονται στις παρ. 1 και 2 (δηλαδή για υπέρβαση δικαιοδοσίας ή παράβαση των διατάξεων των σχετικών με την αρμοδιότητα), παραπέμπει την υπόθεση για περαιτέρω εκδίκαση σε άλλο δικαστήριο, ισόβαθμο και ομοειδές προς εκείνο το οποίο εξέδωσε την απόφαση που αναιρέθηκε ή στο ίδιο, αν είναι δυνατή η σύνθεση του από άλλους δικαστές. Από τις παραπάνω διατάξεις, προκύπτει ότι η αναίρεση της απόφασης και επομένως και η εξαφάνισή της, μπορεί να είναι ολική ή μερική. Τούτο θα εξαρτηθεί από το κατά πόσο έχουν προσβληθεί όλα ή κάποιο από τα περισσότερα κεφάλαια αυτής. Ειδικότερα, η απόφαση αναιρείται κατά το μέτρο παραδοχής της αναίρεσης, δηλαδή κατά τα κεφάλαια (αιτήσεις παροχής έννομης προστασίας), τα οποία αφορά ο λόγος της αναίρεσης, που έγινε δεκτός, καθώς και εκείνα που συνάπτονται άρρηκτα προς τα αναιρεθέντα. Η έκταση αυτή της αναίρεσης προκύπτει από το συγκεκριμένο περιεχόμενο της αναιρετικής απόφασης, κατισχύει δε, από κάθε αντίθετη γενική διατύπωση αυτής και μάλιστα, του τυχόν χαρακτηρισμού της από την ίδια της έκτασης της αναίρεσης της προσβαλλομένης απόφασης ως ολικής. Επομένως, στο Δικαστήριο της παραπομπής η υπόθεση συζητείται μέσα στα όρια που διαγράφονται με την αναιρετική απόφαση. Αν η απόφαση αναιρεθεί μερικώς, ως προς ορισμένα κεφάλαια της όλης δίκης, τότε, μόνο ως προς αυτά εξαφανίζεται η απόφαση και η εξουσία του Δικαστηρίου της παραπομπής δεν εκτείνεται στα άλλα κεφάλαια, ως προς τα οποία διατηρείται το δεδικασμένο της απόφασης, το οποίο λαμβάνεται υπόψη και αυτεπάγγελτα από το δικαστήριο, εκτός από τα κεφάλαια που συνδέονται άρρηκτα με τα αναιρεθέντα, οπότε συναναιρούνται. Αν η απόφαση αναιρεθεί στο σύνολο της, αποβάλλει την ισχύ της, οι δε διάδικοι επανέρχονται στην πριν από αυτήν κατάσταση. Στο σύνολο της θεωρείται ότι αναιρείται μία απόφαση, όταν η αναιρούσα αυτήν απόφαση δεν περιορίζει με σχετική διάταξη την αναίρεση σε ορισμένο ή ορισμένα κεφάλαια της όλης δίκης ή ως προς μερικούς από τους διαδίκους. Περίπτωση εν όλω αναίρεσης συντρέχει και όταν ο αναιρετικός λόγος που έγινε δεκτός, πλήττει κατά νομική ακολουθία το κύρος της όλης απόφασης, σύμφωνα με το διατακτικό της αναιρετικής, αλλά σε συνδυασμό και με το αιτιολογικό της (Α.Π. 1282/2018, Α.Π. 711/2018, Α.Π. 1150/2017, Α.Π. 304/2016 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Με την αναίρεση της απόφασης, κατά το μέτρο παραδοχής της αντίστοιχης αίτησης, ως προς το σύνολο του ενός ενιαίου κεφαλαίου ή των πλειόνων κεφαλαίων, οι διάδικοι επανέρχονται στην κατάσταση που υπήρχε πριν από τη συζήτηση, επί της οποίας εκδόθηκε η αναιρεθείσα, δηλαδή αναβιώνει η αίτηση παροχής έννομης προστασίας, έφεση, αγωγή κλπ. Από το συνδυασμό των παραπάνω διατάξεων, προκύπτει ότι ο Άρειος Πάγος, κρίνοντας επί ορισμένου αναιρετικού σφάλματος και θεωρώντας βάσιμο το σχετικό λόγο αναίρεσης, εφόσον συντρέχουν οι όροι των άρθρων 579 §1 και 581 §2 του ΚΠολΔ, τα οποία προβλέπουν και περί μερικής αναίρεσης της απόφασης, όταν ο δεκτός γενόμενος αναιρετικός λόγος δεν πλήττει ευθέως ή κατά νομική ακολουθία το κύρος της όλης απόφασης, αναιρεί μερικώς την απόφαση. Η μερική αυτή αναίρεση αναφέρεται σε ολόκληρο το κεφάλαιο της υπόθεσης, στο οποίο αφορά ο γενόμενος δεκτός αναιρετικός λόγος. Το Δικαστήριο, συνεπώς, της παραπομπής ερευνά μόνον τους ισχυρισμούς, που είναι σχετικοί με τα κεφάλαια της δίκης, για τα οποία αναιρέθηκε η εφετειακή απόφαση, ως προς τα οποία μόνο επανακρίνεται (Α.Π. 1282/2018, Α.Π. 711/2018 ο.π). Κατά τη νέα εκδίκαση της έφεσης, οι μη αναιρεθείσες διατάξεις διατηρούν την ισχύ τους και δεσμεύουν το τμήμα της παραπομπής, λόγω του υπάρχοντος και μη ανατραπέντος με την αναιρετική απόφαση δεδικασμένου, από την αμετάκλητη ήδη απόφαση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, χωρίς να εξετάζονται εκ νέου τα κεφάλαια της διαφοράς που αντιστοιχούν σ’ αυτές (Α.Π. 1282/2018, Α.Π. 711/2018 ο.π., Α.Π. 404/2018 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ). Τέλος, οι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου της παραπομπής, προτείνουν όποιους ισχυρισμούς μπορούσαν να προτείνουν και κατά τη συζήτηση που εκδόθηκε η απόφαση που αναιρέθηκε. Το Δικαστήριο αυτό, ερευνώντας μόνο τους λόγους της έφεσης που είναι σχετικοί με τα κεφάλαια της δίκης, για τα οποία αναιρέθηκε η εφετειακή απόφαση, δεν δεσμεύεται να κρίνει διαφορετικά επί της ουσίας, δεσμευόμενο μόνο για τα νομικά ζητήματα που επέλυσε η αναιρετική απόφαση με το λόγο αναίρεσης που έκανε δεκτό και όχι από τις διαπιστώσεις της απόφασης που αναιρέθηκε ως προς τα πραγματικά γεγονότα, δυνάμενο να εκτιμήσει διαφορετικά τις αποδείξεις, εφόσον δεν εθίγησαν με την αναίρεση (Α.Π. 886/2017 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Α.Π. 921/2015 Νο.Β. 2016, σελ. 96, Α.Π. 738/2012, Α.Π. 1614/2008 Τ.Ν.Π. ΝΟΜΟΣ, Εφ.Πειρ.355/2020 αδημ.).
