Αριθμός 155/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ζωή Καραχάλιου, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου εισάγονται προς εκδίκαση: α) η από 30-6-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2019 έφεση και β) η από 17-1-2020 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2020 έφεση κατά της υπ’ αριθμό 1725/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων κατά την διαδικασία των περιουσιακών διαφορών επί των :α) από 8-3-2018 (αρ.εκθ.κατ………/9-3-2018) και β) από 1-12-2017 (αρ.εκθ.κατ. ………/27-12-2017) αγωγών, οι οποίες ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα κατ’ άρθρα 495,511, 516 παρ.1, 517 εδ.α΄, 518 παρ.2, 520 παρ.1 ΚΠολΔ. Επομένως, πρέπει, αφού διαταχθεί η συνεκδίκασή τους, λόγω της πρόδηλης συνάφειάς τους (άρθρο 246 σε συνδ. με 524 παρ.1 ΚΠολΔ), να γίνουν τυπικά δεκτές και να ερευνηθούν περαιτέρω ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 παρ.1 ΚΠολΔ), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία, εφόσον για παραδεκτό αυτών έχει κατατεθεί το νόμιμο παράβολο (άρθρ. 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).
ΙΙ. Α. Με την από 8-3-2018 αγωγή τους ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες-εφεσίβλητοι . ………….. και . ……………, ισχυρίσθηκαν ότι κατά τον αναφερόμενο σ΄ αυτήν (αγωγή) τόπο και χρόνο, η πρώτη εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη . ………….., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας ………. ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ανήκε στην κυριότητα του δεύτερου εναγομένου, ήδη εκκαλούντος εφεσίβλητου ………… και ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………», προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητά της τροχαίο ατύχημα, υπό τις συνθήκες που αναλυτικά περιγράφονται στην αγωγή, με αποτέλεσμα τον τραυματισμό της πρώτης ενάγουσας και την πρόκληση υλικών ζημιών στο αυτοκίνητο με αριθμό κυκλοφορίας ……… ΙΧΕ που οδηγούσε και ανήκε στην κυριότητα του δευτέρου ενάγοντος. Με βάση το περιεχόμενο αυτό, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αρχικού αιτήματος και εν μέρει τροπής αυτού σε αναγνωριστικό, ζήτησαν :Α) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, ευθυνόμενοι εις ολόκληρον, να τους καταβάλουν ως αποζημίωση: 1) το ποσό των 5.499,33 ευρώ για την αποκατάσταση των υλικών ζημιών που υπέστη το όχημα του δευτέρου ενάγοντος, 2) το ποσό των 99,20 ευρώ για το κόστος μεταφοράς του οχήματος από τον τόπο του ατυχήματος σε τόπο φύλαξης, 3) το ποσό των 5.250 ευρώ που ζημιώθηκε ο δεύτερος ενάγων, λόγω της μείωσης της εμπορικής αξίας του αυτοκινήτου του, 4) το ποσό των 800 ευρώ για την αξία των υπηρεσιών από αποκλειστική νοσοκόμο και οικιακή βοηθό επί 10 ημέρες, που παρασχέθηκαν στην πρώτη ενάγουσα από το δεύτερο ενάγοντα σύζυγό της, 5) το ποσό των 960 ευρώ που δαπάνησε η πρώτη ενάγουσα για τη μεταφορά του τέκνου της από την κατοικία τους στο Ειδικό Σχολείο της περιοχής και το ποσό των 400 ευρώ που δαπάνησε ο δεύτερος ενάγων για τη μεταφορά του από την οικία του στον τόπο εργασίας του, 6) το ποσό των 300 ευρώ για δαπάνη ποιοτικής τροφής ένεκα του τραυματισμού της πρώτης ενάγουσας και Β) να αναγνωρισθεί η υποχρέωση των εναγομένων να τους καταβάλουν εις ολόκληρον έκαστος, ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 30.000 ευρώ και το ποσό των 3.000 ευρώ στον δεύτερο ενάγοντα, όλα δε τα ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Ζήτησαν, επίσης, να απαγγελθεί κατά της πρώτης εναγομένης προσωπική κράτηση έως 12 μηνών, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης και να καταδικασθούν οι εναγόμενοι στην καταβολή της δικαστικής τους δαπάνης.
