Αριθμός 216/2021
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΝΑΥΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Αποτελούμενο από τη Δικαστή, Χαρίκλεια Σαραμαντή, Εφέτη, η οποία ορίσθηκε από την Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διευθύνσεως του Εφετείου Πειραιώς, και από τη Γραμματέα Δ.Π.
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις ……………….., για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ των :
Α. ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ: ………ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Στέφανο Λύρα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ: Ναυτικής εταιρείας ……….εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Ανδρέα-Κωνσταντίνο Τζήμα.
Β. ΕΚΚΑΛΟΥΣΑΣ: Εταιρείας ……….εκπροσωπήθηκε δε από τον πληρεξούσιό της δικηγόρο Ανδρέα-Κωνσταντίνο Τζήμα.
ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΟΥ: ………. ο οποίος εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιό του δικηγόρο Στέφανο Λύρα (με δήλωση κατ΄ άρθρο 242 παρ 2 ΚΠολΔ).
Ο υπό στοιχ Α εκκαλών-Β εφεσίβλητος άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς την από 28.12.2017 (ΓΑΚ/ΕΑΚ ………/2017) αγωγή, επί της οποίας εκδόθηκε η υπ΄ αριθμ. 1570/2019 απόφαση του παραπάνω Δικαστηρίου, που δέχθηκε εν μέρει την αγωγή.
Την απόφαση αυτή προσέβαλαν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου ο υπό στοιχ Α ήδη εκκαλών (ενάγων) με την από 14.1.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς ……../2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ……./2020) έφεση και η υπό στοιχ Β ήδη εκκαλούσα (εναγόμενη) με την από 6.2.2020 (ΓΑΚ/ΕΑΚ Πρωτοδικείου Πειραιώς ……./2020, ΓΑΚ/ΕΑΚ Εφετείου Πειραιώς ………./2020) έφεση. Δικάσιμος των ως άνω εφέσεων ορίσθηκε αρχικά η 21η.5.2020, οπότε η συζήτησή τους ματαιώθηκε κατά τη διάρκεια της επιβολής του μέτρου της προσωρινής αναστολής της λειτουργίας των Δικαστηρίων λόγω της πανδημίας του κορωναϊού Covid-19 (από 13.3.2020 έως 31.5.2020). Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 74 παρ 2 του ν. 4690/2020 (ΦΕΚ Α 104/30-5-2020) περί αυτεπαγγέλτου ορισμού δικασίμου προς συζήτηση αυτών των υποθέσεων, τις διατάξεις των άρθρων 1, 2 και 3 του Κανονισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας του Εφετείου Πειραιώς και τις υπ΄ αριθμ. 37/2020 και 54/2020 Πράξεις του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Εφετείου Πειραιώς, η προκειμένη υπόθεση επανεισάγεται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας απόφασης.
Η υπόθεση εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το οικείο πινάκιο και συζητήθηκε.
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος του υπό στοιχ Α εκκαλούντος-Β εφεσιβλήτου, ο οποίος παραστάθηκε με δήλωση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου, ανέπτυξε τις απόψεις του με τις έγγραφες προτάσεις που προκατέθεσε και ο πληρεξούσιος δικηγόρος της υπό στοιχ Α εφεσίβλητης και της υπό στοιχ Β εκκαλούσας, αφού έλαβε το λόγο από την Πρόεδρο, αναφέρθηκε στις έγγραφες προτάσεις που κατέθεσε.
ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΚΑΙ ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Οι κρινόμενες αντίθετες, με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως α)……/10-2-2020 και β) ……./13-2-2020, εφέσεις της εκκαλούσας- εναγομένης εταιρίας και του εκκαλούντος-ενάγοντος αντίστοιχα που στρέφονται κατά της με αριθμό 1570/2019 οριστικής απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, που εκδόθηκε αντιμολία των διαδίκων με την ειδική διαδικασία των περιουσιακών (εργατικών) διαφορών (άρθρα 614 παρ. 3 και 621 επομ. ΚΠολΔ και 82 ΚΙΝΔ) και δέχθηκε μερικά ως ουσιαστικά βάσιμη την από 28-12-2017 και με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ………./29.12.2017 αγωγή, ασκήθηκαν νομότυπα και εμπρόθεσμα ( άρθρα 495, 511, 513, 516 παρ. 1, 517 , 518 παρ. 2 και 520 ΚΠολΔ), δεδομένου ότι από τα έγγραφα της δικογραφίας δεν προκύπτει ούτε οι διάδικοι επικαλούνται επίδοση της εκκαλούμενης απόφασης ενώ δεν παρήλθε διετία από την δημοσίευσή της, φέρονται δε παραδεκτά προς εκδίκαση ενώπιον του παρόντος, αρμόδιου, Δικαστηρίου (άρθρο 19 ΚΠολΔ). Πρέπει, επομένως, οι ένδικες εφέσεις να γίνουν τυπικά δεκτές και, αφού ενωθούν και συνεκδικαστούν, με σκοπό την διευκόλυνση και επιτάχυνση της διεξαγωγής της δίκης (άρθρα 246, 524 παρ. 1 εδαφ. α και 591 παρ. 1 εδαφ. α ΚΠολΔ), να εξεταστούν περαιτέρω, με την ίδια ως άνω ειδική διαδικασία, προκειμένου να ερευνηθούν ως προς το παραδεκτό και το βάσιμο των λόγων τους, μέσα στα διαγραφόμενα από αυτούς όρια (άρθρα 532, 533 παρ. 1 και 591 παρ. 1 εδαφ. α ΚΠολΔ) χωρίς να απαιτείται για το παραδεκτό τους η κατάθεση του παραβόλου της παρ. 4 του άρθρου 495 ΚΠολΔ, λόγω της φύσεως της διαφοράς ως εργατικής.