Στην προκειμένη περίπτωση, ο ενάγων ……., άσκησε κατά του εναγόμενου ………., ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την από 4-10-2011 (υπ΄αριθ. κατάθ. ………../2011) αγωγή, µε την οποία, παραιτήθηκε από το δικόγραφο της από 22-9-2010, (υπ’αριθ. κατάθ. ………/2010), προηγούµενης αγωγής του και στην οποία εξέθετε, τα ακόλουθα: Ότι, στη θέση «….» της κτηµατικής περιφέρειας … Τροιζηνίας έχει µαζί µε τον πατέρα του ……., αγρόκτηµα στο οποίο υπάρχουν ελαιόδενδρα και εσπεριδοειδή. Ότι, ο ίδιος και ο πατέρας του είναι κατ’ επάγγελµα αγρότες και τα παραγόµενα αγροτικά προϊόντα αποτελούν γι’ αυτούς το µοναδικό και κύριο µέσο βιοπορισµού και για το λόγο αυτόν προβαίνουν σε συνεχόμενη επιμέλεια και περιποίηση του αγροκτήματος και των ενυπαρχόντων σε αυτό δένδρων. Ότι, τα τελευταία χρόνια συχνά διαπίστωναν καταστροφές στα δέντρα τους, πράγμα που δεν μπορούσε να αποδοθεί σε φυσικές καταστροφές, (θύελλα, ανεμοστρόβιλο, κλπ.), αφού δεν σημειώθηκαν ακραία φυσικά φαινόμενα που να δικαιολογούν κάτι τέτοιο. Ότι, κατά τις επισκέψεις τους στο κτήμα έβρισκαν μεγάλα κλαδιά κομμένα με μηχανικό τρόπο, που μαρτυρούσε ανθρώπινη παρέμβαση, καθώς επίσης βρήκαν το μοτέρ στο αντλιοστάσιο σπασμένο – χτυπημένο με πέτρα. Ότι, κατήγγειλαν τα γεγονότα επανειλημμένως στην αστυνομία, χωρίς, όμως, να γίνουν κάποιες ενέργειες για τον εντοπισμό του δράστη. Ότι, υποπτεύονταν ότι οι ζημιές είχαν γίνει από τον εναγόμενο – εξάδελφο του ενάγoντoς, με τον οποίο οι σχέσεις τους, από ετών, δεν ήταν ομαλές λόγω περιουσιακών διαφορών και ο οποίος συνεχώς τους προξενούσε προβλήματα. Ότι, είχε διαπιστώσει ότι οι ζημιές συνέβαιναν κυρίως το βράδυ και γι’ αυτό διενεργούσε συνεχείς επισκέψεις στο κτήμα κατά τις νυκτερινές ώρες. Ότι, κατά την επίσκεψή του στο κτήμα στις 14-10-2006 και περί ώρα 02.00 – 02.30 π.μ με δίκυκλο όχημα ιδιοκτησίας του, αντιλήφθηκε την παρουσία κάποιου προσώπου εντός αυτού, πλησιάζοντας δε, αναγνώρισε τον εναγόμενο, ένοπλο με περίστροφο στο ένα χέρι και μακρύκαννο όπλο, μάλλον κυνηγετικό, στο άλλο. Ότι, όταν απευθύνθηκε σε εκείνον και τον ρώτησε τι ήθελε τέτοια ώρα μέσα στην περιουσία του, τότε ο εναγόμενος, στρέφοντας και τα δύο όπλα προς το μέρος του, του φώναξε «Φύγε, θα σε σκοτώσω» και μετά την απάντηση του ενάγοντος ότι βρίσκεται στο κτήμα του άοπλος και ότι εκείνος (εναγόμενος) έπρεπε να φύγει, ο τελευταίος άρχισε να πυροβολεί, αρχικώς στον αέρα, όταν δε διαπίστωσε ότι ο ενάγων αποχωρούσε κατευθυνόμενος προς το μηχανάκι του, πυροβόλησε με το περίστροφο εναντίον του με ανθρωποκτόνο πρόθεση, με αποτέλεσμα να του προξενήσει διαµπερές θλαστικό τραύµα στην αριστερή ωµοπλάτη και στον αριστερό βραχίονα. Ότι, ο εναγόµενος επιχείρησε να βρεί και να εξαφανίσει τους κάλυκες ώστε να ισχυριστεί ότι δήθεν το συµβάν έλαβε χώρα στο δικό του κτήµα. Ότι, στη συνέχεια ο ενάγων μετέβη στο Κέντρο Υγείας Γαλατά, όπου διαπιστώθηκε από τους ιατρούς, στην σχετική ιατροδικαστική έκθεση, ότι είχε υποστεί βαρεία κι επικίνδυνη σωµατική βλάβη, και παρήγγειλαν τη µεταφορά του στο Νοσοκοµείο Ναυπλίου. Ότι ο εναγόµενος καταδικάστηκε, δυνάµει της, αναφερόμενης στην αγωγή, απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πειραιά, σχετικά με το παραπάνω συμβάν, για τα αδικήµατα της απόπειρας ανθρωποκτονίας από πρόθεση, της παράνοµης οπλοφορίας, οπλοχρησίας και οπλοκατοχής σε συνολική ποινή κάθειρξης 10ετών και φυλάκισης 19 µηνών. Ότι, ο ως άνω τραυµατισµός του στον αριστερό βραχίονα είχε ως αποτέλεσμα να καταστεί ανίκανος προς εκτέλεση των αγροτικών εργασιών καθ’ ολόκληρη την ελαιοκοµική περίοδο των ετών 2006 – 2007, αλλά και µέχρι τις 4-10-2011 εξακολουθεί να πονάει και να µην µπορεί να το χρησιµοποιήσει ελεύθερα. Ότι, από την ως άνω παράνομη και υπαίτια συμπεριφορά του εναγόμενου, ο ενάγων υπέστη ηθική βλάβη. Ζητούσε δε ακολούθως, όπως παραδεκτά (με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του ενώπιον του ακροατηρίου του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, αλλά και της πρωτόδικες προτάσεις του), περιόρισε το αίτηµα της αγωγής από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόµενος οφείλει να του καταβάλει ως χρηµατική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής του βλάβης, το ποσό των 300.