Αριθμός 117/2021
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Αικατερίνη Νομικού, Πρόεδρο Εφετών, Παρασκευή Μπερσή, Εφέτη και Αικατερίνη Κοκόλη, Εφέτη-Εισηγήτρια και από τη Γραμματέα Τ.Λ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΤΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη από 15-1-2020 (αρ. καταθ. …../2020) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 3979/2019 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, αρμοδίως και παραδεκτώς φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού (άρθρο 19 του ΚΠολΔ, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 4 παρ. 2 του Ν. 3994/25-7-2011), και έχει ασκηθεί νομοτύπως και εμπροθέσμως(άρθρα 495 παρ. 1, 496 παρ. 1, 498 παρ. 1, 499, 511, 513 παρ. 1 στ. β΄, 516 παρ. 1, 517 εδ. α΄, 518παρ. 1 και 520 παρ. 1 του ΚΠολΔ). Επομένως, είναι παραδεκτή και πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω, κατά την ίδια διαδικασία, κατά την οποία εκδόθηκε η εκκαλούμενη απόφαση, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 παρ. 1 του ΚΠολΔ), εφόσον για το παραδεκτό αυτής (εφέσεως) κατατέθηκε, κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ, παράβολο, ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ(βλ. το e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ …../2020, ποσού 150 ευρώ και είδους παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ).
Με την από 23-11-2018 (αρ. καταθ. ……/2018) αγωγή της, ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που συζητήθηκε την 10-5-2019, κατόπιν παραδεκτής πρωτοδίκως διόρθωσής της, κατ΄ εκτίμηση του περιεχομένου αυτής, η ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, ιστορούσε ότι την 27-7-2010 απεβίωσε ο πατέρας της …………., κάτοικος όσο ζούσε Πειραιώς Αττικής, χωρίς να αφήσει διαθήκη, καταλείποντας μοναδικούς εξ αδιαθέτου κληρονόμους του, την εκ του δεύτερου γάμου του σύζυγό του …………….., και τα τέκνα του από τον πρώτο γάμο του, ήτοι την ίδια (ενάγουσα) και τον αδερφό της, κατά ποσοστό 1/4, 3/8 και 3/8 αντιστοίχως. Ότι η ίδια (ενάγουσα) δεν αποποιήθηκε έγκαιρα την επαχθείσα σε αυτήν κληρονομία του εν λόγω πατέρα της επειδή αγνοούσε τις διατάξεις του νόμου περί του εν γένει συστήματος κτήσης κληρονομίας, συμπεριλαμβανομένων των αντίστοιχων (διατάξεων) περί αποποίησής της (κληρονομίας) εντός προθεσμίας τεσσάρων μηνών από το θάνατο του κληρονομούμενου πατέρα της και περί των συνεπειών που θα επέρχονταν σε περίπτωση παραμέλησης της άνω προθεσμίας. Ότι η άγνοια αυτή συνεχίστηκε μέχρι και την 20-9-2018, ενώ, σε κάθε περίπτωση, μέχρι την 11-9-2018, οπότε και πληροφορήθηκε (κατά την δεύτερη ημερομηνία κατά εντελώς γενικό τρόπο κατά την πρώτη αναλυτικά) από την αναφερόμενη Δικηγόρο Αθηνών, επ΄ αφορμή της από 9-8-2018 κοινοποίησης σε αυτήν (ενάγουσα) της ειδικότερα παρατιθέμενης, απευθυνόμενης ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς και στηριζομένης στις διατάξεις των άρθρων 4, 5 παρ. 3, 6 παρ. 1β του Ν. 3869/2010, αίτησης της προαναφερόμενης ……….., συζύγου του πατέρα της εκ του δεύτερου γάμου του και της θυγατέρας της τελευταίας, ήτοι, της ……….., την εκ μέρους της ιδίας (ενάγουσας) πλασματική αποδοχή της επαχθείσας σε αυτήν κληρονομίας, στα στοιχεία του παθητικού της οποίας περιλαμβάνεται το, κατά τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο αγωγικό δικόγραφο, οφειλόμενο προς την εναγομένη ανώνυμη τραπεζική εταιρεία χρέος του αποβιώσαντος πατέρα της. Με βάση τα ανωτέρω, ισχυριζόμενη δε περαιτέρω ότι καθ΄ όλο το χρονικό διάστημα από το θάνατο του κληρονομούμενου πατέρα της και εντεύθεν τελούσε σε γνώση της έλλειψης ενεργητικού και αγνοούσε την ύπαρξη του εν λόγω χρέους στην κληρονομία του τελευταίου, η ενάγουσα ζήτησε με την αγωγή της, στρεφόμενη κατά της ανώνυμης τραπεζικής εταιρείας με την επωνυμία «………..» ως δανείστριας της κληρονομίας: α) να αναγνωριστεί ότι, ως εκ της από 19-10-2018 καθ΄ όλα έγκυρης δήλωσής της περί αποποίησης κληρονομίας ενώπιον της Γραμματέως του Ειρηνοδικείου Πειραιώς, συνταχθείσας σχετικώς της υπ΄ αρ. ………../2018 έκθεσης αποποίησης, ουδέποτε κατέστη εξ αδιαθέτου κληρονόμος του κατά την 27-7-2010 αποβιώσαντος πατέρα της …….., β) να ακυρωθεί, λόγω ουσιώδους πλάνης της η εκ μέρους της πλασματική αποδοχή κληρονομίας του ως άνω …………….. και γ) να καταδικαστεί η εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ΄ αρ. 3979/2019 οριστική απόφασή του, δικάζοντας, όπως προαναφέρθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε ότι η εναγομένη ανώνυμη τραπεζική εταιρεία νομιμοποιείται παθητικώς στην ένδικη αγωγή, παρά τις περί του αντιθέτου (αβάσιμες) αιτιάσεις της, καθώς επίσης (αφού έκρινε) ότι η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη και νόμιμη, εκτός από την αγωγική αξίωση περί αναγνώρισης ότι η ενάγουσα ουδέποτε κατέστη εξ αδιαθέτου κληρονόμος του από 27-7-2010 αποβιώσαντος πατέρα της, την οποία απέρριψε ως μη νόμιμη, απέρριψε ό,τι κρίθηκε απορριπτέο, δέχθηκε, κατά τα λοιπά, την αγωγή, ακύρωσε την εκ μέρους της ενάγουσας πλασματική αποδοχή της κληρονομίας του από 27-7-2010 αποβιώσαντος ………….., πατέρα αυτής (ενάγουσας), σύμφωνα με τα ειδικότερα διαλαμβανόμενα στο σκεπτικό της ως άνω (υπ΄ αρ. 3979/2019) αποφάσεως και καταδίκασε την εναγομένη στην καταβολή των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, τα οποία όρισε στο ποσό των 500 ευρώ. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονείται με την προαναφερόμενη έφεση η εν μέρει ηττηθείσα εναγομένη και με τους διαλαμβανόμενους σε αυτή (έφεση) λόγους, οι οποίοι κατά τη συνολική τους εκτίμηση ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί, κατ΄ εκτίμηση αυτής (εφέσεως), να γίνει δεκτή η έφεση, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση ώστε να απορριφθεί καθ΄ όλα αυτής τα αιτήματα η ένδικη αγωγή.
Κατά τα άρθρα 1847 παρ. 1 εδ. α΄ και 1850 εδ. β΄ του ΑΚ ο κληρονόμος μπορεί να αποποιηθεί την κληρονομία μέσα σε προθεσμία τεσσάρων μηνών που αρχίζει από τότε που έμαθε την επαγωγή και το λόγο της. Αν περάσει η προθεσμία, η κληρονομία θεωρείται ότι έχει γίνει αποδεκτή. Κατά δε το άρθρο 1857 παρ. 2 περ. 1, 3 και 4 του ίδιου Κώδικα, η αποδοχή της κληρονομίας που οφείλεται σε πλάνη κρίνεται σύμφωνα με τις διατάξεις για τις δικαιοπραξίες. Η πλάνη σχετικά με το ενεργητικό ή το παθητικό της