Αριθμός απόφασης 138/2021

ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

2ο ΤΜΗΜΑ

ΤΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Αριθμός Απόφασης

138 /2021

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ

Αποτελούμενο από το Δικαστή Ελευθέριο Γεωργίλη, Εφέτη, ο οποίος ορίστηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιά και τη Γραμματέα Τ.Λ.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Οι από 18.12.2019 δύο εφέσεις των εν μέρει ηττηθέντων ενάγουσας και εναγόμενων αντίστοιχα, κατά της οριστικής απόφασης 3678/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την τακτική διαδικασία και με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή η από 7.7.2015 αγωγή της πρώτης, έχουν ασκηθεί νομότυπα και εμπρόθεσμα (άρθρα 495 §§1, 2, 511, 513 §1β, 516 §1, 517 και 518 §1 του Κ.Πολ.Δ.). Περαιτέρω, αρμοδίως φέρονται για συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρο 19 του Κ.Πολ.Δ., όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 4 §2 του ν. 3994/2011), ενώ έχουν κατατεθεί τα σχετικά παράβολα για κάθε μία, κατ’ άρθρο 495 §3Α. περ. β´ του Κ.Πολ.Δ. Πρέπει, επομένως, να γίνουν τυπικά δεκτές (άρθρο 532 του ίδιου Κώδικα) και, αφού συνεκδικαστούν, διότι υπάγονται στην ίδια διαδικασία, είναι συναφείς μεταξύ τους και, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, διευκολύνεται και επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης (άρθρα 31 και 246 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθούν περαιτέρω, ως προς το παραδεκτό και βάσιμο των λόγων τους (άρθρο 533 §1 του ίδιου Κώδικα), κατά την ίδια ως άνω διαδικασία.

ΙΙ. Η ενάγουσα …….. συζ. …….. …….. ισχυρίστηκε με την από 7.7.2015 αγωγή, ότι με τις εναγόμενες είναι συγκύριοι, κατά τα αναφερόμενα ποσοστά εξ αδιαιρέτου, της ειδικά περιγραφόμενης διώροφης οικοδομής, που βρίσκεται επί της οδού ……. και ……… του Δήμου Νίκαιας – Αγ. Ιωάννη Ρέντη Αττικής, αποτελείται δε, από ένα ισόγειο διαμέρισμα, διαμέρισμα πρώτου ορόφου και δωμάτιο με λουτρό στο δεύτερο όροφο, την κυριότητα της οποίας απέκτησε με τον αναφερόμενο τρόπο. Ότι οι εναγόμενες, αν και συγκυρίες, κάνουν αποκλειστικά χρήση των ως άνω οριζόντιων ιδιοκτησιών, αρνούνται δε να της καταβάλουν την ανάλογη με το ποσοστό του δικαιώματός της μερίδα από το όφελος που αποκόμισαν, κατά το χρονικό διάστημα από τον Ιούλιο του 2010 έως και τον Ιούνιο του 2015, με βάση τη μισθωτική του αξία, που ανέρχεται στα ειδικά αναφερόμενα ποσά το μήνα. Κατόπιν τούτων, ζήτησε να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να της καταβάλουν, ανάλογα με τα ποσοστά συγκυριότητάς τους (14,366% και 43,098% αντίστοιχα), με βάση το δικό της ποσοστό (42,535%), το ποσό των 5.984,66 ευρώ η πρώτη και αυτό των 17.953,99 ευρώ η δεύτερη. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, δικάζοντας αντιμωλία των διαδίκων, με την εκκαλούμενη οριστική απόφασή του, αφού έκρινε ορισμένη και νόμιμη την αγωγή, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 785, 786, 787, 789, 792 §2, 962 και 1113 του Α.Κ., τη δέχθηκε εν μέρει και ως ουσιαστικά βάσιμη και υποχρέωσε την πρώτη εναγόμενη να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 3.834 ευρώ και τη δεύτερη αυτό των 11.502 ευρώ. Ήδη, κατά της απόφασης αυτής παραπονούνται τόσο η ενάγουσα, όσο και οι εναγόμενες για τους διαλαμβανόμενους στις ως άνω εφέσεις τους λόγους, που ανάγονται σε πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων η πρώτη και εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και πλημμελή εκτίμηση των αποδείξεων η δεύτερη και ζητούν την εξαφάνισή της, ώστε, κατά τη μεν ενάγουσα να γίνει δεκτή η αγωγή στο σύνολό της, κατά τις δε εναγόμενες, να απορριφθεί η αγωγή στο σύνολό της, άλλως να μεταρρυθμιστεί.

