ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Γ΄ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αριθμός Αποφάσεως 100/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Συγκροτήθηκε από τη δικαστή Μαρία Κωττάκη, Εφέτη, που όρισε η Πρόεδρος του Τριμελούς Συμβουλίου Διοικήσεως του Εφετείου Πειραιώς και τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΚΑΤΑ ΝΟΜΟ
Ι. Η συζήτηση της υπό κρίση εφέσεως κατά της υπ΄αριθ. 15/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που δίκασε την ένδικη διαφορά αντιμωλία των διαδίκων κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών (αρθ. 614 παρ 2 σε συνδ. με 17 παρ. 3 ΚΠολΔ), ματαιώθηκε κατά την αρχικώς ορισθείσα δικάσιμο της 02.04.2020 εξαιτίας της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των δικαστηρίων λόγω της πανδημίας COVID-19. Δυνάμει της υπ’ αριθ. 80/2020 Πράξεως του εφέτη Ιωάννη Αποστολόπουλου, που εκδόθηκε σύμφωνα με το άρθρο 74 παρ.2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α’ 104/30-5-2020), η συζήτηση νομίμως επαναπροσδιορίσθηκε, αυτεπαγγέλτως, για την αναφερομένη στην αρχή δικάσιμο. Η έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως, με κατάθεση του δικογράφου της και του σε αυτό συνημμένου παραβόλου στη γραμματεία του εκδόντος την εκκαλουμένη δικαστηρίου, και εμπροθέσμως. Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικώς δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω κατά την ίδια διαδικασία ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (αρθρ. 495 επ., 511, 513, 516, 517, 518 παρ. 1 εδ. α΄ σε συνδ. με 147 παρ. 2, 520 § 1, 522, 533 ΚΠολΔ).
Η εκκαλουμένη υπ’ αριθ. 15/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς αφού διέταξε την ένωση και συνεκδίκαση της από 23.12.2015 αγωγής (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2015) που άσκησε η εφεσίβλητη κατά της εκκαλούσας (ζητώντας να αναγνωρισθεί το δικαίωμά της σε ακώλυτη πρόσβαση και χρήσης της περιγραφόμενης ταράτσας) και της από 15.9.2016 αγωγής (ΓΑΚ/ΕΑΚ……/2016), που άσκησε η εκκαλούσα κατά της εφεσίβλητης (ζητώντας να αναγνωρισθεί το δικαίωμά της για αποκλειστική χρήση της ανωτέρω ταράτσας και να υποχρεωθεί η εναγομένη να απομακρύνει τις εκεί ευρισκόμενες και περιγραφόμενες εγκαταστάσεις), απέρριψε τη δεύτερη εξ αυτών και δέχθηκε την πρώτη, συμψήφισε δε τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται τώρα η εκκαλούσα, με την υπό κρίση έφεση, για κακή εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνισή της, την απόρριψη της αγωγής της εφεσίβλητης και την αποδοχή της δικής της αγωγής.
ΙΙ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1002, 1117 ΑΚ, 1, 2 § 1, 4 § 5 και 13, 7 § 1, 8 του Ν. 37…1929 “Περί της ιδιοκτησίας κατ’ ορόφους”, ο οποίος διατηρήθηκε σε ισχύ και μετά την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα, με το άρθρο 54 του Εισαγ.Ν.Α.