ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
2ο ΤΜΗΜΑ
ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Αριθμός Απόφασης 170/2021
ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ
Αποτελούμενο από τους Δικαστές Ισιδώρα Πόγκα, Πρόεδρο Εφετών, Μαρία Ανδρεοπούλου, Εφέτη, Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη – Εισηγητή και τη Γραμματέα Ε.Τ..
ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Ι. Η από 4.2.2020 έφεση της ηττηθείσας ενάγουσας, κατά της οριστικής απόφασης 4055/2019 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδό-θηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία απορρίφθηκε η από 27.3.2018 αγωγή της τελευταίας, έχει ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §1 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρεται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστη-ρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ.) και, εφόσον έχει κατατεθεί το σχετικό πα-ράβολο, πρέπει να γίνει τυπικά δεκτή (άρθρο 532 του ίδιου Κώδικα) και να ερευ-νηθεί περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων της (άρθρο 533 §1 του Κ.Πολ.Δ.), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.
ΙΙ. Η ενάγουσα εταιρία με την επωνυμία “…………. – παραγωγός αυτοκόλλητων ταινιών και υλικών συσκευασίας, με την από 29.3.2018 αγωγή, που άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, ιστορούσε ότι, για λόγους ανάπτυξης της παραγωγικής διαδικασίας, παρείχε πρώτες ύλες, για την παραγωγή συγκεκριμένων τελικών και ημιέτοιμων προϊόντων, στη συστεγαζόμενη και ιδίων μετοχικών συμφερόντων εταιρία “…………”, η οποία στη συνέχεια πωλούσε τα παραχθέντα από αυτήν προϊόντα στην πρώτη (ενάγουσα) και η τελευταία τα διέθετε στους τελικούς αγοραστές. Ότι οι εγκαταστάσεις των δύο εταιριών ήταν κοινή, ευρισκόμενη στην ……. Φθιώτιδας, τα δε τα κτήρια, όσο και ο μηχανολογικός εξοπλισμός, ο οποίος όσον αφορά στην εταιρία “…………..” ήταν μισθωμένος από άλλη εταιρία, λειτουργούσαν ως ενιαίο σύνολο. Ότι, λόγω της χρησιμοποίησης εύφλεκτων υλικών και χημικών ουσιών, σύναψε με την εναγόμενη – ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία, από το 2011, σύμβαση ασφάλισης πυρός, η οποία ανανεωνόταν κατ’ έτος, η τελευταία δε, σύμβαση υπογράφηκε στις 4.4.2014 με διάρκεια έως τις 4.4.2015, έναντι του συμφωνηθέντος ασφαλίστρου. Ότι, ύστερα και από ενδελεχή εξέταση του βιομηχανικού συγκροτήματος, με επιτόπια επίσκεψη εξειδικευμένων εκπροσώπων της εναγομένης, ασφαλίστηκαν τόσο τα κτήρια ιδιοκτησίας της (ενάγουσας), όσο και τα αποθέματά της, που βρίσκονταν και τα τελευταία κτήρια, αλλά και σ’ αυτά της εταιρίας “……….”. Ότι επιπλέον, προβλέφθηκε η ασφάλιση με κεφάλαιο έως 10.702.702 ευρώ και για την περίπτωση διακοπής εργασιών της, στην οποία περιλήφθηκε και η αύξηση του κόστους λειτουργίας της, για την περίπτωση που θα επερχόταν ο ασφαλιστικός κίνδυνος, όπως, μεταξύ άλλων και για την περίπτωση πυρκαγιάς. Ότι στις 29.7.2014, περί ώρα 20.30 και ενώ λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις του συγκροτήματος, εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε μηχανή επάλειψης, που βρισκόταν εντός κτηρίου (Α3) της εταιρίας “…………”. Ότι η κύρια ζημία της, πλην των εμπορευμάτων, πρώτων υλών και ηλεκτρολογικών πινάκων, προκλήθηκε από την αναγκαστική διακοπή των εργασιών της, λόγω της καταστροφής δύο μηχανών επάλειψης, που εμπόδιζε την ολοκλήρωση της παραγωγής αυτοκόλλητων ταινιών. Ότι, εφόσον επήλθε ο ασφαλιστικός κίνδυνος η εναγόμενη οφείλει να της καταβάλει, ως ασφάλισμα, το ποσό των 55.530,80 ευρώ από την καταστροφή εμπορευμάτων της και αυτό των 4.221.795 ευρώ, λόγω της απώλειας μικτού κέρδους, εξαιτίας της διακοπής των εργασιών της – 12 μήνες για τη μία μηχανή και 7 για την άλλη (3.638.090 ευρώ, λόγω μείωσης του τζίρου και 583.705 ευρώ, λόγω αυξημένου κόστους λειτουργίας). Κατόπιν τούτων, μετά από περιορισμό του καταψηφιστικού αιτήματος της αγωγής σε αναγνωριστικό (άρθρο 223 του Κ.Πολ.Δ.), ζητούσε να αναγνωριστεί ότι η εναγόμενη οφείλει να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 4.277.325,80 ευρώ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, αφού έκρινε νόμιμη την αγωγή, ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1, 2, 7 του ν. 2496/1997 και 70 του Κ.Πολ.Δ., η οποία σημειωτέον πρέπει να συμπληρωθεί και με τις διατάξεις των άρθρων 11 και 24 του ν. 2496/1997, την απέρριψε ως ουσιαστικά αβάσιμη. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής, η ενάγουσα παραπονείται για τους διαλαμβανόμενους στην υπό κρίση έφεση λόγους, που αφορούν μόνο στο αίτημα της απώλειας κέρδους εξαιτίας της διακοπής των εργασιών της επιχείρησής της και ανάγονται σε εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε, την εξαφάνισή της, ώστε να γίνει δεκτή η ανωτέρω αγωγή της.
ΙΙΙ. Από τις ένορκες βεβαιώσεις …, …. και …./5.7.2018, τις οποίες προσκόμισε η ενάγουσα και δόθηκαν οι δύο πρώτες ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αθηνών ….…. και η τρίτη ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αταλάντης ……., ύστερα από νόμιμη κλήτευση (άρθρα 421 και 422 του Κ.Πολ.Δ.) της εναγομένης, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις επίδοσης … και …/2.7.2018 της δικαστικής επιμελήτριας με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……. και τις ένορκες βεβαιώσεις …. και …../6.7.2018, τις οποίες προσκόμισε η εναγόμενη και δόθηκαν η πρώτη ενώπιον της Συμβολαιογράφου Καλλιθέας ….….. και η δεύτερη ενώπιον της Συμβολαιογράφου Αμαρουσίου …..….…., ύστερα από νόμιμη κλήτευση (άρθρα 421 και 422 του Κ.Πολ.Δ.) της ενάγουσας, όπως προκύπτει από την έκθεση επίδοσης ….……/3.7.2018 της δικαστικής επιμελήτριας με έδρα στο Πρωτοδικείο Αθηνών ……., καθώς και απ’ όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα είτε προς άμεση, είτε προς έμμεση απόδειξη (η τυχόν αναφορά πιο κάτω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 386/2015 και Α.Π. 1001/2012 αμφότερες στην Τ.Ν.Π. «ΝΟΜΟΣ»), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Η εκκαλούσα εταιρία με την επωνυμία “……..”, δραστηριοποιείται στην παραγωγή αυτοκόλλητων ταινιών και υλικών συσκευασίας σε ιδιόκτητα κτήρια, που βρίσκονται στην … του νομού Φθιώτιδας. Στην ίδια περιοχή, σε όμορα κτήρια με αυτά της ενάγουσας, δραστηριοποιείται και η εταιρία με την επωνυμία “…..