Ο ενάγων με την από 28-12-2017 αγωγή του ισχυρίστηκε ότι ναυτολογήθηκε στις 7-7-2016 με την ειδικότητα του Β΄ μηχανικού και απασχολήθηκε, κατά τα αναφερόμενα στο δικόγραφό της, χρονικά διαστήματα, μέχρι τις 10-10-2017, όταν απολύθηκε λόγω διακοπής δρομολογίων, στο ε/γ-ο/γ πλοίο «SF» που ανήκει στην εναγόμενη πλοιοκτήτρια εταιρία και εκτελούσε καθημερινά δρομολόγια από το λιμάνι της Ραφήνας προς τα νησιά Άνδρο, Τήνο και Μύκονο. Ότι κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησής του παρείχε εργασία πέραν του νομίμου ωραρίου και με βάση τα ειδικότερα ιστορούμενα στην αγωγή, ζήτησε, κατόπιν παραδεκτού περιορισμού του αγωγικού αιτήματος σε μερικά αναγνωριστικό, να υποχρεωθεί η εναγομένη να του καταβάλει 19.254,21 ευρώ και να αναγνωριστεί η υποχρέωσή της να του καταβάλει 16.875,86 ευρώ σύμφωνα με τις ειδικότερες διακρίσεις στην αγωγή, ως αμοιβή της υπερωριακής του απασχόλησης, των δρομολογίων εξπρές, διαφορών σε δώρα εορτών και (ως) μισθούς ασθενείας. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφαση αφού έκρινε την αγωγή ορισμένη, απέρριψε τα αιτήματά της περί καταβολής αμοιβής δρομολογίων εξπρές και μισθών ασθενείας ως μη νόμιμα, δέχθηκε ως μερικά βάσιμο το αίτημα περί καταβολής αμοιβής υπερωριακής εργασίας τριών ωρών τις καθημερινές και έντεκα ωρών τα Σάββατα και τις αργίες και, στη συνέχεια, υποχρέωσε την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα 7.507,04 ευρώ και αναγνώρισε την υποχρέωσή της να του καταβάλει 12.047,47 ευρώ για την αιτία αυτή καθώς και για διαφορές επιδομάτων εορτών. Ήδη οι διάδικοι με τις κρινόμενες εφέσεις τους επικαλούμενοι εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου καθώς και εσφαλμένη εκτίμηση των αποδείξεων παραπονούνται για την κατά τα άνω κρίση του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, ζητούν την αποδοχή των εφέσεών τους προς το σκοπό εξαφάνισης της εκκαλουμένης και περαιτέρω η μεν εναγομένη, η οποία συνομολογεί την ναυτολόγηση του ενάγοντος, την διάρκειά της και τους πλόες που εκτέλεσε κατ’ αυτήν το πλοίο της, (παραπονούμενη) για την αποδοχή του αιτήματος περί υπερωριακής εργασίας με βάση την ένορκη βεβαίωση που προσκόμισε ο ενάγων συναδέλφου του ο οποίος ως διεκδικών όμοιες αξιώσεις σε βάρος της, έχει έννομο συμφέρον από την έκβαση της δίκης υπέρ του ενάγοντος ζητά την πλήρη απόρριψη της αγωγής, ο δε τελευταίος για την απόρριψη των λοιπών αιτημάτων της αγωγής του και ζητά την πλήρη αποδοχή της. Από την εκτίμηση των ενώπιον του Δικαστηρίου παραδεκτά προσκομιζομένων με επίκληση αποδεικτικών μέσων, όλων ανεξαιρέτως των εγγράφων είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς έμμεση, για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, απόδειξη, της ένορκης κατάθεσης του μάρτυρα της εναγόμενης εταιρίας που εμπεριέχεται στα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά, της …./7-3-2018 ένορκης βεβαίωσης του ……. την οποία προσκομίζει ο ενάγων, ληφθείσα κατόπιν νόμιμης κλήτευσης της αντιδίκου του (σχετ. η με αριθμ. ……./2-3-2018 έκθεση επίδοσης του αρμόδιου δικαστικού επιμελητή ………), σε συνδυασμό με τα όσα οι διάδικοι ισχυρίζονται και συνομολογούν καθώς και τα διδάγματα της κοινής πείρας, αποδείχθηκα τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Ο ενάγων σε εκτέλεση της από 7-7-2016 σύμβασης ναυτικής εργασίας αορίστου χρόνου που κατάρτισε στη Ραφήνα με την εναγόμενη εταιρία, πλοιοκτήτρια του με ελληνική σημαία ε/γ-ο/γ πλοίου «SF», ναυτολογήθηκε και απασχολήθηκε σ’ αυτό με την ειδικότητα του Β΄ μηχανικού μέχρι την απόλυσή του λόγω διακοπής των πλόων, στις 10-10-2017, με τις αποδοχές και τους όρους εργασίας που καθόριζε η ισχύουσα κάθε αντίστοιχο έτος, εφαρμοστέα σσνε, ήτοι των πληρωμάτων των επιβατηγών ακτοπλοϊκών πλοίων έτους 2016 που κυρώθηκε με την Υ.