ΙΙΙ. Από το συνδυασμό των άρθρων 785, 786, 787, 792 §2, 961, 962 και 1113 του Α.Κ. προκύπτει, ότι, σε περίπτωση αποκλειστικής χρήσης του κοινού αντικειμένου από τον ένα από τους κοινωνούς, δικαιούνται οι υπόλοιποι και αν δεν προέβαλαν αξίωση περί σύγχρησης, να απαιτήσουν, από αυτόν που κάνει αποκλειστική χρήση, ανάλογη μερίδα από το όφελος, που αυτός αποκόμισε και το οποίο συνίσταται στην αξία της χρήσης του κοινού. Ειδικότερα, προκειμένου περί αστικού ακινήτου, το όφελος αυτό συνίσταται στην κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης μισθωτική αξία της μερίδας των εκτός χρήσης κοινωνών, η οποία δεν αποτελεί μίσθωμα, αφού δεν υπάρχει μισθωτική σχέση, αλλά αποδοτέα, ως αποζημίωση, κατά τις ανωτέρω διατάξεις, ωφέλεια. Συνεπώς, στη σχετική αγωγή αποζημίωσης, καθώς και στην απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας που θα εκδοθεί, αρκεί, για την πληρότητα και το ορισμένο αυτής, να αναφέρεται το κοινό ακίνητο, η επ’ αυτού μερίδα του ενάγοντος, ότι ο εναγόμενος έκανε, κατά τον επίδικο χρόνο, αποκλειστική χρήση του κοινού ακινήτου και επίσης, το, κατά τον επίδικο χρόνο, όφελος του εναγομένου κοινωνού από την αποκλειστική χρήση του κοινού ακινήτου, συνιστάμενο στην αξία αυτής, η οποία, προκειμένου περί αστικού ακινήτου, ταυτίζεται με την μισθωτική αξία του μεριδίου του εκτός χρήσης κοινωνού, της οποίας συνεπώς, αρκεί η αναφορά (Α.Π. 802/2017 και Α.Π. 187/2015 Τ.Ν.Π. “ΝΟΜΟΣ”).

ΙV. Στην προκείμενη περίπτωση με τον πρώτο λόγο της από 18.12.2019 έφεσης οι Β´ εκκαλούσες εκθέτουν ότι η αγωγή έπρεπε να απορριφθεί ως αόριστη, διότι δεν ανέφερε ακριβή και σταθερά στοιχεία, που προσδιορίζουν τη συγκεκριμένη περιοχή, το μίσθωμα του κάθε διαμερίσματος και μηνιαία προσαύξηση του μισθώματος, καθώς και τα στοιχεία εκείνα, που καθιστούν το αιτούμενο μίσθωμα επακριβώς ορισμένο και σταθερό και όχι δυνητικό και αόριστο. Ωστόσο, η αγωγή είναι επαρκώς ορισμένη, αφού, σύμφωνα και με όσα αναφέρονται στη μείζονα σκέψη, έχει όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για το ορισμένο της (το κοινό ακίνητο, τη μερίδα της ενάγουσας σ’ αυτό, ότι οι εναγόμενες έκαναν, κατά τον επίδικο χρόνο, αποκλειστική χρήση του κοινού ακινήτου, καθώς και το, κατά τον χρόνο αυτό, όφελος των εναγομένων κοινωνών από την αποκλειστική χρήση του). Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο απέρριψε τον ανωτέρω ισχυρισμό των εκκαλούντων αυτών, δεν έσφαλε ως προς την εφαρμογή του νόμου, απορριπτόμενου ως ουσιαστικά αβάσιμου του σχετικού λόγου της έφεσης.