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από τις 20-11-2007, ηµέρα κατά την οποία γνωστοποίησε στον εναγόμενο την απαίτησή του ενώπιον του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πειραιά, άλλως από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, καθώς επίσης να επιβληθούν τα δικαστικά του έξοδα εις βάρος του εναγόμενου.
Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Πειραιώς, δικάζοντας κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην του εναγόμενου, εξέδωσε την υπ΄αριθ. 221/2014 οριστική απόφασή του, με την οποία, θεωρώντας ομολογημένους εκ μέρους του εναγόμενου, λόγω της ερημοδικίας του, τους αναφερόμενους στην αγωγή ισχυρισμούς, πλην αυτού που αφορά στο ύψος της χρηματικής ικανοποίησης, έκανε εν μέρει δεκτή την αγωγή και αναγνώρισε ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 80.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
Την απόφαση αυτή, πρόσβαλε ο εναγόμενος – εκκαλών με την από 2-9-2014 έφεσή του, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄αριθ. 226/2017 οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, το οποίο δικάζοντας επίσης κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκανε δεκτή τυπικά και ουσιαστικά την έφεση, κατ΄ άρθρο 528 ΚΠολΔ, εξαφάνισε την εκκαλουμένη απόφαση και ακολούθως έκανε εν μέρει δεκτή την ως άνω αγωγή και αναγνώρισε ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, το ποσό των 7.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση.
Κατά της ως άνω απόφασης, όπως προεκτέθηκε, ασκήθηκε από τον ενάγοντα – εφεσίβλητο, η από 11-7-2017 αίτηση αναιρέσεως, επί της οποία εκδόθηκε η υπ΄αριθ.759/2018 απόφαση του Δικαστηρίου του Αρείου Πάγου (Α1 Πολιτικό Τμήμα), που αναίρεσε την παραπάνω τελεσίδικη απόφαση (υπ΄αριθ.226/2017), κατά το αναφερόμενο σε αυτήν κεφάλαιό της, που ήταν το μόνο πληττόμενο, ήτοι αυτό του ύψους της επιδικασθείσης χρηματικής ικανοποίησης και παρέπεμψε την υπόθεση προς περαιτέρω εκδίκαση στο Τριμελές Εφετείο Πειραιώς, συγκροτούμενο από διαφορετικούς δικαστές από εκείνους που εξέδωσαν την αναιρεθείσα απόφαση (άρθρο 580 παρ.3 ΚΠολΔ). Ειδικότερα, η ως άνω απόφαση του Αρείου Πάγου δέχθηκε, κατά το μοναδικό λόγο της αναίρεσης, ότι η προσβαλλόμενη απόφαση, παρά το νόµο, έλαβε υπόψη αποδεικτικά µέσα που δεν προσκοµίστηκαν και συγκεκριµένα τα, από τον αναιρεσίβλητο προς αντίκρουσή της κατ΄αυτού αγωγής του αναιρεσείοντος, µε την προσθήκη των προτάσεών του απαραδέκτως [εφόσον δεν προσκοµίστηκαν προς αντίκρουση ισχυρισµού του αντιδίκου του (αναιρεσείοντος) που προτάθηκε µε τις προτάσεις του], προσκοµισθέντα έγγραφα, που αναφέρονται στο αναιρετήριο δικόγραφο, δηλ. τα υπ΄αριθ. …./13-5-2014, …./26-11-2014, …../12-7-2002, …./23-11-1951 συμβόλαια. Τα συμβόλαια αυτά, η προσβαλλομένη απόφαση,κακώς έλαβε υπόψη προς απόδειξη του κρίσιμου για την έκβαση της δίκης ισχυρισμού, που αφορά στην οικονομική κατάσταση του ενάγοντος (αναιρεσείοντος) με βάση την οποία θα οριστεί η κατ΄άρθρο 932 ΑΚ αιτούμενη απ΄ αυτόν ανάλογη χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που προκλήθηκε από την αδικοπρακτική συμπεριφορά του εναγόμενου (αναιρεσίβλητου), υποπίπτοντας έτσι στην αποδιδομένη με τον παραπάνω, από το άρθρο 559 αριθ. 11 β ΚΠολΔ, αναιρετικό λόγο πλημμέλεια.