Α 2242.5-1.5/72672/2016 (ΦΕΚ Β΄2796/5-9-2016) και έτους 2017 που κυρώθηκε με την ΥΑ 2242.5-1.5/77056/2017 (ΦΕΚ Β΄ 4005/17-11-2017). Το εν λόγω πλοίο κατά την ναυτολόγηση του ενάγοντος εκτελούσε τακτικά, ημερινά, δρομολόγια με αφετηρία το λιμάνι της Ραφήνας προς τα νησιά Άνδρο, Τήνο και Μύκονο. Συγκεκριμένα κατά το χρονικό διάστημα α] από 7-7-2016 έως 23-4-2017 αναχωρούσε καθημερινά την, ίδια καθορισμένη, ώρα 7.05 το πρωί προς τα νησιά Άνδρο, Τήνο και Μύκονο και επέστρεφε μέσω των ίδιων λιμανιών στην αφετηρία του, ώρα 18.30. Σε συγκεκριμένες ημερομηνίες του ίδιου χρονικού διαστήματος, που δεν αμφισβητούνται από την εναγόμενη πλοιοκτήτρια εταιρία, το πλοίο αναχωρούσε εκ νέου από Ραφήνα ώρα 19.15 με προορισμό την Άνδρο από την οποία επέστρεφε στη Ραφήνα περί ώρα 23.30. β] Κατά το χρονικό διάστημα από 26-5-2017 έως 23-7-2017 το πλοίο αναχωρούσε καθημερινά, πλην της Κυριακής κατά την οποία εκτελούσε απλό δρομολόγιο, ώρα 7.50 από Ραφήνα με προορισμό τα ίδια, άνω αναφερόμενα, λιμάνια και επέστρεφε στη Ραφήνα ώρα 16.25 και στη συνέχεια αναχωρούσε εκ νέου ώρα 17.10 προς εκτέλεση του ίδιου δρομολογίου με επιστροφή στη Ραφήνα ώρα 1.50 της επόμενης ημέρας. γ] Κατά το χρονικό διάστημα από 24-7-2017 έως 18-8-2017 το πλοίο αναχωρούσε κάθε Δευτέρα από Ραφήνα ώρα 7.05 με τον ίδιο προορισμό και επιστροφή στη Ραφήνα ώρα 16.25, εκ νέου αναχώρηση 17.10 προς Άνδρο, Τήνο και Μύκονο όπου κατέπλεε ώρα 21.45 και διανυκτέρευε. Κάθε Τρίτη και Τετάρτη το πλοίο αναχωρούσε ώρα 11.50 από Μύκονο και μέσω Τήνου και Άνδρου επέστρεφε ώρα 16.25 στην Ραφήνα από την οποία αναχωρούσε ώρα 17.10 με τον ίδιο προορισμό και κατέληγε ώρα 21.45 στην Μύκονο όπου και διανυκτέρευε. Την Πέμπτη το πλοίο αφού πραγματοποιούσε το ίδιο δρομολόγιο δεν διανυκτέρευε στην Μύκονο αλλά ώρα 22.00 επέστρεφε στη Ραφήνα όπου κατέπλεε ώρα 1.45. δ] Κατά το χρονικό διάστημα από 19-8-2017 έως 29-8-2017 το πλοίο εκτελούσε το ίδιο δρομολόγιο καθημερινά δηλαδή αναχωρούσε κάθε Δευτέρα από Ραφήνα ώρα 7.05 με τον ίδιο προορισμό και επιστροφή στη Ραφήνα ώρα 16.25, εκ νέου αναχώρηση 17.10 προς Άνδρο, Τήνο και Μύκονο όπου κατέπλεε ώρα 21.45 και διανυκτέρευε, αναχώρηση την επόμενη ημέρα ώρα 11.50 και επιστροφή ώρα 21.45 στη Μύκονο και διανυκτέρευση, ενώ τις Κυριακές το πλοίο απέπλεε ώρα 11.50 από Μύκονο με προορισμό την Νάξο, εκ νέου Μύκονο και επιστροφή μέσω Τήνου και Άνδρου στη Ραφήνα ώρα 20.25. ε] Κατά το διάστημα από 2-10-2017 έως 10-10-2017 το πλοίο εκτελούσε το δρομολόγιο από Ραφήνα προς Άνδρο, Τήνο και Μύκονο όπου κατέπλεε ώρα 21.45 και διανυκτέρευε. Σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρα της εναγομένης και τα έγγραφα που η ίδια προσκομίζει, το πλοίο διέθετε αυτοματοποιημένο μηχανοστάσιο και επομένως οι χειρισμοί της μηχανής γίνονταν από τη γέφυρα από τον πρώτο μηχανικό ενώ καθ’ όλο το διάστημα της ναυτολόγησης του ενάγοντος αυτός εκτελούσε μαζί με έναν μηχανοδηγό δυο τετράωρες βάρδιες ώρα 12.00-16.00 (και 24.00-04). Με βάση τα προαναφερόμενα δρομολόγια του πλοίου και τη διάρκειά τους καθώς και τον αριθμό των υπηρετούντων σ’ αυτό μελών του πληρώματος της μηχανής που, ανά δύο, εκτελούσαν τετράωρες βάρδιες ενώ δυο ακόμα μέλη ήταν «ντεημάνηδες», σε συνδυασμό με τις καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, οι οποίες λαμβάνονται και εκτιμώνται αμφότερες κατά τη