V. Ως προς τους λοιπούς λόγους των εφέσεων, από την επανεκτίμηση των ένορκων καταθέσεων α) των μαρτύρων απόδειξης και ανταπόδειξης, που εξετάστηκαν, με επιμέλεια των διαδίκων, στο ακροατήριο του Ειρηνοδικείου Νίκαιας, το οποίο κήρυξε εαυτό αναρμόδιο να δικάσει την υπόθεση και περιέχονται στα πρακτικά του με αριθμό 35/2017 και β) του μάρτυρα απόδειξης, που εξετάστηκε ενώπιον του πρωτοβάθμιου δικαστηρίου και περιέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά δημόσιας συνεδρίασής του, την επισκόπηση των προσκομιζόμενων φωτογραφιών, των οποίων η γνησιότητα δεν αμφισβητείται (άρθρα 444 §1γ΄, 448 §2 και 457 §4 του Κ.Πολ.Δ.), καθώς και απ’ όλα τα έγγραφα, που οι διάδικοι επικαλούνται και προσκομίζουν νόμιμα, είτε προς άμεση είτε προς έμμεση απόδειξη (σημειωτέον ότι η τυχόν αναφορά πιο κάτω ορισμένων από τα έγγραφα αυτά είναι απλώς ενδεικτική, αφού δεν παραλείφθηκε κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της ένδικης διαφοράς – Α.Π. 386/2015 και Α.Π. 1001/2012 αμφότερες στην Τ.Ν.Π.“ΝΟΜΟΣ”), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Οι διάδικοι είναι συγκύριοι μίας διώροφης οικοδομής, κατά ποσοστό 42,535% η εφεσίβλητη, 14,366% η πρώτη εκκαλούσα και 43,098% η δεύτερη εκκαλούσα, που βρίσκεται στη Νίκαια Αττικής, στη συμβολή των οδών …….. . (πρώην .) και παρόδου … και αποτελείται: α) από ισόγειο διαμέρισμα επιφάνειας 62,40 τ.μ., με δύο δωμάτια, χωλ, λουτρό και κουζίνα και β) διαμέρισμα του πρώτου ορόφου, επιφάνειας επίσης 62,40 τ.μ., με δύο δωμάτια, χωλ, λουτρό και κουζίνα, καθώς και ένα δωμάτιο με λουτρό, που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο, επιφάνειας 10 τ.μ. Το ανωτέρω ακίνητο έχει ΚΑΕΚ ………….., έχει υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3741/1929 και των άρθρων 1002 και 1117 του Α.Κ. περί σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, δυνάμει της πράξης σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας και διανομής ανεγερθέντων κτισμάτων ……/18.8.1975 του Συμβολαιογράφου Νίκαιας …….., που μεταγράφηκε νόμιμα στα βιβλία μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Νίκαιας (τ. ….., α.α. …..). Σημειωτέον ότι τα ανωτέρω συνομολογούνται από τους διαδίκους. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι, κατά το επίδικο χρονικό διάστημα (1.7.2010 έως 1.7.2015), οι εφεσίβλητες – …….. χήρα …….. …….. και . …….. – χρησιμοποιούν τις ως άνω οριζόντιες ιδιοκτησίες αποκλειστικά γι’ αυτές. Συγκεκριμένα, εκμισθώνουν το διαμέρισμα του ισόγειου ορόφου και χρησιμοποιούν οι ίδιες, ως κύρια κατοικία τους, το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου και το δωμάτιο με το λουτρό, που βρίσκεται στο δεύτερο όροφο. Εντούτοις, δεν αποδίδουν στην εκκαλούσα …….. συζ. … …….., κατά το ποσοστό της συγκυριότητας της, ούτε το ποσό από το ενοίκιο που εισπράττουν, ούτε το ανάλογο όφελος, που εξοικονόμησαν από το ποσοστό του δικαιώματος της τελευταίας στο επίκοινο και το οποίο συνίσταται στην αξία του επιπλέον της ιδανικής τους μερίδας. Επειδή πρόκειται για αστικό ακίνητο, το όφελος αυτό συνίσταται στην, κατά το χρόνο της αποκλειστικής χρήσης, μισθωτική αξία της μερίδας της τελευταίας, που αποκλείεται από τη χρήση και η οποία αποτελεί την αποδοτέα ωφέλεια. Η διώροφη οικοδομή στην οποία βρίσκονται τα διαμερίσματα έχει κτιστεί το έτος 1975, είναι κοντά στην πλατεία της … και των λεωφορείων που εξυπηρετούν τον Πειραιά, καθώς και σε εμπορικούς δρόμους της Νίκαιας και των υπηρεσιών της πόλης. Εξάλλου, μετά το 2010, λόγω της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα, έχουν μεταβληθεί οι οικονομικές συνθήκες, γεγονός που επηρέασε και τα μισθώματα των ακινήτων. Κατόπιν τούτων και αφού ληφθούν υπόψη τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις μισθωτικές συνθήκες της περιοχής, αλλά και με βάση τις αρχές της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, που επιβάλλουν την ύπαρξη αντιστοιχίας μεταξύ της αποζημίωσης, που καταβάλλει ο κοινωνός, οποίος κάνει αποκλειστική χρήση του ακινήτου και της μισθωτικής αξίας αυτού, το Δικαστήριο κρίνει ότι η μισθωτική αξία των υπό κρίση οριζόντιων ιδιοκτησιών ανέρχεται: 1) για το ισόγειο διαμέρισμα α) για το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 31.12.2010 στο ποσό των 280 ευρώ μηνιαίως, β) για το χρονικό διάστημα από 1.1.2011 έως 30.4.2014 στο ποσό των 250 ευρώ μηνιαίως και γ) για το χρονικό διάστημα από 1.5.2014 έως 30.6.2015 στο ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως, όσο δηλαδή αποδείχθηκε, σύμφωνα και με τα σχετικά έντυπα Ε2, ότι οι εφεσίβλητες το εκμίσθωναν στον μισθωτή ……….., ο οποίος διέμενε με άλλους τρεις ομοεθνείς του και 2) για το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου με το δώμα των 10 τ.