Β. Με την από 1-12-2017 αγωγή του ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο ενάγων ………., ήδη εκκαλών- εφεσίβλητος, ισχυρίσθηκε ότι κατά τον αναφερόμενο σ΄ αυτήν τόπο και χρόνο η πρώτη εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα-εφεσίβλητη . ………….., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …. ΙΧΕ αυτοκίνητο, το οποίο ανήκε στην κυριότητα του δεύτερου εναγομένου, ήδη εκκαλούντος εφεσίβλητου . ………….. και ήταν ασφαλισμένο για την έναντι τρίτων αστική ευθύνη στην εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………», προκάλεσε από αποκλειστική υπαιτιότητά της τροχαίο ατύχημα, υπό τις συνθήκες που αναλυτικά περιγράφονται στην αγωγή, με αποτέλεσμα τις υλικές ζημίες του αυτοκινήτου με αριθμό κυκλοφορίας …… ΙΧΕ που ανήκε στην κυριότητα του και οδηγούσε η ………….. . Με βάση το ιστορικό αυτό ζήτησε, μετά την παραδεκτή τροπή του αιτήματος από καταψηφιστικό σε αναγνωριστικό, με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και στις προτάσεις που κατέθεσε, να αναγνωρισθεί ότι οι εναγόμενοι οφείλουν, εις ολόκληρον έκαστος, να του καταβάλουν ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη και ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης το συνολικό ποσό των 20.240,64 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του, συνεκδίκασε, αντιμωλία των διαδίκων, τις παραπάνω αγωγές, κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών, και, αφού έκρινε αυτές ορισμένες και νόμιμες, εν συνεχεία :α) απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη την από 1-12-2017 αγωγή και β) δέχθηκε εν μέρει την από 8-3-2018 αγωγή ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε τους εναγομένους σ΄ αυτήν να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 303,10 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 7.149,23 ευρώ, αναγνώρισε δε την υποχρέωση των εναγομένων να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 700 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 500 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Ήδη κατά της παραπάνω απόφασης, παραπονούνται οι διάδικοι με τις υπό κρίση εφέσεις τους, για τους διαλαμβανόμενους σ΄ αυτές λόγους, οι οποίοι ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων και ζητούν να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη, ώστε να γίνει εξ ολοκλήρου δεκτή η αγωγή τους και να απορριφθεί η αγωγή των αντιδίκων τους.
ΙΙΙ. Από την επανεκτίμηση της ανωμοτί κατάθεσης της ενάγουσας- εναγομένης . ………….., της κατάθεσης του μάρτυρα ………., που εξετάσθηκε ενόρκως στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, οι οποίες (καταθέσεις) περιέχονται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης του ιδίου Δικαστηρίου, τις προσκομιζόμενες φωτογραφίες, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται και από όλα τα έγγραφα, που επικαλούνται και προσκομίζουν νομίμως οι διάδικοι, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και τα αντίγραφα από τη σχηματισθείσα ποινική δικογραφία, και τα οποία (έγγραφα) λαμβάνονται υπόψη είτε ως αυτοτελή αποδεικτικά μέσα είτε για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, για μερικά από τα οποία γίνεται ειδική αναφορά κατωτέρω χωρίς όμως να έχει παραλειφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723), σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας, που λαμβάνονται υπόψη αυτεπαγγέλτως (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Στις 29-4-2016 και περί ώρα 09:20`, η εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα- εφεσίβλητη ………….. ………….., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …….. ΙΧΕ αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής «ALFA ROMEO», χρώματος ερυθρού, ιδιοκτησίας του εναγομένου-ενάγοντος, ήδη εκκαλούντος- εφεσίβλητου ………, με συνεπιβαίνουσα τη μητέρα της .. ………….., το οποίο ήταν ασφαλισμένο κατά το χρόνο εκείνο για την έναντι των τρίτων αστική ευθύνη από την κυκλοφορία του στην ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………..», εκινείτο στο Κερατσίνι Αττικής, επί της Λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη με κατεύθυνση από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας προς τον Κορυδαλλό, προτιθέμενη να πραγματοποιήσει αριστερή στροφή ως προς την πορεία της και να εισέλθει στο ρεύμα κυκλοφορίας της Λεωφόρου Εθνικής Αντιστάσεως (Λεωφόρο Σχιστού) που οδηγεί προς Σκαραμαγκά, στη δε πορεία της, στη διασταύρωση των ανωτέρω λεωφόρων υπήρχε σηματοδότης για τα οχήματα που προτίθενται να στρίψουν αριστερά από τη Λεωφόρο Γρ. Λαμπράκη προς τη Λεωφόρο Σχιστού. Την ίδια ώρα η ενάγουσα- εναγόμενη, ήδη εκκαλούσα- εφεσίβλητη . ………….., οδηγώντας το με αριθμό κυκλοφορίας …. ΙΧΕ αυτοκίνητο, εργοστασίου κατασκευής «ΤΟΥΟΤΑ», λευκού χρώματος, ιδιοκτησίας του . ………….., το οποίο ήταν σφαλισμένο στην εναγόμενη, ήδη εφεσίβλητη, ασφαλιστική εταιρεία με την επωνυμία «………», εκινείτο επίσης επί της Λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη, στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας από αυτό της προαναφερόμενης οδηγού, με κατεύθυνση από Κορυδαλλό προς τη Λεωφόρο Δημοκρατίας, στη δεξιά λωρίδα κυκλοφορίας, έχοντας επίσης στην πορεία της σηματοδότη προ της συμβολής της Λεωφόρου Γρ. Λαμπράκη με τη Λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως (Λ. Σχιστού). Η Λεωφόρος Γρηγορίου Λαμπράκη στο σημείο της συμβολής της με την Λεωφόρο Εθνικής Αντιστάσεως (Λ. Σχιστού) είναι διπλής κατεύθυνσης και κάθε ρεύμα κυκλοφορίας διαθέτει τρεις λωρίδες κυκλοφορίας, ενώ τα δύο ρεύματα κυκλοφορίας χωρίζονται με υπερυψωμένη νησίδα ασφαλείας, η οποία διακόπτεται για είκοσι (20) περίπου μέτρα κατά το πλάτος της Λεωφόρου Σχιστού. Το είδος του οδοστρώματος της ως άνω οδού είναι άσφαλτος, η κατάσταση της ξηρά και το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο ταχύτητας είναι αυτό που ορίζει ο Κ.Ο.Κ εντός κατοικημένων περιοχών (50 χλμ/ώρα). Όταν η ………….. έφθασε στο ύψος της συμβολής της Λ. Γρηγορίου Λαμπράκη με τη Λ. Σχιστού συνέχισε την πορεία της επί της Λ. Γρ. Λαμπράκη προκειμένου να κατευθυνθεί προς την Λεωφόρο Δημοκρατίας, καθώς ο υπάρχων εκεί σηματοδότης είχε πράσινη ένδειξη για τα κινούμενα επί του ρεύματος πορείας της οχήματα. Τότε η………….. εισήλθε διαγώνια στη διασταύρωση, με σκοπό να εισέλθει στο ρεύμα κυκλοφορίας της Λ. Σχιστού προς Σκαραμαγκά, παραβιάζοντας τον ερυθρό σηματοδότη για τα κινούμενα προς τη Λ. Σχιστού οχήματα, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του οχήματος που οδηγούσε η………….., να συγκρουσθούν τα οχήματα, τα οποία υπέστησαν υλικές ζημιές και να τραυματισθούν οι οδηγοί των οχημάτων. Ειδικότερα, το αυτοκίνητο που οδηγούσε η………….. υπέστη φθορές στη δεξιά επιφάνεια, στην εμπρόσθια δεξιά γωνία, στον εμπρόσθιο δεξιό τροχό και στον εμπρόσθιο ανεμοθώρακα, ενώ το αυτοκίνητο που οδηγούσε η………….. υπέστη φθορές στην εμπρόσθια επιφάνεια αυτού. Με βάση τα παραπάνω πραγματικά περιστατικά, αποκλειστικά υπαίτια για την πρόκληση του ένδικου ατυχήματος, ήτοι τη σύγκρουση των οχημάτων … και …..