Αριθμός 79/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
(Τμήμα 3ο)
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η υπό κρίση από 17-4-2019 (αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ/……../7-1-2020 έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας κατά των εναγομένων, ήδη εφεσίβλητων, και κατά της υπ΄ αριθμ. 4662/2018 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (άρθρ. 591 και 614 περ. 6 ΚΠολΔ), ερήμην του πρώτου εφεσίβλητου- πρώτου εναγομένου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων κατά την διαδικασία των περιουσιακών διαφορών επί της από 8-3-2018 (αρ.εκθ.κατ. ………./12-3-2018) αγωγής, ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, σύμφωνα με τα άρθρα 495,511, 516 παρ.1, 517 εδ.α΄, 518 παρ.2, 520 παρ.1 ΚΠολΔ, εφόσον κανένας εκ των διαδίκων δεν επικαλείται επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης και δεν έχει παρέλθει διετία από τη δημοσίευση της πρωτόδικης απόφασης. Επομένως, πρέπει, να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, εφόσον για το παραδεκτό αυτής έχει κατατεθεί το προβλεπόμενο από το άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ παράβολο (βλ. το υπ΄ αριθμ. . . . ηλεκτρονικό παράβολο του δημοσίου σε συνδυασμό με την απόδειξη είσπραξης της τράπεζας ALPHA BANK), ερήμην του πρώτου εφεσίβλητου- πρώτου εναγομένου, ο οποίος αν και κλητεύθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα (βλ. την υπ΄ αριθμ. …..΄/3-6-2020 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Εφετείου Ναυπλίου ……………), δεν εμφανίστηκε, ούτε εκπροσωπήθηκε από πληρεξούσιο δικηγόρο. Ωστόσο, η διαδικασία θα προχωρήσει σαν να ήταν και αυτός παρών (άρθρ. 524 παρ. 4 εδ. α΄ ΚΠολΔ). Σημειώνεται, ότι δεν έχει υποχρέωση η παριστάμενη εκκαλούσα να προσκομίσει αντίγραφο των προτάσεων στην πρωτοβάθμια δίκη του ως άνω εναγομένου (άρθρ. 524 παρ. 4 εδ. γ΄ ΚΠολΔ), καθώς ο τελευταίος είχε δικασθεί ερήμην.
ΙΙ. Με την προαναφερόμενη αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα …………, ισχυρίσθηκε ότι στις 11-7-2016 στο Γαλατά Αιτωλοακαρνανίας, από αποκλειστική υπαιτιότητα του πρώτου εναγομένου, ήδη πρώτου εφεσίβλητου …………, οδηγού της υπ΄ αριθμ. κυκλοφορίας …….. δίκυκλης μοτοσικλέτας, ιδιοκτησίας του δεύτερου εναγομένου, ήδη δεύτερου εφεσίβλητου ……., η οποία ήταν ασφαλισμένη για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην τρίτη εναγομένη, ήδη τρίτη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «…………..», προκλήθηκε τροχαίο ατύχημα, υπό τις ειδικότερα περιγραφόμενες συνθήκες, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της. Με βάση το περιεχόμενο αυτό, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού των αγωγικών αιτημάτων και τροπής αυτών από καταψηφιστικά σε αναγνωριστικά, ζήτησε να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγομένων, να της καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης: α) το ποσό των 100 ευρώ, που δαπάνησε για τη σύνταξη της αναφερόμενης στην αγωγή ιατρικής γνωμάτευσης, β) το ποσό των 1.500 ευρώ για τη διενεργηθείσα χειρουργική αποκατάσταση του τραύματός της, γ) το ποσό των 3.000 ευρώ για εξήντα (60) φυσικοθεραπείες, αξίας 50 ευρώ εκάστης που θα διενεργηθούν μελλοντικά για την αποκατάσταση της υγείας της και δ) το ποσό των 50.