μ. στο δεύτερο όροφο α) για το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 31.12.2010 στο ποσό των 370 ευρώ μηνιαίως, β) για το χρονικό διάστημα από 1.1.2012 έως 30.4.2014 στο ποσό των 350 ευρώ μηνιαίως και γ) για το χρονικό διάστημα από 1.5.2014 έως 30.6.2015 στο ποσό των 320 ευρώ μηνιαίως. Σημειωτέον ότι λόγω της οικονομικής κρίσης, που έπληξε τη χώρα, όχι μόνο δεν αυξανόταν η μισθωτική αξία των ως άνω διαμερισμάτων, αλλά έβαινε μειούμενη. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, που έκρινε ότι, κατά το χρονικό διάστημα από 1.5.2014 έως 30.6.2015, το διαμέρισμα του ισόγειου ορόφου, είχε μισθωτική αξία 250 ευρώ μηνιαίως και αυτό του πρώτου ορόφου με το δώμα των 10 τ.μ. στο δεύτερο όροφο είχε μισθωτική αξία 350 ευρώ, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός κατά τούτο ο σχετικός λόγος της έφεσης των Β´ εκκαλούντων. Επιπλέον, το ίδιο δικαστήριο, κρίνοντας ότι, κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 31.12.2010, το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου με το δώμα των 10 τ.μ. στο δεύτερο όροφο είχε μισθωτική αξία 350 ευρώ, μηνιαίως, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και πρέπει να γίνει δεκτός κατά τούτο ο σχετικός λόγος της έφεσης της Α´ εκκαλούσας. Αντίθετα, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο, κατά τον υπολογισμό της μισθωτικής αξίας του διαμερίσματος του πρώτου ορόφου, όπως και το Δικαστήριο τούτο, έλαβε υπόψη του, για τη μισθωτική του αξία και τη χρήση του δωματίου με λουτρό, που υπάρχει στο δεύτερο όροφο και πρέπει να απορριφθεί ο σχετικός λόγος της έφεσης της Α´ εκκαλούσας. Περαιτέρω, οι εφεσίβλητες – εκκαλούσες …….. χήρα …….. …….. και . …….., εξαιτίας της αποκλειστικής χρήσης που έκαναν στο επίκοινο, οφείλουν να καταβάλουν, ως αποζημίωση, το όφελος που εξοικονόμησαν από το εξ αδιαιρέτου ποσοστό της εκκαλούσας – εφεσίβλητης ……… συζ. .. …….. (42,535%), κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 1.7.2015. Ειδικότερα, α) για το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 31.12.2010, έλαβαν ποσό 1.680 ευρώ (280 ευρώ Χ 6 μήνες) για το ακίνητο του ισογείου και εξοικονόμησαν ποσό 2.220 ευρώ (370 ευρώ Χ 6 μήνες) από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου και το δωμάτιο του δευτέρου ορόφου, β) για το χρονικό διάστημα από 1.1.2011 έως 30.4.2014, έλαβαν ποσό 10.000 ευρώ (250 ευρώ Χ 40 μήνες) για το ακίνητο του ισογείου και εξοικονόμησαν ποσό 14.000 ευρώ (350 ευρώ Χ 40 μήνες) από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου και το δωμάτιο του δευτέρου ορόφου και γ) για το χρονικό διάστημα από 1.5.2014 έως 30.6.2015 έλαβαν ποσό 2.800 ευρώ (200 ευρώ Χ 14 μήνες) για το ακίνητο του ισογείου και εξοικονόμησαν ποσό 4.480 ευρώ (320 ευρώ Χ 14 μήνες) από το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου και το δωμάτιο του δευτέρου ορόφου, συνολικά δε, έλαβαν και εξοικονόμησαν (και από τα δύο διαμερίσματα), ποσό 35.180 ευρώ. Από το ποσό αυτό, με βάση το ποσοστό των Β´ εκκαλούντων – εφεσίβλητων στα διαμερίσματα αυτά (14,366% και 43,098% αντίστοιχα), έπρεπε να λάβουν η πρώτη – …….. χήρα …….. …….. ποσό 5.053,96 ευρώ και η δεύτερη – . …….. ποσό 15.161,88 ευρώ. Κατά συνέπεια, το ποσό που αντιστοιχεί στο ποσοστό της Α´ εκκαλούσας – εφεσίβλητης ……… συζ. …….. …….. (42,366%) ανέρχεται σε 14.964,16 ευρώ. Από το τελευταίο αυτό ποσό, οι εφεσίβλητες – εκκαλούσες οφείλουν να της καταβάλουν, με βάση τα ποσοστά συγκυριότητάς τους, το ποσό των 3.741,04 και 11.223,12 ευρώ αντίστοιχα. Επομένως, το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, το οποίο με την εκκαλούμενη απόφαση, υποχρέωσε τις εφεσίβλητες να καταβάλουν στην Α´ εκκαλούσα το ποσό των 3.834 και 11.502 ευρώ αντίστοιχα, εσφαλμένα εκτίμησε τις αποδείξεις και πρέπει να γίνουν δεκτοί οι σχετικοί λόγοι των εφέσεων τόσο της τελευταίας (ως προς την επιδίκαση μεγαλύτερης αποζημίωσης κατά το χρονικό διάστημα από 1.7.2010 έως 31.12.2010, για το διαμέρισμα του πρώτου ορόφου με το δώμα των 10 τ.μ. στο δεύτερο όροφο), όσο και των πρώτων (για την επιδίκαση αποζημίωσης μικρότερου ποσού, κατά το χρονικό διάστημα από 1.5.2014 έως 30.6.2015, για το διαμέρισμα του ισόγειου ορόφου, όσο και αυτού του πρώτου ορόφου με το δωμάτιο των 10 τ.μ. στο δεύτερο όροφο).