γνώση και την αξιοπιστία καθενός εξ αυτών, χωρίς ουδείς εξ αυτών να καθίσταται αναξιόπιστος αποκλειστικά και μόνο από την ιδιότητά του, η οποία άλλωστε του επιτρέπει να έχει τη γνώση για όσα καταθέτει και λαμβανομένου υπόψη ότι έχει καταργηθεί η διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 400 ΚΠολΔ -περί εξαίρεσης εκείνων των μαρτύρων που μπορεί να έχουν συμφέρον από την έκβαση της δίκης, αποδεικνύεται ότι ο ενάγων παρείχε κατά μέσο όρο έντεκα ώρες εργασία καθημερινά εκ των οποίων οι τρεις ώρες τις καθημερινές και οι έντεκα ώρες τα Σάββατα και τις αργίες είναι υπερωριακή εργασία αμειβόμενη σύμφωνα με το άρθρο 13 αμφοτέρων των εφαρμοστέων σσνε με ωρομίσθιο 12,21 ευρώ για τις καθημερινές και 14,65 ευρώ για τις αργίες και τα Σάββατα. Μεγαλύτερος αριθμός ωρών υπερωριακής απασχόλησης δεν μπορεί να συναχθεί με βάση την ένορκη βεβαίωση του μάρτυρα του ενάγοντος καθώς ο τελευταίος απαριθμεί και περιγράφει γενικά τα καθήκοντα ενός Β΄ μηχανικού, χωρίς να εκθέτει σ’ αυτήν συγκεκριμένα περιστατικά από τα οποία να προκύπτει η ανάγκη για την παροχή από μέρους του ενάγοντος εργασίας δώδεκα ή και πλέον ωρών ημερησίως σε ένα πλοίο που διέθετε αυτοματοποιημένο μηχανοστάσιο και πλήρως καλυμμένο τον προβλεπόμενο στην οργανική σύνθεσή του αριθμό μελών του πληρώματός του. Ούτε μικρότερος αριθμός ωρών καθημερινής εργασίας μπορεί να συναχθεί από την κατάθεση του μάρτυρα της εναγομένης καθώς με βάση τα ίδια αποδεικτικά μέσα και ενόψει των πολύωρων κυκλικών ταξιδιών που εκτελούσε το πλοίο με τους συχνούς απόπλους και κατάπλους που απαιτούν συχνότερη ετοιμότητα του πληρώματος, προκύπτει ότι ο ενάγων απασχολούνταν τις ανωτέρω ώρες, όπως ορθά εκτιμώντας τις αποδείξεις σε συνδυασμό με τα διδάγματα της κοινής πείρας έκρινε και το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο. Το Δικαστήριο αυτό όπως και το παρόν, προκειμένου να σχηματίσει την δικανική του πεποίθηση έχει τη δυνατότητα, με βάση το άρθρο 336 ΚΠολΔ, να εκτιμήσει τις ενώπιον του αποδείξεις με βάση τις γενικές και αφηρημένες γνώσεις που έχει αποκτήσει για την εμπειρική πραγματικότητα, για την εξέλιξη των πραγμάτων, τόσο από την παρατήρηση της καθημερινής ζωής, όσο και από την επαγγελματική ενασχόληση και την επιστημονική έρευνα και έχουν έτσι καταστεί οι γνώσεις αυτές κοινό κτήμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να διαπιστωθεί έμμεσα η βασιμότητα των αποδεικτέων πραγματικών περιστατικών στη συγκεκριμένη δίκη. Επομένως, σύμφωνα με όσα αναλύθηκαν παραπάνω, όσα αντίθετα υποστηρίζει με τους λόγους της έφεσής της η εναγομένη είναι απορριπτέα ως ουσιαστικά αβάσιμα συνεπώς και η έφεσή της στο σύνολο αυτής και περαιτέρω, ενόψει του ότι ο ενάγων δεν παραπονείται για εσφαλμένο μαθηματικό υπολογισμό από την εκκαλουμένη της αμοιβής της υπερωριακής εργασίας του και των επιδομάτων εορτών, είναι απορριπτέος ως ουσιαστικά αβάσιμος ο πρώτος λόγος της έφεσής του καθώς και ο συναφής με αυτόν δεύτερος λόγος, κατά το πρώτο σκέλος του, με τον οποίο παραπονείται για τον υπολογισμό των επιδομάτων εορτών στον οποίο ορθά προέβη το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη των αριθμό των ωρών υπερωριακής εργασίας που αναγνώρισε ότι παρείχε ο ενάγων. Απορριπτέος είναι και ως προς το δεύτερο σκέλος του ο δεύτερος λόγος της έφεσής του διότι το προβλεπόμενο στο άρθρο 5 των οικείων σσνε επίδομα ιματισμού δεν θεωρείται αντάλλαγμα της εργασίας που παρέχει ο ναυτικός – μέλος πληρώματος αλλά κύρια αιτία έχει την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του πλοίου (ΑΠ 774/2003, ΕΠ 366/2016, 674/2014, 434/2013) και επομένως ορθά δεν συνυπολογίστηκε από την εκκαλουμένη στις τακτικές αποδοχές για τον καθορισμό των επιδομάτων εορτών που δικαιούται ο ενάγων.