Με την προαναφερθείσα υπ΄αριθ. 226/2017 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου και ειδικότερα τα κεφάλαια αυτής τα οποία δεν αναιρέθηκαν και, ως εκ τούτου, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στη μείζονα σκέψη, παράγουν δεδικασμένο, κρίθηκαν τα εξής κρίσιμα για την υπόθεση πραγματικά περιστατικά, όπως περαιτέρω αναφέρονται σε αυτήν:
Ο ενάγων ………., γεννηθείς το έτος 1956, είναι κατ΄ επάγγελμα αγρότης και διατηρεί, μαζί με τον πατέρα του ……….., κτήματα στη θέση ‘… αλλά και σε άλλες θέσεις της κτηµατικής περιφέρειας ……. Τροιζηνίας. Επίσης, με αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες ασχολείται και ο εναγόμενος …….., γεννηθείς το έτος 1944, ξάδερφος του ενάγοντος, έχοντας στην ιδιοκτησία του κτήματα στην ως άνω περιοχή. Οι σχέσεις των διαδίκων είναι, από ετών, πολύ κακές, λόγω περιουσιακών διαφορών με εκατέρωθεν καταγγελίες για φθορές στα κτήματά τους. Η αντιδικία τους εντάθηκε με αφορμή τη δικαστική διαμάχη, που είχε ο ενάγων και ο πατέρας του με έτερο γείτονα (………….) ένεκα μιας γεώτρησης που άνοιξε ο ενάγων στο κτήμα του, την οποία ο τελευταίος θεωρούσε παράνομη. Ο ίδιος ο ………, κατέθεσε στο Μ.Ο.Δ Πειραιά, ότι ο ενάγων στράφηκε κατά του εναγόμενου, µετά την παροχή εκ µέρους του τελευταίου στον ανωτέρω ενός εγγράφου για να το χρησιµοποιήσει στη δίκη για τη γεώτρηση (βλ. υπ’αριθ.301-302-303-304-305-306/2007 απόφαση του Μ.Ο.Δ Πειραιά, για την οποία θα γίνει λόγος και παρακάτω). Λόγω αυτού του τεταµένου κλίµατος και εξαιτίας των φθορών που υφίστατο ο εναγόµενος στα κτήματά του, κατά τους µήνες της καλοκαιρίας, διανυκτέρευε µέσα στο αυτοκίνητό του, κοντά στα µαντριά του, που απείχαν 300 µέτρα το ένα και 800 µ. το άλλο από το σπίτι του, προκειµένου να αποκαλύψει το δράστη των εναντίον του φθορών, που υποψιαζόταν ότι είναι ο ενάγων και να προστατέψει τα ζώα του, δεδοµένου ότι οι φθορές λάµβαναν χώρα τις νυκτερινές ώρες. Στις 14-10-2006 και περί ώρα 02.00 – 02.30, ο ενάγων εισήλθε στο κτήµα του εναγόμενου µε το µηχανάκι του, έχοντας σκοπό να διαπράξει φθορά. ΄Εγινε, όµως, αντιληπτός από τον εναγόµενο, ο οποίος τη στιγµή εκείνη είχε ανοικτό το ραδιόφωνο του αυτοκινήτου του και µισοκοιµόταν. Βγήκε δε (ο εναγόμενος) από το αυτοκίνητο και κρατώντας ένα περίστροφο στο ένα χέρι και µιαν κυνηγετική καραµπίνα στο άλλο, πυροβόλησε στον αέρα περισσότερες φορές για εκφοβισµό, λέγοντας στον ενάγοντα «Φύγε θα σε σκοτώσω», ενώ βρίσκονταν σε απόσταση 2 – 2,5 μ. από αυτόν. Ο τελευταίος προσπάθησε να τον καθησυχάσει λέγοντάς του ότι είναι άοπλος, αλλά ο εναγόµενος επέµενε να φύγει. Πράγµατι, ο ενάγων γύρισε για να φύγει και πλησιάζοντας το µηχανάκι του, ο εναγόµενος πυροβόλησε και πάλι με το περίστροφο και τον έπληξε στον αριστερό βραχίονα. Συγκεκριμένα, η σφαίρα εισήλθε από τον αριστερό βραχίονα του ενάγοντος και εξήλθε από την αριστερή ωμοπλατιαία χώρα, προκαλώντας του θλαστικό διαμπερές τραύμα αριστερής ωμοπλάτης και αριστερού βραχίονα. Στη συνέχεια (ο ενάγων) αποχώρησε οδηγώντας το μηχανάκι του προς το σπίτι του, που βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από το σημείο του συμβάντος, όπου ενημέρωσε τον πατέρα του ………. για το περιστατικό και κατόπιν μετέβη στον Αστυνομικό Σταθμό Γαλατά. Από εκεί εξετάστηκε στο Κέντρο Υγείας Γαλατά και στη συνέχεια στο Γενικό Νοσοκομείο Ναυπλίου όπου παρέμεινε δύο ημέρες και αποχώρησε με δική του ευθύνη (βλ. από 14.10.2006 ιατροδικαστική έκθεση ιατρού …….., εξιτήριο από το Νοσοκομείο Ναυπλίου και κατάθεση ενάγοντος στα πρακτικά της υπ’ αριθ. 206-206α-207-208-209-210/2011 απόφασης του Μ.