Αριθμός 134 /2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Χρυσή Φυντριλάκη, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Η κρινόμενη με ειδικό αριθμό καταθ. στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά …./2018 έφεση κατά της υπ΄αριθμόν 4262/2018 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά που εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία, αντιμωλία των διαδίκων, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα καθώς η εκκαλουμένη απόφαση δημοσιεύτηκε στις 14-9-2018 και η έφεση κατατέθηκε στη γραμματεία του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά στις 20-12-2018 ενώ δεν προηγήθηκε επίδοση στις εκκαλούσες (άρθρα 495,511,513,516 παρ 1, 517 εδαφ α, 518 παρ 1 και 147 ΚΠολΔ). Συνεπώς, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή και να ερευνηθεί περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων αυτής κατά την αυτή διαδικασία δοθέντος ότι έχει καταβληθεί και το προβλεπόμενο από την διάταξη του άρθρου 495 παρ 3 ΚΠολΔ παράβολο άσκησης έφεσης (βλ. υπ΄αριθμόν …………/2018 παράβολο).
Με την αγωγή επί της οποίας εξεδόθη η εκκαλουμένη απόφαση ο ενάγων και ήδη εκκαλών ιστορούσε ότι είναι συγκύριος με την εναγομένη συμμέτρως ενός διαμερίσματος του τετάρτου ορόφου οικοδομής κειμένης στον Πειραιά, στο οποίο ανήκει ως παρακολούθημα ανοικτή θέση στάθμευσης αυτοκινήτου πιλοτής, καθώς και αποθήκη υπογείου και ζήτησε, ενόψει της άρνησης της εναγόμενης να συναινέσει σε λύση της κοινωνίας, να διαταχθεί η πώληση με εκούσιο πλειστηριασμό του ακινήτου αυτού καθώς είναι ανέφικτη η αυτούσια διανομή του. Επί της νομίμου αυτής αγωγής (άρθρα 785,795, 798,799,800,801,1113,1192,1198 ΑΚ) εξεδόθη η εκκαλουμένη με την οποία απορρίφθηκε η αγωγή ως αβάσιμη κατ΄ουσίαν κατά παραδοχή προβληθεισας από την εναγομένη ενστάσεως αδιανεμήτου ενώ απορρίφθηκε η ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος ως μη νόμιμη. ΄Ηδη, κατά της απόφασης αυτής βάλλει ο ενάγων παραπονούμενος για εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητεί την εξαφάνιση της εκκαλουμένης και την παραδοχή της αγωγής του.
Από την υπ΄αριθμόν …./20-2-2018 ένορκη βεβαίωση της μάρτυρα ……… ενώπιον της συμβολαιογράφου Θεσσαλονίκης, …………, η οποία δόθηκε επιμελεία του ενάγοντος κατόπιν νομότυπης κλήτευσης της αντιδίκου του (βλ υπ΄αριθμόν …../2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή …….),την υπ΄αριθμόν ……/23-2-2018 ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα ……… ενώπιον του Ειρηνοδίκη Πειραιώς η οποία δόθηκε επιμελεία της εναγομένης κατόπιν νομότυπης κλήτευσης του αντιδίκου της (βλ. υπ΄αριθμόν …/16-2-2018 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή ……….) και όλα τα έγγραφα που οι διάδικοι προσκομίζουν και επικαλούνται είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα, είτε για την συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, αποδεικνύονται τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 29-1-2005 οι διάδικοι συνήψαν νόμιμο γάμο κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στον