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη εξαιτίας του τραυματισμού της και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής της δαπάνης.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, δικάζοντας την αγωγή, ερήμην του πρώτου εναγομένου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (591 και 614 περ. 6 ΚΠολΔ), με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε αυτήν νόμιμη, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 297,298,299,330 εδ.β΄, 340,345,481 επ.,914,922,926,932 ΑΚ, 2,4,9 του ΓΠΝ/1911 και στα άρθρα 1,2,6 παρ. 1 και 2 και 10 παρ. 1 του ν. 489/1976, όπως κωδικοποιήθηκε με το π.δ. 237/1986, 70, 74 ΚΠολΔ, πλην αιτήματος καταβολής ποσού 100 ευρώ για τη δαπάνη προς σύνταξη ιδιωτικής (ιατρικής) ιατρικής γνωμάτευσης, το οποίο απέρριψε ως μη νόμιμο, καθώς δε συνιστά ζημία αποκαταστατέα, κατά τα άρθρα 914,929,298 ΑΚ, αλλά εξώδικη δαπάνη προς απόκτηση αποδεικτικού μέσου, η οποία αποκαθίσταται μόνο στα πλαίσια του καθορισμού των δικαστικών εξόδων κατά τη διάταξη του άρθρου 189 ΚΠολΔ, εάν ήταν αναγκαία και δεν διενεργήθηκε από υπερβολική πρόνοια (ΑΠ 1450/2009). Εν συνεχεία, απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη ως προς τον δεύτερο και τρίτη των εναγομένων, διότι έκρινε την ενάγουσα αποκλειστικά υπαίτια για την πρόκληση του ατυχήματος και του τραυματισμού της, και δέχθηκε αυτήν εν μέρει ως ουσιαστικά βάσιμη ως προς τον ερημοδικασθέντα πρώτο των εναγομένων, καθώς λόγω της ερημοδικίας του και μη ύπαρξης ένστασης που εξετάζεται αυτεπαγγέλτως, θεωρήθηκαν ομολογημένοι οι πραγματικοί ισχυρισμοί της ενάγουσας κατ΄ άρθρο 271 παρ. 3 ΚΠολΔ και αναγνώρισε την υποχρέωση αυτού να καταβάλει στην ενάγουσα, ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, την οποία προσδιόρισε στο ποσό των 5.000 ευρώ, το συνολικό ποσό των 9.500 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση. Ήδη κατά της παραπάνω απόφασης, παραπονείται η ενάγουσα για τους λόγους που αναφέρονται στην έφεσή της, οι οποίοι ανάγονται σε κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή της.
ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων, που περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλούμενη απόφαση πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης, τις φωτογραφίες των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρ. 444 παρ. 1 πρ. γ΄, 448 παρ. 2 και 457 παρ. 4 ΚΠολΔ) και από όλα τα έγγραφα που νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, για να χρησιμεύσουν είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε ως δικαστικά τεκμήρια, μερικά από τα οποία αναφέρονται ειδικώς χωρίς να παραλείπεται κανένα από τα υπόλοιπα για την ουσιαστική εκτίμηση της υπόθεσης, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα αντίγραφα από την ποινική δικογραφία που σχηματίσθηκε, σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, τα οποία λαμβάνονται υπόψη και αυτεπαγγέλτως (άρθρ. 