Αριθμός 128/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 528 Κ.Πολ.Δ (η οποία δεν τροποποιήθηκε με το ν 4335/2015) «αν ασκηθεί έφεση από τον διάδικο που δικάσθηκε ερήμην, η εκκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που, καθορίζονται από την έφεση και τους προσθετούς λόγους, ανεξάρτητα από τη διαδικασία που τηρήθηκε. Ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως». Από τη διάταξη αυτή, προκύπτει ότι, αν ασκηθεί έφεση κατά ερήμην απόφασης, η οποία λειτουργεί ως υποκατάστατο αναιτιολόγητης ανακοπής ερημοδικίας, εξαφανίζεται η εκκαλούμενη απόφαση μέσα στα όρια του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της έφεσης, χωρίς έρευνα των λόγων της έφεσης (ΑΠ 280/2012 ΝΟΜΟΣ) και ο εκκαλών δικαιούται να προβάλει με το δικόγραφο της εφέσεως και τις προτάσεις του όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προβάλει και πρωτοδίκως. Του παρέχεται, δηλαδή, η ευκαιρία, δεδομένου ότι δεν εμφανίστηκε στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου, αλλά δικάστηκε ως εάν ήταν παρών, όπως, εντός των ορίων του μεταβιβαστικού αποτελέσματος της εφέσεως, ακουστεί και προβάλει στο Εφετείο όσους ισχυρισμούς μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως επανορθώνοντας με την έφεση τις συνέπειες που η απουσία του ενδεχομένως επέφερε. Επομένως, για την εξαφάνιση της πρωτόδικης απόφασης, εφόσον αυτή εκδόθηκε ερήμην του διαδίκου, δεν απαιτείται να ευδοκιμήσει προηγουμένως κάποιος λόγος της εφέσεως, αλλά αρκεί η τυπική παραδοχή της, καθόσον αυτή έχει τα αποτελέσματα της καταργηθείσας αναιτιολόγητης ανακοπής (ΑΠ 2150/2014, ΑΠ 907/2014). Μετά την εξαφάνιση της πρωτοδίκου αποφάσεως, αναδικάζεται η υπόθεση από το Εφετείο, το οποίο μετατρέπεται ουσιαστικά σε πρωτοβάθμιο δικαστήριο.
Στην προκειμένη περίπτωση η κρινόμενη με ειδικό αριθμό καταθ. …./2019 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 5424/2018 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, ερήμην του εναγόμενου, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 20-12-2018, επιδόθηκε στις 15-1-2019 και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 14-2-2019 (άρθρα 495, 511, 513, 516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή η έφεση και να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση περαιτέρω δε, πρέπει να κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο αυτό και να ερευνηθεί η με ειδικό αριθμό καταθ. …./2018 αγωγή κατά την τακτική διαδικασία ως προς την βασιμότητα αυτής, δοθέντος ότι έχει κατατεθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 ΚΠολΔ παράβολο, όπως προκύπτει από σχετική επισημείωση του Γραμματέα του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου επί του δικογράφου της εφέσεως (βλ. υπο κωδικό ……../2019 e-παράβολo δημοσίου).
Με την κρινόμενη αγωγή ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ιστορούσε ότι δυνάμει εγγράφου συμφωνίας ο εναγόμενος και ήδη εκκαλών ανέθεσε σ΄αυτόν ως ασχολούμενο με χωματουργικές εργασίες την διαμόρφωση οδού και την οδοστρωσία θραυστού υλικού με τη χρήση διαμορφωτή γαιών (γκρέϊτερ) αντι ημερήσιας αποζημίωσης 300 ευρώ με 8ωρη απασχόληση και παρακράτηση 3% επι του ποσού του τιμολογίου προς απόδοση στην ΔΟΥ. Σε εκτέλεση της συμφωνίας αυτής ο ενάγων διαμόρφωσε 8 χιλιόμετρα περίπου δρόμου αντί αμοιβής 24.400 ευρώ πλέον ΦΠΑ 24% ανερχομένης συνολικά στο ποσό των 30.256 ευρώ έναντι του οποίου ο εναγόμενος κατέβαλε σ΄αυτόν σταδιακά 9.000 ευρώ και στην αρμόδια ΔΟΥ το ποσό των 732 ευρώ οφείλοντας σ΄αυτόν το εναπομείναν υπόλοιπο ύψους 20.524 ευρώ στην καταβολή του οποίου δεν προέβη μέχρι σήμερα. Ζήτησε δε, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στον ενάγοντα το ανωτέρω ποσό με το νόμιμο τόκο από της παραδόσεως του έργου (21-11-2016), άλλως από της επιδόσεως σ΄αυτόν εγγράφου οχλήσεως (30-11-2017), άλλως από της επιδόσεως της αγωγής μέχρις εξοφλήσεως. Με τέτοιο περιεχόμενο και αιτήματα η αγωγή αυτή αρμόδια και παραδεκτά εισήχθη προς εκδίκαση ενώπιον του καθ΄υλην και κατά τόπο αρμοδίου Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και κατά τους κανόνες της τακτικής διαδικασίας. Είναι νόμιμη ερειδόμενη στις διατάξεις των άρθρων 681, 692, 694, 341,345,346 ΑΚ και 176,191 παρ 2 ΚΠολΔ και συνεπώς, πρέπει να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ΄ουσίαν.