κληρονομίας δεν θεωρείται ουσιώδης. Οι διατάξεις του άρθρου αυτού εφαρμόζονται και σε αποδοχή που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας για αποποίηση. Εξάλλου, κατά το άρθρο 1901 εδ. α΄ του ΑΚ ο κληρονόμος ευθύνεται και με τη δική του περιουσία για τις υποχρεώσεις της κληρονομίας. Τέλος κατά τα άρθρα 140 και 141 του ΑΚ, αν κάποιος καταρτίζει δικαιοπραξία και η δήλωσή του δεν συμφωνεί, από ουσιώδη πλάνη, με τη βούλησή του, έχει δικαίωμα να ζητήσει την ακύρωση της δικαιοπραξίας. Η πλάνη είναι ουσιώδης, όταν αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την όλη δικαιοπραξία, ώστε, αν το πρόσωπο γνώριζε την πραγματική κατάσταση, δεν θα επιχειρούσε τη δικαιοπραξία. Από τις διατάξεις αυτές προκύπτει, ότι η αποδοχή της κληρονομίας που συνάγεται από την παραμέληση της προθεσμίας αποποίησης, μπορεί να προσβληθεί από τον κληρονόμο λόγω πλάνης, όταν η με τον τρόπο αυτό συναγόμενη κατά πλάσμα του νόμου αποδοχή δεν συμφωνεί με τη βούλησή του από ουσιώδη πλάνη, δηλαδή από άγνοια ή εσφαλμένη γνώση της καταστάσεως που διαμόρφωσε τη βούλησή του, όταν αυτή αναφέρεται σε σημείο τόσο σπουδαίο για την αποδοχή της κληρονομίας, ώστε αν ο κληρονόμος γνώριζε την αληθινή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό, δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η προθεσμία αποποίησης. Η εσφαλμένη δε γνώση ή άγνοια, που δημιουργεί τη μεταξύ βουλήσεως και δηλώσεως διάσταση, η οποία όταν είναι ουσιώδης θεμελιώνει δικαίωμα προσβολής της δηλώσεως λόγω πλάνης, μπορεί να οφείλεται και σε άγνοια ή εσφαλμένη γνώση των προαναφερομένων νομικών διατάξεων για την αποδοχή της κληρονομίας (ΟλΑΠ 3/1989, ΑΠ 189/2017, ΑΠ 496/2013, ΕφΠειρ 325/2020, ΕφΛαρ 117/2019, ΕφΑθ 442/2017). Υπάρχει δε πλάνη περί το δίκαιο της αποδοχής της κληρονομίας και όταν ο κληρονόμος τελεί σε άγνοια που ανάγεται α) στο σύστημα της κτήσης της κληρονομίας κατά τον ΑΚ που επέρχεται αμέσως μετά το θάνατο του κληρονομουμένου, οπότε η προθεσμία του άρθρου 1847 του ΑΚ δεν αρχίζει, γιατί η άγνοια αποκλείει την γνώση της επαγωγής της κληρονομίας και β) σε άγνοια μόνο της υπάρξεως της προθεσμίας του άρθρου 1847 του ΑΚ προς αποποίηση ή της κατά το άρθρο 1850 του ΑΚ νομικής σημασίας της παρόδου της προθεσμίας αυτής άπρακτης. Η αγωγή δε προς ακύρωση της αποδοχής της κληρονομίας και η αντίστοιχη ένσταση είναι δυνατό να στραφεί και κατά του δανειστή της κληρονομίας (ΑΠ 951/2013, ΑΠ 1087/2011, ΑΠ 1211/2010, ΑΠ 338/2004, ΕφΠειρ 325/2020, ΕφΛαρ 117/2019, Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου: Αγωγές κληρονομικού δικαίου, εκ. 1994, σελ. 172, παρ. 84, αρ. 2). Ακολούθως, από τις διατάξεις των άρθρων 157 και 1857 παρ. 2 του ΑΚ προκύπτει ότι η αγωγή για την ακύρωση της αποδοχής της κληρονομιάς που οφείλεται σε εξακολουθητική πλάνη παραγράφεται μετά εξάμηνο, το οποίο αρχίζει αφότου παρήλθε η κατάσταση αυτή, από την άρση δηλαδή της πλάνης, διακόπτεται δε η παραγραφή αυτή με την άσκηση της αγωγής, σύμφωνα με τον γενικό κανόνα του άρθρου 261 εδ. α΄ του ΑΚ (ΑΠ 173/2014 ΝΟΜΟΣ, ΕφΑθ 442/2017). Κατόπιν τούτων στην άσκηση της ένδικης αγωγής η εναγομένη, ήδη εκκαλούσα, νομιμοποιείται παθητικά, δοθέντος ότι, κατά τα εκτιθέμενα στο δικόγραφο αυτής, φέρει την ιδιότητα της δανείστριας της κληρονομίας, η οποία αρκεί για τη θεμελίωση της παθητικής της νομιμοποίησης. Απορριπτέος, συνεπώς, ως νομικά αβάσιμος, είναι ο πρωτοδίκως προβληθείς ισχυρισμός της εκκαλούσας, τον οποίο επαναφέρει με σχετικό λόγο της εφέσεώς της, περί έλλειψης παθητικής της νομιμοποίησης. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλουμένη απόφασή του έκρινε όμοια και απέρριψε τον ως άνω ισχυρισμό της εναγομένης δεν έσφαλε ως προς την ορθή ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και ο σχετικός λόγος της ένδικης εφέσεως με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.
Από την εκτίμηση όλων των εγγράφων, που νομίμως επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων [ανάμεσα στα οποία και αυτά που για πρώτη φορά στον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας προσκομίζονται με επίκληση όχι από πρόθεση στρεψοδικίας ή βαριά αμέλεια (άρθρο 529 του ΚΠολΔ)], από την επικαλούμενη και προσκομιζόμενη από την ενάγουσα, ήδη εφεσίβλητη, υπ΄ αρ. …../6-3-2019 ένορκη βεβαίωση του …………, που, με επιμέλεια αυτής (ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης), λήφθηκε, ενώπιον του Ειρηνοδίκη Καλλιθέας την 6-3-2019, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 421, 422 και 423 παρ. 1 του ΚΠολΔ (όπως τα άρθρα αυτά προστέθηκαν με το Ν. 4335/2015), μετά από νομότυπη και εμπρόθεσμη κλήτευση της εναγομένης, ήδη εκκαλούσας, (βλ. την υπ΄ αρ. ………../1-3-2019 έκθεση επίδοσης του Δικαστικού Επιμελητή της Περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ………), χωρίς όμως η ρητή αναφορά ορισμένων εκ των ανωτέρω εγγράφων να προσδίδει σε αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά επικαλούμενα και προσκομιζόμενα από τους διαδίκους έγγραφα, για τα οποία δεν γίνεται ειδική για το καθένα μνεία, που είναι όμως ισοδύναμα, και όπως προεκτέθηκε, όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται προς σχηματισμό της δικανικής κρίσεως σχετικά με τους πραγματικούς ισχυρισμούς των διαδίκων που ασκούν ουσιώδη επιρροή στην έκβαση της δίκης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), [σημειώνοντας ότι η εκκαλούσα στις προτάσεις του παρόντος βαθμού, περιλαμβάνει, αυτούσιες, τις προτάσεις της πρωτοβάθμιας συζητήσεως, καλυπτόμενες από την υπογραφή του πληρεξούσιου Δικηγόρου της (εκκαλούσας), και κατά τον τρόπο αυτό έχουν καταστεί ενιαίες προτάσεις], αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Την 27-7-2010 απεβίωσε στον Πειραιά, χωρίς να αφήσει διαθήκη, ο …………, κάτοικος όσο ζούσε Πειραιά, αφήνοντας πλησιέστερους σε αυτόν εν ζωή συγγενείς του και εξ αδιαθέτου κληρονόμους του την εκ του δεύτερου γάμου του σύζυγό του ………… και τα τέκνα του από τον πρώτο γάμο του, ήτοι, τη θυγατέρα του-ενάγουσα, γεννηθείσα την 23-11-1963 και τον υιό του-μη διάδικο στην παρούσα δίκη, όσον δε αφορά την ενάγουσα κατά ποσοστό 3/8 εξ αδιαιρέτου. Ο ανωτέρω, ήδη αποβιώσας, πατέρας της ενάγουσας, …………., την 22-5-2008 είχε συμβληθεί ως εγγυητής, παραιτούμενος μάλιστα από την ένσταση δίζησης και από κάθε δικαίωμα των άρθρων 853, 