Κ., σαφώς συνάγεται ότι επί οριζοντίου ιδιοκτησίας, ιδρύεται κυρίως μεν χωριστή (διηρημένη) κυριότητα επί ορόφου οικοδομής ή διαμερίσματος ορόφου, παρεπομένως δε και αναγκαστική, αυτοδικαίως κτωμένη, συγκυριότητα, κατ’ ανάλογον μερίδα, επί των μερών του όλου ακινήτου, τα οποία χρησιμεύουν εις κοινή, υπό πάντων των οροφοκτητών χρήση, όπως αυτά ορίζονται στην, εκ των ως άνω διατάξεων, του άρθρου 2 παρ. 1 του Ν. 3741/1929. Ο προσδιορισμός των κοινοκτήτων και κοινοχρήστων μερών της οροφοκτησίας, που συνεπάγεται και την αυτοδικαία συγκυριότητα επ’ αυτών των συνιδιοκτητών καθώς και τα επ’ αυτών δικαιώματα τούτων γίνεται είτε με την συστατική της οροφοκτησίας δικαιοπραξία είτε και με ιδιαίτερες συμφωνίες μεταξύ όλων των οροφοκτητών. Αν αυτό δεν γίνει, δηλαδή αν δεν ορίζεται τίποτα είτε στην συστατική δικαιοπραξία είτε στις κατ’ ιδίαν συμφωνίες, τότε ισχύει ο προσδιορισμός που προβλέπεται από τις αναφερόμενες ανωτέρω διατάξεις. Δεν αποβάλλεται, δηλαδή, ο κοινόκτητος χαρακτήρας των μερών αυτών, από τον λόγο ότι δεν περιέχεται σχετική ρύθμιση για τον χαρακτήρα των στην συστατική πράξη της οροφοκτησίας, διότι ο χαρακτηρισμός αυτός υφίσταται εκ του νόμου. ΄Ομως, το γεγονός ότι υφίσταται αναγκαστική συγκυριότητα επί των κοινών πραγμάτων της πολυκατοικίας, από την πράξη της συστάσεως οριζοντίου ιδιοκτησίας ή εκ του νόμου, δεν αποκλείει να συμφωνηθεί από όλους τους συνιδιοκτήτες, με συμβολαιογραφικό έγγραφο που πρέπει να μεταγραφεί, η αποκλειστική χρήση ορισμένου από τα εν λόγω κοινά πράγματα υπέρ του ενός ή και περισσοτέρων εξ αυτών, με αντίστοιχο αποκλεισμό των άλλων, δεδομένου ότι με την συμφωνία αυτή, δεν αναιρείται η συγκυριότητα αλλά η χρήση. Οι συμφωνίες αυτές δεσμεύουν όχι μόνον τους συμβληθέντες ή τους καθολικούς ή ειδικούς διαδόχους των αλλά και όσους προσχωρούν στον κανονισμό μεταγενέστερα (ΑΠ 166/2020, 519/2019, 1096/2015, 1300/2014 – “Νόμος”). Μεταξύ των κοινόκτητων και κοινόχρηστων μερών καταλέγεται εκ του νόμου και το ηλιακό δώμα (ταράτσα) της οικοδομής, εξομοιούμενο με τη στέγη αυτής (ΑΠ 131/2019 – “Νόμος”). Περαιτέρω, όταν το δικαστήριο της ουσίας διαπιστώνει ότι υπάρχει στη σύμβαση κενό ή αμφιβολία σχετικά με την δήλωση της βουλήσεως των συμβαλλομένων εφαρμόζει τους γενικούς ερμηνευτικούς κανόνες των άρθρων 173 και 200 ΑΚ και αναζητεί την αληθινή βούληση των συμβαλλόμενων μερών κατά το χρόνο της σύνταξης της πράξης χωρίς προσήλωση στις λέξεις, όπως απαιτεί η καλή πίστη λαμβανομένων υπόψη και των συναλλακτικών ηθών (ΑΠ 131/2019 ο.π.). Εξάλλου η αξίωση, με την οποία επιδιώκεται η συμμόρφωση στις διατάξεις της περί οριζοντίου ιδιοκτησίας νομοθεσίας, μπορεί να αποκρουστεί ως καταχρηστική, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 281 ΑΚ, όταν η άσκησή της υπερβαίνει προφανώς τα όρια, που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη, ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος. Η υπέρβαση αυτή είναι προφανής, όταν η συμπεριφορά του ενάγοντος απέναντι στον εναγόμενο υπήρξε τέτοια, ώστε να δημιουργήσει στον τελευταίο την πεποίθηση ότι δεν θα ασκηθεί το ένδικο δικαίωμα, η ικανοποίηση του οποίου θα ήταν γι` αυτόν (εναγόμενο) ιδιαίτερα επαχθής οικονομικά. Επίσης, η υπέρβαση αυτή είναι προφανής και όταν η ικανοποίηση του προβαλλόμενου από τον ενάγοντα δικαιώματος προκαλεί την έντονη εντύπωση αδικίας σε σχέση με το όφελος που θα αποκομίσει ο δικαιούχος (ΑΠ 599/1995) ή όταν η συμπεριφορά του δικαιούχου, που προηγήθηκε ή η πραγματική κατάσταση που διαμορφώθηκε