Από την υπ΄αριθμόν …./2018 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ……….. (πατέρα του ενάγοντος) ενώπιον του Ειρηνοδίκη Αθηνών που δόθηκε ύστερα από νομότυπη με εμπρόθεσμη κλήτευση του εναγόμενου, τις ομολογίες του τελευταίου, οι οποίες εξειδικεύονται παρακάτω και όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα που προσκομίζουν και επικαλούνται οι διάδικοι, πλην της από 15-1-2020 υπεύθυνης δηλώσεως του ν 1599/1986 του ………, η οποία αποτελεί ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο καθώς δόθηκε για να χρησιμοποιηθεί ενώπιων του παρόντος Δικαστηρίου (όπως αναγράφεται σ΄αυτήν), αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Δυνάμει εγγράφου συμφωνίας που συνήφθη στις 1-9-2016 ανάμεσα στον ενάγοντα ο οποίος ασχολείται κατ΄επάγγελμα με χωματουργικές εργασίες και στον εναγόμενο, ο οποίος ως εργολήπτης δημοσίων έργων είχε αναλάβει την εκτέλεση του έργου «Βελτίωση υφιστάμενης οδού από Ανάληψη έως Βαθύ Δήμου …» στο νησί της …. του Νομού Δωδεκανήσου της περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, ο δεύτερος ανέθεσε στον πρώτο την διαμόρφωση της ανωτέρω οδού και την οδοστρωσία θραυστού υλικού με την χρήση διαμορφωτή γαιών (γκρέϊτερ) ιδιοκτησίας του ιδίου (δηλ. του ενάγοντος) αντί αμοιβής 300 ευρώ ημερησίως με 8ωρη απασχόληση και παρακράτηση από τον εναγόμενο ποσοστού 3% προς απόδοση αυτού στην αρμόδια ΔΟΥ. Σε εκτέλεση των εργασιών αυτών ο ενάγων προέβη σε έναρξη εργασιών αυθημερόν και έως στις 20-11-2016 διαμόρφωσε 8 χιλιόμετρα περίπου του δρόμου διαστρώνοντας αυτόν σε τέσσερις στρώσεις με υλικό 3Α, απασχολούμενος επί ογδόντα οκτάωρα και ένα εντεκάωρο. Η συνολική αμοιβή του ενάγοντος για το έργο αυτό υπολογιζομένου του εντεκάωρου σε 400 ευρώ, ανήλθε στο ποσό των 24.400 ευρώ πλέον ΦΠΑ (24%) και συνολικά στο ποσό των 30.256 ευρώ για το οποίο ο ενάγων εξέδωσε την επομένη της παραδόσεως του έργου (21-11-2016) το υπ΄αριθμόν …../21-11-2016 τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών (όπως συνομολογείται από τον εναγόμενο) δίχως να συμφωνηθεί ημερομηνία εξόφλησης. Εκ του ποσού αυτού ο εναγόμενος κατέβαλε στον ενάγοντα στις 4-11-2016 το ποσό των 3500 ευρώ, στις 28-12-2016 το ποσό των 3000 ευρώ και στις 28-7-2017 το ποσό των 2500 ευρώ, ενώ δεν παρέλειψε και την καταβολή στην αρμόδια ΔΥΟ του ποσού των 732 ευρώ το οποίο αντιστοιχεί σε ποσοστό 3% επι της συνολικής αμοιβής (24400 Χ 3% =732 ευρώ). Ουδέποτε δε, κατέβαλε το εναπομείναν υπόλοιπο ύψους 20.524 ευρώ (όπως συνομολογείται από τον εναγόμενο). Προς τούτο στις 30-11-2017 ο ενάγων επέδωσε στον εναγόμενο εξώδικη πρόσκληση με την οποία διαμαρτυρόμενος για την αντισυμβατική συμπεριφορά που επέδειξε κάλεσε αυτόν να του καταβάλει το οφειλόμενο ποσό, πλην όμως, ο εναγόμενος αδιαφόρησε. Κρίνεται δε απορριπτέα η ένσταση