ήταν η οδηγός . ………….., η οποία δεν επέδειξε την επιμέλεια που όφειλε και μπορούσε να επιδείξει ως μέσος συνετός άνθρωπος και οδηγός, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, καθώς, κατά παράβαση των διατάξεων 6 παρ. 1, 12 παρ. 1 του Ν. 2696/1999, δεν είχε την πλήρη εποπτεία, και δεν ασκούσε τον προσήκοντα έλεγχο επί του οχήματος της και δεν είχε διαρκώς τεταμένη την προσοχή της, ούτε συμμορφώθηκε στην κόκκινη ένδειξη του φωτεινού σηματοδότη ρύθμισης της κυκλοφορίας που βρισκόταν στην πορεία της και δεν σταμάτησε το όχημά της, όπως υποχρεούτο, αλλά συνέχισε την πορεία της, με αποτέλεσμα να παρεμβληθεί στην πορεία του οχήματος της .. …………… Το Δικαστήριο κατέληξε στην κρίση αυτή αξιολογώντας το αποδεικτικό υλικό, όπως το πρόχειρο σχεδιάγραμμα, που συνοδεύει την έκθεση αυτοψίας, που συνέταξαν οι αξιωματικοί του Τμήματος Τροχαίας Κορυδαλλού, τις φωτογραφίες των συγκρουσθέντων οχημάτων και της οδού, τις προανακριτικές καταθέσεις και τις καταθέσεις στο ακροατήριο του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου. Ο ………., που κατεγράφη ως αυτόπτης μάρτυρας από τους επιληφθέντες του συμβάντος αστυνομικούς της Τροχαίας Κορυδαλλού και αναφέρεται στην από 29-4-2016 έκθεση αυτοψίας, κινούμενος όπισθεν του οχήματος της ………….., σε απόσταση 50 με 70 μέτρα, στη μεσαία λωρίδα κυκλοφορίας του ρεύματος πορείας προς τη Λ. Δημοκρατίας της Λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη, ρητά αναφέρει στην από 6-7-2016 προανακριτική ένορκη κατάθεσή του, ότι ο σηματοδότης στην πορεία της ………….. είχε πράσινη ένδειξη, ενώ η ………….. ………….. παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη και εισήλθε παράνομα στη διασταύρωση των οδών Λ. Γρηγορίου Λαμπράκη και Λ. Σχιστού. Από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε δε ότι ο ως άνω μάρτυρας δεν ήταν αυτόπτης, αλλά γνωστός της . ………….., η γειτνίαση δε των κατοικιών της τελευταίας και του μάρτυρα δεν συνεπάγεται αναγκαστικά γνωριμία μεταξύ των ανωτέρω, που οδήγησε στην παραπάνω μαρτυρία. Ως προς την ταχύτητα των συγκρουσθέντων οχημάτων δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα, λόγω μη ύπαρξης ιχνών τροχοπέδησης στον τόπο του ατυχήματος, ωστόσο εκ του γεγονότος ότι αμφότερες οι οδηγοί ακινητοποιήθηκαν πλησίον του σημείου συγκρούσεως, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κινούνταν με την ίδια περίπου ταχύτητα, περί τα 60 χλμ/ώρα. Ωστόσο, η εκ μέρους της ………….. τυχόν υπέρβαση κατά 10χλμ/ώρα του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου ταχύτητας δεν συνετέλεσε στην πρόκληση της ένδικης σύγκρουσης και δεν συνδέεται αιτιωδώς με αυτήν, καθώς δεν θα μπορούσε να αποφύγει το ατύχημα, έστω και κινούμενη με 50 χλμ/ώρα, αφού αιφνιδιάστηκε από την παράνομη συμπεριφορά της οδηγού ………….., ενώ, επιπροσθέτως, η τόσο μικρή υπέρβαση δεν θα οδηγούσε σε μείωση της ζημίας της δεδομένου ότι η έτερη οδηγός εκινείτο με την ίδια περίπου με αυτή ταχύτητα. Ούτε μπορούσε να πραγματοποιήσει οποιοδήποτε αποφευκτικό ελιγμό, καθώς αντιλήφθηκε το οδηγούμενο από την ………….. όχημα να παρεμβάλλεται στην πορεία της σε ελάχιστη απόσταση. Ο ισχυρισμός των εκκαλούντων ………….. ………….. και ……. ότι η ………….. ………….. παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη, τυγχάνει κατ΄ουσίαν αβάσιμος, μη αποδεικνυόμενος από αξιόπιστα αποδεικτικά μέσα. Η κατάθεση της προανακριτικά εξετασθείσας μάρτυρα ………., η οποία αναφέρει στην από 4-7-2016 ένορκη κατάθεσή της, ότι η ………….. ………….. παραβίασε τον ερυθρό σηματοδότη της Λ. Γρηγορίου Λαμπράκη και ότι εκινείτο με υπερβολικά μεγάλη ταχύτητα, δεν κρίνεται πειστική, καθώς έρχεται