κατά το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε ή οι περιστάσεις που μεσολάβησαν, χωρίς κατά νόμο να εμποδίζουν τη γένεση ή να επάγονται την απόσβεση του δικαιώματος, καθιστούν μη ανεκτή τη μεταγενέστερη άσκησή του, κατά τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου, αφού τείνουν στην ανατροπή καταστάσεως που δημιουργήθηκε υπό ορισμένες ειδικές συνθήκες και διατηρήθηκε για πολύ χρόνο με το επακόλουθο να συνεπάγεται επαχθείς συνέπειες για τον υπόχρεο. Απαιτείται, δηλαδή, για να χαρακτηρισθεί καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος, να έχει δημιουργηθεί στον υπόχρεο, από τη συμπεριφορά του δικαιούχου σε συνάρτηση με εκείνη του υπόχρεου, και μάλιστα ευλόγως, η πεποίθηση ότι ο δικαιούχος δεν πρόκειται να ασκήσει το δικαίωμά του. Απαιτείται ακόμη οι πράξεις του υπόχρεου και η υπ’ αυτού δημιουργηθείσα κατάσταση, που η ανατροπή της συνεπάγεται ιδιαιτέρως επαχθείς για τον ίδιο επιπτώσεις, να τελούν σε αιτιώδη σχέση με την προηγούμενη συμπεριφορά του δικαιούχου. Το ζήτημα δε, αν οι συνέπειες που συνεπάγεται η άσκηση του δικαιώματος, είναι επαχθείς για τον υπόχρεο, πρέπει να αντιμετωπίζεται και σε συνάρτηση με τις αντίστοιχες συνέπειες που μπορεί να επέλθουν σε βάρος του δικαιούχου από την παρακώλυση της ικανοποιήσεως του δικαιώματος του (ΑΠ 442/2019, ΑΠ 381/2009 – “Νόμος”).
ΙΙΙ. Στην προκειμένη περίπτωση, από την εκτίμηση των ενόρκων μαρτυρικών καταθέσεων που περιέχονται στα ταυτάριθμα της εκκαλουμένης πρακτικά, τα οποία προσκομίζονται με επίκληση σε νομίμως επικυρωμένο αντίγραφο, όλων ανεξαιρέτως των νομίμως μετ’ επικλήσεως από αμφότερα τα διάδικα μέρη εγγράφων, σε μερικά από τα οποία ενδεικτικώς μόνο γίνεται μνεία κατωτέρω , καθώς και της υπ’ αριθ. ……../2016 ενόρκου βεβαιώσεως ενώπιον της συμβολαιογράφου Σαλαμίνας ……….., που νομίμως με επίκληση επαναπροσκομίζει η εκκαλούσα και της οποίας προηγήθηκε νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της αντιδίκου (βλ. ……/2016 έκθεση επιδόσεως της δικαστικής επιμελήτριας στο Εφετείο Αθηνών …………), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η ………… (κοινή δικαιοπάροχος των διαδίκων) ήταν αποκλειστική κυρία μίας τριώροφης οικοδομής, η οποία ανηγέρθη επί οικοπέδου συνολικής επιφανείας 64,90 τ.μ. κειμένου εντός του Αστικού Προσφυγικού Συνοικισμού … …, της περιφέρειας του Δήμου Νίκαιας, στο υπ’ αριθ. … οικοδομικό τετράγωνο και επί της διασταυρώσεως των οδών ………… Η προναφερόμενη, μοναδική τότε ιδιοκτήτρια της όλης οικοδομής, υπήγαγε αυτή στις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 ΑΚ, δυνάμει της υπ’ αριθ. ………/15.7.1992 πράξεως συστάσεως οριζόντιας ιδιοκτησίας της συμβολαιογράφου Αθηνών ……….., νομίμως μεταγεγραμμένης στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νίκαιας, στον τόμο … και με αύξοντα αριθμό …… Με βάση αυτή, δημιουργήθηκαν οι ακόλουθες αυτοτελείς, ανεξάρτητες, οριζόντιες ιδιοκτησίες ανά όροφο: α) ΙΣΟΓΕΙΟ: το υπ΄αριθ. ένα (1) διαμέρισμα επιφανείας 61,00 τμ, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 330/1000 και αυτοτελή είσοδο, β) ΠΡΩΤΟΣ (Α) ΟΡΟΦΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ: το υπ’ αριθ. δύο (2) διαμέρισμα, επιφανείας 59,70 τμ, με ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 330/1000, γ) ΔΕΥΤΕΡΟΣ (Β) ΟΡΟΦΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΟΓΕΙΟ: το υπ΄αριθ.