Από το άρθρο 33 της ΣΣΕ πληρωμάτων ακτοπλοϊκών επιβατηγών πλοίων έτους 2016, που κυρώθηκε με την Υ.Α 2242.5-1.5/72672/2016 (ΦΕΚ Β΄2796/5-9-2016), και της αντίστοιχης έτους 2017 που κυρώθηκε με την ΥΑ 2242.5-1.5/77056/2017 (ΦΕΚ Β΄ 4005/17-11-2017) , το οποίο τιτλοφορείται «Δρομολόγια εξπρές», προκύπτει ότι (α) σε κάθε περίπτωση κατά τον καθορισμό, την έγκριση και την εκτέλεση δρομολογίων πρέπει να προνοείται από την αρμόδια υπηρεσία (του ΥΕΝΑΝΠ ή ΥΘΥΝΑΛ) και από τους πλοιοκτήτες η παραμονή των πλοίων στο λιμάνι αφετηρίας τουλάχιστον 6 ώρες πριν από τον απόπλου για το επόμενο δρομολόγιο, προκειμένου να παρασχεθεί στον πλοίαρχο και το πλήρωμα ο αναγκαίος χρόνος ανάπαυσης καθώς και προετοιμασίας του πλοίου για το επόμενο δρομολόγιο, εάν δε αυτό κατ’ εξαίρεση δεν καθίσταται δυνατό, καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα πρόσθετη αμοιβή, όπως αυτή καθορίζεται στο άρθρο αυτό (§§1 και 2) (β) ως δρομολόγια, για τα οποία καταβάλλεται στον πλοίαρχο και το πλήρωμα η πρόσθετη αυτή αμοιβή, θεωρούνται εκείνα, για την εκτέλεση των οποίων το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού, κατά περίπτωση, πριν περάσουν τουλάχιστον 6 ώρες από τον κατάπλου στο αντίστοιχο λιμάνι αφετηρίας ή προορισμού (§3, δρομολόγια εξπρές) (γ) η πρόσθετη αυτή αμοιβή προβλέπεται για όλα τα εξπρές δρομολόγια, με την παραπάνω έννοια, που αναφέρονται σε ακτοπλοϊκά – επιβατηγά πλοία που δεν έχουν τακτικές καθημερινές, τουλάχιστον 6 αναχωρήσεις (δρομολόγια) την εβδομάδα από το λιμάνι αφετηρίας, και υπολογίζεται κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις §§4 και 7, τακτικά δε θεωρούνται τα δρομολόγια εκείνα, κατά τα οποία το πλοίο αποπλέει από το λιμάνι αφετηρίας σε προκαθορισμένη, κάθε ημέρα, ώρα, έστω και αν η ώρα απόπλου δεν είναι η ίδια κάθε ημέρα, σε εκτέλεση τακτικού δρομολογίου (δ) ειδικά, προκειμένου περί πλοίων, τα οποία έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις από το λιμάνι αφετηρίας, η πρόσθετη αυτή αμοιβή καταβάλλεται για τα πέραν των 5 δρομολόγια την εβδομάδα (§5, που αποτελεί διάταξη ειδικότερη εκείνης της §3), οι ναυτικοί δηλ. που εργάζονται σε ακτοπλοϊκά επιβατηγά πλοία που έχουν τακτικές καθημερινές αναχωρήσεις και εκτελούν περισσότερα από 5 κυκλικά δρομολόγια την εβδομάδα, είτε παραμένουν στο λιμάνι αφετηρίας 6 ώρες είτε όχι, λαμβάνουν την πρόσθετη αμοιβή που προβλέπεται στην προαναφερθείσα §7 του άρθρου αυτού, με την διαφορά ότι ο αριθμός των δρομολογίων εξπρές δεν υπολογίζεται κατά την §4 αλλά κατά τα οριζόμενα στην §5 του ίδιου άρθρου (ε) τέλος, κατ’ εξαίρεση που εισάγεται με την §6 του αυτού άρθρου οι διατάξεις του δεν ισχύουν και δεν εφαρμόζονται, οι ναυτικοί δηλαδή δεν δικαιούνται την πρόσθετη αυτή αμοιβή για δρομολόγια εξπρές, σε ημερόπλοια δηλαδή τα πλοία που εκτελούν πλόες από 07.00` έως 23.00` και σε πλοία τοπικών γραμμών, εκτός εάν, κατ’ εξαίρεση δηλαδή της εξαίρεσης αυτής (επάνοδο στον κανόνα) τα πλοία αυτά εκτελούν δρομολόγια ή επεκτείνουν τα δρομολόγιά τους τις νυκτερινές ώρες, δηλ. 23.00` μέχρι 07.00` ώρας (της επομένης ημέρας) (ΑΠ 259/2014 δημοσ στη τνπ ΝΟΜΟΣ). Με βάση τα περιγραφέντα παραπάνω δρομολόγια που εκτελούσε το πλοίο της εναγομένης, κατά το ένδικο χρονικό διάστημα, αυτό εντάσσεται στα ημερόπλοια, ήτοι τα επιβατηγά ακτοπλοϊκά πλοία που πραγματοποιούν καθημερινά τακτικούς πλόες σε εκτέλεση δρομολογίων, σε προκαθορισμένη