Αριθμός 159/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή Ευαγγελία Πανταζή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Τ.Λ..
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι υπό κρίση : α) η από 5-6-2019 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……./2019) έφεση και β) η από 5-6-2019 (αριθμ. εκθ. καταθ. ………/2019) εφέσεις κατά της υπ’ αριθμ. 1456/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων και κατά την τακτική διαδικασία, αρμόδια φέρονται προς συζήτηση στο Δικαστήριο τούτο (άρθρο 19 Κ.Πολ.Δ., όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με την παρ. 2 του άρθρου 4 του ν. 3994/2011), με την παρ. 2 το άρθρου 4 του ν.3994/2011), έχουν δε ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα, δεδομένου ότι από την επίδοση της απόφασης την 7-5-2019 (βλ. την επισημείωση της δικαστικής επιμελήτριας στο Πρωτοδικείο Αθηνών ………. που υπάρχει επί του αντιγράφου αυτής) έως την άσκηση των εφέσεων την 5-6-2019 δεν παρήλθε χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 30 ημερών (άρθρ. 495 παρ.1, 498, 511, 513 παρ.1, 516 παρ.1, 517, 518 παρ. 1, όπως ίσχυε πριν από την τροποποίησή του με το άρθρο τρίτο του άρθρου 1 του ν. 4335/2015 και 591 παρ.1 Κ.Πολ.Δ.). Πρέπει, επομένως, αφού διαταχθεί η συνεκδίκασή τους λόγω της προφανούς μεταξύ τους συνάφειας (άρθρα 31, 246 και 524 παρ.1 Κ.Πολ.Δ., όπως το τελευταίο άρθρο αντικαταστάθηκε με άρθρο τρίτο του Ν. 4335/2015), να γίνουν τυπικά δεκτές και να εξεταστούν, κατά την ίδια διαδικασία, ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους (άρθρ.533), δεδομένου ότι έχει κατατεθεί από τους εκκαλούντες, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 495 παρ. 4, όπως προστέθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 4055/2012, το νόμιμο παράβολο, όπως προκύπτει από τις με ημερομηνίες 5-6-2019 και 5-6-2019-5 πράξεις κατάθεσης παραβόλων αντιστοίχως του αρμόδιου Γραμματέα του Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Με την από 10-6-2013 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……/17-6-2013) αγωγή, που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος ……. κατά των εναγομένων ……. ατομικά και ως νόμιμο εκπρόσωπο και διαχειριστή της εταιρείας με την επωνυμία «…….», …. (…..) …… (…), συζύγου .. .., …., ήδη εκκαλούντων και …., ισχυρίσθηκε ότι οι εναγόμενοι τέλεσαν σε βάρος του τις αξιόποινες πράξεις, της κατάρτισης και χρήσης πλαστού εγγράφου, της απάτης, της ψευδούς βεβαίωσης και της υφαρπαγής ψευδούς βεβαίωσης κατά τα αναλυτικώς εκτιθέμενα σε αυτή. Ότι κατόπιν υποβολής της από 5-08-2011 με ABMΑ ……….. μηνύσεώς του, παραπέμφθηκαν οι ανωτέρω ενώπιον του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς για να δικαστούν για τις ανωτέρω αξιόποινες πράξεις. Ότι συνεπεία της ως άνω αδικοπρακτικής συμπεριφοράς των εναγομένων υπέστη, κατά τα ειδικότερα στην αγωγή εκτιθέμενα, θετική ζημία, ανερχόμενη στο ποσό