……”. Η οικοπεδική έκταση, στην οποία δραστηριοποιείται η εταιρία “…..…….”, όσο και τα εντός αυτής κτήρια και μηχανήματα που χρησιμοποιεί, ανήκουν στην εταιρία με την επωνυμία “….....”, από την οποία τα μισθώνει. Επιπλέον αποδείχθηκε ότι η εταιρία “…….” είναι θυγατρική της εκκαλούσας. Οι δύο εταιρίες συνεργάζονται, έτσι ώστε η εκκαλούσα παρέχει πρώτες ύλες, για την παραγωγή συγκεκριμένων τελικών και ημιέτοιμων προϊόντων, στην εταιρία “…….……”, στη συνέχεια, η τελευταία πωλεί τα παραχθέντα από αυτήν προϊόντα στην πρώτη (εκκαλούσα), προκειμένου να διατεθούν στην αγορά, τα προϊόντα δε, αυτά αποτελούν μέρος μόνο της δραστηριότητας της εκκαλούσας. Η τελευταία, για την επιχείρησή της αυτή, κατά το έτος 2014 χρησιμοποιούσε τα κτήρια Α (πρόκειται για δύο κτήρια, που λειτουργούν ως ενιαίο), από μεταλλικό πλαίσιο με πάνελ και επιφάνεια το μεν ισόγειο 7.420 τ.μ., το δε πατάρι 420 τ.μ. (τα 420 τ.μ. του παταριού, αλλά και επιφάνεια του ισογείου, επίσης 420 τ.μ., χρησιμοποιούνται για χώρους βοηθητικής χρήσης και γραφεία, ενώ η υπόλοιπη επιφάνεια του ισογείου, 7.000 τ.μ., είναι χώρος παραγωγής) και Β – ισόγειο, με επιφάνεια 2.565 τ.μ., που χρησιμοποιείται ως χώρος παραγωγής. Εξάλλου, η θυγατρική της εκκαλούσας εταιρία “………….”, χρησιμοποιούσε για τη δραστηριότητα της επιχείρησής της εφτά κτήρια και ειδικότερα, δύο για αποθηκευτικούς χώρους, τρία για παραγωγή, ένα τόσο για παραγωγή όσο και για αποθήκευση, καθώς και ένα στο οποίο υπήρχαν μηχανές επάλειψης (τεράστιες μηχανές, μήκους άνω των 100 μέτρων, στις οποίες ο φορέας, όπως το χαρτί, οδηγείται στην πρώτη κεφαλή, όπου επαλείφεται με χημικό και οδηγείται στο φούρνο για στέγνωμα από το χημικό, στη συνέχεια οδηγείται στη δεύτερη κεφαλή, όπου επαλείφεται με δεύτερο χημικό, μετά οδηγείται εκ νέου στο φούρνο για στέγνωμα από το χημικό αυτό και στην κεφαλή της κόλλας, όπου επαλείφεται με κόλλα και τέλος (οδηγείται), σε μεγαλύτερο φούρνο για στέγνωμα και ανατύλιξη και τύλιξη σε ρολά). Εξάλλου, αποδείχθηκε ότι η εκκαλούσα είχε συνάψει με την εφεσίβλητη – ανώνυμη ασφαλιστική εταιρία τη σύμβαση ασφάλισης πυρός με αριθμό ….….., ημερομηνία έναρξης την 12η ώρα της 4.4.2014 και λήξη την 12η της 4.4.2015, έναντι ασφαλίστρου, ποσού 73.999,98 ευρώ, καταβλητέου σε τέσσερις δόσεις. Σημειωτέον ότι το πρώτο ασφαλιστήριο συμβόλαιο, μεταξύ των διαδίκων συνάφθηκε το έτος 2011, με διάρκεια από 4.4.2011 έως 4.4.2012. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι στις 29.7.2014, περί ώρα 20.50 και ενώ λειτουργούσαν οι εγκαταστάσεις του συγκροτήματος, εκδηλώθηκε πυρκαγιά σε μία μηχανή επάλειψης, που προβαίνει στην επάλειψη του κολλώδους υλικού στις ταινίες και η οποία βρισκόταν εντός κτηρίου της εταιρίας “…..…..…..”