συμψηφισμού που προέβαλε ο τελευταίος δια του δικογράφου της εφέσεως ζητώντας να συμψηφιστεί το ποσό των 2100 ευρώ το οποίο ισχυρίζεται ότι κατέβαλε για την αγορά εξ (6) ελαστικών για το διαμορφωτή γαιών (γκρέϊτερ) του ενάγοντος επικαλούμενος τα υπ΄αριθμούς …../21-11-2016, …/5-8-2016 και …./28-9-2016 τιμολόγια της «………..» καθόσον από κανένα στοιχείο δεν αποδεικνύεται ότι τα ελαστικά που αναφέρονται στα τιμολόγια αυτά, τα οποία σημειωτέον ανέρχονται σε εννέα, τοποθετήθηκαν στο μηχάνημα του ενάγοντος δοθέντος ότι η υπεύθυνη δήλωση (ν 1599/1986) του …… στην οποία βεβαιώνεται το γεγονός αυτό δεν λαμβάνεται υπόψη ως ανεπίτρεπτο αποδεικτικό μέσο, όπως προαναφέρθηκε. Εξάλλου, από το γεγονός ότι ο εναγόμενος προμηθεύτηκε περισσότερα ελαστικά των έξ (6) ελαστικών που ισχυρίζεται ότι αγόρασε για το όχημα του ενάγοντος και μάλιστα διαφορετικών τύπων σε συνδυασμό με το ότι ένα εξ αυτών το προμηθεύτηκε την επομένη της παραδόσεως του έργου από τον ενάγοντα (21-11-2016), ενώ δύο ακόμη είχε προμηθευτεί σχεδόν ένα μήνα προ της αναθέσεως του έργου στον ενάγοντα (5-8-2016) προκύπτει ότι ο εναγόμενος, συνεργαζόταν πέραν του ενάγοντος και με έτερους οδηγούς μηχανημάτων για τα οποία αγόραζε ελαστικά. Ως εκ τούτου από την προσκόμιση των τιμολογίων και μόνον δεν δύναται να συναχθεί συμπέρασμα σχετικά με την ουσιαστική βασιμότητα της ενστάσεως συμψηφισμού, η οποία, συνακόλουθα τυγχάνει απορριπτέα. Κατ΄ακολουθίαν ο εναγόμενος υποχρεούται να καταβάλει στον ενάγοντα το οφειλόμενο ποσό των 20.524 ευρώ με το νόμιμο τόκο από της επιδόσεως της εξωδίκου οχλήσεως μέχρις εξοφλήσεως δεκτής γενομένης της αγωγής ως βάσιμης κατ΄ ουσίαν. Τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εναγόμενου λόγω της ήττας αυτού (άρθρα 183, 191παρ 2 και 176 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της παραδοχής της εφέσης, να επιστραφεί στον εκκαλούντα το κατατεθέν παράβολο άσκησης έφεσης ( αρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων
ΔΕΧΕΤΑΙ την έφεση
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ την υπ΄αριθμόν 5424/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ την με γενικό αριθμό καταθ. …/2018 και με ειδικό αριθμό καταθ. …./2018 αγωγή
ΔΕΧΕΤΑΙ την αγωγή
ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των είκοσι χιλιάδων πεντακοσίων είκοσι τεσσάρων (20.524) ευρώ με το νόμιμο τόκο από 30-11-2018 μέχρις εξοφλήσεως
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα – εναγόμενο στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος – εφεσίβλητου αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων εκατό (1100) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στον εκκαλούντα
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, την 1η Μαρτίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