862-863, 866-868 του ΑΚ, στην υπ΄ αρ. ………… σύμβαση τοκοχρεολυτικού δανείου ποσού 67.136 ευρώ, στην οποία είχαν επιπλέον συμβληθεί, αφενός, η εναγομένη τραπεζική εταιρεία ως δανείστρια, αφετέρου, η ανωτέρω εκ του δεύτερου γάμου σύζυγός του ……….. (επίσης) ως εγγυήτρια, ενώ, η θυγατέρα της τελευταίας από προηγούμενο γάμο της και δη η ………… είχε συμβληθεί ως οφειλέτρια. Οι τελευταίες (………… και ………) έχουν ήδη ασκήσει ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς την από 27-7-2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ …………/2018) αίτηση ρύθμισης οφειλών τους σύμφωνα με το Ν. 3869/2010, συμπεριλαμβανομένης σε αυτές και της τοιαύτης από την προαναφερόμενη δανειακή σύμβαση, μη υπολειπόμενης του οικείου ανωτέρω αναληφθέντος ως δάνειο ποσού. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η ενάγουσα, γνωρίζοντας ότι ο προαναφερόμενος πατέρας της δεν διέθετε κατά το χρόνο θανάτου του οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο και αγνοώντας την κατάρτιση της ως άνω δανειακής σύμβασης, στην οποία ο τελευταίος είχε, κατά τα προεκτιθέμενα, συμβληθεί υπό την ανωτέρω ιδιότητα του εγγυητή, δεν προέβη εμπρόθεσμα και δη εντός χρονικού διαστήματος τεσσάρων μηνών από το θάνατο του τελευταίου, στις νόμιμες ενέργειες για την αποποίηση της επαχθείσας σε αυτήν, μη συντιθέμενης από ενεργητικό, κληρονομίας, με συνακόλουθη συνέπεια, ως και εκ της, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στη νομική σκέψη της παρούσας, έναρξης της εν λόγω τετράμηνης προθεσμίας προς αποποίηση από τη γνώση της επαγωγής και του λόγου της, την από 28-11-2010 επέλευση πλασματικής αποδοχής (άρθρο 1850 του ΑΚ) της κληρονομίας του ανωτέρω …………… και σύμφωνα με το εξ αδιαθέτου κληρονομικό μερίδιό της. Εντούτοις, η ανωτέρω άπρακτη παρέλευση της νόμιμης προθεσμίας αποποίησης κληρονομίας οφείλεται στην εκ μέρους της ενάγουσας, (ηλικίας κατά συζήτηση της ένδικης αγωγής στο πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, 56 ετών περίπου, η οποία εργάζεται ως νηπιαγωγός, χωρίς ιδιαίτερη νομική κατάρτιση), άγνοια των οικείων διατάξεων του Αστικού Κώδικα για την ύπαρξη της συγκεκριμένης προθεσμίας και την έννομη συνέπεια από την άπρακτη παρέλευση αυτής, επιρρωνυόµενων των ανωτέρω και από τη γενικότερη άγνοια της ενάγουσας περί του νοµικού συστήµατος επαγωγής κληρονοµίας, αφού είχε την πεποίθηση ότι δεν ετίθετο ζήτηµα εγκατάστασής της στην κληρονοµία του αποβιώσαντος πατέρα της επειδή, όπως προεκτέθηκε, γνώριζε την ανυπαρξία ενεργητικών στοιχείων στην (κληρονομιαία) περιουσία αυτού. Εξάλλου, ούτε στο οικείο περιβάλλον της ενάγουσας υπάρχουν πρόσωπα από τα οποία θα μπορούσε να ενημερωθεί έγκυρα για τη σχετική προθεσμία. Επιπλέον πρέπει να επισημανθεί η παντελής έλλειψη κοινωνικών σχέσεων της ενάγουσας με την ανωτέρω εκ του δεύτερου γάμου σύζυγο του πατέρα της, καθώς και τα τέκνα της τελευταίας από προηγούμενο γάμο της. Περί τούτων κατέθεσε, με σαφή και κατηγορηματικό τρόπο ο ενόρκως βεβαιώσας, ο οποίος τυγχάνει κουνιάδος αυτής, αδελφός του συζύγου της, έχων ιδία αντίληψη για το περιεχόμενο της πλάνης της εν λόγω διαδίκου, καθώς και των λοιπών μελών