Ιερό Ναό ……….. Πειραιά εκ του οποίου απέκτησαν τρία παιδιά, την ….. που γεννήθηκε στις 6-12-2006, 11 ετών (κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής), την ….. που γεννήθηκε στις 13-1-2009, 9 ετών (κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής) και την …….. που γεννήθηκε στις 19-4-2013, 5 ετών (κατά το χρόνο άσκησης της αγωγής). Εξ (6) χρόνια αργότερα οι διάδικοι απέκτησαν συμμέτρως με το υπ΄αριθμόν ……/21-6-2011 συμβόλαιο της συμβολαιογράφου Πειραιά ……….. που μεταγράφηκε στα βιβλία μεταγραφών στον τόμο …… και με αριθμό …… του Υποθηκοφυλακείου Πειραιά με μεταβίβαση αιτία πωλήσεως από την εταιρία «………….» ένα διαμέρισμα του τετάρτου ορόφου οικοδομής κειμένης στον Πειραιά Αττικής επι της συμβολής των οδών ………. αριθμός …. και ……, επιφανείας 65 τμ, με επιφάνεια ημιυπαίθριου χώρου 14,20 τμ με όγκο ιδιόκτητο 185,25 κυβικά μέτρα και αναλογία όγκου κοινοχρήστων 70,94 κυβικά μέτρα, αναλογία δαπανών κοινοχρήστων 250/1000 και ποσοστό συνιδιοκτησίας εξ αδιαιρέτου 198/1000. Στο διαμέρισμα αυτό ανήκει ως παρακολούθημα η υπο στοιχεία Ρ4 ανοικτή θέση στάθμευσης αυτοκινήτου πιλοτής, επιφανείας 19,24 τμ, η οποία εμφαίνεται στο από Σεπτέμβριος 2010 σχεδιάγραμμα κάτοψης πιλοτής της αρχιτέκτονα μηχανικού ………., καθώς και η υπο στοιχεία Υ2 αποθήκη υπογείου η οποία, επίσης, εμφαίνεται στο από Σεπτέμβριος 2010 σχεδιάγραμμα κάτοψης υπογείου της αυτής αρχιτέκτονα. Το ακίνητο αυτό έχει καταχωρισθεί στα κτηματολογικά βιβλία του Κτηματολογικού Γραφείου Πειραιά με αριθμό ΚΑΕΚ ……… Στη συνέχεια, η έγγαμη σχέση κλονίστηκε με συνέπεια να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα κατόπιν αιτήσεως της εναγομένης και να διαταχθεί με την υπ΄αριθμόν 1187/15-11-2016 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η μετοίκηση του ενάγοντος από την οικογενειακή στέγη επι της οδού ……. αριθμός …… στον Πειραιά. Περαιτέρω δε, ανατέθηκε η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους στην εναγόμενη, ενώ υποχρεώθηκε ο ενάγων να καταβάλει στην ενάγουσα για διατροφή αυτών το συνολικό ποσό των 525 ευρώ. Εν τω μεταξύ με το από 22-7-2016 ιδιωτικό συμφωνητικό η εναγόμενη αφού ορίσθηκε κατόπιν συναίνεσης και του ενάγοντος διαχειρίστρια του επίκοινου ακινήτου εξεμίσθωσε σ΄αυτόν ο οποίος είναι δημόσιος υπάλληλος με ετήσιες αποδοχές 21.563 ευρώ το ανωτέρω διαμέρισμα για χρονικό διάστημα τριών ετών αντί του αναλογούντος στο ποσοστό συγκυριότητας της μηνιαίου μισθώματος ύψους 180 ευρώ, ενώ με το με ημερομηνία 25-7-2016 ιδιωτικό συμφωνητικό διευθέτησαν τα θέματα της γονικής μέριμνας, της επιμέλειας του προσώπου των ανηλίκων και της επικοινωνίας αυτών με τον ενάγοντα και επιπρόσθετα περιέλαβαν και ειδικό όρο με τον οποίο δεσμεύτηκαν αμφότεροι να μεταβιβάσουν κατά ψιλή κυριότητα ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου έκαστος του ανωτέρω διαμερίσματος μετά της θέσης στάθμευσης και της αποθήκης σ΄ένα ή περισσότερα των ανηλίκων τέκνων τους. Ακολούθως, με την υπ΄αριθμόν 3780/2017 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά (ειδική διαδικασία οικογενειακών