των 24.557,15 ευρώ. Ζήτησε δε, μετά τον παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος, ως προς το κονδύλιο της ηθικής βλάβης, να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι, εις ολόκληρον έκαστος, να του καταβάλουν το συνολικό ποσό των 34.557,15 ευρώ, ως αποζημίωση για τη θετική ζημία που υπέστη και ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη από την αδικοπρακτική συμπεριφορά των εναγομένων, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση, να απαγγελθεί σε βάρος εκάστου εξ αυτών προσωπική κράτηση διάρκειας (1) ενός έτους, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης και να καταδικαστούν οι εναγόμενοι στα δικαστικά του έξοδα.
Με την από 26-2-2014 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……/26-2-2014) αγωγή, που άσκησαν ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, οι ενάγοντες και ήδη εκκαλούντες . ………….., . …………. ……….), σύζυγος . …………. και . ………….. κατά του εναγομένου και ήδη εφεσιβλήτου . …………., ισχυρίσθηκαν ότι, κατόπιν υποβολής από τον εναγόμενο της από 5-8-2011 μηνύσεως του, με ABMΑ ….., ασκήθηκε από τον Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Πειραιώς, ποινική δίωξη σε βάρος τους για τα αδικήματα της πλαστογραφίας, της απάτης, της ψευδούς βεβαίωσης και της ηθικής αυτουργίας σε αυτή και παραπέμφθηκαν ενώπιον του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιά, το οποίο με την υπ’ αριθμ. ΑΤ 5348/14-10-2013, ΑΤ 5349/15-10-2013 και, ΑΤ 5619/24-10-2013 απόφασή του τους κήρυξε αθώους για τις ως άνω αποδιδόμενες σ’ αυτούς πράξεις. Ότι ο εναγόμενος με την από 5-8-2011 μήνυσή του, την από 11-8-2011 κατάθεσή του και το από 11-8-2011 υπόμνημά του ενώπιον της Πταισματοδίκου Πειραιώς και την αντίθετη από 10-6-2013 αγωγή του εναντίον τους τέλεσε σε βάρος τους τις αξιόποινες πράξεις της ψευδούς καταμήνυσης, της συκοφαντικής δυσφήμησης και της ψευδορκίας μάρτυρα, ισχυρίστηκε δε ψευδώς ότι διέπραξαν τις ως αξιόποινες πράξεις, για τις οποίες κηρύχθηκαν αθώοι. Ότι το περιεχόμενο των ως άνω εγγράφων είναι καθ’ ολοκληρίαν ψευδές, αλλά και άκρως συκοφαντικό και δυσφημιστικό για τους ενάγοντες, ο δε εναγόμενος τελούσε εν γνώσει της αναλήθειας αυτού κατά τα ειδικότερα στην αγωγή εκτιθέμενα. Με τις ως άνω εκφράσεις του ο εναγόμενος διέπραξε εις βάρος τους το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης, γνώριζε δε ότι με τις ως άνω ενέργειές του προσβάλλει την προσωπικότητά τους, ήτοι την τιμή και την υπόληψή τους. Ζήτησαν δε, μετά τον παραδεκτό περιορισμό του αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό, να αναγνωριστεί ότι ο εναγόμενος οφείλει να καταβάλει σε έκαστο εξ αυτών το ποσό των 22.000 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής έως την εξόφληση, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστησαν εξ αιτίας της προσβολής της προσωπικότητάς τους, να απαγγελθεί κατά του εναγομένου προσωπική κράτηση διάρκειας