ώρα, μεταξύ του διαστήματος από ώρα 7.00 έως 23.00 και, επομένως και σύμφωνα με τα όσα ορίζεται στο άρθρο 33 των εφαρμοστέων σσνε, το πλήρωμα αυτών δικαιούται αμοιβής για δρομολόγια εξπρές μόνο όταν το πλοίο εκτελεί ή επεκτείνει τους πλόες του κατά τις νυκτερινές ώρες, πέραν της 23ης ώρας έως την 7η ώρα και αφού πρόκειται για τακτικούς πλόες, για τα πέραν των πέντε κυκλικά ταξίδια. Αμοιβή για κάθε δρομολόγιο εξπρές δικαιούται το μέλος πληρώματος πλοίου που εκτελεί τέτοιο δρομολόγιο αλλά δεν έχει τακτικές καθημερινές, τουλάχιστον 6, αναχωρήσεις (δρομολόγια) την εβδομάδα από το λιμάνι αφετηρίας. Συνεπώς ο ενάγων δικαιούται αμοιβή για την αιτία αυτή, για την οποία εξάλλου του κατέβαλε η εναγομένη, για το με στοιχ. β], χρονικό διάστημα της ναυτολόγησής του από 26-5-2017 έως 23-7-2017, κατά το οποίο το πλοίο εκτελούσε έξι κυκλικά ταξίδια εξπρές διάρκειας μικρότερης των 12 ωρών και μεγαλύτερης των έξι ωρών (Δευτέρα έως και Σάββατο από Ραφήνα ώρα 7.50 επιστροφή ώρα 16.25 και εκ νέου αναχώρηση ώρα 17.10 και επιστροφή 1.50 της επόμενης ημέρας) και συγκεκριμένα το ήμισυ του 1/30 των μηνιαίων αποδοχών του για ένα δρομολόγιο εξπρές ανά εβδομάδα (άρθρο 33 παρ. 5, 6 εδ. τελευταίο και 7 της οικείας σσνε). Στα υπόλοιπα χρονικά διαστήματα δεν συνέτρεξαν οι προϋποθέσεις του νόμου για να δικαιούται ο ενάγων αμοιβή για δρομολόγια εξπρές, είτε διότι δεν επεκτείνονταν οι πλόες του πλοίου πέραν της 23ης ώρας καθόλου, ή κατ’ ελάχιστο, όπως στο πρώτο (από 7-7-2016 έως 23-4-2017), γεγονός ωστόσο που δεν αρκεί για να καταστήσει το συγκεκριμένο δρομολόγιο ως εξπρές, είτε, τέλος, διότι δεν πραγματοποιήθηκε ο απαιτούμενος αριθμός όπως στο με στοιχ. γ] χρονικό διάστημα από 24-7-2017 έως 18-8-2017, κατά το οποίο το δρομολόγιο εξπρές ήταν ένα ανά εβδομάδα. Συνεπώς ο ενάγων δικαιούται ως αμοιβή για οκτώ δρομολόγια εξπρές που πραγματοποιήθηκαν στο χρονικό διάστημα από 26-5-2017 έως 23-7-2017, το 1/30:1/2 του συνόλου των τακτικών αποδοχών του κατά το έτος 2017 που ανέρχονται σε [1.689,41 ευρώ μισθός ενέργειας + 22% επίδομα Κυριακών + 35,19 ευρώ επίδομα Β΄ μηχανικού + 35,22 ευρώ επίδομα βαριάς και ανθυγιεινής εργασίας + 118,26 ευρώ ειδικό επίδομα + 564,47 ευρώ επίδομα άδειας (: 2.061,08 ευρώ μισθός ενέργειας /22 x 5 ημέρες = 468,30 + [ 19,21 ημερήσιο αντίτιμο τροφοδοσίας x 5]) + 576,30 ευρώ τροφοδοσία + 1.790,13 ευρώ κατά μέσο όρο μηνιαία αμοιβή υπερωριακής εργασίας] 5.180,65 ευρώ και συγκεκριμένα: 5.180,65 /30= 172,69 x 8= 1.381,50 : 2 = 690,75 ευρώ. Σύμφωνα με τις προσκομιζόμενες αποδείξεις πληρωμής αποδοχών για το διάστημα αυτό ο ενάγων έχει εισπράξει το ποσό των 2.613 ευρώ και κατά συνέπεια δεν δικαιούται άλλης αμοιβής για την εν λόγω αιτία, απορριπτομένου του οικείου αγωγικού αιτήματος ως ουσιαστικά αβάσιμου. Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα της αγωγής ως μη νόμιμο ωστόσο ο ενάγων στην αγωγή του εκθέτει όλα τα αναγκαία σύμφωνα με το νόμο στοιχεία και συγκεκριμένα όλα εκείνα που είναι αναγκαία σύμφωνα με το ανωτέρω αναλυόμενο άρθρο 33 των οικείων σσνε προκειμένου να θεμελιώσει το αίτημα περί καταβολής δρομολογίων εξπρές. Επομένως εσφαλμένα ερμηνεύοντας και εφαρμόζοντας το νόμο το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι το εν λόγω αίτημα είναι νόμω αβάσιμο και θα πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση κατ’ αυτό στη συνέχεια να κρατηθεί η αγωγή και αφού γίνει δεκτή ως νόμιμη, κατά το εν λόγω αίτημα, στη συνέχεια να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, κατ’ αυτό σύμφωνα με τα άρθρα 522, 524, 525, 526 