τρία (3) διαμέρισμα επιφανείας 59,70 τμ, με ποσοστό συνιδοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 330/1000, δ) ΔΩΜΑ: αποτελούμενο από την απόληξη του κεντρικού κλιμακοστασίου και την ταράτσα καθώς επίσης και την υπ΄αριθ.τέσσερα (4) οριζόντια ιδιοκτησία (αποθήκη-πλυντήριο), επιφανείας 12,00 τμ και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου επί του οικοπέδου 10/1000. Παράλληλα, προβλέφθηκε δικαίωμα υψούν υπέρ της τότε ιδιοκτήτριας, ………….., σε περίπτωση που επιτρεπόταν στο μέλλον από τις πολεοδομικές διατάξεις η ανέγερση κι άλλου ορόφου. Περαιτέρω, με τον υπ΄αριθ. 7 όρο του ανωτέρω συμβολαίου ορίστηκε ότι: “Η υπάρχουσα σήμερα ταράτσα ως και το εκάστοτε δώμα, σε περίπτωση ανοικοδόμησης, θα ανήκει κατ΄αποκλειστική χρήση στην άνω εμφανισθείσα (σ.σ. εννοεί την ………….). Κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται η χρήση της ταράτσας στον μέλλοντα ιδιοκτήτη του ισογείου για το άπλωμα των ρούχων για διάστημα ενός (1) έτους από της υπογραφής του σχετικού προς αυτόν αγοραπωλητηρίου συμβολαίου”. Κατ΄αυτό τον τρόπο , καθορίσθηκε αποκλειστική χρήση της κοινόχρηστης ταράτσας υπέρ της . … με ρητή εξαίρεση, χρονικά και κατ’ είδος χρήσεως περιορισμένη, υπέρ του μελλοντικού ιδιοκτήτη του ισογείου. Η εξαίρεση αυτή προβλέφθηκε γιατί στις προθέσεις της τότε ιδιοκτήτριας ήταν η άμεση πώληση και μεταβίβαση της κυριότητας του ισογείου στη ……….., πράγμα που έγινε αυθημερόν με το αμέσως επόμενο υπ΄αριθ. …../15.7.1992 συμβόλαιο αγοραπωλησίας της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου. Στη συνέχεια, μετά από οκτώ περίπου μήνες, η προαναφερόμενη ….. . , δυνάμει του υπ’ αριθ. …/4.3.1993 συμβολαίου αγοραπωλησίας της συμβολαιογράφου Πειραιώς ………. (νομίμως μεταγεγραμμένου), μεταβίβασε στη …….. (εκκαλούσα) κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή τις ακόλουθες οριζόντιες ιδιοκτησίες: α) το υπ’ αριθ. τρία (3) διαμέρισμα του δευτέρου υπέρ το ισόγειο ορόφου της προαναφερόμενης οικοδομής και β) την υπ’ αριθ. τέσσερα (4) οριζόντια ιδιοκτησία (αποθήκη-πλυντήριο) του προαναφερόμενου δώματος, μετά των αναλογούντων και αντιστοιχούντων σ΄αυτά ποσοστών συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο και τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους, καθώς επίσης της μεταβίβασε και το δικαίωμα της μελλοντικής ανοικοδόμησης και άλλου ορόφου πέραν των ήδη υπαρχόντων (δικαίωμα υψούν), όταν τυχόν επιτραπεί από το Νόμο. Με το ίδιο συμβόλαιο, η προαναφερόμενη πωλήτρια μεταβίβασε για την ίδια αιτία στη ………… και όλα τα δικαιώματά της προσωπικά και πραγματικά “περιλαμβανομένου και του δικαιώματος της αποκλειστικής χρήσεως του εκάστοτε δώματος και της εκάστοτε ταράτσας”, όπως επί λέξει αναφέρεται στη χειρόγραφη προσθήκη επί της εβδόμης σελίδας του ανωτέρω συμβολαίου. Ακολούθως, μετά από ενάμιση χρόνο, η προαναφερόμενη ………., δυνάμει του υπ’ αριθ. …./6.10.1993 αγοραπωλητηρίου συμβολαίου της ίδιας ως άνω συμβολαιογράφου, νομίμως μεταγεγραμμένου, μεταβίβασε λόγω πωλήσεως στην ……… (εφεσίβλητη) την πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή του υπ΄αριθ. δύο (2) διαμερίσματος του πρώτου (Α) υπέρ του ισογείου ορόφου με τα αναλογούντα και αντιστοιχούντα σε αυτό ποσοστά εξ αδιαιρέτου στο οικόπεδο και τους κοινόκτητους και κοινόχρηστους χώρους. Δεδομένου ότι κατά το χρόνο υπαγωγής της ανωτέρω οικοδομής στις διατάξεις περί οριζοντίου ιδιοκτησίας και καθορισμού αποκλειστικής χρήσεως της κοινόχρηστης ταράτσας, μοναδική κυρία της όλης οικοδομής ήταν η ……….., η οποία επιφύλαξε για τον εαυτό της την αποκλειστική χρήση της ταράτσας, σε συνδυασμό με το ότι στο συμβόλαιο συστάσεως το δικαίωμα αυτό δεν συνδέεται με συγκεκριμένη οριζόντια ιδιοκτησία αλλά με το πρόσωπο της μοναδικής έως τότε ιδιοκτήτριας της όλης οικοδομής, δημιουργείται ασάφεια ως προς το εάν το δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως της ταράτσας επιφυλάχθηκε υπέρ ενός μόνο ή όλων των λοιπών ορόφων (που τότε ανήκαν στην προαναφερόμενη ……….) πλην του ισογείου, το οποίο αποκλείστηκε από την (περιορισμένη εξάλλου μόνο για το άπλωμα ρούχων) χρήση της ταράτσας για το μετά την παρέλευση έτους χρονικό διάστημα. Άρα πρέπει να αναζητηθεί , σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 173 και 200 ΑΚ και χωρίς προσήλωση στις λέξεις, η αληθής βούληση της αρχικής, μοναδικής, ιδιοκτήτριας της όλης οικοδομής που προέβη στην προαναφερόμενη υπαγωγή αυτής στις περί οριζοντίου ιδιοκτησίας διατάξεις με τη σύσταση αυτοτελών, οριζόντιων ιδιοκτησιών κατ’ όροφο. Εάν ήταν αληθές ότι πλην του ισογείου, που με την προαναφερόμενη πράξη συστάσεως αποκλείστηκε, κατά τα ανωτέρω, από τη χρήση της ταράτσας, δικαίωμα χρήσεως της ταράτσας είχαν όλοι οι λοιποί όροφοι, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να περιληφθεί στην πράξη συστάσεως ειδικός όρος που καθόριζε αποκλειστική χρήση της ταράτσας υπέρ συγκεκριμένου προσώπου, όπως έγινε, αφού με μόνο τον αποκλεισμό του ισογείου από τη χρήση αυτή, η ταράτσα θα παρέμενε κοινόχρηστη για τους λοιπούς ορόφους που ανήκαν τότε στο ίδιο πρόσωπο. Εξάλλου, όταν σε μια πράξη συστάσεως οροφοκτησίας καθορίζεται αποκλειστική χρήση της ταράτσας, σύνηθες είναι στις συναλλαγές αυτό να γίνεται υπέρ του ιδιοκτήτη του τελευταίου ορόφου. Η περί τούτου βούληση της αρχικής ιδιοκτήτριας της όλης οικοδομής, που ταυτόχρονα με την υπαγωγή αυτής στις διατάξεις περί συστάσεως οριζόντιων ιδιοκτησιών προέβη στον καθορισμό αποκλειστικής χρήσεως της ταράτσας από έναν μόνο ιδιοκτήτη, αποτυπώνεται πανηγυρικά στο επόμενο υπ΄αριθ. …../4.3.1993 προαναφερόμενο συμβόλαιο, με το οποίο μεταβιβάζεται ο τελευταίος όροφος και το δώμα στην εκκαλούσα και στο οποίο πλέον ρητά διατυπώνεται ότι στον ιδιοκτήτη αυτών και μόνο των διαμερισμάτων μεταβιβάζεται από την αρχική ιδιοκτήτρια-πωλήτρια η αποκλειστική χρήση της ταράτσας καθώς και το δικαίωμα υψούν. Η ανωτέρω κρίση του Δικαστηρίου ενισχύεται από όσα βεβαιώνει η ανωτέρω δικαιοπάροχος των διαδίκων στη ρηθείσα ένορκη βεβαίωση. Δεν αποτελεί δε το προαναφερόμενο …../4.3.1993 συμβόλαιο τροποποίηση της αρχικής πράξεως συστάσεως ώστε να απαιτείται η σύμπραξη όλων των, κατά το χρόνο καταρτίσεώς του, συνιδιοκτητών, δηλαδή και της ιδιοκτήτριας