σε αντίθεση με τα ανωτέρω αποδειχθέντα πραγματικά περιστατικά, αλλά και διότι η ως άνω μάρτυρας δεν έχει καταγραφεί ως αυτόπτης μάρτυρας, αλλά προσήλθε για κατάθεση στην Τροχαία όταν, όπως ισχυρίσθηκε, πληροφορήθηκε αργότερα, στο κόκκινο αυτοκίνητο (…………….) που είχε εμπλακεί στο ατύχημα επέβαιναν γνωστά της πρόσωπα. Ομοίως, μη πειστική κρίνεται και η κατάθεση του εξετασθέντος στο ακροατήριο μάρτυρα …………, ο οποίος ούτε προανακριτικά είχε προταθεί ή εξετασθεί και ισχυρίσθηκε ότι ήταν και αυτός παρών στο ένδικο ατύχημα, αλλά απομακρύνθηκε διότι μετέφερε ένα αρνί από το χωριό και έδωσε την κάρτα του υιού του για να τον ειδοποιήσουν για να καταθέσει. Σημειώνεται ότι, με την υπ΄ αριθμ. ΑΜ 2917/2020 απόφαση του Α΄ Μονομελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, η . ………….. κρίθηκε ένοχη για την πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια σε βάρος της . ………….., ενώ η τελευταία κηρύχθηκε αθώα για την πράξη της σωματικής βλάβης από αμέλεια σε βάρος της . …………… Ενόψει των ανωτέρω ο ισχυρισμός περί αποκλειστικής υπαιτιότητας ή συνυπαιτιότητας της ………….. στην πρόκληση του ένδικου ατυχήματος είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος. Συνεπώς, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφασή του έκρινε τα ίδια και απέρριψε την από 1-12-2017 (αρ.κατ. ……./27-12-2017) αγωγή του ενάγοντος ………, δεν έσφαλε στην εφαρμογή του νόμου και στην εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτόμενων ως ουσιαστικά αβάσιμων των σχετικών (πρώτου και δεύτερου) λόγων της έφεσης της εναγομένης………….. και του ενάγοντος ………, με τους οποίους υποστηρίζονται τα αντίθετα.Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι από το τροχαίο ατύχημα τραυματίσθηκε η . ………….., η οποία υπέστη εκχύμωση αριστερής κοιλιακής χώρας και αριστερών κατωτέρων πλευρών (βλ. υπ΄ αριθμ. ../10-5-2016 και …./21-7-2016 έγγραφα του Γενικού Νοσοκομείου Κορίνθου). Στο υπ΄ αριθμ. …./30-4-2016 παραπεμπτικό του Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών/Τμήματος Χειρουργικού βεβαιώνεται ότι δεν υπάρχει ανάδειξη ελεύθερου υγρού από τα ελεγχόμενα τμήματα της ενδοπεριτοναϊκής κοιλότητας και του δουγλάσσειου χώρου, ενώ στην από 4-5-2016 ιατρική γνωμάτευση του Γενικού Χειρουργού της Γενικής Κλινικής «Παναγία Η Οδητήτρια» αναφέρεται ότι η ασθενής φέρει ευμεγέθεις μώλωπες στην περιοχή της κοιλίας και του θώρακα (αντίστοιχα στη θέση της ζώνης ασφαλείας), από ακτινογραφίες και υπέρηχο κοιλίας, αλλαχού δεν αναγνωρίζονται κατάγματα ή άλλες εξωτερικές κακώσεις. Επίσης, από την επίδικη σύγκρουση, κατά τις μη πληττόμενες με τις εφέσεις παραδοχές της εκκαλουμένης, υπέστη σοβαρές υλικές ζημίες το αυτοκίνητο, ιδιοκτησίας του ενάγοντος ………….. και ειδικότερα υπέστη εκτεταμένες ζημίες στο εμπρόσθιο τμήμα του, για την αποκατάσταση των οποίων (αγορά ανταλλακτικών – εργασίες επισκευών) δαπάνησε, όπως δεν αμφισβητείται, το ποσό των 5.499,23 ευρώ (βλ. την υπ΄ αριθμ. ….. από 29-6-2016 απόδειξη παροχής υπηρεσιών της εταιρείας ………). Η αξία του αυτοκινήτου του ως άνω ενάγοντος, εργοστασίου κατασκευής ΤΟΥΟΤΑ, τύπου ΑUGO, κυλινδρισμού 1.000 cc, μοντέλου 2012 και ημερομηνίας έκδοσης πρώτης άδειας κυκλοφορίας 21-5-2013, ανερχόταν κατά το χρόνο του ατυχήματος στο ποσό των 8.000 ευρώ. Συνεπεία της φύσης και της έκτασης των ζημιών που υπέστη το ως άνω αυτοκίνητο, μειώθηκε η ανωτέρω αγοραστική του αξία, κατά την έννοια της εμπορικής υπαξίας, που συνίσταται στη μείωση της μεταπωλητικής του αξίας, λόγω της ευρέως παρατηρούμενης στις συναλλαγές απροθυμίας αγοράς