Ο.Εφ. Πειραιά, για την οποία επίσης θα γίνει λόγος παρακάτω). Περί ώρα 05.00 της ίδιας ημέρας, άνδρες του Αστυνομικού Σταθμού Γαλατά μετέβησαν στο κτήμα του εναγόμενου, όπου βρήκαν αυτόν σε έξαλλη κατάσταση να μιλά για ένοπλη επίθεση από κουκουλοφόρους που εισέβαλαν στο κτήμα του, ισχυρισμός που δεν αποδείχθηκε από κανένα στοιχείο, ιδίως δε από την έλλειψη σχετικής ειδοποίησης των Αρχών εκ μέρους του εναγόμενου, ενόψει της τόσο σοβαρής ισχυριζόμενης προσβολής. Μετά τη σύλληψή του και την απολογία του στην Ε΄ Ανακρίτρια Πειραιά, για τις αποδοθείσες σε αυτόν πράξεις της απόπειρας ανθρωποκτονίας, απειλής, παράνομης οπλοφορίας, οπλοχρησίας και οπλοκατοχής, ο εναγόμενος κρατήθηκε προσωρινά, μέχρι το Δεκέμβριο του 2007, οπότε αποφυλακίστηκε λόγω του ανασταλτικού αποτελέσματος της ασκηθείσας έφεσης κατά της ως άνω απόφασης του Μ.Ο.Δ Πειραιά, με την οποία καταδικάστηκε πρωτοδίκως για τις παραπάνω πράξεις, όπως ειδικότερα θα αναφερθεί στη συνέχεια. Περαιτέρω, αποδείχτηκε ότι, ο εναγόµενος ασχολούνταν συστηµατικά µε το κυνήγι και διέθετε αξιοσηµείωτη σκοπευτική δεινότητα, παρά το γεγονός ότι, λόγω τραυµατισµού του το έτος 2005, κατά τη συγκοµιδή του ελαιοκάρπου (πτώση από ελιά) και νεφρολιθίασης που ανέκυψε στη συνέχεια, δεν πήγαινε στο κυνήγι αλλά σκόπευε καθιστός µέσα από το αυτοκίνητό του, (βλ. καταθέσεις ……. και …….. στις προαναφερθείσες αποφάσεις του Μ.Ο.Δ. και του Μ.Ο.Εφ. Πειραιά). Έτσι, κατά την αντιπαράθεση των δύο ανδρών, που ο εναγόµενος κρατούσε δύο όπλα και βρισκόταν σε απόσταση 2 – 2,5 µ. από τον ενάγοντα, θα µπορούσε µε ευκολία να τα χρησιµοποιήσει για να τον θανατώσει, εάν αυτό ήθελε. Ωστόσο, τον έπληξε µία µόνο φορά, αν και θα µπορούσε να πυροβολήσει περισσότερες φορές µε τα δύο όπλα του, και µάλιστα, ενώ ο ενάγων είχε αποµακρυνθεί και είχε ξεκινήσει να προσεγγίζει το µηχανάκι του. Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι ο εναγόµενος δεν επιθυµούσε να θανατώσει τον ενάγοντα,αλλά να του προκαλέσει σωµατική βλάβη, την οποία και επέφερε µε πλήγµα στον αριστερό του βραχίονα. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι ο εναγόµενος είχε εισέλθει παράνοµα στο κτήµα του ενάγοντος, καθώς, όπως κατέθεσε ο µάρτυρας – Αστυνοµικός του Αστυνοµικού Σταθµού Γαλατά, ……….., στο Μ.Ο.Δ. και στο Μ.Ο.Εφ. Πειραιά, δεν βρέθηκαν ίχνη αυτοκινήτου στο σηµείο του κτήµατός του, όπως ισχυρίστηκε ο παθών ότι συνέβη το περιστατικό, ούτε και στη δίοδο που οδηγεί στο σηµείο εντός του κτήµατος. Αντίθετα, όπως αναφέρθηκε, προέκυψε ότι ο ενάγων είχε εισέλθει παράνοµα στο κτήµα του εναγόμενου. Τα παραπάνω, ως προς τις συνθήκες τέλεσης και το δόλο του εναγόμενου έγιναν δεκτά και με την ως άνω υπ΄αρ.αριθ. 206-206α-207-208-209-210/2011 απόφαση του Μ.Ο.Εφ. Πειραιά, δυνάμει της οποίας αυτός καταδικάστηκε για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της αρχικής κατηγορίας της απόπειρας ανθρωποκτονίας από πρόθεση, καθώς και για τις λοιπές ως άνω πράξεις, συνολικά σε ποινή φυλάκισης 4 ετών και ενός μηνός, μετατραπείσα προς 5 ευρώ ημερησίως, ενώ πρωτοδίκως, με την προαναφερθείσα υπ’ αριθ. 301-302-303-304-305-306/2007 απόφαση του Μ.