του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντός της. Άλλωστε, η, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, διάσταση μεταξύ της πραγματικής βουλήσεως της ενάγουσας και, εν τέλει, της εκ μέρους της άπρακτης παρέλευσης της προθεσμίας αποποίησης της κληρονομίας του ανωτέρω θανόντος, οφειλόμενη (η εν λόγω διάσταση) στην εσφαλμένη γνώση της και, εν τέλει, άγνοιά της περί των οικείων νομικών διατάξεων για την επαγωγή της κληρονομίας ήταν ουσιώδης, ως αναφερόμενη σε σημείο τόσο σπουδαίο για την κτήση (ή όχι) της κληρονομίας (τετράμηνη προθεσμία αποποίησης), ώστε αν (η ενάγουσα) γνώριζε την αληθινή κατάσταση ως προς το σημείο αυτό δεν θα άφηνε να παρέλθει άπρακτη η σχετική προθεσμία, αλλά θα αποποιούνταν εμπρόθεσμα την κληρονομία. Η εναγομένη, ήδη εκκαλούσα, προβάλλει τον ισχυρισμό ότι η πλάνη της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, αφορούσε μόνο το κατάχρεο της κληρονομίας και ως εκ τούτου δεν θεωρείται ουσιώδης, κατά τη διάταξη του άρθρου 1857 παρ. 3 του ΑΚ. Τούτο δε θα συνέβαινε εάν η ενάγουσα γνώριζε την επαγωγή της κληρονομίας σε αυτήν και, εντούτοις, δεν προέβαινε στην αποποίησή της, πιστεύοντας ότι αυτή έχει ενεργητικό, στοιχείο, όμως, που ουδόλως προέκυψε εν προκειμένω. Αντιθέτως, σύμφωνα με τα ανωτέρω, η πλάνη της ενάγουσας δεν σχετίζεται με το κατάχρεο της κληρονομίας και είναι πράγματι ουσιώδης και θεμελιώνει την ακύρωση της πλασματικής -κατά το νόμο- αποδοχής της ανωτέρω κληρονομίας. Η διάσταση δε αυτή συνεχίστηκε υφιστάμενη την 9-8-2018, (οπότε της κοινοποιήθηκε η προαναφερόμενη ασκηθείσα από την εκ του δεύτερου γάμου σύζυγο του πατέρα της και τη θυγατέρα αυτής, ήτοι, από τις ………… και …………., αντίστοιχα, από 27-7-2018 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………./2018) αίτηση ρύθμισης οφειλών τους σύμφωνα με το Ν. 3869/2010, ενώπιον του Ειρηνοδικείου Πειραιώς), μέχρι και την 11-9-2018. Κατά την ως άνω τελευταία ημερομηνία η ενάγουσα, έχοντας από την 4-9-2018 αρχίσει με τη βοήθεια του υιού της επικοινωνία μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με την Δικηγόρο …………., πληροφορήθηκε το πρώτον από την τελευταία ότι θεμελιώνεται στο νόμο τετράμηνη προθεσμία αποποίησης της κληρονομίας και ότι τόσο αυτή όσο και ο μη διάδικος στην παρούσα δίκη αδελφός της, είχαν ήδη αποκτήσει την ιδιότητα των κληρονόμων του από 27-7-2010 αποβιώσαντος, χωρίς να αφήσει διαθήκη, πατέρα τους, σύμφωνα και με τα προεκτιθέμενα. Περαιτέρω η εναγομένη προέβαλε πρωτοδίκως και επαναφέρει με τον δεύτερο λόγο της εφέσεώς της την ένσταση παραγραφής με την οποία ισχυρίζεται ότι η ένδικη αγωγή ασκήθηκε μετά την πάροδο του προβλεπόμενου, από το άρθρο 1857 του ΑΚ, εξαμήνου, που αρχίζει από την επομένη της ημέρας της αποδοχής της κληρονομίας, θανάτου εν προκειμένω. Η ένσταση αυτή είναι απορριπτέα ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη, αφού η πλάνη της ενάγουσας εξακολούθησε μέχρι την 11-9-2018 και η ένδικη αγωγή κατατέθηκε στη Γραμματεία του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου την 27-11-2018 και επιδόθηκε στην εναγομένη την 6-12-2018 (βλ. την υπ΄ αρ……….