536 και 591 ΚΠολΔ. Ειδικότερα, όπως σαφώς προκύπτει από τα εν λόγω άρθρα , με την άσκηση της έφεσης η υπόθεση μεταβιβάζεται, (μόνο) κατά τα καθοριζόμενα με την έφεση και τους πρόσθετους λόγους της όρια, στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο, επιλαμβανόμενο της διαφοράς, εξετάζει, τηρώντας την ίδια διαδικασία, εάν το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο εφαρμόζοντας ορθά το νόμο, αποφάσισε «προσηκόντως ή μη», έχει δε την εξουσία να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως τα θέματα που και εκείνο εξετάζει αυτεπαγγέλτως, όπως είναι το παραδεκτό, η νομική βασιμότητα και το ορισμένο της αγωγής. Μπορεί, περαιτέρω, όταν κατόπιν εξαφάνισης της εκκαλουμένης, προχωρά στην έρευνα της αγωγής, να εκδώσει και χωρίς αντίθετη έφεση, απόφαση επιβλαβέστερη για τον εκκαλούντα – ενάγοντα. Στη διάταξη του άρθρου 66 του ΚΙΝΔ ορίζεται ότι «ο ναυτικός ασθενήσας δικαιούται εις μισθόν και νοσηλεύεται δαπάναις του πλοίου, εάν δε η σύμβαση λυθεί λόγω της ασθενείας και νοσηλεύεται αυτός εκτός του πλοίου δικαιούται εις τα νοσήλεια και το μισθό εφόσον διαρκεί η ασθένεια, όχι όμως πέραν των τεσσάρων μηνών». Επομένως και σύμφωνα με τη διάταξη η προστασία που παρέχεται στον ναυτικό καλύπτει ολόκληρο το χρόνο της σχέσης ναυτικής εργασίας, από την κατάρτισή της μέχρι τη λήξη της, αφορά δε ασθένεια με την ευρεία του όρου έννοια οποιασδήποτε μορφής, οφειλόμενη σε οποιαδήποτε αιτία, με εξαίρεση τις με ειδικές διατάξεις ρυθμιζόμενες περιπτώσεις (βλ. Εφ. Πειρ. 359/1998 ΕΝΔ 26,490 Εφ. Πειρ. 1368/1982 ΕΝΔ 11,483), χωρίς να είναι αναγκαία, για την εν λόγω προστασία του ναυτικού που ασθένησε κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησής του, η ύπαρξη αιτιώδους συνδέσμου μεταξύ εργασίας και ασθενείας, σε αντίθεση με τη θεμελίωση της αξίωσης που απορρέει από εργατικό ατύχημα. Συνεπώς ασθένεια που εμφανίστηκε κατά τη διάρκεια της εργασίας του ναυτικού στο πλοίο θεωρείται ως απότοκος της εργασίας του σε αυτό (ΕΠ 162/2006 ΕΝΔ 2006. 401, 359/1998 ΕΝΔ 26,490 ΕΠ 511/1996 Νομ. ναυτ. Τμήματος Εφετ. Πειραιώς 1996-1997 σελ. 48 – ΕΠ. 706/1992 ΕΝΔ 21. 141, 1628/1989 ΕΝΔ 18,102 454/1986 ΕΝΔ 12.254). Η παραπάνω διάταξη κάνει λόγο για ναυτικό που ασθένησε και όχι για ασθενή ναυτικό γενικά. Η διατύπωση αυτή οδηγεί στην ερμηνεία ότι η διάταξη προστατεύει το ναυτικό που ασθένησε κατά τη διάρκεια της σύμβασης ναυτολόγησης και κατά συνέπεια η προστασία καλύπτει τον πλου, το χρόνο ναυλοχίας του πλοίου, της φόρτωσης, εκφόρτωσης κ.λπ. (Ιωάννη Κοροτζή, Ναυτικό Δίκαιο, Τόμος πρώτος σελ. 348 επ., έκδ. 2004). Στην προκείμενη περίπτωση, ο ενάγων, ζήτησε με την ένδικη αγωγή να του καταβληθεί το ποσό των 9.062,84 ευρώ, για μισθούς ασθενείας. Ειδικότερα αναφέρει ότι «ήδη πριν την τελευταία απόλυσή του στις 10-10-2017 δεν αισθανόταν καλά και μετά από εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε διαπιστώθηκε ότι πάσχει από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής το οποίο αντιμετωπίστηκε χειρουργικά στις 7-11-207». Με αυτά όμως που εκθέτει στην αγωγή του και, όπως παραδεκτά, σύμφωνα με το άρθρο 224 ΚΠολΔ, διευκρινίστηκε με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου του, η οποία καταχωρήθηκε στα πρακτικά συνεδρίασης του πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου, δεν μπορεί να θεμελιώσει το σχετικό αίτημά του αφού προς τούτο απαιτείται η ύπαρξη ασθένειας που εμφανίστηκε, παροξύνθηκε ή υποτροπίασε κατά τη διάρκεια της σύμβασης ναυτολόγησης, απαιτείται ειδικότερα ναυτικός ασθενήσας κατά τη διάρκεια της