ενός (1) έτους, ως μέσο εκτέλεσης της απόφασης, να κηρυχθεί η απόφαση που θα εκδοθεί προσωρινά εκτελεστή και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στα δικαστικά τους έξοδα. Επί των αγωγών αυτών, οι οποίες συνεκδικάσθηκαν, εκδόθηκε αρχικά, κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, πλην του τέταρτου εναγομένου της από 10-6-2013 αγωγή, ……, για τον οποίο ο ενάγων δήλωσε ότι δεν εισάγεται το δικόγραφο της αγωγής ως προς αυτόν, κατά την τακτική διαδικασία, η υπ’ αριθ. 3612/2017 μη οριστική απόφαση του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου, η οποία κήρυξε απαράδεκτη τη συζήτηση της από 10-6-2013 αγωγής ως προς τον τέταρτο των εναγομένων και ανέβαλε, κατ’ άρθρ. 250 Κ.Πολ.Δ., τη συζήτηση αμφοτέρων των αγωγών μέχρις αμετακλήτου περατώσεως της εκκρεμούς ποινικής διαδικασίας επί της από 5-8-2011 και με ΑΒΜ ……… μηνύσεως του ενάγοντος της από 10-6-2013 αγωγής, η οποία εκκρεμεί ενώπιον του Αρείου Πάγου, κατόπιν ασκήσεως αναιρέσεως από το πρώτο και τρίτο των εναγομένων. Με την από 5-12-2018 και υπ΄αριθμ. εκθεσ. καταθ. ……./2018 κλήση ο ενάγων της από 10-6-2013 αγωγής επανέφερε νόμιμα τις αγωγές προς περαιτέρω συζήτηση ενώπιον του ως άνω Δικαστηρίου, μετά την έκδοση της υπ΄αριθμ. 1817/2017 απόφασης του Ε’ Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου, η οποία απέρριψε τις υπ’ αριθμ. … και …/24-3-2016 αιτήσεις-δηλώσεις των ανωτέρω για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 985, 1089/2015 αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου (Πλημμελημάτων) Πειραιώς. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, με την υπ’ αριθμ. 1456/2019 οριστική απόφασή του, που εκδόθηκε κατ’ αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία, α) απέρριψε ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την από την από 10-6-2013 αγωγή ως προς τη δεύτερη εναγόμενη (………….), β) δέχθηκε ως κατ’ ουσίαν βάσιμη την ως άνω από 10-6-2013 αγωγή ως προς τους λοιπούς εναγομένους . …………. και . …………. και υποχρέωσε τους εναγομένους αυτούς, εις ολόκληρον έκαστο, να καταβάλουν στον ενάγοντα, . …………., το ποσό των 27.557,15 ευρώ, με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της αγωγής μέχρι την εξόφληση. Κατά της αποφάσεως αυτής παραπονούνται οι ενάγοντες της από 26-2-2014 αγωγής και εναγόμενοι της από 10-6-2013 αγωγής, με τις υπό κρίση εφέσεις τους, για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτές και ανάγονται σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητούν δε την εξαφάνισή της και περαιτέρω να γίνει δεκτή καθ’ ολοκληρίαν η από 26-2-2014 αγωγή τους και να απορριφθεί η από 10-6-2013 αγωγή του εφεσιβλήτου.