διαφορών) ανατέθηκε οριστικά η επιμέλεια του προσώπου των ανηλίκων τέκνων τους στην εναγόμενη μητέρα τους και υποχρεώθηκε ο ενάγων να καταβάλει στην εναγόμενη για διατροφή των ανηλίκων μηνιαίως το συνολικό ποσό των 640 ευρώ. Εκ των ανωτέρω σαφώς προκύπτει ότι σκοπός αμφοτέρων των διαδίκων γονέων ήταν η περιέλευση της ψιλής κυριότητας του επιδίκου ακινήτου στα παιδιά τους προς εξασφάλιση στέγης αυτών. Ως εκ τούτου η μεταβολή της στάσεως του ενάγοντος με την άσκηση της κρινόμενης αγωγής (22.11.2017) έρχεται σε αντίθεση με την ανωτέρω δέσμευσή του και παρεμποδίζεται από απ΄αυτήν αφού έλαβε χώρα μόλις ένα χρόνο μετά απ΄αυτή (17-11-2017), ήτοι προτού συμπληρωθεί δεκαετία, χρονικό διάστημα για το οποίο δύναται σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 795 ΑΚ ν΄αποκλεισθεί η λύση της κοινωνίας. Πρέπει δε, να σημειωθεί ότι δεν απαιτείται συμβολαιογραφικό έγγραφο και μεταγραφή αυτού και αν ακόμη η δέσμευση αυτή αφορά ακίνητα, όπως προκύπτει από την διάταξη του άρθρου 1115 ΑΚ η οποία ορίζει ότι προκειμένου για κοινό εμπράγματο δικαίωμα επάνω σε ακίνητα η συμφωνία με την οποία αποκλείεται στο κοινωνό η λύση της κοινωνίας για να ισχύσει και κατά των ειδικών διαδόχων πρέπει να περιβληθεί τον τύπο του συμβολαιογραφικού εγγράφου και να μεταγραφεί, ενώ γι΄αυτή καθεαυτή την συμφωνία δεν αναφέρεται τίποτε στη διάταξη αυτή, η οποία παραπέμπει στην διάταξη του άρθρου 796ΑΚ και όχι στην διάταξη του άρθρου 795ΑΚ. Συνακόλουθα, το συμβολαιογραφικό έγγραφο και η μεταγραφή απαιτείται μόνο εάν πρόκειται για κοινό εμπράγματο δικαίωμα πάνω σε ακίνητα προκειμένου να ισχύει η δικαιοπραξία αυτή και κατά των ειδικών διαδόχων των κοινωνών (ΑΠ 1333/1998, Νόμος, Αστικός Κώδικας άρθρο 795 ΑΚ Γεωργιάδη – Σταθόπουλου). Κατά συνέπεια, ο σχετικός λόγος της έφεσης σύμφωνα με τον οποίο η ανωτέρω συμφωνία των διαδίκων είναι άκυρη λόγω έλλειψης του απαιτούμενου τύπου και ως εκ τούτου δεν δεσμεύει τον ενάγοντα με συνέπεια να μην παρεμποδίζεται το δικαίωμα του για λύση της κοινωνίας με την δια πλειστηριασμού πώληση του επίδικου ακινήτου είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Με επόμενο λόγο της έφεσης ο εκκαλών ισχυρίζεται ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί σύμβαση για σύναψη κύριας σύμβασης (προσύμφωνο μεταβίβασης ακινήτου αιτία πωλήσεως ή δωρεάς) και ως τέτοια είναι άκυρη διότι δεν τηρήθηκε ο απαιτούμενος από το νόμο τύπος του συμβολαιογραφικού εγγράφου. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος καθόσον στην προκειμένη περίπτωση δεν ζητείται η εκτέλεση της κύριας συμβάσεως βάσει της συμφωνίας για σύναψη αυτής, ήτοι βάσει προσυμφώνου πώλησης ή δωρεάς ακινήτου, αλλά ανακόπτεται προσωρινά το δικαίωμα για λύση της κοινωνίας βάσει συμφωνίας η οποία δεν έχει απόλυτη αλλά ενοχική μόνο ενέργεια δοθέντος ότι δικαιοπραξία που περιορίζει την εξουσία διάθεσης απαλλοτριωτού δικαιώματος, εφόσον ο νόμος δεν ορίζει κάτι άλλο, έχει ενοχική μόνο ενέργεια και δεν επιδρά στο κύρος της διάθεσης (άρθρο 177 ΑΚ). Με τον τελευταίο λόγο της έφεσης ο ενάγων ισχυρίζεται ότι