Ο.Δ. Πειραιά, ο εναγόμενος είχε καταδικαστεί σε ποινές κάθειρξης 10 ετών για την απόπειρα ανθρωποκτονίας, και φυλάκισης 19 μηνών για απειλή, παράνομη οπλοφορία, οπλοχρησία και οπλοκατοχή. Και στις δύο ανωτέρω καταδικαστικές αποφάσεις αναγνωρίστηκε στον κατηγορούμενο το ελαφρυντικό της προηγούμενης ανάρμοστης συμπεριφοράς του παθόντος, (84 παρ. 2γ ΠΚ), ήτοι της ανοίκειας ενέργειας αυτού να εισέλθει κατά τις νυκτερινές ώρες στο κτήμα του εναγόμενου για να προξενήσει φθορές στο κτήμα του, στα ζώα, κ.λπ.(…). Πρέπει επίσης να σηµειωθεί ότι, στην κατοχή του εναγόμενου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν όπλα παλαιά και νέα, καθώς και πυρίτιδα για χρήση σε σκάγια, τόσο εντός της οικίας του όσο και εντός του αυτοκινήτου του, τα οποία δεν έκανε ενέργειες να κρύψει ή να εξαφανίσει µετά το συµβάν, καίτοι δεν κατείχε άδεια για όλα. Εξάλλου, με τις κάτωθι αποφάσεις ήτοι: α) υπ’ αριθ. 3897/1999 του Α’ Τριµελούς Πληµµελειοδικείου Πειραιά, β) υπ΄αριθ. 251/2015 του Μονοµελούς Πληµµελειοδικείου Πόρου, γ) υπ΄αριθ. 252/2015του ίδιου Δικαστηρίου, δ) υπ΄αριθ. 253/2015 του ίδιου Δικαστηρίου, ε) 557/2009 του ίδιου Δικαστηρίου, στ) υπ΄αριθ. 4717/2015 του Β’ Τριµελούς Πληµµελειοδικείου Πειραιά, ο ενάγων έχει καταδικαστεί: α) για αντίσταση από οπλοφορούντα, εξύβριση, απειλή κατά συρροή και παράνοµη οπλοφορία, πράξεις που στρέφονταν κατά της οικογένειας …….., σε συνολική ποινή φυλάκισης 45 ηµερών, β) για φθορά ξένης ιδιοκτησίας κατ’ εξακολούθηση, πράξεις που στρέφονται κατά του εναγόμενου και αφορούν καταστροφές εργαλείων, τεχνικών έργων υδροδότησης και δέντρων στο αγρόκτημα στην «……..» Πόρου, σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών, γ) για αγροτική φθορά κατ’ εξακολούθηση εκ της οποίας η ζημία υπερβαίνει τα 600 €, πράξεις που έλαβαν χώρα εντός του κτήματος του εναγόμενου, σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών, δ) για φθορά ξένης ιδιοκτησίας κατ’ εξακολούθηση, πράξεις που έλαβαν χώρα εντός του κτήματος του εναγόμενου, σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών, ε) για απλή σωματική βλάβη, πράξη που έλαβε χώρα κατά του ……….. ……, σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών και στ) σε ποινή φυλάκισης 5 μηνών για απλή δυσφήμηση, πράξη που στρεφόταν κατά του εναγομένου, αντίστοιχα. Σημειωτέον ότι, ο εναγόμενος έχει ασκήσει κι άλλες μηνύσεις κατά του ενάγοντος, για παρόμοιες πράξεις που έλαβαν χώρα μετά το ένδικο περιστατικό, στις περισσότερες από τις οποίες ο ενάγων έχει αθωωθεί λόγω αμφιβολιών και ο εναγόμενος έχει καταδικαστεί στη συνέχεια για συκοφαντική δυσφήμηση έχοντας ασκήσει έφεση και αναίρεση (…). Οι διάδικοι συνεχίζουν να παραπονούνται για καταστροφές των δέντρων τους, ήτοι για κοπές με πριόνι, εμπρησμούς στους κορμούς των δέντρων, θανάτωση ζώων, φθορές εργαλείων και εγκαταστάσεων κ.α, επικαλούνται δε και προσκομίζουν σχετικές εκατέρωθεν αναφορές τους στις αρμόδιες υπηρεσίες (Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής, Δ/νση Αγροφυλακής, Δασαρχείο κ.λπ.) όπως αναλυτικότερα καταγράφονται στην υπ΄αριθ.226/2017 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου.