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 11-7-2016 και περί ώρα 21:30`, ο πρώτος εναγόμενος, ήδη πρώτος εφεσίβλητος ……., οδηγώντας τη υπ` αριθ. κυκλοφορίας ……. δίκυκλη μοτοσικλέτα, μάρκας Federal Astrea 97 cc, ιδιοκτησίας τoυ δευτέρου εναγομένου, ήδη δευτέρου εφεσίβλητου ……., που είχε παραχωρήσει τη χρήση της στον πιο πάνω οδηγό, η οποία κατά το χρόνο εκείνο ήταν ασφαλισμένη για την έναντι των τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία της στην τρίτη εναγομένη, ήδη τρίτη εφεσίβλητη, ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «……….», εκινείτο, κατευθυνόμενος από τον βορρά προς το νότο, στο Δ.Δ. Γαλατά του Δήμου Ναυπακτίας, επί ανώνυμης ασφάλτινης δημοτικής οδού, διπλής κατεύθυνσης, πλάτους 6,60 μέτρων, με μία λωρίδα κυκλοφορίας ανά κατεύθυνση, έχοντας εισέλθει σε διασταύρωση της ως άνω οδού με έτερη δημοτική ανώνυμη οδό, πλάτους τεσσάρων (4) μέτρων με κατεύθυνση προς το δημοτικό σχολείο. Η οδός στην οποία εκινείτο ο ανωτέρω οδηγός είναι ευθεία, οριζόντια σε μήκος περίπου τριακοσίων μέτρων κατά την πορεία του οχήματος, ενώ η κυκλοφορία επ΄ αυτής στο εν λόγω σημείο δεν ρυθμίζεται με φωτεινούς σηματοδότες ή πινακίδες προτεραιότητας. Κατά τον ως άνω χρόνο η οδός ήταν ξηρά, ήταν νύχτα, καθώς ο ήλιος είχε δύσει από ώρα 20.45΄, ενώ ο φωτισμός δεν ήταν επαρκής, καθώς η μία από τις δύο κολώνες φωτισμού της Δ.Ε.Η. που υπήρχαν στο σημείο δεν λειτουργούσε, στη δε έτερη κολώνα δεν λειτουργούσε ο ένας από τους δύο λαμπτήρες φωτισμού. Η κυκλοφορία των οχημάτων και των πεζών κατά το χρόνο εκείνο ήταν αραιή, η ορατότητα δεν περιοριζόταν και επικρατούσε καλοκαιρία. Τη ίδια χρονική στιγμή, επί της προαναφερόμενης κάθετης οδού που διασταυρωνόταν με την οδό που εκινείτο ο ως άνω οδηγός, πλάτους τεσσάρων μέτρων, δεξιά σε σχέση με την πορεία του, έβαιναν πεζοί η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, …………., ηλικίας τότε δέκα έξι (16) ετών, η αδελφή της, ………, ηλικίας τότε δεκατεσσάρων (14) ετών και ο αδελφός της ………., ηλικίας τότε δεκατριών (13) ετών, κρατώντας η ενάγουσα και η αδελφή της με λουρί από ένα σκύλο. Οι ως άνω πεζοί περπατούσαν στο οδόστρωμα, καθώς στην ως άνω οδό τα εκατέρωθεν πεζοδρόμια, πλάτους 0,90 μέτρων, όπως απεικονίζονται στο συνημμένο στην έκθεση αυτοψίας πρόχειρο σχεδιάγραμμα του Τμήματος Τροχαίας Μεσολογγίου, είναι δύσκολα βατά στους πεζούς, εξαιτίας ύπαρξης βλάστησης και καλλωπιστικών φυτών των παρακείμενων οικιών. Ο οδηγός της δίκυκλης μοτοσικλέτας, κατά την είσοδό του στη προαναφερθείσα διασταύρωση, αντιλήφθηκε τους πεζούς, προφανώς τα αδέλφια της ενάγουσας, που περπατούσαν στο άκρο του οδοστρώματος και είχαν προπορευτεί, καθώς η ενάγουσα ακινητοποιήθηκε προς στιγμήν για να δέσει τα μαλλιά της, ζητώντας από την αδελφή της να κρατήσει από το λουρί τον σκύλο που η ίδια κρατούσε. Εν συνεχεία, και ενώ ο πιο πάνω οδηγός είχε εισέλθει και είχε διασχίσει κατά το μεγαλύτερο μέρος της τη διασταύρωση των οδών, ήτοι έχοντας διασχίσει περί τα τέσσερα (4) μέτρα, η ενάγουσα πεζή, αιφνίδια και χωρίς να ελέγξει την κυκλοφορία των οχημάτων επί της διασταύρωσης, εισήλθε σ΄ αυτήν, έχοντας πρόθεση να στρίψει δεξιά επί της οδού στην οποία εκινείτο ο οδηγός, εισερχόμενη σχεδόν στη μέση του οδοστρώματος στην απόληξη της ως άνω διασταύρωσης (βλ. σχεδιάγραμμα της τροχαίας), με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία της δίκυκλης μοτοσικλέτας που οδηγούσε ο πρώτος εναγόμενος και ο τελευταίος να κτυπήσει με το δεξί μέρος του τιμονιού την πεζή στο ύψος της μέσης της και με το δεξί πατητήρι το αριστερό της πόδι. Ακολούθως, η πεζή επέπεσε επί τους εδάφους, δεν εκτινάχθηκε σε απόσταση δέκα μέτρων, όπως ισχυρίζεται η εκκαλούσα, καθώς, όπως προκύπτει από το πρόχειρο σχεδιάγραμμα τα ίχνη αίματός της είναι πλησίον του σημείου πρόσκρουσης, ενώ ο οδηγός ανετράπη και σύρθηκε στο οδόστρωμα με την αριστερή πλευρά του δικύκλου επί 16,5 μέτρα. Αποτέλεσμα της ως άνω πρόσκρουσης ήταν να τραυματισθεί τόσο η ενάγουσα πεζή όσο και ο οδηγός της μοτοσικλέτας και να μεταφερθούν αμφότεροι στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, δεν προκύπτει υπαιτιότητα (αμέλεια) του πρώτου εναγομένου, οδηγού της μοτοσικλέτας στην επέλευση του τροχαίου ατυχήματος και του τραυματισμού της ενάγουσας, διότι αυτός επέδειξε κατά την οδήγηση του οχήματός του την επιμέλεια που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει, ως μέσος συνετός άνθρωπος και οδηγός, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, εισερχόμενος στη διασταύρωση με την επιτρεπόμενη και προσήκουσα για τις περιστάσεις ταχύτητα και τη δέουσα προσοχή, η παρεμβολή δε της ενάγουσας στην πορεία του δικύκλου στο μέσο της οδού στην απόληξη της διασταύρωσης όπου εκινείτο ο οδηγός του ήταν εντελώς αιφνίδια και αυτός δεν είχε χρονικό περιθώριο να αντιδράσει με αποτελεσματικό αποφευκτικό ελιγμό. Ο ισχυρισμός της ενάγουσας, εξάλλου, ότι ο οδηγός οδηγούσε με σβηστά τα φώτα του δικύκλου δεν κρίνεται βάσιμος, ενόψει του ότι όταν η τροχαία μετέβη στον τόπο του ατυχήματος και τέθηκε σε λειτουργία το δίκυκλο, το οποίο λειτουργούσε κανονικά, ο διακόπτης των φώτων ήταν ανοικτός και τα φώτα του οχήματος (εμπρός και πίσω) λειτουργούσαν. Αντίθετα, αποκλειστικά υπαίτια του ένδικου ατυχήματος υπήρξε η ενάγουσα πεζή, η οποία επιχείρησε να στρίψει δεξιά επί της οδού στην οποία έβαινε ο πρώτος εναγόμενος από την κάθετη σε αυτή οδό, χωρίς προηγουμένως να ελέγξει αν μπορούσε να το πράξει με ασφάλεια τόσο δική της όσο και των κινούμενων οχημάτων επί του οδοστρώματος, ενώ αποδείχθηκε ότι η ίδια και αρχικά, στην κάθετη οδό όπου εκινείτο, βάδιζε αμελώς στο μέσο αυτής, ακολούθησε δε την ίδια πορεία εισερχόμενη στην ως άνω διασταύρωση, όπως τούτο συνάγεται από το σημείο του ατυχήματος, το οποίο τοποθετείται από την τροχαία στο πρόχειρο σχεδιάγραμμα στο μέσο της οδού, με βάση τα ευρήματα που αναφέρονται σ΄ αυτήν, ήτοι μενταγιόν και λαστιχάκι μαλλιών της πεζής. Και είναι αληθές ότι στην οδό, στην οποία επιθυμούσε να εισέλθει η ενάγουσα, δεν ήταν δυνατή η χρήση των εκατέρωθεν της οδού πεζοδρομίων, όπως προαναφέρθηκε, λόγω της υπάρχουσας εκεί βλάστησης και καλλωπιστικών φυτών, ωστόσο όφειλε να κινείται στο δεξιό άκρο του οδοστρώματος και όχι στο μέσο της οδού (άρθρο 38 παρ. 2 ν. 2696/1999). Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που έκρινε με την εκκαλούμενη απόφασή του ότι αποκλειστικά υπαίτια του ένδικου ατυχήματος είναι η ενάγουσα, ήδη εκκαλούσα, και ακολούθως απέρριψε την αγωγή της ως προς τον δεύτερο και τρίτη των εναγομένων ως ουσιαστικά αβάσιμη, δεν έσφαλε, ορθώς τις αποδείξεις εκτίμησε και οι σχετικοί λόγοι της έφεσης της εκκαλούσας πρέπει να απορριφθούν ως αβάσιμοι.Περαιτέρω, λόγω της ερημοδικίας του πρώτου εναγόμενου κατά τη συζήτηση της αγωγής στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, θεωρούνται ομολογημένοι οι πραγματικοί ισχυρισμοί της ενάγουσας που περιέχονται σε αυτή και αναφέρονται σε γεγονότα για τα οποία επιτρέπεται η ομολογία (άρθρα 271 § 3 σε συνδυασμό με το άρθρο 352 § 1 ΚΠολΔ), εκτός από το σκέλος της εκτίμησης της ηθικής βλάβης της ενάγουσας, δεδομένου ότι ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποίησης κατ` άρθρο 932 ΑΚ επαφίεται στην ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου (ΑΠ 956/2004, ΝοΒ 2005/267, Γ. Γεωργιάδης σε Απ. Γεωργιάδη, ΣυντΕρμΑΚ, 2010, άρθρο 932 αριθ. 40). Συνεπεία του ένδικου ατυχήματος, η ενάγουσα υπέστη ανοικτό κάταγμα περόνης και μερική ρήξη γαστέρας αριστερού γαστροκνημίου, νοσηλεύθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου από 11-7-2016 έως 13-7-2016, όπου υπεβλήθη σε χειρουργικό καθαρισμό, συρραφή γαστροκνημίου, αντιβίωση και αντιτετανικό ορό και τοποθετήθηκε νάρθηκας (βλ. το από 13-7-2016 εξιτήριο, το με αριθμ. ……./13-7-2016 πιστοποιητικό και την υπ΄ αριθμ. πρωτ. ………. βεβαίωση (τύπου Β΄) του Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου). Σύμφωνα με την προσκομιζόμενη και επικαλούμενη από την ενάγουσα από 5-1-2017 ιατρική γνωμάτευση, από τον κλινικό έλεγχο που πραγματοποίησε ο ορθοπεδικός χειρουργός …………., η ενάγουσα εμφανίζει χωλότητα κατά τη βάδιση, μείωση της περιφέρειας του αριστερού μηρού και κνήμης κατά 4,0 και 3,0 εκατοστά αντίστοιχα, εγκάρσια ουλή από τη διεγχειρητική αντιμετώπιση του τραύματος, περίπου 11 εκατοστά, στην έξω και οπίσθια επιφάνεια του κάτω τριτημορίου αριστερής κνήμης, αισθητικές διαταραχές από τη διατομή αισθητικών νεύρων λόγω της εκτεταμένης τραυματικής επιφάνειας και της καταστροφής, τόσο των επιπολής, όσο και των εν τω βάθει ιστών στην αριστερή κνήμη, περιορισμό πλήρους κάμψης και έκτασης του γόνατος, λόγω συμφυτικής θυλακίτιδας του οπισθίου θυλάκου της αριστερής κατά γόνυ άρθρωσης, πιθανόν, από τη μακροχρόνια ακινητοποίηση, επώδυνη νευραλγία κατά μήκος της ουλής, λόγω της διατομής του έξω δερματικού νεύρου της γαστροκνημίας, οίδημα αριστερής ποδοκνημικής λόγω φλεβικής ανεπάρκειας, καθώς και ατροφία τετρακεφάλου από την παρατεταμένη ακινητοποίηση και τη μη φόρτιση του σκέλους, η οποία είναι αιτία τόσο της χωλότητας, όσο και του περιορισμού του εύρους κίνησης της αριστερής κατά γόνυ άρθρωσης. Σύμφωνα δε με την ως άνω ιατρική γνωμάτευση ,προκειμένου να επανέλθει η ενάγουσα στην προγενέστερη αθλητική της δραστηριότητα (ενασχόληση με το βόλεϊ), απαιτείται να παρέλθει χρονικό διάστημα τουλάχιστον έξι μηνών με εντατική προσπάθεια και φυσικοθεραπεία. Επομένως, ο ως άνω τραυματισμός της ενάγουσας ουδόλως της απέκλεισε την εκ νέου ενασχόλησή της με τον αθλητισμό, όπως η ίδια ισχυρίζεται, ούτε συνεπάγεται την καθολική αποχή από κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Εξάλλου, δεν