VΙ. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη οριστική απόφαση 3678/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά και, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το παρόν Δικαστήριο (άρθρο 535 §1 του Κ.Πολ.Δ.), να ερευνηθεί η από 7.7.2015 αγωγή, να γίνει αυτή εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσία βάσιμη και να υποχρεωθούν οι εναγόμενες να καταβάλουν στην ενάγουσα τα ανωτέρω ποσά των 3.741,04 και 11.223,12 ευρώ αντίστοιχα, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής. Περαιτέρω, εφόσον έγιναν δεκτές οι εφέσεις και εξαφανίστηκε η εκκαλούμενη απόφαση, πρέπει να διαταχθεί η επιστροφή στις εκκαλούσες του παραβόλου των εκατό (100) ευρώ, που κατέθεσαν αυτή στην Α´ έφεση με το ηλεκτρονικό παράβολο με αριθμό ……… και αυτές στην Β´ έφεση με το ηλεκτρονικό παράβολο με αριθμό …………. Και τούτο διότι, εάν το ένδικο μέσο γίνει δεκτό και εξαφανισθεί εν όλω ή εν μέρει η απόφαση, ο διάδικος που το άσκησε θεωρείται, για την τύχη του κατατεθέντος παραβόλου, νικήσας, κατ’ άρθρο 495 του Κ.Πολ.Δ. (εφόσον η νίκη του καταθέσαντος το παράβολο πρέπει να κρίνεται σε σχέση με το διατακτικό της απόφασης που εκδίδεται επί του ενδίκου μέσου) και δικαιούται να του επιστραφεί, ανεξαρτήτως αν η τελική κρίση του δικαστηρίου επί της ουσίας της υπόθεσης είναι ή όχι ευνοϊκή γι’ αυτόν (Α.Π. 532/2016 Τ.Ν.Π. «Νόμος»). Τέλος, πρέπει να καταδικαστούν οι εναγόμενες, ανάλογα με την έκταση της ήττας τους, στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, κατόπιν του σχετικού αιτήματός της και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας (άρθρα 178 §1, 183, 191 §2 Κ.Πολ.Δ., 63 §1 περ. i στοιχ. α, β, 68 §1 και 69 §1 του ν. 4194/2013), κατά τα οριζόμενα ειδικότερα στο διατακτικό. Σημειωτέον ότι η διάταξη για τα δικαστικά έξοδα, με την οποία ο εναγόμενος – εκκαλών, ως ηττηθείς διάδικος, καταδικάζεται στην πληρωμή τους, επειδή έγινε εν μέρει δεκτή η αγωγή του ενάγοντος – εφεσίβλητου, δεν αντιφάσκει με τη διάταξη με την οποία γίνεται δεκτή η έφεσή του (εκκαλούντος) και εξαφανίζεται η εκκληθείσα πρωτόδικη απόφαση. Και τούτο, διότι, σύμφωνα με τα άρθρα 176 – 183 του Κ.Πολ.Δ., ως προς την τελική κατανομή των δικαστικών εξόδων των διαδίκων, καθιερώνεται η αρχή της ήττας, η οποία ισχύει και στο δεύτερο βαθμό δικαιοδοσίας, με συνέπεια, όταν το δευτεροβάθμιο δικαστήριο εκδικάζει την αίτηση παροχής έννομης προστασίας, να λογίζεται ως ηττηθείς διάδικος, που βαρύνεται με την πληρωμή των δικαστικών εξόδων, εκείνος ως προς τον οποίο αποβαίνει δυσμενής η κατάληξη της δίκης με την παραδοχή ή την απόρριψη της αίτησης, ανεξαρτήτως του αν άσκησε το ένδικο μέσο αυτός ή ο αντίδικός του (Α.Π. 692/2004 Ελλ.Δ/νη 2006, σελ. 1015).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