Συμπερασματικά, σύμφωνα με τα ανωτέρω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, εισήλθε χωρίς δικαίωµα, στο κτήµα του εναγόμενου κατά τις νυκτερινές ώρες της 14-10-2006, προκειµένου να προξενήσει σ’ αυτό ζηµιές, ο δε εναγόµενος που διανυκτέρευε στο αυτοκίνητό του ώστε να προστατέψει το κτήµα και το µαντρί του, από εισβολείς ενόψει των φθορών που προκαλούνταν κατά το χρόνο εκείνο από αγνώστους, αντιλήφθηκε την παρουσία τρίτου (του ενάγοντα) στο κτήµα του και αφού τον προέτρεψε να φύγει, απειλώντας τον ότι θα τον σκοτώσει, πυροβόλησε κατά του ενάγοντα µε περίστροφο κατά την αποµάκρυνση του τελευταίου προς το µηχανάκι του, µε αποτέλεσµα να τον τραυµατίσει στην αριστερή ωµοπλάτη και στον αριστερό βραχίονα. Λόγω του τραυµατισµού του ο ενάγων νοσηλεύθηκε για 2 ηµέρες στο Γενικό Νοσοκοµείο Ναυπλίου, απ’ όπου εξήλθε µε δική του πρωτοβουλία και ευθύνη. Εξαιτίας του ένδικου τραυµατισµού του ο ενάγων δεν μπορούσε να εργαστεί στα κτήµατά του κατά την ελαιοκοµική περίοδο 2006 – 2007, ενώ έκτοτε, µπορεί µεν να καλλιεργεί 50 – 60 στρέµµατα και να εργάζεται σε 20 – 30 στρέµµατα ελαιοκτήµατος, µόνος του ή µε εργάτες, πλην όµως υφίσταται «άλγος νυγµώδες, διαξιφιστικό και µε καύσο στον αριστερό ώµο και στην αριστερή ωμοπλάτη» (βλ. από 8-1-2015 ιατρική βεβαίωση του ειδικού παθολόγου …………). Πέραν των ενοχλήσεων αυτών, που είναι απότοκες του προαναφερθέντος τραυματισμού του ενάγοντα και του γεγονότος ότι φέρει στο σώμα του τις ουλές από τον τραυματισμό του αυτό, δεν αποδείχθηκε ανικανότητα ή αναποτελεσματικότητα στην εργασία του, η οποία είναι βέβαια, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας ιδιαίτερα κοπιώδης,εντούτοις ο ενάγων χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους καλλιεργητές της περιοχής και διατηρούσε αλλά και διατηρεί φροντισμένα και περιποιημένα τα κτήματά του, ενώ ο εναγόμενος, ένεκα και του προχωρημένου της ηλικίας του (είναι γεννηθείς το έτος 1944, όπως προαναφέρθηκε), καθώς και των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει δεν δύναται, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια, να φροντίσει στον ίδιο βαθμό, όπως παλαιότερα, τα κτήματά του. Από κανένα στοιχείο δεν προέκυψε ότι ο ενάγων φοβάται να μεταβεί στα κτήματά του γιατί ενδέχεται να καιροφυλακτεί ο εναγόμενος, όπως ισχυρίζεται στην αγωγή του. Ο ενάγων, ωστόσο από τον ένδικο τραυματισμό του, συνεπεία της παράνομης επίθεσης που δέχθηκε από τον εναγόμενο, υπέστη ηθική βλάβη, λόγω της ανωτέρω βλάβης της υγείας και της σωµατικής του ακεραιότητας.
Τα παραπάνω, όπως προεκτέθηκε, κρίθηκαν με την υπ΄αρ. 226/2017 τελεσίδικη απόφαση και ως προς τα κεφάλαιά της αυτά δεν αναιρέθηκε, με την προαναναφερθείσα απόφαση του Αρείου Πάγου (759/2018), οπότε τα πραγματικά ανωτέρω περιστατικά και όσα ακόμη περιέχονται στην εν λόγω απόφαση και αφορούν στο μη αναιρεθέν τμήμα της, καθώς και οι παραδοχές της περί της αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του εναγόμενου – εκκαλούντος – αναιρεσίβλητου εναντίον του ενάγοντος – εφεσίβλητου – αναιρεσίοντος, της έντασης και τις συνθήκες υπό τις οποίες έλαβε χώρα αυτή, καθώς και της, εξαιτίας αυτής, προκληθείσας ηθικής βλάβης του τελευταίου, για την οποία δικαιούται χρηματική ικανοποίηση, καλύπτονται από το δεδικασμένο, κατά τα προεκτεθέντα στη μείζονα σκέψη. Πρέπει, επομένως, να ερευνηθεί περαιτέρω η υπόθεση, μόνο σχετικά με το ύψος της χρηματικής ικανοποίηση που δικαιούται ο ενάγων – εφεσίβλητος, αφού μόνο ως προς το κεφάλαιό της αυτό, αναιρέθηκε η ως άνω απόφαση με την ανωτέρω αρεοπαγητική απόφαση.