αποδείχθηκε ότι συνετέλεσε αιτιωδώς ο τραυματισμός της στη μη εισαγωγή της στο πανεπιστημιακό ίδρυμα στο οποίο επιθυμούσε να εισέλθει, ήτοι στη στρατιωτική ιατρική σχολή. Ενόψει δε των ανωτέρω, λαμβανομένων υπόψη της έκτασης της βλάβης της ενάγουσας, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των διαδίκων μερών (της μεν ενάγουσας ως φοιτήτριας σε τεχνολογικό ίδρυμα, του δε πρώτου εναγομένου ως οικοδόμου, γεννηθέντος το έτος 1987), το Δικαστήριο κρίνει ότι η ενάγουσα έχει βάσιμη αξίωση κατά του πρώτου εναγομένου για χρηματική ικανοποίηση ποσού 5.000 ευρώ, το οποίο κρίνεται εύλογο και δίκαιο για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από τον παραπάνω τραυματισμό της. Κατ΄ακολουθίαν των ανωτέρω το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση του, με τις ίδιες σκέψεις έκανε εν μέρει δεκτή ως κατ΄ ουσίαν βάσιμη την αγωγή της ενάγουσας ως προς τον πρώτο εναγόμενο και αναγνώρισε ότι ο τελευταίος οφείλει να της καταβάλει για τις ανωτέρω αιτίες τα ίδια ποσά και συνολικά 9.500 ευρώ (1.500+3.000+5.000), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την ολοσχερή εξόφληση, δεν έσφαλε, αλλά ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και εφάρμοσε το νόμο και συνεπώς, πρέπει να απορριφθεί ως κατ` ουσίαν αβάσιμος ο υποστηρίζων τα αντίθετα λόγος της κρινόμενης έφεσης.
IV.Μετά τα παραπάνω και εφόσον δεν υπάρχουν άλλοι λόγοι προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη η κρινόμενη έφεση. Τα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας των δευτέρου και τρίτης των εφεσιβλήτων, πρέπει, κατόπιν υποβολής του σχετικού, νόμιμου αιτήματος τους (άρθρο 106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), να επιβληθούν σε βάρος της εκκαλούσας (άρθρ. 176,183 και 189 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Επίσης, λόγω της απόρριψης της έφεσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παράβολου, που προκαταβλήθηκε από την εκκαλούσα στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ). Τέλος, πρέπει να ορισθεί παράβολο ερημοδικίας για την περίπτωση που ο ερημοδικασθείς πρώτος εφεσίβλητος ασκήσει ανακοπή ερημοδικίας κατά της παρούσας απόφασης (άρθρ. 501, 502 παρ. 1, 505 παρ. 2 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ ερήμην του πρώτου εφεσίβλητου και αντιμωλία των λοιπών διαδίκων την από 17-4-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/7-1-2020 έφεση κατά της υπ΄ αριθμ. 4662/2019 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
ΟΡΙΖΕΙ το παράβολο ερημοδικίας στο ποσό των διακοσίων (200) ευρώ.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την έφεση.
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που έχει προκαταβληθεί από την εκκαλούσα, στο Δημόσιο Ταμείο.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εκκαλούσα στα δικαστικά έξοδα των δευτέρου και τρίτης των εφεσιβλήτων του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και τα ορίζει στο ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, την 1η Φεβρουαρίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων όσων εξ αυτών παραστάθηκαν.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