του ισογείου, ούτε χωριστή μεταγραφή του εν λόγω συμβολαίου ως πράξεως τροποποιητικής της αρχικής συστάσεως απαιτείται, όπως εσφαλμένως έκρινε η εκκαλουμένη προκειμένου να καταλήξει στην κρίση της ότι ελλείψει έγκυρης τροποποιητικής συμβάσεως της πράξεως συστάσεως άλλως ελλείψει μεταγραφής τυχόν έγκυρης τροποποιητικής συμβάσεως, η ενάγουσα και ήδη εκκαλούσα δεν απέκτησε δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως της ταράτσας και ακολούθως να απορρίψει για το λόγο αυτό την από 15.9.2016 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2016) αγωγή. Επομένως, κρίνεται βάσιμος ο πρώτος λόγος εφέσεως με τον οποίο η εκκαλούσα υποστηρίζει τα ανωτέρω. Περαιτέρω, αποδεικνύεται ότι η εφεσίβλητη, αμέσως μετά την εκ μέρους της αγορά του οροφοδιαμερίσματος του πρώτου ορόφου, εγκατέστησε, το έτος 1994, στην ταράτσα ηλιακό θερμοσίφωνα και δεξαμενή πετρελαίου ενός κυβικού μέτρου, για την εξυπηρέτηση των αναγκών αφενός παροχής ζεστού ύδατος αφετέρου κεντρικής θερμάνσεως του διαμερίσματός της, υπό τα όμματα και την ανοχή της εκκαλούσας, η οποία ουδέποτε αξίωσε την αποξήλωση και απομάκρυνση των εν λόγω εγκαταστάσεων, μέχρι το έτος 2014, που αντικατέστησε το κλειδί της θύρας της ταράτσας και κατ΄αυτό τον τρόπο απέκλεισε την εφεσίβλητη από την πρόσβαση σε αυτή. Η εφεσίβλητη, από το έτος 1994 έως το έτος 2014, έκανε συστηματική και ακώλυτη χρήση της ταράτσας για τη χρήση των ανωτέρω εγκαταστάσεων, δηλαδή χρησιμοποιούσε κάθε χρόνο τη δεξαμενή για τον ανεφοδιασμό της με πετρέλαιο καθώς και καθημερινώς τον ηλιακό θερμοσίφωνα, τον οποίο σε τακτά χρονικά διαστήματα συντηρούσε μέσω των κατάλληλων συνεργείων (υδραυλικός-ηλεκτρολόγος), αντικαθιστώντας τις υδρορροές, το φρέον κλπ. Η διένεξη μεταξύ των διαδίκων ξεκίνησε, όπως προαναφέρεται, το έτος 2014, με αποτέλεσμα αμφότερες οι διάδικοι να υποβάλουν κατ΄αλλήλων καταγγελίες στην αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία για αυθαίρετες οικοδομικές κατασκευές. Η εκκαλούσα “τακτοποίησε” , δυνάμει των διατάξεων του ν. 4173/2013, αυθαίρετες κατασκευές που είχε πραγματοποιήσει σταδιακά επί του δώματος και ειδικότερα επέκταση του δώματος κατά 13,42 τμ , κλείσιμο φωταγωγού και μετατροπή σε χώρο κύριας χρήσης κατά 0,7 τμ, ρύθμιση έρκερ υπεράνω υπαρχόντων έρκερ του α’ ορόφου κατά 2 τμ και αλλαγή της χρήσεως του δώματος από πλυντήριο-αποθήκη σε χώρο κύριας χρήσεως (κατοικίας), συνολικού εμβαδού 26,92 τμ., επιβλήθηκαν δε τα ανάλογα τέλη και πρόστιμα (βλ. βεβαίωση Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αναφορικά με τη Δήλωση με Αύξοντα Αριθμό 2124568). Οι δε προαναφερόμενες εγκαταστάσεις της εφεσίβλητης κρίθηκαν η μεν δεξαμενή παράνομη κι επιβλήθηκε πρόστιμο κατασκευής 500 ευρώ και πρόστιμο διατηρήσεως 500 ευρώ κατ΄έτος, η δε εγκατάσταση του ηλιακού θερμοσίφωνα ενώ αρχικά χαρακτηρίστηκε παράνομη, αποχαρακτηρίστηκε μετά από ένσταση της εφεσίβλητης (βλ. προσκομιζόμενες εκθέσεις αυτοψίας της ΥΔΟΜ Δήμου Νίκαιας-Ρέντη, ιδίως αυτές με αριθμούς Ε4/2015 και Ε11/2015). Η αξίωση της εκκαλούσας να απομακρυνθούν οι εν λόγω εγκαταστάσεις γιατί προσβάλλουν το δικαίωμά της για αποκλειστική χρήση της ταράτσας καταχρηστικώς ασκείται με