οχημάτων, τα οποία έχουν υποστεί βλάβες από ατυχήματα ή συγκρούσεις, από μεγάλη μερίδα του αγοραστικού κοινού, στο οποίο και δημιουργούνται υπόνοιες ότι τα οχήματα αυτά μπορεί να έχουν κρυμμένα ελαττώματα, που είναι δυνατό να εμφανισθούν μεταγενέστερα, αλλά και κατά την έννοια της τεχνικής υπαξίας, δεδομένου ότι, μολονότι αυτό υπέστη ζημίες, δεν αποδείχτηκε ότι και μετά την πλήρη αποκατάσταση των υλικών ζημιών, κατόπιν της οποίας δεν θα έφερε εμφανή σημεία σύγκρουσης, διατηρούνται ακόμη ελαττώματα, που επιδρούν ενδεχομένως στην ικανότητα χρήσης, στην ασφάλεια λειτουργίας, στη διάρκεια ζωής, στην παθητική ασφάλεια ή στην εξωτερική εμφάνισή του και θα επενεργούν δυσμενώς στην αξία του. Ενόψει, λοιπόν, της κατάστασης του οχήματος του ενάγοντος πριν από το επίδικο ατύχημα, αλλά και του είδους και της έκτασης των βλαβών που αυτό υπέστη και της πλήρους αποκατάστασής τους, το δικαστήριο καθορίζει τη μείωση αυτή σε ποσοστό 20%, ήτοι στο ποσό των 1.600 ευρώ (=8.000€ Χ 20%)., που συνιστά ζημία του ενάγοντος …………… Ο τελευταίος δαπάνησε επιπλέον για τη μεταφορά του ως άνω αυτοκινήτου από τον τόπο του ατυχήματος στο συνεργείο, το ποσό των πενήντα (50) ευρώ. Επίσης, η ενάγουσα ………….. για το χρονικό διάστημα των εξήντα (60) ημερών που απαιτήθηκε μέχρι να επισκευασθεί το ανωτέρω όχημα, αναγκάσθηκε να μισθώσει για τις μετακινήσεις της ταξί και να δαπανήσει, σύμφωνα με τις προσκομιζόμενες αποδείξεις, το ποσό των 303,10 ευρώ. Περαιτέρω, δεν αποδείχτηκε ότι η ως άνω ενάγουσα ………….., λόγω του τραυματισμού της, ο οποίος, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, ήταν ελαφρύς και για τον οποίο δεν νοσηλεύθηκε, είχε ανάγκη για την αποκατάσταση της υγείας της να λαμβάνει ειδικής βελτιωμένης τροφή, πλέον βιταμινών και παυσίπονων, όπως ισχυρίζεται. Για την απόδειξη του ισχυρισμού της αυτού δεν γίνεται επίκληση, αλλά ούτε και προσκομίζονται ιδίως σχετικές συστάσεις των θεραπόντων ιατρών. Επίσης, δεν αποδείχτηκε ότι η ως άνω ενάγουσα για χρονικό διάστημα δέκα (10) ημερών μετά τον τραυματισμό της είχε ανάγκη από τις περιποιήσεις και φροντίδες ετέρου προσώπου, αφού ο ελαφρύς τραυματισμός της δεν είχε ως συνέπεια αδυναμία αυτοεξυπηρέτησης και δεν απαιτούσε χρήση αποκλειστικής οικιακής βοηθού/ νοσηλεύτριας. Κανένα έγγραφο, εξάλλου, δεν προσκομίζεται από το οποίο να προκύπτει ότι έχρηζε συμπαράστασης και περιποίησης ετέρου προσώπου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο, με την εκκαλούμενη απόφαση του, κατέληξε στην ίδια κρίση και απέρριψε με την ίδια αιτιολογία τα αιτούμενα για τις αιτίες αυτές κονδύλια ποσού 300 ευρώ και 800 ευρώ αντίστοιχα, δεν έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων, απορριπτομένου ως ουσιαστικά αβάσιμου του σχετικού δεύτερου λόγου της έφεσης των εναγόντων ………….. και ………….., με τον οποίο υποστηρίζονται τα αντίθετα. Στη διάταξη του άρθρου 932 του ΑΚ ορίζεται “Σε περίπτωση αδικοπραξίας, ανεξάρτητα από την αποζημίωση για την περιουσιακή ζημία, το δικαστήριο μπορεί να επιδικάσει εύλογη, κατά την κρίση του, χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Αυτό ισχύει ιδίως για εκείνον που έπαθε προσβολή της υγείας, της τιμής ή της αγνείας του ή στερήθηκε την ελευθερία του. Σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου η χρηματική ικανοποίηση μπορεί να επιδικαστεί στην οικογένεια του θύματος λόγω ψυχικής οδύνης”. Κατά την έννοια του άρθρου αυτού, το δικαστήριο της ουσίας, αφού δεχθεί ότι συνεπεία αδικοπραξίας προκλήθηκε σε κάποιο πρόσωπο ηθική βλάβη ή ψυχική οδύνη, καθορίζει στη