Συνεκδικάζει τις από α) 18.12.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ……../2019 και β) 18.12.2019 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………./2019 εφέσεις, αντιμωλία των διαδίκων.

Δέχεται τυπικά και κατ’ ουσία αυτές.

Εξαφανίζει την εκκαλούμενη οριστική απόφαση 3678/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιά, η οποία εκδόθηκε κατά την τακτική διαδικασία.

Κρατεί την υπόθεση και δικάζει την από 7.7.2015 και με αριθμό έκθεσης κατάθεσης ………/2015 αγωγή.

Υποχρεώνει τις εναγόμενες, …….. χήρα …….. …….. και …… …….., να καταβάλουν στην ενάγουσα, …….. συζ. …….. …….., η πρώτη το ποσό των τριών χιλιάδων εφτακοσίων σαράντα ενός ευρώ και τεσσάρων λεπτών (3.741,04) και η δεύτερη αυτό των έντεκα χιλιάδων διακοσίων είκοσι τριών ευρώ και δώδεκα λεπτών (11.223,12), τα ποσά δε αυτά, με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της αγωγής.

Διατάσσει την επιστροφή στην Α´ εκκαλούσα …….. συζ. …….. …….. και στις Β´ εκκαλούσες …….. χήρα …….. …….. και . …….. των κατατεθέντων από αυτές παραβόλων των εκατό (100) ευρώ, που αναφέρονται στο σκεπτικό. Και

Καταδικάζει τις εναγόμενες, …….. χήρα …….. …….. και . …….., στην πληρωμή μέρους της δικαστικής δαπάνης της ενάγουσας, ……….. συζ. …….. …….. και για τους δύο βαθμούς δικαιοδοσίας, την οποία καθορίζει στο ποσό των εφτακοσίων πενήντα (750) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια συνεδρίαση, στο ακροατήριό του, στις 4 Μαρτίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.

Ο ΔΙΚΑΣΤΗΣ                                    Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