Περαιτέρω, από την εκτίμηση των υπ΄αριθ. ……../27-1-2016 ένορκων βεβαιώσεων των …………, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιά, που προσκομίζει ο εκκαλών – εναγόμενος, αλλά και των υπ΄αριθ. …. και …/26-1-2016 ένορκων βεβαιώσεων των ……. και ……….., ενώπιον, επίσης, του Ειρηνοδίκη Πειραιά, που προσκομίζει ο εφεσίβλητος – ενάγων, μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη κλήτευση του αντιδίκου μέρους (βλ. υπ΄αριθ. …../22-1-2016 και …/21-1-2016 εκθέσεις επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Αθηνών ………., αντίστοιχα), καθώς και των εγγράφων που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι {πλην των προαναφερθέντων υπ΄αριθ. …/13-5-14, …/26-11-2014, …../12-7-2002, …/23-11-1951 συµβολαίων, τα οποία απαραδέκτως προσκομίστηκαν από τον εναγόμενο – εκκαλούντα με την προσθήκη των προτάσεων του, εφόσον αυτός δεν επικαλέστηκε, αλλά ούτε και προκύπτει από την παραδεκτή επισκόπηση των διαδικαστικών εγγράφων της δίκης, ότι αφορούσαν σε αντίκρουση αυτοτελούς ισχυρισμού του αντιδίκου του (ενάγοντος – εφεσίβλητου) που είχε αυτός προβάλλει με τις προτάσεις του (ΑΠ 1342/2006, ΑΠ 1480/1997ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ)}, αποδεικνύονται τα ακόλουθα, σε σχέση με το ως άνω (αναιρεθέν) κεφάλαιο, που αφορά το ύψος της χρηματικής ικανοποίησης προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος:
Βάσει των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, λαμβανομένων δε υπόψη, του είδους και της έντασης της προσβολής, της έκτασης της βλάβης, των συνθηκών τέλεσης της αδικοπραξίας, όπως παραπάνω εκτέθηκαν, του βαθµού υπαιτιότητας του εναγόμενου, αλλά και της εν γένει συμπεριφοράς του ενάγοντος, όπως παραπάνω περιγράφηκε, καθώς και της κοινωνικής και οικονοµικής κατάστασης των µερών, για την εκτίμηση των οποίων λαμβάνονται υπόψη τα προαναφερθέντα αποδεικτικά στοιχεία, πλην των, επίσης προαναφερθέντων, απαραδέκτως προσκομισθέντων από τον εναγόμενο, συμβολαιογραγικών εγγράφων, κρίνεται ότι ο ενάγων, ηλικίας 50 ετών κατά το χρόνο του τραυματισμού του από τον εναγόμενο, δικαιούται ως εύλογη χρηµατική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη, λόγω της ως άνω περιγραφείσας αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του εναγόμενου, το ποσό των δεκαοχτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο, µετά την στάθµιση των κατά νόµο στοιχείων, και από το οποίο έχει ήδη αφαιρεθεί το ποσό των 44 ευρώ, που του επιδικάστηκε από το ποινικό Δικαστήριο (Μ.Ο.Εφ. Πειραιά), με την ανωτέρω αναφερθείσα απόφασή του. Το παραπάνω ποσό των 18.000 ευρώ, πρέπει να επιδικαστεί στον ενάγοντα με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της κρινόμενης αγωγής έως την εξόφληση και όχι από την 20η-11-2007, ημέρα κατά την οποία αξίωσε, δηλώνοντας παράσταση πολιτικής αγωγής ενώπιον του ποινικού Δικαστηρίου, το ποσό των 44 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση, επιφυλασσόμενος να διεκδικήσει επιπλέον ποσό ενώπιον των πολιτικών δικαστηρίων, διότι η εν λόγω δήλωση στο ποινικό δικαστήριο για το ως άνω ποσό (των 44 ευρώ), δεν αποτελεί όχληση για το περαιτέρω.
Κατόπιν τούτων, ως προς το κεφάλαιο που εξετάζεται μετά την αναίρεση της υπ΄αριθ. 226/2017 απόφασης του Δικαστηρίου τούτου, πρέπει να γίνει δεκτή η από 2-9-2014 έφεση ως ουσιαστικά βάσιμη και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη υπ΄αριθ.221/2014 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά. Ακολούθως, πρέπει, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο, να ερευνηθεί η από 4-10-2011 αγωγή, να γίνει εν μέρει δεκτή η αγωγή αυτή και να αναγνωρισθεί ότι ο εναγόμενος – εκκαλών, οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα – εφεσίβλητο, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη από την ανωτέρω αναφερθείσα αδικοπρακτική συμπεριφορά του πρώτου εις βάρος του, το ποσό των 18.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, μέχρι την ολοσχερή εξόφληση.Τέλος, η δικαστική δαπάνη πρέπει να συμψηφιστεί μεταξύ των διαδίκων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας αυτών και ανάλογα με την έκταση αυτής (άρθρα 178,183 ΚΠολΔ) και να επιβληθούν μέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος – εφεσίβλητου εις βάρος του εναγόμενου – εκκαλούντος, όπως προσδιορίζεται στο διατακτικό, καθώς επίσης πρέπει να διαταχθεί η απόδοση των παραβόλων της έφεσης, κατ΄ άρθρο 495 παρ.3 εδ.εΚΠολΔ, στον καταθέσαντα αυτό εκκαλούντα.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει, αντιµωλία των διαδίκων, την από 2-9-2014 (με αριθ. κατάθεσης ……/2014) έφεση.
Δέχεται τυπικά και ουσιαστικά την έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλουµένη υπ΄αριθ. 221/2014 οριστική απόφαση του Πολυµελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Κρατεί και δικάζει την από 4-10-2011 (με αριθ. κατάθεσης …../2011) αγωγή.
Δέχεται εν µέρει αυτήν.
Αναγνωρίζει ότι ο εναγόμενος, ……. οφείλει να καταβάλει στον ενάγοντα, ………., το ποσό των δεκαοχτώ χιλιάδων (18.000) ευρώ, µε το νόµιµο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής και µέχρι την ολοσχερή εξόφληση.
Επιβάλλει εις βάρος του εναγόμενου, µέρος από τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων πεντακοσίων (1.500) ευρώ.
Διατάσσει την επιστροφή στον εκκαλούντα, των κατατεθέντων από αυτόν παραβόλων, συνολικού ποσού 200 ευρώ (ΤΑΧ.ΔΙΚ. υπ΄αριθ. … και …. /2015, ποσού 60 ευρώ έκαστο και Δημοσίου υπ΄αριθ. …. και …./2014, ποσού 40 ευρώ έκαστο).
ΚΡΙΘΗΚΕ και αποφασίσθηκε σε μυστική διάσκεψη στον Πειραιά, στις 14 Ιανουαρίου 2021 και ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στον Πειραιά στις 28 Ιανουαρίου 2021, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Η ΠPOEΔPOΣ Η ΓPAMMATEAΣ