συνέχεια το ύψος της οφειλόμενης γι` αυτήν χρηματικής ικανοποίησης, με βάση τους κανόνες της κοινής πείρας και της λογικής, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη ως κριτήρια, το είδος της προσβολής, την έκταση της βλάβης, τις συνθήκες τέλεσης της αδικοπραξίας, την βαρύτητα του πταίσματος του υπόχρεου, το τυχόν συντρέχον πταίσμα του δικαιούχου και την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων μερών. Ο προσδιορισμός του ποσού της εύλογης χρηματικής ικανοποιήσεως αφέθηκε στην ελεύθερη εκτίμηση του δικαστηρίου, η σχετική κρίση του οποίου δεν υπόκειται, κατ` αρχήν, σε αναιρετικό έλεγχο, αφού σχηματίζεται από την εκτίμηση των πραγματικών γεγονότων (άρθρο 561 παρ. 1 ΚΠολΔ.), χωρίς υπαγωγή του πορίσματος σε νομική έννοια, ώστε να μπορεί να κριθεί εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου, είτε ευθέως, είτε εκ πλαγίου, για έλλειψη νόμιμης βάσεως. Επιβάλλεται όμως, σε κάθε περίπτωση, να τηρείται, κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού, η αρχή της αναλογικότητας ως γενική νομική αρχή και δη αυξημένης τυπικής ισχύος (άρθρα 2 παρ. 1 και 25 του ισχύοντος Συντάγματος), με την έννοια ότι η σχετική κρίση του δικαστηρίου δεν πρέπει να υπερβαίνει τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας, πράγμα που, αν συμβαίνει, ελέγχεται ως παραβίαση της πιο πάνω γενικής νομικής αρχής, την οποία ήτοι ως πλημμέλεια του άρθρου 559 αριθμ. 1 και 19 του ΚΠολΔ (ΑΠ ολομ 10/2017, ΑΠ ολομ 9/2015). Και τούτο, διότι μία απόφαση με την οποία επιδικάζεται ένα ευτελές ή υπέρμετρα μεγάλο ποσό, ως δήθεν εύλογο, κατά την ελεύθερη κρίση του δικαστηρίου, προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης ή της ψυχικής οδύνης, ευτελίζει, στην πρώτη περίπτωση (όσον αφορά τον δικαιούχο – παθόντα), το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και στη δεύτερη (όσον αφορά τον υπόχρεο), το δικαίωμα της περιουσίας του, αφού το δικαστήριο, επεμβαίνοντας στη διαφορά μεταξύ ιδιωτών, πρέπει να τηρεί μια δίκαιη ισορροπία ανάμεσα στα αντιτιθέμενα συμφέροντα, με παράλληλη προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων (ΑΠ 1096/2020, ΑΠ170/2020 ΑΠ 989/2018, ΑΠ 604/2018).Στην προκείμενη περίπτωση, λαμβανομένων υπόψη των συνθηκών υπό τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα, την αποκλειστική υπαιτιότητα της υπαίτιας οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου στην πρόκληση του ατυχήματος, το είδος και την έκταση των σωματικών βλαβών που υπέστη η ενάγουσα ………….., την έκταση των υλικών ζημιών που υπέστη το αυτοκίνητο του ενάγοντος ………….., της εν γένει ταλαιπωρίας τους από την στέρηση της χρήσης του αυτοκινήτου, καθώς επίσης από την κοινωνική και οικονομική κατάσταση των διαδίκων, όχι όμως της εναγομένης ασφαλιστικής εταιρείας, η ευθύνη της οποίας είναι εγγυητική, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να επιδικαστεί σ’ αυτούς ως εύλογη χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, στην μεν πρώτη ενάγουσα ………….. το ποσό 1.500 ευρώ, στον δε δεύτερο ενάγοντα ………….. το ποσό των 700 ευρώ, ποσά τα οποία συνήθως επιδικάζονται σε ανάλογες με την παρούσα περιπτώσεις. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο επιδίκασε για την αιτία αυτή ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 700 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 500 ευρώ εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και εφάρμοσε το νόμο και πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτός ως βάσιμος ο σχετικός πρώτος λόγος της έφεσής τους.