. Η εκκαλούσα, με την από 30.7.2014 επιστολή της, ενημέρωσε την εφεσίβλητη ότι ξέσπασε πυρκαγιά (χωρίς άλλη αναφορά) και την κάλεσε να στείλει εμπειρογνώμονες για την πιστοποίηση και τον υπολογισμό της ζημίας. Ένα έτος μετά την πυρκαγιά, η οποία προκάλεσε την ολοσχερή καταστροφή της μίας μηχανής επάλειψης και βλάβες σε άλλη μία μηχανή, η εκκαλούσα, με την από 28.7.2015 επιστολή της, επικαλούμενη ότι επήλθε ο ασφαλιστικός κίνδυνος, ζήτησε την καταβολή ασφαλίσματος, ποσού 7.321.924,48 ευρώ (2.978.000 ευρώ για τη μηχανή επάλειψης που καταστράφηκε, 72.129,48 ευρώ για την επισκευή της δεύτερης μηχανής, 50.000 ευρώ από την καταστροφή εμπορευμάτων και 4.221.795 ευρώ, λόγω απώλειας κέρδους, επειδή τέθηκαν εκτός λειτουργίας οι δύο ανωτέρω μηχανές). Η εφεσίβλητη απάντησε με την από 4.8.2015 εξώδικη δήλωσή της, επικαλούμενη ότι τα αιτούμενα ποσά ήταν εκτός ασφαλιστικής κάλυψης, πλην αυτού των 50.000 ευρώ, του οποίου θα έπρεπε να αποδειχθεί η βασιμότητα. Τελικά, η εκκαλούσα άσκησε την από 27.3.2018 αγωγή, ζητώντας μόνο το ποσό των 4.221.795 ευρώ, λόγω απώλειας κέρδους, καθώς και αυτό των 55.530,80 ευρώ από την καταστροφή εμπορευμάτων της. Με βάση την ως άνω σύμβαση ασφάλισης, που συνάφθηκε μεταξύ των διαδίκων, καλύφθηκαν περιουσιακά στοιχεία της εκκαλούσας, που περιγράφονται ως τοποθεσία κινδύνου 1 και τοποθεσία κινδύνου 2. Στην τοποθεσία κινδύνου 1 ασφαλίστηκαν τα κτίρια Α και Β (αναφέρονται ως οικοδομή), με ανώτατο όριο ευθύνης το ποσό των 5.725.000 ευρώ (4.525.000 ευρώ για το κτήριο Α και 1.200.000 ευρώ για το κτήριο Β, σύμφωνα και με την επεξηγηματική περιγραφή της ασφαλισμένης περιουσίας στη σελ. 4 του συμβολαίου), το περιεχόμενο των κτηρίων, που αφορά σε ηλεκτρονικό εξοπλισμό, έπιπλα και λοιπό εξοπλισμό, με ανώτατο όριο ευθύνης το ποσό των 300.000 ευρώ, οι υλικές ζημιές τρίτων με ανώτατο όριο ευθύνης ποσό 500.000 ευρώ, καθώς και η διακοπή εργασιών με ανώτατο όριο ευθύνης ποσό 10.702.702 ευρώ. Επιπλέον, στην τοποθεσία κινδύνου 2 ασφαλίστηκαν τα αποθέματα της εκκαλούσας (έτοιμα και ημιέτοιμα προϊόντα και πρώτες ύλες) για ποσό 4.121.250 ευρώ, από τα οποία, κατά την ειδική συμφωνία 3, στη σελ. 4 του συμβολαίου, αποθέματα συνολικής αξίας 2.121.250 ευρώ βρίσκονταν σε κτίρια ιδιοκτησίας της εκκαλούσας και αποθέματα συνολικής αξίας 2.000.000 ευρώ βρίσκονταν σε κτίρια της εταιρίας “…….……”. Εξάλλου, για την περίπτωση της διακοπής εργασιών ορίστηκε, κατά την ειδική συμφωνία 13, στη σελ. 5 του συμβολαίου, ότι στηρίζεται στον ισολογισμό του 2010 και αφορά και στις δύο τοποθεσίες κινδύνου. Στον κίνδυνο, για τον οποίο ασφαλίστηκε η εκκαλούσα, περιλαμβανόταν, σύμφωνα με τον σχετικό πίνακα, μεταξύ άλλων και αυτός της πυρκαγιάς. Επιπλέον, κατά το άρθρο 2 του ειδικού όρου 181 του ίδιου συμβολαίου, με τίτλο απώλεια κερδών καλυπτόμενων κινδύνων, συμφωνήθηκε πως η ασφάλιση καλύπτει την απώλεια του ακαθάριστου κέρδους, αποκλειστικά και μόνο συνεπεία καλυπτόμενων, με το ίδιο ασφαλιστήριο, κινδύνων, που οφείλεται 1) σε μείωση του κύκλου εργασιών ή και 2) σε αύξηση του κόστους λειτουργίας. Τέλος, κατά το άρθρο 7 του ίδιου ειδικού όρου, ο ασφαλισμένος ή λήπτης της ασφάλισης υποχρεούται να διατηρεί σε ισχύ ασφαλιστήριο συμβόλαιο περιουσίας για το ίδιο ασφαλισμένο αντικείμενο και για το ίδιο χρονικό διάστημα με το παρόν ασφαλιστήριο. Κατόπιν τούτων, με το ασφαλιστήριο συμβόλαιο αυτό, συμφωνήθηκε, κατά τη