Από τις καταθέσεις των μαρτύρων, που εξετάστηκαν ενόρκως στο ακροατήριο του Πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα υπ’ αριθμ. 3612/24-5-2017 πρακτικά συνεδριάσεως αυτού και τα έγγραφα τα οποία επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο πρώτος ενάγων της από 26-2-2014 αγωγής, …….., είναι ομόρρυθμος εταίρος της ετερρόρυθμης εταιρίας με την επωνυμία «………» και το διακριτικό τίτλο «MERCEDES EXCLUSIVE», που έχει ως αντικείμενο την εμπορία αυτοκινήτων και ανταλλακτικών. Η ανωτέρω εταιρία, ήταν αποκλειστική αντιπρόσωπος της εταιρίας «MERCEDES», στο Κερατσίνι Αττικής. Ο ενάγων της 10-6-2013 αγωγής, ……….., ο οποίος είναι δικηγόρος, εγγεγραμμένος στο Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιώς και Πρόεδρος του Συλλόγου αυτού, διατηρούσε από το έτος 2003 επαγγελματική συνεργασία αλλά και φιλική σχέση με τον . …………., πρώτο ενάγοντα της από 26-2-2014 αγωγής και τη σύζυγό του, δεύτερη ενάγουσα της ιδίας αγωγής, . …………., Αμερικανή υπήκοο, η οποία ζει στην Ελλάδα εδώ και πολλά έτη. Στο τέλος του έτους 2006 ο ……….. αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα ρευστότητας, τα οποία δεν του επέτρεπαν να προκαταβάλει το τίμημα αγοράς των αυτοκινήτων, ώστε να τα εκτελωνίσει και να τα εισάγει στην Ελλάδα από τη Γερμανία και για το λόγο αυτό απευθύνθηκε στον ενάγοντα της 10-6-2013 αγωγής- εναγόμενο της από 26-2-2014 αγωγής, . …………., για να τον βοηθήσει. Ειδικότερα, του ζήτησε λόγω της φερεγγυότητάς του, να καταρτίσει στο όνομά του σύμβαση τραπεζικού καταναλωτικού δανείου για την αγορά δήθεν ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου, μάρκας «MERCEDES», από την ως άνω εταιρία, στην οποία αυτός (ενάγων της από 26-2-2014 αγωγής), ήταν εκπρόσωπος και διαχειριστής. Ο . ………….., πράγματι στις 23-11-2006 προέβη στη σύναψη της υπ’ αριθμ. ……9/23-11-2006 σύμβασης δανείου με την Τράπεζα Κύπρου, για την αγορά ενός ΙΧΕ αυτοκινήτου, εργοστασίου «DAIMLER CHRYSLER MERCEDES», με αριθμό πλαισίου …….., τύπου 209 CABRIO, 1976κ.ε., το οποίο ήταν μεταχειρισμένο. Το ποσό του δανείου, ύψους 41.000 ευρώ, αυτός το κατέβαλε ως τίμημα στον . …………., προκειμένου να προβεί στον εκτελωνισμό του ως άνω οχήματος. Περαιτέρω σύμφωνα με την ως άνω σύμβαση δανείου και ειδικότερα σύμφωνα με τον όρο 4 αυτής «Μέχρι την πλήρη και ολοσχερή εξόφληση του δανείου, η κυριότητα του αγαθού θα παραμείνει στον προμηθευτή και ο πελάτης θα θεωρείται χρησιούχος, ενώ με τον όρο 9 της σύμβασης «Ο Προμηθευτής εκχωρεί προς τη Τράπεζα… όλα ανεξαιρέτως τα δικαιώματά του που απορρέουν από την παρακράτηση κυριότητας επί του αγαθού, που έγινε σύμφωνα με τον όρο 4…». Ο …….., βάσει συμφωνίας του με τον … …………., ανέλαβε να καταβάλει ο ίδιος τις δόσεις του δανείου, οι οποίες ανέρχονταν στο ποσό των 700 ευρώ μηνιαίως. Το αυτοκίνητο αυτό, μετά τον εκτελωνισμό του, δεν το παρέλαβε ο ενάγων της από 10-6-2013 αγωγής, αλλά, με βάση τη μεταξύ τους συμφωνία, παρέμεινε στην έκθεση του καταστήματος της ως άνω εταιρίας του . …………. προς πώληση. Η άδεια κυκλοφορίας, όμως, εκδόθηκε στο όνομα του . …………., προς εξασφάλισή του, με την επισημείωση για την παρακράτηση της κυριότητας. Για το λόγο αυτό ο τελευταίος, υπέγραψε