η συμφωνία περί μεταβίβασης της ψιλής κυριότητας του επικοινου ακινήτου στα τέκνα του δεσμεύει υπέρμετρα τα συμβαλλόμενα μέρη ενόψει του ότι είναι δυνατή η μεταβίβαση αιτία πωλήσεως ή δωρεάς σε τρίτον του μεριδίου του από οποιονδήποτε των κοινωνών παρά την συμφωνία αυτή και επομένως, είναι άκυρη. Ο λόγος αυτός είναι απορριπτέος ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος καθόσον πέραν του ότι το δικαίωμα για μεταβίβαση σε τρίτον του μεριδίου του από οποιονδήποτε των κοινωνών παρά τη συμφωνία αυτή αποδεικνύει μη υπέρμετρη δέσμευση των συμβαλλομένων, στην προκειμένη περίπτωση κατάγεται σε δίκη το δικαίωμα του ενάγοντος για λύση της κοινωνίας και όχι το δικαίωμα για μεταβίβαση στα τέκνα του ενάγοντος του επιδίκου ακινήτου κατά το ποσοστό συγκυριότητας αυτού. Κρίνεται, επίσης, απορριπτέος ο λόγος αυτός και αν ακόμη θεωρηθεί ότι εμπεριέχεται σ΄αυτόν ο ισχυρισμός ότι εφόσον με την συμφωνία αυτή δεν παρεμποδίζεται η μεταβίβαση σε τρίτο του μεριδίου του από οποιονδήποτε των συμβαλλομένων – κοινωνών, αποτελεί υπέρμετρη δέσμευση η από την συμφωνία αυτή απαγόρευση της λύσης της κοινωνίας καθόσον ο περιορισμός αυτός έχει χρονική διάρκεια και συγκεκριμένα ισχύει κατ΄ ανώτατο όριο για δέκα έτη σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 795 παρ 2 ΑΚ η οποία έχει αναγκαστικό χαρακτήρα και βασίζεται στο ότι «εν τη κοινωνία ουδείς εξαναγκάζεται άκων παρακρατείσθαι».
Συνεπώς, πρέπει να γίνει δεκτή η ένσταση αδιανεμήτου που προέβαλε η εναγόμενη καθόσον δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχει ειδική περίσταση συνεπεία της οποίας καθίσταται επιβεβλημένη η λύση της κοινωνίας ενόψει του ότι ο ενάγων ως δημόσιος υπάλληλος λαμβάνει ετησίως 21.563 ευρώ και δύναται ν΄ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις του.
Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο που δέχθηκε τα ίδια και απέρριψε την αγωγή κατά παραδοχή της ενστάσεως αδιανεμήτου ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε το νόμο και χωρίς πλημμέλεια εκτίμησε τις αποδείξεις και όλα όσα αντίθετα υποστηρίζει ο εκκαλών με την έφεσή του είναι απορριπτέα ως αβάσιμα, όπως και η έφεση στο σύνολό της. Τα δικαστικά έξοδα της εφεσίβλητης του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος του εκκαλούντος λόγω της ήττας αυτού (άρθρο 176, 191 παρ 2,183 ΚΠολΔ) κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, πρέπει, ενόψει της απόρριψης της έφεσης, να διαταχθεί και η εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο (άρθρο 495 παρ 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά και ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ουσία την έφεση
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τον εκκαλούντα στα δικαστικά έξοδα του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας της εφεσίβλητης τα οποία ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του κατατεθέντος παραβόλου άσκησης έφεσης στο Δημόσιο Ταμείο.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 2 Μαρτίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