ΙV. Κατόπιν αυτών, αφού δεν υπάρχει άλλος λόγος προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί ως κατ΄ουσίαν αβάσιμη η 30-6-2019 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2019 έφεση και να επιβληθούν σε βάρος των εκκαλούντων τα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων και να γίνει δεκτή η από 17-1-2020 με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……../2020 έφεση ως ουσιαστικά βάσιμη και να εξαφανισθεί η εκκαλούμενη απόφαση (όχι μόνο ως προς τα κονδύλια για τα οποία έγιναν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι έφεσης, αλλά στο σύνολό της για το ενιαίο της εκτέλεσης του τίτλου- ΑΠ 748/1984 ΕλλΔνη 26,642, βλ. Σαμουήλ, Η έφεση, έκδοση 2009, σελ. 447). Ακολούθως, πρέπει, αφού διακρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρ. 535 παρ. 1 ΚΠολΔ) και ερευνηθούν οι α) από 8-3-2018 αγωγή (αριθ. έκθ. κατ. ……./9-3-2018) και β) η από 1-12-2017 (αριθμ. έκθ. κατ. ……./27-12-2017) αγωγές, να απορριφθεί ως κατ΄ ουσίαν αβάσιμη η από 1-12-2017 αγωγή και να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη η από 8-3-2018 αγωγή και να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι σ΄ αυτήν να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην πρώτη ενάγουσα …………..) το συνολικό ποσό των 303,10 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα (……………) το συνολικό ποσό των 7.149,23 ευρώ (5.499,23+1.600+50+500), να αναγνωρισθεί δε ότι οι εναγόμενοι υποχρεούνται να καταβάλουν στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των 1.500 ευρώ και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των 700 ευρώ , όλα δε τα ανωτέρω ποσά με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Τα δικαστικά έξοδα και των δύο βαθμών δικαιοδοσίας των εναγόντων, πρέπει, κατόπιν υποβολής του σχετικού, νόμιμου αιτήματος τους (άρθρο 106, 191 παρ. 2 ΚΠολΔ), να επιβληθούν εν μέρει σε βάρος των εναγομένων, ανάλογα με την έκταση της ήττας τους (άρθρ. 178,183 και 189 ΚΠολΔ), κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στο διατακτικό. Τέλος, λόγω της παραδοχής της από 17-1-2020 έφεσης, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή του παραβόλου, που προκαταβλήθηκε, στους εκκαλούντες καταθέσαντες, ενώ λόγω της απόρριψης της από 30-6-2019 έφεσης, πρέπει να διαταχθεί η εισαγωγή του παραβόλου στο δημόσιο ταμείο (άρθρο 495 παρ. 3 ΚΠολΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων: α) την από 30-6-2019 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2019 έφεση και β) την από 17-1-2020 και με αριθμό κατάθεσης ΓΑΚ/ΕΑΚ ……/2020 έφεση κατά της υπ’ αριθμό 1725/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
ΔΕΧΕΤΑΙ τυπικά τις ως άνω εφέσεις.
Ι.ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 30-6-2019 (αριθμ. κατ. ΓΑΚ/ΕΑΚ ……./2019) έφεση.
ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εκκαλούντες στα δικαστικά έξοδα των εφεσίβλητων, τα οποία ορίζει σε πεντακόσια ευρώ (500 €).
ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την εισαγωγή του παραβόλου, που έχει προκαταβληθεί από τους εκκαλούντες της ως άνω έφεσης, στο δημόσιο ταμείο.
ΙΙ. ΔΕΧΕΤΑΙ κατ΄ουσίαν την από 17-1-2020 (αριθμ. κατ. ……./2020) έφεση.
ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΙ τη με αριθμό 1725/2019 εκκαλούμενη οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς (διαδικασία περιουσιακών διαφορών).
ΚΡΑΤΕΙ και ΔΙΚΑΖΕΙ επί των α) από 8-3-2018 αγωγή (αριθ. έκθ. κατ. ……./9-3-2018) και β) από 1-12-2017 (αριθμ. έκθ. κατ. ………/27-12-2017) αγωγών.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την από 1-12-2017 αγωγή.
ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την από 8-3-2018 αγωγή.
Ι.ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τους εναγομένους να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των τριακοσίων τριών ευρώ και δέκα λεπτών (303,10€) και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων εκατόν σαράντα εννέα ευρώ και είκοσι τριών λεπτών (7.149,23€), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση.
ΙΙ.ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΙ ότι οι εναγόμενοι υποχρεούται να καταβάλουν, εις ολόκληρον έκαστος, στην πρώτη ενάγουσα το ποσό των χιλίων πεντακοσίων ευρώ (1.500 €) και στον δεύτερο ενάγοντα το ποσό των επτακοσίων ευρώ (700 €), με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής και μέχρι την εξόφληση.
ΙΙΙ.ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ τους εναγομένους σε μέρος των δικαστικών εξόδων των εναγόντων και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας και τα ορίζει στο ποσό των εξακοσίων (600) ευρώ.
ΙV. ΔΙΑΤΑΣΣΕΙ την επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στους εκκαλούντες.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 12 Μαρτίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