την από 5-1-2007 υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του Ν. 1599/1986, με την οποία δήλωνε ότι παραχωρεί το ως άνω όχημα στην εταιρεία με την επωνυμία «………» προς έκθεση και πώληση. Ουσιαστικά ο …….. προέβη στη σύναψη του ως άνω δανείου για να διευκολύνει τον . …………. και όχι για να αγοράσει το ανωτέρω αυτοκίνητο, το οποίο ουδέποτε το χρησιμοποίησε ο ίδιος, το χρησιμοποιούσαν όμως, ο πρώτος και δεύτερη των εναγόντων της από 26-2-2014 αγωγής για τις μετακινήσεις τους. Μέχρι και το μήνα Απρίλιο του έτους 2009, ο ……… κατέβαλε τις δόσεις του δανείου ανελλιπώς, καθώς και τα τέλη κυκλοφορίας και τα ασφάλιστρα του ανωτέρω οχήματος. Κατά το μήνα Ιούνιο του έτους 2009, για πρώτη φορά, ο ………., πληροφορήθηκε από την δανείστρια τράπεζα, ότι είχε καθυστερήσει η πληρωμή τριών δόσεων του δανείου. Για το λόγο αυτό ειδοποίησε τον . …………., ο οποίος τον ενημέρωσε ότι αντιμετώπιζε οικονομικό πρόβλημα λόγω της ραγδαίας πτώσης του τζίρου στην αγορά αυτοκινήτων, τον διαβεβαίωσε όμως ότι θα συνέχιζε κανονικά την πληρωμή των δόσεων με βάση τη συμφωνία τους. Ο τελευταίος όμως, κατέβαλε μόνο κάποιες δόσεις του δανείου από το μήνα Απρίλιο του έτους 2009 μέχρι και το μήνα Δεκέμβριο του έτους 2010. Εξαιτίας των συνεχών οχλήσεων από τη δανείστρια τράπεζα και προς αποτροπή λήψης εναντίον του αναγκαστικών μέτρων, τελικά το δάνειο αποπλήρωσε ο ………, ο οποίος για το σκοπό αυτό κατέβαλε το ποσό των 10.480 ευρώ για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων δόσεων και το ποσό των 14.077,15 ευρώ που αντιστοιχούσε στο υπόλοιπο του δανείου, τα οποία(ποσά) ο ίδιος ζημιώθηκε. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ……….. κατά το ανωτέρω διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από το με αριθμό …./16-04-2008 συμβόλαιο αγοραπωλησίας της συμβολαιογράφου Αθηνών …….., ο ……… είχε λάβει δάνειο από τη Τράπεζα «EFG Eurobank Ergasias ΑΕ», με εγγυητές τους γονείς του. Προς εξασφάλιση του δανείου αυτού είχε εγγραφεί προσημείωση υποθήκης σε δύο οριζόντιες ιδιοκτησίες και μια αποθήκη των εγγυητών, ενώ κατά την ημερομηνία υπογραφής του ως άνω συμβολαίου αυτός όφειλε υπόλοιπο από το ως άνω δάνειο ύψους 241.603,51 ευρώ. Πρέπει να σημειωθεί, ότι με τον εν λόγω συμβόλαιο αγοραπωλησίας η μητέρα του, ……….., ενεργώντας ατομικά και ως πληρεξουσία και αντιπρόσωπος του συζύγου της . …………., με βάση το υπ’ αριθμ. …/03-03-2008 συμβολαιογραφικό πληρεξούσιο και ενώ ο τελευταίος είχε ήδη αποβιώσει την 17-3-2008, μεταβίβασε στο …………., τις ως άνω οριζόντιες ιδιοκτησίες έναντι τιμήματος που ο τελευταίος υποσχέθηκε να καταβάλει από προϊόν δανείου που είχε σκοπό να καταρτίσει μέχρι την 16-5-2008. Από το ίδιο συμβολαιογραφικό έγγραφο προκύπτει ότι το μεγαλύτερο ποσό του συμφωνηθέντος τιμήματος (112.183 ευρώ) εδικαιούτο να λάβει ο ήδη αποβιώσας πατέρας του. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι ο ………, ως εκπρόσωπος και διαχειριστής της εταιρίας με την επωνυμία «………..» συνέταξε την από 25-6-2008 υπεύθυνη δήλωση, απευθυνόμενη προς τη Διεύθυνση Συγκοινωνιών της Νομαρχίας Πειραιά, στην οποία δήλωνε ψευδώς ότι με την ιδιότητα του πωλητή παραχωρεί την πλήρη κυριότητα του οχήματος στον ενάγοντα της από 10-6-2013 αγωγής, . …………., λόγω ολοσχερούς εξόφλησης του τιμήματος, αίροντας δηλαδή την παρακράτηση της κυριότητας του αυτοκινήτου και ότι εξουσιοδοτεί τον . …………. να προβεί στη μεταβίβαση του ως άνω ΙΧΕ. αυτοκινήτου. Πλην όμως το δάνειο για την αγορά του αυτοκινήτου δεν είχε ακόμη εξοφληθεί. Περαιτέρω ο ………, την 25-6-2008 κατάρτισε υπεύθυνη δήλωση του άρθρου 8 του ν. 1599/1986, σύμφωνα με την οποία φερόταν ο ………, να εξουσιοδοτεί τον .. …………., υπάλληλο της εταιρείας με την επωνυμία «………», να προβεί στη μεταβίβαση του ως άνω οχήματος, το οποίο είχε αγοράσει. Η υπογραφή, όμως, στη θέση του δηλούντος . …………., δεν έχει τεθεί από τον ίδιο, αλλά, εν αγνοία του και χωρίς τη συναίνεσή του, από τον . …………., με σκοπό ο τελευταίος να παραπλανήσει τους αρμοδίους υπαλλήλους της Δ/νσης Συγκοινωνιών. Εξάλλου την 25-6-2008 η ως άνω εταιρεία δεν είχε την κυριότητα του οχήματος για να την παραχωρήσει στον ενάγοντα της 10-6-2013 αγωγής, . …………., καθώς όπως προαναφέρθηκε με τους όρους 4 και 9 της σύμβασης δανείου, αυτή είχε εκχωρηθεί στην δανείστρια τράπεζα μέχρι την ολοσχερή αποπληρωμή του τιμήματος. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι στην ανωτέρω υπεύθυνη δήλωση, το γνήσιο της υπογραφής του . …………., έχει βεβαιωθεί από τον τρίτο ενάγοντα της 26-2-2014 αγωγής, . …………., ο οποίος κατά την ένδικη περίοδο υπηρετούσε ως Αρχιφύλακας στην Υποδιεύθυνση Τροχαίας Αθηνών, όπως όμως αποδείχθηκε και συνομολογείται από τον ίδιο, αυτός βεβαίωσε ψευδώς το γνήσιο εκτός της υπηρεσίας του, στο κατάστημα της εταιρίας με την επωνυμία «………….» χωρίς την παρουσία του φερόμενου ως δηλούντος και εν αγνοία του τελευταίου, εξαιτίας της φιλικής σχέσης που είχε με τον . …………. και προς διευκόλυνσή του. Με τις ανωτέρω υπεύθυνες δηλώσεις, ο πρώτος ενάγων της από 26-2-2014 αγωγής, ………., αρχικά μεταβίβασε το ανωτέρω αυτοκίνητο, την 30-6-2008, από την εταιρεία του με την επωνυμία «………..», στην εταιρεία με την επωνυμία «………..», στη συνέχεια, την 30-3-2009, το ανωτέρω αυτοκίνητο μεταβιβάστηκε πάλι στην εταιρεία του, ακολούθως, την 16-4-2009, μεταβιβάστηκε στην δεύτερη ενάγουσα της από 26-2-2014 αγωγής, …………., σύζυγό του και τελικά την 7-5-2009 μεταβιβάστηκε εκ νέου στην «……….». Τις ανωτέρω μεταβιβάσεις τις αγνοούσε ο ενάγων της από 10-6-2013 αγωγής, ……., ο οποίος δήλωνε ως περιουσιακό του στοιχείο το ως άνω όχημα, στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος των ετών 2008, 2009 και 2010. Όταν πληροφορήθηκε τα ανωτέρω άσκησε την από 5-8-2011 με Α.Β.