διάταξη του άρθρου 11 §1 του ν. 2496/1997, ότι, σε περίπτωση επέλευσης του κινδύνου της πυρκαγιάς, θα καλύπτεται, κατ’ αρχήν, η αποκατάσταση της ζημίας της συμφωνηθείσας περιουσίας της εκκαλούσας (βλ. και Ι. Ρόκα “Ιδιωτική ασφάλιση”, 8η έκδοση, αρ. 127, σελ. 144 – 145). Όσον αφορά στα καλυπτόμενα περιουσιακά στοιχεία, συμφωνήθηκε ότι είναι τα κτήρια Α και Β της εκκαλούσας, το περιεχόμενο αυτών (ηλεκτρονικός εξοπλισμός, έπιπλα και λοιπός εξοπλισμός – όχι μηχανήματα) και τα αποθέματα της εκκαλούσας (έτοιμα και ημιέτοιμα προϊόντα και πρώτες ύλες), που βρίσκονται σε κτήρια ιδιοκτησίας είτε της τελευταίας, είτε της θυγατρικής της εταιρίας “………….”. Όσον αφορά στον ειδικό κίνδυνο της απώλειας κερδών της εκκαλούσας, προκειμένου να καλυφθεί από την ασφαλιστική σύμβαση που σύναψαν οι διάδικοι, θα έπρεπε να οφείλεται στην επέλευση του κινδύνου της πυρκαγιάς και στη διακοπή λειτουργίας της επιχείρησής της, εξαιτίας ζημίας που επήλθε στα ως άνω καλυπτόμενα περιουσιακά στοιχεία της (κτήρια Α και Β με το περιεχόμενό τους και τα αποθέματα της είτε βρίσκονται σε κτήρια της εκκαλούσας, είτε της θυγατρικής της εταιρίας). Για να έχει δε, η εκκαλούσα απαίτηση, έναντι της εφεσίβλητης, λόγω απώλειας εισοδημάτων στην καλυπτόμενη τοποθεσία κινδύνου 2, όπου βρίσκονται και κτήρια της εταιρίας “….….…..”, θα έπρεπε, εξαιτίας της πυρκαγιάς, να καταστραφούν αποθέματα κυριότητάς της (πρώτες ύλες, εμπορεύματα) και να απολέσει (η εκκαλούσα) ακαθάριστο κέρδος, που να οφείλεται είτε σε μείωση του κύκλου εργασιών της, είτε σε αύξηση του κόστους λειτουργίας της. Η ύπαρξη του όρου 7 (η υποχρέωση του ασφαλισμένου ή λήπτη της ασφάλισης να διατηρεί σε ισχύ ασφαλιστήριο συμβόλαιο περιουσίας για το ίδιο ασφαλισμένο αντικείμενο και για το ίδιο χρονικό διάστημα με το παρόν ασφαλιστήριο) έχει την έννοια ότι με την ασφάλιση της απώλειας κερδών δεν ασφαλίζεται και η περιουσία της επιχείρησης και κατά συνέπεια, η εκκαλούσα – ασφαλισμένη πρέπει να διατηρεί σε ισχύ ασφαλιστήριο συμβόλαιο περιουσίας για το ίδιο ασφαλισμένο αντικείμενο και για το ίδιο χρονικό διάστημα με αυτό της απώλειας κερδών και όχι, όπως ισχυρίζεται η τελευταία, ότι, εκτός από τα σφαλισμένα αντικείμενα, υπάρχουν και τέτοια, τα οποία δεν είναι ασφαλισμένα και μπορούν να προκαλέσουν διακοπή εργασιών και κατ’ επέκταση απώλεια κερδών. Επομένως, συμφωνήθηκε και ανέλαβε η εφεσίβλητη την ευθύνη να καλύψει όχι μόνο την τρέχουσα αξία των αποθεμάτων της εκκαλούσας, που θα καταστραφούν από πυρκαγιά και βρίσκονται σε κτήρια της θυγατρικής της εταιρίας “…………..”, αλλά και την απώλεια κερδών της, λόγω μείωσης του κύκλου εργασιών της ή αύξησης του κόστους λειτουργίας της, που θα προέκυπτε από την καταστροφή των εμπορευμάτων της αυτών, μετά την επέλευση του ασφαλιστέου κινδύνου. Σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή της ασφάλισης μόνο των αντικειμένων της εκκαλούσας, η απώλεια των κερδών αυτών δεν θα καλυπτόταν (βλ. σχετ. Ι. Ρόκα ό.π., αρ. 127, σελ. 145) αυτήν δε, ήθελε να ασφαλίσει η εκκαλούσα, αλλά και αυτήν κάλυψε με το σχετικό ασφαλιστήριο συμβόλαιο η εφεσίβλητη. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε όμοια, έστω και με διάφορη αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται από αυτήν της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να απορριφθεί ως ουσιαστικά βάσιμος ο πρώτος λόγος της έφεσης. Περαιτέρω, δεν αποδείχθηκε ούτε από το συναφθέν ασφαλιστήριο, σε συνδυασμό και με την πρόταση ασφάλισης της εκκαλούσας και τα λοιπά προσκομιζόμενα έγγραφα, που ανταλλάχθηκαν μεταξύ των διαδίκων, ότι ζητήθηκε από την τελευταία να ασφαλίσει η εφεσίβλητη και την περίπτωση του κινδύνου της απώλειας κερδών από ζημία λόγω πυρκαγιάς σε μη ασφαλισμένα αντικείμενα, τα οποία χρησιμοποιούσε η θυγατρική της εταιρία. Ειδικότερα, στο έγγραφο με ημερομηνία 2 Ιουνίου 2011 των εκτιμητών ζημιών “………”, που συντάχθηκε για λογαριασμό της εφεσίβλητης, με προτάσεις βελτίωσης για τη βελτίωση του κινδύνου, και έγινε μετά από αυτοψία στους χώρους της εκκαλούσας, δεν γίνεται αναφορά σε κτήρια της θυγατρικής της εταιρίας “…………”. Αλλά και στην απάντηση της εκκαλούσας, αναφέρεται ότι οι προτάσεις αφορούσαν στους χώρους του εργοστασίου της και όχι και αυτούς της θυγατρικής της. Λαμβανομένων δε, υπόψη των τεράστιων μηχανών και των εύφλεκτων υλικών, που υπήρχαν στα κτήρια παραγωγής της εταιρίας “…..……..”, εάν είχε γίνει τέτοια αυτοψία θα περιλαμβανόταν στα ως άνω έγγραφα και θα υπήρχαν και αντίστοιχες προτάσεις. Ούτε τέτοια βούληση της εκκαλούσας, πολύ περισσότερο δε, της εφεσίβλητης (περί ασφάλισης απώλειας κερδών από ζημία λόγω πυρκαγιάς σε μη ασφαλισμένα αντικείμενα, τα οποία χρησιμοποιούσε η θυγατρική της εταιρία), μπορεί να συναχθεί από την αναφορά και μόνο, στο από 11.2.2011 έγγραφο της εκκαλούσας προς την εφεσίβλητη, με το οποίο της διαβιβάζει μαζί με την πρόταση ασφάλισης και άλλα έγγραφα (προηγούμενα συμβόλαια … ασφαλιστική, κτιρίων και αποθεμάτων, διάγραμμα κάλυψης, prospectus), όπου αναγράφεται πως “στο συμβόλαιο θα υπάρχει σημείωση ότι τμήμα των αποθεμάτων ευρίσκεται στις εγκαταστάσεις της θυγατρικής εταιρίας “…………”, η οποία λειτουργεί με διαδικασία ΦΑΣΟΝ και οι εγκαταστάσεις της ευρίσκονται σε ενιαίο χώρο (110 στρεμμάτων)”. Η αναφορά αυτή ήταν αναγκαία για τη δικαιολόγηση της ασφάλισης των αποθεμάτων της εκκαλούσας, που βρίσκονταν στα κτήρια της ως άνω θυγατρικής της εταιρίας, ουδεμία δε, άλλη αναφορά έγινε σε οποιοδήποτε έγγραφο, που αντάλλαξαν οι διάδικοι, για την παραγωγική διαδικασία της εκκαλούσας. Επομένως, τόσο στην πρόταση της εκκαλούσας για την ασφάλισή της, όσο και στην αποδοχή αυτής από την εφεσίβλητη, δεν περιλαμβανόταν και η κάλυψη για την απώλεια κερδών, λόγω πυρκαγιάς, σε κτήρια της θυγατρικής της εκκαλούσας εταιρίας “. ……” από την καταστροφή αντικειμένων, που βρίσκονταν εντός της τελευταίας αυτής εταιρίας, πλην των αποθεμάτων της εκκαλούσας, όπως μηχανών, που είχε ως αποτέλεσμα τη διακοπή της λειτουργίας της (“…..…..”), ούτε κατά συνέπεια, υπήρχε κάλυψη της εκκαλούσας για τις αντανακλαστικές συνέπειες, που μπορεί να έχει η ζημία της εταιρίας “…….