την από 15.9.2016 αγωγή, γιατί η άσκησή της υπερβαίνει προφανώς τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος, όπως βασίμως υποστηρίζει η εφεσίβλητη με την από το άρθρο 281 ΑΚ ένστασή της. Την ένσταση αυτή προτείνει με τις ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου από 08.12.20 έγγραφες προτάσεις της, επικαλούμενη τα προαναφερόμενα περιστατικά της επί μακρού χρόνου ακώλυτης εκ μέρους της χρήσεως της ταράτσας για την τοποθέτηση και χρήση των εν λόγω εγκαταστάσεων υπό τα όμματα και την ανοχή της εκκαλούσας και ζητώντας και για το λόγο αυτό την απόρριψη της εφέσεως και, συνεκδοχικώς, της αγωγής της εκκαλούσας ενώ, εξάλλου, τα ανωτέρω περιστατικά που συγκροτούν την εν λόγω ένσταση περιλαμβάνονται στην επικουρική βάση της από 23.12.2015 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2015) αγωγής της εφεσίβλητης. Ειδικότερα, η απομάκρυνση των εν λόγω εγκαταστάσεων παρίσταται ιδιαίτερα επαχθής για την εφεσίβλητη, καθόσον θα στερούσε το διαμέρισμά της από την παροχή ζεστού ύδατος μέσω του ηλιακού θερμοσίφωνα κι από τη δυνατότητα χρήσεως της κεντρικής θερμάνσεως μέσω της δεξαμενής πετρελαίου ενώ παράλληλα καμία επαχθή συνέπεια δεν έχει η διατήρησή τους για την εκκαλούσα, η οποία επί είκοσι έτη ανέχτηκε αδιαμαρτύρητα αυτές δημιουργώντας έτσι την εύλογη πεποίθηση στην εφεσίβλητη ότι η τελευταία είχε δικαίωμα να χρησιμοποιεί την ταράτσα για τους ανωτέρω σκοπούς κι ότι δεν θα ασκούσε (η εκκαλούσα) το δικαίωμά της για αποκλειστική χρήση της ταράτσας. Κατά τον ανωτέρω τρόπο, δημιουργήθηκε και παγιώθηκε μια κατάσταση, η ανατροπή της οποίας, δια του εξαναγκασμού της εφεσίβλητης σε αποξήλωση των εν λόγω εγκαταστάσεων, θα ερχόταν σε αντίθεση με τις περί δικαίου και ηθικής αντιλήψεις του μέσου κοινωνικού ανθρώπου και θα δημιουργούσε την εντύπωση έντονης αδικίας σε βάρος της εφεσίβλητης. Σημειωτέον δε ότι η ύπαρξη των ανωτέρω εγκαταστάσεων στην ταράτσα δεν εμπόδισε την εκκαλούσα να πραγματοποιήσει επί του δώματος οικοδομικές εργασίες επεκτείνοντας την προαναφερόμενη υπ’ αριθ. τέσσερα (4) οριζόντια ιδιοκτησία της (πλυσταριό-αποθήκη) και να τη μετατρέψει σε χώρο κυρίας χρήσεως (κατοικία), αυθαιρέτως, χωρίς την αντίστοιχη οικοδομική άδεια και χωρίς να έχει παρασχεθεί από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις αύξηση του συντελεστή δομήσεως με δικαίωμα ανοικοδομήσεως τετραγωνικών μέτρων περισσότερων από τα ήδη υπάρχοντα, χωρίς να ασκεί επιρροή στα ανωτέρω η μεταγενέστερη της κατασκευής “τακτοποίηση” αυτής βάσει ειδικότερων νόμων. Αβάσιμος δε παρίσταται ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι οι εν λόγω εγκαταστάσεις της εφεσίβλητης μειώνουν την ασφάλεια του οικοδομήματος αφού οι μόνες αρμόδιες να κρίνουν περί τούτου πολεοδομικές αρχές, παρά τις επανειλημμένες αυτοψίες που διενήργησαν επί της ένδικης οικοδομής, ουδέν σχετικό διαπίστωσαν, κρίση που δεν αναιρείται από όσα αναφέρονται στην τελευταία χρονικά αυτοψία (βλ. υπ’ αριθ. πρωτ. …./4.9.2020 έγγραφο της ΥΔΟΜ Δήμου Νίκαιας-Ρέντη), στην οποία γίνεται λόγος για εκτεταμένες υγρασίες και όχι για επικινδυνότητα της οικοδομής, απορριπτομένου ως αβάσιμου του δεύτερου και τελευταίου λόγου εφέσεως.