Μ. ………. μήνυσή του κατά των τριών εναγόντων της από 26-2-2014 αγωγής-εναγομένων της από 10-6-2013 αγωγής, σε βάρος των οποίων ασκήθηκε, από τον αρμόδιο Εισαγγελέα, ποινική δίωξη για τα αδικήματα της πλαστογραφίας, της απάτης, της ψευδούς βεβαίωσης και της ηθικής αυτουργίας σε αυτή. Οι ανωτέρω παραπέμφθηκαν ενώπιον του Α’ Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πειραιώς, το οποίο με την υπ’ αριθμ. ΑΤ 5348/14-10-2013, ΑΤ 5349/15-10-2013, ΑΤ 5619/24-10-2013 απόφασή του, τους κήρυξε αθώους για τις αποδιδόμενες σε αυτούς πράξεις. Κατόπιν ασκήσεως εφέσεως από τον Εισαγγελέα Εφετών Πειραιώς, οι ως άνω παραπέμφθηκαν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πειραιώς, το οποίο με την υπ’αριθμ. 985,1089/2015 απόφασή του, η οποία κατέστη αμετάκλητη, κήρυξε ένοχο τον . …………. για τις αξιόποινες πράξεις της ηθικής αυτουργίας σε ψευδή βεβαίωση, της πλαστογραφίας, της ψευδούς υπεύθυνης δήλωσης και της απάτης και του επέβαλε ποινή φυλάκισης ενός έτους για την πρώτη πράξη και ποινή έξι μηνών για κάθε μία από τις άλλες πράξεις και ένοχο τον . …………., με το ελαφρυντικό του άρθρ. 84§2α Π.Κ, για τις πράξεις της ψευδούς βεβαίωσης, της απλής συνδρομής σε χρήση πλαστού και της απλής συνδρομής σε απάτη και του επέβαλε ποινή φυλάκισης έξι μηνών για κάθε πράξη, ενώ κήρυξε αθώα την ………. για τις αποδιδόμενες σε αυτή πράξεις. Πλην όμως κατά την κατάθεση της μήνυσης αυτής, ο ενάγων της από 10-6-2013 αγωγής-εναγόμενος της 26-2-2014 αγωγής, ……., δεν μπορούσε να γνωρίζει εκ των προτέρων αν η …………. εμπλεκόταν ή όχι στις ανωτέρω παράνομες πράξεις, καθώς η ίδια, η οποία εξαιτίας της μακροχρόνιας παραμονής της στην Ελλάδα, γνώριζε αρκετά καλά την ελληνική γλώσσα, επισκεπτόταν τακτικά την επιχείρηση του συζύγου της, χρησιμοποιούσε το ένδικο όχημα για τις μετακινήσεις της και σε αυτή μεταβιβάστηκε το ανωτέρω όχημα την 16-4-2009 και ως εκ τούτου ο ενάγων της από 10-6-2913 αγωγής, ………, με την υποβολή της ως άνω μήνυσης δεν είχε πρόθεση να βλάψει την τιμή και την υπόληψή της. Με βάση τα προαναφερόμενα τα όσα ισχυρίστηκε ο εναγόμενος της από 26-2-2014 αγωγής, ………., με την από 5-8-2011 μήνυσή του, την από 11-8-2011 κατάθεσή του και το από 11-8-2011 υπόμνημά του ενώπιον της Πταισματοδίκου Πειραιώς, με το οποίο, κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, διευκρίνισε την εν λόγω μήνυσή του και την αντίθετη από 10-6-2013 αγωγή του, ήταν αληθή, αφού οι πρώτος και τρίτος των εναγόντων, …… και ……….. αντίστοιχα, της από 2-4-2014 αγωγής διέπραξαν τις ως άνω αξιόποινες πράξεις, για τις οποίες με την προαναφερόμενη υπ’αριθμ. 985,1089/2015 αμετάκλητη απόφαση Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Πειραιώς κηρύχθηκαν ένοχοι και ο ισχυρισμός των τελευταίων ότι το περιεχόμενο των ως άνω εγγράφων είναι καθ’ ολοκληρίαν ψευδές και άκρως συκοφαντικό και δυσφημιστικό γι’ αυτούς είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Επομένως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση κατέληξε στην ίδια κρίση και απέρριψε την από 26-2-2014 αγωγή, έστω και με διαφορετική εν μέρει αιτιολογία, η οποία αντικαθίσταται από την παρούσα (άρθρ. 534 Κ.