΄/6-12-2018 έκθεση επιδόσεως του Δικαστικού Επιμελητή της Περιφέρειας του Εφετείου Αθηνών, με έδρα το Πρωτοδικείο Αθηνών, ………….), προτού δηλαδή συμπληρωθεί η εξάμηνη παραγραφή των άρθρων 157 και 1857 παρ. 2 του ΑΚ. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που με την εκκαλούμενη απόφασή του, έκρινε όμοια, έστω και σιωπηρώς, ορθά έκρινε, και ορθά κατ΄ αποτέλεσμα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά κατ΄ αποτέλεσμα εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά. Συνεπώς, αφού συμπληρωθεί η ελλιπής αιτιολογία της εκκαλουμένης με αυτή της παρούσας αποφάσεως (άρθρο 534 του ΚΠολΔ), πρέπει ο σχετικός λόγος της ένδικης εφέσεως, με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα, να απορριφθεί. Κατ΄ ακολουθίαν των ανωτέρω, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε την αγωγή, κατά το μέρος που κρίθηκε νόμιμη, και ως ουσιαστικά βάσιμη, και ακύρωσε την εκ μέρους της ενάγουσας πλασματική, λόγω άπρακτης παρέλευσης της (νόμιμης) τετράμηνης προθεσμίας αποποίησης, αποδοχή της κληρονομίας του από 27-7-2010 αποβιώσαντος αδιάθετου ……………., πατέρα της (ενάγουσας), έστω και με εν μέρει ελλιπή αιτιολογία, ορθά κατ΄ αποτέλεσμα ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και δεν έσφαλε και επίσης ορθά κατ΄ αποτέλεσμα εκτίμησε τις προσκομισθείσες αποδείξεις και τα προκύψαντα απ΄ αυτές πραγματικά περιστατικά. Συνεπώς, αφού συμπληρωθεί η εν μέρει ελλιπής αιτιολογία της εκκαλουμένης με αυτή της παρούσας αποφάσεως (άρθρο 534 του ΚΠολΔ), πρέπει οι σχετικοί λόγοι της εφέσεως, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα, να απορριφθούν ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμοι. Συνεπώς, και εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος εφέσεως προς έρευνα, πρέπει η έφεση στο σύνολό της να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη. Επίσης, το Δικαστήριο, λόγω της ήττας της εκκαλούσας, πρέπει να διατάξει την εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του παραβόλου ποσού 150 ευρώ, που κατατέθηκε για το παραδεκτό της εφέσεως, κατ΄ άρθρο 495 παρ. 3 του ΚΠολΔ. Τέλος, πρέπει να καταδικασθεί η εκκαλούσα, επίσης λόγω της ήττας της, στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του οικείου αιτήματος της τελευταίας (άρθρα 106, 176, 183 και 191 παρ. 2 του ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει κατ΄ αντιμωλίαν των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ΄ ουσίαν την από 15-1-2020 (αρ. καταθ. ………/2020) έφεση κατά της υπ΄ αρ. 3979/2019 οριστικής αποφάσεως του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (τακτική διαδικασία).
Διατάσσει την εισαγωγή του παραβόλου, που κατατέθηκε με το e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ………/2020, ποσού 150 ευρώ και είδους παραβόλου: e-ΠΑΡΑΒΟΛΟ, στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε στον Πειραιά την 4η Φεβρουαρίου 2021 και δημοσιεύθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2021 σε έκτακτη και δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο του Δικαστηρίου αυτού με απόντες τους διαδίκους και τους πληρεξούσιους αυτών Δικηγόρους.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