IV. Ενόψει των προηγουμένων, η εκκαλουμένη έσφαλε που απέρριψε την αγωγή της εκκαλούσας με την αιτιολογία ότι αυτή δεν έχει δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως της ταράτσας και που ακολούθως δέχθηκε την αγωγή της εφεσίβλητης κατά την κύρια βάση της κρίνοντας ότι αυτή δικαιούται να έχει ακώλυτη πρόσβαση και χρήση της ταράτσας και υποχρεώνοντας την εναγομένη και ήδη εκκαλούσα να μην εμποδίζει καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ελεύθερη πρόσβαση και χρήση της εν λόγω ταράτσας από την ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη. Πρέπει, επομένως, η υπό κρίση έφεση να γίνει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη, κατ΄αποδοχή του πρώτου λόγου της και να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στην εκκαλούσα. Ακολούθως, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη στο σύνολό της κι αφού κρατηθούν και συνεκδικασθούν οι αγωγές, πρέπει να γίνουν αυτές εν μέρει δεκτές ως και κατ΄ουσίαν βάσιμες. Ειδικότερα, η μεν από 15.9.2016 αγωγή της ……… πρέπει να γίνει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη ως προς το αίτημά της περί αναγνωρίσεως του δικαιώματος αυτής περί αποκλειστικής χρήσεως της επίδικης ταράτσας, να απορριφθεί δε, κατ΄αποδοχή της από το άρθρο 281 ΑΚ ενστάσεως της εναγομένης, ως προς τα λοιπά αιτήματά της περί αναγνωρίσεως ότι η εναγομένη δεν είχε δικαίωμα τοποθετήσεως στην ταράτσα ηλιακού θερμοσίφωνα και δεξαμενής πετρελαίου και περί υποχρεώσεώς της να αφαιρέσει αυτά άλλως να επιτραπεί η απομάκρυνσή τους με δαπάνες της ενάγουσας. Η δε από 23.12.2015 αγωγή της ……… πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ΄ουσίαν βάσιμη κατά την επικουρική βάση της με την οποία ισχυρίζεται ότι είναι καταχρηστικός ο πλήρης αποκλεισμός της από την ταράτσα και να αναγνωρισθεί το δικαίωμά της σε πρόσβαση και χρήση της ταράτσας, μόνο όμως για τους σκοπούς που ήδη τη χρησιμοποιεί, όπως ειδικότερα αναφέρεται στο διατακτικό. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα των διαδίκων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να κατανεμηθούν μεταξύ τους συμψηφιζόμενα λόγω της κατ΄ισα μέρη νίκης και ήττας αυτών (178 παρ. 1, 183 ΚΠολΔ)
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
-Δικάζει κατ΄αντιμωλία των διαδίκων.
-Δέχεται την έφεση τυπικώς και κατ΄ουσίαν.
-Διατάζει την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στην εκκαλούσα.
-Εξαφανίζει την υπ’ αριθ. 15/2018 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
-Κρατεί και συνεκδικάζει την από 15.9.2016 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2016) και την από 23.12.2015 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2015).
-Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.
-Δέχεται εν μέρει την από 15.9.2016 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2016).
-Αναγνωρίζει ότι η ενάγουσα, ………., έχει δικαίωμα αποκλειστικής χρήσεως της ταράτσας της επί των οδών ……. στη Νίκαια Αττικής, ευρισκομένης οικοδομής.
-Δέχεται εν μέρει την από 23.12.2015 αγωγή (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2015).
-Αναγνωρίζει ότι η ενάγουσα, ………., έχει δικαίωμα πρόσβασης στην ταράτσα της επί των οδών … .., στη Νίκαια Αττικής, ευρισκομένης οικοδομής, μόνο για τους σκοπούς διατήρησης, χρήσης και συντήρησης-επισκευής των εγκαταστάσεων ηλιακού θερμοσίφωνα και δεξαμενής πετρελαίου που έχει τοποθετήσει εκεί.
-Υποχρεώνει την εναγομένη ………… να μην εμποδίζει καθ’ οιονδήποτε τρόπο την πρόσβαση της ενάγουσας στην εν λόγω ταράτσα προκειμένου να γίνεται χρήση της για τους ανωτέρω σκοπούς.
-Συμψηφίζει μεταξύ των διαδίκων τη δικαστική δαπάνη αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.
-Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε σε έκτακτη, δημόσια, στο ακροατήριό του συνεδρίαση, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, στις 15 Φεβρουαρίου 2021.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