ναυτολόγησης. Ο ενάγων δεν εκθέτει τα αναγκαία κατά τα άρθρο 66 ΚΙΝΔ περιστατικά καθώς αναφέρει μόνο τη διαπίστωση μιας ασθένειας χωρίς να εκθέτει αν αυτή προϋπήρχε της ναυτολόγησής του ή εμφανίστηκε ή υποτροπίασε στη διάρκειά της, οπότε και μόνο τότε δικαιούται να ζητήσει την καταβολή μισθών ασθενείας. Επομένως το αντίστοιχο αίτημα της αγωγής είναι απορριπτέο ως αόριστο και όχι ως νόμω αβάσιμο καθώς αυτά που εκτίθενται στην αγωγή δεν επαρκούν για να θεμελιώσουν το, τυχόν, κατά το άρθρο 66 ΚΙΝΔ δικαίωμα του ενάγοντος να ζητήσει μισθούς ασθενείας. Συνεπώς εσφαλμένα ερμηνεύοντας και εφαρμόζοντας το νόμο το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο έκρινε ότι το εν λόγω αίτημα είναι νόμω αβάσιμο και θα πρέπει να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση κατ’ αυτό στη συνέχεια να κρατηθεί η αγωγή και να απορριφθεί ως αόριστη, κατά το εν λόγω αίτημα, σύμφωνα ομοίως με τα άρθρα 522, 524, 525, 526, 536 και 591 ΚΠολΔ.Ενόψει όλων των ανωτέρω πρέπει η έφεση της εναγόμενης εταιρίας να απορριφθεί ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, στη συνέχεια η έφεση του ενάγοντος να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη στο σύνολό της για το ενιαίο της εκτέλεσης, να κρατηθεί και δικαστεί η αγωγή στο παρόν Δικαστήριο, να απορριφθεί αυτή κατά το κεφάλαιο που αφορά αμοιβή για δρομολόγια εξπρες ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν, κατά το κεφάλαιο που αφορά μισθούς ασθενείας ως αόριστη και να γίνει μερικά δεκτή, κατά τα λοιπά. Τέλος η εναγομένη πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, κατά την έκταση της νίκης αυτού και κατόπιν αποδοχής αντίστοιχου αιτήματός του (άρθρα 176, 183, 191 ΚΠολΔ), όπως αυτά προσδιορίζονται ειδικότερα στο διατακτικό.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Ενώνει και Συνεκδικάζει αντιμωλία των διαδίκων τις με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……./10-2-2020 και ……../13-2-2020 εφέσεις που στρέφονται κατά της με αριθμό 1570/2020 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς η οποία εκδόθηκε κατά τη διαδικασία των περιουσιακών (εργατικών) διαφορών.
Δέχεται τυπικά τις εφέσεις.
Απορρίπτει κατ’ ουσίαν την με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……./10-2-2020 έφεση.
Δέχεται κατ’ ουσίαν την με αριθμό εκθέσεως καταθέσεως ……/13-2-2020 έφεση.
Εξαφανίζει την εκκαλούμενη απόφαση.
Κρατεί και Δικάζει την αγωγή.
Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο στο σκεπτικό
Δέχεται μερικά την αγωγή ως βάσιμη κατ’ ουσίαν.
Υποχρεώνει την εναγομένη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των επτά χιλιάδων πεντακοσίων επτά ευρώ και τεσσάρων λεπτών (7.507,04) με το νόμιμο τόκο από την επόμενη ημέρα της απόλυσης του ενάγοντος πλην των ποσών που αφορούν επιδόματα εορτών τα οποία οφείλονται νομιμότοκα από 1-1-2017 εκείνα του έτους 2017 και από 1-1-2018 τα αντίστοιχα του έτους 2017.
Αναγνωρίζει την υποχρέωση της εναγομένης να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των δώδεκα χιλιάδων σαράντα επτά ευρώ και σαράντα επτά λεπτών (12.047,47) νομιμοτόκως κατά τα οριζόμενα στην αμέσως προηγούμενη διάταξη.
Επιβάλλει τα δικαστικά έξοδα του ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας, σε βάρος της εναγομένης και τα ορίζει σε χίλια (1.000) ευρώ.
Κρίθηκε, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στον Πειραιά σε έκτακτη, δημόσια στο ακροατήριό του συνεδρίαση, στις 9 Απριλίου 2021, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.
Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