….” και στη δική της λειτουργία. Ο ισχυρισμός επομένως της εκκαλούσας, που προβάλλεται με το δεύτερο λόγο της έφεσης, επαναφέροντας την πρωτοδίκως προβληθείσα αντένστασή της, ότι η εφεσίβλητη επικαλείται όρους και εξαιρέσεις (ιδιοκτησία των καταστραφέντων μηχανημάτων), οι οποίοι δεν περιέχονταν στην πρόταση για ασφάλιση και δεν αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης και συμφωνίας, ούτε της γνωστοποιήθηκαν νόμιμα, κατ’ άρθρο 2 §5 του ν. 2496/1997, είναι και αβάσιμος, ανεξαρτήτως του ότι προβάλλεται αλυσιτελώς, αφού, με την εκκαλουμένη δεν απορρίφθηκε η αγωγή, λόγω της μη κάλυψης της απώλειας κερδών της εκκαλούσας, εξαιτίας της έλλειψης κυριότητας των μηχανημάτων που καταστράφηκαν. Επομένως, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο που τον απέρριψε χωρίς αιτιολογίες, οι οποίες συμπληρώνονται με αυτές της παρούσας (άρθρο 534 του Κ.Πολ.Δ.), ορθά εφάρμοσε το νόμο και εκτίμησε τις αποδείξεις.
ΙV. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, εφόσον δεν υπάρχει άλλος λόγος της έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθεί η τελευταία ως ουσιαστικά αβάσιμη, να διαταχθεί η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο του ηλεκτρονικού παραβόλου των εκατόν πενήντα (150) ευρώ, με αριθμό …………, που κατατέθηκε από την εκκαλούσα και να καταδικαστεί η τελευταία, λόγω της ήττας της, στην καταβολή της δικαστικής δαπάνης της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, κατά παραδοχή του σχετικού νόμιμου αιτήματός της (άρθρα 69 §1, 68 §1, 63 §1 στοιχ. i του ν. 4194/2013, 176, 183 και 191 §2 του Κ.Πολ.Δ.), όπως ορίζεται ειδικότερα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι η δικαστική δαπάνη θα προσδιορισθεί, κατά φθίνουσα κλίμακα, δηλαδή για κάθε τμήμα του χρηματικού αντικειμένου της δίκης, η αμοιβή θα υπολογίζεται, με το αντίστοιχο ποσοστό [για τα πρώτα (200.000) ευρώ με (2%), για τα επόμενα (550.000) ευρώ με (1,5%), για τα επόμενα (750.000) ευρώ με (1%), για τα επόμενα (1.500.000) ευρώ με (0,5%), για τα επόμενα 3.000.000 ευρώ με (0,3%)], ερμηνεία την οποία το Δικαστήριο κρίνει ως ορθότερη, σύμφωνα με το άρθρο 63 §1 του Κώδικα Δικηγόρων (βλ. Α.Π. 454 και 455/2020 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει αντιμωλία των διαδίκων.
Δέχεται τυπικά και απορρίπτει κατ’ ουσία την από 4.2.2020 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………../202 έφεση, κατά της οριστικής απόφασης 4055/2019 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Διατάσσει την εισαγωγή στο δημόσιο ταμείο του κατατεθέντος από την εκκαλούσα παραβόλου, ποσού εκατόν πενήντα (150) ευρώ, που αναφέ-ρεται στο σκεπτικό. Και
Καταδικάζει την εκκαλούσα στην πληρωμή των δικαστικών εξόδων της εφεσίβλητης, για τον παρόντα βαθμό δικαιοδοσίας, τα οποία καθορίζει στο ποσό των εξήντα ενός χιλιάδων οκτακοσίων τριάντα (61.830) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίστηκε στον Πειραιά στις 18 Μαρτίου 2021.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δημοσιεύτηκε στο ακροατήριό του, στον Πειραιά, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και της πληρεξούσιας δικηγόρου της εφεσίβλητης, στις 19 Μαρτίου 2021.
Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