Πολ.Δ.), ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων και οι περί του αντιθέτου σχετικοί λόγοι των εφέσεων πρέπει να απορριφθούν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι. Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι, συνεπεία της ως άνω αδικοπρακτικής συμπεριφοράς του πρώτου και τρίτου των εναγομένων της από 10-6-2013 αγωγής, . …………. και …….. αντιστοίχως, ο ενάγων της ιδίας αγωγής, ……, ζημιώθηκε το ποσό των 24.557,15 ευρώ, το οποίο αναγκάστηκε να καταβάλει για την αποπληρωμή του δανείου μετά και τη μεταβίβαση του αυτοκινήτου. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, υπάρχει νόμιμη και βάσιμη αξίωση του ενάγοντος της από 10-6-2013 αγωγής σε βάρος των πρώτου και τρίτου των εναγομένων της ιδίας αγωγής για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, που υπέστη από την αδικοπρακτική συμπεριφορά των τελευταίων. Ενόψει των συνθηκών που έλαβε χώρα η αδικοπρακτική συμπεριφορά του πρώτου και τρίτου των εναγομένων της ως άνω αγωγής, της έκτασης της ζημίας του ενάγοντος, της βαρύτητας του πταίσματος του πρώτου και τρίτου των εναγομένων, της κοινωνικής και οικονομικής κατάστασης των μερών, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να επιδικαστεί στο ενάγοντα το ποσό των 3.000 ευρώ, ως χρηματική ικανοποίηση για την αποκατάσταση της ηθικής βλάβης που υπέστη. Επομένως το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλουμένη απόφαση έκρινε τα ίδια και επιδίκασε στον ενάγοντα της από 10-6-2013, . …………., για τις ως άνω αιτίες τα προαναφερόμενα ποσά, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου και την εκτίμηση των αποδείξεων και οι περί του αντιθέτου σχετικοί λόγοι των εφέσεων πρέπει να απορριφθούν ως κατ’ ουσίαν αβάσιμοι. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω και δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος λόγος έφεσης προς έρευνα, πρέπει να απορριφθούν οι εφέσεις ως κατ’ ουσίαν αβάσιμες, να καταδικασθούν οι εκκαλούντες κάθε έφεσης στα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας και να διαταχθεί, κατ’ άρθρο 495 παρ. 4 Κ.Πολ.Δ. η εισαγωγή στο Δημόσιο Ταμείο των παραβόλων, που καταβλήθηκαν.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Συνεκδικάζει κατ’ αντιμωλίαν των διαδίκων τις α)από 5-6-2019 (αριθμ. εκθ. καταθ. ……../2019) και β) από 5-6-2019 (αριθμ. εκθ. καταθ. ………/2019) εφέσεις κατά της υπ’ αριθμ. 1456/2019 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Δέχεται τυπικά τις εφέσεις.
Απορρίπτει αυτές κατ’ ουσίαν.
Διατάσσει την εισαγωγή των παραβόλων, που κατατέθηκαν, στο Δημόσιο Ταμείο.
Καταδικάζει τους εκκαλούντες κάθε έφεσης στα δικαστικά έξοδα του εφεσιβλήτου του παρόντος βαθμού δικαιοδοσίας, τα οποία ορίζει σε εξακόσια (600) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 16 Μαρτίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